-
1 decimus
decimus decimus, a, um десятый -
2 decimus
decimus or (older) decumus, adj. [decem], the tenth (of a series): mensis, T.: hora diei: septuma (dies) post decumam, i. e. the seventeenth, V.: legio, Cs.: unda, O.: cum decumo efficit ager, i. e. tenfold.—The tenth (part; i. e. one of ten equal parts): vix decumā parte die reliquā, S.: pars praedae, L.* * *Decimus (Roman praenomen); (abb. D.) -
3 decimus [1]
1. decimus (decumus), a, um, der zehnte, I) eig.: A) adi.: legio, Caes.: pars, Zehntel, Cic.: hora diei, Cic.: dies, Cels.: mensis, Komik.: annus, Verg., Cels. u. Tac., annus aetatis, Quint.: decimus quisque, jedesmal der Zehnte (der zehnte Mann), Plaut. (dah. beim Dezimieren der Soldaten sorte decimum quemque ad supplicium legere, Liv.: decimum quemque sortiri, Sen.: decimum quemque sorte ductos fusti necare od. bl. decimum quemque fusti ferire, Tac.): tertius decimus, quartus decimus locus, Cic.: tertius decimus dies, Cels.: mensis sextus ac decimus, Aur. Vict.: septima dies post decimam, poet. = der siebzehnte, Verg. – B) subst.: 1) decimus, ī, m., a) (sc. liber) das zehnte Buch einer Schrift, in tertio decimo annalium, Gell. 18, 2, 16. – b) (sc. dies) der zehnte Tag, der Zehnte, decimo Kalendas Maias, Col. 11, 2, 36: tertio decimo Kalendas Augustas, ibid. § 52. – 2) decima od. gew. decuma, ae, f., a) (sc. hora) die zehnte Stunde des Tages (= 4 Uhr nachmittags), quem nulla res ultra decumam retinuit, Sen. de tranqu. anim. 17, 7. – b) (sc. pars) der zehnte Teil, α) das einer Gottheit gelobte Zehntel der Beute, der Einkünfte (vgl. Varro LL. 6, 54), vovere Apollini decumas praedae, Iustin. 20, 3, 3; decimam praedae Apollini consecrare, Macr. sat. 1, 7, 30: decumas Herculi ferre ex praeda Siciliensi, Iustin. 18, 7, 7: bene re gestā decimam Herculi profanare (dem H. weihen), Massur. Sabin. bei Macr. sat. 3, 6, 11: decimam Herculi vovere, Macr. sat. 3, 12, 2: cum de decima Herculis nec tertiam partem in aram eius imponitis, Tert. apol. 14. – Da zu solchen Opfern aus den Einkünften das Volk eingeladen wurde, um am Opferschmaus teilzunehmen, so erwarb sich der Darbringer beim Volke große Ehre od. großen Dank; dah. Oresti nuper prandia in semitis decumae nomine magno honori fuerunt, Cic. de off. 2, 58: decimas maturius dabat, Suet. Cal. 26, 4. – β) das Zehntel als Erbteil, placet ergo decumas uxoribus dari, quartas meretricibus? Trachal. b. Quint. 8, 5, 19. – γ) der zehnte Teil des Jahresertrags als Abgabe der Grundeigentümer, der Zehnte, das Zehent, decuma hordei, Cic.: decima fructuum, Aur. Vict.: unae decumae, unae unius agri decumae, Cic.: Sardiniae binae eo anno decumae frumenti imperatae, Liv.: alteras decumas Siculis imperare, Liv.: duas decumas frumenti exigere, Liv.: neminem minus tribus decumis dedisse, Cic.: ut pro singulis decumis ternas decumas dare liceret, Cic. – 3) decumum, ī, n., das Zehnfache, das zehnte Korn als Ertrag, ager efficit od. effert cum decumo, trägt zehnfach, Cic. Verr. 3, 112 sq.: concedes ut cum decumo fructus arationis perceptus sit, Cic. Verr. 3, 114. – C) adv.: 1) decimum, zum zehnten Male, nos reficietis decimum tribunos, Liv. 6, 40, 8. – 2) decimō, zehntens, Cassian. instit. 4, 39. Cassiod. de anim. 12. – II) meton. (wie decem, decimanus etc.) = ansehnlich, groß, ungeheuer, unda, Ov.: fluctus, Lucan. (vgl. decumanus fluctus u. im Griech. τρικυμία).
-
4 decimus
[st1]1 [-] dĕcĭmus (dĕcŭmus), a, um: - [abcl][b]a - dixième. - [abcl]b - gros, énorme, considérable, immense.[/b] - decima (s.-ent. hora): la dixième heure. - decima (s.-ent. pars) → decima [st1]2 [-] Dĕcĭmus, i, m.: Décimus (prénom).* * *[st1]1 [-] dĕcĭmus (dĕcŭmus), a, um: - [abcl][b]a - dixième. - [abcl]b - gros, énorme, considérable, immense.[/b] - decima (s.-ent. hora): la dixième heure. - decima (s.-ent. pars) → decima [st1]2 [-] Dĕcĭmus, i, m.: Décimus (prénom).* * *Decimus, pen. corr. Adiectiuum: siue Decumus, vt apud antiquos scribebatur. Plaut. Dixieme. -
5 decimus
1. decimus (decumus), a, um, der zehnte, I) eig.: A) adi.: legio, Caes.: pars, Zehntel, Cic.: hora diei, Cic.: dies, Cels.: mensis, Komik.: annus, Verg., Cels. u. Tac., annus aetatis, Quint.: decimus quisque, jedesmal der Zehnte (der zehnte Mann), Plaut. (dah. beim Dezimieren der Soldaten sorte decimum quemque ad supplicium legere, Liv.: decimum quemque sortiri, Sen.: decimum quemque sorte ductos fusti necare od. bl. decimum quemque fusti ferire, Tac.): tertius decimus, quartus decimus locus, Cic.: tertius decimus dies, Cels.: mensis sextus ac decimus, Aur. Vict.: septima dies post decimam, poet. = der siebzehnte, Verg. – B) subst.: 1) decimus, ī, m., a) (sc. liber) das zehnte Buch einer Schrift, in tertio decimo annalium, Gell. 18, 2, 16. – b) (sc. dies) der zehnte Tag, der Zehnte, decimo Kalendas Maias, Col. 11, 2, 36: tertio decimo Kalendas Augustas, ibid. § 52. – 2) decima od. gew. decuma, ae, f., a) (sc. hora) die zehnte Stunde des Tages (= 4 Uhr nachmittags), quem nulla res ultra decumam retinuit, Sen. de tranqu. anim. 17, 7. – b) (sc. pars) der zehnte Teil, α) das einer Gottheit gelobte Zehntel der Beute, der Einkünfte (vgl. Varro LL. 6, 54), vovere Apollini decumas praedae, Iustin. 20, 3, 3; decimam praedae Apollini consecrare, Macr. sat. 1, 7, 30: decumas Herculi ferre ex praeda Siciliensi, Iustin. 18, 7, 7: bene re————gestā decimam Herculi profanare (dem H. weihen), Massur. Sabin. bei Macr. sat. 3, 6, 11: decimam Herculi vovere, Macr. sat. 3, 12, 2: cum de decima Herculis nec tertiam partem in aram eius imponitis, Tert. apol. 14. – Da zu solchen Opfern aus den Einkünften das Volk eingeladen wurde, um am Opferschmaus teilzunehmen, so erwarb sich der Darbringer beim Volke große Ehre od. großen Dank; dah. Oresti nuper prandia in semitis decumae nomine magno honori fuerunt, Cic. de off. 2, 58: decimas maturius dabat, Suet. Cal. 26, 4. – β) das Zehntel als Erbteil, placet ergo decumas uxoribus dari, quartas meretricibus? Trachal. b. Quint. 8, 5, 19. – γ) der zehnte Teil des Jahresertrags als Abgabe der Grundeigentümer, der Zehnte, das Zehent, decuma hordei, Cic.: decima fructuum, Aur. Vict.: unae decumae, unae unius agri decumae, Cic.: Sardiniae binae eo anno decumae frumenti imperatae, Liv.: alteras decumas Siculis imperare, Liv.: duas decumas frumenti exigere, Liv.: neminem minus tribus decumis dedisse, Cic.: ut pro singulis decumis ternas decumas dare liceret, Cic. – 3) decumum, ī, n., das Zehnfache, das zehnte Korn als Ertrag, ager efficit od. effert cum decumo, trägt zehnfach, Cic. Verr. 3, 112 sq.: concedes ut cum decumo fructus arationis perceptus sit, Cic. Verr. 3, 114. – C) adv.: 1) decimum, zum zehnten Male, nos reficietis decimum tribunos,————Liv. 6, 40, 8. – 2) decimō, zehntens, Cassian. instit. 4, 39. Cassiod. de anim. 12. – II) meton. (wie decem, decimanus etc.) = ansehnlich, groß, ungeheuer, unda, Ov.: fluctus, Lucan. (vgl. decumanus fluctus u. im Griech. τρικυμία). -
6 Decimus
1.dĕcĭmus or dĕcŭmus (the latter form prevailed in the later law lang.; hence, decumanus), a, um, adj. [decem with superl. ending], the tenth.I.Prop.:* b.mensis,
Plaut. Am. 1, 2, 19; cf. Ter. Ad. 3, 4, 29:legio,
Caes. B. G. 1, 40; cf. ib. 41; 42 al.:decima hora,
Cic. Phil. 2, 31;and without hora,
Auct. Her. 4, 51:annus,
Verg. A. 9, 155:septuma (dies) post decumam,
i. e. the seventeenth, id. G. 1, 284 Voss.:cum decumo efficit ager,
i. e. tenfold, Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112; so, extulisset, ib. § 113.—dĕcĭmum, adv. (like tertium, quartum, etc.; cf. Gell. 10, 1), for the tenth time, Liv. 6, 40.—B. 1.As an offering:2.testatur Terentius Varro... majores solitos decimam Herculi vovere,
Macr. S. 3, 12; so Varr. L. L. 6, § 54 Müll.; Just. 18, 7, 7; cf. with pars; Naev. ap. Prisc. p. 874 P.; Plaut. Stich. 1, 3, 80:tibi (sc. Pythico Apollini) hinc decumam partem praedae voveo,
Liv. 5, 21; cf.:cum vovissent Apollini decumas praedae,
Just. 20, 3, 3; cf. id. 18, 7, 7; Vulg. Gen. 14, 20;so esp. of the tithes given by the Hebrews to support the priesthood,
id. Num. 18, 21 et saep.—A largess openly bestowed by public men on the people:3.Oresti nuper prandia in semitis decumae nomine magno honori fuerunt,
Cic. Off. 2, 17, 58; so Suet. Calig. 26; id. Galb. 15; Tac. H. 1, 20.—A tithe, as a tax on landholders in the provinces, Cic. Verr. 2, 3, 10, § 25; more freq. in plur., id. ib. 2, 3, 39, § 89 sq.—4.A tithe, as conveyed by last will: decimas uxoribus dari, Trach. ap. Quint. 8, 5, 19.II.Meton. (like decem, decies, etc.), considerable, large, immense ( poet.):2. I.vastius insurgens decimae ruit impetus undae,
Ov. M. 11, 530 (cf.: decimanus, no. II., and in Gr. trikumia);so of billows,
Sil. 14, 122; Luc. 5, 672; Val. Fl. 2, 54 (decimus by circumlocut.: qui venit hic fluctus, fluctus supereminet omnes;posterior nono est undecimoque prior,
Ov. Tr. 1, 2, 50).Decimus, a Roman praenomen, abbrev. D. In the gens Claudia it was given only to patricians; but among the Junii and Laelii to plebeians also; cf. Varr. L. L. 9, § 61 Müll.—Hence, Dĕcĭmiānus, a, um, adj., named for Decimus:II.pirus,
Plin. 15, 15, 16, § 54.—Decima, the goddess that presides over accouchements, a partus tempestivi tempore, Varr. and Caesel. ap. Gell. 3, 16, 10 sq.; cf. also Tert. Anim. 37; id. adv. Val. 32. -
7 decimus
1.dĕcĭmus or dĕcŭmus (the latter form prevailed in the later law lang.; hence, decumanus), a, um, adj. [decem with superl. ending], the tenth.I.Prop.:* b.mensis,
Plaut. Am. 1, 2, 19; cf. Ter. Ad. 3, 4, 29:legio,
Caes. B. G. 1, 40; cf. ib. 41; 42 al.:decima hora,
Cic. Phil. 2, 31;and without hora,
Auct. Her. 4, 51:annus,
Verg. A. 9, 155:septuma (dies) post decumam,
i. e. the seventeenth, id. G. 1, 284 Voss.:cum decumo efficit ager,
i. e. tenfold, Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112; so, extulisset, ib. § 113.—dĕcĭmum, adv. (like tertium, quartum, etc.; cf. Gell. 10, 1), for the tenth time, Liv. 6, 40.—B. 1.As an offering:2.testatur Terentius Varro... majores solitos decimam Herculi vovere,
Macr. S. 3, 12; so Varr. L. L. 6, § 54 Müll.; Just. 18, 7, 7; cf. with pars; Naev. ap. Prisc. p. 874 P.; Plaut. Stich. 1, 3, 80:tibi (sc. Pythico Apollini) hinc decumam partem praedae voveo,
Liv. 5, 21; cf.:cum vovissent Apollini decumas praedae,
Just. 20, 3, 3; cf. id. 18, 7, 7; Vulg. Gen. 14, 20;so esp. of the tithes given by the Hebrews to support the priesthood,
id. Num. 18, 21 et saep.—A largess openly bestowed by public men on the people:3.Oresti nuper prandia in semitis decumae nomine magno honori fuerunt,
Cic. Off. 2, 17, 58; so Suet. Calig. 26; id. Galb. 15; Tac. H. 1, 20.—A tithe, as a tax on landholders in the provinces, Cic. Verr. 2, 3, 10, § 25; more freq. in plur., id. ib. 2, 3, 39, § 89 sq.—4.A tithe, as conveyed by last will: decimas uxoribus dari, Trach. ap. Quint. 8, 5, 19.II.Meton. (like decem, decies, etc.), considerable, large, immense ( poet.):2. I.vastius insurgens decimae ruit impetus undae,
Ov. M. 11, 530 (cf.: decimanus, no. II., and in Gr. trikumia);so of billows,
Sil. 14, 122; Luc. 5, 672; Val. Fl. 2, 54 (decimus by circumlocut.: qui venit hic fluctus, fluctus supereminet omnes;posterior nono est undecimoque prior,
Ov. Tr. 1, 2, 50).Decimus, a Roman praenomen, abbrev. D. In the gens Claudia it was given only to patricians; but among the Junii and Laelii to plebeians also; cf. Varr. L. L. 9, § 61 Müll.—Hence, Dĕcĭmiānus, a, um, adj., named for Decimus:II.pirus,
Plin. 15, 15, 16, § 54.—Decima, the goddess that presides over accouchements, a partus tempestivi tempore, Varr. and Caesel. ap. Gell. 3, 16, 10 sq.; cf. also Tert. Anim. 37; id. adv. Val. 32. -
8 decimus
-
9 Decimus [2]
2. Decimus, ī, m., ein röm. Vorname, zB. D. Brutus.
-
10 Decimus
2. Decimus, ī, m., ein röm. Vorname, zB. D. Brutus. -
11 Decimus
s.Décimo, Decimus. -
12 decimus
Религия: (a common Roman forename, сокр. D.) Децим -
13 Decimus
Religion: D. (a common Roman forename) -
14 decimus
,a,umдесятый -
15 Decimus
n ч. ім'яДесімус -
16 decimus
-a/um adj Adixième -
17 decimus
tenth -
18 decimus
,a,umдесятый -
19 decimus
, decima, decimum (m,f,n) (num. ord.)десятый -
20 Decimus (a common Roman forename, сокр. D.)
Религия: ДецимУниверсальный англо-русский словарь > Decimus (a common Roman forename, сокр. D.)
См. также в других словарях:
Decimus — was a Roman praenomen. It means tenth , and was originally used as a name for tenth sons, but it was later used as a generic name. Among those named Decimus were: Decimus Clodius Albinus, would be emperor of the 2nd century AD Decimus Junius… … Wikipedia
Decimus — war ein antiker römischer Vorname (praenomen). Er bedeutet im Lateinischen so viel wie „der Zehnte“ oder „der im zehnten Monat/December geborene“. Auf Inschriften wurde der Name mit einem D. abgekürzt. Bekannte Namensträger Decimus Iunius Brutus… … Deutsch Wikipedia
Decĭmus — (lat.), der Zehnte, römischer Vorname … Pierer's Universal-Lexikon
Decimus, S. (1) — 1S. Decimus, (12. Apr.), ein Martyrer, der mit mehreren Andern um des Glaubens willen sein Leben opferte. S. S. Quartus … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Decimus, S. (2) — 2S. Decimus, (13. Apr.), ein Martyrer, der mit noch neun Gefährten um Christi willen sein Leben dahingab. S. S. Januarius … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Decimus — De|ci|mus [ de:tsimus] der; , ...mi <aus lat. decimus »der Zehnte«> einer von den in Zehnergruppen auf den Dörfern angesiedelten Landsklaven eines poln. Fürsten bis ins 12. Jh … Das große Fremdwörterbuch
Decimus Iunius Brutus Albinus — (* um 81 v. Chr.; † September 43 v. Chr.) war ein römischer Politiker und Soldat. Er war ein langjähriger Offizier und enger Vertrauter Gaius Iulius Caesars, unter dem er Karriere machte. Aus nicht bekannten Gründen schloss er sich der… … Deutsch Wikipedia
Decimus Iunius Brutus Scaeva (Consul En -325) — Pour les articles homonymes, voir Iunius Brutus. Decimus Iunius Brutus Scaeva (v.360/ v.320 av. J. C.) est consul romain en 325 av. J. C. Piètre stratège et pillard, il porta la guerre chez les Vestins, alliés des Samnites dans le pays sabin, où… … Wikipédia en Français
Decimus iunius brutus scaeva (consul en -325) — Pour les articles homonymes, voir Iunius Brutus. Decimus Iunius Brutus Scaeva (v.360/ v.320 av. J. C.) est consul romain en 325 av. J. C. Piètre stratège et pillard, il porta la guerre chez les Vestins, alliés des Samnites dans le pays sabin, où… … Wikipédia en Français
Decimus Iunius Pera — war ein Mitglied des römischen Plebejergeschlechts der Iunier und 266 v. Chr. Konsul sowie 253 v. Chr. Zensor. Leben Decimus Iunius Pera hatte laut den Fasti Capitolini einen gleichnamigen Vater und Großvater[1] und war demnach der Sohn des… … Deutsch Wikipedia
Decimus Burton — painted by Thomas Lawrence Born 30 September 1800(1800 09 30) North House, Southampton Terrace, Bloomsbury, London … Wikipedia