-
1 Gallaeci
Gallaeci (also Callaeci and Callaïci), ōrum, m., = Kallaikoi Strab., a people in western Hispania Tarraconensis, now Galicia and part of Portugal, Plin. 3, 3, 4, § 28.—II.Derivv.A.Gallaecus (also Gallaïcus and Callaïcus), a, um, adj., of or belonging to the Gallaeci, (Call-), Gallœcian (Call-):B.Gallaica gens,
Plin. 8, 42, 67, § 166:Callaicum aurum,
Mart. 4, 39, 7:Gallaica gemma,
Plin. 37, 10, 59, § 163: Gallaecus, a surname of A. Brutus, from his victory over the Gallaeci, Vell. 2, 5.— -
2 Gallaeci
-
3 Gallaeci
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Gallaeci
-
4 Callaeci
Gallaeci (also Callaeci and Callaïci), ōrum, m., = Kallaikoi Strab., a people in western Hispania Tarraconensis, now Galicia and part of Portugal, Plin. 3, 3, 4, § 28.—II.Derivv.A.Gallaecus (also Gallaïcus and Callaïcus), a, um, adj., of or belonging to the Gallaeci, (Call-), Gallœcian (Call-):B.Gallaica gens,
Plin. 8, 42, 67, § 166:Callaicum aurum,
Mart. 4, 39, 7:Gallaica gemma,
Plin. 37, 10, 59, § 163: Gallaecus, a surname of A. Brutus, from his victory over the Gallaeci, Vell. 2, 5.— -
5 Callaici
Gallaeci (also Callaeci and Callaïci), ōrum, m., = Kallaikoi Strab., a people in western Hispania Tarraconensis, now Galicia and part of Portugal, Plin. 3, 3, 4, § 28.—II.Derivv.A.Gallaecus (also Gallaïcus and Callaïcus), a, um, adj., of or belonging to the Gallaeci, (Call-), Gallœcian (Call-):B.Gallaica gens,
Plin. 8, 42, 67, § 166:Callaicum aurum,
Mart. 4, 39, 7:Gallaica gemma,
Plin. 37, 10, 59, § 163: Gallaecus, a surname of A. Brutus, from his victory over the Gallaeci, Vell. 2, 5.— -
6 Gallaecia
Gallaeci (also Callaeci and Callaïci), ōrum, m., = Kallaikoi Strab., a people in western Hispania Tarraconensis, now Galicia and part of Portugal, Plin. 3, 3, 4, § 28.—II.Derivv.A.Gallaecus (also Gallaïcus and Callaïcus), a, um, adj., of or belonging to the Gallaeci, (Call-), Gallœcian (Call-):B.Gallaica gens,
Plin. 8, 42, 67, § 166:Callaicum aurum,
Mart. 4, 39, 7:Gallaica gemma,
Plin. 37, 10, 59, § 163: Gallaecus, a surname of A. Brutus, from his victory over the Gallaeci, Vell. 2, 5.— -
7 Gallaecus
Gallaeci (also Callaeci and Callaïci), ōrum, m., = Kallaikoi Strab., a people in western Hispania Tarraconensis, now Galicia and part of Portugal, Plin. 3, 3, 4, § 28.—II.Derivv.A.Gallaecus (also Gallaïcus and Callaïcus), a, um, adj., of or belonging to the Gallaeci, (Call-), Gallœcian (Call-):B.Gallaica gens,
Plin. 8, 42, 67, § 166:Callaicum aurum,
Mart. 4, 39, 7:Gallaica gemma,
Plin. 37, 10, 59, § 163: Gallaecus, a surname of A. Brutus, from his victory over the Gallaeci, Vell. 2, 5.— -
8 Gallaicus
Gallaeci (also Callaeci and Callaïci), ōrum, m., = Kallaikoi Strab., a people in western Hispania Tarraconensis, now Galicia and part of Portugal, Plin. 3, 3, 4, § 28.—II.Derivv.A.Gallaecus (also Gallaïcus and Callaïcus), a, um, adj., of or belonging to the Gallaeci, (Call-), Gallœcian (Call-):B.Gallaica gens,
Plin. 8, 42, 67, § 166:Callaicum aurum,
Mart. 4, 39, 7:Gallaica gemma,
Plin. 37, 10, 59, § 163: Gallaecus, a surname of A. Brutus, from his victory over the Gallaeci, Vell. 2, 5.— -
9 Callaeci
Callaecī (Gallaecī), ōrum, m., die Kalläcier od. Galläcier, eine Völkerschaft in Hispania Tarrac., Plin. 3, 28 (Call.) u. 4, 112 (Gall.). Liv. epit. 56 (Gall.). Eutr. 4, 19 (Gall.). Oros. 5, 5, 12 (Gall.). – Dav.: a) Callaecia (Gallaecia), ae, f., die Landschaft Kalläcien od. Galläcien, berühmt durch Goldgruben u. Pferdezucht, Plin. 19, 10 (Sill. Call., Detl. Gall.). Flor. 2, 17, 12 (Halm Call.). Iustin. 44, 3, 3 (Jeep Gall.). Sil. 3, 345 (Call.). Claud. de laud. Ser. 71 (Call.). Oros. 6, 21, 2 (Gall.). Corp. inscr. Lat. 2, 2422 (Call.). – b) Callaecus (Gallaecus), a, um, aus Kalläcien (Galläcien), kalläcisch (galläcisch), equi Call., Gratt. cyn. 514. – u. Callaecus od. Gallaecus, der Galläcier, Beiname des D. Brutus, des Besiegers der Galläcier (vgl. Ov. fast. 6, 461. Oros. 5, 5), Vell. 2, 5, 1 (Halm Gall.). Plin. 36, 26 (Detl. Call.). – c) Callaïcus (Gallaïcus), a, um, aus Kalläcien (Galläcien), kalläcisch (galläcisch), hostis, Ov. fast. 6, 461: gens Call., Plin. 8, 166 Sill. (Detl. u. Mayh. Gall.): Call. Lampon (ein Rennpferd), Sil. 16, 334: arva Call., Mart. 10, 16, 3: aurum Call. Sil. 2, 602: metallum Call., Mart. 4, 39, 7. Sil. 10, 118. – subst., α) callaïca (gallaïca), ae, f. (sc. gemma), ein trüber, gelblicher Edelstein (benannt nach der Farbe des Callaïcum aurum), Plin. 37, 151 (call.). Solin. 20, 14 M. (gall.). – β) ( callaïcum, verderbt) callicum, ī, n. (sc. ius), eine gelbliche Brühe (ebenfalls benannt nach der Farbe des aurum Callaïcum), Apic. 7, 275; 9, 416 u. 446.
-
10 Callaeci
Callaecī (Gallaecī), ōrum, m., die Kalläcier od. Galläcier, eine Völkerschaft in Hispania Tarrac., Plin. 3, 28 (Call.) u. 4, 112 (Gall.). Liv. epit. 56 (Gall.). Eutr. 4, 19 (Gall.). Oros. 5, 5, 12 (Gall.). – Dav.: a) Callaecia (Gallaecia), ae, f., die Landschaft Kalläcien od. Galläcien, berühmt durch Goldgruben u. Pferdezucht, Plin. 19, 10 (Sill. Call., Detl. Gall.). Flor. 2, 17, 12 (Halm Call.). Iustin. 44, 3, 3 (Jeep Gall.). Sil. 3, 345 (Call.). Claud. de laud. Ser. 71 (Call.). Oros. 6, 21, 2 (Gall.). Corp. inscr. Lat. 2, 2422 (Call.). – b) Callaecus (Gallaecus), a, um, aus Kalläcien (Galläcien), kalläcisch (galläcisch), equi Call., Gratt. cyn. 514. – u. Callaecus od. Gallaecus, der Galläcier, Beiname des D. Brutus, des Besiegers der Galläcier (vgl. Ov. fast. 6, 461. Oros. 5, 5), Vell. 2, 5, 1 (Halm Gall.). Plin. 36, 26 (Detl. Call.). – c) Callaïcus (Gallaïcus), a, um, aus Kalläcien (Galläcien), kalläcisch (galläcisch), hostis, Ov. fast. 6, 461: gens Call., Plin. 8, 166 Sill. (Detl. u. Mayh. Gall.): Call. Lampon (ein Rennpferd), Sil. 16, 334: arva Call., Mart. 10, 16, 3: aurum Call. Sil. 2, 602: metallum Call., Mart. 4, 39, 7. Sil. 10, 118. – subst., α) callaïca (gallaïca), ae, f. (sc. gemma), ein trüber, gelblicher Edelstein (benannt nach der Farbe des Callaïcum aurum), Plin. 37, 151 (call.). Solin. 20, 14 M. (gall.). – β) ( callaïcum, verderbt) callicum, ī, n.————(sc. ius), eine gelbliche Brühe (ebenfalls benannt nach der Farbe des aurum Callaïcum), Apic. 7, 275; 9, 416 u. 446.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Callaeci
-
11 adsero
1.as-sĕro ( ads-, K. and H., Müller), sēvi, situm, 3, v. a., to sow, plant, or set near something (very rare;2.not in Cic.), Agroet. de Orthogr. p. 2274 P.: vites,
Cato, R. R. 32 fin.:vitis adsita ad olus,
Varr. R. R. 1, 16 fin.:vites propter cupressos,
id. ib. 1, 26: Lenta quin velut adsitas Vitis implicat arbores, * Cat. 61, 102: populus adsita certis Limitibus, * Hor. Ep. 2, 2, 170 (quippe quae vitibus maritaretur, Agroet. l. c.).as-sĕro ( ads-, Ritschl, Fleckeisen, Merk., Halm, Weissenb.), sĕrŭi, sertum, 3, v. a., to join some person or thing to one's self; hence,I.As a jurid. t. t. (so this word is most freq. found; cf. assertor and assertio).A.Aliquem manu, in libertatem or liberali causā (also merely manu, and finally absol. adserere), to declare one (a slave) to be free by laying hands upon him, to set free, to liberate:B.adserere manu in libertatem...,
Varr. L. L. 6, § 64 Müll.:qui in libertatem adserebant,
Suet. Vit. 10:se adserit in libertatem,
Dig. 47, 10, 11 fin.:in iis qui adserantur in libertatem, quia quivis lege agere possit, id juris esse,
Liv. 3, 45; so,in ingenuitatem,
Suet. Aug. 74:se ingenuitati,
Dig. 40, 14, 2:manu eas adserat Suas populares liberali causā,
Plaut. Poen. 4, 2, 83:manuque liberali causā ambas adseras,
id. ib. 5, 2, 142: si quisquam hanc liberali adseruisset manu, id. Curc. 5, 2, 68:ego liberali illam adsero causā manu,
Ter. Ad. 2, 1, 40: cum in causā liberali eum, qui adserebatur cognatum, suum esse diceret, * Cic. Fl. 17, 40:neminem venire, qui istas adsereret manu,
Plaut. Poen. 5, 6, 11:illam a lenone adserito manu,
id. Pers. 1, 3, 83;and transf.: pisces manu adserere,
id. Rud. 4, 3, 34:adserui jam me fugique catenas,
Ov. Am. 3, 11, 3 Merk.; Suet. Vesp. 3; id. Gram. 21.—Aliquem in servitutem, to declare one to be a slave by laying the hand upon him, to claim as a slave:II.M. Claudio clienti negotium dedit (Ap. Claudius), ut virginem in servitutem adsereret,
Liv. 3, 44; so Suet. Tib. 2; Liv. 34, 18; 35, 16 fin. —After the poets of the Aug. per., transf. from the judicial sphere to common life.A.(Acc. to I. A.) To free from, to protect, defend, defend against (esp. freq. in Flor. and Suet.):B.habe ante oculos mortalitatem, a quā adserere te hoc uno munimento potes,
Plin. Ep. 2, 10, 4:se ab injuriā oblivionis,
id. ib. 3, 5, 9:liberatae Italiae adsertique imperii nuntius,
Flor. 3, 3, 19:post adsertam a Manlio, restitutam a Camillo urbem,
id. 1, 13, 19:Latini quoque Tarquinios adserebant,
id. 1, 11, 1:Gracchanas leges,
id. 3, 16, 1:easdem leges,
id. 3, 17, 1; so id. 2, 18, 16; 3, 3, 19; 3, 17, 4:dignitatem,
Suet. Caes. 16 (cf. Caes. B. C. 1, 7, and Suet. Caes. 33:defendere dignitatem,
id. ib. 72:tueri dignitatem): senatus in adserendā libertate consensit,
in the restoring of freedom, Suet. Calig. 60; id. Claud. 10:namque adserit urbes sola fames (liberas facit urbes contra dominos, Schol.),
Luc. 3, 56:hoc focale tuas adserat auriculas,
i. e. guard against the hearing of bad verses, Mart. 14, 142:non te cucullis adseret caput tectum (sc. a basiis),
id. 11, 99.—(Acc. to I. B.) Aliquid sibi, to appropriate something to one's self, to claim, declare it one's own possession: nec laudes adsere nostras, claim not for yourself, etc., Ov. M. 1, 462:C.haec (gaudia) utrāque manu complexuque adsere toto,
Mart. 1, 16, 9; and (per hypallagen): me adsere caelo, appoint me to the skies, i. e. declare me to be of celestial origin, Ov. M. 1, 761.—In prose, Vell. 2, 60 Runhk.; cf. Val. Max. 4, 4, 4:Unus hominum ad hoc aevi Felicis sibi cognomen adseruit L. Sulla,
Plin. 7, 43, 44, § 137:sapientis sibi nomen adseruit,
Quint. 12, 1, 20:sibi artem figurarum,
id. 9, 3, 64:ipse te in alto isto pinguique secessu studiis adseris?
are you devoting yourself? Plin. Ep. 1, 3, 3:dominationem sibi,
Suet. Oth. 9:divinam majestatem sibi,
id. Calig. 22:Gallaeci Graecam sibi originem adserunt,
Just. 44, 3.—In gen., to maintain, affirm, assert, declare; diabebaioumai, Gloss.:non haec Colchidos adserit furorem, Diri prandia nec refert Thyestae,
Mart. 10, 35:Epicharmus testium malis hanc utilissime imponi adserit,
Plin. 20, 9, 34, § 89, where Jan conjectures ait:mollissimum quemque beatum fore adserebant,
Aur. Vict. Caes. 28, 8; so id. ib. 3, 5:non vacat adserere quae finxeris,
Quint. Decl. 7, 6; Pall. 1, 19, 3; so Veg. 1, 17, 4; 1, 17, 5; 5, 25, 1 al. -
12 assero
1.as-sĕro ( ads-, K. and H., Müller), sēvi, situm, 3, v. a., to sow, plant, or set near something (very rare;2.not in Cic.), Agroet. de Orthogr. p. 2274 P.: vites,
Cato, R. R. 32 fin.:vitis adsita ad olus,
Varr. R. R. 1, 16 fin.:vites propter cupressos,
id. ib. 1, 26: Lenta quin velut adsitas Vitis implicat arbores, * Cat. 61, 102: populus adsita certis Limitibus, * Hor. Ep. 2, 2, 170 (quippe quae vitibus maritaretur, Agroet. l. c.).as-sĕro ( ads-, Ritschl, Fleckeisen, Merk., Halm, Weissenb.), sĕrŭi, sertum, 3, v. a., to join some person or thing to one's self; hence,I.As a jurid. t. t. (so this word is most freq. found; cf. assertor and assertio).A.Aliquem manu, in libertatem or liberali causā (also merely manu, and finally absol. adserere), to declare one (a slave) to be free by laying hands upon him, to set free, to liberate:B.adserere manu in libertatem...,
Varr. L. L. 6, § 64 Müll.:qui in libertatem adserebant,
Suet. Vit. 10:se adserit in libertatem,
Dig. 47, 10, 11 fin.:in iis qui adserantur in libertatem, quia quivis lege agere possit, id juris esse,
Liv. 3, 45; so,in ingenuitatem,
Suet. Aug. 74:se ingenuitati,
Dig. 40, 14, 2:manu eas adserat Suas populares liberali causā,
Plaut. Poen. 4, 2, 83:manuque liberali causā ambas adseras,
id. ib. 5, 2, 142: si quisquam hanc liberali adseruisset manu, id. Curc. 5, 2, 68:ego liberali illam adsero causā manu,
Ter. Ad. 2, 1, 40: cum in causā liberali eum, qui adserebatur cognatum, suum esse diceret, * Cic. Fl. 17, 40:neminem venire, qui istas adsereret manu,
Plaut. Poen. 5, 6, 11:illam a lenone adserito manu,
id. Pers. 1, 3, 83;and transf.: pisces manu adserere,
id. Rud. 4, 3, 34:adserui jam me fugique catenas,
Ov. Am. 3, 11, 3 Merk.; Suet. Vesp. 3; id. Gram. 21.—Aliquem in servitutem, to declare one to be a slave by laying the hand upon him, to claim as a slave:II.M. Claudio clienti negotium dedit (Ap. Claudius), ut virginem in servitutem adsereret,
Liv. 3, 44; so Suet. Tib. 2; Liv. 34, 18; 35, 16 fin. —After the poets of the Aug. per., transf. from the judicial sphere to common life.A.(Acc. to I. A.) To free from, to protect, defend, defend against (esp. freq. in Flor. and Suet.):B.habe ante oculos mortalitatem, a quā adserere te hoc uno munimento potes,
Plin. Ep. 2, 10, 4:se ab injuriā oblivionis,
id. ib. 3, 5, 9:liberatae Italiae adsertique imperii nuntius,
Flor. 3, 3, 19:post adsertam a Manlio, restitutam a Camillo urbem,
id. 1, 13, 19:Latini quoque Tarquinios adserebant,
id. 1, 11, 1:Gracchanas leges,
id. 3, 16, 1:easdem leges,
id. 3, 17, 1; so id. 2, 18, 16; 3, 3, 19; 3, 17, 4:dignitatem,
Suet. Caes. 16 (cf. Caes. B. C. 1, 7, and Suet. Caes. 33:defendere dignitatem,
id. ib. 72:tueri dignitatem): senatus in adserendā libertate consensit,
in the restoring of freedom, Suet. Calig. 60; id. Claud. 10:namque adserit urbes sola fames (liberas facit urbes contra dominos, Schol.),
Luc. 3, 56:hoc focale tuas adserat auriculas,
i. e. guard against the hearing of bad verses, Mart. 14, 142:non te cucullis adseret caput tectum (sc. a basiis),
id. 11, 99.—(Acc. to I. B.) Aliquid sibi, to appropriate something to one's self, to claim, declare it one's own possession: nec laudes adsere nostras, claim not for yourself, etc., Ov. M. 1, 462:C.haec (gaudia) utrāque manu complexuque adsere toto,
Mart. 1, 16, 9; and (per hypallagen): me adsere caelo, appoint me to the skies, i. e. declare me to be of celestial origin, Ov. M. 1, 761.—In prose, Vell. 2, 60 Runhk.; cf. Val. Max. 4, 4, 4:Unus hominum ad hoc aevi Felicis sibi cognomen adseruit L. Sulla,
Plin. 7, 43, 44, § 137:sapientis sibi nomen adseruit,
Quint. 12, 1, 20:sibi artem figurarum,
id. 9, 3, 64:ipse te in alto isto pinguique secessu studiis adseris?
are you devoting yourself? Plin. Ep. 1, 3, 3:dominationem sibi,
Suet. Oth. 9:divinam majestatem sibi,
id. Calig. 22:Gallaeci Graecam sibi originem adserunt,
Just. 44, 3.—In gen., to maintain, affirm, assert, declare; diabebaioumai, Gloss.:non haec Colchidos adserit furorem, Diri prandia nec refert Thyestae,
Mart. 10, 35:Epicharmus testium malis hanc utilissime imponi adserit,
Plin. 20, 9, 34, § 89, where Jan conjectures ait:mollissimum quemque beatum fore adserebant,
Aur. Vict. Caes. 28, 8; so id. ib. 3, 5:non vacat adserere quae finxeris,
Quint. Decl. 7, 6; Pall. 1, 19, 3; so Veg. 1, 17, 4; 1, 17, 5; 5, 25, 1 al. -
13 Callaecia
Callaecia, Callaecus, and Calla-icus, v. Gallaeci. -
14 Callaecus
Callaecia, Callaecus, and Calla-icus, v. Gallaeci. -
15 Callaicus
Callaecia, Callaecus, and Calla-icus, v. Gallaeci.
См. также в других словарях:
GALLAECI — vide Callaicus, et Gallaecia … Hofmann J. Lexicon universale
Gallaeci — Les Gallaeci ou Callaeci ou Calaeci, est le nom donné à l ensemble de peuples celtes et pré celtes installés en Gallaecia au nord ouest de la Péninsule Ibérique par les romains et repris par les historiens. Ils peuplaient la totalité de la Galice … Wikipédia en Français
Gallaeci — The Gallaeci, Callaeci, or Callaici were a Pre Roman Celtic single or various tribes living in the northwest of the Iberian Peninsula (The Roman Hispania), North of Douro River in Northern Portugal and Galicia (Spain). Recent investigation is… … Wikipedia
Gallaeci — Dieser Artikel oder Abschnitt ist nicht hinreichend mit Belegen (Literatur, Webseiten oder Einzelnachweisen) versehen. Die fraglichen Angaben werden daher möglicherweise demnächst gelöscht. Hilf Wikipedia, indem du die Angaben recherchierst und… … Deutsch Wikipedia
Callaeci — Gallaeci Les Gallaeci ou Callaeci ou Calaeci, est le nom donné à l ensemble de peuples celtes et pré celtes installés en Gallaecia au nord ouest de la Péninsule ibérique par les romains et repris par les historiens. Ils peuplaient la totalité de… … Wikipédia en Français
Galléciens — Gallaeci Les Gallaeci ou Callaeci ou Calaeci, est le nom donné à l ensemble de peuples celtes et pré celtes installés en Gallaecia au nord ouest de la Péninsule ibérique par les romains et repris par les historiens. Ils peuplaient la totalité de… … Wikipédia en Français
Галлеки — (Gallaeci) см. Галиция (испан.) … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Galicia (Spain) — Galicia Autonomous Community Flag … Wikipedia
Celts — Celt redirects here. For other uses, see Celt (disambiguation). This article is about the ancient peoples of Europe. For Celts of the present day, see Celts (modern). Diachronic distribution of Celtic peoples … Wikipedia
Galläker — (Gallaeci, Callaïci), Volk im alten Hispanien, das seine Wohnsitze im äußersten Nordwesten zwischen dem Durius (Duero) und dem Atlantischen Ozean hatte. Ihr Land hieß Galläcia (heute Ga lieien). Die G. zerfielen in die Gallaeci Bracarenses (nach… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Portugal — This article is about the country. For other uses, see Portugal (disambiguation). Portuguese Republic República Portuguesa (Portuguese) … Wikipedia