-
1 Heracleotes
Hēraclēōtes, ae, m., = Hêrakleiôtês, of or belonging to Heraclea, Heracleote, born in Heraclea:tractus,
in Æolis, Plin. 5, 30, 32, § 122: Dionysius ille, a disciple of Zeno, perh. of Heraclea in Lucania, Cic. Ac. 2, 22, 71:Zeuxis, perh. from the same place,
id. Inv. 2, 1, 1; Plin. 35, 9, 36, § 61.— Subst.: Hēraclēōtae, ārum, m. plur., the inhabitants of Heraclea, Heracleotes:in Caria,
Cic. Fam. 13, 56, 2. -
2 Heracleotes
Hērācleōtēs, s. Hērāclēa.
-
3 Heracleotes
Hērācleōtēs, s. Heraclea.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Heracleotes
-
4 Heracleotes
-
5 Heracleotae
Hēraclēōtes, ae, m., = Hêrakleiôtês, of or belonging to Heraclea, Heracleote, born in Heraclea:tractus,
in Æolis, Plin. 5, 30, 32, § 122: Dionysius ille, a disciple of Zeno, perh. of Heraclea in Lucania, Cic. Ac. 2, 22, 71:Zeuxis, perh. from the same place,
id. Inv. 2, 1, 1; Plin. 35, 9, 36, § 61.— Subst.: Hēraclēōtae, ārum, m. plur., the inhabitants of Heraclea, Heracleotes:in Caria,
Cic. Fam. 13, 56, 2. -
6 dedoceo
dēdŏcĕo, ēre, dŏcŭi, doctum - tr. faire désapprendre (qqch à qqn, aliquem aliquid), faire oublier, apprendre à ne... pas. - dedocere aliquem geometriam, Cic. Fin. 1, 6, 20: faire oublier la géométrie à qqn. - e quibus homo sane levis, Heracleotes Dionysius, cum a Zenone fortis esse didicisset, a dolore dedoctus est, Cic. Tusc. 2, 60: parmi eux, Denys d'Héraclée, vraiment léger, ayant appris à être courageux auprès de Zénon, l'a désappris par la douleur. - (virtus) populum falsis dedocet uti vocibus, Hor. Od. 2.2.20: (la vertu) apprend au peuple à ne pas employer de mots trompeurs.* * *dēdŏcĕo, ēre, dŏcŭi, doctum - tr. faire désapprendre (qqch à qqn, aliquem aliquid), faire oublier, apprendre à ne... pas. - dedocere aliquem geometriam, Cic. Fin. 1, 6, 20: faire oublier la géométrie à qqn. - e quibus homo sane levis, Heracleotes Dionysius, cum a Zenone fortis esse didicisset, a dolore dedoctus est, Cic. Tusc. 2, 60: parmi eux, Denys d'Héraclée, vraiment léger, ayant appris à être courageux auprès de Zénon, l'a désappris par la douleur. - (virtus) populum falsis dedocet uti vocibus, Hor. Od. 2.2.20: (la vertu) apprend au peuple à ne pas employer de mots trompeurs.* * *Dedoceo, dedoces, pen. corr. dedocui, dedoctum, dedocere. Quintil. Apprendre et enseigner à aucun tout le contraire de ce qu'il avoit apprins. -
7 Dionysius [2]
2. Dionȳsius, iī, m. (Διονύσιος), Name berühmter Griechen, I) als Herrscher: A) D. der Ältere, Tyrann von Syrakus (reg. 406–367 v. Chr.), Cic. de nat. deor. 3, 81: D. superior, Cic. de off. 2, 25: D. prior, Nep. Dion. 1, 1. – B) dessen Sohn u. Nachfolger (reg. 367–343 v. Chr.), Nep. Dion. 2 sqq. Cic. Tusc. 3, 27. Val. Max. 6, 9. ext. 6. – II) als Gelehrte: A) D. Heracleotes, Schüler des Zeno aus Citium, anfangs Stoiker, später Epikureer, Cic. de fin. 5, 94; Tusc. 2, 26. – B) Cassius Dionysius aus Utika, um 60–50 v. Chr., Übersetzer des vom Karthager Mago verfaßten Werkes über den Ackerbau, Varro r.r. 1, 1, 10. Col. 1, 1, 10. – C) D. Magnes, ein asiatischer Redner, Zeitgenosse Ciceros, Cic. Brut. 316. – D) ein Freigelassener des Attikus, Cic. ad Att. 4, 86, 1; 4, 11, 2 u. 13, 1. – E) ein literarisch gebildeter Sklave Ciceros, Cic. ep. 5, 3, 3 u. 9.
-
8 Heraclea
Hērāclēa (in Hdschrn. auch Hērāclīa), ae, f. (Ἡράκλεια), die Heraklesstadt (Herkulesstadt), Name vieler Städte, von denen am bekanntesten: I) Stadt in Großgriechenland mit einem Hafen am Flusse Siris, eine Kolonie der Tarentiner, Geburtsort des Malers Zeuxis, berühmt durch die Schlacht des Pyrrhus gegen die Römer, j. Ruinen beim Schlosse Policoro, Liv. 1, 18, 2. Cic. Arch. 6 u. 8. Mela 2, 4, 8 (2. § 68). Flor. 1, 18, 7. Oros. 4, 1. – II) Stadt in Phthiotis (Thessalien), bei Thermopylä, Kolonie der Spartaner, vorher Trachis gen., Liv. 28, 5, 13 sq. u. Iustin. 13, 5, 8. – III) Stadt in Bithynien am Schwarzen Meere (dah. Pontica), eine Kolonie der Milesier, noch j. Herakle od. Erekli, Liv. 42, 56, 6. Iustin. 16, 3 sqq. – IV) sehr alte Stadt auf Sizilien am Halykos, sonst Minoa (Μινώα) gen., eine Kolonie von Kreta, jetzt Ruinen bei Torre di Capo Bianco an der Mündung des Plataniflusses, Cic. Verr. 2, 125. Liv. 24, 35, 6. – V) Heraclea Sintica (Sintice) od. ex Sintis, Stadt in der mazedon. Landschaft Päonia, am westl. Ufer des Strymon, j. Melenik, Caes. b. c. 3, 79, 3. Liv. 42, 51, 7. – Dav.: A) Hērācleēnsis, e, zu Heraklea in Bithynien gehörig, herakleensisch, Liv. 24, 20, 15. – B) Hērācleēnsēs (in Hdschrn. auch Hērācliēnses), ium, m., die Einw. von Heraklea, die Herakleenser, Cic. – C) Hērācleōtēs, ae, m. (Ἡρακλεώτης), aus Heraklea, herakleotisch, Menander, Varro: Dionysius ille, Cic.: tractus, Plin. – Plur. Hērācleōtae, ārum, m., die Einw. von Heraklea, die Herakleoten, Cic. – D) Hērācleōticus, a, um (Ἡρακλεωτικός), herakleotisch, nux, Opp. bei Macr.: origanum, Plin.: cancri, Plin.
-
9 Priene
Priēnē, ēs, f. (Πριήνη), Seestadt im südlichen Jonien, Geburtsort des weisen Bias, j. Samsun Kalesi, Cic. parad. 1, 8 (wo Akk. Prienam). Plin. 5, 113. Mela 1, 17, 2 (1. § 87). Liv. 38, 13, 7. – Dav.: A) Priēnaeus, a, um, prienisch, aus Priene, Bias, Sidon. carm. 2, 161 u. 15, 48: Menandri duo, unus Prienaeus, alter Heracleotes, Varro r. r. 1, 1, 8. – B) Priēnēnsis, e, prienensisch, aus Priene, scamonium Pr., Plin. 26, 60: Mandraytus Pr., Apul. flor. 18. p. 31, 10 Kr. – Plur. subst., Priēnēnsēs, ium, m., die Einw. von Priene, die Prienenser, Plin. – C) Priēneus, eī u. eos, m. (Πριηνεύς), der Priener, Bias Pr., Auson. sept. sap. 1 (lud.), 11 u. 6 (Bias), 11.
-
10 Dionysius
1. Dionȳsius, a, um, s. Dionysus.————————2. Dionȳsius, iī, m. (Διονύσιος), Name berühmter Griechen, I) als Herrscher: A) D. der Ältere, Tyrann von Syrakus (reg. 406-367 v. Chr.), Cic. de nat. deor. 3, 81: D. superior, Cic. de off. 2, 25: D. prior, Nep. Dion. 1, 1. – B) dessen Sohn u. Nachfolger (reg. 367-343 v. Chr.), Nep. Dion. 2 sqq. Cic. Tusc. 3, 27. Val. Max. 6, 9. ext. 6. – II) als Gelehrte: A) D. Heracleotes, Schüler des Zeno aus Citium, anfangs Stoiker, später Epikureer, Cic. de fin. 5, 94; Tusc. 2, 26. – B) Cassius Dionysius aus Utika, um 60-50 v. Chr., Übersetzer des vom Karthager Mago verfaßten Werkes über den Ackerbau, Varro r.r. 1, 1, 10. Col. 1, 1, 10. – C) D. Magnes, ein asiatischer Redner, Zeitgenosse Ciceros, Cic. Brut. 316. – D) ein Freigelassener des Attikus, Cic. ad Att. 4, 86, 1; 4, 11, 2 u. 13, 1. – E) ein literarisch gebildeter Sklave Ciceros, Cic. ep. 5, 3, 3 u. 9.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Dionysius
-
11 Heraclea
Hērāclēa (in Hdschrn. auch Hērāclīa), ae, f. (Ἡράκλεια), die Heraklesstadt (Herkulesstadt), Name vieler Städte, von denen am bekanntesten: I) Stadt in Großgriechenland mit einem Hafen am Flusse Siris, eine Kolonie der Tarentiner, Geburtsort des Malers Zeuxis, berühmt durch die Schlacht des Pyrrhus gegen die Römer, j. Ruinen beim Schlosse Policoro, Liv. 1, 18, 2. Cic. Arch. 6 u. 8. Mela 2, 4, 8 (2. § 68). Flor. 1, 18, 7. Oros. 4, 1. – II) Stadt in Phthiotis (Thessalien), bei Thermopylä, Kolonie der Spartaner, vorher Trachis gen., Liv. 28, 5, 13 sq. u. Iustin. 13, 5, 8. – III) Stadt in Bithynien am Schwarzen Meere (dah. Pontica), eine Kolonie der Milesier, noch j. Herakle od. Erekli, Liv. 42, 56, 6. Iustin. 16, 3 sqq. – IV) sehr alte Stadt auf Sizilien am Halykos, sonst Minoa (Μινώα) gen., eine Kolonie von Kreta, jetzt Ruinen bei Torre di Capo Bianco an der Mündung des Plataniflusses, Cic. Verr. 2, 125. Liv. 24, 35, 6. – V) Heraclea Sintica (Sintice) od. ex Sintis, Stadt in der mazedon. Landschaft Päonia, am westl. Ufer des Strymon, j. Melenik, Caes. b. c. 3, 79, 3. Liv. 42, 51, 7. – Dav.: A) Hērācleēnsis, e, zu Heraklea in Bithynien gehörig, herakleensisch, Liv. 24, 20, 15. – B) Hērācleēnsēs (in Hdschrn. auch Hērācliēnses), ium, m., die Einw. von Heraklea, die Herakleenser, Cic. – C) Hērācleōtēs,————ae, m. (Ἡρακλεώτης), aus Heraklea, herakleotisch, Menander, Varro: Dionysius ille, Cic.: tractus, Plin. – Plur. Hērācleōtae, ārum, m., die Einw. von Heraklea, die Herakleoten, Cic. – D) Hērācleōticus, a, um (Ἡρακλεωτικός), herakleotisch, nux, Opp. bei Macr.: origanum, Plin.: cancri, Plin.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Heraclea
-
12 Priene
Priēnē, ēs, f. (Πριήνη), Seestadt im südlichen Jonien, Geburtsort des weisen Bias, j. Samsun Kalesi, Cic. parad. 1, 8 (wo Akk. Prienam). Plin. 5, 113. Mela 1, 17, 2 (1. § 87). Liv. 38, 13, 7. – Dav.: A) Priēnaeus, a, um, prienisch, aus Priene, Bias, Sidon. carm. 2, 161 u. 15, 48: Menandri duo, unus Prienaeus, alter Heracleotes, Varro r. r. 1, 1, 8. – B) Priēnēnsis, e, prienensisch, aus Priene, scamonium Pr., Plin. 26, 60: Mandraytus Pr., Apul. flor. 18. p. 31, 10 Kr. – Plur. subst., Priēnēnsēs, ium, m., die Einw. von Priene, die Prienenser, Plin. – C) Priēneus, eī u. eos, m. (Πριηνεύς), der Priener, Bias Pr., Auson. sept. sap. 1 (lud.), 11 u. 6 (Bias), 11. -
13 Dionysius
Dĭŏnysĭus, ii, m., = Dionusios, the name of several celebrated Greeks; esp.,I.The elder Dionysius, tyrant of Syracuse, Nep. Dio, 1; id. Reg. 2; Cic. Tusc. 5, 20 sq.; id. N. D. 3, 33 sq. al.—II.His son, likewise tyrant of Syracuse, Nep. Dio, 3 sq.; Just. 21, 1 sq.; Cic. Tusc. 3, 12; id. Fam. 9, 18; Val. Max. 6, 9, 6 extr. —III.Heracleotes, a pupil of Zeno of Citium, at first a Stoic, afterwards a Cyrenaic, Cic. Fin. 5, 31; id. Tusc. 2, 25; 3, 9; id. Ac. 2, 22 fin. —IV.A Stoic, contemporary with Cicero, Cic. Tusc. 2, 11.—V.A musician of Thebes, Nep. Epam. 2, 1.—VI.Name of a slave, Hor. S. 1, 6, 38.—VII.Dionysius Cato, author of the Disticha de moribus ad filium, v. Teuffel, Roem. Lit. § 34, 2.
См. также в других словарях:
HERACLEOTES — dictus est Dionysius philosophus, Zenonis discip. Item locus sic dictus a Cic. 2. Tusc. ubi fuit amphitheatrum unum e septem spectaculis. Vide et 4. Tusc. et 5. de Fin. Item ins. inter Italiam et Siciliam. Anton … Hofmann J. Lexicon universale
DIONYSIUS Heracleotes — Philosoph. cogn, methatemenes, discipulus Heraclidae, dein Menedemi et Alexini, tandem Zenonis Stoici auditor, qui cum renum, vel, ut alii, oculorum morbo laboraret, cruciareturque dolore intolerabili; succumbens dolori clamabat, Falsa esse quae… … Hofmann J. Lexicon universale
Skymnos — von Chios (griech. Σκύμνος) war ein griechischer Geograph, vermutlich identisch mit dem 185/84 v. Chr. in Delphi als Proxenos geehrten Sohn des Apelles.[1] Er war Verfasser einer Periegesis („Erdbeschreibung“, griech. Περιήγησις) in (mindestens)… … Deutsch Wikipedia
Description de Delphes par Pausanias le Périégète — Pour les articles homonymes, voir Description (Homonymie). Dans sa Description de la Grèce, Pausanias le Périégète laisse une description de Delphes au IIe siècle qui est d une grande importance pour la science historique. Sommaire … Wikipédia en Français
Pausanias à Delphes — Description de Delphes par Pausanias le Périégète Dans sa Description de la Grèce, Pausanias le Périégète laisse une description de Delphes au IIe siècle qui est d une grande importance pour la science historique. Sommaire 1 Pausanias et son … Wikipédia en Français
cuisson — (kui son) s. f. 1° Action de cuire ; opération qui consiste à soumettre dans des vases, et pendant un temps limité, à l action d une température d au moins 100°, des substances organiques solides ou dissoutes. Pain de cuisson, le pain de… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
ARCHEBIUS — Heracleotes, hostibus proelium detrectantibus, navigia piscatoria contraxit, iisque per carinas vinculis insertis immobilibus redditis hostes, in insidiis deductos, caecidit. Polyaen. l. 5. p. 408 … Hofmann J. Lexicon universale
NYMPHIS — I. NYMPHIS fil. Xenagorae, Heracleotes, Historicus, qui res gestas ab Alexandro libris 24. composuit; item de Heracleâ libros 13. usque ad eversionem tyrannorum, et ad 3. Ptolemaeum. Suidas. Aelian. l. 7. de anim. c. 3. Athen. l. 12. et 13. Vide… … Hofmann J. Lexicon universale
OZOLAE — seu OZOLI Plinio, l. 3. c. 3. populi Achaiae, Aetolis finitimi, ad sinum Corinthiacum. Vide Lorcri; quorum alii ad sinum Corinthiacum, alii ad sinum Euboicum sunt. Locrorum species erant, simul et Opuntii et Epicnemidii, in Graecia; praeter quos… … Hofmann J. Lexicon universale
PICTOR — I. PICTOR cognomentum C. Fabii filii; qui an. Urb. Cond. 550. ut ait Plin. l. 35. c. 4. aedem Salutis pinxit, indeque cognomen hoc familiae primus intulit. Pater fuit C. Fabii, qui anno 585. nempe 35. annis, post pictam a Patre aedem Salutis, cum … Hofmann J. Lexicon universale
PROMATHIDAS — I. PROMATHIDAS Heracleotes Historicus, citatur ab Athenaeo, l. 7. Vide Voss. de Hist. Graec. p. 408. II. PROMATHIDAS Scriptor quidam antiquus et fabulosus … Hofmann J. Lexicon universale