-
1 Flußpferd
n гиппопотам, бегемот -
2 бегемот
m Nilpferd n, Flußpferd n* * *бегемо́т m Nilpferd n, Flusspferd n* * *бегемо́т<-а>м Flusspferd nt, Nilpferd nt* * *ngener. Flußpferd (Hippopotamus L.), Nilpferd, Behemoth -
3 гиппопотам
m Nilpferd n* * *гиппопота́м m Nilpferd n* * *гиппопота́м<-а>м Nilpferd nt* * *ngener. Flußpferd (Hippopptamus), Hippopotamus, Nilpferd (Hippopotamus amphibius L.), Flußpferd -
4 equus
equus (ecus), ī, m. (altind. áçva-ḥ, äolisch ἴκκος, attisch ιππος, ahd. ehu), das Pferd, Roß, insbes. (im Ggstz. zu equa) der Hengst, I) eig. u. meton.: A) eig.: equus regis, Curt.: dorsum equi (wie eines Pferdes) et iuba et hinnitus, Plin.: equorum domitores, Cic. fr. u.a.: equus bellator, ein Streitroß, Verg. u. Tac.: equus ferus, Iustin.: equus indomitus, nicht zugerittenes, Plaut., Hor. u. Vulg.: equus gilvus, badius, murinus, Varro fr.: equi albi, Suet., albentes, Plin. pan.: equi nudi (ungesattelte), Sil.: equi iuncti, ein Viergespann, Plaut. u. Verg.: equi quadriiugi, Ov.: equi multiiugi, Liv.: equus publicus, dem Staate gehöriges, vom Staate geliefertes, Liv.; bes. ein Postpferd, ICt. u. Spät.: equos alere (halten), Ter.: equum conscendere, Liv.: in equum ascendere (Ggstz. ex equo descendere), Cic.: in equum insilire, Liv.: in equum recentem ex fesso transultare, Liv.: labi ex equis aut desilire, Liv.: alqm in equum imponere, Liv.: alci equum admovere (vorführen), Liv.: sedere in equo, Cic., od. equo, Cels.: ex equo pugnare, zu Pferde, Liv.: vehi in equo, Cic., od. equo, Caes. u. Nep., reiten: dass. (mehr poet.) ire in equis, Ov., od. equis, Liv.: equis insignibus et curru aurato reportari, im Triumph, als Triumphator zurückkehren, Cic.: merere equo, zu Pferde dienen, Reiter sein, Cic.: equo publico stipendia merere, v. einem Ritter, Liv.: ad equum rescribere, zum Reiter machen, Caes.: caballos (die Ackergäule) equis (den Streitrossen) cedere, Hieron. epist. 60, 17 extr. – equus ligneus scherzh. = Schiff (wie bei Hom. ἁλος ιππος), Plaut.: equus Troianus, das bekannte hölzerne Pferd, womit die Griechen Troja einnahmen, Verg. u.a.; im Bilde von geheimer Nachstellung, Verschwörung, Cic. Mur. 78. – Sprichw., equi donati dentes non inspiciuntur, einem geschenkten Gaul sieht man nicht ins Maul, Hieron. epist. ad Ephes. prooem. – B) meton., Plur. equi = 1) (wie bei Hom. ιπποι) das Gespann vor dem Kampfwagen für den Kampfwagen selbst, Verg. Aen. 9, 777 (bei Ribbeck in Klammern). – 2) für Reiterei in der Verbindung equi virique, Reiterei u. Fußvolk, Liv. (s. Gronov Liv. 21, 27, 5): dah. equis viris od. viris equisque od. equis virisque, sprichw. = »mit aller Macht«, Cic. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Cic. de off. 3, 116 u. Phil. 8, 21. – II) übtr. von ähnlich gestalteten Gegenständen: A) equus bipes, das Seepferd, Verg. u.a. – equus fluviatilis, das Flußpferd, Nilpferd, Hippopotamus, Plin. – B) ein Gestirn, bei Germanicus u. auch jetzt noch Pegasus genannt, Cic. Arat. u.a. – C) eine Belagerungsmaschine, deren Kopf an die Mauer angestoßen wurde, das Sturmpferd, der Mauerbrecher (mit veränderter Gestalt des Kopfes aries, Sturmbock, gen.), Plin. 7, 202. – / Genet. Plur. equûm (equom), Verg. georg. 2, 542. Val. Flacc. 6, 237. Sil. 12, 681. Stat. Theb. 4, 409.
-
5 hippopotamus
hippopotamus, ī, m. (ἱπποπόταμος), das Flußpferd, Nilpferd, Plin. 5, 10. Solin. 24, 10 u. 14. Capit. Gord. 33, 1. Vopisc. Firm. 6, 2. Amm. 22, 15, 21: equi fluviales, quos hippopotamos vocant, Ambr. hexaëm. 5, 1, 4. – Nbf. hippopotamios, iī, m. (ιππος ποτάμιος), Varro LL. 5, 78. Mela 1, 9, 3 (1. § 52). Plin. 6, 173 D.; 8, 95 M.; 11, 160 D.; 28, 121 D.; 32, 139 D.
-
6 ποτάμιος
-
7 equus
equus (ecus), ī, m. (altind. áçva-ḥ, äolisch ἴκκος, attisch ιππος, ahd. ehu), das Pferd, Roß, insbes. (im Ggstz. zu equa) der Hengst, I) eig. u. meton.: A) eig.: equus regis, Curt.: dorsum equi (wie eines Pferdes) et iuba et hinnitus, Plin.: equorum domitores, Cic. fr. u.a.: equus bellator, ein Streitroß, Verg. u. Tac.: equus ferus, Iustin.: equus indomitus, nicht zugerittenes, Plaut., Hor. u. Vulg.: equus gilvus, badius, murinus, Varro fr.: equi albi, Suet., albentes, Plin. pan.: equi nudi (ungesattelte), Sil.: equi iuncti, ein Viergespann, Plaut. u. Verg.: equi quadriiugi, Ov.: equi multiiugi, Liv.: equus publicus, dem Staate gehöriges, vom Staate geliefertes, Liv.; bes. ein Postpferd, ICt. u. Spät.: equos alere (halten), Ter.: equum conscendere, Liv.: in equum ascendere (Ggstz. ex equo descendere), Cic.: in equum insilire, Liv.: in equum recentem ex fesso transultare, Liv.: labi ex equis aut desilire, Liv.: alqm in equum imponere, Liv.: alci equum admovere (vorführen), Liv.: sedere in equo, Cic., od. equo, Cels.: ex equo pugnare, zu Pferde, Liv.: vehi in equo, Cic., od. equo, Caes. u. Nep., reiten: dass. (mehr poet.) ire in equis, Ov., od. equis, Liv.: equis insignibus et curru aurato reportari, im Triumph, als Triumphator zurückkehren, Cic.: merere equo, zu Pferde dienen, Reiter sein, Cic.: equo publico stipendia merere, v. einem Ritter, Liv.:————ad equum rescribere, zum Reiter machen, Caes.: caballos (die Ackergäule) equis (den Streitrossen) cedere, Hieron. epist. 60, 17 extr. – equus ligneus scherzh. = Schiff (wie bei Hom. ἁλος ιππος), Plaut.: equus Troianus, das bekannte hölzerne Pferd, womit die Griechen Troja einnahmen, Verg. u.a.; im Bilde von geheimer Nachstellung, Verschwörung, Cic. Mur. 78. – Sprichw., equi donati dentes non inspiciuntur, einem geschenkten Gaul sieht man nicht ins Maul, Hieron. epist. ad Ephes. prooem. – B) meton., Plur. equi = 1) (wie bei Hom. ιπποι) das Gespann vor dem Kampfwagen für den Kampfwagen selbst, Verg. Aen. 9, 777 (bei Ribbeck in Klammern). – 2) für Reiterei in der Verbindung equi virique, Reiterei u. Fußvolk, Liv. (s. Gronov Liv. 21, 27, 5): dah. equis viris od. viris equisque od. equis virisque, sprichw. = »mit aller Macht«, Cic. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Cic. de off. 3, 116 u. Phil. 8, 21. – II) übtr. von ähnlich gestalteten Gegenständen: A) equus bipes, das Seepferd, Verg. u.a. – equus fluviatilis, das Flußpferd, Nilpferd, Hippopotamus, Plin. – B) ein Gestirn, bei Germanicus u. auch jetzt noch Pegasus genannt, Cic. Arat. u.a. – C) eine Belagerungsmaschine, deren Kopf an die Mauer angestoßen wurde, das Sturmpferd, der Mauerbrecher (mit veränderter Gestalt des Kopfes aries, Sturmbock, gen.), Plin. 7, 202. – ⇒ Genet. Plur. equûm————(equom), Verg. georg. 2, 542. Val. Flacc. 6, 237. Sil. 12, 681. Stat. Theb. 4, 409. -
8 hippopotamus
hippopotamus, ī, m. (ἱπποπόταμος), das Flußpferd, Nilpferd, Plin. 5, 10. Solin. 24, 10 u. 14. Capit. Gord. 33, 1. Vopisc. Firm. 6, 2. Amm. 22, 15, 21: equi fluviales, quos hippopotamos vocant, Ambr. hexaëm. 5, 1, 4. – Nbf. hippopotamios, iī, m. (ιππος ποτάμιος), Varro LL. 5, 78. Mela 1, 9, 3 (1. § 52). Plin. 6, 173 D.; 8, 95 M.; 11, 160 D.; 28, 121 D.; 32, 139 D.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > hippopotamus
-
9 nilski
adj Nil- zool afrički vodenkonj nilski konj Nilpferd n, Flußpferd n, Hippopotamus m -
10 ποτάμιος
-
11 бегемот
m Nilpferd n, Flußpferd n
См. также в других словарях:
Flußpferd — (Hippopotamus L.), Gattung der Vielhufer (Dickhäutler), hat an allen Füßen 4 fast gleiche Zehen mit Hornscheiden, auf jeder Seite oben 7, unten 6 Backen u. in jeder Kinnlade 4 Schneidezähne, die mittlern des Unterkiefers gerade u. fast wagrecht… … Pierer's Universal-Lexikon
Flußpferd — (Hippopotamus L.), Gattung der Huftiere aus der Familie der Plumptiere (Obesa). Das Nilpferd (Flußschwein, H. amphibius L., s. Tafel »Äthiopische Fauna«, Fig. 7), ein plumpes, unförmliches Tier, 4 m lang, 1,5 m hoch, bis 2500 kg schwer, mit 45 cm … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Flußpferd — Flußpferd, s. Nilpferd und Tafel: Afrikanische Tierwelt, 13 … Kleines Konversations-Lexikon
Flußpferd — (Hippopotamus), Säugethiergattung aus der Ordnung der Dickhäuter, mit 4 monströsen, sehr harten Schneidezähnen, die als Elfenbein gebraucht werden, und gewaltigen Eckzähnen; hat an allen Füßen 4 mit Hufen versehene Zehen, kurze Füße, plumpen… … Herders Conversations-Lexikon
Flußpferd — Flusspferd Flusspferd Systematik Klasse: Säugetiere (Mammalia) Überordnung … Deutsch Wikipedia
Flußpferd — Flusspferd … Deutsche Rechtschreibung Änderungen
Flußpferd — Flusspferd … Wörterbuch Veränderungen in der deutschen Rechtschreibung
Flußpferd, das — Das Flúßpfrd, des es, plur. die e, S. Nilpferd … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Nilpferd — Nilpferd, Flußpferd (Hippopotămus), Säugetiergattg. der nicht wiederkauenden Paarzeher, mit über 2 cm dicker, fast nackter Haut, vier huftragenden Zehen hinten und vorn und furchtbaren Eckzähnen (Hauern) im Unterkiefer. Einzige lebende Art das… … Kleines Konversations-Lexikon
Rosenlöcher — Thomas Rosenlöcher (* 29. Juli 1947 in Dresden) ist ein deutscher Schriftsteller. Inhaltsverzeichnis 1 Leben und Werk 2 Einzeltitel 3 Herausgabe 4 Auszeichnungen … Deutsch Wikipedia
Thomas Rosenlöcher — bei einer Lesung auf dem Erlanger Poetenfest 2009 Thomas Rosenlöcher (* 29. Juli 1947 in Dresden) ist ein deutscher Schriftsteller. Inhaltsverzeichnis … Deutsch Wikipedia