Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Liquentia

  • 1 Liquentia

    Liquentia, ae, m., Fluß in Venetien (Oberitalien) zwischen Altinum und Konkordia, der bei seiner Mündung in den Sinus Tergestinus einen Hafen bildete, j. Livenza, Plin. 3, 126. Serv. Verg. Aen. 9, 679. Cod. Theod. 11, 10, 2.

    lateinisch-deutsches > Liquentia

  • 2 Liquentia

    Liquentia, ae, m., Fluß in Venetien (Oberitalien) zwischen Altinum und Konkordia, der bei seiner Mündung in den Sinus Tergestinus einen Hafen bildete, j. Livenza, Plin. 3, 126. Serv. Verg. Aen. 9, 679. Cod. Theod. 11, 10, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Liquentia

  • 3 Liquentia

    Lĭquentĭa, ae, m., a river in Venetia, now the Livenza, Plin. 3, 18, 22, § 126; Serv. Verg. A. 9, 679; Cod. Th. 11, 10, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Liquentia

  • 4 liqueo

    līquī (licuī), —, ēre
    1) быть жидким, текучим ( vina liquentia V)
    campi liquentes поэт. V — водные пространства, море
    2) быть ясным, светлым, безоблачным ( polus liquet Eccl)
    3) быть ясным, очевидным (quidquid incerti prius fuit, nunc liquet Pl)
    юр. impers. non liquet (сокр. N. L) C, AGвопрос неясен (формула, которой судья воздерживался от суждения)

    Латинско-русский словарь > liqueo

  • 5 liquor [2]

    2. līquor, līquī, flüssig sein, schmelzen, fließen, Verg.: liquitur et glacies, Ov.: amurca, Plin.: liquentia flumina, mella, fließende, flüssige, Verg. – übtr., liquitur aetas, Lucr.: liquuntur res, vergehen usw., Plaut.

    lateinisch-deutsches > liquor [2]

  • 6 liquor

    1. liquor, ōris, m. (liqueo), I) die Flüssigkeit, 1) eig. = das Flüssigsein, aquae, Lucr. 1, 453. Varro LL. 5, 109. Cic. de nat. deor. 2, 26: vomica aeterni liquoris, die immer flüssige Ausschwitzung, Plin. 33, 99. – 2) meton., eine flüssige Substanz, Flüssigkeit, lactis aut fontium, Iustin.: mellis, Lucr., u. bl. liquor, Honig, Colum.: liquor, Rebensaft, Wein, Hor. u. Tibull.: albus ovorum, Eiweiß, Colum. u. Plin.: salis (der offenen See), Cic. poët.: fluidus, i.e. tabes, Verg.: virgineus, i.e. aquae Virginis, Ov.: perlucidi amnium liquores, Cic.: Pactoli liquores, das Gewässer, Prop.: invergere in me liquores tuos, Plaut.: absol. = das Meer, Hor.: in liquorem solvere, in Dünste auflösen, Plin. – II) die Klarheit, Cydnus aquae liquore conspicuus, Val. Max. 3, 8. ext. 6. – līquor gemessen, Lucr. 1, 453.
    ————————
    2. līquor, līquī, flüssig sein, schmelzen, fließen, Verg.: liquitur et glacies, Ov.: amurca, Plin.: liquentia flumina, mella, fließende, flüssige, Verg. – übtr., liquitur aetas, Lucr.: liquuntur res, vergehen usw., Plaut.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > liquor

  • 7 liqueo

    lĭquĕo, līqui or licui, 2, v. n. [Sanscr. rik-, riktas, empty; Zend, ric-, to pour out; Gr. lip- in leipô; cf. linquo], to be fluid or liquid.
    I.
    Lit. (only in the part. pres.):

    lac est omnium rerum liquentium maxime alibile,

    Varr. R. R. 2, 11, 1:

    vina liquentia fundere,

    Verg. A. 5, 238:

    caelum ac terras camposque liquentes,

    id. ib. 6, 724:

    fluvium liquentem,

    id. G. 4, 442.—
    II.
    Transf., to be clear: polus liquet, Prud. steph. 1, 88. —
    III.
    Trop., to be clear, manifest, apparent, evident (class., but used for the most part only in the third pers. sing.):

    quicquid incerti mihi in animo prius aut ambiguum fuit, Nunc liquet, nunc defaecatum est,

    Plaut. Ps. 2, 4, 69:

    ut liqueant omnia,

    id. Most. 2, 1, 69:

    hoc non liquet nec satis cogitatum est, utrum, etc.,

    id. Trin. 2, 1, 3:

    Protagoras sese negat omnino de deis habere, quod liqueat,

    Cic. N. D. 1, 12, 29; cf.:

    cui (Protagorae) neutrum licuerit, nec esse deos nec non esse,

    id. ib. 1, 42, 117:

    te liquet esse meum,

    Ov. Tr. 1, 1, 62:

    si liquerit eum vivere,

    Dig. 29, 3, 2.—In part. pres.:

    fidei purae liquentisque (opp. turbidae, ambiguae),

    Gell. 18, 5, 11.—
    B.
    In partic.: non liquet, it doth not appear, a legal formula by which the judge declared that he was unable to decide respecting the guilt or innocence of the accused.—Hence also, in gen., it is not evident, it is doubtful:

    non liquere dixerunt (judices),

    Cic. Clu. 28, 76:

    cum id de quo Panaetio non liquet, reliquis ejusdem disciplinae solis luce videatur clarius,

    id. Div. 1, 3, 6:

    juravi, mihi non liquere,

    Gell. 14, 2, 25:

    non liquet mihi,

    Quint. 9, 3, 97.—So, on the contrary, liquet:

    cum causam non audisset, dixit sibi liquere,

    Cic. Caecin. 10, 29:

    quid maxime liquere judici velit,

    Quint. 3, 6, 12:

    de quo liquet,

    id. 3, 6, 35:

    si liquebit mundum providentia regi,

    id. 5, 10, 14:

    mirabatur, id. cuiquam pro percepto liquere, stellas istas non esse plures, etc.,

    Gell. 14, 1, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > liqueo

  • 8 liquor

    1.
    līquor, līqui ( inf. liquier, Att. Trag. Brut. 28), v. dep. n. [liqueo], to be fluid or liquid, to flow, melt, dissolve ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    tum toto corpore sudor Liquitur,

    Verg. A. 9, 813:

    huic (arbori) atro liquuntur sanguine guttae,

    id. ib. 3, 28:

    liquentia flumina,

    id. ib. 9, 679:

    mella,

    id. ib. 1, 432:

    fluvius,

    id. G. 4, 442:

    ut fraces et amurca liquentur,

    Plin. 15, 6, 6, § 22.—
    II.
    Trop., to melt or waste away:

    ilico res foras labitur, liquitur,

    Plaut. Trin. 2, 1, 17:

    in partem pejorem liquitur aetas,

    Lucr. 2, 1132: per poli liquentis axem, Prud. steph. 1, 88.
    2.
    lĭquor, ōris (lī, Lucr. 1, 454), m. [liqueo], fluidness, fluidity, liquidity.
    I.
    Lit.: liquor aquai, Lucr. 1, 454; Cic. N. D. 2, 10:

    causae, quae vim habent frigoris et caloris, concretionis et liquoris,

    id. Univ. 14:

    vomica liquoris aeterni argentum vivum appellatur,

    Plin. 33, 6, 32, § 99.—
    II.
    Transf., a fluid, liquid, liquoris vitigeni latex, wine, Lucr, 5, 14:

    dulcis flavusque mellis,

    id. 1, 938:

    liquores amnium,

    Cic. N. D. 2, 39, 98:

    Stygius,

    Ov. Ib. 594: Virgineus, the water of the spring Virgo (v. Virgo), id. P. 1, 8, 38:

    aurea tunc pressos pedibus dedit uva liquores,

    Tib. 2, 1, 45: fluidus, a corrupt moisture, i. e. putrefaction, = tabes, Verg. G. 3, 484:

    (teritur) parvo saepe liquore silex,

    Prop. 2, 25 (3, 20), 16:

    Assyrius, i. e. amomum,

    Stat. S. 3, 3, 212:

    niveus lactis,

    Sen. Oedip. 565:

    oleique,

    Plin. 35, 15, 51, § 179. —Of the sea:

    qua medius liquor Secernit Europen ab Afro,

    Hor. C. 3, 3, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > liquor

  • 9 puter

    pŭter and pū̆tris, tris, tre, adjj. [puteo], rotten, decaying, putrefying, stinking, putrid.
    I.
    Lit.:

    palus puter,

    fetid, Varr. R. R. 1, 8:

    navis,

    Prop. 2, 19, 43 (3, 20, 7): fanum, mouldering from age, ruined, Hor. Ep. 1, 10, 49:

    poma,

    rotten, Ov. M. 7, 585:

    fervent examina putri De bove,

    rotten, putrefying, id. F. 1, 379:

    viscera,

    id. M. 15, 365:

    corpora cicatricibus putria,

    Curt. 9, 3, 10; cf.:

    si ulcus magis putre est,

    Cels. 5, 26, 33:

    vomicae,

    Juv. 13, 95:

    putres artus et tabida cruore manantia membra,

    Val. Max. 6, 9, ext. 5:

    artus,

    Sil. 13, 464: cadavera, putri liquentia tabo, id. 13, 487:

    moles,

    id. 3, 643. —
    II.
    Transf., in gen., loose, crumbling, friable, mellow, soft, flabby, etc.:

    glaeba,

    crumbling, Verg. G. 1, 44:

    tellus,

    Prop. 4 (5), 3, 39:

    campus,

    Verg. A. 8, 596:

    harena,

    Stat. S. 4, 3, 126; Luc. 8, 830:

    ager pinguis ac putris,

    Col. 2, 1:

    solum,

    id. 2, 10, 18; Verg. G. 2, 204:

    lapis,

    friable, Plin. Ep. 10, 39 (48), 2:

    mammae,

    flabby, Hor. Epod. 8, 7:

    oculi,

    languishing, id. C. 1, 36, 17; cf.:

    ille in Venerem est putris,

    Pers. 5, 58:

    anima, i. q. senilis,

    withered, old, Prop. 4 (5), 5, 67.

    Lewis & Short latin dictionary > puter

См. также в других словарях:

  • Liquentĭa — (a. Geogr.), Fluß in Italien, entsprang bei Opitergium im Karnerlande u. mündet ins Adriatische Meer; jetzt Livenza …   Pierer's Universal-Lexikon

  • LIQUENTIA vulgo LIVENZA — LIQUENTIA, vulgo LIVENZA fluv. Gall. Cisalpinae, s. Venetiae post Tarvisinum agrum. Oritur in Opiterginis, et in mare Hadriaticum cadit. Virg Aen. l. 9. v. 679. Quales aeriae Liquentia flumina circum. Ubiparticipium videtur, non loci nomen. Vide… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Livenza — 45° 35′ 11″ N 12° 52′ 02″ E / 45.5864, 12.8672 …   Wikipédia en Français

  • Friulian language — Infobox Language name = Friulian nativename = Furlan states = Italy region = Europe speakers = 794,000 [ [http://www.ethnologue.com/show language.asp?code=fur Ethnologue report for language code:fur ] ] iso1 = iso2 = fur iso3 = fur familycolor =… …   Wikipedia

  • Idioma friulano — Friulano Furlan Hablado en  Italia Región …   Wikipedia Español

  • Venetia — (Venecia) fue una provincia romana del Norte de Italia, a la orilla del mar Adriático desde los Alpes (donde limitaba con los euganos y los retis) hasta el mar en la desembocadura del Padus (Po), y al Este hasta el Athesis (Adige). Tenían al… …   Wikipedia Español

  • ВЕНЕЦИЯ —    • Venetĭa,          Ου̉ένετία, страна, граничившая на западе с цизальпинской Галлией, от которой отделялась рекой Athesis (Адидже, Эч); на севере находились карнские Альпы, на востоке со стороны Истрии река Timavus, на юге Адриатическое море.… …   Реальный словарь классических древностей

  • Opitergĭum — (a. Geogr.), Stadt u. römische Colonie im Venetianischen, am Fluß Liquentia, gehörte später zum Exarchat; j. Oderzo. Nördlich der Stadt lagen die Opitergīni montes …   Pierer's Universal-Lexikon

  • ATHESIS — fluv. Galliae Cisalpinae, ex finibus Rhaetorum, per fines Tridentinorum, urbem ipsam alluens, deinde Veronam dividens, ad latus Padi paludes ingrediens, non longe a Brundusio in Adriaticum mare influit. Germanis Etsch hodie vocatur. Niger vult… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PENELOPE — Icarii filia. Ulyssis uxor, inexpugnabilis castitatis mulier, ac pudicitiae exemplar, quae absente totos viginti annos maritô, nullis autparentum precibus, aut procorum pollicitationibus adduci potuit, ut fidem, quam viro discedenti dederat,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SEPELIENDI — Ius inter mores sive ἔθη quae τοῖς ἐγγράφοις, i. e. scrito iuri opponit, post Legatorum iura, commemoratur Dioni Chrysostomo, περὶ ἔθους, μὴ κωλύειν τοὺς νεκρους θάπτειν. Non prohiberi, quo minus sepeliantur mortui. Et Seneca Pater l. 1. Controv …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»