Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Grundfeste

  • 1 Grundfeste

    Grundfeste I f =, -n опло́т; фунда́мент, осно́ва; pl тж. усто́и; die Grundfesten der Freundschaft осно́вы дру́жбы
    Grundfeste II f =, -n бот. ске́рда (Crepis L.)

    Allgemeines Lexikon > Grundfeste

  • 2 Grundfeste

    Grundfeste, fundamenta, ōrum,n. pl. (die Grundlage, eig. u. bildl., z.B. fund. rei publicae evertere). – sedes (der Grund u. Boden, auf dem etwas seinen Stand hat, z.B. montes convellere od. moliri sede suā: u. domum convellere od. tecta emovere sedibus suis). – arx (bildl., gleichs. die Schanze, die Schutzmauer, z.B. tribunicium auxilium et provocatio, duae arces libertatis tuendae).

    deutsch-lateinisches > Grundfeste

  • 3 Grundfeste

    БНРС > Grundfeste

  • 4 Grundfeste

    мест.
    1) общ. оплот, основа, устои, фундамент

    Универсальный немецко-русский словарь > Grundfeste

  • 5 Grundfeste

    f -, -n temelj m

    Deutsch-Kroatisch-Wörterbuch > Grundfeste

  • 6 Grundfeste

    опло́т, фунда́мент, осно́ва, основа́ние. v. Bauwerk фунда́мент. Grundfesten übertr auch усто́и. in seinen Grundfesten erschüttert werden быть потрясённым до са́мых осно́в <до са́мого фунда́мента <основа́ния>>. an den Grundfesten rütteln потряса́ть осно́вы <усто́и, основа́ние, фунда́мент>. etw. in den Grundfesten erschüttern до осно́в <основа́ния, фунда́мента> сотряса́ть/-трясти́ <потряса́ть/-трясти́> что-н. die Grundfesten unterwühlen подрыва́ть подорва́ть усто́и <осно́вы, основа́ние, фунда́мент>

    Wörterbuch Deutsch-Russisch > Grundfeste

  • 7 Grundfeste

    f əsas, özül; \Grundfestegesetz n əsas qanun; konstitusiya; \Grundfesteherr m torpaq sahibi; mülkədar

    Deutsch-Aserbaidschanisch Wörterbuch > Grundfeste

  • 8 Pfeiler und Grundfeste der Wahrheit

    Универсальный немецко-русский словарь > Pfeiler und Grundfeste der Wahrheit

  • 9 die Säule und Grundfeste der Wahrheit

    предл.

    Универсальный немецко-русский словарь > die Säule und Grundfeste der Wahrheit

  • 10 столп и утверждение истины

    n
    1) bible.term. die Säule und Grundfeste der Wahrheit (1 Òèì. 3, 15)

    Универсальный русско-немецкий словарь > столп и утверждение истины

  • 11 sedes

    sēdēs, is, f. (sedeo), der Sitz, I) eig. u. übtr.: A) eig., der Stuhl, die Bank, der Thron usw., sedes honoris, sella curulis, Cic.: sedes regia, Liv., regalis, Augustin.: media inter deos, Plin. pan.: omnes in iis sedibus, quae erant sub platano, consedisse dicebat, Cic.: ad laevam eius capite velato sedem capere, Liv.: sedes ponere (setzen), Liv.: priores sedes (Ehrensitz) tenere, Hor.: in suis sedibus trucidari, Liv.: tibi concedo meas sedes (im Doppelsinn = meinen Sitz u. = meine Behausung), Cic. de div. 1, 104. – B) übtr.: a) der Sitz, Wohnsitz, die Wohnung, Behausung, der Aufenthalt, die Heimat, sceleratorum, Schelmensitz (in der Unterwelt), Cic.: ebenso scelerata, Ov.: sedes fundatur Veneri, Verg.: eam sibi domum sedemque deligere, Cic.: sedem certo loco domiciliorum causā constituere, Cic.: ad quaerendam sedem Alpes transgredi, Liv. – Plur., sedes sanctae penatium deorumque, Cic.: mediis in sedibus, Catull.: sedes discretae piorum, Hor.: Troiani, qui Aeneā duce sedibus incertis vagabantur, Sall.: aliud domicilium, alias sedes petere, Caes.: reverti in suas sedes regionesque, Caes.: non haerere in suis sedibus, Cic.: his sedibus sese continere, Caes.: in continentem sedes transferre, Liv.: sedes intrare silentum (der Stummen = der Toten in der Unterwelt), Ov. – Insbes., α) Standquartier der Soldaten, Veget. mil. 3, 4 in. Iustin. inst. 2, 11 pr. Cod. Theod. 6, 24, 2. Amm. 14, 2, 12 u.a. (u. dazu Lindenb.). – β) der Richterstuhl, die Gerichtsstelle, Cod. Iust. 3, 1, 14 u.a.: urbanae sedis apparitor, ibid. 12, 54, 2. – γ) Wohnplatz der Toten, Ruhestätte = Grab, ita Augustum in foro potius quam in campo Martis sede destinatā cremari vellent, Tac. ann. 1, 8: sedibus hunc refer ante suis et conde sepulchro, Verg. Aen. 6, 152 (u. so Verg. Aen. 6, 371): aeternam tibi sedem, Hermes, aramque dicavi, Anthol. Lat. 1284 M. – δ) die Behausung der Seele = der Leib, anima misera de sede volens exire, Ov. met. 11, 788: priore relictā sede, ibid. 15, 158 sq. – b) v. lebl. Subjj., der Sitz, Boden, Grund, die Grundfeste, der Platz, die Stätte, turrim convellimus altis sedibus, Verg.: mare totum a sedibus imis ruunt (venti), Verg.: ossa in suam sedem reponere, einrichten, Cels.: suis sedibus convulsa Roma, Cic., domus, Plin. ep.: montes moliri sede suā, Liv.: montem vellere sede, Sil. – sedes belli, Sitz, Schauplatz, Liv. u. Vell.: sedes orationis, Ruhepunkt, Quint.: neque verba sedem habere possunt, si etc., Cic. – II) meton., das Gesäß = der Hintere, Plin. 22, 61 u.a. Ps. Apul. herb. 87, 3. – / Nom. Sing. sedis, Liv. 9, 23, 1 H.: Genet. Plur. sedum (vgl. Prisc. 7, 7. Prob. inst. 92, 1 u. 97, 18 K. Consent. 356, 2 K.), Cic. Sest. 45; de lege agr. 2, 51 M. Liv. 5, 42, 1; sedium, Vell. 2, 109, 3: seedes geschr., Corp. inscr. Lat. 1, 1006 u. 1166.

    lateinisch-deutsches > sedes

  • 12 оплот

    n
    1) gener. Grundfeste, Hochburg, Burg
    2) liter. Mauer, Pfeiler, Zwingburg, Bollwerk
    3) pompous. Hort

    Универсальный русско-немецкий словарь > оплот

  • 13 основа

    n
    1) gener. Basen, Basis, Grundbestand (чего-л.), Grundfeste, Grundstock, Kernstück, Rahmen, Stock, Substruktion, Urelement (чего-л.), Hintergrund (историческая, реальная), Fond, (тк.sg) Unterbau, Grundlage
    2) geol. Grundstoff
    3) Av. Grund (Gd.), Trägerflugzeug
    4) liter. Bodden, Böden, Grund, Mark (чего-л.), Fundament, Rückgrat
    6) eng. Grundelement, Grundfilm, Grundkörper, Grundmasse (напр. сплава), Matrix, Schichtträger, Schichtunterlage, Träger, Untergrund, Unterlage
    9) law. Grundgedanke, Grundsätze, grundlegendes Gesetz
    10) ling. Stammform
    11) artil. Kernpunkt
    12) polygr. Substrat
    13) radio. Grundmaterial (напр., люминесцентного вещества)
    14) textile. Anschweif, Anschäre, Anzettel (на сновальной машине), Aufschlag, Auftrag, Aufzug, Kettenfaden, Kettenmaterial, Kettfaden, Kettmaterial, Längsfäden, Schweif, Werft, Zettelkette, Kette, Zettel
    15) phys. Grundgitter
    16) electr. Grundmetall, Basis (препарата, композиции)
    17) oil. Base (нефти, масла), Basis (нефти, масла), Katalysatorträger
    18) leath. Trägermaterial
    19) pompous. Fundus
    21) cinema.equip. Emulsionsunterlage, Grundfilm (плёнки, ленты)

    Универсальный русско-немецкий словарь > основа

  • 14 скерда

    n
    botan. Grundfeste (Crepis), Pippau (Crepis L.), Feste (Crepis)

    Универсальный русско-немецкий словарь > скерда

  • 15 устои

    n
    1) gener. Grundfeste
    2) book. Grundfesten
    3) law. Grundpfeiler, Grundsätze, Prinzipien

    Универсальный русско-немецкий словарь > устои

  • 16 фундамент

    n
    2) geol. Basement, Grund, (складчатый) Grundgebirge, Sockel, Untergrund, (древний складчатый) Urgebirge
    3) liter. (тк.sg) Grund
    5) eng. Grundwerk
    6) construct. Auflagerung, Fundamentkörper, Grundkörper, Gebäudesohle, Fundation, Grundstock
    7) astr. Fundament (напр. инструмента)
    8) road.wrk. Grundbau, Grundmauerwerk, Gründungskörper
    9) mech.eng. Bett
    10) mechan. Bettung
    11) shipb. Bankbett, Lagerbock, Ständer, Stützfuß

    Универсальный русско-немецкий словарь > фундамент

  • 17 sedes

    sēdēs, is, f. (sedeo), der Sitz, I) eig. u. übtr.: A) eig., der Stuhl, die Bank, der Thron usw., sedes honoris, sella curulis, Cic.: sedes regia, Liv., regalis, Augustin.: media inter deos, Plin. pan.: omnes in iis sedibus, quae erant sub platano, consedisse dicebat, Cic.: ad laevam eius capite velato sedem capere, Liv.: sedes ponere (setzen), Liv.: priores sedes (Ehrensitz) tenere, Hor.: in suis sedibus trucidari, Liv.: tibi concedo meas sedes (im Doppelsinn = meinen Sitz u. = meine Behausung), Cic. de div. 1, 104. – B) übtr.: a) der Sitz, Wohnsitz, die Wohnung, Behausung, der Aufenthalt, die Heimat, sceleratorum, Schelmensitz (in der Unterwelt), Cic.: ebenso scelerata, Ov.: sedes fundatur Veneri, Verg.: eam sibi domum sedemque deligere, Cic.: sedem certo loco domiciliorum causā constituere, Cic.: ad quaerendam sedem Alpes transgredi, Liv. – Plur., sedes sanctae penatium deorumque, Cic.: mediis in sedibus, Catull.: sedes discretae piorum, Hor.: Troiani, qui Aeneā duce sedibus incertis vagabantur, Sall.: aliud domicilium, alias sedes petere, Caes.: reverti in suas sedes regionesque, Caes.: non haerere in suis sedibus, Cic.: his sedibus sese continere, Caes.: in continentem sedes transferre, Liv.: sedes intrare silentum (der Stummen = der Toten in der Unterwelt), Ov. – Insbes., α) Standquartier der Soldaten, Veget. mil. 3, 4 in. Iustin.
    ————
    inst. 2, 11 pr. Cod. Theod. 6, 24, 2. Amm. 14, 2, 12 u.a. (u. dazu Lindenb.). – β) der Richterstuhl, die Gerichtsstelle, Cod. Iust. 3, 1, 14 u.a.: urbanae sedis apparitor, ibid. 12, 54, 2. – γ) Wohnplatz der Toten, Ruhestätte = Grab, ita Augustum in foro potius quam in campo Martis sede destinatā cremari vellent, Tac. ann. 1, 8: sedibus hunc refer ante suis et conde sepulchro, Verg. Aen. 6, 152 (u. so Verg. Aen. 6, 371): aeternam tibi sedem, Hermes, aramque dicavi, Anthol. Lat. 1284 M. – δ) die Behausung der Seele = der Leib, anima misera de sede volens exire, Ov. met. 11, 788: priore relictā sede, ibid. 15, 158 sq. – b) v. lebl. Subjj., der Sitz, Boden, Grund, die Grundfeste, der Platz, die Stätte, turrim convellimus altis sedibus, Verg.: mare totum a sedibus imis ruunt (venti), Verg.: ossa in suam sedem reponere, einrichten, Cels.: suis sedibus convulsa Roma, Cic., domus, Plin. ep.: montes moliri sede suā, Liv.: montem vellere sede, Sil. – sedes belli, Sitz, Schauplatz, Liv. u. Vell.: sedes orationis, Ruhepunkt, Quint.: neque verba sedem habere possunt, si etc., Cic. – II) meton., das Gesäß = der Hintere, Plin. 22, 61 u.a. Ps. Apul. herb. 87, 3. – Nom. Sing. sedis, Liv. 9, 23, 1 H.: Genet. Plur. sedum (vgl. Prisc. 7, 7. Prob. inst. 92, 1 u. 97, 18 K. Consent. 356, 2 K.), Cic. Sest. 45; de lege agr. 2, 51 M. Liv. 5, 42, 1; sedium, Vell. 2, 109, 3: seedes geschr., Corp. inscr. Lat. 1, 1006 u. 1166.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sedes

См. также в других словарях:

  • Grundfeste — Grundfeste,die:1.⇨Fundament(1)–2.⇨Grundlage(1) …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • Grundfeste, die — Die Grundfêste, plur. die n. 1) Der Grund eines Gebäudes, worauf dessen Festigkeit beruhet, in der höhern Schreibart. In dem gemeinen Sprachgebrauche ist es nicht mehr üblich, außer daß es noch bey den Wassermühlen vorkommt, wo die Mahlpfähle… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Grundfeste — Grụnd|fes|te 〈f. 19〉 fester, tragender Unterbau, Grundmauern ● in seinen Grundfesten erschüttert sein 〈fig.〉 in seinen tiefsten Überzeugungen, seinem inneren Halt …   Universal-Lexikon

  • Grundfeste — Grụnd|fes|te meist Plural; in den Grundfesten erschüttert …   Die deutsche Rechtschreibung

  • Florenski — Pawel A. Florenski Pawel Alexandrowitsch Florenski (russisch Павел Александрович Флоренский, wiss. Transliteration Pavel Aleksandrovič Florenskij; * 9.jul./ 21. Januar 1882greg. nahe Jewlach …   Deutsch Wikipedia

  • Giovanni Cristiano Lünig — Johann Christian Lünig (auch Giovanni Cristiano Lünig, Ioannes / Johannes Christianus Lunigius, Johannes Christianus / Johann Christian / Jean Chretien Lunig, Sincerus (Germanus), Sincerus Germanus a Lapide)[1], * 14. Oktober 1662 in Schwalenberg …   Deutsch Wikipedia

  • Ioannes Christianus Lunigius — Johann Christian Lünig (auch Giovanni Cristiano Lünig, Ioannes / Johannes Christianus Lunigius, Johannes Christianus / Johann Christian / Jean Chretien Lunig, Sincerus (Germanus), Sincerus Germanus a Lapide)[1], * 14. Oktober 1662 in Schwalenberg …   Deutsch Wikipedia

  • Jean Chretien Lunig — Johann Christian Lünig (auch Giovanni Cristiano Lünig, Ioannes / Johannes Christianus Lunigius, Johannes Christianus / Johann Christian / Jean Chretien Lunig, Sincerus (Germanus), Sincerus Germanus a Lapide)[1], * 14. Oktober 1662 in Schwalenberg …   Deutsch Wikipedia

  • Johann August Schlettwein — Fotografie eines Ölgemäldes im Familienbesitz (durch Kriegsereignisse am 25. August 1944 zerstört). Maler unbekannt Johann August Schlettwein (* 8. August 1731 in Großobringen bei Weimar; † 24. April 1802 in Dahlen, Mecklenburg) war ein …   Deutsch Wikipedia

  • Johann Christian Lunig — Johann Christian Lünig (auch Giovanni Cristiano Lünig, Ioannes / Johannes Christianus Lunigius, Johannes Christianus / Johann Christian / Jean Chretien Lunig, Sincerus (Germanus), Sincerus Germanus a Lapide)[1], * 14. Oktober 1662 in Schwalenberg …   Deutsch Wikipedia

  • Johann Christian Lünig — (aus: Acta Eruditorum, 69. Teil, 1720) Johann Christian Lünig (auch Giovanni Cristiano Lünig, Ioannes / Johannes Christianus Lunigius, Johannes Christianus / Johann Christian / Jean Chretien Lunig, Sincerus (Germanus), Sincerus Germanus a… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»