Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Lăcĕdaemŏnĭus

  • 1 lacedaemonius

    Lacedaemonius Lacedaemonius, a, um спартанский

    Латинско-русский словарь > lacedaemonius

  • 2 lacedaemonius

    Lacedaemonius Lacedaemonius, i m спартанец

    Латинско-русский словарь > lacedaemonius

  • 3 Lacedaemonius

    I a, um [ Lacedaemon ]
    лакедемонский, спартанский Sen, H, O etc.
    II Lacedaemonius, ī m.

    Латинско-русский словарь > Lacedaemonius

  • 4 Lacedaemonius

    Lăcĕdaemō̆n (nom. Lăcĕdaemo, Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50), ŏnis, f., = Lakedaimôn, the city of Lacedæmon or Sparta, near the modern Mistra:

    dura,

    Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50:

    patiens,

    Hor. C. 1, 7, 10; gen. Lacedaemonis moenia, Liv. 34, 34:

    obsidio,

    id. 34, 33; acc. Lacedaemonem, Plin. 16, 8, 13, § 34; acc. Graec. Laceuaemona, Verg. A. 7, 363; abl. Lacedaemone, Cic. Tusc. 5, 27, 77; locat. Lacedaemoni, Nep. praef. 4.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lăcĕdaemŏnes, um, m., the Lacedæmonians:

    gemini illi reges Lacedaemones Heraclidae,

    Mamert. Pan. ad Maxim. 9, 4.—
    B.
    Lăcĕdaemŏnĭus, a, um, adj., Lacedæmonian, Spartan: mulier, i. e. Helen, Enn. ap. Div. 1, 50, 114 (Trag. v. 93 Vahl.):

    Tarentum,

    i. e. founded by Spartans, Ov. M. 15, 50; Hor. C. 3, 5, 56:

    Galesus,

    that flows near Tarentum, Mart. 2, 43, 3:

    marmor,

    Plin. 36, 7, 11, § 55:

    orbis,

    i. e. floor of Laconian marble, Juv. 11, 175.— Subst.: Lăcĕdaemŏnĭi, ōrum, m., the Lacedæmonians, Spartans, Cic. Div. 1, 43, 95 sq.; id. Tusc. 1, 42, 101; id. Rep. 3, 9, 15 et saep. — Sing.:

    Lacedaimonius quidam,

    Cic. Tusc. 1, 42, 100; Nep. Lys. 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Lacedaemonius

  • 5 Lacedaemonius

    I.
    , Lacedaemonia, Lacedaemonium (m,f,n)
      спартанский
    II.
    , i m = Laco, Laconis m
      спартанец, житель Спарты

    Dictionary Latin-Russian new > Lacedaemonius

  • 6 Lacedaemo

    Lacedaemo u. Lacedaemōn, onis, f. (Λακεδαίμων), Stadt im Peloponnes, sonst Sparta gen., deren Bewohner im Altertum durch ihre strenge Lebensweise berühmt waren, dah. severa Lacedaemo, Cic. de legg. 2, 39: patiens Lacedaemon, Hor. carm. 1, 7, 10: griech. Acc. -ona, Verg. Aen. 7, 363. Ov. her. 1, 5. Val. Max. 8, 7. ext. 2. Sen. ep. 94, 62. Flor. 2, 7, 12: Abl. locat. gew. Lacedaemone, zB. Cic. Tusc. 2, 46: Lacedaemoni, Nep. praef. 4. – spät. Nbf. Lacedaemona, Dict. 1, 5 u. Lacedaemonia, Isid. orig. 14, 4, 16. Anon. Ravenn. p. 376, 9. – Dav. Lacedaemonius, a, um (Λακεδαιμόνιος), in, aus Lazedämon, lazedämonisch, Sen. u.a.: Tarentum, von Lazedämoniern erbaut, Hor. u. Ov. – subst., Lacedaemonius, iī, m., der Lazedämonier, Cic.: u. Plur. Lacedaemoniī, ōrum, m., die Lazedämonier, Cic. u.a.

    lateinisch-deutsches > Lacedaemo

  • 7 Lacedaemo

    Lacedaemo u. Lacedaemōn, onis, f. (Λακεδαίμων), Stadt im Peloponnes, sonst Sparta gen., deren Bewohner im Altertum durch ihre strenge Lebensweise berühmt waren, dah. severa Lacedaemo, Cic. de legg. 2, 39: patiens Lacedaemon, Hor. carm. 1, 7, 10: griech. Acc. -ona, Verg. Aen. 7, 363. Ov. her. 1, 5. Val. Max. 8, 7. ext. 2. Sen. ep. 94, 62. Flor. 2, 7, 12: Abl. locat. gew. Lacedaemone, zB. Cic. Tusc. 2, 46: Lacedaemoni, Nep. praef. 4. – spät. Nbf. Lacedaemona, Dict. 1, 5 u. Lacedaemonia, Isid. orig. 14, 4, 16. Anon. Ravenn. p. 376, 9. – Dav. Lacedaemonius, a, um (Λακεδαιμόνιος), in, aus Lazedämon, lazedämonisch, Sen. u.a.: Tarentum, von Lazedämoniern erbaut, Hor. u. Ov. – subst., Lacedaemonius, iī, m., der Lazedämonier, Cic.: u. Plur. Lacedaemoniī, ōrum, m., die Lazedämonier, Cic. u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Lacedaemo

  • 8 Spartanus

    I Spartānus, a, um (= Lacedaemonius)
    спартанский L, V, VM etc.
    II Spartānus, ī m.
    спартанец Pl, Nep, T

    Латинско-русский словарь > Spartanus

  • 9 patrius

    patrius, a, um (pater), väterlich, I) adi.: a) väterlich = des Vaters, animus, Cic.: amor, eines Vaters, Ov.: metus, eines Vaters, zärtliche, Ov.: motus, innige, zarte, Ov. – b) väterlich = vom Vater-, von den Vätern (Eltern) stammend od. ererbt, res, Cic.: so auch bona, Ter.: dolor pedum, der Familie eigen, Plin. ep.: mos, von den Voreltern geerbter, alter Brauch, Cic. de or. 1, 84. Ov. met. 12, 11 (vgl. unten no. II, B): so di penates patrii, die von den Voreltern geerbten Hausgötter, Cic.: casus, der Genetiv, Gell.: patrii cultusque habitusque locorum, eigentümlich, Verg. – II) subst.: A) patrium, iī, n. (sc. nomen) = patronymicum, Quint. 1, 5, 45. – B) patria, ae, f. (sc. terra), das Vaterland, die Heimat, der Geburtsort, patriā Atheniensis an Lacedaemonius? Cic.: patriam recuperare, Liv.: alqm restituere in patriam, Liv.: cremata patria, die Vaterstadt, Liv. – patria maior = μητρόπολις, Mutterstadt (im Ggstz. zur Kolonie), Curt. – patria est, ubicumque est bene, Pacuv. tr. fr. bei Cic. Tusc. 5, 108 (Trag. inc. fr. 92 R.2). – arch. Genet. patriai, Lucr. 1, 41. – Dav. ein neues Adi. patrius, a, um, vaterländisch, mos, Cic. parad. 4, 27 (vgl. oben): ritus, Cic.: sermo, Cic.

    lateinisch-deutsches > patrius

  • 10 vigeo

    vigeo, uī, ēre (vgl. vegetus; altind. vāja-ḥ, Kraft, ahd. wackar, wacker, wahhōn, wachen), lebenskräftig sein, noch in voller Kraft und Frische sein, noch frisch und kräftig sein, leben und weben, lebendig sich regen, tätig sein, I) eig.: quod viget, caeleste est, Cic.: et arbor quae aret et arbor quae viget, Augustin.: cum corporibus vigere et deflorescere animos, Liv.: sive occĭderit animus sive vigeat, Cic.: animus in rerum cognitione viget, Cic.: mobilitate viget Fama, Verg.: herbae rore vigentes, Lucr.: Alpes vix integris vobis ac vigentibus transitae, Liv.: viget aetas, Sall.: vigent vires, Ov.: v. memoriā, ein starkes G. besitzen, im vollen Besitze seines G. sein, Cic.: und so immensum quantum memoriā, Amm.: animo vigemus, mein Mut ist noch frisch, Cic. – II) übtr., in voller Kraft und Frische stehen, -bestehen, im Schwange-, in blühendem Zustande sein, blühen, in Macht-, Ansehen stehen, sich in seiner Kraft-, sich in seiner Blüte zeigen (Ggstz. iacēre), vigent studia, Cic.: magnae viguere Mycenae, Ov.: purpura vigebat, Nep. fr.: murenae, quarum pretia vigent, Colum.: multa saecula viguit nomen etc., Cic.: vestrae religiones viguerant, Cic.: philosophia viguisset, Cic.: ubi acris invidia atque vigent ubi crimina, im Schwange sind, Hor.: qui ante victores viguerant, Nep.: vigebat Mnesarchus, Cic.: Lacedaemonius Leonidas, Thebanus Epaminondas vigent, glänzen in ihren Vorträgen, Cic.: quem (Philonem) in Academia maxime vigere audio, Cic.: oratores, qui nunc vigent, Quint.: in pace iacēre quam in bello vigere maluit, Cic.

    lateinisch-deutsches > vigeo

  • 11 patrius

    patrius, a, um (pater), väterlich, I) adi.: a) väterlich = des Vaters, animus, Cic.: amor, eines Vaters, Ov.: metus, eines Vaters, zärtliche, Ov.: motus, innige, zarte, Ov. – b) väterlich = vom Vater-, von den Vätern (Eltern) stammend od. ererbt, res, Cic.: so auch bona, Ter.: dolor pedum, der Familie eigen, Plin. ep.: mos, von den Voreltern geerbter, alter Brauch, Cic. de or. 1, 84. Ov. met. 12, 11 (vgl. unten no. II, B): so di penates patrii, die von den Voreltern geerbten Hausgötter, Cic.: casus, der Genetiv, Gell.: patrii cultusque habitusque locorum, eigentümlich, Verg. – II) subst.: A) patrium, iī, n. (sc. nomen) = patronymicum, Quint. 1, 5, 45. – B) patria, ae, f. (sc. terra), das Vaterland, die Heimat, der Geburtsort, patriā Atheniensis an Lacedaemonius? Cic.: patriam recuperare, Liv.: alqm restituere in patriam, Liv.: cremata patria, die Vaterstadt, Liv. – patria maior = μητρόπολις, Mutterstadt (im Ggstz. zur Kolonie), Curt. – patria est, ubicumque est bene, Pacuv. tr. fr. bei Cic. Tusc. 5, 108 (Trag. inc. fr. 92 R.2). – arch. Genet. patriai, Lucr. 1, 41. – Dav. ein neues Adi. patrius, a, um, vaterländisch, mos, Cic. parad. 4, 27 (vgl. oben): ritus, Cic.: sermo, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > patrius

  • 12 vigeo

    vigeo, uī, ēre (vgl. vegetus; altind. vāja-ḥ, Kraft, ahd. wackar, wacker, wahhōn, wachen), lebenskräftig sein, noch in voller Kraft und Frische sein, noch frisch und kräftig sein, leben und weben, lebendig sich regen, tätig sein, I) eig.: quod viget, caeleste est, Cic.: et arbor quae aret et arbor quae viget, Augustin.: cum corporibus vigere et deflorescere animos, Liv.: sive occĭderit animus sive vigeat, Cic.: animus in rerum cognitione viget, Cic.: mobilitate viget Fama, Verg.: herbae rore vigentes, Lucr.: Alpes vix integris vobis ac vigentibus transitae, Liv.: viget aetas, Sall.: vigent vires, Ov.: v. memoriā, ein starkes G. besitzen, im vollen Besitze seines G. sein, Cic.: und so immensum quantum memoriā, Amm.: animo vigemus, mein Mut ist noch frisch, Cic. – II) übtr., in voller Kraft und Frische stehen, -bestehen, im Schwange-, in blühendem Zustande sein, blühen, in Macht-, Ansehen stehen, sich in seiner Kraft-, sich in seiner Blüte zeigen (Ggstz. iacēre), vigent studia, Cic.: magnae viguere Mycenae, Ov.: purpura vigebat, Nep. fr.: murenae, quarum pretia vigent, Colum.: multa saecula viguit nomen etc., Cic.: vestrae religiones viguerant, Cic.: philosophia viguisset, Cic.: ubi acris invidia atque vigent ubi crimina, im Schwange sind, Hor.: qui ante victores viguerant, Nep.: vigebat Mnesarchus, Cic.: Lacedaemonius Leo-
    ————
    nidas, Thebanus Epaminondas vigent, glänzen in ihren Vorträgen, Cic.: quem (Philonem) in Academia maxime vigere audio, Cic.: oratores, qui nunc vigent, Quint.: in pace iacēre quam in bello vigere maluit, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vigeo

  • 13 lacedaemon

    город Спарта: Lacedaemonius, спартанец (§ 10 J. 1, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > lacedaemon

  • 14 tyrannus

        tyrannus ī, m, τύραννοσ, a monarch, sovereign, king, absolute ruler, personal governor, despot, prince: Nomadum tyranni, V.: Pandione nata tyranno, O.: Lacedaemonius, i. e. king of Sparta, L.: qui (amnes) tecta tyranni Intravere sui, i. e. the halls of Neptune, O.: tyrannus Hesperiae Capricornus undae (as the constellation which brought storms), H.—An arbitrary ruler, cruel governor, autocrat, despot, tyrant: tyrannorum vita: qui hoc fecit ullā in Scythiā tyrannus?: exitiabilis, L.: non invenere tyranni Maius tormentum, H.
    * * *
    tyrant; despot; monarch, absolute ruler; king, prince

    Latin-English dictionary > tyrannus

  • 15 Lacedaemo

    Lăcĕdaemō̆n (nom. Lăcĕdaemo, Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50), ŏnis, f., = Lakedaimôn, the city of Lacedæmon or Sparta, near the modern Mistra:

    dura,

    Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50:

    patiens,

    Hor. C. 1, 7, 10; gen. Lacedaemonis moenia, Liv. 34, 34:

    obsidio,

    id. 34, 33; acc. Lacedaemonem, Plin. 16, 8, 13, § 34; acc. Graec. Laceuaemona, Verg. A. 7, 363; abl. Lacedaemone, Cic. Tusc. 5, 27, 77; locat. Lacedaemoni, Nep. praef. 4.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lăcĕdaemŏnes, um, m., the Lacedæmonians:

    gemini illi reges Lacedaemones Heraclidae,

    Mamert. Pan. ad Maxim. 9, 4.—
    B.
    Lăcĕdaemŏnĭus, a, um, adj., Lacedæmonian, Spartan: mulier, i. e. Helen, Enn. ap. Div. 1, 50, 114 (Trag. v. 93 Vahl.):

    Tarentum,

    i. e. founded by Spartans, Ov. M. 15, 50; Hor. C. 3, 5, 56:

    Galesus,

    that flows near Tarentum, Mart. 2, 43, 3:

    marmor,

    Plin. 36, 7, 11, § 55:

    orbis,

    i. e. floor of Laconian marble, Juv. 11, 175.— Subst.: Lăcĕdaemŏnĭi, ōrum, m., the Lacedæmonians, Spartans, Cic. Div. 1, 43, 95 sq.; id. Tusc. 1, 42, 101; id. Rep. 3, 9, 15 et saep. — Sing.:

    Lacedaimonius quidam,

    Cic. Tusc. 1, 42, 100; Nep. Lys. 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Lacedaemo

  • 16 Lacedaemon

    Lăcĕdaemō̆n (nom. Lăcĕdaemo, Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50), ŏnis, f., = Lakedaimôn, the city of Lacedæmon or Sparta, near the modern Mistra:

    dura,

    Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50:

    patiens,

    Hor. C. 1, 7, 10; gen. Lacedaemonis moenia, Liv. 34, 34:

    obsidio,

    id. 34, 33; acc. Lacedaemonem, Plin. 16, 8, 13, § 34; acc. Graec. Laceuaemona, Verg. A. 7, 363; abl. Lacedaemone, Cic. Tusc. 5, 27, 77; locat. Lacedaemoni, Nep. praef. 4.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lăcĕdaemŏnes, um, m., the Lacedæmonians:

    gemini illi reges Lacedaemones Heraclidae,

    Mamert. Pan. ad Maxim. 9, 4.—
    B.
    Lăcĕdaemŏnĭus, a, um, adj., Lacedæmonian, Spartan: mulier, i. e. Helen, Enn. ap. Div. 1, 50, 114 (Trag. v. 93 Vahl.):

    Tarentum,

    i. e. founded by Spartans, Ov. M. 15, 50; Hor. C. 3, 5, 56:

    Galesus,

    that flows near Tarentum, Mart. 2, 43, 3:

    marmor,

    Plin. 36, 7, 11, § 55:

    orbis,

    i. e. floor of Laconian marble, Juv. 11, 175.— Subst.: Lăcĕdaemŏnĭi, ōrum, m., the Lacedæmonians, Spartans, Cic. Div. 1, 43, 95 sq.; id. Tusc. 1, 42, 101; id. Rep. 3, 9, 15 et saep. — Sing.:

    Lacedaimonius quidam,

    Cic. Tusc. 1, 42, 100; Nep. Lys. 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Lacedaemon

  • 17 Lacedaemones

    Lăcĕdaemō̆n (nom. Lăcĕdaemo, Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50), ŏnis, f., = Lakedaimôn, the city of Lacedæmon or Sparta, near the modern Mistra:

    dura,

    Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50:

    patiens,

    Hor. C. 1, 7, 10; gen. Lacedaemonis moenia, Liv. 34, 34:

    obsidio,

    id. 34, 33; acc. Lacedaemonem, Plin. 16, 8, 13, § 34; acc. Graec. Laceuaemona, Verg. A. 7, 363; abl. Lacedaemone, Cic. Tusc. 5, 27, 77; locat. Lacedaemoni, Nep. praef. 4.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lăcĕdaemŏnes, um, m., the Lacedæmonians:

    gemini illi reges Lacedaemones Heraclidae,

    Mamert. Pan. ad Maxim. 9, 4.—
    B.
    Lăcĕdaemŏnĭus, a, um, adj., Lacedæmonian, Spartan: mulier, i. e. Helen, Enn. ap. Div. 1, 50, 114 (Trag. v. 93 Vahl.):

    Tarentum,

    i. e. founded by Spartans, Ov. M. 15, 50; Hor. C. 3, 5, 56:

    Galesus,

    that flows near Tarentum, Mart. 2, 43, 3:

    marmor,

    Plin. 36, 7, 11, § 55:

    orbis,

    i. e. floor of Laconian marble, Juv. 11, 175.— Subst.: Lăcĕdaemŏnĭi, ōrum, m., the Lacedæmonians, Spartans, Cic. Div. 1, 43, 95 sq.; id. Tusc. 1, 42, 101; id. Rep. 3, 9, 15 et saep. — Sing.:

    Lacedaimonius quidam,

    Cic. Tusc. 1, 42, 100; Nep. Lys. 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Lacedaemones

  • 18 Lacedaemonii

    Lăcĕdaemō̆n (nom. Lăcĕdaemo, Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50), ŏnis, f., = Lakedaimôn, the city of Lacedæmon or Sparta, near the modern Mistra:

    dura,

    Cic. Leg. 2, 15, 39; id. Rep. 1, 33, 50:

    patiens,

    Hor. C. 1, 7, 10; gen. Lacedaemonis moenia, Liv. 34, 34:

    obsidio,

    id. 34, 33; acc. Lacedaemonem, Plin. 16, 8, 13, § 34; acc. Graec. Laceuaemona, Verg. A. 7, 363; abl. Lacedaemone, Cic. Tusc. 5, 27, 77; locat. Lacedaemoni, Nep. praef. 4.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lăcĕdaemŏnes, um, m., the Lacedæmonians:

    gemini illi reges Lacedaemones Heraclidae,

    Mamert. Pan. ad Maxim. 9, 4.—
    B.
    Lăcĕdaemŏnĭus, a, um, adj., Lacedæmonian, Spartan: mulier, i. e. Helen, Enn. ap. Div. 1, 50, 114 (Trag. v. 93 Vahl.):

    Tarentum,

    i. e. founded by Spartans, Ov. M. 15, 50; Hor. C. 3, 5, 56:

    Galesus,

    that flows near Tarentum, Mart. 2, 43, 3:

    marmor,

    Plin. 36, 7, 11, § 55:

    orbis,

    i. e. floor of Laconian marble, Juv. 11, 175.— Subst.: Lăcĕdaemŏnĭi, ōrum, m., the Lacedæmonians, Spartans, Cic. Div. 1, 43, 95 sq.; id. Tusc. 1, 42, 101; id. Rep. 3, 9, 15 et saep. — Sing.:

    Lacedaimonius quidam,

    Cic. Tusc. 1, 42, 100; Nep. Lys. 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Lacedaemonii

  • 19 patrium

    1.
    pā̆trĭus, a, um, adj. [pater], of or belonging to a father, fatherly, paternal (for syn. v paternus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    esse exitio rei patriae suae,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 23:

    rem patriam et gloriam majorum foedare,

    id. Trin. 3, 2, 30:

    animus patrius,

    Ter. Hec. 2, 2, 2; Cic. Rosc. Am. 16, 46; Liv. 2, 5, 8:

    res patria atque avita,

    Cic. Verr. 1, 5, 13:

    potestas,

    id. Inv. 2, 17, 52; Sen. Clem. 1, 14, 2:

    jus et potestas,

    Cic. Phil. 2, 18, 46; Liv. 1, 26, 9:

    majestas,

    id. 4, 45, 8; 8, 7, 15:

    auctoritas,

    Cic. Cael. 16, 37:

    amor,

    id. Fin. 1, 7, 23:

    benevolentia,

    Tac. A. 4, 4:

    maeror,

    Cic. Fl. 42, 106; id. Imp. Pomp. 9, 22:

    acerbitas,

    Liv. 7, 5, 7:

    monumentum,

    Ter. Eun. prol. 13:

    amor,

    Verg. A. 1, 643: arae. i. e. of Father Apollo, Ov. M. 15, 723:

    patrium mimae donare fundum laremque, Hor S. 1, 2, 56: dolor pedum,

    hereditary, Plin. Ep. 1, 12: ucerbitas, i. e. of his father, Liv 7, 5, 7: di patrii, of one's forefathers. like theoi patrôioi, family gods, household gods, penates, Cic. Phil. 2, 20, 75, Tib. 2, 1, 17; Hyg. ap. Macr S. 3, 4 fin.:

    hoc patrium est, potius consuefacere filium Suā sponte recte facere quam alieno metu, Ter Ad. 1, 1, 49.—Rarely, like paternus. = patris. patriā virtute praeditus filius,

    Cic. Sest. 21, 48 sepulchrum patrium, id. Rosc. Am. 9, 24:

    poenas patrias persequi,

    id. Phil. 13, 20, 4: corpus patrium. Plaut. Merc. 1, 1, 74; Tac. A. 5, 28:

    patrio instituto deditus studio litterarum,

    Cic. Brut. 20, 79; 59, 213:

    mos patrius et disciplina,

    id. Sen. 11, 37:

    regnum patrium atque avitum,

    id. Imp. Pomp. 8, 21.—
    B.
    In partic., in gram.:

    patrius casus,

    the genitive, Gell. 4, 16, 1; cf. patricus and paternus.—
    II.
    Transf., in gen.
    A.
    Handed down from one's forefathers, old-established, old, ancient (very rare): mos. hereditary, old-established custom, Cic. de Or. 1, 18, 84: leges. Vulg. 2 Macc. 7, 2.—
    B.
    Hereditary, innate, peculiar ( poet.):

    praediscere patrios cultusque habitusque locorum,

    Verg. G. 1, 52:

    patrius hic (pedum dolor) illi,

    the gout, Plin. Ep. 1, 12, 4. pavor genti, Sil 15, 722:

    adde, cruentis Quod patriura saevire Dahis,

    Val. Fl. 2, 157.—Hence,
    C.
    Subst.
    1.
    pā̆trĭa, ae (old gen. patrial, Lucr. 1, 41), f (sc. terra)
    a.
    One's fatherland, native land or country, native place:

    erilis patria, salve,

    Plaut. Stich. 5, 2, 2:

    eram imperator in patriā meā,

    id. Ps. 4, 7, 75: patria, quae communis est omnium nostrum parens. Cic. Cat. 1, 7, 17:

    omnes omnium caritates patria una complexa est.,

    id. Off. 1, 17, 57: o pater, o patria, o Priami domus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 118 Vahl.); cf.: o patria, o divum domus Ilium, Poët. ap. Serv. Verg. A. 2, 241; imitated by Verg. l. l.: o Romule, Romule die, Qualem te patriae custodem di genuerunt, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 116 Vahl.):

    patriā Atheniensis an Lacedaemonius,

    Cic. Inv. 1, 24, 35: Hispaniam sibi antiquam patriam esse, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 1, 380.—
    b.
    A dwelling-place, home:

    habuit alteram loci patriam, alteram juris,

    Cic. Leg. 2, 2, 5:

    Italiam quaero patriam,

    Verg. A. 1, 380; cf. id. ib. 11, 25:

    exuere patriam,

    Tac. H. 5, 5; cf. id. Agr 32: patria major = mêtropolis, the mother-city of colonists, Curt. 4, 15, 5.—Hence, prov.: patria est, ubicumque est bene, Poët. (prob. Pacuv.) ap. Cic. Tusc. 5, 37, 108:

    quia propheta in suā patriā honorem non habet,

    Vulg. Johan. 4, 44; id. Marc. 6, 4; id. Luc. 4, 24.— Poet. of things; Nilus, Qui patriam tantae tam bene celat aquae, the home, i. e. the source, Ov. Am. 3, 6, 40:

    nimborum in patriam,

    Verg. A. 1, 51:

    divisae arboribus patriae,

    id. G. 2, 116; cf.:

    una atque eadem est vini patria atque magistri,

    Juv. 11, 161. —
    * 2.
    pā̆trĭum, ĭi, n. (sc. nomen), i. q. patronymicum, a patronymic, Quint. 1, 5, 45.—
    * D.
    Adv.: pā̆trĭē, paternally:

    patrie monere,

    Quint. 11, 1, 68.
    2.
    pā̆trĭus, a, um, adj. [patria].
    I.
    In gen., of or belonging to one's native country or home, native:

    patrius sermo,

    Cic. Fin. 1, 2, 4; Hor. A. P. 57:

    mos,

    Cic. Par. 4, 1, 27:

    ritus,

    id. Leg. 2, 9, 21:

    carmen patrium canere,

    a national song, Curt. 3, 3, 9:

    Mycenae,

    i. e. their home, Verg. A. 2, 180:

    palaestrae,

    id. ib. 3, 281:

    vox,

    Vulg. 2 Macc. 7, 8.—
    II.
    In partic., in gram.: nomen patrium, a gentile noun (like Romanus, Atheniensis, etc.), Prisc. p. 580 P.

    Lewis & Short latin dictionary > patrium

  • 20 patrius

    1.
    pā̆trĭus, a, um, adj. [pater], of or belonging to a father, fatherly, paternal (for syn. v paternus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    esse exitio rei patriae suae,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 23:

    rem patriam et gloriam majorum foedare,

    id. Trin. 3, 2, 30:

    animus patrius,

    Ter. Hec. 2, 2, 2; Cic. Rosc. Am. 16, 46; Liv. 2, 5, 8:

    res patria atque avita,

    Cic. Verr. 1, 5, 13:

    potestas,

    id. Inv. 2, 17, 52; Sen. Clem. 1, 14, 2:

    jus et potestas,

    Cic. Phil. 2, 18, 46; Liv. 1, 26, 9:

    majestas,

    id. 4, 45, 8; 8, 7, 15:

    auctoritas,

    Cic. Cael. 16, 37:

    amor,

    id. Fin. 1, 7, 23:

    benevolentia,

    Tac. A. 4, 4:

    maeror,

    Cic. Fl. 42, 106; id. Imp. Pomp. 9, 22:

    acerbitas,

    Liv. 7, 5, 7:

    monumentum,

    Ter. Eun. prol. 13:

    amor,

    Verg. A. 1, 643: arae. i. e. of Father Apollo, Ov. M. 15, 723:

    patrium mimae donare fundum laremque, Hor S. 1, 2, 56: dolor pedum,

    hereditary, Plin. Ep. 1, 12: ucerbitas, i. e. of his father, Liv 7, 5, 7: di patrii, of one's forefathers. like theoi patrôioi, family gods, household gods, penates, Cic. Phil. 2, 20, 75, Tib. 2, 1, 17; Hyg. ap. Macr S. 3, 4 fin.:

    hoc patrium est, potius consuefacere filium Suā sponte recte facere quam alieno metu, Ter Ad. 1, 1, 49.—Rarely, like paternus. = patris. patriā virtute praeditus filius,

    Cic. Sest. 21, 48 sepulchrum patrium, id. Rosc. Am. 9, 24:

    poenas patrias persequi,

    id. Phil. 13, 20, 4: corpus patrium. Plaut. Merc. 1, 1, 74; Tac. A. 5, 28:

    patrio instituto deditus studio litterarum,

    Cic. Brut. 20, 79; 59, 213:

    mos patrius et disciplina,

    id. Sen. 11, 37:

    regnum patrium atque avitum,

    id. Imp. Pomp. 8, 21.—
    B.
    In partic., in gram.:

    patrius casus,

    the genitive, Gell. 4, 16, 1; cf. patricus and paternus.—
    II.
    Transf., in gen.
    A.
    Handed down from one's forefathers, old-established, old, ancient (very rare): mos. hereditary, old-established custom, Cic. de Or. 1, 18, 84: leges. Vulg. 2 Macc. 7, 2.—
    B.
    Hereditary, innate, peculiar ( poet.):

    praediscere patrios cultusque habitusque locorum,

    Verg. G. 1, 52:

    patrius hic (pedum dolor) illi,

    the gout, Plin. Ep. 1, 12, 4. pavor genti, Sil 15, 722:

    adde, cruentis Quod patriura saevire Dahis,

    Val. Fl. 2, 157.—Hence,
    C.
    Subst.
    1.
    pā̆trĭa, ae (old gen. patrial, Lucr. 1, 41), f (sc. terra)
    a.
    One's fatherland, native land or country, native place:

    erilis patria, salve,

    Plaut. Stich. 5, 2, 2:

    eram imperator in patriā meā,

    id. Ps. 4, 7, 75: patria, quae communis est omnium nostrum parens. Cic. Cat. 1, 7, 17:

    omnes omnium caritates patria una complexa est.,

    id. Off. 1, 17, 57: o pater, o patria, o Priami domus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 118 Vahl.); cf.: o patria, o divum domus Ilium, Poët. ap. Serv. Verg. A. 2, 241; imitated by Verg. l. l.: o Romule, Romule die, Qualem te patriae custodem di genuerunt, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 116 Vahl.):

    patriā Atheniensis an Lacedaemonius,

    Cic. Inv. 1, 24, 35: Hispaniam sibi antiquam patriam esse, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 1, 380.—
    b.
    A dwelling-place, home:

    habuit alteram loci patriam, alteram juris,

    Cic. Leg. 2, 2, 5:

    Italiam quaero patriam,

    Verg. A. 1, 380; cf. id. ib. 11, 25:

    exuere patriam,

    Tac. H. 5, 5; cf. id. Agr 32: patria major = mêtropolis, the mother-city of colonists, Curt. 4, 15, 5.—Hence, prov.: patria est, ubicumque est bene, Poët. (prob. Pacuv.) ap. Cic. Tusc. 5, 37, 108:

    quia propheta in suā patriā honorem non habet,

    Vulg. Johan. 4, 44; id. Marc. 6, 4; id. Luc. 4, 24.— Poet. of things; Nilus, Qui patriam tantae tam bene celat aquae, the home, i. e. the source, Ov. Am. 3, 6, 40:

    nimborum in patriam,

    Verg. A. 1, 51:

    divisae arboribus patriae,

    id. G. 2, 116; cf.:

    una atque eadem est vini patria atque magistri,

    Juv. 11, 161. —
    * 2.
    pā̆trĭum, ĭi, n. (sc. nomen), i. q. patronymicum, a patronymic, Quint. 1, 5, 45.—
    * D.
    Adv.: pā̆trĭē, paternally:

    patrie monere,

    Quint. 11, 1, 68.
    2.
    pā̆trĭus, a, um, adj. [patria].
    I.
    In gen., of or belonging to one's native country or home, native:

    patrius sermo,

    Cic. Fin. 1, 2, 4; Hor. A. P. 57:

    mos,

    Cic. Par. 4, 1, 27:

    ritus,

    id. Leg. 2, 9, 21:

    carmen patrium canere,

    a national song, Curt. 3, 3, 9:

    Mycenae,

    i. e. their home, Verg. A. 2, 180:

    palaestrae,

    id. ib. 3, 281:

    vox,

    Vulg. 2 Macc. 7, 8.—
    II.
    In partic., in gram.: nomen patrium, a gentile noun (like Romanus, Atheniensis, etc.), Prisc. p. 580 P.

    Lewis & Short latin dictionary > patrius

См. также в других словарях:

  • LACEDAEMONIUS — Cimonis ex Clitoria fil. geminus; ita a Patre amore Lacedaemoniorum vocatus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CINNADON Lacedaemonius — qui cum insidias Ephoris struxisset; hâc re per indicem illi cognitâ Cinnadonem, per praemissos duos equites, Aulone comprehendendum curârunt. A quibus ibidem tortus conscios edidit, et sine tumultu coniuratio oppresla est. Apud Aristotelem, l. 5 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DORYAGUS Lacedaemonius — Heraclides, fil. Leobotis, pater Agesilai, avus Archelai. Herodot. l. 7 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HYACINTHUS alius Lacedaemonius — prioris ex Cynorta fratre nepos, Oebali fil. pater Hyacinthidum. Item pagus supra Sphendonios, ubi Erechthei filias immolatas esse tradit Suid. in Παρθένοι …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ISIDAS Lacedaemonius — qui centum aequalibus assumptis, oleo inungi et sertis oleae redimiri iussis, gladiis sub alis absconditis, Thebanos Gythium praesidio tenentes, de habitu isto nihil secus opinantes oppressit, portumque Lacedaemoniis restituit. Vide Polyaen. l. 2 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Lapis lacedaemonius — Opus sectile mit dunkelgrünen Elementen vom Krokeischen Stein Krokeischer Stein (grün) im runden Ornament links oben Krokeischer Stein oder lapis Lacedaimonius und auch Porfid …   Deutsch Wikipedia

  • Cimon — For other uses, see Cimon (disambiguation). Cimon Bust of Cimon in Larnaca, Cyprus …   Wikipedia

  • ORBES — apud Senec. Ep. 86. Pauper sibi videtur ac sordidus, nisi parietes magnis et pretiosis orbius refulserunt, nisi Alexandrina marmora Numidicis crustis distincta sunt: Formae sunt speculorum rotundae, quibus, ut et abacorum, ex vitro aut alio… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PHALANTHUS — I. PHALANTHUS Lacedaemonius quidam, Tarenti in Italia conditor. Nam cum in eo bello, quod Lacedaemonii cum Atheniensibus an Messeniis? Aristodemô Rege gesserunt, utrinque vires attritae essent, Spartani iuventute exhausti edixerunt, ut virgines… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Laconophilia — is love or admiration of Sparta and of the Spartan culture or constitution. The term derives from Lacones, a poetic term for the Spartans or Lacedaemonians, from Laconia, the part of the Peloponnesus which the Spartans inhabited. Admirers of the… …   Wikipedia

  • Marbres Antiques — Marbres colorés du pavement d’un temple grec à Cyrène (Libye) Liste des variétés (lithotypes) de marbres colorés antiques (pierre polie), de différentes couleurs, utilisée dans l Antiquité et surtout pendant l Empire romain; tels les granits et… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»