Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

Eiszapfen

  • 1 Eiszapfen

    m ледяная сосулька

    Русско-немецкий карманный словарь > Eiszapfen

  • 2 Eiszapfen

    Ei szapfen m
    sopel m lodu

    Neue deutsche Polnisch-Deutsch > Eiszapfen

  • 3 icicle

    English-German geography dictionary > icicle

  • 4 carámbano

    Diccionario geografía española-alemana > carámbano

  • 5 сосулька

    Русско-немецкий географический словарь > сосулька

  • 6 glaçon

    Dictionnaire français-allemand de géographie > glaçon

  • 7 icicle

    noun
    Eiszapfen, der
    * * *
    (a long hanging piece of ice formed by the freezing of dripping water: icicles hanging from the roof.) der Eiszapfen
    * * *
    ici·cle
    [ˈaɪsɪkl̩]
    n Eiszapfen m
    * * *
    ['aIsɪkl]
    n
    Eiszapfen m
    * * *
    icicle [ˈaısıkl] s Eiszapfen m
    * * *
    noun
    Eiszapfen, der
    * * *
    n.
    Eiszapfen m.

    English-german dictionary > icicle

  • 8 carámbano

    ka'rambano
    m
    sustantivo masculino
    carámbano
    carámbano [ka'rambano]
    Eiszapfen masculino

    Diccionario Español-Alemán > carámbano

  • 9 canelón

    kane'lɔn
    m
    sustantivo masculino
    canalón sustantivo masculino
    COCINA Cannelloni (solo pl)
    canelón
    canelón [kane'lon]
    num1num (desagüe) Dachrinne femenino
    num2num plural gastronomía Cannelloni plural
    num3num (carámbano) Eiszapfen masculino
    num4num (charretera) Raupe femenino

    Diccionario Español-Alemán > canelón

  • 10 sopel

    sopel [sɔpɛl] < gen -pla> m
    \sopel lodu Eiszapfen m
    zmarznąć na \sopel zu einem Eiszapfen werden, sich +dat einen abfrieren ( fam)

    Nowy słownik polsko-niemiecki > sopel

  • 11 losbrechen

    los|brechen
    irr
    I. vt haben Ast, Zweig odłamywać [ perf odłamać]; Eiszapfen odrywać [ perf oderwać]
    II. vi sein
    [von etw] \losbrechen Ast: odłamywać [ perf odłamać] się [od czegoś], Eiszapfen: odrywać [ perf oderwać] się [od czegoś]
    2) ( beginnen) Skandal: wybuchać [ perf wybuchnąć]; Gewitter: rozpętać się

    Neue deutsche Polnisch-Deutsch > losbrechen

  • 12 stiria

    stīria, ae, f. (verwandt mit stilla, s. Paul. ex Fest. 345, 3), der gefrorene, hangende Tropfen, der Eiszapfen, Verg., Plin. u.a.

    lateinisch-deutsches > stiria

  • 13 tabesco

    tābēsco, tābuī, ere (Inchoat. zu tabeo), allmählich vergehen, schwinden, I) v. Lebl., vergehen, schwinden, zergehen, zerfließen, schmelzen, verwesen, in Verwesung übergehen, a) eig., m. Abl., sol glaciem dissolvit et altis montibus altas exstructasque nives radiis tabescere cogit, Lucr. 6, 964: et aquilonibus reliquisque frigoribus adstrictus durescit umor, et idem vicissim mollitur tepefactus et tabescit calore, Cic. de nat. deor. 2, 26: quaecumque corpora calore tabuerint, Ov. met. 15, 363: maesta neque assiduo tabescere lumina fletu cessarent, Catull. 68, 55. – absol., omnia paulatim tabescere, Lucr. 2, 1173: tabuerant cerae, Ov. art. am. 2, 89 u. met. 8, 227: quasi igni cera super calido tabescens multa liquescat, Lucr. 6, 516: congestae saeculis tabuerunt nives, Sen. nat. qu. 3, 27, 7: coepit sal tabescere, Plin. 31, 95: donec sal desiverit od. desinat tabescere, Cato r.r. 88, 1. Cels. 6, 15. p. 252, 15 D.: quin (corpus) in taetro tabescat odore, Lucr. 3, 579: qui vivorum corpora cadaveribus adversa adversis alligata... tabescere simul patiebantur, Val. Max. 9, 2. ext. 10: ficus recentes in eo iure (Jauche) tabescere pati, Colum. 12, 17, 2: tabuit in calido vulnere mucro (Dolch = Eiszapfen) tener, Mart. 4, 18, 6: ubi ignis tabuit, ausgegangen, erloschen ist, Solin. 22, 10: sorbitiones, in quibus porrum incoctum tabuerit (zergangen ist), Ceb. 4, 10 (= 4, 4. § 4) extr.: vena omnis, quae noxia est, aut adusta tabescit, aut manu eximitur, Cels. 7, 31 in.: odor tabescentium membrorum, Aur. Vict. de Caes. 39, 1: tabescenda viscera, der Verwesung anheimgegebene, Lact. de mort. pers. 33, 9. – b) übtr., crescere itemque dies licet et tabescere noctes, Lucr. 5, 678 (vgl. im Bilde, quasi nix tabescit dies, Plaut. Stich. 648): nolite pati regnum Numidiae, quod vostrum est, per scelus et sanguinem familiae nostrae tabescere, dahinsieche (zugrunde gehe), Sall. Iug. 14, 25: bisque tuum decies non toto tabuit anno, schwand dahin, ging auf, Mart. 9, 82, 5: praestatur laus virtuti, sed multo ocius verno gelu tabescit, Liv. Andr. tr. 17. – II) v. Menschen u. deren Gemüt, sich auszehren, sich verzehren, verschmachten, verkommen, sich abhärmen, a) übh., mit Abl., misero diuturnoque morbo tabescens, Cic. de nat. deor. 3, 84: adeo atroci tabuimus fame, ut etc., Amm. 25, 8, 15 (u. so fame, ignavissimo mortis genere, tabescentes, Amm. 17, 9, 4). – ego, qui tuo maerore maceror, macesco, consenesco et tabesco miser, Plaut. capt. 134: tab. dolore ac miseriā, Ter. adelph. 603: dolore, Cic. ad Att. 2, 21, 4: aeterno luctu, Lucr. 3, 909: luctibus, Ov. met. 14, 432: molestiis, Cic. Tusc. 4, 37: desiderio, Cic. Cat. 2, 6. Gell. 6 (7), 8, 7: otio, in Ruhe versumpfen, Cic. ad Att. 2, 14, 1: nolumus assiduis animum tabescere curis, Ov. trist. 5, 1, 77: Victorini mei lacrimis tabesco, conliquesco, Fronto de nep. am. 2. p. 232, 17 N. – absol., perspicio nobis in hac calamitate tabescendum esse, Cic. ad Att. 3, 25 in.: absque ullo egressus effectu deinde tabescebat immobilis, versumpfte in gänzlicher Ruhe, Amm. 14, 3, 4. – bes. tabescas (mögest du verwesen!), als Wunsch oder Verwünschung, tabescas utinam, Sabelle belle! Mart. 12, 39, 4: Barca tabescas, Corp. inscr. Lat. 4, 75. – b) vor Liebesgram, ecquem, qui sic tabuerit, longo meministis in aevo? Ov. met. 3, 445: gaudet me vacuo solam tabescere lecto, Prop. 3, 6, 23. – m. Abl. od. m. ex u. Abl. des Gegenstandes der Liebe, Haemonio hospitio (= hospite), Prop. 1, 15, 20: ex illo, Ov. met. 4, 259. – m. Abl. u. folg. ne u. Konj., illa quidem interea famā tabescet inani, haec tua ne virtus fiat amara tibi, Prop. 3, 12, 9. – c) gleichsam die Schwindsucht kriegen, vor Neid vergehen, quod aliena capella gerat distentius uber, tabescat, Hor. sat. 1, 1, 111.

    lateinisch-deutsches > tabesco

  • 14 ледяная сосулька

    adj
    cool. Eiszapfen

    Универсальный русско-немецкий словарь > ледяная сосулька

  • 15 редис

    n
    1) gener. Radies (Raphanus sativus var. radicula Pers.), Radieschen (Raphanus sativus var. radicula Pers.), Radieschen (Raphanus sativus L. var. radicula Pers.)
    2) food.ind. Eiszapfen, Monatsrettich

    Универсальный русско-немецкий словарь > редис

  • 16 сосулька

    n
    1) gener. Eiskegel, (ледяная) Eiszacke, (ледяная) Zapfen, (ледяная) Eiszapfen
    2) low.germ. (ледяная) Marren

    Универсальный русско-немецкий словарь > сосулька

  • 17 glaçon

    glasɔ̃
    m
    1) Eisscholle f, Eiszapfen m
    2) ( pour l'apéritif) Eiswürfel m
    glaçon
    glaçon [glasõ]
    1 (petit cube) Eiswürfel masculin
    2 ( familier: personne) Eisberg masculin
    3 pluriel (pieds, mains) Eisklötze Pluriel

    Dictionnaire Français-Allemand > glaçon

  • 18 сосулька

    (ж)

    Русско-немецкий словарь по водному хозяйству > сосулька

  • 19 stiria

    stīria, ae, f. (verwandt mit stilla, s. Paul. ex Fest. 345, 3), der gefrorene, hangende Tropfen, der Eiszapfen, Verg., Plin. u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > stiria

  • 20 tabesco

    tābēsco, tābuī, ere (Inchoat. zu tabeo), allmählich vergehen, schwinden, I) v. Lebl., vergehen, schwinden, zergehen, zerfließen, schmelzen, verwesen, in Verwesung übergehen, a) eig., m. Abl., sol glaciem dissolvit et altis montibus altas exstructasque nives radiis tabescere cogit, Lucr. 6, 964: et aquilonibus reliquisque frigoribus adstrictus durescit umor, et idem vicissim mollitur tepefactus et tabescit calore, Cic. de nat. deor. 2, 26: quaecumque corpora calore tabuerint, Ov. met. 15, 363: maesta neque assiduo tabescere lumina fletu cessarent, Catull. 68, 55. – absol., omnia paulatim tabescere, Lucr. 2, 1173: tabuerant cerae, Ov. art. am. 2, 89 u. met. 8, 227: quasi igni cera super calido tabescens multa liquescat, Lucr. 6, 516: congestae saeculis tabuerunt nives, Sen. nat. qu. 3, 27, 7: coepit sal tabescere, Plin. 31, 95: donec sal desiverit od. desinat tabescere, Cato r.r. 88, 1. Cels. 6, 15. p. 252, 15 D.: quin (corpus) in taetro tabescat odore, Lucr. 3, 579: qui vivorum corpora cadaveribus adversa adversis alligata... tabescere simul patiebantur, Val. Max. 9, 2. ext. 10: ficus recentes in eo iure (Jauche) tabescere pati, Colum. 12, 17, 2: tabuit in calido vulnere mucro (Dolch = Eiszapfen) tener, Mart. 4, 18, 6: ubi ignis tabuit, ausgegangen, erloschen ist, Solin. 22, 10: sorbitiones, in quibus porrum incoctum tabuerit (zergangen ist), Ceb. 4, 10 (=
    ————
    4, 4. § 4) extr.: vena omnis, quae noxia est, aut adusta tabescit, aut manu eximitur, Cels. 7, 31 in.: odor tabescentium membrorum, Aur. Vict. de Caes. 39, 1: tabescenda viscera, der Verwesung anheimgegebene, Lact. de mort. pers. 33, 9. – b) übtr., crescere itemque dies licet et tabescere noctes, Lucr. 5, 678 (vgl. im Bilde, quasi nix tabescit dies, Plaut. Stich. 648): nolite pati regnum Numidiae, quod vostrum est, per scelus et sanguinem familiae nostrae tabescere, dahinsieche (zugrunde gehe), Sall. Iug. 14, 25: bisque tuum decies non toto tabuit anno, schwand dahin, ging auf, Mart. 9, 82, 5: praestatur laus virtuti, sed multo ocius verno gelu tabescit, Liv. Andr. tr. 17. – II) v. Menschen u. deren Gemüt, sich auszehren, sich verzehren, verschmachten, verkommen, sich abhärmen, a) übh., mit Abl., misero diuturnoque morbo tabescens, Cic. de nat. deor. 3, 84: adeo atroci tabuimus fame, ut etc., Amm. 25, 8, 15 (u. so fame, ignavissimo mortis genere, tabescentes, Amm. 17, 9, 4). – ego, qui tuo maerore maceror, macesco, consenesco et tabesco miser, Plaut. capt. 134: tab. dolore ac miseriā, Ter. adelph. 603: dolore, Cic. ad Att. 2, 21, 4: aeterno luctu, Lucr. 3, 909: luctibus, Ov. met. 14, 432: molestiis, Cic. Tusc. 4, 37: desiderio, Cic. Cat. 2, 6. Gell. 6 (7), 8, 7: otio, in Ruhe versumpfen, Cic. ad Att. 2, 14, 1: nolumus assiduis animum tabescere curis, Ov. trist. 5, 1, 77: Victorini mei lacrimis tabes-
    ————
    co, conliquesco, Fronto de nep. am. 2. p. 232, 17 N. – absol., perspicio nobis in hac calamitate tabescendum esse, Cic. ad Att. 3, 25 in.: absque ullo egressus effectu deinde tabescebat immobilis, versumpfte in gänzlicher Ruhe, Amm. 14, 3, 4. – bes. tabescas (mögest du verwesen!), als Wunsch oder Verwünschung, tabescas utinam, Sabelle belle! Mart. 12, 39, 4: Barca tabescas, Corp. inscr. Lat. 4, 75. – b) vor Liebesgram, ecquem, qui sic tabuerit, longo meministis in aevo? Ov. met. 3, 445: gaudet me vacuo solam tabescere lecto, Prop. 3, 6, 23. – m. Abl. od. m. ex u. Abl. des Gegenstandes der Liebe, Haemonio hospitio (= hospite), Prop. 1, 15, 20: ex illo, Ov. met. 4, 259. – m. Abl. u. folg. ne u. Konj., illa quidem interea famā tabescet inani, haec tua ne virtus fiat amara tibi, Prop. 3, 12, 9. – c) gleichsam die Schwindsucht kriegen, vor Neid vergehen, quod aliena capella gerat distentius uber, tabescat, Hor. sat. 1, 1, 111.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tabesco

См. также в других словарях:

  • Eiszapfen — an einer Dachrinne und einer Straßenlaterne Ein Eiszapfen ist ein aus gefrorenem Wasser bestehender Spitz, der an der dem Boden zugewandten Seite nicht notwendigerweise spitz sein muss, sondern abgerundet sein kann. Dies lässt sich durch den… …   Deutsch Wikipedia

  • Eiszapfen — ↑ Zapfen …   Das Herkunftswörterbuch

  • Eiszapfen — der Eiszapfen, (Aufbaustufe) aus gefrorenem Wasser bestehende Spitze, meist am Rande eines Daches Synonym: Zapfen Beispiel: An den Bäumen hängen tropfende Eiszapfen …   Extremes Deutsch

  • Eiszapfen — *1. Du kalter Eiszapfen. (Nürtingen.) *2. Und wenn s Eiszapfen regnet, ich gehe, ich muss fort …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Eiszapfen — varveklis statusas T sritis ekologija ir aplinkotyra apibrėžtis Ledinis pailgas smailas darinys, susidarantis šąlant lašančiam (varvančiam) ar didesniais kiekiais krintančiam vandeniui. Varveklio galas kai kuriais atvejais dėl vėjo ar vandens… …   Ekologijos terminų aiškinamasis žodynas

  • Eiszapfen, der — Der Eiszapfen, des s, plur. ut nom. sing. wie das vorige, in den anständigern Sprecharten. Die Eiszapfen entstehen aus langsam herunter fallenden Wassertropfen, wenn selbige zu Eis frieren …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Eiszapfen — Eis|zap|fen 〈m. 4〉 Zapfen, Zacken aus herabgelaufenen u. sofort angefrorenen Wassertropfen (bes. an Dächern) * * * Eis|zap|fen, der: aus herabtropfendem, sofort anfrierendem Wasser gebildeter [herabhängender] Zapfen. * * * Eis|zap|fen, der: aus… …   Universal-Lexikon

  • Eiszapfen — Eis·zap·fen der; eine Art Zapfen aus ↑Eis (1), der entsteht, wenn Wasser von irgendwo herabtropft und sofort gefriert …   Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache

  • Eiszapfen — Eiszapfenm 1.gefühlskalte,unnahbare(weibliche)Person;MenschvonfrostigerWesensart.19.Jh. 2.heraushängenderNasenschleimbeiKindern.19.Jh. 3.geschmolzenerEiszapfen=gemeinhinabweisendeweiblichePerson,diegelegentlich»auftaut«.1900ff …   Wörterbuch der deutschen Umgangssprache

  • Eiszapfen — Ieszappe (der) …   Kölsch Dialekt Lexikon

  • Eiszapfen — Eis|zap|fen …   Die deutsche Rechtschreibung

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»