Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Egnātius

  • 1 Egnatius

    Egnātius, iī, m. urspr. samnitischer Eigenname, unter dem bes. bekannt: a) Egnatius Mecenius (Maetennius), zu Romulus' Zeit, der seine Frau, weil sie Wein vom Faß getrunken hatte, erschlug, aber von Romulus von der Strafe freigesprochen wurde, Plin. 14, 89. Val. Max. 6, 3, 9. – b) M. Egnatius Rufus, 21 v. Chr. Ädil u. als solcher in großer Gunst beim Volke; später wegen einer Verschwörung gegen das Leben des Oktavian mit seinen Mitschuldigen hingerichtet, Vell. 2, 91 sqq. Suet. Aug. 19, 1. – c) P. Egnatius Celer, ein stoischer Philosoph zu Neros Zeit, aus Beryllus in Phönice, Angeber seines Schülers Barea Soranus, Tac. ann. 16, 32 (auch gemeint Iuven. 3, 116): Plur. Egnatii, Männer wie Egnatius, Sen. de brev. vit. 4, 5. Tac. ann. 1, 10. – d) eine Egnatia Maximilla, die ihren Gatten ins Exil nach Andros begleitete, Tac. ann. 15, 71.

    lateinisch-deutsches > Egnatius

  • 2 Egnatius

    Egnātius, iī, m. urspr. samnitischer Eigenname, unter dem bes. bekannt: a) Egnatius Mecenius (Maetennius), zu Romulus' Zeit, der seine Frau, weil sie Wein vom Faß getrunken hatte, erschlug, aber von Romulus von der Strafe freigesprochen wurde, Plin. 14, 89. Val. Max. 6, 3, 9. – b) M. Egnatius Rufus, 21 v. Chr. Ädil u. als solcher in großer Gunst beim Volke; später wegen einer Verschwörung gegen das Leben des Oktavian mit seinen Mitschuldigen hingerichtet, Vell. 2, 91 sqq. Suet. Aug. 19, 1. – c) P. Egnatius Celer, ein stoischer Philosoph zu Neros Zeit, aus Beryllus in Phönice, Angeber seines Schülers Barea Soranus, Tac. ann. 16, 32 (auch gemeint Iuven. 3, 116): Plur. Egnatii, Männer wie Egnatius, Sen. de brev. vit. 4, 5. Tac. ann. 1, 10. – d) eine Egnatia Maximilla, die ihren Gatten ins Exil nach Andros begleitete, Tac. ann. 15, 71.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Egnatius

  • 3 Egnatius

    Egnātĭus, i, m., a Roman proper name.
    1.
    L. Egn. Rufus, friend of Cicero, Cic. Fam. 13, 43 sq.; id. Att. 7, 18, 4 al.—
    2.
    M. Egn. Rufus, the name of an edile, 733 A. U. C., who set on foot a conspiracy against Augustus, Suet. Aug. 19; Vell. 2, 91 sq.; Sen. Clem. 1, 9; id. Brev. Vit. 5; Tac. A. 1, 10.—Hence, Egnātĭānus, a, um, adj., of Egnatius:

    scelus,

    Vell. 2, 93. —
    3.
    Egnatia Maximilla, Tac. A. 15, 71.

    Lewis & Short latin dictionary > Egnatius

  • 4 Egnatius

    Egnātius, a, um
    римск. nomen (самнитского происхождения); наиболее известны
    1) Gellius E., вождь самнитов во время 3-й Самнитской войны, пал в сражении с римлянами в 295 г. до н. э. L
    2) Marius E., один из вождей италийских союзников во время Союзнической войны, убит в 89 г. до н. э. Fl, L
    3) M. E. Rufus, эдил в 20 г. и претор в 19 г. до н. э., казнен за участие в заговоре против Августа VP, Su

    Латинско-русский словарь > Egnatius

  • 5 Egnatius

    2. RUS усачик m
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Egnatius

  • 6 Egnatius apicalis

    2. RUS усачик m, кобылка f усатая
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Egnatius apicalis

  • 7 Egnatianus

    Egnātĭus, i, m., a Roman proper name.
    1.
    L. Egn. Rufus, friend of Cicero, Cic. Fam. 13, 43 sq.; id. Att. 7, 18, 4 al.—
    2.
    M. Egn. Rufus, the name of an edile, 733 A. U. C., who set on foot a conspiracy against Augustus, Suet. Aug. 19; Vell. 2, 91 sq.; Sen. Clem. 1, 9; id. Brev. Vit. 5; Tac. A. 1, 10.—Hence, Egnātĭānus, a, um, adj., of Egnatius:

    scelus,

    Vell. 2, 93. —
    3.
    Egnatia Maximilla, Tac. A. 15, 71.

    Lewis & Short latin dictionary > Egnatianus

  • 8 Egnatia

    1. Egnātia, ae, f., in der Volkssprache abgekürzt Gnātia, Hafenstadt in Apulia Peucetia, von Horaz wegen des Mangels an trinkbarem Wasser Lymphis iratis exstructa gen., j. Ruinen bei Torre d'Egnasia od. Agnazzo, Plin. 2, 240: Form Gnātia bei Hor. sat. 1, 5, 97. Mela 2, 4, 7 (2. § 66).
    ————————
    2. Egnātia, s. Egnatius no. d.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Egnatia

  • 9 solvō

        solvō solvī (soluit, Ct.; soluisse, Tb.), solūtus, ere    [2 se+luo], to loosen, unbind, unfasten, unfetter, untie, release: iube solvi (eum), T.: ad palum adligati repente soluti sunt: ita nexi soluti (sunt), L.: Solvite me, pueri, V.: quo modo solvantur (nodi), Cu.: solve capillos, untie, O.: crines, let down, O.: terrae quem (florem) ferunt solutae, i. e. thawed, H.: Solve senescentem equum, i. e. from service, H.: talibus ora solvit verbis, freely opens, O.: Solvite vela, unfurl, V.— To detach, remove, part, disengage, free: ancorā solutā (i. e. a litore): classis retinacula solvi iussit, O.: teque isto corpore solvo, V.: partūs, to bring forth, O.—Of ships, to free from land, set sail, weigh anchor, leave land, depart: navīs solvit, Cs.: primis tenebris solverat navem, L.: cum foedere solvere navīs, O.: navīs a terrā solverunt, Cs.: ab Corintho solvere navīs, L.: tertia fere vigiliā solvit (sc. navem), Cs.: nos eo die cenati solvimus: a Brundusio solvit, L.: Alexandriā solvisse: portu solventes.— To untie, unfasten, unlock, unseal, open: ille pharetram Solvit, uncovered, O.: solutā epistulā, N.: solutis fasciis, Cu.— To take apart, disintegrate, disunite, dissolve, separate, break up, scatter, dismiss: ubi ordines procursando solvissent, L.: agmina Diductis solvēre choris, V.: solvit maniplos, Iu.: coetuque soluto Discedunt, O.: urbem solutam reliquerunt, disorganized: si solvas ‘Postquam discordia tetra’... Invenias, etc., H.— To relax, benumb, make torpid, weaken: ima Solvuntur latera, V.: pennā metuente solvi, i. e. unflagging, H.: illi solvuntur frigore membra, V.: corpora somnus Solverat, O.: somno vinoque solutos, O.: Solvitur in somnos, V.— To loosen, break up, part, dissolve, disperse, divide, scatter: omne conligatum solvi potest: solvere navīs et rursus coniungere, Cu.: membra ratis, O.— To dissolve, melt, turn, change: nives solvere, melt, O.: (vitulo) per integram solvuntur viscera pellem, V.—Of fastenings, to loose, remove, cancel, untie, unlock: nullo solvente catenas, O.: Frenum solvit, Ph.: Solvitur acris hiemps, H.: a corpore bracchia, relaxes his hold, O.: crinalīs vittas, V.: vinculum epistulae, Cu.—Fig., to free, set free, release, loose, emancipate, relieve, exempt: linguam ad iurgia, O.: cupiditates suas, Cu.: Bassanitas obsidione, L.: ut religione civitas solvatur: Vopiscus, solvatur legibus, be exempted: petente Flacco ut legibus solveretur, L.: ut is per aes et libram heredes testamenti solvat, release the testamentary heirs: reus Postumus est eā lege... solutus ac liber, i. e. the law does not apply to: solutus Legibus insanis, H.: vos curis ceteris, T.: solvent formidine terras, V.: Vita solutorum miserā ambitione, H.: longo luctu, V.: calices quem non fecere Contractā in paupertate solutum? i. e. from cares, H.: ego somno solutus sum, awoke.— To acquit, absolve, cleanse, relieve: ut scelere solvamur, be held guiltless: hunc scelere solutum periculo liberavit: Sit capitis damno Roma soluta mei, O.— To relax, smooth, unbend, quiet, soothe (poet.): solvatur fronte senectus (i. e. frons rugis solvatur), be cleared, H.: arctum hospitiis animum, H.—Of ties, obligations, or authority, to remove, cancel, destroy, efface, make void, annul, overthrow, subvert, violate, abolish: solutum coniugium, Iu.: nec coniugiale solutum Foedus in alitibus, O.: culpa soluta mea est, O.: quos (milites), soluto imperio, licentia conruperat, S.: solvendarum legum principium (i. e. dissolvendarum), Cu.: disciplinam militarem, subvert, L.: pactique fide data munera solvit, i. e. took back, O.— To loosen, impair, weaken, scatter, disperse, dissolve, destroy: plebis vis soluta atque dispersa, S.: senectus quae solvit omnia, L.: nodum (amicitiae) solvere Gratiae, H.: hoc firmos solvit amores, O.— To end, remove, relieve, soothe: ieiunia granis, O.: Curam Dulci Lyaeo, H.: corde metum, V.: pudorem, V.: solutam cernebat obsidionem, the siege raised, L.: Solventur risu tabulae (see tabula), H.— To accomplish, fulfil, complete, keep (of funeral ceremonies, vows, and promises): omnia paterno funeri iusta, finish the burial rites: iustis defunctorum corporibus solutis, Cu.: exsequiis rite solutis, V.: vota, fulfil: Vota Iovi, O.: solvisti fidem, you have kept your promise, T.: Esset, quam dederas, morte soluta fides, i. e. your pledge (to be mine through life), O.— To solve, explain, remove: quā viā captiosa solvantur, i. e. are refuted: Carmina non intellecta, O.: nodos iuris, Iu.—Of debts, to fulfil, pay, discharge, pay off: hoc quod debeo peto a te ut... solutum relinquas, settled: Castricio pecuniam iam diu debitam, a debt of long standing: ex quā (pensione) maior pars est ei soluta: rem creditori populo solvit, L.: ut creditae pecuniae solvantur, Cs.: debet vero, solvitque praeclare.—Of persons, to make payment, pay: cuius bona, quod populo non solvebat, publice venierunt: ei cum solveret, sumpsit a C. M. Fufiis: pro vecturā: tibi quod debet ab Egnatio, pay by a draft on Egnatius: numquam vehementius actum est quam ne solveretur, to stop payments: nec tamen solvendo aeri alieno res p. esset, able to pay its debt, L.; hence the phrase, solvendo esse, to be solvent: solvendo non erat, was insolvent: cum solvendo civitates non essent: ne videatur non fuisse solvendo.—Of money or property, to pay, pay over, hand over (for pecuniā rem or debitum solvere): emi: pecuniam solvi: pro quo (frumento) pretium, L.: quae praemia senatus militibus ante constituit, ea solvantur: arbitria funeris, the expenses of the funeral: Dona puer solvit, paid the promised gifts, O.: HS CC praesentia, in cash: legatis pecuniam pro frumento, L.—Of a penalty, to accomplish, fulfil, suffer, undergo: iustae et debitae poenae solutae sunt: capite poenas, S.: meritas poenas solvens, Cu.
    * * *
    solvere, solvi, solutus V
    loosen, release, unbind, untie, free; open; set sail; scatter; pay off/back

    Latin-English dictionary > solvō

  • 10 Egnatia

    Egnātĭa, ae, f.
    I.
    A city and harbor on the coast of Appulia, now Torre d' Agnazzo or Monopoli, Plin. 2, 107, 111, § 240;

    the same called Gnatia,

    Hor. S. 1, 5, 97 sq.; Mel. 2, 4, 7; Inscr. in Avellino Bull. Arch. Ottobre, 1845.—
    II.
    The name of a female, v. Egnatius fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Egnatia

  • 11 renideo

    rĕ-nīdĕo ( perf. reniduit, emeidiasen, Gloss. Philox.), ēre, v. n. [perh. kindr. with nizô], to shine again, shine back; to glitter, glisten, be bright or resplendent ( poet. and not freq. till after the Aug. period).
    I.
    Lit.:

    nec domus argento fulgenti auroque renidet,

    Lucr. 2, 27:

    ut pura nocturno renidet Luna mari Gnidiusve Gyges,

    Hor. C. 2, 5, 19:

    non ebur neque aureum Meā renidet in domo lacunar,

    id. ib. 2, 18, 2; so,

    sparsa orichalca,

    Stat. Th. 10, 660:

    ostrum, Petr. poët. 119, 29: circum renidentes Lares,

    i. e. shining from the reflection of the fire, Hor. Epod. 2, 66: late fluctuat omnis Aere renidenti tellus, with gleaming brass (of arms), Verg. G. 2, 282 (cf.:

    aere renidescit tellus,

    Lucr. 2, 326).—
    II.
    Trop.
    * A.
    In gen., to shine:

    jam sola renidet in Stilichone salus,

    Claud. in Eutr. 2, 501.—
    B.
    In partic., to shine or beam for joy, to be glad, cheerful:

    (puer Icarus) ore renidenti Captabat plumas,

    Ov. M. 8, 197; Val. Fl. 4, 234:

    tractabat ceram puer pennasque renidens,

    id. A. A. 2, 49:

    puer,

    Stat. Th. 4, 789; cf.:

    hilarior protinus renidet oratio,

    Quint. 12, 10, 28.— With object-clause, as cause of the joy: adjecisse praedam Torquibus exiguis [p. 1565] renidet, rejoices, Hor. C. 3, 6, 12.—
    2.
    Transf. (by a natural figure, as, conversely, ridere is used poet. for splendere, Hor. C. 4, 11, 6 al.), to smile, laugh (syn. subrideo):

    homo renidens,

    smiling, Liv. 35, 49; Tac. A. 15, 66:

    ad haec renidens Milo... inquit,

    App. M. 2, p. 120, 16:

    Tiberius torvus aut falsum renidens vultu,

    Tac. A. 4, 60; cf.:

    torvum renidens,

    Amm. 14, 9, 6; Tac. H. 4, 43:

    renidenti cohibens suspiria vultu,

    Val. Fl. 4, 359:

    (Cupido) Iste lascivus puer ac renidens,

    Sen. Hippol. 277:

    Egnatius quod candidos habet dentes, Renidet usquequaque,

    Cat. 39, 1 sq. —
    * b.
    With dat. (like arridere), to smile upon, be gracious to:

    mihi renidens Fortuna,

    App. M. 10, p. 246, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > renideo

См. также в других словарях:

  • Egnatĭus — Egnatĭus, 1) Gellius E., Heerführer der Samniter, verband sich 296 v. Chr. mit den Etruskern gegen die Römer, wurde aber von denselben besiegt; als er im folgenden Jahre, mit Galliern u. Umbrern verbündet, den Kampf gegen die Römer erneuerte,… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • EGNATIUS — praenomine Publius habitu et ore auctoritatem Stoicae Sectae praetulit; animo perfidiosus et subdolus avaritiam ac libidinem occultans, Bareae Sorani cliens, vendidit pecuniâ falsum testimonium, ad opptimendum Patronum. Idem filiam Bareae Sorani… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Egnatius — Gellius Egnatius was the leader of the Samnites during the Third Samnite War, which broke out in 298 BC. By the end of the second campaign the Samnites appeared completely defeated, however in the following year Gallius Egnatius marched into… …   Wikipedia

  • EGNATIUS Joh. Baptista — Venetus, virtute, probitate, eloquentiâ ac eruditione inclitus, discipulus Angeli Politiani, M. Anton. Sabellico in munere docendi publico successit, ille per 40. Annos cum gloria defunctus Scripsit de Principibus Rom. aliaque bene multa. Obiit.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Egnatius Lucilianus — was a governor of Britannia Inferior, a province of Roman Britain some time between AD 238 and 244. Little else is known of him although he seems to have been involved in the rebuilding and expansion of the fort at Durham along with his… …   Wikipedia

  • EGNATIUS Capito — vir Consularis, inter occisos a Commodo Imp. apud Lamprid …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Egnatius Rufus — Marcus Egnatius Rufus († 19 v. Chr. in Rom) war ein römischer Senator und Politiker zur Zeit des Augustus. Wohl 22 v. Chr. war er Ädil und erwarb sich große Beliebtheit bei der stadtrömischen Bevölkerung, indem er eine private Feuerwehr… …   Deutsch Wikipedia

  • EGNATIUS Rufus (M.) — M. EGNATIUS Rufus aedilis, sub coniurationis crimine in Augustum oppressus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Gellius Egnatius — († 295 v. Chr.) war ein Anführer der Samniten während des dritten Samnitenkriegs. Leben Gellius Egnatius wurde wahrscheinlich in der Mitte des 4. Jahrhunderts v. Chr. geboren. Zum Anführer der Samniten wurde Egnatius um 298 v. Chr, während dem… …   Deutsch Wikipedia

  • Gnaeus Egnatius — war ein Politiker der römischen Republik im 2. Jahrhundert v. Chr. Leben Gnaeus Egnatius war der Sohn eines nicht weiter bekannten Gaius Egnatius. Er war Mitte der 140er Jahre v. Chr. Prätor und Prokonsul der gerade in das römische Reich… …   Deutsch Wikipedia

  • Marcus Egnatius Rufus — († 19 v. Chr. in Rom) war ein römischer Senator und Politiker zur Zeit des Augustus. Wohl 22 v. Chr. war er Ädil und erwarb sich große Beliebtheit bei der stadtrömischen Bevölkerung, indem er eine private Feuerwehr aufstellte. Im Gegensatz zu… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»