-
1 adsuetudo
custom, habit. -
2 consuetudo
custom, usage, habit / intimacy, familiar acquaintance. -
3 mos
mos, mōris, m. [etym. dub.; perh. root ma-, measure; cf.: maturus, matutinus; prop., a measuring or guiding rule of life; hence], manner, custom, way, usage, practice, fashion, wont, as determined not by the laws, but by men's will and pleasure, humor, self-will, caprice (class.; cf.: consuetudo, usus).I.Lit.:II.opsequens oboediensque'st mori atque imperiis patris,
Plaut. Bacch. 3, 3, 54:huncine erat aequum ex illius more, an illum ex hujus vivere?
Ter. Heaut. 1, 2, 24: alieno more vivendum est mihi, according to the will or humor of another, id. And. 1, 1, 125:nonne fuit levius dominae pervincere mores,
Prop. 1, 17, 15: morem alicui gerere, to do the will of a person, to humor, gratify, obey him:sic decet morem geras,
Plaut. Most. 3, 2, 35; Cic. Tusc. 1, 9, 17:animo morem gessero,
Ter. And. 4, 1, 17:adulescenti morem gestum oportuit,
id. Ad. 2, 2, 6; v. gero.—The will as a rule for action, custom, usage, practice, wont, habit:B.leges mori serviunt,
usage, custom, Plaut. Trin. 4, 3, 36:legi morique parendum est,
Cic. Univ. 11:ibam forte Viā Sacrā, sicut meus est mos,
custom, wont, Hor. S. 1, 9, 1:contra morem consuetudinemque civilem,
Cic. Off. 1, 41, 148:quae vero more agentur institutisque civilibus,
according to usage, according to custom, id. ib.:mos est hominum, ut nolint eundem pluribus rebus excellere,
id. Brut. 21, 84:ut mos est,
Juv. 6, 392;moris erat quondam servare, etc.,
id. 11, 83:more sinistro,
by a perverted custom, id. 2, 87.— So with ut:morem traditum a patribus, ut, etc.,
Liv. 27, 11, 10:hunc morem servare, ut, etc.,
id. 32, 34, 5:virginibus Tyriis mos est gestare pharetram,
it is the custom, they are accustomed, Verg. A. 1, 336:qui istic mos est?
Ter. Heaut. 3, 3, 1:mos ita rogandi,
Cic. Fam. 12, 17, 1:ut mos fuit Bithyniae regibus,
id. Verr. 2, 5, 11, § 27: moris est, it is the custom:negavit, moris esse Graecorum, ut, etc.,
id. ib. 2, 1, 26, § 66; Vell. 2, 37, 5:quae moris Graecorum non sint,
Liv. 36, 28, 4; cf.:(aliquid) satis ex more Graecorum factum,
id. 36, 28, 5:ut Domitiano moris erat,
Tac. Agr. 39.— Plur.:id quoque morum Tiberii erat,
Tac. A. 1, 80:praeter civium morem,
contrary to custom, to usage, Ter. And. 5, 3, 9: sine more, unwonted, unparalleled:facinus sine more,
Stat. Th. 1, 238; so,nullo more,
id. ib. 7, 135:supra morem: terra supra morem densa,
unusually, Verg. G. 2, 227 (cf.:supra modum): perducere aliquid in morem,
to make into a custom, make customary, Cic. Inv. 2, 54, 162:quod jam in morem venerat, ut, etc.,
had become customary, Liv. 42, 21, 7.—In partic., in a moral point of view, conduct, behavior; in plur., manners, morals, character; in a good or bad sense:III.est ita temperatis moderatisque moribus, ut summa severitas summā cum humanitate jungatur,
manners, Cic. Fam. 12, 27, 1:suavissimi mores,
id. Att. 16, 16, A, 6: boni, id. Fragm. ap. Non. 254, 8.—Prov.:corrumpunt mores bonos colloquia mala,
Vulg. 1 Cor. 15, 33:justi,
Cic. de Or. 2, 43, 184:severi et pudici,
Plin. 28, 8, 27, § 106:sanctissimi,
Plin. Ep. 10, 20, 3: feri immanisque natura, Cic. Rosc. [p. 1168] Am. 13, 38:totam vitam, naturam moresque alicujus cognoscere,
character, id. ib. 38, 109:eos esse M'. Curii mores, eamque probitatem, ut, etc.,
id. Fam. 13, 17, 3; id. de Or. 2, 43, 182:mores disciplinamque alicujus imitari,
id. Deiot. 10, 28:perditi,
id. Fam. 2, 5, 2:praefectura morum,
the supervision of the public morals, Suet. Caes. 76:moribus et caelum patuit,
to good morals, virtue, Prop. 4 (5), 11, 101:amator meretricis mores sibi emit auro et purpurā,
polite behavior, complaisance, Plaut. Most. 1, 3, 128:propitiis, si per mores nostros liceret, diis,
i. e. our evil way of life, Tac. H. 3, 72:morum quoque filius,
like his father in character, Juv. 14, 52:ne te ignarum fuisse dicas meorum morum, leno ego sum,
i. e. my trade, Ter. Ad. 2, 1, 6:in publicis moribus,
Suet. Tib. 33; 42.—Transf.A.Quality, nature, manner; mode, fashion:B.haec meretrix fecit, ut mos est meretricius,
Plaut. Men. 5, 4, 8:mores siderum,
qualities, properties, Plin. 18, 24, 56, § 206:caeli,
Verg. G. 1, 51:Carneadeo more et modo disputare,
manner, Cic. Univ. 1:si humano modo, si usitato more peccāsset,
in the usual manner, id. Verr. 2, 2, 3, § 9:Graeco more bibere,
id. ib. 1, 26, 66:apis Matinae More modoque,
after the manner of, like, Hor. C. 4, 2, 27:Dardanius torrentis aquae vel turbinis atri More furens,
Verg. A. 10, 604:more novalium,
Col. 3, 13, 4:caeli et anni mores,
Col. 1, Praef. 23:omnium more,
Cic. Fam. 12, 17, 3; so,ad morem actionum,
Quint. 4, 1, 43:elabitur anguis in morem fluminis,
like, Verg. G. 1, 245:in hunc operis morem,
Hor. S. 2, 1, 63:pecudum in morem,
Flor. 3, 8, 6:morem vestis tenere,
mode, fashion, Just. 1, 2, 3.—A precept, law, rule ( poet. and postAug.):moresque viris et moenia ponet,
precepts, laws, Verg. A. 1, 264; cf.:pacis inponere morem,
id. ib. 6, 852:quod moribus eorum interdici non poterat,
Nep. Ham. 3:quid ferri duritiā pugnacius? sed cedit, et patitur mores,
submits to laws, obeys, is tamed, Plin. 36, 16, 25, § 127:ut leo mores Accepit,
Stat. Ach. 2, 183:in morem tonsa coma, = ex more ludi,
Verg. A. 5, 556. -
4 mōs
mōs mōris, m [1 MA-], a will, way, habit, manner, fashion, caprice, humor: suos quoique mos, T.: mores mulierum, T.: alieno more vivendumst mihi, after another's humor, T.: suo more, Cs.: morem alcui gerere, to accommodate oneself.—A custom, usage, manner, practice, wont, habit, fashion: ut nunc sunt mores, T.: legi morique parendum est: uti mos gentis illius est, S.: sicut meus est mos, wont, H.: militari more, Cs.: mos partium popularium et factionum, bad custom, S.: mos obsidiandi vias, L.: more sinistro, by a perverted custom, Iu.: Pellibus in morem cincti, after their manner, V.: crinem de more solutae, V.: ut mos fuit Bithyniae regibus: quae moris Graecorum non sint, L.: apis Matinae More modoque, like, H.: ut Domitiano moris erat, Ta.: praeter civium morem, contrary to usage, T.: raptae sine more Sabinae, in defiance of usage, V.: quod in morem vetustas perduxit, made a custom: quibus omnia vendere mos est, S.: sciant, quibus moris est inlicita mirari, Ta.: Moris erat quondam servare, etc., Iu.: nondum consulem iudicem appellari mos fuerat, L.: mos est Syracusis, ut dicat sententiam qui velit: quod iam in morem venerat, ut, etc., had become customary, L.: barbariam ex Gaditanorum moribus delere.— Morality, conduct: qui istic mos est? T.: mos est hominum, ut nolint, etc., nature.—Plur., conduct, behavior, manners, morals, character: quantum mei mores poscebant, respondi, S.: eius suavissimi mores: iusti: naturam moresque hominis cognoscere, character: perditi: exemplar vitae morumque, H.: morum quoque filius, i. e. like his father in character, Iu.: ignarus meorum morum, i. e. my trade, T.—Of things, quality, nature, manner, mode, fashion: caeli, V.: elabitur anguis in morem fluminis, like, V.: in hunc operis morem, H.— Manner, measure, moderation: Tempestas sine more furit, with singular fierceness, V.: (terra) supra morem densa, uncommonly, V.— A precept, law, rule: Quīs neque mos neque cultus erat, V.: moresque viris et moenia ponet, laws, V.* * *custom, habit; mood, manner, fashion; character (pl.), behavior, morals -
5 consuetudo
consŭētūdo, ĭnis, f. [consuesco].I.A being accustomed, custom, habit, use, usage.A.In gen. (very freq. in all periods, esp. in prose):(β).exercitatio ex quā consuetudo gignitur,
Cic. de Or. 2, 87, 358:dicunt... consuetudine quasi alteram naturam effici,
id. Fin. 5, 25, 74:ad parentium consuetudinem moremque deducimur,
id. Off. 1, 32, 118; id. Mil. 1, 1; id. Clu. 38, 96:majorum,
id. Div. in Caecil. 21, 67; cf. id. ib. 2, 5:Siculorum ceterorumque Graecorum,
id. Verr. 2, 2, 52, § 129; id. de Or. 2, 3, 13; Caes. B. G. 1, 45; cf. id. ib. 1, 43:eorum dierum,
id. ib. 2, 17:non est meae consuetudinis rationem reddere, etc.,
Cic. Rab. Perd. 1, 1: con [p. 441] suetudo mea fert, id. Caecin. 29, 85:consuetudinem tenere, etc.,
id. Phil. 1, 11, 27:haec ad nostram consuetudinem sunt levia,
Nep. Epam. 2, 3:contra morem consuetudinemque civilem aliquid facere,
Cic. Off. 1, 41, 148:quod apud Germanos ea consuetudo esset, ut, etc.,
Caes. B. G. 1, 50; cf. with ut, id. ib. 4, 5:cottidianae vitae,
Ter. Heaut. 2, 3, 42:virtutem ex consuetudine vitae sermonisque nostri interpretemur,
Cic. Lael. 6, 21; cf.:vitae meae,
id. Rab. Perd. 1, 2;and sermonis,
id. Fat. 11, 24; Quint. 1, 6, 45:communis sensūs,
Cic. de Or. 1, 3, 12:jam in proverbii consuetudinem venit,
id. Off. 2, 15, 55:victūs,
id. Att. 12, 26, 2; Caes. B. G. 1, 31:otii,
Quint. 1, 3, 11 al.:peccandi,
Cic. Verr. 2, 3, 76, § 176; Quint. 7, 2, 44:splendidior loquendi,
Cic. Brut. 20, 78:loquendi,
Quint. 1, 6, 43; 11, 1, 12:dicendi,
Cic. Mur. 13, 29; Quint. 2, 4, 16:docendi,
id. 2, 5, 2:vivendi,
id. 1, 6, 45:immanis ac barbara hominum immolandorum,
Cic. Font. 10, 21; cf.:classium certis diebus audiendarum,
Quint. 10, 5, 21 al.:indocta,
Cic. Or. 48, 161: mala, * Hor. S. 1, 3, 36:assidua,
Quint. 1, 1, 13:longa,
id. 2, 5, 2:vetus,
id. 1, 6, 43:communis,
id. 11, 1, 12; 12, 2, 19:vulgaris,
id. 2, 13, 11; Cic. de Or. 1, 58, 248:bene facere jam ex consuetudine in naturam vortit,
Sall. J. 85, 9:omnia quae in consuetudine probantur,
generally, Cic. Ac. 2, 24, 75:negant umquam solam hanc alitem (aquilam) fulmine exanimatam. Ideo armigeram Jovis consuetudo judicavit,
the general opinion, Plin. 10, 3, 4, § 15.—With prepp., ex consuetudine, pro consuetudine, and absol. consuetudine, according to or from custom, by or from habit, in a usual or customary manner, etc.:B.Germani celeriter ex consuetudine suā phalange factā impetus gladiorum exceperunt,
Caes. B. G. 1, 52; so with ex, Sall. J. 71, 4; 85, 9; Quint. 2, 5, 1; Suet. Ner. 42 al.:pro meā consuetudine,
according to my custom, Cic. Arch. 12, 32:consuetudine suā Caesar sex legiones expeditas ducebat,
Caes. B. G. 2, 19; 2, 32:consuetudine animus rursus te huc inducet,
Plaut. Merc. 5, 4, 41:huc cum se consuetudine reclinaverunt,
Caes. B. G. 6, 27 fin.; so id. ib. 7, 24, 2; Sall. J. 31, 25 al.—Less freq.: praeter consuetudinem, contrary to experience, unexpectedly (opp. praeter naturam), Cic. Div. 2, 28, 60:plures praeter consuetudinem armatos apparere,
contrary to custom, Nep. Hann. 12, 4; cf.:contra consuetudinem,
Cic. Off. 1, 41, 148:supra consuetudinem,
Cels. 2, 2.—Esp.1.Customary right, usage as a common law:2.(jus) constat ex his partibus: naturā, lege, consuetudine, judicato... consuetudine jus est id, quod sine lege aeque ac si legitimum sit, usitatum est,
Auct. Her. 2, 13, 19; Cic. Inv. 2, 54, 162:consuetudine jus esse putatur id, quod voluntate omnium sine lege vetustas comprobavit,
id. ib. 2, 22, 67; Varr. ap. Serv. ad Verg. A. 7, 601; Cic. Caecin. 8, 23; id. Div. in Caecil. 2, 5; Dig. 1, 3, 32.—In gram. (instead of consuetudo loquendi; cf. supra), a usage or idiom of language, Varr. L. L. in 8th and 9th books on almost every page; Cic. Or. 47, 157; Quint. 1, 6, 3; 1, 6, 16; 2, 5, 2.—Hence,3.In Col. for language in gen.:II.consuetudini Latinae oeconomicum Xenophontis tradere,
Col. 12, praef. §7: nostra (opp. Graeca),
id. 6, 17, 7.—Social intercourse, companionship, familiarity, conversation (freq. and class; in an honorable sense most freq. in Cic.).A.In gen.:B.(Deiotarus) cum hominibus nostris consuetudines, amicitias, res rationesque jungebat,
Cic. Deiot. 9, 27; so in plur.:victūs cum multis,
id. Mil. 8, 21; and in sing.:victūs,
id. Or. 10, 33:domesticus usus et consuetudo est alicui cum aliquo,
id. Rosc. Am. 6, 15; cf. id. Fam. 13, 23, 1:consuetudine conjuncti inter nos sumus,
id. Att. 1, 16, 11:consuetudine ac familiaritate,
id. Quint. 3, 12;so with familiaritas,
id. Fam. 10, 3, 1:dare se in consuetudinem,
id. Pis. 28, 68:insinuare in alicujus consuetudinem,
id. Fam. 4, 13, 6; cf.:immergere se in consuetudinem alicujus,
id. Clu. 13, 36:epistularum,
epistolary correspondence, id. Fam. 4, 13, 1:nutrimentorum,
community, Suet. Calig. 9.—In partic., intercourse in love, in an honorable, and more freq. in a dishonorable sense, a love affair, an amour, love intrique, illicit intercourse, Ter. And. 3, 3, 28; id. Hec. 3, 3, 44; Suet. Tib. 7; id. Ner. 35; Ter. And. 1, 1, 83; 1, 5, 44; 2, 6, 8; Liv. 39, 9, 6 and 7; Quint. 5, 11, 34; Suet. Tit. 10 al.—So also freq.: consuetudo stupri,
Sall. C. 23, 3; Suet. Calig. 24; id. Oth. 2; Curt. 4, 10, 31. -
6 cōnsuētūdō
cōnsuētūdō inis, f [consuetus], a custom, habit, use, usage, way, practice, familiarity, experience, tradition, precedent: exercitatio ex quā consuetudo gignitur: consuetudine quasi alteram naturam effici: a maioribus tradita, the traditions: populi R. hanc esse consuetudinem, ut, etc., Cs.: itineris, way of marching, Cs.: non est meae consuetudinis rationem reddere: maior tumultus, quam populi R. fert consuetudo, Cs.: consuetudinem tenere: cottidianae vitae, T.: vitae sermonisque nostri, daily life and speech: communis sensūs: in proverbii consuetudinem venit, a familiar proverb: in consuetudinem licentiae venire, become used to, Cs.: Gallica, way of life, Cs.: sortium, way of casting, Ta.: mala, H.: (linguā) longinquā consuetudine uti, long familiarity, Cs.: bene facere iam ex consuetudine in naturam vortit, by practice, S.: in consuetudine probari, generally: ex consuetudine, as usual, S.: pro meā consuetudine, according to my custom: consuetudine suā civitatem servare, character, Cs.: consuetudine pro nihilo habere, familiarity, S.: praeter consuetudinem, unexpectedly: in castris praeter consuetudinem tumultuari, unusual disorder, Cs. —Customary right, common law, usage: vetus maiorum: consuetudine ius esse putatur id, etc.: ut est consuetudo. — In gram., a usage, idiom, form of speech: verbum nostrae consuetudinis.—Social intercourse, companionship, familiarity, conversation: cum hominibus nostris consuetudines iungebat: victūs cum multis: dedit se in consuetudinem: consuetudine devinctus, T. — An amour, illicit love: parva, T.: hospitae, T.; cf. cum Fulviā stupri, S.* * *habit/custom/usage/way; normal/general/customary practice, tradition/convention; experience; empirical knowledge; sexual/illicit intercourse, intimacy, affair -
7 adsuesco
as-sŭesco ( ads-, B. and K., Rib., Halm, Weissenb.; ads- and ass-, Merk.), ēvi, ētum, 3 (adsuëtus, four syll., Phaedr. 3, prol. 14), v. a., to use or accustom one to something, to habituate; or, more freq., v. n., to accustom one's self to, to be wont, to be accustomed to.I.In gen.; constr. usu. with abl. or inf.; after the Aug. per. also with ad, in with acc., or dat.(α).With abl. (a constr. unjustly censured by Wunder, Rhein. Mus. 1829, II. p. 288 sq. The idea of the ad, which would require the acc. or dat. case, is not, as at a later period, prominent in the word, but that of suesco; accordingly, pr., to adopt some custom, to addict or apply one's self to a custom or habit, to become accustomed to something; so that the abl. of specification, as in amore affici, pedibus laborare, etc., only designates more specifically the object which is the subject of that custom; cf. Gron. and Drak. ad Liv. 31, 35, 3; Kritz. ad Sall. C. 2, 9; Rudd. II. p. 137 sq.; Ramsh. p. 427;(β).v. also assuefacio): homines labore adsiduo et cotidiano adsueti,
Cic. de Or. 3, 15, 58; so,vicinitas non infuscata malevolentiā, non adsueta mendaciis,
id. Planc. 9, 22:gens adsueta multo Venatu nemorum,
Verg. A. 7, 746:Odrysius praedae assuetus amore,
Ov. M. 13, 554:genus pugnae, quo adsuērant,
Liv. 31, 35 Gron.:adsuetae sanguine et praedā aves,
Flor. 1, 1, 7; 4, 12, 17:adsuetus imperio et inmoderatā licentiā militari,
Just. 31, 1, 8:gentes alterius imperio ac nomine adsuetas,
Curt. 6, 3, 8; Front. Princ. Hist. Fragm. 2, p. 341.—With inf.:(γ).fremitum voce vincere,
Cic. Fin. 5, 2, 5:votis jam nunc adsuesce vocari,
Verg. G. 1, 42:adsueti muros defendere,
id. A. 9, 511:Candida de nigris et de candentibus atra Qui facere adsuērat,
Ov. M. 11, 315; 10, 533; id. Tr. 2, 504; id. M. 8, 335:adsuetus graecari,
Hor. S. 2, 2, 11:auditor adsuevit jam exigere laetitiam,
Tac. Or. 20; 34; id. H. 4, 34; Vell. 2, 33:(polypus) adsuetus exire e mari in lacus,
Plin. 9, 30, 48, § 92:reliquas (legiones) in hiberna dimittere assuerat,
Suet. Aug. 49.—With ad or in with acc.:(δ).uri adsuescere ad homines ne parvuli quidem possunt,
Caes. B. G. 6, 28; Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 707 P.:manus adsuetae ad sceptra,
Sen. Troad. 152:jam inde a puero in omnia familiaria jura adsuetus,
Liv. 24, 5; Flor. 4, 12, 43.—With dat.:(ε).mensae adsuetus erili,
Verg. A. 7, 490:Adsuescent Latio Partha tropaea Jovi,
Prop. 4, 3, 6:caritas ipsius soli, cui longo tempore adsuescitur,
to which one is accustomed, Liv. 2, 1:ex more, cui adsuerunt,
Quint. 4, 2, 29:ut quieti et otio per voluptates adsuescerent,
Tac. Agr. 21:adsuetus expeditionibus miles,
id. ib. 16:adsueti juventae Neronis,
id. H. 1, 7:quo celerius (libri senatorum) rei publicae assuescerent,
Suet. Aug. 38:Jurationi non adsuescat os tuum,
Vulg. Eccli. 23, 9.—Acc. to a rare constr.,With acc. rei in the Gr. manner, eithismai ti:(ζ).ne pueri, ne tanta animis adsuescite bella (for bellis),
accustom not your minds to such great wars, Verg. A. 6, 833:Galli juxta invia ac devia adsueti,
Liv. 21, 33:frigora atque inediam caelo solove adsuerunt,
Tac. G. 4 Baumst.—With gen.:II.Romanis Gallici tumultūs adsuetis,
Liv. 38, 17.—Esp.:alicui, in mal. part.,
Curt. 6, 5.— Hence, assŭētus ( ads-), a, um, P. a., accustomed, customary, usual:Tempus et adsuetā ponere in arte juvat,
Ov. P. 1, 5, 36:otium des corpori, adsueta vicis,
Phaedr. 3, prol. 14:adsuetos potare fontes,
Plin. 8, 43, 68, § 169:adsuetam sibi causam suscipit,
Vell. 2, 120.—Hence with a comp. and abl.:longius adsueto lumina nostra vident,
Ov. H. 6, 72:adsueto propior,
Stat. Th. 12, 306. -
8 adsuetus
as-sŭesco ( ads-, B. and K., Rib., Halm, Weissenb.; ads- and ass-, Merk.), ēvi, ētum, 3 (adsuëtus, four syll., Phaedr. 3, prol. 14), v. a., to use or accustom one to something, to habituate; or, more freq., v. n., to accustom one's self to, to be wont, to be accustomed to.I.In gen.; constr. usu. with abl. or inf.; after the Aug. per. also with ad, in with acc., or dat.(α).With abl. (a constr. unjustly censured by Wunder, Rhein. Mus. 1829, II. p. 288 sq. The idea of the ad, which would require the acc. or dat. case, is not, as at a later period, prominent in the word, but that of suesco; accordingly, pr., to adopt some custom, to addict or apply one's self to a custom or habit, to become accustomed to something; so that the abl. of specification, as in amore affici, pedibus laborare, etc., only designates more specifically the object which is the subject of that custom; cf. Gron. and Drak. ad Liv. 31, 35, 3; Kritz. ad Sall. C. 2, 9; Rudd. II. p. 137 sq.; Ramsh. p. 427;(β).v. also assuefacio): homines labore adsiduo et cotidiano adsueti,
Cic. de Or. 3, 15, 58; so,vicinitas non infuscata malevolentiā, non adsueta mendaciis,
id. Planc. 9, 22:gens adsueta multo Venatu nemorum,
Verg. A. 7, 746:Odrysius praedae assuetus amore,
Ov. M. 13, 554:genus pugnae, quo adsuērant,
Liv. 31, 35 Gron.:adsuetae sanguine et praedā aves,
Flor. 1, 1, 7; 4, 12, 17:adsuetus imperio et inmoderatā licentiā militari,
Just. 31, 1, 8:gentes alterius imperio ac nomine adsuetas,
Curt. 6, 3, 8; Front. Princ. Hist. Fragm. 2, p. 341.—With inf.:(γ).fremitum voce vincere,
Cic. Fin. 5, 2, 5:votis jam nunc adsuesce vocari,
Verg. G. 1, 42:adsueti muros defendere,
id. A. 9, 511:Candida de nigris et de candentibus atra Qui facere adsuērat,
Ov. M. 11, 315; 10, 533; id. Tr. 2, 504; id. M. 8, 335:adsuetus graecari,
Hor. S. 2, 2, 11:auditor adsuevit jam exigere laetitiam,
Tac. Or. 20; 34; id. H. 4, 34; Vell. 2, 33:(polypus) adsuetus exire e mari in lacus,
Plin. 9, 30, 48, § 92:reliquas (legiones) in hiberna dimittere assuerat,
Suet. Aug. 49.—With ad or in with acc.:(δ).uri adsuescere ad homines ne parvuli quidem possunt,
Caes. B. G. 6, 28; Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 707 P.:manus adsuetae ad sceptra,
Sen. Troad. 152:jam inde a puero in omnia familiaria jura adsuetus,
Liv. 24, 5; Flor. 4, 12, 43.—With dat.:(ε).mensae adsuetus erili,
Verg. A. 7, 490:Adsuescent Latio Partha tropaea Jovi,
Prop. 4, 3, 6:caritas ipsius soli, cui longo tempore adsuescitur,
to which one is accustomed, Liv. 2, 1:ex more, cui adsuerunt,
Quint. 4, 2, 29:ut quieti et otio per voluptates adsuescerent,
Tac. Agr. 21:adsuetus expeditionibus miles,
id. ib. 16:adsueti juventae Neronis,
id. H. 1, 7:quo celerius (libri senatorum) rei publicae assuescerent,
Suet. Aug. 38:Jurationi non adsuescat os tuum,
Vulg. Eccli. 23, 9.—Acc. to a rare constr.,With acc. rei in the Gr. manner, eithismai ti:(ζ).ne pueri, ne tanta animis adsuescite bella (for bellis),
accustom not your minds to such great wars, Verg. A. 6, 833:Galli juxta invia ac devia adsueti,
Liv. 21, 33:frigora atque inediam caelo solove adsuerunt,
Tac. G. 4 Baumst.—With gen.:II.Romanis Gallici tumultūs adsuetis,
Liv. 38, 17.—Esp.:alicui, in mal. part.,
Curt. 6, 5.— Hence, assŭētus ( ads-), a, um, P. a., accustomed, customary, usual:Tempus et adsuetā ponere in arte juvat,
Ov. P. 1, 5, 36:otium des corpori, adsueta vicis,
Phaedr. 3, prol. 14:adsuetos potare fontes,
Plin. 8, 43, 68, § 169:adsuetam sibi causam suscipit,
Vell. 2, 120.—Hence with a comp. and abl.:longius adsueto lumina nostra vident,
Ov. H. 6, 72:adsueto propior,
Stat. Th. 12, 306. -
9 assuesco
as-sŭesco ( ads-, B. and K., Rib., Halm, Weissenb.; ads- and ass-, Merk.), ēvi, ētum, 3 (adsuëtus, four syll., Phaedr. 3, prol. 14), v. a., to use or accustom one to something, to habituate; or, more freq., v. n., to accustom one's self to, to be wont, to be accustomed to.I.In gen.; constr. usu. with abl. or inf.; after the Aug. per. also with ad, in with acc., or dat.(α).With abl. (a constr. unjustly censured by Wunder, Rhein. Mus. 1829, II. p. 288 sq. The idea of the ad, which would require the acc. or dat. case, is not, as at a later period, prominent in the word, but that of suesco; accordingly, pr., to adopt some custom, to addict or apply one's self to a custom or habit, to become accustomed to something; so that the abl. of specification, as in amore affici, pedibus laborare, etc., only designates more specifically the object which is the subject of that custom; cf. Gron. and Drak. ad Liv. 31, 35, 3; Kritz. ad Sall. C. 2, 9; Rudd. II. p. 137 sq.; Ramsh. p. 427;(β).v. also assuefacio): homines labore adsiduo et cotidiano adsueti,
Cic. de Or. 3, 15, 58; so,vicinitas non infuscata malevolentiā, non adsueta mendaciis,
id. Planc. 9, 22:gens adsueta multo Venatu nemorum,
Verg. A. 7, 746:Odrysius praedae assuetus amore,
Ov. M. 13, 554:genus pugnae, quo adsuērant,
Liv. 31, 35 Gron.:adsuetae sanguine et praedā aves,
Flor. 1, 1, 7; 4, 12, 17:adsuetus imperio et inmoderatā licentiā militari,
Just. 31, 1, 8:gentes alterius imperio ac nomine adsuetas,
Curt. 6, 3, 8; Front. Princ. Hist. Fragm. 2, p. 341.—With inf.:(γ).fremitum voce vincere,
Cic. Fin. 5, 2, 5:votis jam nunc adsuesce vocari,
Verg. G. 1, 42:adsueti muros defendere,
id. A. 9, 511:Candida de nigris et de candentibus atra Qui facere adsuērat,
Ov. M. 11, 315; 10, 533; id. Tr. 2, 504; id. M. 8, 335:adsuetus graecari,
Hor. S. 2, 2, 11:auditor adsuevit jam exigere laetitiam,
Tac. Or. 20; 34; id. H. 4, 34; Vell. 2, 33:(polypus) adsuetus exire e mari in lacus,
Plin. 9, 30, 48, § 92:reliquas (legiones) in hiberna dimittere assuerat,
Suet. Aug. 49.—With ad or in with acc.:(δ).uri adsuescere ad homines ne parvuli quidem possunt,
Caes. B. G. 6, 28; Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 707 P.:manus adsuetae ad sceptra,
Sen. Troad. 152:jam inde a puero in omnia familiaria jura adsuetus,
Liv. 24, 5; Flor. 4, 12, 43.—With dat.:(ε).mensae adsuetus erili,
Verg. A. 7, 490:Adsuescent Latio Partha tropaea Jovi,
Prop. 4, 3, 6:caritas ipsius soli, cui longo tempore adsuescitur,
to which one is accustomed, Liv. 2, 1:ex more, cui adsuerunt,
Quint. 4, 2, 29:ut quieti et otio per voluptates adsuescerent,
Tac. Agr. 21:adsuetus expeditionibus miles,
id. ib. 16:adsueti juventae Neronis,
id. H. 1, 7:quo celerius (libri senatorum) rei publicae assuescerent,
Suet. Aug. 38:Jurationi non adsuescat os tuum,
Vulg. Eccli. 23, 9.—Acc. to a rare constr.,With acc. rei in the Gr. manner, eithismai ti:(ζ).ne pueri, ne tanta animis adsuescite bella (for bellis),
accustom not your minds to such great wars, Verg. A. 6, 833:Galli juxta invia ac devia adsueti,
Liv. 21, 33:frigora atque inediam caelo solove adsuerunt,
Tac. G. 4 Baumst.—With gen.:II.Romanis Gallici tumultūs adsuetis,
Liv. 38, 17.—Esp.:alicui, in mal. part.,
Curt. 6, 5.— Hence, assŭētus ( ads-), a, um, P. a., accustomed, customary, usual:Tempus et adsuetā ponere in arte juvat,
Ov. P. 1, 5, 36:otium des corpori, adsueta vicis,
Phaedr. 3, prol. 14:adsuetos potare fontes,
Plin. 8, 43, 68, § 169:adsuetam sibi causam suscipit,
Vell. 2, 120.—Hence with a comp. and abl.:longius adsueto lumina nostra vident,
Ov. H. 6, 72:adsueto propior,
Stat. Th. 12, 306. -
10 Barba
1.barba, ae, f. [cf. O. H. Germ. part; Germ. Bart; Engl. beard].I.Lit., the beard, of men:II.alba,
Plaut. Bacch. 5, 1, 15:hirquina,
id. Ps. 4, 2, 12:mollis,
Lucr. 5, 673:promissa,
long, Nep. Dat. 3, 1; Liv. 5, 41, 9; Tac. A. 2, 31; id. G. 31:immissa,
Verg. A. 3, 593; Ov. M. 12, 351; Quint. 12, 3, 12:stiriaque inpexis induruit horrida barbis,
Verg. G. 3, 366: submittere (as a sign of mourning). Suet. Caes. 67; id. Aug. 23; id. Calig. 24:prima,
Juv. 8, 166:barbam tondere,
Cic. Tusc. 5, 20, 58:maxima barba,
id. Verr. 2, 2, 25, § 62:major,
id. Agr. 2, 5, 13:ponere,
Hor. A. P. 298; Suet. Calig. 5; 10; id. Ner. 12:jam libet hirsutam tibi falce recidere barbam,
Ov. M. 13, 766:abradere,
to clip off. Plin. 6, 28, 32, § 162; cf. Baumg.Crus. Suet. Caes. 45:rasitare,
Gell. 3, 4: barbam vellere alicui, to pluck one by the beard (an insult), Hor. S. 1, 3, 133:sapientem pascere barbam,
i. e. to study the Stoic philosophy, id. ib. 2, 3, 35; Pers. 1, 133; 2, 28:capillatior quam ante barbāque majore,
Cic. Agr. 2, 5, 13; id. Verr. 2, 2, 25, § 62:in gens et cana barba,
Plin. Ep. 1, 10, 6.—Sometimes in plur. of a heavy, long beard, Petr. 99, 5; App. M. 4, p. 157, 1.—The statues of the gods had barbas aureas, Cic. N. D. 3, 34, 83;hence, barbam auream habere = deum esse,
Petr. 58, 6; cf. Pers. 2, 56.—The ancient Romans allowed the beard to grow long (hence, barbati, Cic. Mur. 12; id. Cael. 14, 33; id. Fin. 4, 23, 62; Juv. 4, 103; and:dignus barbā capillisque Majorum, of an upright, honest man,
Juv. 16, 31), until A.U.C. 454, when a certain P. Titinius Menas brought barbers to Rome from Sicily, and introduced the custom of shaving the beard, Varr R. R. 2, 11, 10; Plin. 7, 59, 59, § 211. Scipio Africanus was the first who caused himself to be shaved daily, Plin. 1. 1. Still, this custom seems to have become general first in the Aug. per.; cf. Boettig. Sabina, 2, p. 57 sq.; Goer. Cic. Fin. 4, 23, 62.—Young men allowed the beard to grow for some years;hence. juvenes barbatuli or bene barbati (v. barbatulus and barbatus). It was the custom to devote the first beard cut off to some deity, esp. to Apollo, Jupiter, or Venus,
Petr. 29; Juv. 3, 186; Suet. Ner. 12.—Transf.A.Of animals:B.hircorum,
Plin. 12, 17, 37, § 74:caprarum,
id. 26, 8, 30, § 47:gallinaceorum,
id. 30, 11, 29, § 97:luporum,
Hor. S. 1, 8, 42. —Of plants, the wool:C.nucum,
Plin. 15, 22, 24, § 89; cf. id. 17, 23, 35, § 202.—Barba Jovis, a shrub, the silver-leaved woolblade: Anthyllis barba Jovis, Linn.; Plin. 16, 18, 31, § 76.2.Barba, ae, m., a Roman name, e. g. Cassius Barba, a friend of Cœsar and Antony, Cic. Phil. 13, 1, 2 sq.; id. Att. 13, 52, 1. -
11 barba
1.barba, ae, f. [cf. O. H. Germ. part; Germ. Bart; Engl. beard].I.Lit., the beard, of men:II.alba,
Plaut. Bacch. 5, 1, 15:hirquina,
id. Ps. 4, 2, 12:mollis,
Lucr. 5, 673:promissa,
long, Nep. Dat. 3, 1; Liv. 5, 41, 9; Tac. A. 2, 31; id. G. 31:immissa,
Verg. A. 3, 593; Ov. M. 12, 351; Quint. 12, 3, 12:stiriaque inpexis induruit horrida barbis,
Verg. G. 3, 366: submittere (as a sign of mourning). Suet. Caes. 67; id. Aug. 23; id. Calig. 24:prima,
Juv. 8, 166:barbam tondere,
Cic. Tusc. 5, 20, 58:maxima barba,
id. Verr. 2, 2, 25, § 62:major,
id. Agr. 2, 5, 13:ponere,
Hor. A. P. 298; Suet. Calig. 5; 10; id. Ner. 12:jam libet hirsutam tibi falce recidere barbam,
Ov. M. 13, 766:abradere,
to clip off. Plin. 6, 28, 32, § 162; cf. Baumg.Crus. Suet. Caes. 45:rasitare,
Gell. 3, 4: barbam vellere alicui, to pluck one by the beard (an insult), Hor. S. 1, 3, 133:sapientem pascere barbam,
i. e. to study the Stoic philosophy, id. ib. 2, 3, 35; Pers. 1, 133; 2, 28:capillatior quam ante barbāque majore,
Cic. Agr. 2, 5, 13; id. Verr. 2, 2, 25, § 62:in gens et cana barba,
Plin. Ep. 1, 10, 6.—Sometimes in plur. of a heavy, long beard, Petr. 99, 5; App. M. 4, p. 157, 1.—The statues of the gods had barbas aureas, Cic. N. D. 3, 34, 83;hence, barbam auream habere = deum esse,
Petr. 58, 6; cf. Pers. 2, 56.—The ancient Romans allowed the beard to grow long (hence, barbati, Cic. Mur. 12; id. Cael. 14, 33; id. Fin. 4, 23, 62; Juv. 4, 103; and:dignus barbā capillisque Majorum, of an upright, honest man,
Juv. 16, 31), until A.U.C. 454, when a certain P. Titinius Menas brought barbers to Rome from Sicily, and introduced the custom of shaving the beard, Varr R. R. 2, 11, 10; Plin. 7, 59, 59, § 211. Scipio Africanus was the first who caused himself to be shaved daily, Plin. 1. 1. Still, this custom seems to have become general first in the Aug. per.; cf. Boettig. Sabina, 2, p. 57 sq.; Goer. Cic. Fin. 4, 23, 62.—Young men allowed the beard to grow for some years;hence. juvenes barbatuli or bene barbati (v. barbatulus and barbatus). It was the custom to devote the first beard cut off to some deity, esp. to Apollo, Jupiter, or Venus,
Petr. 29; Juv. 3, 186; Suet. Ner. 12.—Transf.A.Of animals:B.hircorum,
Plin. 12, 17, 37, § 74:caprarum,
id. 26, 8, 30, § 47:gallinaceorum,
id. 30, 11, 29, § 97:luporum,
Hor. S. 1, 8, 42. —Of plants, the wool:C.nucum,
Plin. 15, 22, 24, § 89; cf. id. 17, 23, 35, § 202.—Barba Jovis, a shrub, the silver-leaved woolblade: Anthyllis barba Jovis, Linn.; Plin. 16, 18, 31, § 76.2.Barba, ae, m., a Roman name, e. g. Cassius Barba, a friend of Cœsar and Antony, Cic. Phil. 13, 1, 2 sq.; id. Att. 13, 52, 1. -
12 solemn
sollemnis (less correctly sōlemnis, sollennis, sōlennis, sollempnis), e, adj. [sollus, i. e. totus-annus], prop. that takes place every year; in relig. lang. of solemnities, yearly, annual; hence, in gen.,I.Lit., stated, established, appointed:II.sollemne, quod omnibus annis praestari debet,
Fest. p. 298 Müll. (cf. anniversarius):sollemnia sacra dicuntur, quae certis temporibus annisque fleri solent,
id. p. 344 ib.: sacra stata, sollemnia, Cato ap. Fest. s. v. stata, p. 344 ib.; so,ad sollemne et statum sacrificium curru vehi,
Cic. Tusc. 1, 47, 113 (v. sisto, P. a.):sacra,
id. Leg. 2, 8, 19:sacrificia,
id. N. D. 1, 6, 14; id. Leg. 2, 14, 35; Liv. 1, 31:dies festi atque sollemnes,
Cic. Pis. 22, 51:ab Aequis statum jam ac prope sollemne in singulos annos bellum timebatur,
Liv. 3, 15:Idus Maiae sollemnes ineundis magistratibus erant,
id. 3, 36:sollemnis dapes Libare,
Verg. A. 3, 301:caerimoniae,
Val. Max. 1, 1, 1.—Transf., according as the idea of the religious or that of the established, stated nature of the thing qualified predominates.A.With the idea of its religious character predominating, religious, festive, solemn:b.suscipiendaque curarit sollemnia sacra,
Lucr. 5, 1162:sollemni more sacrorum,
id. 1, 96:religiones,
Cic. Mil. 27, 73:iter ad flaminem,
id. ib. 10, 27:epulae,
id. de Or. 3, 51, 197:ludi,
id. Leg. 3, 3, 7; cf.:coetus ludorum,
id. Verr. 2, 5, 72, § 186:precatio comitiorum,
id. Mur. 1, 1:omnia sollemnibus verbis dicere,
id. Dom. 47, 122:sicuti in sollemnibus sacris fleri consuevit,
Sall. C. 22, 2:sollemnia vota Reddere,
Verg. E. 5, 74:ferre sollemnia dona,
id. A. 9, 626:sollemnis ducere pompas,
id. G. 3, 22:sollemnis mactare ad aras,
id. A. 2, 202:dies jure sollemnis mihi, sanctiorque natali,
Hor. C. 4, 11, 17:fax,
Ov. M. 7, 49:sollemni voce movere preces,
id. F. 6, 622:ignis,
id. Tr. 3, 13, 16:festum sollemne parare,
id. F. 2, 247:sollemnes ludos celebrare,
id. ib. 5, 597:habitus,
Liv. 37, 9:carmen,
id. 33, 31:epulae,
Tac. A. 1, 50:sacramentum,
id. H. 1, 55:nullum esse officium tam sanctum atque sollemne, quod, etc.,
Cic. Quint. 6, 26.— Comp.:dies baptismo sollemnior,
Tert. Bapt. 19.— Sup.:die tibi sollemnissimo natali meo,
Front. Ep. ad Anton. 1, 2:preces,
App. M. 11, p. 264.—As subst.: sollemne, is, n., a religious or solemn rite, ceremony, feast, sacrifice, solemn games, a festival, solemnity, etc. (so perh. not in Cic.); sing.:B.inter publicum sollemne sponsalibus rite factis,
Liv. 38, 57:sollemne clavi figendi,
id. 7, 3 fin.:soli Fidei sollemne instituit,
id. 1, 21; cf. id. 9, 34:sollemne allatum ex Arcadiā,
festal games, id. 1, 5; cf. id. 1, 9:Claudio funeris sollemne perinde ac divo Augusto celebratur,
Tac. A. 12, 69; cf. plur. infra:per sollemne nuptiarum,
Suet. Ner. 28; cf. infra.— Plur.:sollemnia (Isidis),
Prop. 2, 33 (3, 31), 1:ejus sacri,
Liv. 9, 29; cf. id. 2, 27:Quinquatruum,
Suet. Ner. 34:triumphi,
id. ib. 2:nuptiarum,
Tac. A. 11, 26 fin.:funerum,
id. ib. 3, 6:tumulo sollemnia mittent,
Verg. A. 6, 380:referunt,
id. ib. 5, 605; cf. Stat. Th. 8, 208; Juv. 10, 259.—With the idea of stated, regular character predominant, wonted, common, usual, customary, ordinary (syn.: consuetus, solitus;1.freq. only after the Aug. period): prope sollemnis militum lascivia,
Liv. 4, 53, 13:socer arma Latinus habeto, Imperium sollemne socer,
Verg. A. 12, 193:arma,
Stat. Th. 8, 174:cursus bigarum,
Suet. Dom. 4:Romanis sollemne viris opus (venatio),
Hor. Ep. 1, 18, 49:mihi sollemnis debetur gloria,
Phaedr. 3, prol. 61:sufficit sollemnem numerum (testium) exaudire,
Dig. 28, 1, 21:viā sollemni egressi,
the public way, Amm. 20, 4, 9:Romae dulce diu fuit et sollemne, reclusa Mane domo vigilare,
Hor. Ep. 2, 1, 103:spectari sollemne olim erat,
Suet. Aug. 44; Gell. 15, 2, 3:annua complere sollemnia,
tribute, Amm. 22, 7, 10.—As subst.: sollemne, is, n., usage, custom, practice, etc.:nostrum illud sollemne servemus, ut, etc.,
usual custom, practice, Cic. Att. 7, 6, 1:novae nuptae intrantes etiamnum sollemne habent postes adipe attingere,
Plin. 28, 9, 37, § 135.— Plur.:mos traditus ab antiquis inter cetera sollemnia manet, etc.,
Liv. 2, 14:proin repeterent sollemnia,
their customary avocations, Tac. A. 3, 6 fin.:testamentum non jure factum dicitur, ubi sollemnia juris defuerunt,
usages, customary formalities, Dig. 28, 3, 1:testamenti,
ib. 28, 1, 20.—Adverb.:mutat quadrata rotundis: Insanire putas sollemnia me neque rides,
in the common way, Hor. Ep. 1, 1, 101. —Hence, adv.: sollemnĭter ( sollenn-, sōlemn-; very rare; not in Cic.).(Acc. to II. A. supra.) In a religious or solemn manner, solemnly, = rite:2.omnibus (sacris) sollemniter peractis,
Liv. 5, 46: intermissum convivium sollemniter instituit, with pomp or splendor, Just. 12, 13, 6:lusus, quem sollemniter celebramus,
App. M. 3, p. 134, 13.—(Acc. to II. B. supra.) According to custom, in the usual or customary manner, regularly, formally:(greges elephantorum) se purificantes sollemniter aquā circumspergi,
Plin. 8, 1, 1, § 2:praebere hordeum pullis,
Pall. 1, 28 fin.:jurare,
Dig. 12, 2, 3:cavere,
ib. 26, 7, 27:acta omnia,
ib. 45, 1, 30:nullo sollemniter inquirente,
Amm. 14, 7, 21:transmisso sollemniter Tigride,
id. 20, 6, 1.— Comp. and sup. of adj. (late Lat.); v. supra, II. A. No comp. and sup. of adv. -
13 sollemne
sollemnis (less correctly sōlemnis, sollennis, sōlennis, sollempnis), e, adj. [sollus, i. e. totus-annus], prop. that takes place every year; in relig. lang. of solemnities, yearly, annual; hence, in gen.,I.Lit., stated, established, appointed:II.sollemne, quod omnibus annis praestari debet,
Fest. p. 298 Müll. (cf. anniversarius):sollemnia sacra dicuntur, quae certis temporibus annisque fleri solent,
id. p. 344 ib.: sacra stata, sollemnia, Cato ap. Fest. s. v. stata, p. 344 ib.; so,ad sollemne et statum sacrificium curru vehi,
Cic. Tusc. 1, 47, 113 (v. sisto, P. a.):sacra,
id. Leg. 2, 8, 19:sacrificia,
id. N. D. 1, 6, 14; id. Leg. 2, 14, 35; Liv. 1, 31:dies festi atque sollemnes,
Cic. Pis. 22, 51:ab Aequis statum jam ac prope sollemne in singulos annos bellum timebatur,
Liv. 3, 15:Idus Maiae sollemnes ineundis magistratibus erant,
id. 3, 36:sollemnis dapes Libare,
Verg. A. 3, 301:caerimoniae,
Val. Max. 1, 1, 1.—Transf., according as the idea of the religious or that of the established, stated nature of the thing qualified predominates.A.With the idea of its religious character predominating, religious, festive, solemn:b.suscipiendaque curarit sollemnia sacra,
Lucr. 5, 1162:sollemni more sacrorum,
id. 1, 96:religiones,
Cic. Mil. 27, 73:iter ad flaminem,
id. ib. 10, 27:epulae,
id. de Or. 3, 51, 197:ludi,
id. Leg. 3, 3, 7; cf.:coetus ludorum,
id. Verr. 2, 5, 72, § 186:precatio comitiorum,
id. Mur. 1, 1:omnia sollemnibus verbis dicere,
id. Dom. 47, 122:sicuti in sollemnibus sacris fleri consuevit,
Sall. C. 22, 2:sollemnia vota Reddere,
Verg. E. 5, 74:ferre sollemnia dona,
id. A. 9, 626:sollemnis ducere pompas,
id. G. 3, 22:sollemnis mactare ad aras,
id. A. 2, 202:dies jure sollemnis mihi, sanctiorque natali,
Hor. C. 4, 11, 17:fax,
Ov. M. 7, 49:sollemni voce movere preces,
id. F. 6, 622:ignis,
id. Tr. 3, 13, 16:festum sollemne parare,
id. F. 2, 247:sollemnes ludos celebrare,
id. ib. 5, 597:habitus,
Liv. 37, 9:carmen,
id. 33, 31:epulae,
Tac. A. 1, 50:sacramentum,
id. H. 1, 55:nullum esse officium tam sanctum atque sollemne, quod, etc.,
Cic. Quint. 6, 26.— Comp.:dies baptismo sollemnior,
Tert. Bapt. 19.— Sup.:die tibi sollemnissimo natali meo,
Front. Ep. ad Anton. 1, 2:preces,
App. M. 11, p. 264.—As subst.: sollemne, is, n., a religious or solemn rite, ceremony, feast, sacrifice, solemn games, a festival, solemnity, etc. (so perh. not in Cic.); sing.:B.inter publicum sollemne sponsalibus rite factis,
Liv. 38, 57:sollemne clavi figendi,
id. 7, 3 fin.:soli Fidei sollemne instituit,
id. 1, 21; cf. id. 9, 34:sollemne allatum ex Arcadiā,
festal games, id. 1, 5; cf. id. 1, 9:Claudio funeris sollemne perinde ac divo Augusto celebratur,
Tac. A. 12, 69; cf. plur. infra:per sollemne nuptiarum,
Suet. Ner. 28; cf. infra.— Plur.:sollemnia (Isidis),
Prop. 2, 33 (3, 31), 1:ejus sacri,
Liv. 9, 29; cf. id. 2, 27:Quinquatruum,
Suet. Ner. 34:triumphi,
id. ib. 2:nuptiarum,
Tac. A. 11, 26 fin.:funerum,
id. ib. 3, 6:tumulo sollemnia mittent,
Verg. A. 6, 380:referunt,
id. ib. 5, 605; cf. Stat. Th. 8, 208; Juv. 10, 259.—With the idea of stated, regular character predominant, wonted, common, usual, customary, ordinary (syn.: consuetus, solitus;1.freq. only after the Aug. period): prope sollemnis militum lascivia,
Liv. 4, 53, 13:socer arma Latinus habeto, Imperium sollemne socer,
Verg. A. 12, 193:arma,
Stat. Th. 8, 174:cursus bigarum,
Suet. Dom. 4:Romanis sollemne viris opus (venatio),
Hor. Ep. 1, 18, 49:mihi sollemnis debetur gloria,
Phaedr. 3, prol. 61:sufficit sollemnem numerum (testium) exaudire,
Dig. 28, 1, 21:viā sollemni egressi,
the public way, Amm. 20, 4, 9:Romae dulce diu fuit et sollemne, reclusa Mane domo vigilare,
Hor. Ep. 2, 1, 103:spectari sollemne olim erat,
Suet. Aug. 44; Gell. 15, 2, 3:annua complere sollemnia,
tribute, Amm. 22, 7, 10.—As subst.: sollemne, is, n., usage, custom, practice, etc.:nostrum illud sollemne servemus, ut, etc.,
usual custom, practice, Cic. Att. 7, 6, 1:novae nuptae intrantes etiamnum sollemne habent postes adipe attingere,
Plin. 28, 9, 37, § 135.— Plur.:mos traditus ab antiquis inter cetera sollemnia manet, etc.,
Liv. 2, 14:proin repeterent sollemnia,
their customary avocations, Tac. A. 3, 6 fin.:testamentum non jure factum dicitur, ubi sollemnia juris defuerunt,
usages, customary formalities, Dig. 28, 3, 1:testamenti,
ib. 28, 1, 20.—Adverb.:mutat quadrata rotundis: Insanire putas sollemnia me neque rides,
in the common way, Hor. Ep. 1, 1, 101. —Hence, adv.: sollemnĭter ( sollenn-, sōlemn-; very rare; not in Cic.).(Acc. to II. A. supra.) In a religious or solemn manner, solemnly, = rite:2.omnibus (sacris) sollemniter peractis,
Liv. 5, 46: intermissum convivium sollemniter instituit, with pomp or splendor, Just. 12, 13, 6:lusus, quem sollemniter celebramus,
App. M. 3, p. 134, 13.—(Acc. to II. B. supra.) According to custom, in the usual or customary manner, regularly, formally:(greges elephantorum) se purificantes sollemniter aquā circumspergi,
Plin. 8, 1, 1, § 2:praebere hordeum pullis,
Pall. 1, 28 fin.:jurare,
Dig. 12, 2, 3:cavere,
ib. 26, 7, 27:acta omnia,
ib. 45, 1, 30:nullo sollemniter inquirente,
Amm. 14, 7, 21:transmisso sollemniter Tigride,
id. 20, 6, 1.— Comp. and sup. of adj. (late Lat.); v. supra, II. A. No comp. and sup. of adv. -
14 sollemnis
sollemnis (less correctly sōlemnis, sollennis, sōlennis, sollempnis), e, adj. [sollus, i. e. totus-annus], prop. that takes place every year; in relig. lang. of solemnities, yearly, annual; hence, in gen.,I.Lit., stated, established, appointed:II.sollemne, quod omnibus annis praestari debet,
Fest. p. 298 Müll. (cf. anniversarius):sollemnia sacra dicuntur, quae certis temporibus annisque fleri solent,
id. p. 344 ib.: sacra stata, sollemnia, Cato ap. Fest. s. v. stata, p. 344 ib.; so,ad sollemne et statum sacrificium curru vehi,
Cic. Tusc. 1, 47, 113 (v. sisto, P. a.):sacra,
id. Leg. 2, 8, 19:sacrificia,
id. N. D. 1, 6, 14; id. Leg. 2, 14, 35; Liv. 1, 31:dies festi atque sollemnes,
Cic. Pis. 22, 51:ab Aequis statum jam ac prope sollemne in singulos annos bellum timebatur,
Liv. 3, 15:Idus Maiae sollemnes ineundis magistratibus erant,
id. 3, 36:sollemnis dapes Libare,
Verg. A. 3, 301:caerimoniae,
Val. Max. 1, 1, 1.—Transf., according as the idea of the religious or that of the established, stated nature of the thing qualified predominates.A.With the idea of its religious character predominating, religious, festive, solemn:b.suscipiendaque curarit sollemnia sacra,
Lucr. 5, 1162:sollemni more sacrorum,
id. 1, 96:religiones,
Cic. Mil. 27, 73:iter ad flaminem,
id. ib. 10, 27:epulae,
id. de Or. 3, 51, 197:ludi,
id. Leg. 3, 3, 7; cf.:coetus ludorum,
id. Verr. 2, 5, 72, § 186:precatio comitiorum,
id. Mur. 1, 1:omnia sollemnibus verbis dicere,
id. Dom. 47, 122:sicuti in sollemnibus sacris fleri consuevit,
Sall. C. 22, 2:sollemnia vota Reddere,
Verg. E. 5, 74:ferre sollemnia dona,
id. A. 9, 626:sollemnis ducere pompas,
id. G. 3, 22:sollemnis mactare ad aras,
id. A. 2, 202:dies jure sollemnis mihi, sanctiorque natali,
Hor. C. 4, 11, 17:fax,
Ov. M. 7, 49:sollemni voce movere preces,
id. F. 6, 622:ignis,
id. Tr. 3, 13, 16:festum sollemne parare,
id. F. 2, 247:sollemnes ludos celebrare,
id. ib. 5, 597:habitus,
Liv. 37, 9:carmen,
id. 33, 31:epulae,
Tac. A. 1, 50:sacramentum,
id. H. 1, 55:nullum esse officium tam sanctum atque sollemne, quod, etc.,
Cic. Quint. 6, 26.— Comp.:dies baptismo sollemnior,
Tert. Bapt. 19.— Sup.:die tibi sollemnissimo natali meo,
Front. Ep. ad Anton. 1, 2:preces,
App. M. 11, p. 264.—As subst.: sollemne, is, n., a religious or solemn rite, ceremony, feast, sacrifice, solemn games, a festival, solemnity, etc. (so perh. not in Cic.); sing.:B.inter publicum sollemne sponsalibus rite factis,
Liv. 38, 57:sollemne clavi figendi,
id. 7, 3 fin.:soli Fidei sollemne instituit,
id. 1, 21; cf. id. 9, 34:sollemne allatum ex Arcadiā,
festal games, id. 1, 5; cf. id. 1, 9:Claudio funeris sollemne perinde ac divo Augusto celebratur,
Tac. A. 12, 69; cf. plur. infra:per sollemne nuptiarum,
Suet. Ner. 28; cf. infra.— Plur.:sollemnia (Isidis),
Prop. 2, 33 (3, 31), 1:ejus sacri,
Liv. 9, 29; cf. id. 2, 27:Quinquatruum,
Suet. Ner. 34:triumphi,
id. ib. 2:nuptiarum,
Tac. A. 11, 26 fin.:funerum,
id. ib. 3, 6:tumulo sollemnia mittent,
Verg. A. 6, 380:referunt,
id. ib. 5, 605; cf. Stat. Th. 8, 208; Juv. 10, 259.—With the idea of stated, regular character predominant, wonted, common, usual, customary, ordinary (syn.: consuetus, solitus;1.freq. only after the Aug. period): prope sollemnis militum lascivia,
Liv. 4, 53, 13:socer arma Latinus habeto, Imperium sollemne socer,
Verg. A. 12, 193:arma,
Stat. Th. 8, 174:cursus bigarum,
Suet. Dom. 4:Romanis sollemne viris opus (venatio),
Hor. Ep. 1, 18, 49:mihi sollemnis debetur gloria,
Phaedr. 3, prol. 61:sufficit sollemnem numerum (testium) exaudire,
Dig. 28, 1, 21:viā sollemni egressi,
the public way, Amm. 20, 4, 9:Romae dulce diu fuit et sollemne, reclusa Mane domo vigilare,
Hor. Ep. 2, 1, 103:spectari sollemne olim erat,
Suet. Aug. 44; Gell. 15, 2, 3:annua complere sollemnia,
tribute, Amm. 22, 7, 10.—As subst.: sollemne, is, n., usage, custom, practice, etc.:nostrum illud sollemne servemus, ut, etc.,
usual custom, practice, Cic. Att. 7, 6, 1:novae nuptae intrantes etiamnum sollemne habent postes adipe attingere,
Plin. 28, 9, 37, § 135.— Plur.:mos traditus ab antiquis inter cetera sollemnia manet, etc.,
Liv. 2, 14:proin repeterent sollemnia,
their customary avocations, Tac. A. 3, 6 fin.:testamentum non jure factum dicitur, ubi sollemnia juris defuerunt,
usages, customary formalities, Dig. 28, 3, 1:testamenti,
ib. 28, 1, 20.—Adverb.:mutat quadrata rotundis: Insanire putas sollemnia me neque rides,
in the common way, Hor. Ep. 1, 1, 101. —Hence, adv.: sollemnĭter ( sollenn-, sōlemn-; very rare; not in Cic.).(Acc. to II. A. supra.) In a religious or solemn manner, solemnly, = rite:2.omnibus (sacris) sollemniter peractis,
Liv. 5, 46: intermissum convivium sollemniter instituit, with pomp or splendor, Just. 12, 13, 6:lusus, quem sollemniter celebramus,
App. M. 3, p. 134, 13.—(Acc. to II. B. supra.) According to custom, in the usual or customary manner, regularly, formally:(greges elephantorum) se purificantes sollemniter aquā circumspergi,
Plin. 8, 1, 1, § 2:praebere hordeum pullis,
Pall. 1, 28 fin.:jurare,
Dig. 12, 2, 3:cavere,
ib. 26, 7, 27:acta omnia,
ib. 45, 1, 30:nullo sollemniter inquirente,
Amm. 14, 7, 21:transmisso sollemniter Tigride,
id. 20, 6, 1.— Comp. and sup. of adj. (late Lat.); v. supra, II. A. No comp. and sup. of adv. -
15 sollempnis
sollemnis (less correctly sōlemnis, sollennis, sōlennis, sollempnis), e, adj. [sollus, i. e. totus-annus], prop. that takes place every year; in relig. lang. of solemnities, yearly, annual; hence, in gen.,I.Lit., stated, established, appointed:II.sollemne, quod omnibus annis praestari debet,
Fest. p. 298 Müll. (cf. anniversarius):sollemnia sacra dicuntur, quae certis temporibus annisque fleri solent,
id. p. 344 ib.: sacra stata, sollemnia, Cato ap. Fest. s. v. stata, p. 344 ib.; so,ad sollemne et statum sacrificium curru vehi,
Cic. Tusc. 1, 47, 113 (v. sisto, P. a.):sacra,
id. Leg. 2, 8, 19:sacrificia,
id. N. D. 1, 6, 14; id. Leg. 2, 14, 35; Liv. 1, 31:dies festi atque sollemnes,
Cic. Pis. 22, 51:ab Aequis statum jam ac prope sollemne in singulos annos bellum timebatur,
Liv. 3, 15:Idus Maiae sollemnes ineundis magistratibus erant,
id. 3, 36:sollemnis dapes Libare,
Verg. A. 3, 301:caerimoniae,
Val. Max. 1, 1, 1.—Transf., according as the idea of the religious or that of the established, stated nature of the thing qualified predominates.A.With the idea of its religious character predominating, religious, festive, solemn:b.suscipiendaque curarit sollemnia sacra,
Lucr. 5, 1162:sollemni more sacrorum,
id. 1, 96:religiones,
Cic. Mil. 27, 73:iter ad flaminem,
id. ib. 10, 27:epulae,
id. de Or. 3, 51, 197:ludi,
id. Leg. 3, 3, 7; cf.:coetus ludorum,
id. Verr. 2, 5, 72, § 186:precatio comitiorum,
id. Mur. 1, 1:omnia sollemnibus verbis dicere,
id. Dom. 47, 122:sicuti in sollemnibus sacris fleri consuevit,
Sall. C. 22, 2:sollemnia vota Reddere,
Verg. E. 5, 74:ferre sollemnia dona,
id. A. 9, 626:sollemnis ducere pompas,
id. G. 3, 22:sollemnis mactare ad aras,
id. A. 2, 202:dies jure sollemnis mihi, sanctiorque natali,
Hor. C. 4, 11, 17:fax,
Ov. M. 7, 49:sollemni voce movere preces,
id. F. 6, 622:ignis,
id. Tr. 3, 13, 16:festum sollemne parare,
id. F. 2, 247:sollemnes ludos celebrare,
id. ib. 5, 597:habitus,
Liv. 37, 9:carmen,
id. 33, 31:epulae,
Tac. A. 1, 50:sacramentum,
id. H. 1, 55:nullum esse officium tam sanctum atque sollemne, quod, etc.,
Cic. Quint. 6, 26.— Comp.:dies baptismo sollemnior,
Tert. Bapt. 19.— Sup.:die tibi sollemnissimo natali meo,
Front. Ep. ad Anton. 1, 2:preces,
App. M. 11, p. 264.—As subst.: sollemne, is, n., a religious or solemn rite, ceremony, feast, sacrifice, solemn games, a festival, solemnity, etc. (so perh. not in Cic.); sing.:B.inter publicum sollemne sponsalibus rite factis,
Liv. 38, 57:sollemne clavi figendi,
id. 7, 3 fin.:soli Fidei sollemne instituit,
id. 1, 21; cf. id. 9, 34:sollemne allatum ex Arcadiā,
festal games, id. 1, 5; cf. id. 1, 9:Claudio funeris sollemne perinde ac divo Augusto celebratur,
Tac. A. 12, 69; cf. plur. infra:per sollemne nuptiarum,
Suet. Ner. 28; cf. infra.— Plur.:sollemnia (Isidis),
Prop. 2, 33 (3, 31), 1:ejus sacri,
Liv. 9, 29; cf. id. 2, 27:Quinquatruum,
Suet. Ner. 34:triumphi,
id. ib. 2:nuptiarum,
Tac. A. 11, 26 fin.:funerum,
id. ib. 3, 6:tumulo sollemnia mittent,
Verg. A. 6, 380:referunt,
id. ib. 5, 605; cf. Stat. Th. 8, 208; Juv. 10, 259.—With the idea of stated, regular character predominant, wonted, common, usual, customary, ordinary (syn.: consuetus, solitus;1.freq. only after the Aug. period): prope sollemnis militum lascivia,
Liv. 4, 53, 13:socer arma Latinus habeto, Imperium sollemne socer,
Verg. A. 12, 193:arma,
Stat. Th. 8, 174:cursus bigarum,
Suet. Dom. 4:Romanis sollemne viris opus (venatio),
Hor. Ep. 1, 18, 49:mihi sollemnis debetur gloria,
Phaedr. 3, prol. 61:sufficit sollemnem numerum (testium) exaudire,
Dig. 28, 1, 21:viā sollemni egressi,
the public way, Amm. 20, 4, 9:Romae dulce diu fuit et sollemne, reclusa Mane domo vigilare,
Hor. Ep. 2, 1, 103:spectari sollemne olim erat,
Suet. Aug. 44; Gell. 15, 2, 3:annua complere sollemnia,
tribute, Amm. 22, 7, 10.—As subst.: sollemne, is, n., usage, custom, practice, etc.:nostrum illud sollemne servemus, ut, etc.,
usual custom, practice, Cic. Att. 7, 6, 1:novae nuptae intrantes etiamnum sollemne habent postes adipe attingere,
Plin. 28, 9, 37, § 135.— Plur.:mos traditus ab antiquis inter cetera sollemnia manet, etc.,
Liv. 2, 14:proin repeterent sollemnia,
their customary avocations, Tac. A. 3, 6 fin.:testamentum non jure factum dicitur, ubi sollemnia juris defuerunt,
usages, customary formalities, Dig. 28, 3, 1:testamenti,
ib. 28, 1, 20.—Adverb.:mutat quadrata rotundis: Insanire putas sollemnia me neque rides,
in the common way, Hor. Ep. 1, 1, 101. —Hence, adv.: sollemnĭter ( sollenn-, sōlemn-; very rare; not in Cic.).(Acc. to II. A. supra.) In a religious or solemn manner, solemnly, = rite:2.omnibus (sacris) sollemniter peractis,
Liv. 5, 46: intermissum convivium sollemniter instituit, with pomp or splendor, Just. 12, 13, 6:lusus, quem sollemniter celebramus,
App. M. 3, p. 134, 13.—(Acc. to II. B. supra.) According to custom, in the usual or customary manner, regularly, formally:(greges elephantorum) se purificantes sollemniter aquā circumspergi,
Plin. 8, 1, 1, § 2:praebere hordeum pullis,
Pall. 1, 28 fin.:jurare,
Dig. 12, 2, 3:cavere,
ib. 26, 7, 27:acta omnia,
ib. 45, 1, 30:nullo sollemniter inquirente,
Amm. 14, 7, 21:transmisso sollemniter Tigride,
id. 20, 6, 1.— Comp. and sup. of adj. (late Lat.); v. supra, II. A. No comp. and sup. of adv. -
16 sollenn
sollemnis (less correctly sōlemnis, sollennis, sōlennis, sollempnis), e, adj. [sollus, i. e. totus-annus], prop. that takes place every year; in relig. lang. of solemnities, yearly, annual; hence, in gen.,I.Lit., stated, established, appointed:II.sollemne, quod omnibus annis praestari debet,
Fest. p. 298 Müll. (cf. anniversarius):sollemnia sacra dicuntur, quae certis temporibus annisque fleri solent,
id. p. 344 ib.: sacra stata, sollemnia, Cato ap. Fest. s. v. stata, p. 344 ib.; so,ad sollemne et statum sacrificium curru vehi,
Cic. Tusc. 1, 47, 113 (v. sisto, P. a.):sacra,
id. Leg. 2, 8, 19:sacrificia,
id. N. D. 1, 6, 14; id. Leg. 2, 14, 35; Liv. 1, 31:dies festi atque sollemnes,
Cic. Pis. 22, 51:ab Aequis statum jam ac prope sollemne in singulos annos bellum timebatur,
Liv. 3, 15:Idus Maiae sollemnes ineundis magistratibus erant,
id. 3, 36:sollemnis dapes Libare,
Verg. A. 3, 301:caerimoniae,
Val. Max. 1, 1, 1.—Transf., according as the idea of the religious or that of the established, stated nature of the thing qualified predominates.A.With the idea of its religious character predominating, religious, festive, solemn:b.suscipiendaque curarit sollemnia sacra,
Lucr. 5, 1162:sollemni more sacrorum,
id. 1, 96:religiones,
Cic. Mil. 27, 73:iter ad flaminem,
id. ib. 10, 27:epulae,
id. de Or. 3, 51, 197:ludi,
id. Leg. 3, 3, 7; cf.:coetus ludorum,
id. Verr. 2, 5, 72, § 186:precatio comitiorum,
id. Mur. 1, 1:omnia sollemnibus verbis dicere,
id. Dom. 47, 122:sicuti in sollemnibus sacris fleri consuevit,
Sall. C. 22, 2:sollemnia vota Reddere,
Verg. E. 5, 74:ferre sollemnia dona,
id. A. 9, 626:sollemnis ducere pompas,
id. G. 3, 22:sollemnis mactare ad aras,
id. A. 2, 202:dies jure sollemnis mihi, sanctiorque natali,
Hor. C. 4, 11, 17:fax,
Ov. M. 7, 49:sollemni voce movere preces,
id. F. 6, 622:ignis,
id. Tr. 3, 13, 16:festum sollemne parare,
id. F. 2, 247:sollemnes ludos celebrare,
id. ib. 5, 597:habitus,
Liv. 37, 9:carmen,
id. 33, 31:epulae,
Tac. A. 1, 50:sacramentum,
id. H. 1, 55:nullum esse officium tam sanctum atque sollemne, quod, etc.,
Cic. Quint. 6, 26.— Comp.:dies baptismo sollemnior,
Tert. Bapt. 19.— Sup.:die tibi sollemnissimo natali meo,
Front. Ep. ad Anton. 1, 2:preces,
App. M. 11, p. 264.—As subst.: sollemne, is, n., a religious or solemn rite, ceremony, feast, sacrifice, solemn games, a festival, solemnity, etc. (so perh. not in Cic.); sing.:B.inter publicum sollemne sponsalibus rite factis,
Liv. 38, 57:sollemne clavi figendi,
id. 7, 3 fin.:soli Fidei sollemne instituit,
id. 1, 21; cf. id. 9, 34:sollemne allatum ex Arcadiā,
festal games, id. 1, 5; cf. id. 1, 9:Claudio funeris sollemne perinde ac divo Augusto celebratur,
Tac. A. 12, 69; cf. plur. infra:per sollemne nuptiarum,
Suet. Ner. 28; cf. infra.— Plur.:sollemnia (Isidis),
Prop. 2, 33 (3, 31), 1:ejus sacri,
Liv. 9, 29; cf. id. 2, 27:Quinquatruum,
Suet. Ner. 34:triumphi,
id. ib. 2:nuptiarum,
Tac. A. 11, 26 fin.:funerum,
id. ib. 3, 6:tumulo sollemnia mittent,
Verg. A. 6, 380:referunt,
id. ib. 5, 605; cf. Stat. Th. 8, 208; Juv. 10, 259.—With the idea of stated, regular character predominant, wonted, common, usual, customary, ordinary (syn.: consuetus, solitus;1.freq. only after the Aug. period): prope sollemnis militum lascivia,
Liv. 4, 53, 13:socer arma Latinus habeto, Imperium sollemne socer,
Verg. A. 12, 193:arma,
Stat. Th. 8, 174:cursus bigarum,
Suet. Dom. 4:Romanis sollemne viris opus (venatio),
Hor. Ep. 1, 18, 49:mihi sollemnis debetur gloria,
Phaedr. 3, prol. 61:sufficit sollemnem numerum (testium) exaudire,
Dig. 28, 1, 21:viā sollemni egressi,
the public way, Amm. 20, 4, 9:Romae dulce diu fuit et sollemne, reclusa Mane domo vigilare,
Hor. Ep. 2, 1, 103:spectari sollemne olim erat,
Suet. Aug. 44; Gell. 15, 2, 3:annua complere sollemnia,
tribute, Amm. 22, 7, 10.—As subst.: sollemne, is, n., usage, custom, practice, etc.:nostrum illud sollemne servemus, ut, etc.,
usual custom, practice, Cic. Att. 7, 6, 1:novae nuptae intrantes etiamnum sollemne habent postes adipe attingere,
Plin. 28, 9, 37, § 135.— Plur.:mos traditus ab antiquis inter cetera sollemnia manet, etc.,
Liv. 2, 14:proin repeterent sollemnia,
their customary avocations, Tac. A. 3, 6 fin.:testamentum non jure factum dicitur, ubi sollemnia juris defuerunt,
usages, customary formalities, Dig. 28, 3, 1:testamenti,
ib. 28, 1, 20.—Adverb.:mutat quadrata rotundis: Insanire putas sollemnia me neque rides,
in the common way, Hor. Ep. 1, 1, 101. —Hence, adv.: sollemnĭter ( sollenn-, sōlemn-; very rare; not in Cic.).(Acc. to II. A. supra.) In a religious or solemn manner, solemnly, = rite:2.omnibus (sacris) sollemniter peractis,
Liv. 5, 46: intermissum convivium sollemniter instituit, with pomp or splendor, Just. 12, 13, 6:lusus, quem sollemniter celebramus,
App. M. 3, p. 134, 13.—(Acc. to II. B. supra.) According to custom, in the usual or customary manner, regularly, formally:(greges elephantorum) se purificantes sollemniter aquā circumspergi,
Plin. 8, 1, 1, § 2:praebere hordeum pullis,
Pall. 1, 28 fin.:jurare,
Dig. 12, 2, 3:cavere,
ib. 26, 7, 27:acta omnia,
ib. 45, 1, 30:nullo sollemniter inquirente,
Amm. 14, 7, 21:transmisso sollemniter Tigride,
id. 20, 6, 1.— Comp. and sup. of adj. (late Lat.); v. supra, II. A. No comp. and sup. of adv. -
17 sollennis
sollemnis (less correctly sōlemnis, sollennis, sōlennis, sollempnis), e, adj. [sollus, i. e. totus-annus], prop. that takes place every year; in relig. lang. of solemnities, yearly, annual; hence, in gen.,I.Lit., stated, established, appointed:II.sollemne, quod omnibus annis praestari debet,
Fest. p. 298 Müll. (cf. anniversarius):sollemnia sacra dicuntur, quae certis temporibus annisque fleri solent,
id. p. 344 ib.: sacra stata, sollemnia, Cato ap. Fest. s. v. stata, p. 344 ib.; so,ad sollemne et statum sacrificium curru vehi,
Cic. Tusc. 1, 47, 113 (v. sisto, P. a.):sacra,
id. Leg. 2, 8, 19:sacrificia,
id. N. D. 1, 6, 14; id. Leg. 2, 14, 35; Liv. 1, 31:dies festi atque sollemnes,
Cic. Pis. 22, 51:ab Aequis statum jam ac prope sollemne in singulos annos bellum timebatur,
Liv. 3, 15:Idus Maiae sollemnes ineundis magistratibus erant,
id. 3, 36:sollemnis dapes Libare,
Verg. A. 3, 301:caerimoniae,
Val. Max. 1, 1, 1.—Transf., according as the idea of the religious or that of the established, stated nature of the thing qualified predominates.A.With the idea of its religious character predominating, religious, festive, solemn:b.suscipiendaque curarit sollemnia sacra,
Lucr. 5, 1162:sollemni more sacrorum,
id. 1, 96:religiones,
Cic. Mil. 27, 73:iter ad flaminem,
id. ib. 10, 27:epulae,
id. de Or. 3, 51, 197:ludi,
id. Leg. 3, 3, 7; cf.:coetus ludorum,
id. Verr. 2, 5, 72, § 186:precatio comitiorum,
id. Mur. 1, 1:omnia sollemnibus verbis dicere,
id. Dom. 47, 122:sicuti in sollemnibus sacris fleri consuevit,
Sall. C. 22, 2:sollemnia vota Reddere,
Verg. E. 5, 74:ferre sollemnia dona,
id. A. 9, 626:sollemnis ducere pompas,
id. G. 3, 22:sollemnis mactare ad aras,
id. A. 2, 202:dies jure sollemnis mihi, sanctiorque natali,
Hor. C. 4, 11, 17:fax,
Ov. M. 7, 49:sollemni voce movere preces,
id. F. 6, 622:ignis,
id. Tr. 3, 13, 16:festum sollemne parare,
id. F. 2, 247:sollemnes ludos celebrare,
id. ib. 5, 597:habitus,
Liv. 37, 9:carmen,
id. 33, 31:epulae,
Tac. A. 1, 50:sacramentum,
id. H. 1, 55:nullum esse officium tam sanctum atque sollemne, quod, etc.,
Cic. Quint. 6, 26.— Comp.:dies baptismo sollemnior,
Tert. Bapt. 19.— Sup.:die tibi sollemnissimo natali meo,
Front. Ep. ad Anton. 1, 2:preces,
App. M. 11, p. 264.—As subst.: sollemne, is, n., a religious or solemn rite, ceremony, feast, sacrifice, solemn games, a festival, solemnity, etc. (so perh. not in Cic.); sing.:B.inter publicum sollemne sponsalibus rite factis,
Liv. 38, 57:sollemne clavi figendi,
id. 7, 3 fin.:soli Fidei sollemne instituit,
id. 1, 21; cf. id. 9, 34:sollemne allatum ex Arcadiā,
festal games, id. 1, 5; cf. id. 1, 9:Claudio funeris sollemne perinde ac divo Augusto celebratur,
Tac. A. 12, 69; cf. plur. infra:per sollemne nuptiarum,
Suet. Ner. 28; cf. infra.— Plur.:sollemnia (Isidis),
Prop. 2, 33 (3, 31), 1:ejus sacri,
Liv. 9, 29; cf. id. 2, 27:Quinquatruum,
Suet. Ner. 34:triumphi,
id. ib. 2:nuptiarum,
Tac. A. 11, 26 fin.:funerum,
id. ib. 3, 6:tumulo sollemnia mittent,
Verg. A. 6, 380:referunt,
id. ib. 5, 605; cf. Stat. Th. 8, 208; Juv. 10, 259.—With the idea of stated, regular character predominant, wonted, common, usual, customary, ordinary (syn.: consuetus, solitus;1.freq. only after the Aug. period): prope sollemnis militum lascivia,
Liv. 4, 53, 13:socer arma Latinus habeto, Imperium sollemne socer,
Verg. A. 12, 193:arma,
Stat. Th. 8, 174:cursus bigarum,
Suet. Dom. 4:Romanis sollemne viris opus (venatio),
Hor. Ep. 1, 18, 49:mihi sollemnis debetur gloria,
Phaedr. 3, prol. 61:sufficit sollemnem numerum (testium) exaudire,
Dig. 28, 1, 21:viā sollemni egressi,
the public way, Amm. 20, 4, 9:Romae dulce diu fuit et sollemne, reclusa Mane domo vigilare,
Hor. Ep. 2, 1, 103:spectari sollemne olim erat,
Suet. Aug. 44; Gell. 15, 2, 3:annua complere sollemnia,
tribute, Amm. 22, 7, 10.—As subst.: sollemne, is, n., usage, custom, practice, etc.:nostrum illud sollemne servemus, ut, etc.,
usual custom, practice, Cic. Att. 7, 6, 1:novae nuptae intrantes etiamnum sollemne habent postes adipe attingere,
Plin. 28, 9, 37, § 135.— Plur.:mos traditus ab antiquis inter cetera sollemnia manet, etc.,
Liv. 2, 14:proin repeterent sollemnia,
their customary avocations, Tac. A. 3, 6 fin.:testamentum non jure factum dicitur, ubi sollemnia juris defuerunt,
usages, customary formalities, Dig. 28, 3, 1:testamenti,
ib. 28, 1, 20.—Adverb.:mutat quadrata rotundis: Insanire putas sollemnia me neque rides,
in the common way, Hor. Ep. 1, 1, 101. —Hence, adv.: sollemnĭter ( sollenn-, sōlemn-; very rare; not in Cic.).(Acc. to II. A. supra.) In a religious or solemn manner, solemnly, = rite:2.omnibus (sacris) sollemniter peractis,
Liv. 5, 46: intermissum convivium sollemniter instituit, with pomp or splendor, Just. 12, 13, 6:lusus, quem sollemniter celebramus,
App. M. 3, p. 134, 13.—(Acc. to II. B. supra.) According to custom, in the usual or customary manner, regularly, formally:(greges elephantorum) se purificantes sollemniter aquā circumspergi,
Plin. 8, 1, 1, § 2:praebere hordeum pullis,
Pall. 1, 28 fin.:jurare,
Dig. 12, 2, 3:cavere,
ib. 26, 7, 27:acta omnia,
ib. 45, 1, 30:nullo sollemniter inquirente,
Amm. 14, 7, 21:transmisso sollemniter Tigride,
id. 20, 6, 1.— Comp. and sup. of adj. (late Lat.); v. supra, II. A. No comp. and sup. of adv. -
18 antīquus (-īcus)
antīquus (-īcus) adj. with comp. and sup. [ante], ancient, former, of old times: tua duritia, former severity, T.: causa antiquior memoriā tuā: patria, L.: urbs, V.: antiquae leges et mortuae. — Plur m. as subst, the ancients, ancient writers: antiquorum auctoritas: traditus ab antiquis mos, H.—Old, long in existence, aged: hospes, T.: genus, N.: Graiorum antiquissima scripta, H.: antiquissimum quodque tempus spectare, i. e. longestablished rights, Cs.: antiquum obtinere, to hold fast an old custom, T.: morem antiquum obtines, T. — Fig., old, venerable, reverend, authoritative: fanum Iunonis: templa deum, H.: longe antiquissimum ratus sacra facere, etc., a most venerable custom, L.: antiquior alia causa (amicitiae), more original.—Old-fashioned: (cives) antiquā virtute, T.: homines: vestigia antiqui officii. — Comp, more desirable, preferable: ne quid vitā existimem antiquius: antiquior ei fuit gloria quam regnum: id antiquius consuli fuit, was of more pressing importance, L. -
19 cōnsēnsus
cōnsēnsus ūs, m [consentio], agreement, accordance, unanimity, concord: vester in causā: civitatium de meis meritis: si omnium consensus naturae vox est: consensu omnium locum delegerunt, Cs.: optimatum, N.: civitatis, L.: optimo in rem p. consensu libertatem defendere: legionis ad rem p. reciperandam: temptatae defectionis, L.: omnium vestrum consensu, as you all agree, Cs.: omnium consensu, unanimously, Cs.: Poscor consensu Laelapa magno, beset with demands for, O.: apud Chattos in consensum vertit, has become a general custom, Ta.: maiores natu consensu legatos miserunt, with one accord, Cs.: munus consensu inpingunt, L. — A plot, conspiracy: audacium.— Agreement, harmony: omnium doctrinarum.* * *Iconsensa, consensum ADJIIagreement (opinion), consent, harmony; unanimity; conclusion, plot, conspiracy; general consensus; custom; combined action -
20 īnsolenter
īnsolenter adv. with comp. [insolens], unusually, contrary to custom: evenire.—Immoderately, haughtily, insolently: laete atque insolenter ferre, with insolent exultation: hostis nostros insequens, Cs.: se insolentius iactare: nostros premere, Cs.* * *insolentius, insolentissime ADVhaughtily, arrogantly, insolently; immoderately; unusually, contrary to custom
См. также в других словарях:
custom — cus·tom n 1: a practice common to many or to a particular place or institution; esp: a long established practice that is generally recognized as having the force of law see also section 1983 compare usage 2 pl … Law dictionary
Custom PC — Magazine Custom PC #091, April 2011 Editor James Gorbold Categories Computing Frequency Monthly … Wikipedia
custom — cus‧tom [ˈkʌstəm] noun [uncountable] when people use a particular shop or business: • a marketing campaign to attract more custom • Saturday is usually our busiest day and we have missed out on a great deal of custom through the closure. * * * Ⅰ … Financial and business terms
custom — [ kɶstɔm ] n. m. • v. 1974; d apr. l angl. amér. custom motorcycle « moto sur mesure » ♦ Anglic. Véhicule de série (voiture, moto) personnalisé par des spécialistes. Des customs ou des custom. ● custom nom masculin (mot américain) Automobile ou… … Encyclopédie Universelle
Custom — Voir « custom » sur le Wiktionnaire … Wikipédia en Français
Custom — Cus tom (k[u^]s t[u^]m), n. [OF. custume, costume, Anglo Norman coustome, F. coutume, fr. (assumed) LL. consuetumen custom, habit, fr. L. consuetudo, dinis, fr. consuescere to accustom, verb inchoative fr. consuere to be accustomed; con + suere… … The Collaborative International Dictionary of English
Custom — may refer to: Convention (norm), a set of agreed, stipulated or generally accepted rules, norms, standards or criteria, often taking the form of a custom Customization (disambiguation), anything made or modified to personal taste Custom (law) or… … Wikipedia
custom- — [kʌstəm] prefix custom made/custom built/custom designed etc made, built etc for a particular person ▪ He always wore custom made suits ▪ custom ordered vehicles … Dictionary of contemporary English
custom- — [kʌstəm] prefix custom made/custom built/custom designed etc made, built etc for a particular person ▪ He always wore custom made suits ▪ custom ordered vehicles … Dictionary of contemporary English
Custom — Cus tom, n. [OF. coustume, F. coutume, tax, i. e., the usual tax. See 1st {Custom}.] 1. The customary toll, tax, or tribute. [1913 Webster] Render, therefore, to all their dues: tribute to whom tribute is due; custom to whom custom. Rom. xiii. 7 … The Collaborative International Dictionary of English
custom — /ˈkastom, ingl. ˈkʌstəm/ [vc. ingl., accorc. di custom made, custom built «fatto su misura»] agg. inv. fatto su misura, personalizzato … Sinonimi e Contrari. Terza edizione