-
1 druid
• druid -
2 druid
-
3 druid
[druid]nounkeltski duhovnik, druid; organizator eisteddfoda -
4 Druid
Druid [ˊdru:ɪd] nист. друи́д, жрец -
5 Druid
-
6 druid
• druid; druidski -
7 druid
-
8 Druid
A term used mostly in Australia for a heavy cotton duck. -
9 druid
-
10 druid
-
11 Druid
n. druid (priester van de religieuze order van de Celtische volkeren) -
12 druid
s [hist] druid, keltski svećenik; službenik narodne skupštine u Walsu* * *
druid -
13 Druid
-
14 Druid
-
15 Druid
nounDruide, der* * *dru·id[ˈdru:ɪd]n Druide m* * *['druːɪd]nDruide m* * ** * *nounDruide, der -
16 druid
{'dru:id}
1. друид (древнокелтски жрец)
2. член на дружество за поддържане на келтската народна култура* * *{'dru:id} n 1. друид (древнокелтски жрец); 2. член на дружество* * *друид;* * *1. друид (древнокелтски жрец) 2. член на дружество за поддържане на келтската народна култура* * *druid[´dru:id] n 1. ист. друид (древнокелтски жрец); 2. член на дружеството за запазване на уелската народна традиция (обичаи, литература, музика и под.); 3. член на благотворително взаимоспомагателно дружество през ХVIII в. -
17 Druid
n. druid (keltisk präst) -
18 Druid
[ˈdru:ɪd]Druid ист. друид, жрец -
19 druid
[ʹdru(:)ıd] n ист.друид; жрец -
20 Druid
См. также в других словарях:
Druid — Dru id, n. [L. Druides; of Celtic origin; cf. Ir. & Gael. draoi, druidh, magician, Druid, W. derwydd Druid.] 1. One of an order of priests which in ancient times existed among certain branches of the Celtic race, especially among the Gauls and… … The Collaborative International Dictionary of English
druid — DRUÍD, druizi, s.m. Preot al vechilor celţi din Galia şi din insulele britanice. – Din fr. druide, lat. druidae. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 druíd s. m., pl. druízi Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic… … Dicționar Român
Druid — 1560s, from Fr. druide, from L. druidae (pl.), from Gaulish Druides, from O.Celt. *derwijes, probably representing O.Celt. derwos true and *dru tree (especially oak) + *wid to know (Cf. vision). Hence, lit., perhaps, they who know the oak… … Etymology dictionary
druid — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. druididzie; lm M. druididzi || owie {{/stl 8}}{{stl 7}} kapłan lub mędrzec w celtyckiej Galii, Brytanii i Irlandii <łac. z celt.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Druid — ► NOUN ▪ a priest, magician, or soothsayer in the ancient Celtic religion. DERIVATIVES Druidic adjective Druidical adjective Druidism noun. ORIGIN Gaulish (the language of the ancient Gauls); related to Irish draoidh magician, sorcerer … English terms dictionary
druid — [dro͞o′id] n. [Fr druide < L druides, pl. < Celt, as in OIr drūi < IE * dru wid , lit., oak wise (< base * deru , oak, TREE + * wid , know, WISE1)] [often D ] a member of a literate and influential class in Celtic society that… … English World dictionary
Druid — For other uses, see Druid (disambiguation). Two druids , 19th century engraving based on a 1719 illustration by Bernard de Montfaucon.[1] … Wikipedia
Druid — druidic, druidical, adj. /drooh id/, n. (often l.c.) a member of a pre Christian religious order among the ancient Celts of Gaul, Britain, and Ireland. [1555 65; < L druidae (pl.) < Gaulish; r. druide < F; cf. OIr druí (nom.), druid (dat., acc.)… … Universalium
Druid — [[t]dru͟ːɪd[/t]] Druids also druid N COUNT A Druid is a priest of the Celtic religion … English dictionary
Druid — UK [ˈdruːɪd] / US [ˈdruɪd] noun [countable] Word forms Druid : singular Druid plural Druids 1) a priest in the ancient Celtic religion 2) a member of a modern religious group with similar beliefs to the ancient Druids … English dictionary
druid — noun Usage: often capitalized Etymology: Latin druides, druidae, plural, from Gaulish druides; akin to Old Irish druí druid, and perhaps to Old English trēow tree Date: 1563 one of an ancient Celtic priesthood appearing in Irish and Welsh sagas… … New Collegiate Dictionary