Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

Giftmischer

  • 1 Giftmischer-in

    m(f) отравитель(ница f) m

    Русско-немецкий карманный словарь > Giftmischer-in

  • 2 интриган

    Giftmischer устар. разг.

    Русско-немецкий юридический словарь > интриган

  • 3 отравитель

    Giftmischer устар.

    Русско-немецкий юридический словарь > отравитель

  • 4 агулаучы

    Giftmischer m, Vergifter m.

    Татарча-алманча сүзлек > агулаучы

  • 5 зәһрләүче

    Giftmischer m. // giftig

    Татарча-алманча сүзлек > зәһрләүче

  • 6 veneficus

    venēficus, a, um (venenum u. facio), giftmischerisch, vergiftend, bezaubernd, I) adi.: artes, Plin. 30, 17: aspectus (Plur.), Plin. 28, 30: chamaeleon vermes elephantis veneficus, giftig, Solin. 25, 10: verba, bezaubernde, Ov. met. 14, 365. – II) subst.: A) venēficus, ī, m., der Giftmischer, Zauberer, Plaut. Amph. 1043. Cic. de inv. 2, 58; Cat. 2, 7. Sen. de ira 1, 16, 1; de ben. 5, 13, 4: attrib., percussor veneficus, ein Bandit u. Giftmischer, Curt. 4, 11 (44), 18. – als Schimpfwort, Plaut. Pers. 278. – B) venēfica, ae, f., die Giftmischerin, Zauberin, Hor. epod. 5, 71. Ov. met. 7, 316 u. her. 6, 19. Sen. ep. 9, 6. Tac. ann. 13, 15: als Schimpfwort, Ter. eun. 825. Anton. bei Cic. Phil. 13, 25.

    lateinisch-deutsches > veneficus

  • 7 φαρμακός

    φαρμακός, ὁ, ἡ, 1) ein Giftmischer, Zauberer; superl. φαρμακίστατος, der ärgste Giftmischer, Suid. – 2) der Mensch, durch dessen Opferung od. Hinrichtung die Schuld eines Andern, des. eines ganzen Staates gesühnt od. abgebüßt wird, Ar. Ran. 733, vgl. Schol.; auch δημόσιος genannt, ein Sündenbock; weil man dazu einen ohnehin des Todes würdigen Verbrecher zu nehmen pflegte, wurde es, wie κάϑαρμα, Schimpfwort, Ar. Equ. 1402, vgl. Lys. 6, 53 Dem. 25, 80. – [Penultima zuweilen lang, eigtl. ion. nach Phot.; so bei Hippon. frg. 6. 7, Mein. p. 95; Orac. Sib. 3 p. 361; Tzetz. Chil. 5, 756.]

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > φαρμακός

  • 8 veneficus

    venēficus, a, um (venenum u. facio), giftmischerisch, vergiftend, bezaubernd, I) adi.: artes, Plin. 30, 17: aspectus (Plur.), Plin. 28, 30: chamaeleon vermes elephantis veneficus, giftig, Solin. 25, 10: verba, bezaubernde, Ov. met. 14, 365. – II) subst.: A) venēficus, ī, m., der Giftmischer, Zauberer, Plaut. Amph. 1043. Cic. de inv. 2, 58; Cat. 2, 7. Sen. de ira 1, 16, 1; de ben. 5, 13, 4: attrib., percussor veneficus, ein Bandit u. Giftmischer, Curt. 4, 11 (44), 18. – als Schimpfwort, Plaut. Pers. 278. – B) venēfica, ae, f., die Giftmischerin, Zauberin, Hor. epod. 5, 71. Ov. met. 7, 316 u. her. 6, 19. Sen. ep. 9, 6. Tac. ann. 13, 15: als Schimpfwort, Ter. eun. 825. Anton. bei Cic. Phil. 13, 25.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > veneficus

  • 9 poisoner

    noun der/die Giftmörder(in)
    * * *
    poi·son·er
    [ˈpɔɪzənəʳ, AM -ɚ]
    n Giftmischer(in) m(f)
    * * *
    ['pɔɪznə(r)]
    n
    Giftmörder( in) m(f)
    * * *
    a) Giftmörder(in)
    b) Giftmischer(in)
    * * *
    n.
    Giftmörder m.

    English-german dictionary > poisoner

  • 10 φαρμακός

    φαρμακός, ὁ, ἡ, (1) ein Giftmischer, Zauberer; superl. φαρμακίστατος, der ärgste Giftmischer; (2) der Mensch, durch dessen Opferung od. Hinrichtung die Schuld eines anderen, des. eines ganzen Staates gesühnt od. abgebüßt wird; auch δημόσιος genannt, ein Sündenbock; weil man dazu einen ohnehin des Todes würdigen Verbrecher zu nehmen pflegte, wurde es, wie κάϑαρμα, Schimpfwort

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > φαρμακός

  • 11 artifex

    artifex, ficis, c. (ars u. facio), der Kunstmeister, Künstler, I) v. Pers.u. personis. a. Subjj., der Kunstmeister, Werkmeister, Künstler, Bildner, Kunst- od. Sachverständige, der Techniker, auch sachverständige Theoretiker, attrib. = der in etw. technisches Geschick zeigt, in etw. kunstgeübt, technisch ausgebildet od. geschickt, in etw. Meister, 1) im engern Sinne: a) v. Künstler als Ausüber einer Kunst od. Fertigkeit (Ggstz. inscius, Pfuscher, Cic. Acad. 2, 22: artifices, Ggstz. imperiti, Laien, Plin. ep. 3, 6, 3), v. Künstlern u. Handwerkern aller Art, Plaut. Cas. 356. Cic. ep. 1, 7, 7. Cic. II. Verr. 1, 91; 4, 54; 5, 73. Nep. Att. 13, 3. Phaedr. 5. pr 4. Sen. de ben. 4, 21, 3. Plin. ep. 1, 10, 4. Curt. 6, 2 (5), 5 (Sänger, Spielleute, Schauspieler u. dgl.). Gell. 7 (6), 13, 5. Apul. flor. 7. p. 8, 7 Kr.: servi artifices, Cic. II. Verr. 1, 92. – v. Werkmeister, Bauarbeiter, Liv. 42, 3, 11; fr. 91. Quint. 7. pr. 1. Plin. ep. 8, 20, 4: v. Geschützmeister, Amm. 23, 4, 2; 24, 4. § 12 u. 28: v. Sachverständigen im Bauwesen, artifices eius regionis, Plin. ep. 10, 41 (50), 3: v. Nivellierer, Traian. in Plin. ep. 10, 62 (70): v. Feldmesser, Gromat. vet. 5, 20; 10, 17 u.a.: v. Kunstgärtner (topiarius), Plin. ep. 5, 6, 35: v. Kunsttischler, Apul. apol. 62: v. Mosaikfußbodenarbeiter, Hieron. in Ioel 2, 1: v. Erzbildner, Bildhauer, Cic. II. Verr. 4, 4 u. 5; 4, 12. Cic. ep. 5, 12, 7. Verg. Aen. 1, 455; 12, 210. Ov. met. 12, 398. Vell. 1, 13, 4. Plin. ep. 1, 20, 10. Suet. Vesp. 18. Apul. apol. 61: v. Goldschmied, Sen. de tranqu. anim. 1, 7; ad Helv. 11, 3. Iuven. 11, 102. Vulg. Ierem. 10, 9: v. Seidenwirker, Vulg. Iesai. 44, 13: v. Maler (artifex pictor, Firm. math. 3, 7), Vell. 1, 13, 4. Quint. 8, 5, 26. Val. Max. 8, 12 ext. 3. Sen. ep. 9, 7. Plin. ep. 4, 28, 3; 7, 33, 2: v. Musiker, Virtuosen, Musiklehrer, Cic. Muren. 29. Quint. 5, 10, 125. Curt. 5, 1 (3), 22. Plin. ep. 4, 19, 4: v. Sänger, Ov. met. 11, 169 (v. Apollo): v. Schauspieler, Plaut. Amph. prol. 70; Poen. prol. 38. Cic. Quinct. 78; Sest. 120. Liv. 5, 1, 5 u.a. (s. Weißenb. z. St.). Sen. de clem. 1, 26, 2. Quint. 9, 3, 86. Suet. Ner. 49, 1. Tert. de spect. 5 (vollst. artifex scaenicus, s. unten): v. Redner u. Rhetoriker, Cic. Quinct. 77; or. 172; de or. 1, 111 u. 145: v. praktischen Arzte, Cels. 1. pr. p. 8, 27 u. p. 12, 34 D.; 3, 4. p. 80, 15 D.: artifices improbi, Quacksalber, Liv. 5, 3, 6: v. Barbier, Tibull. 1, 8, 12. Mart. 6, 52, 6: v. Wettkämpfer, Nep. Chabr. 1, 3. Phaedr. 5, 5, 7: v. Wagenlenker, Plin. 7, 186: v. Vogelsteller, Petr. 109, 7: v. Giftmischer, Sen. nat. qu. 3, 25, 1: v. einem Pferde, artifex equus, das die Touren zu machen versteht, eingeschultes, Ov. art. am. 3, 556: v. der Natur, natura non artificiosa (kunstfertig) solum, sed plane artifex (eine vollkommene Künstlerin) ab eodem Zenone dicitur, Cic. de nat. deor. 2, 58. – m. attrib. Subst., artifex faber, Zimmermeister, Vulg. sap. 13, 11: artifex medicus, Apul. met. 10, 2: artifices palaestritae, Amm. 15, 3, 4: m. attrib. Adj., artifex aerarius, Vulg. 3. regg. 7, 14: artifex caligarius, Chalc. p. 77, 1 K.: artifex carpentarius, Lampr. Alex. Sev. 52, 1: artifex lignarius, Vulg. Iesai. 44, 13: artifices periti rei aquariae (des Wasserbaues), Amm. 28, 2, 2: artifex polymitarius, Damastweber, Ven. Fort. 5, 6. praef. p. 196 Migne: artifices scaenici, Schauspieler, Cic. Arch. 10. Sen. ep. 11, 7. Suet. Caes. 84, 4. Gell. 3, 3, 14: dies. artifices scaenarii, Amm. 28, 4, 32: artifices sellularii, Apul. flor. 15: artifex signarius, Bildhauer, Corp. inscr. Lat. 6, 9896: artifex rhetoricus, Gell. 17, 5, 9. – m. Genet. subst., omnis artifex omnis artis, Vulg. apoc. 18, 22: medellarum artifices, Amm. 17, 5, 7: artifex morbi, Prop. 2, 1, 58: artifex pugnorum, Faustkämpfer, Tert. spect. 23: artifices scaenae, Schauspieler, Sen. de ben. 7, 20, 3: tam artifices saltationis (so künstlerisch ausgebildete Tänzer), ut etc., Suet. Tit. 7, 2: ne quis in exercitu miles faber aut alterius rei artifex esset, Capit. Maxim. duob. 8 4: artifex talium (eine Meisterin in solchen Künsten) vocabulo Locusta, Tac. ann. 12, 66. – m. Genet. Gerund., pingendi fingendique idem mirus artifex, Quint. 12, 10, 6: non quo illa contemnam, quae Graeci dicendi artifices et doctores reliquerunt etc., Cic. de or. 1, 23: Demosthenes primarius dicendi artifex, Apul. apol. 25. p. 22, 7 Kr.: artifices pronuntiandi (im Vortrag), Quint. 11, 3, 73: Pyrrhus unicus pugnandi artifex, Liv. fr. 1: miles decollandi artifex, Suet. Cal. 32, 1. – m. in u. Abl., in tornando artifex, Apul. de mund. 1. p. 107, 14 G.: in his artifex, quae stationis imperatoriae non erant, ut calices fingeret saltaret cantaret, Lampr. Comm. 1, 8: mirus artifex in sagittis (im Bogenschießen), Aur. Vict. epit. 42, 18. – m. bl. Abl., Phidias dis quam hominibus effingendis melior artifex creditur, Quint. 12, 10, 9.

    b) v. Künstler als Bildner eines Werkes od. Stoffes, der Werkmeister, Arbeiter, Verfertiger, Erbauer, Schöpfer, attrib. = bildend, schaffend, schöpferisch, artificis naturae manus od. opus, Gelt. 12, 1, 9. Auct. Aetnae 595: omnis bonae malaeque materiae fecunda artifex, rerum natura, Val. Max. 1, 8. ext. 18: materiam adhuc rudem deus artifex conformat universam, Apul. dogm. Plat. 1, 5. – m. Genet., deus aedificator mundi et artifex rerum, Lact. 1, 6, 16: si probus eius (mundi) artifex, Cic. Tim. 6: natura omnium artifex, Plin. 2, 3: natura operis immensi artifex, Sen. Octav. 397 (386). – talium operum artifices, Liv. 29, 35, 8: artifices operum singulorum, Vulg. 2. paral. 24, 12: statuarum artifices pictoresque clarissimi, Quint. 5, 12, 21: gladiorum armorumque artifex, Schwertfeger u. Waffenschmied, Treb. Poll. XXX tyr. 8, 13: artifices lapidum, Steinhauer, Vulg. 2. regg. 5, 11: artif. lignorum, Holzarbeiter, Vulg. exod. 38, 23 u.a.: artifex simulatorque figurae (v. Morpheus), Ov. met. 11, 634: artifices mercatoresque veneni, Iuven. 13, 154.

    2) im weitern Sinne: a) der sich auf etw. meisterhaft versteht, in etw. Meister, -erin, m. Genet. subst., homines talis negotii artifices, Sall. Iug. 35, 5: artif. formae, die ihre Schönheit (durch Schmuck) zu heben versteht, Prop. 1, 2, 8: humani doloris, Menschenpeiniger, Ps. Quint. decl. 5, 4. – m. Genet. des Gerundii od. Gerundivi, tractandi animos artifices, Liv. 6, 36, 10: artif. suadendi, Quint. 2, 15, 18: egregius acquirendi artif., Iuven. 14, 116: artifices laedendi, Amm. 28, 1, 10: sapientia tamquam artifex conquirendae et comparandae voluptatis, Cic. de fin. 1, 42 (u. so ibid 2, 116): hic faciendarum amicitiarum artif., Sen. ep. 9, 5: summus ille tractandorum animorum artif., Quint. 11, 1, 58: serendae od. transferendae in alios invidiae artif., Tac. hist. 2, 86. Amm. 27, 9, 2. – m. ad u. Akk., si qui sunt, qui in hoc reo artifices ad corrumpendum iudicium velint esse, Cic. Verr. 5, 183: artif. ad occultandam audaciae specie formidinem, Aur. Vict. epit. 42, 7: art. ad inquietandum senis inguinem, Schol. Iuven. 10, 138: artifex ad formanda corpora effigiesque caelandas mobilitas ignea, Plin. 6, 187. – m. in u. Akk., in seria et iocos artif., Iustin. 9, 8, 8: artif. in lacrimas alcis, Ps. Quint. decl. 10, 9. – m. in u. Abl., in ambitione artif., Q. Cic. de pet. cons. 47: in complicandis negotiis artifex dirus, Amm. 14, 5, 8. – mit Infin., Pers. prol. 11 u. 1, 71. – dah. prägn., Meister in der Verstellungskunst, ein abgefeimter Schelm, Erzschelm, Schlaukopf, Ter. Phorm. 259. Verg. Aen. 2, 125. Ov. met. 6, 615. Iuven. 4, 18: scelus artificis, Schelm u. Schurke, Verg. Aen. 11, 407. b) der Urheber, Anstifter, artifex monstrorum, Tonangeber bei den Scheußlichkeiten, Plin. 28, 6: art. turbarum, Amm. 30, 3, 6: caedis, Ov. met. 13, 551: necis, Ov. art. am. 1, 656: haec scelerum artif., Sen. Phaedr. 567 (559): sceleris nefandi artif., Sen. Agam. 1041 (983). – abs. = Urheber der Schandtat, Ov. met. 6, 615.

    II) v. Lebl.: 1) aktiv = kunstfertig, Künstler-, artifex, ut ita dicam stilus, Cic. Brut. 96: artif. manus, Ov. trist. 2, 522 u. Amm. 17, 4, 7: artifices manus, Prop. 4, 2, 62. Ov. amor. 3, 2, 52; met. 15, 218. Vulg. deut. 27, 15: os (Mund), Iuven. 10, 238: vir tam artificis ingenii, von solchem Kunstgeschick, Plin. 8, 55.

    2) passiv, mit Kunst ausgeführt, kunstreich, kunstvoll, meisterhaft, quattuor artifices boves, Prop. 2, 31, 8: artif. vultus, Pers. 5, 40: artif. forma, Val. Flacc. 6, 466: tantae tamque artifices argutiae, Plin. 10, 85: artif. dimicatio, Plin. 8, 150: artif. complexus, Plin. 29, 52: artif. temperamentum, Plin. 12, 115: artif. motus, Quint. 9, 4, 8: plaga, Solin. 35, 6: ratio, Ps. Apul. Ascl. 13 extr.

    lateinisch-deutsches > artifex

  • 12 Cornelius

    Cornēlius, a, um, Name eines der wichtigsten röm. Geschlechter, bekannt durch die große Anzahl der dazu gehörigen Familien (außer den patrizischen Dolabellae, Maluginenses, Scipiones, Rufini, Sullae, Lentuli auch die plebejischen Balbi, Mammulae, Merulae etc.). – Bes. bekannt sind unter den Männern: P. Cornelius Scipio Africanus maior, Sieger über die Karthager in Spanien u. Afrika (Schlacht bei Zama 202 v. Chr.), berühmt durch wissenschaftliche Bildung u. Rednergabe (dah. Africani = Leute wie Korn. Scipio Afr. major, Cic. de or. 1, 210 u. 2, 290). – P. Cornel. Scipio Aemilianus Africanus minor, Sohn des L. Ämilius Paulus, Adoptivsohn des P. Kornel. Scipio (des Sohnes des Afrikanus major), einer der edelsten Römer der Republik, hochgebildet in Wissenschaft u. Kunst, tapferer Feldherr u. als solcher Zerstörer Karthagos (146 v. Chr.): Plur. Scipiones, Cic. Pis. 58 u. Sest. 143; de amic. 21. – unter den Frauen: Cornelia, die jüngste Tochter des Afrikanus major, Gemahlin des Tib. Sempronius Gracchus, die edle Mutter der beiden Gracchen. – u. Cornelia, die Tochter des Q. Metellus Scipio, zuerst Gemahlin des P. Licin. Krassus, dann des Pompejus. – Adi. kornelisch, leges C., die von verschiedenen Cornelii, bes. aber von L. Cornelius Sulla gegebenen kornelischen Gesetze in großer Anzahl (gegen Meuchelmörder u. Giftmischer usw.), Cic. u.a.: Forum Cornelium od. Cornelii, von Kornel. Sulla gegründete Stadt der Lingoner im cispadan, Gallien, j. Imola, Cic. u. Plin. – Dav. Cornēliānus, a, um, kornelianisch, subst., Corneliāna, ae, f., die von Cicero für einen gewissen C. Kornelius gehaltene Rede (die Cicero später bearbeitete u. als zwei Reden herausgab), nostra in Corneliana, Cic. or. 232: in Corneliana prima, Mart. Cap. 5. § 492: in Corneliana secunda, Cic. or. 225. – Castra Corneliana od. Cornelia, s. castrum no. II, A, 2, c (S. 1023 a. E.).

    lateinisch-deutsches > Cornelius

  • 13 medicamentarius

    medicāmentārius, a, um (medicamentum), I) zur Arznei gehörig, ars, Arzneikunde, Plin. 7, 196. – subst., medicāmentārius, iī, m., der Arzneibereiter, Apotheker, Plin. 19, 110. – II) insbes., zum Gift-, zu Giftgetränken gehörig, subst., medicāmentārius, iī, m., der Giftmischer, medicāmentāria, ae, f., die Giftmischerin, Cod. Theod, 3, 16, 1.

    lateinisch-deutsches > medicamentarius

  • 14 pharmacus

    pharmacus, ī, m. (φαρμακός), der Giftmischer, Zauberer, Petron. 107, 15.

    lateinisch-deutsches > pharmacus

  • 15 venenarius

    venēnārius, a, um (venenum), zum Gifte gehörig, Gift-, calix, Giftbecher, Tert. de res. carn. 16: aconita, herba venenaria, Gloss. IV, 205, 7. – subst., venēnārius, iī, m., der Giftbereiter, Giftmischer, Suet. u.a.

    lateinisch-deutsches > venenarius

  • 16 φαρμακεύς

    φαρμακεύς, , der Arznei-, Zaubermittel, Gift bereitet und bei Andern anwendet, Zauberer, Giftmischer; Soph. Tr. 1130; καὶ γόης Plat. Conv. 203 d; – aber auch der solche Mittel braucht.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > φαρμακεύς

  • 17 аптекарь

    m Apotheker
    * * *
    апте́карь m Apotheker
    * * *
    апте́ка|рь
    <- ря>
    м
    апте́карш|а
    <>
    ж Apotheker, in m, f
    * * *
    n
    1) gener. Apotheker, Chemist
    2) colloq. Pflasterkocher, Spezial
    3) milit. Pflasterkasten
    4) jocul. Giftkoch
    5) avunc. Giftmischer, Pillendreher

    Универсальный русско-немецкий словарь > аптекарь

  • 18 врач

    * * *
    врач m (-е́й) Arzt;
    врач-специали́ст m Facharzt;
    врач по вну́тренним боле́зням Internist
    * * *
    <врача́>
    м Arzt m
    * * *
    n
    1) gener. Heilkundige (тж. о женщине), Arzt, Doktorin, Mediziner, Medizinerin, Ärztin
    3) colloq. (женщина-) Doktorin
    4) milit. (военный) Arzt, Knochenschuster
    5) jocul. Medikus, Medizinmann
    6) greek.lang. Asklepios
    7) avunc. Giftmischer

    Универсальный русско-немецкий словарь > врач

  • 19 интриган

    n
    1) gener. Ränkemacher, ein intriganter Mensch, Intrigant, Fickfacker, Giftmischer
    2) colloq. Maulwurf, Moldwerf, Quertreiber
    3) fr. Schikaneur
    4) obs. Kabalist, Ränkeschmied
    5) swiss. Mächler

    Универсальный русско-немецкий словарь > интриган

  • 20 отравитель

    n
    1) gener. Giftmischer
    2) law. Vergifter

    Универсальный русско-немецкий словарь > отравитель

См. также в других словарях:

  • Giftmischer — Giftmischer,der:1.⇨Apotheker–2.⇨Intrigant …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • Giftmischer, der — Der Gíftmíscher des s, plur. ut nom. sing. Fämin. die Giftmischerinn, plur. die en, im gemeinen Leben, eine Person, welche Menschen oder Thiere aus Boßheit durch beygebrachtes Gift umbringet. Daher die Giftmischerey oder Giftmischung, diese… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Giftmischer — Gịft|mi|scher 〈m. 3〉 1. Giftmörder 2. 〈fig.〉 Ränkeschmied 3. 〈scherzh.〉 jmd., der berufl. mit Giften zu tun hat (z. B. Apotheker) * * * Gịft|mi|scher, der: 1. (ugs. abwertend) jmd., der verbotenermaßen, in böser Absicht Gift zubereitet, etw.… …   Universal-Lexikon

  • Giftmischer — Giftmischerm 1.Apothekero.ä.Meintursprünglicheinen,derinverbrecherischerAbsichtGiftebereitet;seitdemspäten18.Jh.aufdenApothekerübertragen. 1a.Verleumder,Intrigant.Vgl⇨GiftII7.Seitdem19.Jh. 2.Koch,Küchenpersonal.Ironie.1900ff. 3.Barmixer.1920ff. 4 …   Wörterbuch der deutschen Umgangssprache

  • Giftmischer — Gịft|mi|scher …   Die deutsche Rechtschreibung

  • Das Wachsfigurenkabinett — Filmdaten Originaltitel Das Wachsfigurenkabinett Produktionsland Deutschland …   Deutsch Wikipedia

  • Giftmord — (lat. Veneficium), die absichtliche Tödtung eines Menschen durch Mittheilung eines Giftes (s.d.), d.h. eines den Körper heimlich u. verborgen verletzenden Stoffes. Der Thäter heißt Giftmischer, obschon er das Gift selbst keineswegs bereitet zu… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Giftmischerin — Gịft|mi|sche|rin, die: w. Form zu ↑ Giftmischer. * * * Gịft|mi|sche|rin, die: w. Form zu ↑Giftmischer …   Universal-Lexikon

  • Apotheker — ↑ Apothekerin Arzneikundiger, Arzneikundige, Pharmazeut, Pharmazeutin; (österr.): Magister, Magisterin; (ugs. scherzh.): Giftmischer, Giftmischerin, Pillendreher, Pillendreherin; (veraltet): Provisor, Provisorin. * * *… …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • Anno (Computerspiel) — Anno ist der Name einer Computerspielserie der Kategorie Wirtschaftssimulation. Es besteht aus den Teilen Anno 1602, Anno 1503 und Anno 1701, die in den Jahren 1998, 2002 und 2006 erschienen sind. Auf der Games Convention 2008 in Leipzig wurde… …   Deutsch Wikipedia

  • Anno 1503 (Computerspiel) — Anno ist der Name einer Computerspielserie der Kategorie Wirtschaftssimulation. Es besteht aus den Teilen Anno 1602, Anno 1503 und Anno 1701, die in den Jahren 1998, 2002 und 2006 erschienen sind. Auf der Games Convention 2008 in Leipzig wurde… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»