Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

Hostus

  • 1 Hostus

    1.
    hostus, i, m. [perh. a rustic term for haustus], the yield of an olive-tree, Cato, R. R. 6, 2; Varr. R. R. 1, 24, 2.
    2.
    Hostus, i, m., a Roman prœnomen, as Hostus Hostilius, Liv. 1, 12; Macr. S. 1, 6:

    Hostus Lucretius Tricipitinus,

    Liv. 4, 30 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Hostus

  • 2 hostus

    1.
    hostus, i, m. [perh. a rustic term for haustus], the yield of an olive-tree, Cato, R. R. 6, 2; Varr. R. R. 1, 24, 2.
    2.
    Hostus, i, m., a Roman prœnomen, as Hostus Hostilius, Liv. 1, 12; Macr. S. 1, 6:

    Hostus Lucretius Tricipitinus,

    Liv. 4, 30 al.

    Lewis & Short latin dictionary > hostus

  • 3 Hostilius

    1.
    Hostus Hostilius, who fought victoriously against the Sabines, Liv. 1, 12.—
    2.
    His grandson, Tullus Hostilius, the third king of Rome, Liv. 1, 22 sqq.; Cic. N. D. 2, 3, 9.—
    3.
    L. Hostilius Tubulus, prœtor in A. U. C. 611, a rude person, Lucil. ap. Cic. N. D. 1, 23, 63. —
    II.
    Deriv. Hostīlĭus, a, um, adj., of or belonging to a Hostilius, Hostilian:

    Curia,

    built by king Tullus Hostilius, Liv. 1, 22; 30; Varr. L. L. 5, § 155 Müll.: Hostiliis Laribus immolabant, quod ab his hostes arceri putabant (perhaps named after Hostus Hostilius), Paul. ex Fest. p. 102 Müll.:

    lex,

    Just. Inst. 4, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > Hostilius

  • 4 confestim

    con-festim, adv. [kindr. with festinus, festino, from fero], immediately, speedily, without delay, forthwith (class. in prose and poetry):

    abi ad thensaurum jam confestim clanculum,

    Plaut. Trin. 3, 3, 69:

    rem administrandam arbitror sine ullā morā et confestim gerendam,

    Cic. Phil. 5, 12, 31:

    confestim aut ex intervallo aliquid consequi,

    id. Inv. 1, 28, 43; 2, 12, 42: sequi, Sisenn. ap. Charis. p. 176 P.:

    insequi,

    Lucr. 4, 340 (315); Quint. 4, 2, 54:

    se subsequi (cohortes) jubet,

    Caes. B. G. 4, 32; cf. id. ib. 5, 18; Liv. 44, 3, 2 et saep.:

    huc advolavit,

    Cic. Clu. 67, 192:

    ad eam,

    id. Phil. 2, 31, 77; Liv. 1, 32, 11; 2, 7, 12 et saep.:

    alacres admittier orant,

    Verg. A. 9, 231; * Hor. Ep. 1, 12, 9:

    Pandatariam festinavit,

    Suet. Calig. 15; Col. 2, 10, 16:

    ut Hostus cecidit, confestim Romana inclinatur acies,

    Liv. 1, 12, 3; cf. Suet. Aug. 10.—Cf. upon this art. Hand, Turs. II. p. 103 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > confestim

  • 5 inclino

    in-clīno, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [clino, clinatus].
    I.
    Act., to cause to lean, bend, incline, turn a thing in any direction; to bend down, bow a thing.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    vela contrahit malosque inclinat,

    Liv. 36, 44, 2:

    genua arenis,

    Ov. M. 11, 356:

    (rector maris) omnes Inclinavit aquas ad avarae litora Trojae,

    id. ib. 11, 209:

    inclinato in dextrum capite,

    Quint. 11, 3, 119; id. ib. 69:

    inclinata utrolibet cervix,

    id. 1, 11, 9:

    pollice intus inclinato,

    id. 11, 3, 99:

    arbor Inclinat varias pondere nigra comas,

    Mart. 1, 77, 8:

    sic super Actaeas agilis Cyllenius arces Inclinat cursus,

    Ov. M. 2, 721:

    at mihi non oculos quisquam inclinavit euntes,

    i. e. closed my sinking eyes, Prop. 4 (5), 7, 23 (Müll. inclamavit euntis):

    prius sol meridie se inclinavit, quam, etc.,

    i. e. declined, Liv. 9, 32, 6; cf.:

    inclinato jam in postmeridianum tempus die,

    Cic. Tusc. 3, 3, 7.—

    Mid.: inclinari ad judicem (opp. reclinari ad suos,

    Quint. 11, 3, 132):

    (terra) inclinatur retroque recellit,

    bends down, Lucr. 6, 573:

    saxa inclinatis per humum quaesita lacertis,

    Juv. 15, 63.—
    2.
    In partic.
    a.
    In milit. lang., to cause to fall back or give way:

    ut Hostus cecidit, confestim Romana inclinatur acies,

    i. e. loses ground, retreats, Liv. 1, 12, 3:

    tum inclinari rem in fugam apparuit,

    id. 7, 33, 7:

    quasdam acies inclinatas jam et labantes,

    Tac. G. 8; cf. under II. —
    b.
    In gen., to turn back, cause to move backward:

    septemtrio inclinatum stagnum eodem quo aestus ferebat,

    Liv. 26, 45, 8:

    cum primum aestu fretum inclinatum est,

    id. 29, 7, 2.—
    c.
    In mal. part., to lie down, stretch out:

    jam inclinabo me cum liberta tua,

    Plaut. Pers. 4, 8, 7:

    quot discipulos inclinet Hamillus,

    Juv. 10, 224:

    ipsos maritos,

    id. 9, 26.—
    3.
    Transf., of color, to incline to:

    colore ad aurum inclinato,

    Plin. 15, 11, 10, § 37:

    coloris in luteum inclinati,

    id. 24, 15, 86, § 136.—
    4.
    Of a disease, to abate, diminish:

    morbus inclinatus,

    Cels. 3, 2:

    febris se inclinat,

    id. ib. al.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to turn or incline a person or thing in any direction:

    se ad Stoicos,

    Cic. Fin. 3, 3, 10:

    culpam in aliquem,

    to lay the blame upon, Liv. 5, 8, 12:

    quo se fortuna, eodem etiam favor hominum inclinat,

    Just. 5, 1 fin.:

    judicem inclinat miseratio,

    moves, Quint. 4, 1, 14:

    haec animum inclinant, ut credam, etc.,

    Liv. 29, 33, 10.—Mid.:

    quamquam inclinari opes ad Sabinos, rege inde sumpto videbantur,

    Liv. 1, 18, 5.—
    2.
    In partic.
    a.
    To change, alter, and esp. for the worse, to bring down, abase, cause to decline:

    se fortuna inclinaverat,

    Caes. B. C. 1, 52, 3:

    omnia simul inclinante fortuna,

    Liv. 33, 18, 1:

    ut me paululum inclinari timore viderunt, sic impulerunt,

    to give way, yield, Cic. Att. 3, 13, 2:

    eloquentiam,

    Quint. 10, 1, 80.—
    b.
    To throw upon, remove, transfer:

    haec omnia in dites a pauperibus inclinata onera,

    Liv. 1, 43, 9:

    omnia onera, quae communia quondam fuerint, inclinasse in primores civitatis,

    id. 1, 47, 12.—In gram., to form or inflect a word by a change of termination (postclass.):

    (vinosus aut vitiosus) a vocabulis, non a verbo inclinata sunt,

    Gell. 3, 12, 3; 4, 9, 12; 18, 5, 9:

    partim hoc in loco adverbium est, neque in casus inclinatur,

    id. 10, 13, 1.—
    II.
    Neutr., to bend, turn, incline, decline, sink.
    A.
    Lit. (rare, and not in Cic.):

    paulum inclinare necesse est corpora,

    Lucr. 2, 243:

    sol inclinat,

    Juv. 3, 316:

    inclinare meridiem sentis,

    Hor. C. 3, 28, 5 (for which:

    sol se inclinavit,

    Liv. 9, 32, 6;

    v. above I. A. 1.): in vesperam inclinabat dies,

    Curt. 6, 11, 9.—
    2.
    In partic., in milit. lang., to yield, give way:

    ita conflixerunt, ut aliquamdin in neutram partem inclinarent acies,

    Liv. 7, 33, 7:

    in fugam,

    id. 34, 28 fin.:

    inclinantes jam legiones,

    Tac. A. 1, 64; id. H. 3, 83.—
    3.
    To change for the worse, turn, fail:

    si fortuna belli inclinet,

    Liv. 3, 61, 5:

    inde initia magistratuum nostrum meliora ferme, et finis inclinat,

    Tac. A. 15, 21. —
    B.
    Trop., to incline to, be favorably disposed towards any thing (also in Cic.):

    si se dant et sua sponte quo impellimus, inclinant et propendent, etc.,

    Cic. de Or. 2, 44, 187:

    ecquid inclinent ad meum consilium adjuvandum,

    id. Att. 12, 29, 2:

    ad voluptatem audientium,

    Quint. 2, 10, 10:

    in stirpem regiam studiis,

    Curt. 10, 7, 12:

    amicus dulcis, Cum mea compenset vitiis bona, pluribus hisce... inclinet,

    Hor. S. 1, 3, 71:

    cum sententia senatus inclinaret ad pacem cum Pyrrho foedusque faciendum,

    Cic. de Sen. 6, 16:

    color ad crocum inclinans,

    Plin. 27, 12, 105, § 128: omnia repente ad Romanos inclinaverunt. turned in favor of, Liv. 26, 40, 14. — With ut:

    ut belli causa dictatorem creatum arbitrer, inclinat animus,

    Liv. 7, 9, 5:

    multorum eo inclinabant sententiae, ut tempus pugnae differretur,

    id. 27, 46, 7:

    hos ut sequar inclinat animus,

    id. 1, 24, 2. — With inf.:

    inclinavit sententia, suum in Thessaliam agmen demittere,

    Liv. 32, 13, 5:

    inclinavit sententia universos ire,

    id. 28, 25, 15; cf. id. 22, 57, 11.— Pass.:

    consules ad patrum causam inclinati,

    Liv. 3, 65, 2; cf.:

    inclinatis ad suspicionem mentibus,

    Tac. H. 1, 81:

    inclinatis ad credendum animis,

    Liv. 1, 51, 7; Tac. H. 2, 1:

    ad paenitentiam,

    id. ib. 2, 45. —
    2.
    In partic., to change, alter from its former condition (very rare):

    inclinant jam fata ducum,

    change, Luc. 3, 752. — Hence, in-clīnātus, a, um, P. a.
    A.
    Bent down, sunken:

    senectus,

    Calp. 5, 13; of the voice, low, deep:

    vox,

    Cic. Or. 17, 56; cf.:

    inclinata ululantique voce more Asiatico canere,

    id. ib. 8, 27. —
    B.
    Inclined, disposed, prone to any thing:

    plebs ante inclinatior ad Poenos fuerat,

    Liv. 23, 46, 3:

    plebs ad regem Macedonasque,

    id. 42, 30, 1:

    ipsius imperatoris animus ad pacem inclinatior erat,

    id. 34, 33, 9; Tac. H. 1, 81.—
    C.
    Sunken, fallen, deteriorated:

    ab excitata fortuna ad inclinatam et prope jacentem desciscere,

    Cic. Fam. 2, 16, 1:

    copiae,

    Nep. Pelop. 5, 4.—In neutr. plur. subst.:

    rerum inclinata ferre,

    i. e. troubles, misfortunes, Sil. 6, 119.

    Lewis & Short latin dictionary > inclino

  • 6 Tricipitinus

    Trĭcĭpĭtīnus, i, m., a surname in the gens Lucretia; e. g.
    I.
    Sp. Lucretius Tricipitinus, father of Lucretia, Cic. Leg. 2, 4, 10; Liv. 1, 59, 8.—
    II.
    L. Lucretius Tricipitinus, a consul, and conqueror of the Volsci, Liv. 3, 8, 2; Fast. Capit. ap. Grut. 289. —
    III.
    Hostus Lucretius Tricipitinus, a consul, Liv. 4, 30, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > Tricipitinus

См. также в других словарях:

  • Hostus paroculus — Hostus paroculus …   Wikipédia en Français

  • Hostus Lucretius Tricipitinus — Pour les articles homonymes, voir Lucretius Tricipitinus. Hostus Lucretius Tricipitinus est un homme politique romain du Ve siècle av. J.‑C., fils de Lucius Lucretius Tricipitinus (consul en 462 av. J. C.) et frère de Publius Lucretius… …   Wikipédia en Français

  • List of Oxyopidae species — This page lists all described species of the spider family Oxyopidae as of June 5, 2008.Hamataliwa Hamataliwa Keyserling, 1887 * Hamataliwa albibarbis (Mello Leitão, 1947) Brazil * Hamataliwa argyrescens Mello Leitão, 1929 Brazil * Hamataliwa… …   Wikipedia

  • Titus Manlius Torquatus (Konsul 235 v. Chr.) — Titus Manlius Torquatus († 202 v. Chr.) war der bedeutendste Vertreter der römischen Adelsfamilie der Manlier in der zweiten Hälfte des 3. Jahrhunderts v. Chr. Er bekleidete 235 und 224 v. Chr. das Konsulat, schlug während des Zweiten Punischen… …   Deutsch Wikipedia

  • Lucius Lucretius Tricipitinus — Pour les articles homonymes, voir Lucretius Tricipitinus. Lucius Lucretius Tricipitinus est un homme politique romain du Ve siècle av. J.‑C., fils de Titus Lucretius Tricipitinus (consul en 508 et 504 av. J. C.) et père de Publius… …   Wikipédia en Français

  • Publius Lucretius Tricipitinus (tribun consulaire) — Publius Lucretius Tricipitinus (tribun consulaire en 419) Pour les articles homonymes, voir Lucretius Tricipitinus. Publius Lucretius Tricipitinus est un homme politique romain, fils de Lucius Lucretius Tricipitinus (consul en 462 av. J. C.) et… …   Wikipédia en Français

  • Publius Lucretius Tricipitinus (tribun consulaire en -419) — Pour les articles homonymes, voir Lucretius Tricipitinus. Publius Lucretius Tricipitinus est un homme politique romain, fils de Lucius Lucretius Tricipitinus (consul en 462 av. J. C.) et frère d Hostus Lucretius Tricipitinus (consul en 429 av. J …   Wikipédia en Français

  • Publius lucretius tricipitinus (tribun consulaire en -419) — Pour les articles homonymes, voir Lucretius Tricipitinus. Publius Lucretius Tricipitinus est un homme politique romain, fils de Lucius Lucretius Tricipitinus (consul en 462 av. J. C.) et frère d Hostus Lucretius Tricipitinus (consul en 429 av. J …   Wikipédia en Français

  • Critici sacri — was a compilation of Latin biblical commentaries published in London from 1660, edited by John Pearson. The publisher was Cornelius Bee. The work appeared in nine volumes, and collected numerous authors, both Protestant and Catholic, of early… …   Wikipedia

  • Гост Лукреций Триципитин — лат. Hostus Lucretius Tricipitinus Консул в 429 до н. э …   Википедия

  • Lynx spider — Lynx spiders Male striped lynx spider (Oxyopes salticus) Scientific classification Kingdom …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»