-
1 Laurentia
Laurentia, falsch st. Larentia, s. Acca Lārentia.
-
2 Laurentia
Laurentia, falsch st. Larentia, s. Acca.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Laurentia
-
3 Laurentia
v. l. = Larentia -
4 Larentia
Lārentia ( Laurentia) f. — см. Acca Larentia -
5 iuro
iūro, āvī, ātum, āre (2. ius), das Recht durch Schwur bekräftigen, schwören, I) intr. schwören, einen Schwur ablegen, A) im allg.: qui si iuraret, crederet nemo, Cic.: ex animi mei (nostri) sententia, Cic. u.a. (s. Fabri Liv. 22, 53, 10): per deos, Sall.: per quidquid deorum, Liv.: per supremi regis regnum (mit folg. ut [wie] zur Einführung dessen, was man beteuert), Plaut. Amph. 831 sqq.: per patrem, Ov.: per infernam paludem, per Stygiam paludem sanctissime, Lact.: per genus infelix generisque parentem, per patris ossa tui, Ov.: o Iuppiter, numquid iuravi per te falso? Arnob. 7, 9. – iur. ad alqm (vor jmd.), Cato r. r. 145, 2. – iur. pro alqo (für jmd. = an jmds. Stelle), Liv. 31, 50. § 8 u. 9. – iur. liquido (mit gutem Gewissen), Ter. Andr. 729 (vgl. unten no. II, B aus Ov. ex Pont. 4, 6, 21). – iur. conceptis verbis, s. con-cipiono. I, 2, a (Bd. 1. S. 1395). – in verba alcis, auf jmds. Worte, (von ihm vorgesagte) Eidesformel schwören, Hor., Liv., Sen. u.a.: in certa verba, Cic.: in eadem verba, Liv.: in haec verba, Caes.: in verba senatus ac populi Romani, Tac.: bes. in verba principis, Tac., od. in nomen principis, Suet., dem Fürsten Gehorsam u. Treue schwören, ihm huldigen: ebenso in ducis nomen, Iustin.: u. in suum (imperatoris) nomen, Suet.: in tutorum od. Poenorum obsequia, Iustin.: in acta (Verordnungen) principis, Suet. u. Tac. – in legem od. in leges, das G. od. die G. befolgen zu wollen, das G. od. die G. beschwören, Cic. u. Liv.: in foedus, Liv.: iurantia verba, die Worte des Schwures, Ov.: omnis exercitus in se quisque iurat, das ganze Heer schwört jeder einzeln für sich (während gewöhnlich ein Mann den Eid für die ganze Legion leistete), Liv. 2, 45, 14. – u. bl. iurare alci, jmdm. den Eid der Treue leisten, scis tibi ubique iurari, cum ipse iuraveris omnibus, Plin. pan. 68, 4: scis te mihi certe, non socios iurasse tuos, Val. Flacc. 8, 423. – B) insbes., sich verschwören, in facinus, Ov.: in alqm, Ov.: inter se m. folg. Infin., Cato de medic. fr. 1. – II) tr.: A) schwören, iuravi verissimum iusiurandum, Cic.: dictata sacramenta dis, Sil.: in verba alcis sacramentum, Petron.: im Passiv, foedera mihi iurata, Lucan. 8, 219: iusiurandum a Q. Nucio conceptum dicitur, quod in arrogando iuraretur, Gell. 5, 19, 6. – B) schwören = mit einem Schwure versichern, eidlich aussagen, eidlich erhärten od. bekräftigen, morbum, sich eidlich auf seine Kränklichkeit berufen, Cic.: falsum iurare, falsch schwören, Cic. u. Ov.: ebenso falsa, Ov.: alqd in se, Liv.: id in litem (zugunsten seines Prozesses), Cic.: odium perenne in Romanos, Aur. Vict.: u. alci alqd, wie haec et iuravit amanti, Ov.: cineri iuret patrio Laurentia bella, Sil. – mit folg. Acc. u. Infin., iura te nociturum non esse homini de hac re nemini, Plaut.: qui sine hac iurabat se unum numquam victurum diem, Ter.: iurat se eum non deserturum, Caes.: nisi victores se redituros ex hac pugna iurant, Liv.: abituros se Italiā iuraverunt, Val. Max.: iurarem per (beim) Iovem deosque penates me ea sentire quae dicerem, Cic.: ossa tibi iuro per (bei) matris... me tibi ad extremas mansurum tenebras, Prop.: te quoque idem liquido (mit gutem Gewissen) possum iurare precari, Ov. ex Pont. 4, 6, 21. – mit folg. Acc. u. Infin. wechselnd mit Nom. u. Infin., me quoque consimili impositum torquerier igni iurabo et bis sex integer esse dies, Prop. 3, 6, 39 sq. – im Passiv, laetae iurantur aves, man schwört Heil verkündende V. gesehen zu haben, Lucan. 5, 396: quod iuratum est, Cic.: iuratum bellum, der (den Römern) geschworene Krieg, Sil.: iuratum Iovi foedus, Sil. – Partiz. subst., iurāta, ōrum, n., eidliche Angelöbnisse, Cic. part. or. 6. – C) bei jmd. schwören, jmd. mit einem Schwure zum Zeugen der Wahrheit anrufen (s. Drak. Sil. 8, 105), numen (Stygiae paludis), Verg.: deos, Ov.: hos ocellos, Prop.: signa, Tert.: Iovem lapidem, s. lapis: dah. iuror, man schwört bei mir, iuratur Honorius absens, Claud.: tunc deus captivis etiam iurabere Thebis, Stat.: regi deorum iurari dignata palus (v. Styx), Sil.: so auch iurata numina, bei denen man geschworen hat, Ov.: dis iuranda palus, v. Styx, Ov. – D) abschwören, mit einem Schwure sich von etwas lossagen, calumniam, den Eid für die Gefährde ablegen, d.i. daß man nicht in böslicher Absicht (aus Schikane) klage, Cael. in Cic. ep. 8, 8, 3: calumniam in alqm, Liv. 33, 47, 5. – / Archaist. Perf.-Form iurassit = iuraverit, Corp. inscr. Lat. 6, 10298, 19. – arch. Schreibung iouret, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 23: iourato, ibid. 1, 198, 18 u. 23: iouranto, ibid. 1, 197, 17 sqq.
-
6 Laurentum
Laurentum, ī, n., Stadt in Latium, unweit der Meeresküste, zwischen Ostia und Lavinium, nach einigen j. Torre di Paterno, nach anderen viell. richtiger an der Stelle des jetzigen Cassale di Capocotta, Mela 2, 4, 9 (2. § 71). – Dav.: a) Laurēns, entis, α) laurentisch, Liv. – Plur. subst., Laurentēs, ium, m., die Einwohner von Laurentum, die Laurenter, Varro u. Liv. – Laurens Lavinas, s. Laurolāvīnium. – β) poet. übtr., römisch, populus Laurens, Sil.: Laurentia regna, Sil. – b) Laurentīnus, a, um, laurentinisch, Plin. ep. u.a. – subst., Laurentīnum, ī, n., ein Landgut Plinius des J. bei Laurentum, das Laurentinum, Plin. ep. – c) Laurentis, idis, f., laurentisch, terra, Enn. ann. 34. – d) Laurentius, a, um, laurentisch, Verg. Aen. 10, 709.
-
7 Acca
Acca, ae, f. Acca. [st1]1 [-] compagne de Camille. - Virg. En. 11, 820, etc. [st1]2 [-] Acca Larentia [Laurentia] (nourrice de Romulus et Rémus, mère des Lares). - Varr. L. 6, 23 ; Stat. S. 2, 1, 100 ; Gell. 7, 7. - voir hors site Acca Larentia. -
8 iuro
iūro, āvī, ātum, āre (2. ius), das Recht durch Schwur bekräftigen, schwören, I) intr. schwören, einen Schwur ablegen, A) im allg.: qui si iuraret, crederet nemo, Cic.: ex animi mei (nostri) sententia, Cic. u.a. (s. Fabri Liv. 22, 53, 10): per deos, Sall.: per quidquid deorum, Liv.: per supremi regis regnum (mit folg. ut [wie] zur Einführung dessen, was man beteuert), Plaut. Amph. 831 sqq.: per patrem, Ov.: per infernam paludem, per Stygiam paludem sanctissime, Lact.: per genus infelix generisque parentem, per patris ossa tui, Ov.: o Iuppiter, numquid iuravi per te falso? Arnob. 7, 9. – iur. ad alqm (vor jmd.), Cato r. r. 145, 2. – iur. pro alqo (für jmd. = an jmds. Stelle), Liv. 31, 50. § 8 u. 9. – iur. liquido (mit gutem Gewissen), Ter. Andr. 729 (vgl. unten no. II, B aus Ov. ex Pont. 4, 6, 21). – iur. conceptis verbis, s. concipio no. I, 2, a (Bd. 1. S. 1395). – in verba alcis, auf jmds. Worte, (von ihm vorgesagte) Eidesformel schwören, Hor., Liv., Sen. u.a.: in certa verba, Cic.: in eadem verba, Liv.: in haec verba, Caes.: in verba senatus ac populi Romani, Tac.: bes. in verba principis, Tac., od. in nomen principis, Suet., dem Fürsten Gehorsam u. Treue schwören, ihm huldigen: ebenso in ducis nomen, Iustin.: u. in suum (imperatoris) nomen, Suet.: in tutorum od. Poenorum obsequia, Iustin.: in acta (Verordnungen) principis, Suet. u. Tac. – in————legem od. in leges, das G. od. die G. befolgen zu wollen, das G. od. die G. beschwören, Cic. u. Liv.: in foedus, Liv.: iurantia verba, die Worte des Schwures, Ov.: omnis exercitus in se quisque iurat, das ganze Heer schwört jeder einzeln für sich (während gewöhnlich ein Mann den Eid für die ganze Legion leistete), Liv. 2, 45, 14. – u. bl. iurare alci, jmdm. den Eid der Treue leisten, scis tibi ubique iurari, cum ipse iuraveris omnibus, Plin. pan. 68, 4: scis te mihi certe, non socios iurasse tuos, Val. Flacc. 8, 423. – B) insbes., sich verschwören, in facinus, Ov.: in alqm, Ov.: inter se m. folg. Infin., Cato de medic. fr. 1. – II) tr.: A) schwören, iuravi verissimum iusiurandum, Cic.: dictata sacramenta dis, Sil.: in verba alcis sacramentum, Petron.: im Passiv, foedera mihi iurata, Lucan. 8, 219: iusiurandum a Q. Nucio conceptum dicitur, quod in arrogando iuraretur, Gell. 5, 19, 6. – B) schwören = mit einem Schwure versichern, eidlich aussagen, eidlich erhärten od. bekräftigen, morbum, sich eidlich auf seine Kränklichkeit berufen, Cic.: falsum iurare, falsch schwören, Cic. u. Ov.: ebenso falsa, Ov.: alqd in se, Liv.: id in litem (zugunsten seines Prozesses), Cic.: odium perenne in Romanos, Aur. Vict.: u. alci alqd, wie haec et iuravit amanti, Ov.: cineri iuret patrio Laurentia bella, Sil. – mit folg. Acc. u. Infin., iura te nociturum non esse homini de hac re nemini, Plaut.: qui sine hac iurabat se unum————numquam victurum diem, Ter.: iurat se eum non deserturum, Caes.: nisi victores se redituros ex hac pugna iurant, Liv.: abituros se Italiā iuraverunt, Val. Max.: iurarem per (beim) Iovem deosque penates me ea sentire quae dicerem, Cic.: ossa tibi iuro per (bei) matris... me tibi ad extremas mansurum tenebras, Prop.: te quoque idem liquido (mit gutem Gewissen) possum iurare precari, Ov. ex Pont. 4, 6, 21. – mit folg. Acc. u. Infin. wechselnd mit Nom. u. Infin., me quoque consimili impositum torquerier igni iurabo et bis sex integer esse dies, Prop. 3, 6, 39 sq. – im Passiv, laetae iurantur aves, man schwört Heil verkündende V. gesehen zu haben, Lucan. 5, 396: quod iuratum est, Cic.: iuratum bellum, der (den Römern) geschworene Krieg, Sil.: iuratum Iovi foedus, Sil. – Partiz. subst., iurāta, ōrum, n., eidliche Angelöbnisse, Cic. part. or. 6. – C) bei jmd. schwören, jmd. mit einem Schwure zum Zeugen der Wahrheit anrufen (s. Drak. Sil. 8, 105), numen (Stygiae paludis), Verg.: deos, Ov.: hos ocellos, Prop.: signa, Tert.: Iovem lapidem, s. lapis: dah. iuror, man schwört bei mir, iuratur Honorius absens, Claud.: tunc deus captivis etiam iurabere Thebis, Stat.: regi deorum iurari dignata palus (v. Styx), Sil.: so auch iurata numina, bei denen man geschworen hat, Ov.: dis iuranda palus, v. Styx, Ov. – D) abschwören, mit einem Schwure sich von etwas lossagen, calumniam, den————Eid für die Gefährde ablegen, d.i. daß man nicht in böslicher Absicht (aus Schikane) klage, Cael. in Cic. ep. 8, 8, 3: calumniam in alqm, Liv. 33, 47, 5. – ⇒ Archaist. Perf.-Form iurassit = iuraverit, Corp. inscr. Lat. 6, 10298, 19. – arch. Schreibung iouret, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 23: iourato, ibid. 1, 198, 18 u. 23: iouranto, ibid. 1, 197, 17 sqq. -
9 Laurentum
Laurentum, ī, n., Stadt in Latium, unweit der Meeresküste, zwischen Ostia und Lavinium, nach einigen j. Torre di Paterno, nach anderen viell. richtiger an der Stelle des jetzigen Cassale di Capocotta, Mela 2, 4, 9 (2. § 71). – Dav.: a) Laurēns, entis, α) laurentisch, Liv. – Plur. subst., Laurentēs, ium, m., die Einwohner von Laurentum, die Laurenter, Varro u. Liv. – Laurens Lavinas, s. Laurolavinium. – β) poet. übtr., römisch, populus Laurens, Sil.: Laurentia regna, Sil. – b) Laurentīnus, a, um, laurentinisch, Plin. ep. u.a. – subst., Laurentīnum, ī, n., ein Landgut Plinius des J. bei Laurentum, das Laurentinum, Plin. ep. – c) Laurentis, idis, f., laurentisch, terra, Enn. ann. 34. – d) Laurentius, a, um, laurentisch, Verg. Aen. 10, 709.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Laurentum
-
10 Laurens
Laurentum, i, n., a maritime town in Latium, between Ostia and Lavinium, now Torre Paterno, Mel. 2, 4, 9.—Hence,A.Laurens, entis, adj.1.Of or belonging to Laurentum, Laurentian:2. B.Laurens Thybris,
Verg. A. 5, 797:arva,
id. ib. 7, 661:Turnus,
id. ib. 7, 650:ager,
Juv. 1, 107; Varr. R. R. 3, 13, 2:castrum,
Tib. 2, 5, 49.— Subst.: Laurens, entis, n., an estate (of the younger Pliny) near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—In plur.: Laurentes, um, m., the Laurentines:Laurentum Troumque acies,
Verg. A. 12, 137;and of the Laurentes who were incorporated in Lavinium (v. Laurolavinium): Laurentes Lavinates,
Symm. Ep. 1, 71; Inscr. ap. Grut. 1101, 8; Inscr. Orell. 2174 sqq.; 3888.—Laurentīnus, a, um, adj., Laurentine:* C. * D.litus,
Mart. 10, 37:via,
Val. Max. 8, 5, 6.— Subst.: Laurentīnum, i, n. (sc. praedium), the younger Pliny's estate near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—Lau-rentis, ĭdis, f. adj., Laurentian: Laurentis terra, Enn. ap. Prisc. p. 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.). -
11 Laurentes
Laurentum, i, n., a maritime town in Latium, between Ostia and Lavinium, now Torre Paterno, Mel. 2, 4, 9.—Hence,A.Laurens, entis, adj.1.Of or belonging to Laurentum, Laurentian:2. B.Laurens Thybris,
Verg. A. 5, 797:arva,
id. ib. 7, 661:Turnus,
id. ib. 7, 650:ager,
Juv. 1, 107; Varr. R. R. 3, 13, 2:castrum,
Tib. 2, 5, 49.— Subst.: Laurens, entis, n., an estate (of the younger Pliny) near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—In plur.: Laurentes, um, m., the Laurentines:Laurentum Troumque acies,
Verg. A. 12, 137;and of the Laurentes who were incorporated in Lavinium (v. Laurolavinium): Laurentes Lavinates,
Symm. Ep. 1, 71; Inscr. ap. Grut. 1101, 8; Inscr. Orell. 2174 sqq.; 3888.—Laurentīnus, a, um, adj., Laurentine:* C. * D.litus,
Mart. 10, 37:via,
Val. Max. 8, 5, 6.— Subst.: Laurentīnum, i, n. (sc. praedium), the younger Pliny's estate near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—Lau-rentis, ĭdis, f. adj., Laurentian: Laurentis terra, Enn. ap. Prisc. p. 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.). -
12 Laurentinum
Laurentum, i, n., a maritime town in Latium, between Ostia and Lavinium, now Torre Paterno, Mel. 2, 4, 9.—Hence,A.Laurens, entis, adj.1.Of or belonging to Laurentum, Laurentian:2. B.Laurens Thybris,
Verg. A. 5, 797:arva,
id. ib. 7, 661:Turnus,
id. ib. 7, 650:ager,
Juv. 1, 107; Varr. R. R. 3, 13, 2:castrum,
Tib. 2, 5, 49.— Subst.: Laurens, entis, n., an estate (of the younger Pliny) near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—In plur.: Laurentes, um, m., the Laurentines:Laurentum Troumque acies,
Verg. A. 12, 137;and of the Laurentes who were incorporated in Lavinium (v. Laurolavinium): Laurentes Lavinates,
Symm. Ep. 1, 71; Inscr. ap. Grut. 1101, 8; Inscr. Orell. 2174 sqq.; 3888.—Laurentīnus, a, um, adj., Laurentine:* C. * D.litus,
Mart. 10, 37:via,
Val. Max. 8, 5, 6.— Subst.: Laurentīnum, i, n. (sc. praedium), the younger Pliny's estate near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—Lau-rentis, ĭdis, f. adj., Laurentian: Laurentis terra, Enn. ap. Prisc. p. 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.). -
13 Laurentinus
Laurentum, i, n., a maritime town in Latium, between Ostia and Lavinium, now Torre Paterno, Mel. 2, 4, 9.—Hence,A.Laurens, entis, adj.1.Of or belonging to Laurentum, Laurentian:2. B.Laurens Thybris,
Verg. A. 5, 797:arva,
id. ib. 7, 661:Turnus,
id. ib. 7, 650:ager,
Juv. 1, 107; Varr. R. R. 3, 13, 2:castrum,
Tib. 2, 5, 49.— Subst.: Laurens, entis, n., an estate (of the younger Pliny) near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—In plur.: Laurentes, um, m., the Laurentines:Laurentum Troumque acies,
Verg. A. 12, 137;and of the Laurentes who were incorporated in Lavinium (v. Laurolavinium): Laurentes Lavinates,
Symm. Ep. 1, 71; Inscr. ap. Grut. 1101, 8; Inscr. Orell. 2174 sqq.; 3888.—Laurentīnus, a, um, adj., Laurentine:* C. * D.litus,
Mart. 10, 37:via,
Val. Max. 8, 5, 6.— Subst.: Laurentīnum, i, n. (sc. praedium), the younger Pliny's estate near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—Lau-rentis, ĭdis, f. adj., Laurentian: Laurentis terra, Enn. ap. Prisc. p. 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.). -
14 Laurentis
Laurentum, i, n., a maritime town in Latium, between Ostia and Lavinium, now Torre Paterno, Mel. 2, 4, 9.—Hence,A.Laurens, entis, adj.1.Of or belonging to Laurentum, Laurentian:2. B.Laurens Thybris,
Verg. A. 5, 797:arva,
id. ib. 7, 661:Turnus,
id. ib. 7, 650:ager,
Juv. 1, 107; Varr. R. R. 3, 13, 2:castrum,
Tib. 2, 5, 49.— Subst.: Laurens, entis, n., an estate (of the younger Pliny) near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—In plur.: Laurentes, um, m., the Laurentines:Laurentum Troumque acies,
Verg. A. 12, 137;and of the Laurentes who were incorporated in Lavinium (v. Laurolavinium): Laurentes Lavinates,
Symm. Ep. 1, 71; Inscr. ap. Grut. 1101, 8; Inscr. Orell. 2174 sqq.; 3888.—Laurentīnus, a, um, adj., Laurentine:* C. * D.litus,
Mart. 10, 37:via,
Val. Max. 8, 5, 6.— Subst.: Laurentīnum, i, n. (sc. praedium), the younger Pliny's estate near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—Lau-rentis, ĭdis, f. adj., Laurentian: Laurentis terra, Enn. ap. Prisc. p. 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.). -
15 Laurentius
Laurentum, i, n., a maritime town in Latium, between Ostia and Lavinium, now Torre Paterno, Mel. 2, 4, 9.—Hence,A.Laurens, entis, adj.1.Of or belonging to Laurentum, Laurentian:2. B.Laurens Thybris,
Verg. A. 5, 797:arva,
id. ib. 7, 661:Turnus,
id. ib. 7, 650:ager,
Juv. 1, 107; Varr. R. R. 3, 13, 2:castrum,
Tib. 2, 5, 49.— Subst.: Laurens, entis, n., an estate (of the younger Pliny) near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—In plur.: Laurentes, um, m., the Laurentines:Laurentum Troumque acies,
Verg. A. 12, 137;and of the Laurentes who were incorporated in Lavinium (v. Laurolavinium): Laurentes Lavinates,
Symm. Ep. 1, 71; Inscr. ap. Grut. 1101, 8; Inscr. Orell. 2174 sqq.; 3888.—Laurentīnus, a, um, adj., Laurentine:* C. * D.litus,
Mart. 10, 37:via,
Val. Max. 8, 5, 6.— Subst.: Laurentīnum, i, n. (sc. praedium), the younger Pliny's estate near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—Lau-rentis, ĭdis, f. adj., Laurentian: Laurentis terra, Enn. ap. Prisc. p. 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.). -
16 Laurentum
Laurentum, i, n., a maritime town in Latium, between Ostia and Lavinium, now Torre Paterno, Mel. 2, 4, 9.—Hence,A.Laurens, entis, adj.1.Of or belonging to Laurentum, Laurentian:2. B.Laurens Thybris,
Verg. A. 5, 797:arva,
id. ib. 7, 661:Turnus,
id. ib. 7, 650:ager,
Juv. 1, 107; Varr. R. R. 3, 13, 2:castrum,
Tib. 2, 5, 49.— Subst.: Laurens, entis, n., an estate (of the younger Pliny) near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—In plur.: Laurentes, um, m., the Laurentines:Laurentum Troumque acies,
Verg. A. 12, 137;and of the Laurentes who were incorporated in Lavinium (v. Laurolavinium): Laurentes Lavinates,
Symm. Ep. 1, 71; Inscr. ap. Grut. 1101, 8; Inscr. Orell. 2174 sqq.; 3888.—Laurentīnus, a, um, adj., Laurentine:* C. * D.litus,
Mart. 10, 37:via,
Val. Max. 8, 5, 6.— Subst.: Laurentīnum, i, n. (sc. praedium), the younger Pliny's estate near Laurentum, Plin. Ep. 2, 17, 1.—Lau-rentis, ĭdis, f. adj., Laurentian: Laurentis terra, Enn. ap. Prisc. p. 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.).
См. также в других словарях:
Laurentĭa [1] — Laurentĭa, Acca, s. Acca Laurentia … Pierer's Universal-Lexikon
LAURENTIA — vide Acca Laurentia … Hofmann J. Lexicon universale
Laurentĭa [2] — Laurentĭa (L.., Neck., De C), Pflanzengattung aus der Familie der Lobeliaceae Lobelieae; Arten: am Cap, in Südeuropa, Australien etc.; L. atropurpurea Orteg, ist Sanvitalia pro. cumbens, aus der Familie der Senecionideae Heliantheae Verbesineae … Pierer's Universal-Lexikon
Laurentia — For the use of the surname Laurentia , see Laurentum. Laurentia, also called the North American craton. Laurentia (North American craton) is a large area of continental craton, which forms the ancient geological core of the North American… … Wikipedia
Laurentia — La Laurentia ou Laurentie est un paléocontinent, formant la base de l Amérique du Nord et du Groenland, aussi connu sous le nom de craton nord américain. Le bouclier Canadien en est la partie la plus ancienne (datant de la période archéene, entre … Wikipédia en Français
Laurentia — Laurentia L.axillaris … Wikipedia Español
Laurentia — Der Name Laurentia bezeichnet in der Geologie den alten Kontinentalschild von Nordamerika, siehe Laurentia (Kontinent) der Astronomie einen Asteroiden, siehe (162) Laurentia der Botanik eine Pflanzengattung in der Familie der… … Deutsch Wikipedia
Laurentia, S. (2) — 2S. Laurentia, (21. Mai), eine römische Martyrin, welche bei den Bollandisten am 21. Mai (V. 2) unter den Prätermissen mit dem Bemerken steht, daß ihr heil. Leib mit dem des hl. Martyrers Secundinus nach München in die Kirche der unbeschuhten… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Laurentia, S. (1) — 1S. Laurentia, (13. März, al. 8. Juli), eine Jungfrau und Martyrin, deren Reliquien die Bollandisten Henschenius und Papebroch unter denen fanden, welche ihnen auf ihre Reise von Rom im Hauptkloster des hl. Antonius in der Diöcese Vienne gezeigt… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Laurentia, S. (3) — 3S. Laurentia, (8. Oct.), eine Jungfrau und Martyrin zu Ancona, welche am 8. Oct. auch im Mart. Rom. steht, aber sicherlich von schieden ist. S. S. Palatias. (IV. 47) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Laurentia Tan — Yen Yi (pronounced|lɒˡrɛnʃə, respelled|lo REN shə; zh cp|c=陈雁仪|p=Chén Yànyí,pronounced|tʃən iɛn i, respelled|chən yen yee) (born 24 April 1979) is a United Kingdom based Singaporean equestrienne. Tan developed cerebral palsy and profound deafness … Wikipedia