Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

Libitīna

  • 1 Libitina

    Lĭbĭtīna, ae, f. [libet, līber], the goddess of corpses, in whose temple everything pertaining to burials was sold or hired out, and where the registers of deaths were kept.
    I.
    Lit.:

    triginta funerum milia in rationem Libitinae venerunt,

    were registered, Suet. Ner. 39.—
    II.
    Transf.
    A.
    The requisites for burial, the apparatus of funerals:

    pestilentia tanta erat ut Libitina vix sufficeret,

    i. e. it was hardly possible to bury all the dead, Liv. 40, 19, 3:

    ne liberorum quidem funeribus Libitina sufficiebat,

    id. 41, 21, 6.—
    2.
    Esp., a bier, a funeral pile:

    dum levis arsura struitur libitina papyro,

    Mart. 10, 97; Plin. 37, 3, 11, § 45.—
    3.
    The undertaker's business, the disposal of corpses:

    Libitinam exercere,

    Val. Max. 5, 2, 10.—
    B.
    Death ( poet.): multaque pars mei Vitabit Libitinam, Hor. C. 3, 30, 6; cf. id. S. 2, 6, 19:

    Libitinam evadere,

    Juv. 14, 122; Phaedr. 4, 18 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Libitina

  • 2 Libitīna

        Libitīna ae, f    the goddess of corpses (in her temple were kept the funeral apparatus and the registries of death): acerba, H.—The apparatus of funerals: pestilentia tanta erat ut Libitina vix sufficeret, i. e. the dead could hardly be buried, L. —Death: vitare Libitinam, H., Iu.
    * * *
    Libitina, goddess of funerals

    Latin-English dictionary > Libitīna

  • 3 sacrō

        sacrō āvī, ātus, āre    [sacer], to set apart as sacred, consecrate, dedicate, devote: agrum: praedam, L.: (laurum) Phoebo, V.: aras, V.: votum inmortale, V.: auream aquilam, Cu.: sacratas fide manūs, L.: sacrata Crotonis Ossa, O.: templum, V.— To devote, doom, declare accursed, condemn: de sacrando cum bonis capite eius leges, L.— To set apart, consecrate, devote, give, dedicate: quod patriae vacat, id studiis nobisque sacrasti, C. poët.: tibi sacratum opus, O.: Parcae telis sacrarunt Evandri (Halaesum), devote, V.— To render sacred, hallow, consecrate: foedus in Capitolio sacratum, declared inviolable, L.: cum sacratis legibus sanctum esset, ut, etc., by laws whose violation is followed by a curse: sacrata lex, a law under the protection of the gods, L.— To hold sacred, worship as sacred: patrem deūm hominumque hac sede, L.: Vesta sacrata, O.— To render imperishable, immortalize: quod Libitina sacravit, H.: eloquentia eius sacrata scriptis omnis generis, L.: avum Sacrarunt carmina tuum, O.
    * * *
    sacrare, sacravi, sacratus V
    consecrate, make sacred, dedicate

    Latin-English dictionary > sacrō

  • 4 Libentina

    Lĭbentīna ( Lŭb-), ae, f. [id.], usually connected with Venus, the goddess of sensual pleasure, Venus:

    a lubendo libido, libidinosus ac Venus Libentina et Libitina,

    Varr. L. L. 6, § 47 Müll.; id. ap. Non. 64, 14; Cic. N. D. 2, 23, 61: lucus Veneris Lubentinae, Varr. ap. Non. 64, 14; Aug. Civ. Dei, 4, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Libentina

  • 5 libitinarius

    lĭbĭtīnārĭus, ii, m. [Libitina], an undertaker (post-Aug.):

    designatores et libitinarii,

    Sen. Ben. 6, 38; cf.: si libitinarius, quos Graece nekrothaptas vocant, etc., Dig. 14, 3, 5, § 8.

    Lewis & Short latin dictionary > libitinarius

  • 6 Libitinensis

    Lewis & Short latin dictionary > Libitinensis

  • 7 Lubentina

    Lĭbentīna ( Lŭb-), ae, f. [id.], usually connected with Venus, the goddess of sensual pleasure, Venus:

    a lubendo libido, libidinosus ac Venus Libentina et Libitina,

    Varr. L. L. 6, § 47 Müll.; id. ap. Non. 64, 14; Cic. N. D. 2, 23, 61: lucus Veneris Lubentinae, Varr. ap. Non. 64, 14; Aug. Civ. Dei, 4, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Lubentina

  • 8 sacro

    sā̆cro, āvi, ātum, 1, v. a. [sacer], to declare or set apart as sacred; to consecrate, dedicate, or devote to a divinity (class.; cf. consecro).
    I.
    Lit.:

    ne quis agrum consecrato. Auri, argenti, eboris sacrandi modus esto,

    Cic. Leg. 2, 9, 22:

    eum praedam Veientanam publicando sacrandoque ad nihilum redegisse, ferociter increpant,

    Liv. 5, 25:

    (agrum) Cypriae,

    Ov. M. 10, 644:

    Capitolino Jovi donum ex auro,

    Suet. Tib. 53 fin.:

    (laurum) Phoebo,

    Verg. A. 7, 62:

    aras,

    id. ib. 5, 48:

    vigilem ignem,

    id. ib. 4, 200:

    votum immortale,

    id. ib. 8, 715:

    inter haec auream aquilam pinnis extendenti similem sacraverant,

    Curt. 3, 3, 16:

    templum, in quo Helena sacravit calicem ex electro,

    Plin. 33, 4, 23, § 81.—In part. perf.:

    duabus aris ibi Jovi et Soli sacratis cum immolasset,

    Liv. 40, 22:

    arae,

    Suet. Tib. 14:

    sacratas fide manus,

    Liv. 23, 9:

    sacrata Crotonis Ossa tegebat humus,

    Ov. M. 15, 55:

    rite pecudes,

    Verg. A. 12, 213:

    templum,

    id. ib. 2, 165 al. —
    2.
    With a bad accessory signif. (cf. sacer, II.), to devote or doom to destruction, to declare accursed, to condemn:

    de sacrando cum bonis capite ejus, qui regni occupandi consilia inisset, gratae in vulgus leges fuere,

    Liv. 2, 8; cf.:

    caput Jovi,

    id. 10, 38.—
    B.
    Transf., in gen., to set apart, consecrate, devote, give, dedicate a thing to any one ( poet. and rare):

    quod patriae vocis studiis nobisque sacrasti, Cic. poët. Div. 1, 13, 22: hunc illi honorem Juppiter sacravit,

    Verg. A. 12, 141:

    tibi sacratum opus,

    Ov. Tr. 2, 552.—In a bad sense:

    injecere manum Parcae, telisque sacrarunt Evandri (Halaesum),

    Verg. A. 10, 419.—
    II.
    Meton.
    1.
    To render sacred or inviolable by consecration; to hallow, consecrale:

    hoc nemus aeterno cinerum sacravit honore Faenius,

    Mart. 1, 117, 1:

    foedus, quod in Capitolio sacratum fuisset, irritum per illos esse,

    that had been decreed inviolable, Liv. 38, 33; cf.:

    sanctiones sacrandae sunt genere ipso aut obtestatione legis, aut, etc.,

    Cic. Balb. 14, 33:

    sacrata lex,

    a law whose violation was punished by devoting the offender to the infernal gods, id. Sest. 7, 16; id. Dom. 17, 43; Liv. 2, 33; 3, 17; 7, 41; 9, 39; 36, 38; cf.:

    sacratae leges sunt, quibus sanctum est, qui quid adversus eas fecerit, sacer alicui deorum sit cum familia pecuniaque,

    Fest. p. 318 Müll.—
    2.
    Of a deity, to hold sacred, to worship or honor as sacred:

    haud frustra te patrem deum hominumque hac sede sacravimus,

    Liv. 8, 6:

    Vesta sacrata,

    Ov. M. 15, 864.—
    B.
    Transf., in gen., to render imperishable, to immortalize (rare):

    aliquem Lesbio plectro,

    Hor. C. 1, 26, 11; cf.:

    miratur nihil, nisi quod Libitina sacravit,

    id. Ep. 2, 1, 49:

    vivit vigetque eloquentia ejus (Catonis), sacrata scriptis omnis generis,

    Liv. 39, 40:

    avum Sacrārunt carmina tuum,

    Ov. P. 4, 8, 64.—Hence, sā̆crātus, a, um, P. a., hallowed, consecrated, holy, sacred:

    sacrata jura parentum,

    Ov. M. 10, 321:

    jura Graiorum,

    Verg. A. 2, 157:

    vittae Sacrati capitis,

    id. ib. 3, 371:

    dux,

    i. e. Augustus, Ov. F. 2, 60; cf.:

    manus (Tiberii),

    id. ib. 1, 640:

    dies sacratior,

    Mart. 4, 1, 1:

    numen gentibus sacratissimum,

    Plin. 33, 4, 24, § 82:

    homines,

    devoted to the gods, Macr. S. 3, 7;

    Aug. Civ. Dei, 2, 26.—At a later per., Sacratissimus,

    an epithet of the emperors, Most Worshipful, Dig. 38, 17, 9; Mamert. Pan. ad Maxim. 1 et saep.— Adv.: sā̆crātē, in eccl. Lat.,
    1.
    Holily, piously:

    vivere,

    Aug. Ep. 22 fin.
    2.
    Mysteriously, mystically, Aug. Doctr. Chr. 2, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > sacro

См. также в других словарях:

  • Libitina — (ou Libitine) est la déesse romaine des funérailles. On ne connait aucune légende où elle apparaît, on sait juste qu elle veillait au bon déroulement des funérailles. Elle a parfois été confondue avec Vénus (à cause de la ressemblance entre… …   Wikipédia en Français

  • Libitina — es, en la mitología romana, una diosa del inframundo, los muertos y el entierro. El nombre de esta diosa se ha usado como sinónimo de la muerte. Fue comparada posteriormente con la diosa Proserpina. Su nombre era sinónimo de muerte (véase Horacio …   Wikipedia Español

  • LIBITINA — Dea apud Rom. in cuius templo locabantur, et vendebanturea, quae ad sepulturam pertinebant, ita dicta a libitu, vel libidine. Plutarch. Venerem fuisse putat, redditque rationem in Problematibus, quare Romam. ea, quae ad pompam funebrem spectarent …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Libitīna — Libitīna, altitalische Göttin, welche Beziehung zu Tod u. Todtenbestattung hatte, daher sie später mit Proserpina u. Venus identificirt wurde, welche Letztere auch Libentina (s. Aphrodite), als Aufseherin über die Begräbnisse, hieß; neben dein… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Libitīna — Libitīna, röm. Göttin der Bestattung, in deren Hain die Listen über die Todesfälle geführt wurden und die Begräbnisunternehmer (libitinarii) ihren Sitz hatten; in ihre Kasse kam für jeden Sterbefall eine Gebühr. Nach ihr hieß im Amphitheater das… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Libitina — Libitīna, eine später mit Venus gleichgestellte altital. Göttin des Natursegens, zugleich auch des Todes …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Libitina — Libitina, die altitalische Leichengöttin, aus deren Tempel alles zum Begräbniß Nöthige gemiethet werden konnte …   Herders Conversations-Lexikon

  • Libitína — LIBITÍNA, æ, ein Beynamen der Venus, unter welchem sie zu Rom verehret wurde. Sie hatte daselbst ihren Hayn und Tempel, in welchem sich unter andern auch der Schatzkasten befand, worinnen man das Geld beylegete, welches bey jeder Leiche abgegeben …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Libitina — Libitina,   altrömische Göttin der Bestattung. Der ihr geweihte Hain in Rom (wohl auf dem Esquilin) bildete den Mittelpunkt des Begräbniswesens in der Stadt.   …   Universal-Lexikon

  • Libitina — {{Libitina}} Römische Göttin der Leichenbestattung; in ihrem Heiligtum war das Büro der libitinarii, der Begräbnisunternehmer, die gegen Zahlung an die Tempelkasse Verstorbene beerdigten oder verbrannten …   Who's who in der antiken Mythologie

  • libitina — s. f. [Linguagem poética] A morte …   Dicionário da Língua Portuguesa

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»