Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

Hygīnus

  • 1 Hyginus

    Hygīnus (Higinus, Gell. 1, 14, 1; 1, 21, 2; 5, 8, 1 et saep.), i, m., surname of two Roman authors.
    I.
    C. Julius Hyginus, author of a collection of fables and of a treatise on astronomy, Suet. Gramm. 20; Gell. 1, 14.—
    II.
    The author of a treatise De limitibus constituendis.

    Lewis & Short latin dictionary > Hyginus

  • 2 Astronomica

    astrŏnŏmĭcus, a, um, adj., = astronomikos, astronomical: Astrŏnŏmĭca, ōrum, n., the tille of an unfinished poem by Manilius, and of a treatise by Hyginus.

    Lewis & Short latin dictionary > Astronomica

  • 3 astronomicus

    astrŏnŏmĭcus, a, um, adj., = astronomikos, astronomical: Astrŏnŏmĭca, ōrum, n., the tille of an unfinished poem by Manilius, and of a treatise by Hyginus.

    Lewis & Short latin dictionary > astronomicus

  • 4 Ganymedes

    Gănymēdes, is ( gen. i, Cic. Tusc. 4, 33, 71;

    also in a Latinized form Catamitus,

    Plaut. Men. 1, 2, 35; cf. Paul. ex Fest. s. h. v. p. 44, and s. v. alcedo, p. 7 Müll.), m., = Ganumêdês.
    I.
    Ganymede, a son of Laomedon (acc. to the cyclic poets, whom Cicero follows; acc. to Homer, a son of Tros; acc. to Hyginus, of Assaracus or of Erichthonius), who, on account of his youthful beauty, was carried off by Jupiter's eagle from Mount Ida to heaven, and there made Jupiter's cup-bearer in place of Hebe; as a constellation, the Waterman (Aquarius), Cic. Tusc. 1, 26, 65; 4, 33, 71; id. N. D. 1, 40, 112; Hyg. Fab. 271; id. Astr. 2, 16; 29; Verg. A. 1, 28; Ov. M. 10, 155 al.—
    B.
    Deriv. Gănymē-dēus, a, um, adj., of or belonging to Ganymede, Ganymedean:

    comae,

    Mart. 9, 17, 6;

    manu mixta pocula,

    id. 8, 39, 4:

    chorus,

    i. e. of beautiful servants, id. 7, 50, 4.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Ganymedes

  • 5 Ganymedeus

    Gănymēdes, is ( gen. i, Cic. Tusc. 4, 33, 71;

    also in a Latinized form Catamitus,

    Plaut. Men. 1, 2, 35; cf. Paul. ex Fest. s. h. v. p. 44, and s. v. alcedo, p. 7 Müll.), m., = Ganumêdês.
    I.
    Ganymede, a son of Laomedon (acc. to the cyclic poets, whom Cicero follows; acc. to Homer, a son of Tros; acc. to Hyginus, of Assaracus or of Erichthonius), who, on account of his youthful beauty, was carried off by Jupiter's eagle from Mount Ida to heaven, and there made Jupiter's cup-bearer in place of Hebe; as a constellation, the Waterman (Aquarius), Cic. Tusc. 1, 26, 65; 4, 33, 71; id. N. D. 1, 40, 112; Hyg. Fab. 271; id. Astr. 2, 16; 29; Verg. A. 1, 28; Ov. M. 10, 155 al.—
    B.
    Deriv. Gănymē-dēus, a, um, adj., of or belonging to Ganymede, Ganymedean:

    comae,

    Mart. 9, 17, 6;

    manu mixta pocula,

    id. 8, 39, 4:

    chorus,

    i. e. of beautiful servants, id. 7, 50, 4.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Ganymedeus

  • 6 historia

    histŏrĭa, ae, f., = historia, a narrative of past events, history (syn.: annales, fasti).
    I.
    Lit.:

    historia testis temporum, lux veritatis, vita memoriae, magistra vitae, nuntia vetustatis, qua voce alia nisi oratoris immortalitati commendatur?

    Cic. de Or. 2, 9, 36:

    erat enim historia (initio) nihil aliud nisi annalium confectio, etc.,

    id. ib. 2, 12, 51 sq.; cf. id. Leg. 1, 2, 5 sq.; Gell. 5, 18; Plin. Ep. 5, 8;

    v. the art. annalis: videtisne, quantum munds sit oratoris historia?... Nam quis nescit, primam esse historiae legem, ne quid falsi dicere audeat? deinde ne quid veri non audeat? ne qua suspicio gratiae sit in scribendo? ne qua simultatis? etc.,

    Cic. de Or. 2, 15, 62 sq.:

    huic generi historia finitima est, in qua et narratur ornate et regio saepe aut pugna describitur: interponuntur etiam contiones et hortationes, sed in his tracta quaedam et fluens expetitur, non haec contorta et acris oratio,

    id. Or. 20, 66:

    nihil est in historia pura et illustri brevitate dulcius,

    id. Brut. 75, 262:

    Italici belli et civilis historia,

    id. Fam. 5, 12, 2; id. Leg. 1, 2, 5:

    historia nec institui potest nisi praeparato otio, nec exiguo tempore absolvi,

    id. ib. 1, 3, 9:

    apud Herodotum, patrem historiae,

    id. ib. 1, 1, 5:

    hic (Sallustius) historiae major est auctor,

    Quint. 2, 5, 19:

    obscura est historia Romana,

    Cic. Rep. 2, 18; cf.:

    cum historiae cuidam tamquam vanae repugnaret,

    Quint. 1, 8, 20:

    si historiae lectione discipulos instruxerit,

    id. 2, 5, 1:

    res memoranda novis annalibus atque recenti historia,

    Juv. 2, 103:

    quidquid Graecia mendax audet in historia,

    id. 10, 175:

    auctor historiae Graecae gravissimus,

    Gell. 1, 11 init.:

    Sabinus, secutus quosdam historiae scriptores, dicit, etc.,

    id. 7, 7, 8:

    certus Romanae Historiae auctor,

    Val. Max. 1, 7, 6.— Prov.: historiam scribere, to inform one's self accurately of any thing, to see a thing for one's self:

    in scirpo nodum quaeris: quin nos hinc domum Redimus, nisi si historiam scripturi sumus?

    Plaut. Men. 2, 1, 23.—In plur.:

    simiae improbitatem historiis Graecis mandatam esse demiror,

    Cic. Div. 2, 32, 69:

    concessum est rhetoribus ementiri in historiis,

    id. Brut. 11, 42:

    nihil in historiis supra Pontificum annales haberemus,

    Quint. 10, 2, 7; 12, 4, 1:

    historiarum scriptor,

    id. 3, 8, 49; so,

    scriptores,

    Juv. 7, 98:

    non orationes modo, sed etiam historias legere,

    Quint. 3, 8, 67; cf. id. 2, 18, 5:

    tuque pedestribus Dices historiis proelia Caesaris,

    Hor. C. 2, 12, 10.—
    II.
    Transf., in gen.. a narrative, account, tale, story.
    A.
    In abstr.:

    historiam veterem atque antiquam haec mea senectus sustinet,

    Plaut. Trin. 2, 2, 100:

    si quid in ea epistula fuit historia dignum, scribe quam primum, ne ignoremus,

    Cic. Att. 2, 8, 1:

    et quia narrationum tres accepimus species: fabulam... argumentum... historiam, in qua est gestae rei expositio, etc.,

    Quint. 2, 4, 2:

    maxima de nihilo nascitur historia,

    Prop. 2, 1, 16:

    hactenus historiae: nunc ad tua devehar astra,

    id. 4 (5), 1, 119; cf.:

    satis historiarum est,

    Plaut. Bacch. 1, 2, 50:

    amarae,

    Hor. S. 1, 3, 89; id. C. 3, 7, 20; Ov. Am. 2, 4, 44.—Hence: Naturalis Historia, the title of the encyclopœdical work of Pliny the Elder. —Historia, a surname of C. Julius Hyginus, Suet. Gramm. 20.—
    * B.
    Concr., a subject of discourse:

    tu quoque uti fieres nobilis historia,

    Prop. 1, 15, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > historia

См. также в других словарях:

  • Hyginus — ist: der Name von: Gaius Iulius Hyginus, römischer Gelehrter der augusteischen Zeit Hyginus Mythographus, Autor einer lateinischen Fabelsammlung und eines astronomischen Handbuchs Hyginus Gromaticus, römischer Geodät des 1. Jahrhunderts Pseudo… …   Deutsch Wikipedia

  • Hygīnus — Hygīnus, 1) Cajus Julius H., aus Hispanien[665] um 10 n. Chr., Freigelassener des Kaisers Augustus, Ovids Freund, Aufseher über die Palatinische Bibliothek. Von seinen Schriften sind noch vorhanden (wenn diese nicht einem späteren H. zukommen):… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Hygīnus — Hygīnus, 1) Gajus Julius, röm. Grammatiker, aus Spanien, Freigelassener des Augustus und Vorsteher der palatinischen Bibliothek, war auf den verschiedensten Gebieten schriftstellerisch tätig. Seinen Namen tragen, mit welchem Recht ist zweifelhaft …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Hyginus — Hygīnus, Gajus Jul., röm. Grammatiker im Zeitalter des Augustus, gilt für den Verfasser von »Fabulae« (hg. von M. Schmidt, 1872) und »Poeticon astronomicon«, in den Handschriften »De astronomia« betitelt (hg. von Bunte, 1875) …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Hyginus — Hyginus, Cajus Julius, gelehrter röm. Grammatiker u. ein Freigelassener des Kaisers Augustus. Unter den vielerlei Werken, die ihm zugeschrieben werden, kamen auf uns »Libri Poëticôn astronomicôn«, 1. Ausg. Ferrara 1475, spätere durch van Staveren …   Herders Conversations-Lexikon

  • Hyginus, St. — Hyginus, St., Papst, regierte nach Pagi 137 bis anfangs 141, nach Döllinger und Alzog aber bis 142 n. Chr. Fast nichts Sicheres bekannt, Decretalen unecht; Gedächtnißtag 10. od. 11. Jan …   Herders Conversations-Lexikon

  • Hyginus — Caius Julius Hyginus Pour les articles homonymes, voir Hygin. Hygin, de son nom latin Caius Julius Hyginus, est un auteur latin né en 67 av. J. C. à Alexandrie ou en Espagne (les sources sont imprécises), et mort en 17 ap. J. C. Sommaire 1 …   Wikipédia en Français

  • Hyginus, S. (1) — 1S. Hyginus (Iginius), Papa M. (11. al. 10. Jan.) – Der Name Yγῖνος stammt wohl vom Griech. ἱγιεινός = gefund, heilsam etc. – Der hl. Hyginus, von Einigen auch Iginius, Iginus, Yginius genannt, wat als Nachfolger des hl. Telesphorus der neunte… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Hyginus, S. (2) — 2S. Hyginus, Bischof von Genf, Glaubensbote in Wallis. Von diesem Heiligen weiß man weder die Abstammung, noch wo und wann er starb und begraben wurde. Wallis war schon früh christlich, vielleicht schon zur Zeit der Apostel. Der hl. Hyginus, der… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Hyginus — I Hyginus,   Papst (136 140?), nach der Papstliste des Irenäus von Lyon 8. Bischof von Rom seit Petrus.   II Hyginus,   Gaius Iulius, römischer Philologe und …   Universal-Lexikon

  • Hyginus (disambiguation) — Hyginus can refer to: *Gaius Julius Hyginus (c. 64 BC 17 AD), Roman poet, author of Fabulae , reputed author of Poeticon astronomicon *Hyginus Gromaticus, Roman surveyor *Pseudo Hyginus, author of De Munitionibus Castrorum formerly attributed to… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»