-
1 Herculanensis
Herculānēnsis, e adj. к Herculaneum -
2 Herculanensis
Herculānēnsis, s. Herculāneum.
-
3 Herculanensis
Herculānēnsis, s. Herculaneum.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Herculanensis
-
4 Herculanensis
Hercŭlānĕum ( Hercŭlānĭum, Plin. 3, 5, 9, § 62; but the modern form Herculanum is not Lat.; in Cic. Att. 7, 3, 1, [p. 848] read Aeculanum; v. Orell. ad loc.), ĕi, n., = Hêrakleion, a town of Campania, situated on the sea-coast, between Naples and Pompeii, and buried along with the latter city by an eruption of Vesuvius, A. D. 79, Mel. 2, 4, 9; Plin. 3, 5, 9, § 62; Sisenn. ap. Non. 207, 9; Liv. 10, 45; Vell. 2, 16, 2; Sen. Q. N. 6, 26 fin.; Flor. 1, 16.—II.Derivv.A.Her-cŭlānĕus ( - lanus), a, um, adj., of or belonging to Herculaneum, Herculanean:B.via,
Cic. Agr. 2, 14, 36; Plin. 15, 18, 18, § 72; Cloat. ap. Macr. S. 2, 16.—Form Herculanus:ficus,
Cato, R. R. 8, 1:via,
Flor. 4, 8, 6.—Hercŭlānensis, e, adj., the same:fundus,
Cic. Fam. 9, 25, 3; for which absol.: villa in Herculanensi, in the vicinity of Herculaneum, Sen. de Ira, 3, 22. — Subst.: Hercŭlānenses, ĭum, m. plur., the inhabitants of Herculaneum, Herculaneans, Inscr. Grut. 439, 6. -
5 dubie
dubiē, Adv. (dubius), schwankend, I) subjektiv = in schwankender Haltung, sich bedenkend, zweifelnd, unentschieden, unschlüssig, d. gaudet, Ov. met. 10, 287: inter confessum dubie dubieque negantem, halb geständig, halb leugnend, Ov. ex Pont. 2, 3, 87. – dah. nec od. haud d., unbedenklich, ohne Bedenken, nec d. vires vestras ducite, Ov. met. 7, 508: nec. d. custodem vitis et horti provocat, Iuven. 6, 375; vgl. 14, 611: Licinio libros haud d. sequi placet, Liv. 4, 23, 3. – II) objektiv = zweifelhaft, ungewiß, potest accĭdere, ut aliquod signum dubie datum pro certo sit acceptum, Cic. de div. 1, 124: ut splendor eius d. ac parum luceat, Sen. de ben. 4, 16, 3: Herculanensis oppidi pars ruit dubieque stant etiam quae relicta sunt, Sen. nat. qu. 6, 1, 2: periculum, quod a fautoribus necessario, a Maximinianis d. imminebat, Capit. Gord. 9, 6. – dah. non (nec) od. haud dubie, unzweifelhaft, ohne Zweifel, zweifelsohne, unstreitig, unbedingt, non d., Cic. ep. 15, 1, 1. Quint. 7, 2, 6: nec d., Liv. 2, 23, 13. Quint. 2, 14, 2. Tac. ann. 4, 19 (vgl. oben no. I): oft haud d., zB. Sall. Iug. 102, 1 u. hist. fr. 4, 61 (19), 9. Liv. 1, 9, 6 u.ö. Curt. 3, 9 (23), 2 u.ö. Quint. 10, 1, 85. Tac. ann. 2, 43 u.ö. Suet. Caes. 55, 1 u.ö.
-
6 Herculaneum
Herculāneum, eī, n., I) Stadt in Kampanien, 7 km östl. von Neapel (westlich vom heutigen Flecken Torre del Greco), die zur Zeit des Kaisers Nero durch ein Erdbeben teilweise verwüstet, dann unter Titus i. J. 79 n. Chr. durch den Ausbruch des Vesuv gänzlich verschüttet, im J. 1720 n. Chr. unter dem heutigen Portici und einem Teile des heutigen Resina wieder entdeckt u. teilweise ausgegraben wurde, Sisenn. hist. 4. fr. 54 ( bei Non. 207, 9). Vell. 2, 16, 2. Sen. nat. qu. 6, 26, 5. Mela 2, 4, 9 (2. § 70). Plin. 3, 62. Flor. 1, 16, 6. – Dav.: A) Herculānēnsis, e, herkulanensisch, fundus Cic.: oppidum, Sen.: litus, Sen.: plebs, Corp. inscr. Lat. 10, 1435. – subst., in Herculanensi, auf dem herkulanensischen Gebiet, Cic.: Herculanēnses, ium, m., die Einwohner von Herkulaneum, die Herkulanenser, Corp. inscr. Lat. 10, 1492. – B) Herculāneus u. Herculānus, a, um, herkulanisch, Herculanea ficus, Cato r. r. 8, 1. Cloat. bei Macr. sat. 2, 16, 1. Plin. 15, 70 u. 72: Herculanea via, der nach Herkulaneum führt, Cic. de lege agr. 2, 36: ders. Herculana via, Flor. 4, 8, 6: Herculaneus pagus, Corp. inscr. Lat. 10, 3772: ders. Herculanus pagus, ibid. 6664. col. 2 a. E. – II) Stadt in Samnium, nach Reich. j. M. Arazzo, Liv. 10, 45, 10.
-
7 dubie
dubiē, Adv. (dubius), schwankend, I) subjektiv = in schwankender Haltung, sich bedenkend, zweifelnd, unentschieden, unschlüssig, d. gaudet, Ov. met. 10, 287: inter confessum dubie dubieque negantem, halb geständig, halb leugnend, Ov. ex Pont. 2, 3, 87. – dah. nec od. haud d., unbedenklich, ohne Bedenken, nec d. vires vestras ducite, Ov. met. 7, 508: nec. d. custodem vitis et horti provocat, Iuven. 6, 375; vgl. 14, 611: Licinio libros haud d. sequi placet, Liv. 4, 23, 3. – II) objektiv = zweifelhaft, ungewiß, potest accĭdere, ut aliquod signum dubie datum pro certo sit acceptum, Cic. de div. 1, 124: ut splendor eius d. ac parum luceat, Sen. de ben. 4, 16, 3: Herculanensis oppidi pars ruit dubieque stant etiam quae relicta sunt, Sen. nat. qu. 6, 1, 2: periculum, quod a fautoribus necessario, a Maximinianis d. imminebat, Capit. Gord. 9, 6. – dah. non (nec) od. haud dubie, unzweifelhaft, ohne Zweifel, zweifelsohne, unstreitig, unbedingt, non d., Cic. ep. 15, 1, 1. Quint. 7, 2, 6: nec d., Liv. 2, 23, 13. Quint. 2, 14, 2. Tac. ann. 4, 19 (vgl. oben no. I): oft haud d., zB. Sall. Iug. 102, 1 u. hist. fr. 4, 61 (19), 9. Liv. 1, 9, 6 u.ö. Curt. 3, 9 (23), 2 u.ö. Quint. 10, 1, 85. Tac. ann. 2, 43 u.ö. Suet. Caes. 55, 1 u.ö. -
8 Herculaneum
Herculāneum, eī, n., I) Stadt in Kampanien, 7 km östl. von Neapel (westlich vom heutigen Flecken Torre del Greco), die zur Zeit des Kaisers Nero durch ein Erdbeben teilweise verwüstet, dann unter Titus i. J. 79 n. Chr. durch den Ausbruch des Vesuv gänzlich verschüttet, im J. 1720 n. Chr. unter dem heutigen Portici und einem Teile des heutigen Resina wieder entdeckt u. teilweise ausgegraben wurde, Sisenn. hist. 4. fr. 54 ( bei Non. 207, 9). Vell. 2, 16, 2. Sen. nat. qu. 6, 26, 5. Mela 2, 4, 9 (2. § 70). Plin. 3, 62. Flor. 1, 16, 6. – Dav.: A) Herculānēnsis, e, herkulanensisch, fundus Cic.: oppidum, Sen.: litus, Sen.: plebs, Corp. inscr. Lat. 10, 1435. – subst., in Herculanensi, auf dem herkulanensischen Gebiet, Cic.: Herculanēnses, ium, m., die Einwohner von Herkulaneum, die Herkulanenser, Corp. inscr. Lat. 10, 1492. – B) Herculāneus u. Herculānus, a, um, herkulanisch, Herculanea ficus, Cato r. r. 8, 1. Cloat. bei Macr. sat. 2, 16, 1. Plin. 15, 70 u. 72: Herculanea via, der nach Herkulaneum führt, Cic. de lege agr. 2, 36: ders. Herculana via, Flor. 4, 8, 6: Herculaneus pagus, Corp. inscr. Lat. 10, 3772: ders. Herculanus pagus, ibid. 6664. col. 2 a. E. – II) Stadt in Samnium, nach Reich. j. M. Arazzo, Liv. 10, 45, 10.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Herculaneum
-
9 Herculanenses
Hercŭlānĕum ( Hercŭlānĭum, Plin. 3, 5, 9, § 62; but the modern form Herculanum is not Lat.; in Cic. Att. 7, 3, 1, [p. 848] read Aeculanum; v. Orell. ad loc.), ĕi, n., = Hêrakleion, a town of Campania, situated on the sea-coast, between Naples and Pompeii, and buried along with the latter city by an eruption of Vesuvius, A. D. 79, Mel. 2, 4, 9; Plin. 3, 5, 9, § 62; Sisenn. ap. Non. 207, 9; Liv. 10, 45; Vell. 2, 16, 2; Sen. Q. N. 6, 26 fin.; Flor. 1, 16.—II.Derivv.A.Her-cŭlānĕus ( - lanus), a, um, adj., of or belonging to Herculaneum, Herculanean:B.via,
Cic. Agr. 2, 14, 36; Plin. 15, 18, 18, § 72; Cloat. ap. Macr. S. 2, 16.—Form Herculanus:ficus,
Cato, R. R. 8, 1:via,
Flor. 4, 8, 6.—Hercŭlānensis, e, adj., the same:fundus,
Cic. Fam. 9, 25, 3; for which absol.: villa in Herculanensi, in the vicinity of Herculaneum, Sen. de Ira, 3, 22. — Subst.: Hercŭlānenses, ĭum, m. plur., the inhabitants of Herculaneum, Herculaneans, Inscr. Grut. 439, 6. -
10 Herculaneum
Hercŭlānĕum ( Hercŭlānĭum, Plin. 3, 5, 9, § 62; but the modern form Herculanum is not Lat.; in Cic. Att. 7, 3, 1, [p. 848] read Aeculanum; v. Orell. ad loc.), ĕi, n., = Hêrakleion, a town of Campania, situated on the sea-coast, between Naples and Pompeii, and buried along with the latter city by an eruption of Vesuvius, A. D. 79, Mel. 2, 4, 9; Plin. 3, 5, 9, § 62; Sisenn. ap. Non. 207, 9; Liv. 10, 45; Vell. 2, 16, 2; Sen. Q. N. 6, 26 fin.; Flor. 1, 16.—II.Derivv.A.Her-cŭlānĕus ( - lanus), a, um, adj., of or belonging to Herculaneum, Herculanean:B.via,
Cic. Agr. 2, 14, 36; Plin. 15, 18, 18, § 72; Cloat. ap. Macr. S. 2, 16.—Form Herculanus:ficus,
Cato, R. R. 8, 1:via,
Flor. 4, 8, 6.—Hercŭlānensis, e, adj., the same:fundus,
Cic. Fam. 9, 25, 3; for which absol.: villa in Herculanensi, in the vicinity of Herculaneum, Sen. de Ira, 3, 22. — Subst.: Hercŭlānenses, ĭum, m. plur., the inhabitants of Herculaneum, Herculaneans, Inscr. Grut. 439, 6. -
11 Herculanium
Hercŭlānĕum ( Hercŭlānĭum, Plin. 3, 5, 9, § 62; but the modern form Herculanum is not Lat.; in Cic. Att. 7, 3, 1, [p. 848] read Aeculanum; v. Orell. ad loc.), ĕi, n., = Hêrakleion, a town of Campania, situated on the sea-coast, between Naples and Pompeii, and buried along with the latter city by an eruption of Vesuvius, A. D. 79, Mel. 2, 4, 9; Plin. 3, 5, 9, § 62; Sisenn. ap. Non. 207, 9; Liv. 10, 45; Vell. 2, 16, 2; Sen. Q. N. 6, 26 fin.; Flor. 1, 16.—II.Derivv.A.Her-cŭlānĕus ( - lanus), a, um, adj., of or belonging to Herculaneum, Herculanean:B.via,
Cic. Agr. 2, 14, 36; Plin. 15, 18, 18, § 72; Cloat. ap. Macr. S. 2, 16.—Form Herculanus:ficus,
Cato, R. R. 8, 1:via,
Flor. 4, 8, 6.—Hercŭlānensis, e, adj., the same:fundus,
Cic. Fam. 9, 25, 3; for which absol.: villa in Herculanensi, in the vicinity of Herculaneum, Sen. de Ira, 3, 22. — Subst.: Hercŭlānenses, ĭum, m. plur., the inhabitants of Herculaneum, Herculaneans, Inscr. Grut. 439, 6.
См. также в других словарях:
Philodemos von Gadara — Philodemos (griechisch Φιλόδημος; * um 110 v. Chr. in Gadara; † um 40–35 v. Chr. wohl in Herculaneum) war ein antiker epikureischer Philosoph und Dichter. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 3 Ausgaben … Deutsch Wikipedia
Aristocréon — Chrysippe, marbre d époque romaine impériale Aristocréon (en grec ancien Ἀριστοκρέων / Aristokréôn) est un philosophe stoïcien grec, neveu et disciple de Chrysippe, vivant vers la fin du IIIe début du II … Wikipédia en Français
Pottery of ancient Greece — Bilingual amphora by the Andokides Painter, ca. 520 BC (Munich) As the result of its relative durability, pottery is a large part of the archaeological record of Ancient Greece, and because there is so much of it (some 100,000 vases are recorded… … Wikipedia
Antiochos von Askalon — (griechisch Ἀντίοχος Antíochos; * wohl zwischen 140 v. Chr. und 125 v. Chr. in Askalon; † wohl 68 v. Chr. in Mesopotamien) war ein antiker griechischer Philosoph im Zeitalter des Hellenismus. Er ging nach Athen und trat in die … Deutsch Wikipedia
Arkesilaos — (griechisch Ἀρκεσίλαος, andere Namensform Ἀρκεσίλας Arkesilas; * um 315 v. Chr.; † 241/240 v. Chr. in Athen) war ein antiker griechischer Philosoph. Nach seiner Heimatstadt wird er auch Arkesilaos von Pitane genannt. Er lebte in Athen und… … Deutsch Wikipedia
Karneades von Kyrene — Karneades, römische Kopie eines griechischen Originals des späten 2. Jahrhunderts v. Chr., Glyptothek, München Karneades von Kyrene (griechisch Καρνεάδης Karneádēs, latinisiert Carneades; * 214/213 v. Chr. in Kyrene; † 129/128 v. Chr. in … Deutsch Wikipedia
Kleitomachos — (griechisch Κλειτόμαχος, latinisiert Clitomachus; * wohl 187/186 v. Chr. in Karthago; † 110/109 v. Chr. in Athen) war ein antiker Philosoph im Zeitalter des Hellenismus. Nach seiner Heimatstadt wird er auch Kleitomachos von Karthago genannt … Deutsch Wikipedia
Philon von Larisa — (griechisch Φίλων Phílōn, auch Philon von Larissa; * 159/158 v. Chr. in Larisa; † 84/83 v. Chr. in Rom) war ein antiker griechischer Philosoph. Er gehörte der Platonischen Akademie in Athen an, die er von 110/109 bis 88 als Scholarch… … Deutsch Wikipedia
АКАДЕМИЯ — платоновская школа Платона, основана ок. 387 до н.э. А. от названия общественного гимнасия, существовавшего, вероятно, со времен Солона (нач. 6 в. до н.э.) в сев. зап. пригороде Афин на месте святилища в честь местного героя Академа. Недалеко от… … Философская энциклопедия
ФИЛОДЕМ — из Гадары (ок. 110 40 до н. э.), др. греч. философэпикуреец, популяризатор и систематизатор эпикуреизма. Папирусы, найденные в Геркулануме, сохранили обширные фрагменты из его соч., позволяющие восстановить плохо известные нам учения… … Философская энциклопедия
Herculanĕum — (gewöhnlich Herculānun genannt, ital. Ercolano), alte Stadt in Campanima felix, am Meere u. am westlichen Fuße des Vesuv; zuerst von Oskern bewohnt, später von Tyrrhenern u. endlich von Griechen besetzt. Die Römer bemächtigten sich schon vor dem… … Pierer's Universal-Lexikon