Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Laurens

  • 1 Laurens

    Laurēns, entis и Laurentīnus (Laurentius), a, um
    1) [ Laurentum ] лаврентский V
    2) поэт. латинский, римский O, Sil

    Латинско-русский словарь > Laurens

  • 2 Laurens

    Laurēns, s. Laurentum.

    lateinisch-deutsches > Laurens

  • 3 Laurens

    Laurēns, s. Laurentum.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Laurens

  • 4 Laurens

    Laurentum, i, n., a maritime town in Latium, between Ostia and Lavinium, now Torre Paterno, Mel. 2, 4, 9.—Hence,
    A.
    Laurens, entis, adj.
    1.
    Of or belonging to Laurentum, Laurentian:

    Laurens Thybris,

    Verg. A. 5, 797:

    arva,

    id. ib. 7, 661:

    Turnus,

    id. ib. 7, 650:

    ager,

    Juv. 1, 107; Varr. R. R. 3, 13, 2:

    castrum,

    Tib. 2, 5, 49.— Subst.: Laurens, entis, n., an estate (of the younger Pliny) near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—In plur.: Laurentes, um, m., the Laurentines:

    Laurentum Troumque acies,

    Verg. A. 12, 137;

    and of the Laurentes who were incorporated in Lavinium (v. Laurolavinium): Laurentes Lavinates,

    Symm. Ep. 1, 71; Inscr. ap. Grut. 1101, 8; Inscr. Orell. 2174 sqq.; 3888.—
    2.
    Poet., transf., Roman:

    bella,

    Sil. 3, 83:

    praeda,

    i. e. that taken by Hannibal, id. 17, 282.—
    B.
    Laurentīnus, a, um, adj., Laurentine:

    litus,

    Mart. 10, 37:

    via,

    Val. Max. 8, 5, 6.— Subst.: Laurentīnum, i, n. (sc. praedium), the younger Pliny's estate near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—
    * C.
    Lau-rentĭus, a, um, adj., Laurentian:

    palus Laurentia,

    Verg. A. 10, 709.—
    * D.
    Lau-rentis, ĭdis, f. adj., Laurentian: Laurentis terra, Enn. ap. Prisc. p. 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.).

    Lewis & Short latin dictionary > Laurens

  • 5 Laurens Lavinaris

    Laurŏlāvīnĭum, i, n., a later name of the city Lavinium, after (about the time of the Antonines) the inhabitants of Laurentum were transplanted thither, Front. de Colon. p. 105 Goes.; Serv. ad Verg. A. 7, 59. —Hence, Laurens Lāvīnāris, Laurentis Lavinaris, m., an inhabitant of Lauro-Lavinium, Symm. Ep. 1, 71 (v. Laurentum, A. 1. fin.).

    Lewis & Short latin dictionary > Laurens Lavinaris

  • 6 Laurentum

    Laurentum, ī, n., Stadt in Latium, unweit der Meeresküste, zwischen Ostia und Lavinium, nach einigen j. Torre di Paterno, nach anderen viell. richtiger an der Stelle des jetzigen Cassale di Capocotta, Mela 2, 4, 9 (2. § 71). – Dav.: a) Laurēns, entis, α) laurentisch, Liv. – Plur. subst., Laurentēs, ium, m., die Einwohner von Laurentum, die Laurenter, Varro u. Liv. – Laurens Lavinas, s. Laurolāvīnium. – β) poet. übtr., römisch, populus Laurens, Sil.: Laurentia regna, Sil. – b) Laurentīnus, a, um, laurentinisch, Plin. ep. u.a. – subst., Laurentīnum, ī, n., ein Landgut Plinius des J. bei Laurentum, das Laurentinum, Plin. ep. – c) Laurentis, idis, f., laurentisch, terra, Enn. ann. 34. – d) Laurentius, a, um, laurentisch, Verg. Aen. 10, 709.

    lateinisch-deutsches > Laurentum

  • 7 Laurentum

    Laurentum, ī, n., Stadt in Latium, unweit der Meeresküste, zwischen Ostia und Lavinium, nach einigen j. Torre di Paterno, nach anderen viell. richtiger an der Stelle des jetzigen Cassale di Capocotta, Mela 2, 4, 9 (2. § 71). – Dav.: a) Laurēns, entis, α) laurentisch, Liv. – Plur. subst., Laurentēs, ium, m., die Einwohner von Laurentum, die Laurenter, Varro u. Liv. – Laurens Lavinas, s. Laurolavinium. – β) poet. übtr., römisch, populus Laurens, Sil.: Laurentia regna, Sil. – b) Laurentīnus, a, um, laurentinisch, Plin. ep. u.a. – subst., Laurentīnum, ī, n., ein Landgut Plinius des J. bei Laurentum, das Laurentinum, Plin. ep. – c) Laurentis, idis, f., laurentisch, terra, Enn. ann. 34. – d) Laurentius, a, um, laurentisch, Verg. Aen. 10, 709.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Laurentum

  • 8 Laurentes

    Laurentum, i, n., a maritime town in Latium, between Ostia and Lavinium, now Torre Paterno, Mel. 2, 4, 9.—Hence,
    A.
    Laurens, entis, adj.
    1.
    Of or belonging to Laurentum, Laurentian:

    Laurens Thybris,

    Verg. A. 5, 797:

    arva,

    id. ib. 7, 661:

    Turnus,

    id. ib. 7, 650:

    ager,

    Juv. 1, 107; Varr. R. R. 3, 13, 2:

    castrum,

    Tib. 2, 5, 49.— Subst.: Laurens, entis, n., an estate (of the younger Pliny) near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—In plur.: Laurentes, um, m., the Laurentines:

    Laurentum Troumque acies,

    Verg. A. 12, 137;

    and of the Laurentes who were incorporated in Lavinium (v. Laurolavinium): Laurentes Lavinates,

    Symm. Ep. 1, 71; Inscr. ap. Grut. 1101, 8; Inscr. Orell. 2174 sqq.; 3888.—
    2.
    Poet., transf., Roman:

    bella,

    Sil. 3, 83:

    praeda,

    i. e. that taken by Hannibal, id. 17, 282.—
    B.
    Laurentīnus, a, um, adj., Laurentine:

    litus,

    Mart. 10, 37:

    via,

    Val. Max. 8, 5, 6.— Subst.: Laurentīnum, i, n. (sc. praedium), the younger Pliny's estate near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—
    * C.
    Lau-rentĭus, a, um, adj., Laurentian:

    palus Laurentia,

    Verg. A. 10, 709.—
    * D.
    Lau-rentis, ĭdis, f. adj., Laurentian: Laurentis terra, Enn. ap. Prisc. p. 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.).

    Lewis & Short latin dictionary > Laurentes

  • 9 Laurentinum

    Laurentum, i, n., a maritime town in Latium, between Ostia and Lavinium, now Torre Paterno, Mel. 2, 4, 9.—Hence,
    A.
    Laurens, entis, adj.
    1.
    Of or belonging to Laurentum, Laurentian:

    Laurens Thybris,

    Verg. A. 5, 797:

    arva,

    id. ib. 7, 661:

    Turnus,

    id. ib. 7, 650:

    ager,

    Juv. 1, 107; Varr. R. R. 3, 13, 2:

    castrum,

    Tib. 2, 5, 49.— Subst.: Laurens, entis, n., an estate (of the younger Pliny) near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—In plur.: Laurentes, um, m., the Laurentines:

    Laurentum Troumque acies,

    Verg. A. 12, 137;

    and of the Laurentes who were incorporated in Lavinium (v. Laurolavinium): Laurentes Lavinates,

    Symm. Ep. 1, 71; Inscr. ap. Grut. 1101, 8; Inscr. Orell. 2174 sqq.; 3888.—
    2.
    Poet., transf., Roman:

    bella,

    Sil. 3, 83:

    praeda,

    i. e. that taken by Hannibal, id. 17, 282.—
    B.
    Laurentīnus, a, um, adj., Laurentine:

    litus,

    Mart. 10, 37:

    via,

    Val. Max. 8, 5, 6.— Subst.: Laurentīnum, i, n. (sc. praedium), the younger Pliny's estate near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—
    * C.
    Lau-rentĭus, a, um, adj., Laurentian:

    palus Laurentia,

    Verg. A. 10, 709.—
    * D.
    Lau-rentis, ĭdis, f. adj., Laurentian: Laurentis terra, Enn. ap. Prisc. p. 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.).

    Lewis & Short latin dictionary > Laurentinum

  • 10 Laurentinus

    Laurentum, i, n., a maritime town in Latium, between Ostia and Lavinium, now Torre Paterno, Mel. 2, 4, 9.—Hence,
    A.
    Laurens, entis, adj.
    1.
    Of or belonging to Laurentum, Laurentian:

    Laurens Thybris,

    Verg. A. 5, 797:

    arva,

    id. ib. 7, 661:

    Turnus,

    id. ib. 7, 650:

    ager,

    Juv. 1, 107; Varr. R. R. 3, 13, 2:

    castrum,

    Tib. 2, 5, 49.— Subst.: Laurens, entis, n., an estate (of the younger Pliny) near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—In plur.: Laurentes, um, m., the Laurentines:

    Laurentum Troumque acies,

    Verg. A. 12, 137;

    and of the Laurentes who were incorporated in Lavinium (v. Laurolavinium): Laurentes Lavinates,

    Symm. Ep. 1, 71; Inscr. ap. Grut. 1101, 8; Inscr. Orell. 2174 sqq.; 3888.—
    2.
    Poet., transf., Roman:

    bella,

    Sil. 3, 83:

    praeda,

    i. e. that taken by Hannibal, id. 17, 282.—
    B.
    Laurentīnus, a, um, adj., Laurentine:

    litus,

    Mart. 10, 37:

    via,

    Val. Max. 8, 5, 6.— Subst.: Laurentīnum, i, n. (sc. praedium), the younger Pliny's estate near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—
    * C.
    Lau-rentĭus, a, um, adj., Laurentian:

    palus Laurentia,

    Verg. A. 10, 709.—
    * D.
    Lau-rentis, ĭdis, f. adj., Laurentian: Laurentis terra, Enn. ap. Prisc. p. 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.).

    Lewis & Short latin dictionary > Laurentinus

  • 11 Laurentis

    Laurentum, i, n., a maritime town in Latium, between Ostia and Lavinium, now Torre Paterno, Mel. 2, 4, 9.—Hence,
    A.
    Laurens, entis, adj.
    1.
    Of or belonging to Laurentum, Laurentian:

    Laurens Thybris,

    Verg. A. 5, 797:

    arva,

    id. ib. 7, 661:

    Turnus,

    id. ib. 7, 650:

    ager,

    Juv. 1, 107; Varr. R. R. 3, 13, 2:

    castrum,

    Tib. 2, 5, 49.— Subst.: Laurens, entis, n., an estate (of the younger Pliny) near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—In plur.: Laurentes, um, m., the Laurentines:

    Laurentum Troumque acies,

    Verg. A. 12, 137;

    and of the Laurentes who were incorporated in Lavinium (v. Laurolavinium): Laurentes Lavinates,

    Symm. Ep. 1, 71; Inscr. ap. Grut. 1101, 8; Inscr. Orell. 2174 sqq.; 3888.—
    2.
    Poet., transf., Roman:

    bella,

    Sil. 3, 83:

    praeda,

    i. e. that taken by Hannibal, id. 17, 282.—
    B.
    Laurentīnus, a, um, adj., Laurentine:

    litus,

    Mart. 10, 37:

    via,

    Val. Max. 8, 5, 6.— Subst.: Laurentīnum, i, n. (sc. praedium), the younger Pliny's estate near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—
    * C.
    Lau-rentĭus, a, um, adj., Laurentian:

    palus Laurentia,

    Verg. A. 10, 709.—
    * D.
    Lau-rentis, ĭdis, f. adj., Laurentian: Laurentis terra, Enn. ap. Prisc. p. 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.).

    Lewis & Short latin dictionary > Laurentis

  • 12 Laurentius

    Laurentum, i, n., a maritime town in Latium, between Ostia and Lavinium, now Torre Paterno, Mel. 2, 4, 9.—Hence,
    A.
    Laurens, entis, adj.
    1.
    Of or belonging to Laurentum, Laurentian:

    Laurens Thybris,

    Verg. A. 5, 797:

    arva,

    id. ib. 7, 661:

    Turnus,

    id. ib. 7, 650:

    ager,

    Juv. 1, 107; Varr. R. R. 3, 13, 2:

    castrum,

    Tib. 2, 5, 49.— Subst.: Laurens, entis, n., an estate (of the younger Pliny) near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—In plur.: Laurentes, um, m., the Laurentines:

    Laurentum Troumque acies,

    Verg. A. 12, 137;

    and of the Laurentes who were incorporated in Lavinium (v. Laurolavinium): Laurentes Lavinates,

    Symm. Ep. 1, 71; Inscr. ap. Grut. 1101, 8; Inscr. Orell. 2174 sqq.; 3888.—
    2.
    Poet., transf., Roman:

    bella,

    Sil. 3, 83:

    praeda,

    i. e. that taken by Hannibal, id. 17, 282.—
    B.
    Laurentīnus, a, um, adj., Laurentine:

    litus,

    Mart. 10, 37:

    via,

    Val. Max. 8, 5, 6.— Subst.: Laurentīnum, i, n. (sc. praedium), the younger Pliny's estate near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—
    * C.
    Lau-rentĭus, a, um, adj., Laurentian:

    palus Laurentia,

    Verg. A. 10, 709.—
    * D.
    Lau-rentis, ĭdis, f. adj., Laurentian: Laurentis terra, Enn. ap. Prisc. p. 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.).

    Lewis & Short latin dictionary > Laurentius

  • 13 Laurentum

    Laurentum, i, n., a maritime town in Latium, between Ostia and Lavinium, now Torre Paterno, Mel. 2, 4, 9.—Hence,
    A.
    Laurens, entis, adj.
    1.
    Of or belonging to Laurentum, Laurentian:

    Laurens Thybris,

    Verg. A. 5, 797:

    arva,

    id. ib. 7, 661:

    Turnus,

    id. ib. 7, 650:

    ager,

    Juv. 1, 107; Varr. R. R. 3, 13, 2:

    castrum,

    Tib. 2, 5, 49.— Subst.: Laurens, entis, n., an estate (of the younger Pliny) near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—In plur.: Laurentes, um, m., the Laurentines:

    Laurentum Troumque acies,

    Verg. A. 12, 137;

    and of the Laurentes who were incorporated in Lavinium (v. Laurolavinium): Laurentes Lavinates,

    Symm. Ep. 1, 71; Inscr. ap. Grut. 1101, 8; Inscr. Orell. 2174 sqq.; 3888.—
    2.
    Poet., transf., Roman:

    bella,

    Sil. 3, 83:

    praeda,

    i. e. that taken by Hannibal, id. 17, 282.—
    B.
    Laurentīnus, a, um, adj., Laurentine:

    litus,

    Mart. 10, 37:

    via,

    Val. Max. 8, 5, 6.— Subst.: Laurentīnum, i, n. (sc. praedium), the younger Pliny's estate near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—
    * C.
    Lau-rentĭus, a, um, adj., Laurentian:

    palus Laurentia,

    Verg. A. 10, 709.—
    * D.
    Lau-rentis, ĭdis, f. adj., Laurentian: Laurentis terra, Enn. ap. Prisc. p. 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.).

    Lewis & Short latin dictionary > Laurentum

  • 14 Laurentinus

    Laurentīnus, a, um v. l. = Laurens

    Латинско-русский словарь > Laurentinus

  • 15 Laurentis

    idis f. Enn = Laurens

    Латинско-русский словарь > Laurentis

  • 16 Laurentius

    a, um V = Laurens

    Латинско-русский словарь > Laurentius

  • 17 arundo

    arundo (harundo), dinis, f., das Rohr im allg. (während canna = das kleine Rohr, das Schilf, ulva = das Kolbenschilf), I) eig.: arundinis Italiae usus ad vineas maxime, Plin.: radiculae degeneris arundinis, quam cannam vulgo vocant, Col.: insulae herbidae arundine et iunco, Plin. ep.: aper Laurens ulvis et arundine pinguis, Hor.: gracilis et cannae similis arundo, Col. – arundo Indica, Bambusrohr, Plin. – arundo piscatoria, zu Angelruten (s. unten), aucupatoria, zu Leimruten (s. unten), Plin. – das Rohr gebraucht zum Bedecken u. Bekleiden von Hütten u. Häusern, s. Vitr. 2, 1, 3. Plin. 16, 156: bes. als Flechtwerk zu Lagerhütten (s. Drak. Liv. 35, 27, 3), casae ex arundine textae, Liv.: erant tecta arundine texta, Liv. – als Attribut in den Haaren der Flußgötter, crines (dei Tiberini) umbrosa tegebat arundo, Verg. Aen. 8, 34 (u. dazu die Auslgg.). – II) meton. für das aus Rohr Gemachte: a) die Angelrute, moderator arundinis, ein Fischer, Ov.: captare arundine pisces, Tibull.: hice hami atque hae arundines sunt nobis quaestu et cultu, Plaut. – b) die Leimrute zum Vogelfang, parati aucupes cum arundinibus fuerunt, Petr.: alas arundo verberat, Plaut.: arundine sumptā Faunus plumoso sum deus aucupio, Prop. – c) die Schreibfeder, Pers. 3, 11. Mart. 9, 13, 3. Auson. ep. 15, 50. p. 252 Peiper: tristis, finsterer, ernster Stil, Mart. 1, 3, 10. – d) der Schaft des Pfeiles (Ggstz. mucro, ferrum), Cels. 7, 5. no. 2. Ov. met. 1, 471: poet. auch der Pfeil selbst, Verg. Aen. 4, 73; 5, 544. Ov. met. 5, 384. Sil. 5, 447: u. der Bogen, Sil. 10, 12. – e) die Rohr-, Hirtenpfeife, Schalmei, griech. σῦριγξ (bestehend aus mehreren durch Wachs verbundenen, stufenweise abnehmenden Röhren), Verg. ecl. 6, 8. Ov. met. 11, 154. Sil. 14, 471: arundine canens, Suet. Caes. 32. – f) die Flöte, Ov. met. 6, 384. – g) der Rohrstab, der den Aufzug am Webstuhl in zwei Teile scheidet, so daß die Fäden (stamina) abwechselnd vor u. hinter ihm herabhängen, stamen secernit ar., Ov. met. 6, 55. – h) ein Rohrstock mit Borstbesen zum Abkehren der Spinnengewebe, die Kehreule, Plaut. Stich. 347. – i) ein Rohrbündel als Vogelscheuche, Hor. sat. 1, 8, 6. – k) ein Stock zum Prügeln, Prop. 4, 7, 25. Petr. 134, 3. – l) als Weinpfahl, Varr. r. r. 1, 8, 2. – m) als Steckenpferd, Hor. sat. 2, 3, 248. Val. Max. 8, 8. ext. 1. – n) als Schiene (der Chirurgen), Suet. Aug. 80. – o) ein Meßstab, Vulg. apoc. 21, 16. Prud. psych. 826. – / Die Schreibung harundo ist durch sehr gute Hdschrn. u. Inschr. beglaubigt; vgl. Fritsche Hor. sat. 1, 8, 6.

    lateinisch-deutsches > arundo

  • 18 tractus [2]

    2. tractus, ūs, m. (traho), das Ziehen, I) eig. u. übtr.: 1) das Ziehen (wenn ein Gegenstand im Raume sich fortbewegt), der Zug, a) eig.: tractu gementem ferre rotam, Verg.: modicus tractus (v. Netze), Plin.: in spiram tractu se colligit anguis, Verg.: longoque per aëra tractu fertur, Ov.: corporis, Bewegung, Quint.: flammarum, Lucr. u. Verg.: Nili, Lucan.: venti, Val. Flacc.: aequalis (siderum) tractus, Manil.: 1, 532: v. der Schrift, si qua incerto fallet te littera tractu, Prop. 4, 3, 5. – b) übtr.: α) der Zug, den ein Gegenstand nimmt, die Ausdehnung, die Lage, qui tractus castrorum esset, Liv.: is est tractus ductusque muri, Cic.: cum mediae iaceant immensis tractibus Alpes, Lucan.: ut arborum tractu equitatus hostium impediretur, durch die Ausdehnung der (einzeln stehenden) Bäume, durch die lange Reihe der Bäume, Nep. Milt. 5, 3. – β) meton., v. Örtl., der Strich, Erd-, Landstrich, die Gegend, tractus Laurens, Liv.: Ponticus, Vopisc.: Belgicae et Armorici, Eutr.: totus, Cic.: in tractu pisce viventium, in der Gegend (im Lande) usw., Plin.: hoc tractu oppidi erat regia, Caes. – corruptus caeli tractus, verpestete Luft des Landstriches, Verg. Aen. 3, 138. – 2) das Ziehen, Einziehen, aquae, Trinken, Lucan. 4, 368. – 3) das Fortschleppen, Syrtes ab tractu nominatae, vom griech. σύρειν = fortschleppen, fortschwemmen, Sall. Iug. 78, 3. – II) bildl.: 1) der Zug, die Bewegung, a) von der Darstellung: α) die ruhige Bewegung, die ruhige Haltung, der gehaltene Stil, tractus orationis lenis et aequabilis, Cic.: cetera quae continuo magis orationis tractu decurrunt, Quint.: haec (oratio) vel maxime vi, amaritudine, instantiā, haec (historia) tractu et suavitate atque etiam dulcedine placet, Plin. ep. – β) die Wendung des Ausdruckes, pares elocutionum tractus, Quint. 4, 2, 118. – b) von der Zeit, der Lauf, Verlauf, eodem tractu temporis, zu derselben Zeit, Vell.: hoc tractu temporum, Vell.: aetatis, i.e. senectus, Val. Max.: perpetuo aevi tractu, beständig, Lucr.: tractum habere, einen Zeitraum haben, ICt. – 2) insbes., die Dehnung, a) die Dehnung, langsame Bewegung der Worte, quanta haesitatio tractusque verborum! Cic. de or. 2, 202. – b) v. der Zeit, die Zögerung, Langsamkeit, belli, Tac. ann. 15, 10: tractu et lentitudine mortis, ibid. 15, 64. – c) in der Gramm., die derivative Verlängerung (wenn zB. aus beatitas beatitudo wird), Quint. 8, 3, 32.

    lateinisch-deutsches > tractus [2]

  • 19 arundo

    arundo (harundo), dinis, f., das Rohr im allg. (während canna = das kleine Rohr, das Schilf, ulva = das Kolbenschilf), I) eig.: arundinis Italiae usus ad vineas maxime, Plin.: radiculae degeneris arundinis, quam cannam vulgo vocant, Col.: insulae herbidae arundine et iunco, Plin. ep.: aper Laurens ulvis et arundine pinguis, Hor.: gracilis et cannae similis arundo, Col. – arundo Indica, Bambusrohr, Plin. – arundo piscatoria, zu Angelruten (s. unten), aucupatoria, zu Leimruten (s. unten), Plin. – das Rohr gebraucht zum Bedecken u. Bekleiden von Hütten u. Häusern, s. Vitr. 2, 1, 3. Plin. 16, 156: bes. als Flechtwerk zu Lagerhütten (s. Drak. Liv. 35, 27, 3), casae ex arundine textae, Liv.: erant tecta arundine texta, Liv. – als Attribut in den Haaren der Flußgötter, crines (dei Tiberini) umbrosa tegebat arundo, Verg. Aen. 8, 34 (u. dazu die Auslgg.). – II) meton. für das aus Rohr Gemachte: a) die Angelrute, moderator arundinis, ein Fischer, Ov.: captare arundine pisces, Tibull.: hice hami atque hae arundines sunt nobis quaestu et cultu, Plaut. – b) die Leimrute zum Vogelfang, parati aucupes cum arundinibus fuerunt, Petr.: alas arundo verberat, Plaut.: arundine sumptā Faunus plumoso sum deus aucupio, Prop. – c) die Schreibfeder, Pers. 3, 11. Mart. 9, 13, 3. Auson. ep. 15, 50. p. 252 Peiper: tristis, finsterer, ernster Stil, Mart. 1, 3, 10. – d) der
    ————
    Schaft des Pfeiles (Ggstz. mucro, ferrum), Cels. 7, 5. no. 2. Ov. met. 1, 471: poet. auch der Pfeil selbst, Verg. Aen. 4, 73; 5, 544. Ov. met. 5, 384. Sil. 5, 447: u. der Bogen, Sil. 10, 12. – e) die Rohr-, Hirtenpfeife, Schalmei, griech. σῦριγξ (bestehend aus mehreren durch Wachs verbundenen, stufenweise abnehmenden Röhren), Verg. ecl. 6, 8. Ov. met. 11, 154. Sil. 14, 471: arundine canens, Suet. Caes. 32. – f) die Flöte, Ov. met. 6, 384. – g) der Rohrstab, der den Aufzug am Webstuhl in zwei Teile scheidet, so daß die Fäden (stamina) abwechselnd vor u. hinter ihm herabhängen, stamen secernit ar., Ov. met. 6, 55. – h) ein Rohrstock mit Borstbesen zum Abkehren der Spinnengewebe, die Kehreule, Plaut. Stich. 347. – i) ein Rohrbündel als Vogelscheuche, Hor. sat. 1, 8, 6. – k) ein Stock zum Prügeln, Prop. 4, 7, 25. Petr. 134, 3. – l) als Weinpfahl, Varr. r. r. 1, 8, 2. – m) als Steckenpferd, Hor. sat. 2, 3, 248. Val. Max. 8, 8. ext. 1. – n) als Schiene (der Chirurgen), Suet. Aug. 80. – o) ein Meßstab, Vulg. apoc. 21, 16. Prud. psych. 826. – Die Schreibung harundo ist durch sehr gute Hdschrn. u. Inschr. beglaubigt; vgl. Fritsche Hor. sat. 1, 8, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > arundo

  • 20 tractus

    1. tractus, a, um, PAdi. (v. traho), I) hergezogen, hergenommen, herkommend, herstammend, entsprungen, venae a corde tractae, Cic.: sermo ab isto initio tractus, Cic. – II) in einem fortgehend, fließend, nicht holperig, sermonis genus, Cic.: oratio tracta et fluens, Cic.
    ————————
    2. tractus, ūs, m. (traho), das Ziehen, I) eig. u. übtr.: 1) das Ziehen (wenn ein Gegenstand im Raume sich fortbewegt), der Zug, a) eig.: tractu gementem ferre rotam, Verg.: modicus tractus (v. Netze), Plin.: in spiram tractu se colligit anguis, Verg.: longoque per aëra tractu fertur, Ov.: corporis, Bewegung, Quint.: flammarum, Lucr. u. Verg.: Nili, Lucan.: venti, Val. Flacc.: aequalis (siderum) tractus, Manil.: 1, 532: v. der Schrift, si qua incerto fallet te littera tractu, Prop. 4, 3, 5. – b) übtr.: α) der Zug, den ein Gegenstand nimmt, die Ausdehnung, die Lage, qui tractus castrorum esset, Liv.: is est tractus ductusque muri, Cic.: cum mediae iaceant immensis tractibus Alpes, Lucan.: ut arborum tractu equitatus hostium impediretur, durch die Ausdehnung der (einzeln stehenden) Bäume, durch die lange Reihe der Bäume, Nep. Milt. 5, 3. – β) meton., v. Örtl., der Strich, Erd-, Landstrich, die Gegend, tractus Laurens, Liv.: Ponticus, Vopisc.: Belgicae et Armorici, Eutr.: totus, Cic.: in tractu pisce viventium, in der Gegend (im Lande) usw., Plin.: hoc tractu oppidi erat regia, Caes. – corruptus caeli tractus, verpestete Luft des Landstriches, Verg. Aen. 3, 138. – 2) das Ziehen, Einziehen, aquae, Trinken, Lucan. 4, 368. – 3) das Fortschleppen, Syrtes ab tractu nominatae, vom griech. σύρειν = fortschleppen, fortschwemmen, Sall. Iug. 78,
    ————
    3. – II) bildl.: 1) der Zug, die Bewegung, a) von der Darstellung: α) die ruhige Bewegung, die ruhige Haltung, der gehaltene Stil, tractus orationis lenis et aequabilis, Cic.: cetera quae continuo magis orationis tractu decurrunt, Quint.: haec (oratio) vel maxime vi, amaritudine, instantiā, haec (historia) tractu et suavitate atque etiam dulcedine placet, Plin. ep. – β) die Wendung des Ausdruckes, pares elocutionum tractus, Quint. 4, 2, 118. – b) von der Zeit, der Lauf, Verlauf, eodem tractu temporis, zu derselben Zeit, Vell.: hoc tractu temporum, Vell.: aetatis, i.e. senectus, Val. Max.: perpetuo aevi tractu, beständig, Lucr.: tractum habere, einen Zeitraum haben, ICt. – 2) insbes., die Dehnung, a) die Dehnung, langsame Bewegung der Worte, quanta haesitatio tractusque verborum! Cic. de or. 2, 202. – b) v. der Zeit, die Zögerung, Langsamkeit, belli, Tac. ann. 15, 10: tractu et lentitudine mortis, ibid. 15, 64. – c) in der Gramm., die derivative Verlängerung (wenn zB. aus beatitas beatitudo wird), Quint. 8, 3, 32.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tractus

См. также в других словарях:

  • Laurens — may refer to: Places * in the United States: ** Laurens, Iowa ** Laurens (town), New York ** Laurens (village), New York ** Laurens, South Carolina ** Laurens County, South Carolina ** Laurens County, Georgia * in France: ** Laurens, Hérault,… …   Wikipedia

  • Laurens — ist der Name folgender Orte: Laurens (Iowa) Laurens (New York) Laurens (South Carolina) Laurens (Hérault) Laurens Halbinsel Laurens County (South Carolina) Laurens County (Georgia) Laurens ist der Familienname folgender Personen: Camille Laurens… …   Deutsch Wikipedia

  • LAURENS (H.) — Henri Laurens, sculpteur français de l’école de Paris, est l’un des plus brillants représentants du mouvement cubiste. Son interprétation des principes fondamentaux de celui ci se signala d’emblée par sa rigueur et son raffinement. De cette… …   Encyclopédie Universelle

  • Laurens — Laurens, NY U.S. village in New York Population (2000): 277 Housing Units (2000): 130 Land area (2000): 0.125013 sq. miles (0.323781 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.125013 sq. miles (0.323781… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Laurens — (spr. Lahr ns), 1) District im Staate Süd Carolina (Nordamerika), 38 QM.; Flüsse: Ennoree, Saluda, Reedy u. Little Rivers, Reaburns u. Duncans Creeks; äußerst fruchtbar u. vortrefflich angebaut; Producte: Baumwolle, Mais, Weizen, Hafer, Bataten,… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Laurens, IA — U.S. city in Iowa Population (2000): 1476 Housing Units (2000): 711 Land area (2000): 0.738217 sq. miles (1.911973 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.738217 sq. miles (1.911973 sq. km) FIPS code:… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Laurens, NY — U.S. village in New York Population (2000): 277 Housing Units (2000): 130 Land area (2000): 0.125013 sq. miles (0.323781 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.125013 sq. miles (0.323781 sq. km) FIPS… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Laurens, SC — U.S. city in South Carolina Population (2000): 9916 Housing Units (2000): 4396 Land area (2000): 10.587478 sq. miles (27.421442 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 10.587478 sq. miles (27.421442 sq.… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Laurens — Laurens, Henry Laurens, Jean Paul …   Enciclopedia Universal

  • Laurens —   [lɔ rãs], Henri, französischer Bildhauer, * Paris 18. 2. 1885, ✝ ebenda 5. 5. 1954; ausgebildet als Steinmetz und Dekorateur, als Bildhauer Autodidakt. Er erarbeitete 1911 mit J. Lipchitz ein Programm für kubistische Plastik und gelangte in… …   Universal-Lexikon

  • Laurens [1] — Laurens (spr. laorens), Hauptstadt der gleichnamigen Grafschaft des nordamerikan. Staates Südcarolina, am Little River, mit Baumwollhandel, Baumwollölfabrikation und (1900) 4029 Einw …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»