Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

Erasistratus

  • 1 Erasistratus

    Erasistratus, ī, m. (Ερασίστρατος), ein berühmter alexandrinischer Arzt, von der Insel Keos, Stifter einer medizin. Schule, um 304 v. Chr., Cels. praef. p. 2, 18 D. Plin. 29, 5. Val. Max. 5, 7. ext. 1.

    lateinisch-deutsches > Erasistratus

  • 2 Erasistratus

    Erasistratus, ī, m. (Ερασίστρατος), ein berühmter alexandrinischer Arzt, von der Insel Keos, Stifter einer medizin. Schule, um 304 v. Chr., Cels. praef. p. 2, 18 D. Plin. 29, 5. Val. Max. 5, 7. ext. 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Erasistratus

  • 3 monstro

    mōnstro (archaist. mōstro), āvī, ātum, āre (eig. monestro [wie monstrum eig. monestrum] v. moneo), zeigen, weisen, I) durch Gesten: digito non longe frutices horridos, Apul.: digito indice ad hoc, Hor. (im Passiv monstror digito, die Leute weisen mit dem F. auf mich [als einen berühmten Mann, Dichter usw.], Pers.: u. so monstror digito praetereuntium, Hor.): monstror omni in turba, Mart.: hostibus simul suisque monstrati, mit Stolz gezeigt, Tac.: dah. meton., vetusto nomine et propinquitate monstratus, ein Gegenstand der öffentlichen Aufmerksamkeit, Tac.: alci viam, Enn. fr.: erranti comiter viam, Enn. fr.: brevius iter, Curt.: iter ad parentes tuos, Apul.: leporum secreta cubilia (v. Hunden), Nemes. cyn.: proceram palmam Deli monstrant, Cic.: scio, ubi sit, verum hodie numquam monstrabo, Ter. – II) mit Worten: A) im allg., etw. zeigen, weisen, in etw. unterweisen, etw. lehren, etw. angeben, andeuten, auf etw. hindeuten, hinweisen, etw. an die Hand od. unter den Fuß geben, crimina (Beschuldigungen), Plin. pan.: fesso militi Cremonam, auf Kr. (vertröstend) hinweisen, Tac.: indiciis recentibus abdita rerum, Hor.: illud Democriti salutare praeceptum, quo monstratur tranquillitas, Sen.: monstratus fatis Vespasianus, Tac. – m. Infin., inulas ego primus amaras monstravi incoquere, Hor. sat. 2, 8, 52: eadem illa ratio scrobes fodere monstravit, Plin. 17, 139: arare quoque ac serere frumenta glandem vescentibus monstrarunt, Iustin. 2, 6, 5. – m. folg. Relativ- od. indir. Fragesatz, si scis, monstra quod bibam (gib mir Geduldstränkchen an), qui (damit ich) usw., Plaut.: tu istic si quid librarii mea manu non intellegent, monstrabis, Cic.: res gestae quo scribi possent numero, monstravit Homerus, Hor.: impers., si voles advertere animum, comiter monstrabitur, Enn. fr. – B) insbes.: 1) anzeigen = verordnen, bestimmen, aras, Verg.: piacula, Verg.: ignes, Ov.: alci radicem vel herbam, Hor. – 2) wegen eines Verbrechens anzeigen, angeben, ab amicis monstrari, Tac.: m. alqm ad exitium, Tac. – 3) ratend zeigen, anraten, antreiben, bene, Plaut.: m. Infin., conferre manum pudor iraque monstrat, Verg. Aen. 9, 44: m. ut u. Konj., quotiens monstravi tibi, viro ut morem geras, Plaut. Men. 780. – 4) zeigen, dartun, erweisen, m. Acc. u. Infin., Erasistratus calculos per urinam pelli eo monstrat, Plin. 22, 88: im Passiv m. Nom. u. Infin., qui adversus ea fecisse monstretur, Ulp. dig. 3, 1, 1. § 6: irreligiosi esse monstramini, Arnob. 3, 16. – / Über die altlat. Form mostro s. Brix Plaut. trin. 342.

    lateinisch-deutsches > monstro

  • 4 monstro

    mōnstro (archaist. mōstro), āvī, ātum, āre (eig. monestro [wie monstrum eig. monestrum] v. moneo), zeigen, weisen, I) durch Gesten: digito non longe frutices horridos, Apul.: digito indice ad hoc, Hor. (im Passiv monstror digito, die Leute weisen mit dem F. auf mich [als einen berühmten Mann, Dichter usw.], Pers.: u. so monstror digito praetereuntium, Hor.): monstror omni in turba, Mart.: hostibus simul suisque monstrati, mit Stolz gezeigt, Tac.: dah. meton., vetusto nomine et propinquitate monstratus, ein Gegenstand der öffentlichen Aufmerksamkeit, Tac.: alci viam, Enn. fr.: erranti comiter viam, Enn. fr.: brevius iter, Curt.: iter ad parentes tuos, Apul.: leporum secreta cubilia (v. Hunden), Nemes. cyn.: proceram palmam Deli monstrant, Cic.: scio, ubi sit, verum hodie numquam monstrabo, Ter. – II) mit Worten: A) im allg., etw. zeigen, weisen, in etw. unterweisen, etw. lehren, etw. angeben, andeuten, auf etw. hindeuten, hinweisen, etw. an die Hand od. unter den Fuß geben, crimina (Beschuldigungen), Plin. pan.: fesso militi Cremonam, auf Kr. (vertröstend) hinweisen, Tac.: indiciis recentibus abdita rerum, Hor.: illud Democriti salutare praeceptum, quo monstratur tranquillitas, Sen.: monstratus fatis Vespasianus, Tac. – m. Infin., inulas ego primus amaras monstravi incoquere, Hor. sat. 2, 8, 52: eadem illa ratio scrobes fodere
    ————
    monstravit, Plin. 17, 139: arare quoque ac serere frumenta glandem vescentibus monstrarunt, Iustin. 2, 6, 5. – m. folg. Relativ- od. indir. Fragesatz, si scis, monstra quod bibam (gib mir Geduldstränkchen an), qui (damit ich) usw., Plaut.: tu istic si quid librarii mea manu non intellegent, monstrabis, Cic.: res gestae quo scribi possent numero, monstravit Homerus, Hor.: impers., si voles advertere animum, comiter monstrabitur, Enn. fr. – B) insbes.: 1) anzeigen = verordnen, bestimmen, aras, Verg.: piacula, Verg.: ignes, Ov.: alci radicem vel herbam, Hor. – 2) wegen eines Verbrechens anzeigen, angeben, ab amicis monstrari, Tac.: m. alqm ad exitium, Tac. – 3) ratend zeigen, anraten, antreiben, bene, Plaut.: m. Infin., conferre manum pudor iraque monstrat, Verg. Aen. 9, 44: m. ut u. Konj., quotiens monstravi tibi, viro ut morem geras, Plaut. Men. 780. – 4) zeigen, dartun, erweisen, m. Acc. u. Infin., Erasistratus calculos per urinam pelli eo monstrat, Plin. 22, 88: im Passiv m. Nom. u. Infin., qui adversus ea fecisse monstretur, Ulp. dig. 3, 1, 1. § 6: irreligiosi esse monstramini, Arnob. 3, 16. – Über die altlat. Form mostro s. Brix Plaut. trin. 342.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > monstro

См. также в других словарях:

  • Erasistratus — of Chios (304 BC 250 BC) was a Greek anatomist and royal physician under Seleucus I Nicator of Syria. Along with fellow Greek Philosopher Herophilus, he founded a school of anatomy in Alexandria. Alexandria was an Egyptian city that fostered the… …   Wikipedia

  • Erasistratus — Erasistrătus, griech. Arzt, um 300 v. Chr., geb. auf der Insel Keos, lebte zu Antiochien und Alexandrien, gest. in Ionien in hohem Alter, Stifter einer eigenen mediz. Schule (Erasistratēer), machte bes. in der Lehre vom Gehirn und Nervensystem… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Erasistratus — Erasistratus, einer der berühmtesten griech. Aerzte aus der Alexandrinischen Schule u. Stifter einer eigenen Schule, von Julis auf Keos gebürtig, um 300 v. Chr. Er lebte zu Alexandrien, und erwarb sich durch seine Sectionen nicht bloß an Leichen …   Herders Conversations-Lexikon

  • ERASISTRATUS — Medicus eximus ex Aristotelis familia, eius ex filia nepos, cuius multis in locis meminit Plin. Inter alia ostendit, famem fieri, propter inanes ac patentes intestinorum, et ventriuculi fibras. Gell. l. 16. c. 3. Floruit autem sub Ptol.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Erasistratus of Chios — (c. 304 bc–259 bc) Greek anatomist and physician Erasistratus, who was born on the Greek island of Chios, came from a distinctly medical background and studied in Athens, Cos, and Alexandria. Following Herophilus he became the leading figure in… …   Scientists

  • Erasistratus Of Ceos — ▪ Greek physician flourished c. 250 BC       Greek anatomist and physician in Alexandria, regarded by some as the founder of physiology.       Known especially for his studies of the circulatory and nervous systems, Erasistratus noted the… …   Universalium

  • Erasistratus — /er euh sis treuh teuhs/, n. c300 250 B.C., Greek physician and physiologist. * * * …   Universalium

  • Erasistratus — /er euh sis treuh teuhs/, n. c300 250 B.C., Greek physician and physiologist …   Useful english dictionary

  • Erasistratus of Ceos — See Hellenistic biological sciences …   History of philosophy

  • Hellenistic biological sciences — R.J.Kankinson The five centuries that separate Aristotle’s death in 322 BC from Galen’s ascendancy in Rome in the latter part of the second century AD were fertile ones for the biological sciences, in particular medicine. Nor is the period solely …   History of philosophy

  • pneumatism — ▪ medical theory       in medicine, Alexandrian medical school, or sect, based on the theory that life is associated with a subtle vapour called the pneuma; it was, in essence, an attempt to explain respiration.       Pneumatism was expounded by… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»