Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ISAI

  • 1 ISAI

    НАСДАК: I S A International, Inc.

    Универсальный англо-русский словарь > ISAI

  • 2 Isai

    НАСДАК: I S A International, Inc.

    Универсальный англо-русский словарь > Isai

  • 3 isai.

    abb. N M
    Isaiah (abb.), Book of the Bible

    Latin-English dictionary > isai.

  • 4 ordior

    ōrdior, ōrsus sum, īrī (verwandt m. ordo), reihen, I) im engeren Sinne, ein Gewebe anreihen, anzetteln, anfangen (vgl. Isid. orig. 19, 29, 7. Fest. 185, 31), telam, Hieron. in Isai. 9, 30. v. 1. Vulg. Isai. 25, 7: araneus orditur telas, Plin. 11, 80: v. der Parze, altera (Parca), quae hominis vitam ordiatur, altera, quae contexat, tertia, quae rumpat et finiat, Lact. 2, 10, 20: u. im Bilde, singulis corporum morbis subtexemus remedia orsi a capite, Plin. 25, 132. – II) im weiteren Sinne, übh. anfangen, beginnen, A) im allg.: alterius vitae quoddam initium, Cic.: maiorem furorem, Verg. – B) insbes., redend, darstellend etw. beginnen, an etw. gehen, von etw. ausgehen, zu etw. fortgehen, a) übh.: α) m. Acc.: sermonem, Cic.: orationem, Cic.: fabulam, Ov.: bellum, Liv.: tantam rem, Liv.: reliquas res, Cic.: reliquos ordiamur, Nep.: ab initio tantam rem, Liv.: sed ab initio est ordiendus, ich muß mit ihm (mit seinem Leben) von vorn beginnen, Nep. – β) mit Infin.: de alqa re disputare, Cic.: loqui, dicere, Verg. u. Ov.: Philippi res orsus obterere, Curt. – γ) absol.: de alqo paulo altius, Cic.: a principio, a sensibus, Cic.: ab ducibus comparandis, Liv.: ordiri a superiore paeone, posteriore finire, Cic. – orsus (ausgehend) a Macedonia, Curt. – sed ut, unde est orsa, in eodem terminetur oratio, Cic. – b) prägn., mit der Rede beginnen, anheben, sic orsus Apollo, Verg.: m. Dat. zu wem? miranti sic orsa deae dea, Ov. – Part. perf. pass. Plur. subst. orsa, ōrum, n., I) das Beginnen, Unternehmen, Verg. Aen. 10, 632. Liv. praef. § 13. u. nachaugust. Dichter. – II) (poet.) Worte, Rede, sic ore vicissim orsa refert, Verg. Aen. 7, 435 u. 11, 124: Menandri, Gedichte, Stat. u. Auson. – / Archaist. Fut. ordibor, Acc. tr. 95: Perf. orditus sum u. Partic. Perf. orditus, Sidon. epist. 2, 9, 6. Vulg. Isai. 25, 7. Hieron. in Isai. 9, 30. v. 1 (wo orditi telam u. passiv ordita tela): Nbf. (v. ordio) Infin. Praes. ordire, Afran. com. 319: Inf. Perf. act. ordisse, Isid. orig. 19, 20, 1 (wo telam ordisse).

    lateinisch-deutsches > ordior

  • 5 ordior

    ōrdior, ōrsus sum, īrī (verwandt m. ordo), reihen, I) im engeren Sinne, ein Gewebe anreihen, anzetteln, anfangen (vgl. Isid. orig. 19, 29, 7. Fest. 185, 31), telam, Hieron. in Isai. 9, 30. v. 1. Vulg. Isai. 25, 7: araneus orditur telas, Plin. 11, 80: v. der Parze, altera (Parca), quae hominis vitam ordiatur, altera, quae contexat, tertia, quae rumpat et finiat, Lact. 2, 10, 20: u. im Bilde, singulis corporum morbis subtexemus remedia orsi a capite, Plin. 25, 132. – II) im weiteren Sinne, übh. anfangen, beginnen, A) im allg.: alterius vitae quoddam initium, Cic.: maiorem furorem, Verg. – B) insbes., redend, darstellend etw. beginnen, an etw. gehen, von etw. ausgehen, zu etw. fortgehen, a) übh.: α) m. Acc.: sermonem, Cic.: orationem, Cic.: fabulam, Ov.: bellum, Liv.: tantam rem, Liv.: reliquas res, Cic.: reliquos ordiamur, Nep.: ab initio tantam rem, Liv.: sed ab initio est ordiendus, ich muß mit ihm (mit seinem Leben) von vorn beginnen, Nep. – β) mit Infin.: de alqa re disputare, Cic.: loqui, dicere, Verg. u. Ov.: Philippi res orsus obterere, Curt. – γ) absol.: de alqo paulo altius, Cic.: a principio, a sensibus, Cic.: ab ducibus comparandis, Liv.: ordiri a superiore paeone, posteriore finire, Cic. – orsus (ausgehend) a Macedonia, Curt. – sed ut, unde est orsa, in eodem terminetur oratio, Cic. – b) prägn., mit der Rede beginnen, anheben, sic orsus
    ————
    Apollo, Verg.: m. Dat. zu wem? miranti sic orsa deae dea, Ov. – Part. perf. pass. Plur. subst. orsa, ōrum, n., I) das Beginnen, Unternehmen, Verg. Aen. 10, 632. Liv. praef. § 13. u. nachaugust. Dichter. – II) (poet.) Worte, Rede, sic ore vicissim orsa refert, Verg. Aen. 7, 435 u. 11, 124: Menandri, Gedichte, Stat. u. Auson. – Archaist. Fut. ordibor, Acc. tr. 95: Perf. orditus sum u. Partic. Perf. orditus, Sidon. epist. 2, 9, 6. Vulg. Isai. 25, 7. Hieron. in Isai. 9, 30. v. 1 (wo orditi telam u. passiv ordita tela): Nbf. (v. ordio) Infin. Praes. ordire, Afran. com. 319: Inf. Perf. act. ordisse, Isid. orig. 19, 20, 1 (wo telam ordisse).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ordior

  • 6 serro

    serro, āvi, āre (serra), sägen, zersägen, Veget. mil. 2, 25 extr. Hieron. in Isai. 15, 57. no. 1. Vulg. Isai. 41, 15 u. (Pers.) 2. regg. 12, 31. Ambros. Isai. 4, 10, 15 u. 4, 15, 55.

    lateinisch-deutsches > serro

  • 7 serro

    serro, āvi, āre (serra), sägen, zersägen, Veget. mil. 2, 25 extr. Hieron. in Isai. 15, 57. no. 1. Vulg. Isai. 41, 15 u. (Pers.) 2. regg. 12, 31. Ambros. Isai. 4, 10, 15 u. 4, 15, 55.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > serro

  • 8 conculco

    con-culco, āvī, ātum, āre (con u. calco), I) eig., zusammentreten, -stampfen, vinaceos in dolia picata, Cato r. r. 25: velut plastes (Töpfer) conculcans humum (Ton), Vulg. Isai. 41, 25: equorum ungulae conculcaverunt eam, Vulg. 4. regg. 9, 33: pes conculcet ea (ova), Vulg. Iob 39, 18: pedibus conculcabitur corona, Vulg. Isai. 28, 3. – II) übtr., feindlich niedertreten, mit Füßen treten = durch Tat u. Wort mißachten, mißhandeln, alqm, Cic.: Macedonicam lauream, Cic.: miseram Italiam, Cic.: quae extrinsecus pendent, Sen.

    lateinisch-deutsches > conculco

  • 9 corrigia

    corrigia (corigia), ae, f. (vgl. altirisch con-riug, binde zusammen, cuimrech, Fessel), I) der Riemen, a) übh.: c. Parthica, Schol. Iuven. 5, 165: c. iugi vitulae, Jochriemen, Itala Isai. 5, 18 (bei Hieron. in Ezech. 44, 6): dass. c. iugalis, Gromat. vet. 321, 16: corigia (so!) aurigalis, der lederne Schlagriemen des Wagenlenkers, die Peitsche, Edict. Diocl. 10, 19. – b) der Schuhriemen, Varro sat. Men. 180 u. 267. Cic. de div. 2, 84. Plin. 30, 35: vollst. corr. calceamenti, Vulg. Isai. 5, 27 u.a. Ambros. de fide 5, 19 (8), 229: c. caligae, Vulg. genes. 14, 23. – II) = corium, die Haut, Greg. dial. 3, 13.

    lateinisch-deutsches > corrigia

  • 10 extensio

    extēnsio, ōnis, f. (extendo), I) die Ausdehnung, Ausstreckung, 1) eig.: chordarum, Isid. 3, 15, 1: bes. des Körpers u. seiner Teile, corporum, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 6, 63: partium (Ggstz. conductio, adductio), Cael. Aur. de morb. chron. 2, 1. § 2 u. 3 14 u. 16: crurum (Ggstz. conclusio), Cael. Aur. de morb. chron. 2, 1, 44: alarum, Vulg. Isai. 8, 8: membranae illius (Schwimmhaut an den Füßen der Schwimmvögel), Ambros. hexaëm. 5, 22. § 74: follis nostri corporei, Arnob. in psalm. 149: Plur., extensiones et tubercula nascuntur in dorso, Veget. mul. 5, 14, 2. – ext. mentis = εκστασις, die Verrückung des Geistes, die Wut, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 5, 150. – 2) meton., die Ausdehnung = der weite Raum, caelorum, Hieron. in Isai. 12, 44. v. 24. – II) prägn., die Dehnung = die Länge (Ggstz. brevitas), extensio et brevitas syllabae, Hieron. in epist. Paul. ad Tit. 3, 9.

    lateinisch-deutsches > extensio

  • 11 fumigo

    fūmigo, āvī, ātum, āre (fumus u. ago), I) intr.: 1) rauchen, dampfen, montes fumigant, fumigabunt, Vulg. psalm. 103, 32 u. 143, 5: fumigantes globi (Nebelknäuel), Gell. 19, 1, 3: linum fumigans, der glimmende Docht, Vulg. Isai. 42, 3 u. Matth. 12, 20: titiones fumigantes, Vulg. Isai. 7, 4. – 2) räuchern, Rauchwerk od. Räucherwerk anzünden, gegen schädliche Tiere, Schol. Bern. Verg. georg. 4, 241: gegen dämonische Einflüsse, ille bene novit fumigare, Augustin. serm. app. 279, 4. – II) tr.: 1) räuchern, beräuchern, alvos leviter, Varro: gallinaria, Col.: pulli fumigentur, Col. – 2) Räucherwerk anzünden, mit etw. räuchern, fum. aromata, Vulg. 2. paral. 2, 4. – 3) durch Rauch schwärzen, noctu parietes fumigatos (esse), Apul. apol. 58. p. 69, 4 Kr.

    lateinisch-deutsches > fumigo

  • 12 mutatorius

    mūtātōrius, a, um (muto), zur Vertauschung-, zum Wechsel gehörig, Wechsel-, I) adi.: indumentum, Tert. de res. carn. 56: vestimenta, vestes, Vulg. 4. regg. 5, 5 u. 22. – II) subst., mūtātōrium, iī, n., A) ein Wechselkleid, Umziehkleid, Vulg. Isai. 3, 22 u. Zach. 3, 4, in der griech. Übersetzung άναβόλαιον (Überwurf, Morgenmantel), s. Hieron. in Isai. 2, 3, 22. – B) mut. Caesaris, Halteplatz der Reisewagen für den kaiserl. Hof, Curios. urb. u. Notit. reg. 1: procurator mutatorii, Corp. inscr. Lat. 6, 2101*. Vgl. Jordan-Hülsen Topogr. der Stadt Rom 1, 3. S. 205.

    lateinisch-deutsches > mutatorius

  • 13 olfactoriolum

    olfactōriolum, ī, n. (olfacio), das Riechfläschchen, Hieron. in Isai. 2, 3, 18. Vulg. Isai. 3, 20; vgl. Isid. orig. 19, 31, 19.

    lateinisch-deutsches > olfactoriolum

  • 14 onocentaurus

    onocentaurus, ī, m. (ὀνοκένταυρος), der Eselszentaur, eine ungeschwänzte Affenart, übtr. von unreinen Dämonen, Vulg. Isai. 13, 21; 34, 11 u. 14; vgl. Hieron. in Isai. 6, 13, 22.

    lateinisch-deutsches > onocentaurus

  • 15 praedo [1]

    1. praedo, āvī, ātum, āre = praedor (s. Prisc. 8, 29), festina praedare, Itala Isai. 8, 3: ex agris finitimorum praedare soliti, Iustin. 23, 1, 10 Jeep (Seck will nach den codd. praedari): praedavit omnes filios Tharsis, Vulg. Iudith 2, 13: im Passiv, mihi videtur praeda praedatum irier, mir scheint's, als ob die Beute wieder zur Beute wird, Plaut. rud. 1242: terra direptione praedabitur, Vulg. Isai. 24, 3. – Partiz. subst., praedātum, ī, n., das Erbeutete, die Beute, Vopisc. Prob. 8, 3.

    lateinisch-deutsches > praedo [1]

  • 16 saliunca

    saliunca, ae, f., eine wohlriechende Pflanze, die wilde od. keltische Narde (Valeriana Celtica, L.), Verg., Plin. u.a. – Dav. Demin. saliuncula, ae, f., Itala Isai. 55, 13. Hieron. in Isai. 15, 55. v. 12 u. 13. Corp. inscr. Lat. 5, 6415. Not. Tir. 105, 43. Vgl. Gloss. II, 217, 24 ›saliuncula, ἀγριόροδον‹, u. Gloss. II, 225, 51 ›saliuncula, ἀνεμώνη‹.

    lateinisch-deutsches > saliunca

  • 17 sardius

    sardius, iī, m., mit u. ohne lapis, der Sarder, ein Edelstein, viell. unser Sard, sard. lapis, Vulg. exod. 20, 17: bl. sard., Tert. adv. Marc. 2, 10. Hieron. in Isai. 15, 54. v. 11 u. 12. Vulg. exod. 39, 10 u.a. – ders. lapis sardinus, Vulg. apoc. 4, 3 u. Variante bei Hieron. in Isai. 15, 54. v. 11 u. 12.

    lateinisch-deutsches > sardius

  • 18 scopo [1]

    1. scōpo, āvī, āre (2. scopa), mit dem Besen fegen, ausfegen, monasterii plateas, Ven. Fort. vit. S. Radeg. 23: iussit eundem locum scopari, Herm. Past. 3, 9, 10 (cod. Palat.); vgl. Anecd. Helv. 241, 19 ›scopare‹ dicitur pavimentum verrere. – bildl., Vulg. Isai. 14, 23. Hieron. in Isai. 6, 14, 23.

    lateinisch-deutsches > scopo [1]

  • 19 theristrum

    theristrum, ī, n. (θέριστρον), I) das Sommerkleid, Hieron. in Isai. 2, 3, 23. Vulg. genes. 38, 14; Isai. 3, 23. – II) bildl., die Hülle, das Gewand, pudicitiae, Hieron. epist. 107, 7.

    lateinisch-deutsches > theristrum

  • 20 trituro

    trītūro, āre (tritura), dreschen, bos triturans, Vulg. 1. Corinth. 9, 9: plaustrum triturans novum, ein neuer Dreschwagen, Vulg. Isai. 41, 15: quoniam debet in spe qui arat arare et qui triturat, in spe fructus percipiendi, Vulg. 1. Cor. 9, 10: paleam areae, Augustin. in Ioann. tract. 4. § 2 u. tract. 27. § 11: fruges, Isid. orig. 15, 13, 16. – bildl., variis passionum flagellis triturari, Sidon. epist. 7, 6, 5: triturabitur Moab sub eo, Vulg. Isai. 25, 10: non te trituret ira tua, Augustin. serm. 42, 3.

    lateinisch-deutsches > trituro

См. также в других словарях:

  • ISAI — ISAI, qui signifie « différent, remarquable » en japonais, est un fonds d investissement fondé en 2008 par Geoffroy Roux de Bézieux, Pierre Kosciusko Morizet, Stéphane Treppoz et Ouriel Ohayon. Il est dédié aux entrepreneurs de… …   Wikipédia en Français

  • Isai — (Jesse, hebräisch יִשַׁי Jischaj) ist eine biblische Person aus dem Alten Testament der Bibel; übersetzt bedeutet sein Name Geschenk Gottes. Er war der Vater von König David. Wurzel Jesse im Limburger Dom Isai war der Sohn von Obed und ein Enkel… …   Deutsch Wikipedia

  • Isāi — Isāi, Bürger zu Bethlehem, Vater von acht Söhnen, unter welchen David (daher Isaīde genannt) der jüngste war. Da Saul diesen verfolgte, flüchtete sich der Vater ins moabitische Land …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Isai — Isai, Vater des israel. Königs David (s. d., S. 547) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Isaï — Isaï, Vater des israel. Königs David (s.d.) …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Isai — (hebr. Jischai) ist der Name von David s Vater, welcher in der Vulg. auch Jesse genannt wird …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • ISAI — fil. Obed, pater Davidis, qui et Iesse. Nat. A. M. 2855. Obiit A. M. 2974. Torniel. Salian 1. Sam. c. 16. v. 4. Ruth. c. 4. v. 17. 1. Par. c. 2. v. 13 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Isai Velalar — Isai Vellalar Veena D …   Wikipedia

  • Isai — /uy zuy/, n. Douay Bible. Jesse. * * * …   Universalium

  • ISAI — I S A International, Inc. (Business » NASDAQ Symbols) …   Abbreviations dictionary

  • Isai — Isa|i,   Jesse …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»