-
1 colonus
colonus, i, m. [st2]1 [-] paysan, agriculteur; fermier, métayer. [st2]2 [-] colon, habitant d'une colonie. [st2]3 [-] habitant.* * *colonus, i, m. [st2]1 [-] paysan, agriculteur; fermier, métayer. [st2]2 [-] colon, habitant d'une colonie. [st2]3 [-] habitant.* * *Colonus, coloni, pen. prod. a Colo, colis. Cic. Un laboureur, Fermier. \ Colonus catenarum. Plaut. Qui est enchainé.\Colonus, Qui habite en un lieu.\Colonus. Vlpian. Fermier, Mestayer, Closier.\A colono rationes accipere. Cic. Recevoir les comptes du fermier, Ne le point contraindre de payer la ferme entiere, ou les moisons, à cause de la sterilité de l'annee, ains luy remettre et quitter une partie, ou l'attendre jusques à une annee fertile.\Colona. Ouid. Fermiere.\Coloni. Cic. Certain nombre de gens prins du peuple Romain qu'on envoyoit en quelque lieu pour y habiter.\Colonus, pen. prod. Adiectiuum: vt Ager colonus. Cic. Lieu assigné aux vieulx souldars. -
2 colonus
colōnus, ī, m. (colo), I) der Bebauer, a) der Landwirt, Bauer (Ggstz. pastor, Viehzüchter), Scriptt. r. r., Cic. u.a. – u. ein Bebauer fremden Landes, der Pächter, Cic. u.a. – übtr., coloni nemorum, Bewohner, Calp. ecl. 1, 36. – b) der Einwohner einer Kolonie, Pflanzer, Pflanzbürger, Ansiedler, Kolonist, Cic. u.a. – poet. übtr. = Einwohner, Bewohner, Verg. ecl. 9, 4; Aen. 1, 12: Ausonii coloni, italische Landleute, Verg. georg. 2, 385. – als scherzh. Schimpfwort, catenarum colonus, Kettenkolonist, Zuchthäusler, Plaut. asin. 298. – II) = cultor, der Verehrer, aequi sapiens iustique colonus, Ps. Cypr. carm. 2 (Sodoma), 31. p. 290 H. – / arch. Gen. colonei, Corp. inscr. Lat. 2, 3414 u.ö.: arch. Dat. Plur. coloneis, ibid. 1, 1246, 5.
-
3 colonus
colōnus, ī, m. (colo), I) der Bebauer, a) der Landwirt, Bauer (Ggstz. pastor, Viehzüchter), Scriptt. r. r., Cic. u.a. – u. ein Bebauer fremden Landes, der Pächter, Cic. u.a. – übtr., coloni nemorum, Bewohner, Calp. ecl. 1, 36. – b) der Einwohner einer Kolonie, Pflanzer, Pflanzbürger, Ansiedler, Kolonist, Cic. u.a. – poet. übtr. = Einwohner, Bewohner, Verg. ecl. 9, 4; Aen. 1, 12: Ausonii coloni, italische Landleute, Verg. georg. 2, 385. – als scherzh. Schimpfwort, catenarum colonus, Kettenkolonist, Zuchthäusler, Plaut. asin. 298. – II) = cultor, der Verehrer, aequi sapiens iustique colonus, Ps. Cypr. carm. 2 (Sodoma), 31. p. 290 H. – ⇒ arch. Gen. colonei, Corp. inscr. Lat. 2, 3414 u.ö.: arch. Dat. Plur. coloneis, ibid. 1, 1246, 5. -
4 colonus
colonus colonus, i m земледелец -
5 colonus
colonus colonus, i m колонист -
6 colonus
colonus colonus, i m колонист -
7 colōnus
colōnus ī, m [COL-], a husbandman, tiller of the soil: optimus, parcissimus: Pauper ruris, H.: mandere vestros colonos, i. e. oxen, O.—A farmer, peasant: navīs suis colonis implere, Cs.: qui colonus habuit conductum fundum.—A settler, colonist: colonos novos ascribi: Chersonesum colonos mittere, N.: Tyrii tenuere coloni (urbem), V.: urbem Acrisioneis fundasse colonis, i. e. by bringing as settlers subjects of Acrisius, V.* * *farmer, cultivator, tiller; tenant-farmer; settler, colonist; inhabitant -
8 colonus
colōnus, ī m. [ colo II \]1) земледелец, крестьянин Cato, Vr, C etc.; крестьянин-арендатор C etc.2) житель колонии, переселенец, колонист C, Cs etc.3) обитатель, житель (Ausonii coloni V; Tibur Argeo positum colono H)catenārum c. ирон. Pl — кандальник, колодник, острожник -
9 colonus
cŏlōnus, i, m. [colo].I.A husbandman, tiller of the soil (opp. pastor), Cato, R. R. prooem. § 2; Varr. R. R. 2, prooem. § 5; id. L. L. 5, § 21 Müll.; Cic. de Or. 2, 71, 287; Hor. C. 1, 35, 6; 2, 14, 12; id. S. 2, 1, 35; 2, 2, 115; Verg. E. 9, 4; id. G. 1, 125; Ov. M. 1, 272; Sen. Ep. 114, 25.—B.Esp., a farmer, one who cultivates another ' s land, Caes. B. C. 1, 34; Cic. Caecin. 32, 94; Col. 1, 7, 1; Plin. Ep. 10, 8 (24), 5; Dig. 19, 2, 15 al. —II.A colonist, inhabitant of a colonial town, apoikos, Cic. Agr. 2, 28, 75; id. Phil. 2, 40, 102; id. N. D. 3, 19, 48; Nep. Milt. 1, 1; Liv. 4, 11, 3 sq.; 9, 26, 3 and 5; Verg. A. 1, 12 al.; Hor. C. 2, 6, 5; Vell. 1, 14, 6.—b.Poet., for an inhabitant in gen., Verg. A. 7, 63; 7, 410.—Humorously:catenarum,
Plaut. As. 2, 2, 32. -
10 colonus
colonus, i, m., husbandman, Mk. 12:7 ff.; L. 20:9 ff.* -
11 colonus
1) переселенец (1. 17 § 10 D. 50, 1. 1. 8 § 5. 7 D. 50, 15). 2) арендатор (1. 24 § 2. 1. 25 § 1. 1. 54 § 1 D. 19, 2);3) со времени Константина В. colonus - это человек, находившийся в неразрывной связи с известным участком чужой земли, который, поселившись на этой земле, обязан был обрабатывать ее (поэтому колоны назывались glebae adhaerentes, servi glebae) (tit. C. 11, 47. Gai. IV. 147. 153);colona, арендаторша (§ 2 eod.).
colona, поселенка (1. 7 § 1 C. 11, 7).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > colonus
-
12 COLONUS
[N]COLONUS (-I) (M) -
13 colonus
(историческое) колон (в Римской империи) -
14 colonus
-
15 colonus
[kə'ləʊnəs]Общая лексика: колон (в Римской империи) -
16 colonus
n; (pl- ni); іст. -
17 colonus
n; (pl- ni); іст. -
18 colonus
(n) колон -
19 colonus
(DE) Kolone {r} -
20 colonus
См. также в других словарях:
Colōnus — (v. lat.), so v. w. Colonist … Pierer's Universal-Lexikon
Colōnus — (lat.), in der Sprache der Quellen des römischen Rechts: 1) der Pächter; C. partiarius, der Pächter, der als Pachtzins einen Teil der Früchte dem Verpachter gibt. 2) Der halbfreie Grundhold der römischen Kaiserzeit, der glebae adscriptus (an die… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Colonus — Colōnus (lat.), Landbauer, Kolone (s. Kolonat) … Kleines Konversations-Lexikon
Colonus — For a type of tenant farmer of the late Roman Empire, see Colonus (person). Colonus Κολωνός Neighborhood … Wikipedia
Colonus, S. — S. Colonus, C. (1. Dee.). Vom Lat. = Landwirth, Bauer etc. – Dieser hl. Colonus war ein Bekenner des Glaubens im Gebiete von Agen (Aginnum) in Aquitanien. (El.) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
colonus — /keuh loh neuhs/, n., pl. coloni / nuy, nee/. a serf in the latter period of the Roman Empire or in the early feudal period. [1885 90; < L colonus inhabitant of a colony, tenant farmer, farmer, deriv. of colere to inhabit, till, cultivate; cf.… … Universalium
Colonus — A hereditary tenant farmer whose status differed little from that of a slave. Though technically free and with some legal rights (e.g., they could not be ejected from their land), they were bound to the soil in perpetuity. Their freedom to… … Historical dictionary of Byzantium
colonus — co•lo•nus [[t]kəˈloʊ nəs[/t]] n. pl. ni ( nī, nē). anh a serf or tenant farmer in the later Roman Empire or early feudal period • Etymology: 1885–90; < L colōnus inhabitant of a colony, tenant farmer, farmer, der. of colere to inhabit,… … From formal English to slang
COLONUS Christophorus — novi Orbis inventor, vide infra Columbus … Hofmann J. Lexicon universale
Colonus (person) — A colonus was a type of Roman peasant farmer, a serf. This designation was carried into the Medieval period for much of Europe. Coloni worked on large Roman estates called latifundia and could never leave. Latifundia raised sheep and other types… … Wikipedia
colonus — noun (plural coloni) Etymology: Latin, literally, farmer Date: 1857 a free born serf in the later Roman Empire who could sometimes own property but who was bound to the land and obliged to pay a rent usually in produce … New Collegiate Dictionary