Перевод: со всех языков на французский

с французского на все языки

INQUISITION

  • 1 inquisition

    inquisition [‚ɪnkwɪ'zɪʃən]
    1 noun
    (a) (gen) inquisition f;
    the interview turned into an inquisition l'entrevue s'est transformée en inquisition
    (b) Law enquête f
    History the Inquisition l'Inquisition f

    Un panorama unique de l'anglais et du français > inquisition

  • 2 inquisition

    inquisition [‚ɪnkwɪˈzɪ∫ən]
    * * *
    [ˌɪnkwɪ'zɪʃn] 1.
    noun enquête f
    2.
    Inquisition proper noun History Inquisition f

    English-French dictionary > inquisition

  • 3 inquisition

    A n ( enquiry) enquête f ; why the inquisition? hum pourquoi cet interrogatoire?
    B Inquisition pr n Hist Inquisition f.

    Big English-French dictionary > inquisition

  • 4 Inquisition

    ɪnkvizi'tsjoːn
    f
    HIST inquisition f
    Inquisition
    Inquisitib8b49fd9o/b8b49fd9n [ɪnkvizi'7a05ae88ts/7a05ae886cbf8257i/6cbf8257o:n] <->
    Geschichte Inquisition Feminin

    Deutsch-Französisch Wörterbuch > Inquisition

  • 5 inquisition

    1) Hist. inquisition
    2) Jur. recherche; enquête; investigation

    English-French dictionary of law, politics, economics & finance > inquisition

  • 6 inquisition

    nf. INKIZICHON (Albanais).

    Dictionnaire Français-Savoyard > inquisition

  • 7 تحقيق جنائى

    inquisition

    Dictionnaire Arabe-Français > تحقيق جنائى

  • 8 تفتيش تعسفي

    inquisition

    Dictionnaire Arabe-Français > تفتيش تعسفي

  • 9 inkwizycja

    inquisition

    Słownik Polsko-Francuski > inkwizycja

  • 10 inkvizitsiya

    inquisition f

    O'zbekiston-Fransiya lug'at > inkvizitsiya

  • 11 inkvizicio

    inquisition

    Dictionnaire espéranto-français > inkvizicio

  • 12 инквизиция

    ж.

    средневеко́вая инквизи́ция — inquisition du moyen âge

    * * *
    n
    1) obs. saint-office
    2) hist. inquisition

    Dictionnaire russe-français universel > инквизиция

  • 13 Inquisição

    in.qui.si.ção
    [ĩkizis‘ãw] sf inquisition, enquête, perquisition. Pl: inquisições.
    * * *
    HISTÓRIA Inquisition

    Dicionário Português-Francês > Inquisição

  • 14 Spanish

    Spanish ['spænɪʃ]
    espagnol
    2 noun
    Linguistics espagnol m
    the Spanish les Espagnols mpl
    ►► Spanish America Amérique f hispanophone;
    the Spanish Armada l'Invincible Armada f;
    the Spanish Civil War la guerre (civile) d'Espagne;
    (a) (insect) cantharide f, mouche f d'Espagne
    (b) (product) poudre f de cantharide;
    Spanish guitar guitare f classique;
    the Spanish Inquisition l'Inquisition f espagnole;
    the Spanish Main la mer des Caraïbes;
    Botany Spanish moss tillandsie f;
    Spanish omelette omelette f à l'espagnole;
    Spanish onion oignon m d'Espagne
    THE SPANISH ARMADA Cette flotte fut envoyée par Philippe II d'Espagne en 1588 dans le but d'envahir l'Angleterre et d'y rétablir le catholicisme. Malgré une supériorité numérique et une longue préparation, une série de contretemps et la maniabilité de la flotte britannique firent échouer le projet.

    Un panorama unique de l'anglais et du français > Spanish

  • 15 auoco

        Auoco, auocas, pen. corr. auocare. Cic. Rappeler, Retirer, Destourner, Distraire.
    \
        Auocare milites a signis. Pli. iu. Les rappeler pour les casser.
    \
        Auocare a peccatis. Cic. Retirer de mal faire.
    \
        Auocant omnino a philosophia. Cic. Ils destournent du tout de l'estude. \ Auocare intentos Consules a bello. Liu. Retirer.
    \
        Auocare philosophiam a rebus occultis, et ad vitam communem adducere. Cic. Rappeler la philosophie qui estoit amusee à l'inquisition des secrets de nature, et la faire entendre aux choses appartenantes à la commune vie des hommes.
    \
        Auocare concionem ab aliquo. Gell. Oster à aucun son auditoire.

    Dictionarium latinogallicum > auoco

  • 16 examen

    examĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] essaim (d'abeilles). [st2]2 [-] troupe, bande, foule, nuée (de sauterelles). [st2]3 [-] aiguille (d'une balance). [st2]4 [-] action de peser, examen, contrôle.
    * * *
    examĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] essaim (d'abeilles). [st2]2 [-] troupe, bande, foule, nuée (de sauterelles). [st2]3 [-] aiguille (d'une balance). [st2]4 [-] action de peser, examen, contrôle.
    * * *
        Examen, pen. prod. examinis, neut. gen. Cic. Un jecton de mousches à miel.
    \
        Examina infantium. Plin. iunior. Assemblees d'enfans.
    \
        Piscium examina. Plin. Assemblees de poissons.
    \
        Examen. Virgil. La languette d'une balance et trebuchet.
    \
        Examen, metaphorice. Festus. Examination, Enqueste diligente, Inquisition.

    Dictionarium latinogallicum > examen

  • 17 excutio

    excutĭo, ĕre, cussi, cussum - tr. - [st2]1 [-] secouer, agiter. [st2]2 [-] faire tomber en secouant, renverser, abattre, ébranler. [st2]3 [-] faire sortir de force, tirer, arracher. [st2]4 [-] exciter, provoquer. [st2]5 [-] lancer, jeter, darder. [st2]6 [-] éloigner, repousser, chasser, bannir. [st2]7 [-] secouer pour chercher, fouiller, scruter, examiner, analyser, discuter.    - patria excussus: chassé de sa patrie.    - poma excutere: secouer les fruits.    - risum alicui excutere: faire rire qqn.    - excutere lacrimas alicui: provoquer les larmes de qqn, faire pleurer qqn.    - excutere aliquem, Cic. Amer. 97: secouer les vêtements de qqn, fouiller qqn.    - mihi cerebrum excutiunt tua dicta, Plaut. Aul. 2.1.29: tes paroles m'arrachent la cervelle.    - opinionem sibi excutere: se débarrasser d’une croyance.    - excute corde metum, Ov. M. 3.689: bannis la crainte de ton coeur.    - sitim excutere: étancher sa soif.    - excutere verbum: examiner le sens d’un mot.    - illud excutiendum est, ut sciatur quid sit carere, Cic. Tusc. 1, 36, 88: il faut examiner ce point pour qu'on sache en quoi consiste le fait de manquer.
    * * *
    excutĭo, ĕre, cussi, cussum - tr. - [st2]1 [-] secouer, agiter. [st2]2 [-] faire tomber en secouant, renverser, abattre, ébranler. [st2]3 [-] faire sortir de force, tirer, arracher. [st2]4 [-] exciter, provoquer. [st2]5 [-] lancer, jeter, darder. [st2]6 [-] éloigner, repousser, chasser, bannir. [st2]7 [-] secouer pour chercher, fouiller, scruter, examiner, analyser, discuter.    - patria excussus: chassé de sa patrie.    - poma excutere: secouer les fruits.    - risum alicui excutere: faire rire qqn.    - excutere lacrimas alicui: provoquer les larmes de qqn, faire pleurer qqn.    - excutere aliquem, Cic. Amer. 97: secouer les vêtements de qqn, fouiller qqn.    - mihi cerebrum excutiunt tua dicta, Plaut. Aul. 2.1.29: tes paroles m'arrachent la cervelle.    - opinionem sibi excutere: se débarrasser d’une croyance.    - excute corde metum, Ov. M. 3.689: bannis la crainte de ton coeur.    - sitim excutere: étancher sa soif.    - excutere verbum: examiner le sens d’un mot.    - illud excutiendum est, ut sciatur quid sit carere, Cic. Tusc. 1, 36, 88: il faut examiner ce point pour qu'on sache en quoi consiste le fait de manquer.
    * * *
        Excutio, excutis, penul. corr. excussi, excussum, excutere, Ab ex et quatio compositum. Cic. Faire saillir hors, Secouer à terre.
    \
        E manibus excutere aliquid. Pers. Faire saillir et tomber hors des mains.
    \
        Amplexus excutere. Ouid. Rejecter, Se desvelopper des bras de celuy qui nous tient embrassé.
    \
        Caesariem excussit. Ouid. Elle secoua sa perruque.
    \
        Excutere alicui cerebrum. Plaut. Ecerveler, Luy faire voler la cervelle par terre.
    \
        Clauum lapide. Plaut. Faire sortir et cheoir avec une pierre.
    \
        Excuti cursu. Virgil. Estre jecté hors de son chemin.
    \
        Delicias excutere. Claud. Oster.
    \
        Ab equis excuti. Ouid. Estre mis par terre.
    \
        Excutere equitem dicitur equus. Liu. Jecter par terre.
    \
        Excutere feras cubilibus. Plin. iunior. Faire sortir et lever de leurs tanieres.
    \
        Flammas pectore. Virg. Jecter l'ardeur d'amour hors de son coeur.
    \
        Foedus conceptum. Virg. Rompre.
    \
        Gladium morituro excutere. Seneca. Oster.
    \
        Habenas excutere per colla iubasque. Ouid. Secouer, Hocher.
    \
        Iactationem verborum alicui excutere. Cic. Oster.
    \
        Excutere ignem. Plin. Faire saillir du feu d'une pierre ou autre chose.
    \
        Ignem de crinibus. Ouid. Secouer et oster le feu de ses cheveulx qui brusloyent.
    \
        Iugum excutere. Plin. iunior. Jecter le joug, et ne vouloir obeir.
    \
        Lachrymas excutere alicui. Plautus. Luy faire sortir les larmes des yeulx, Le faire plourer.
    \
        Literas in terram. Cic. Faire cheoir à terre.
    \
        Mentem alicui. Plin. iunior. Luy troubler l'esprit et oster.
    \
        Metum de corde. Ouidius. Faire sortir la crainte, Jecter hors de crainte.
    \
        Moenia fundo excutiam. Stat. Je jecteray hors des fondements. J'abbateray.
    \
        Excutere oculos alicui. Plautus. Luy faire sortir les yeulx de la teste.
    \
        Onus excutere visceribus. Ouid. Avorter.
    \
        Pacem excusserat orbi. Lucan. Avoit osté.
    \
        Excuti patria. Virgil. Estre chassé hors de son pays.
    \
        Pennas excussit Boreas. Ouid. Secoua.
    \
        Excutere rationem militum. Plin. iunior. Examiner et scavoir comment ils vivent, se maintiennent, et sont en poinct.
    \
        Risum excutere sibi. Horat. Se faire rire.
    \
        Sceptris excuti ab aliquo. Ouid. Estre dejecté et dechassé de la dignité royalle.
    \
        Excutere se. Terentius, Quod si fit: vti me excutiam, atque egrediar domo, Id restat. Si ma femme le scait, il n'y a autre remede, sinon que je vuide la maison de moy, et que je m'en aille.
    \
        Seram poste excutere. Ouid. Arracher.
    \
        Sitim excutere vndis. Senec. Oster la soif.
    \
        Somno excuti. Virgil. S'esveiller.
    \
        Excutere alicui vomitum. Plaut. Le faire vomir.
    \
        Explica atque excute intelligentiam tuam. Cic. Desploye ta congnoissance, ton esprit, et y fouille.
    \
        Explicare et excutere verbum aliquod. Cicero. Expliquer et declarer.
    \
        Excutere aliquem. Suetonius. Le fouiller s'il n'ha rien caché sur soy, Secouer, Cercher.
    \
        Genus alicuius excutere. Ouid. Cercher, Examiner.
    \
        Vires haereditatis excutere. Vlpian. Faire inquisition et se informer diligemment de la valeur de quelque heritage.
    \
        Non excutitur, non in manus sumitur. Cic. On ne la secoue point, On ne la cerche pas de pres, On ne la considere et examine point diligemment.
    \
        Excutere vnumquenque eorum. Cic. Cercher de pres.
    \
        Hanc excutere opinionem mihimet volui radicitus. Cic. J'ay bien voulu entierement debattre et disputer ceste opinion à fond de cuve pour mon contentement.
    \
        Excutere debitorem. Paul. Faire discussion sur ses biens, à scavoir s'il est solvable.
    \
        Excutere aliquem. Cic. Le plumer et vuider tout net, Luy vuider sa bourse, et ne luy laisser pas un tournois.

    Dictionarium latinogallicum > excutio

  • 18 expiscor

    expiscor, āri, ātus sum - tr. - [st2]1 [-] pêcher, chercher, fouiller, fureter, se mettre en quête de. [st2]2 [-] tirer (un secret), apprendre par adresse (tirer les vers du nez).    - cf. Ter. Phorm. 2, 3, 35; Cic. Fam. 9, 19, 1; Cic. Pis. 28, 69.
    * * *
    expiscor, āri, ātus sum - tr. - [st2]1 [-] pêcher, chercher, fouiller, fureter, se mettre en quête de. [st2]2 [-] tirer (un secret), apprendre par adresse (tirer les vers du nez).    - cf. Ter. Phorm. 2, 3, 35; Cic. Fam. 9, 19, 1; Cic. Pis. 28, 69.
    * * *
        Expiscor, expiscaris, pen. prod. expiscari. Donatus. Cercher diligemment où sont cachez les poissons.
    \
        Expiscari, per metaphoram. Cic. S'enquerir fort soigneusement et enquester de quelque chose, Scavoir et entendre apres diligente inquisition, Tirer les vers du nez.

    Dictionarium latinogallicum > expiscor

  • 19 inquisitio

    inquīsītĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] faculté de rechercher. [st2]1 [-] recherche, investigation. [st2]2 [-] information, enquête judiciaire, poursuite, instruction, procédure.    - hominis est propria inquisitio atque investigatio, Cic. Off. 1: l'homme a en apanage l'instinct de recherche et d'investigation.    - postulare inquisitionem in aliquem, Plin. Ep. 3, 9: demander une enquête contre qqn.    - inquisitionem Bithynis dare, Plin. Ep. 5: donner l'information aux Bithyniens.    - inquisitionem annuam impetrare, Tac. An. 13: obtenir pour un an les pouvoirs d'enquête.    - inducti in senatum inquisitionem postulaverunt, Plin. Ep. 5: introduits devant le sénat, ils demandèrent l'information.
    -
    * * *
    inquīsītĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] faculté de rechercher. [st2]1 [-] recherche, investigation. [st2]2 [-] information, enquête judiciaire, poursuite, instruction, procédure.    - hominis est propria inquisitio atque investigatio, Cic. Off. 1: l'homme a en apanage l'instinct de recherche et d'investigation.    - postulare inquisitionem in aliquem, Plin. Ep. 3, 9: demander une enquête contre qqn.    - inquisitionem Bithynis dare, Plin. Ep. 5: donner l'information aux Bithyniens.    - inquisitionem annuam impetrare, Tac. An. 13: obtenir pour un an les pouvoirs d'enquête.    - inducti in senatum inquisitionem postulaverunt, Plin. Ep. 5: introduits devant le sénat, ils demandèrent l'information.
    -
    * * *
        Inquisitio, Verbale. Cic. Inquisition, Cerche, Cerchement, Queste, Enqueste.
    \
        Caue inquisitioni ne mihi sis. Plaut. Garde bien qu'il ne faille que je te cerche.
    \
        Inquisitio. Cic. Information.

    Dictionarium latinogallicum > inquisitio

  • 20 inuestigatio

        Inuestigatio, Verbale. Cic. Trouvement, ou Le trouver.
    \
        Inquisitio et inuestigatio. Cic. Tracement, ou La cerche, Queste, Inquisition.

    Dictionarium latinogallicum > inuestigatio

См. также в других словарях:

  • INQUISITION — INQUISITION, special permanent tribunal of the medieval Catholic Church, established to investigate and combat heresy. The Early Institution Although the Inquisition was established by Pope gregory ix , it owed its name to the procedure… …   Encyclopedia of Judaism

  • Inquisition — • By this term is usually meant a special ecclesiastical institutional for combating or suppressing heresy Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Inquisition     Inquisition      …   Catholic encyclopedia

  • inquisition — [ ɛ̃kizisjɔ̃ ] n. f. • 1160; lat. inquisitio 1 ♦ Vx Enquête, recherche. « Il n y a point de fin dans nos inquisitions » (Montaigne). 2 ♦ (1265) Hist. Tribunal de l Inquisition, et absolt l Inquisition : juridiction ecclésiastique d exception… …   Encyclopédie Universelle

  • Inquisition — Inquisition. Papst Innocenz I. errichtete eine geistliche Behörde, deren Aufgabe es war, die abtrünnigen Glieder der wahren Kirche zu bessern oder zu bestrafen. Diese Behörde, unmittelbar unter dem päpstlichen Stuhle stehend, wurde die heil.… …   Damen Conversations Lexikon

  • Inquisition — In qui*si tion, n. [L. inquisitio : cf. F. inquisition. See {Inquire}, and cf. {Inquest}.] 1. The act of inquiring; inquiry; search; examination; inspection; investigation. [1913 Webster] As I could learn through earnest inquisition. Latimer.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Inquisition — (lat., »Untersuchung«, Inquisitio haereticae pravitatis, Ketzergericht, auch Sanctum Officium), das Glaubensgericht, das die römische Hierarchie zur Aufsuchung und Vertilgung der Ketzer ins Leben gerufen hat. Schon unter den Kaisern Theodosius d …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Inquisition — Sf (gerichtliche) Untersuchung, besonders der katholischen Kirche per. Wortschatz fach. (16. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. inquīsītio ( ōnis), einer Ableitung von l. inquīrere (inquīsītum) suchen, erkunden , zu l. quaerere (quaesītum) suchen… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • inquisition — late 14c., judicial investigation, act or process of inquiring, from O.Fr. inquisicion inquiry, investigation (12c.), from L. inquisitionem (nom. inquisitio) a searching into, legal examination, noun of action from pp. stem of inquirere (see… …   Etymology dictionary

  • Inquisition — In qui*si tion, v. t. To make inquisition concerning; to inquire into. [Obs.] Milton. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Inquisition — (v. lat.), 1) Untersuchung, s. Untersuchungsproceß. 2) (Inquisitio haeretĭcae pravitatis, Ketzergericht, Sanctum officium, Heiliges Officium), in der Katholischen Kirche Glaubensgericht zur Entdeckung u. Bestrafung der Ketzer u. Ungläubigen.… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • inquisition — in·qui·si·tion /ˌin kwə zi shən, ˌiŋ / n 1: the act of inquiring or examining 2: a judicial or official inquiry or examination usu. before a jury; also: the finding that results from such an inquiry Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam… …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»