-
1 Chius
-
2 Chius
-
3 Chios
Chios od. Chius, ī, f. (Χίος), Insel im Ägäischen Meere, der ionischen od. klazomenischen Halbinsel gegenüber, reich gesegnet mit den wichtigsten Naturerzeugnissen, berühmtem Wein, Marmor, Feigen, feiner Erde Jür Kunsttöpferei, j. Khio od. Scio, türk. Saki Andassi (d.i. Mastixinsel), Varr. LL. 9, 67. Cic. Verr. 5, 127. Mela 2, 7, 4 (2. § 101). Hor. ep. 1, 11, 1. – Dav. Chīus, a, um (Χιος), chiisch, von Chios, ficus, Varr.: vinum Chium, Plaut.: monstrum, der Skorpion am Himmel, Avien.: a puero vitam Chiam gessi, habe herrlich u. in Freuden gelebt, Petr. – subst., α) Chia, ae, f. (sc. ficus), die chiische Feige, Col. u. Mart. – β) Chium, ī, n., Chierwein, Hor. carm. 1, 10, 24 u. ö. (s. d. Auslgg. zu d. St.). – γ) Chiī, ōrum, m., die Einw. von Chios, die Chier, Cic. u.a. – / Lucr. 4, 1122 (1130), jetzt Cīa (Κεια), s. Cēa.
-
4 Chios
Chios od. Chius, ī, f. (Χίος), Insel im Ägäischen Meere, der ionischen od. klazomenischen Halbinsel gegenüber, reich gesegnet mit den wichtigsten Naturerzeugnissen, berühmtem Wein, Marmor, Feigen, feiner Erde Jür Kunsttöpferei, j. Khio od. Scio, türk. Saki Andassi (d.i. Mastixinsel), Varr. LL. 9, 67. Cic. Verr. 5, 127. Mela 2, 7, 4 (2. § 101). Hor. ep. 1, 11, 1. – Dav. Chīus, a, um (Χιος), chiisch, von Chios, ficus, Varr.: vinum Chium, Plaut.: monstrum, der Skorpion am Himmel, Avien.: a puero vitam Chiam gessi, habe herrlich u. in Freuden gelebt, Petr. – subst., α) Chia, ae, f. (sc. ficus), die chiische Feige, Col. u. Mart. – β) Chium, ī, n., Chierwein, Hor. carm. 1, 10, 24 u. ö. (s. d. Auslgg. zu d. St.). – γ) Chiī, ōrum, m., die Einw. von Chios, die Chier, Cic. u.a. – ⇒ Lucr. 4, 1122 (1130), jetzt Cīa (Κεια), s. Cea. -
5 Agathocles
Agathoclēs, is u. ī, Akk. em u. ēn, m. (Ἀγαθοκλης), I) Tyrann von Syrakus, geb. 361, gest. 289 v. Chr. zu Thermä, von Eltern niedern Standes, Iustin. 22, 1 sqq. Cic. Verr. 4, 122 (wo Genet. i). Liv. 28, 43, 21. Val. Max. 7, 4. ext. 1. Lact. 1, 21, 13. Plaut. Pseud. 532 (wo viell. nach Ritschl gedehnt Dat. Agathocoli): griech. Akk. Agathoclea, Auson epigr. 8, 1. p. 197 Schenkl. – Dav. Agathoclēus, a, um (Ἀγαθόκλειος), agathoklëisch, des Agathokles, tropaea, Sil. 14, 652. – II) griech. (aus Chios) Philosoph u. Schriftsteller üb. Landwirtschaft, Varr. r.r. 1, 1, 8 (A. Chius). Plin. 22, 90. – III) griech. Historiker aus Kyzikus, Cic. de div. 1, 50.
-
6 Anaxarchus
Anaxarchus, ī, m. (Ἀνάξαρχος), ein berühmter Philosoph aus Abdera, Schüler des Metrodorus aus Chius, Anhänger des Demokrit, Begleiter Alexanders des Gr. auf dessen Kriegszügen, Cic. Tusc. 2, 52. Val. Max. 3, 3. ext. 4.
-
7 ferreus
ferreus, a, um (ferrum), I) aus Eisen, eisern, A) eig.: securis, ensis, Varro fr.: clavi, Plaut. u. Caes.: foris, Amm.: fores, Plaut.: limina, aedes, Plaut.: lorica, Tac.: catenae, Val. Max.: trulla, Liv.: litterae, eingegrabene und mit Eisen ausgefüllte Buchstaben, Suet. – B) meton.: eisern = 1) unempfindlich, gefühllos, hartherzig, hart, grausam, Aristo Chius, praefractus, ferreus, Cic. fr.: ferreus essem, Cic.: os, Cic.: pectus, Porph. Hor.: frons exsanguis (schamlose) et ferrea, Plin. pan.: bellum, Ov. – saeculum, das eiserne Zeitalter (Ggstz. aureum), Lampr.: u. so saecula, Tibull.: u. proles, Cic. poët. – 2) von eiserner Dauer, unaufreibbar, stark, fest, dauerhaft, unerschütterlich, unabänderlich, vox, Verg.: corpus animusque Catonis, Liv.: quo ferrea resto? Ov.: decreta veterum sororum, Ov.: iura, Verg. – 3) hart, sehr drückend, sors vitae, Ov.: somnus, der eiserne Schlaf, d.i. der Tod, Verg. – 4) hart in der Schreibart, scriptor, Licin. b. Cic. de fin. 1, 5. – II) übtr.: A) dem Eisen ähnlich, eisenartig, color, Plin. 37, 170. – B) = ferrarius, zum Eisen gehörig, fabrica, die Bearbeitung des Eisens, Plin. 7, 198. – C) = ferratus, geharnischt, equitatus, Amm. 19, 1, 2.
-
8 Oenopion
Oenopiōn, ōnis, m. (Οἰνοπίων), König auf Chius, Vater der Merope, Cic. Arat. phaen. 425.
-
9 praefractus
praefrāctus, a, um, PAdi. m. Compar. ( von praefringo), I) abgebrochen, schroff in der Schreibart, Thucydides praefractior, Cic. or. 40. – II) unbiegsam von Charakter, streng (vgl. unser »es mag biegen oder brechen«), rücksichtslos, Aristo Chius praefractus, ferreus, Cic. Hortens. fr. 28. p. 59 Kays.: praefractius perseverantiae exemplum, Val. Max. 3, 8. ext. 2: Charondae praefractior et abscisior iustitia, Val. Max. 6, 5. ext. 4.
-
10 Spercheos
Sperchēos u. - chēus u. Sperchīos u. - chīus, ī, m. (Σπερχειός), ein Fluß im phthiotischen Thessalien, der auf dem Pindus entspringt und sich in den malischen Meerbusen ergießt, mit reizenden Ufern, j. Agramela od. Ellada, Form -eos, Verg. georg. 2, 487. Stat. Ach. 1, 239 u. Theb. 4, 838: Form -eus, Liv. 36, 14, 15 u. 37, 4, 10: Vok. Sperchee, Stat. Ach. 1, 628: Form -ios, Mela 2, 3, 6 (2. § 44). Plin. 4, 28. Ov. met. 1, 579: Form -ius, Claud. de Get. bell. 183. – Dav.: A) Sperchēis, idis, f., sperchëisch, undae, Ov.: ripae, Ov. – B) Sperchīonidēs, ae, m., ein Anwohner des Spercheos, Ov. met. 5, 86. – C) Sperchīae, ārum, f., Stadt im Spercheustale, Liv. 32, 13, 10.
-
11 Agathocles
Agathoclēs, is u. ī, Akk. em u. ēn, m. (Ἀγαθοκλης), I) Tyrann von Syrakus, geb. 361, gest. 289 v. Chr. zu Thermä, von Eltern niedern Standes, Iustin. 22, 1 sqq. Cic. Verr. 4, 122 (wo Genet. i). Liv. 28, 43, 21. Val. Max. 7, 4. ext. 1. Lact. 1, 21, 13. Plaut. Pseud. 532 (wo viell. nach Ritschl gedehnt Dat. Agathocoli): griech. Akk. Agathoclea, Auson epigr. 8, 1. p. 197 Schenkl. – Dav. Agathoclēus, a, um (Ἀγαθόκλειος), agathoklëisch, des Agathokles, tropaea, Sil. 14, 652. – II) griech. (aus Chios) Philosoph u. Schriftsteller üb. Landwirtschaft, Varr. r.r. 1, 1, 8 (A. Chius). Plin. 22, 90. – III) griech. Historiker aus Kyzikus, Cic. de div. 1, 50.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Agathocles
-
12 Anaxarchus
Anaxarchus, ī, m. (Ἀνάξαρχος), ein berühmter Philosoph aus Abdera, Schüler des Metrodorus aus Chius, Anhänger des Demokrit, Begleiter Alexanders des Gr. auf dessen Kriegszügen, Cic. Tusc. 2, 52. Val. Max. 3, 3. ext. 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Anaxarchus
-
13 ferreus
ferreus, a, um (ferrum), I) aus Eisen, eisern, A) eig.: securis, ensis, Varro fr.: clavi, Plaut. u. Caes.: foris, Amm.: fores, Plaut.: limina, aedes, Plaut.: lorica, Tac.: catenae, Val. Max.: trulla, Liv.: litterae, eingegrabene und mit Eisen ausgefüllte Buchstaben, Suet. – B) meton.: eisern = 1) unempfindlich, gefühllos, hartherzig, hart, grausam, Aristo Chius, praefractus, ferreus, Cic. fr.: ferreus essem, Cic.: os, Cic.: pectus, Porph. Hor.: frons exsanguis (schamlose) et ferrea, Plin. pan.: bellum, Ov. – saeculum, das eiserne Zeitalter (Ggstz. aureum), Lampr.: u. so saecula, Tibull.: u. proles, Cic. poët. – 2) von eiserner Dauer, unaufreibbar, stark, fest, dauerhaft, unerschütterlich, unabänderlich, vox, Verg.: corpus animusque Catonis, Liv.: quo ferrea resto? Ov.: decreta veterum sororum, Ov.: iura, Verg. – 3) hart, sehr drückend, sors vitae, Ov.: somnus, der eiserne Schlaf, d.i. der Tod, Verg. – 4) hart in der Schreibart, scriptor, Licin. b. Cic. de fin. 1, 5. – II) übtr.: A) dem Eisen ähnlich, eisenartig, color, Plin. 37, 170. – B) = ferrarius, zum Eisen gehörig, fabrica, die Bearbeitung des Eisens, Plin. 7, 198. – C) = ferratus, geharnischt, equitatus, Amm. 19, 1, 2. -
14 Oenopion
Oenopiōn, ōnis, m. (Οἰνοπίων), König auf Chius, Vater der Merope, Cic. Arat. phaen. 425.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Oenopion
-
15 praefractus
praefrāctus, a, um, PAdi. m. Compar. ( von praefringo), I) abgebrochen, schroff in der Schreibart, Thucydides praefractior, Cic. or. 40. – II) unbiegsam von Charakter, streng (vgl. unser »es mag biegen oder brechen«), rücksichtslos, Aristo Chius praefractus, ferreus, Cic. Hortens. fr. 28. p. 59 Kays.: praefractius perseverantiae exemplum, Val. Max. 3, 8. ext. 2: Charondae praefractior et abscisior iustitia, Val. Max. 6, 5. ext. 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praefractus
-
16 Spercheos
Sperchēos u. - chēus u. Sperchīos u. - chīus, ī, m. (Σπερχειός), ein Fluß im phthiotischen Thessalien, der auf dem Pindus entspringt und sich in den malischen Meerbusen ergießt, mit reizenden Ufern, j. Agramela od. Ellada, Form -eos, Verg. georg. 2, 487. Stat. Ach. 1, 239 u. Theb. 4, 838: Form -eus, Liv. 36, 14, 15 u. 37, 4, 10: Vok. Sperchee, Stat. Ach. 1, 628: Form -ios, Mela 2, 3, 6 (2. § 44). Plin. 4, 28. Ov. met. 1, 579: Form -ius, Claud. de Get. bell. 183. – Dav.: A) Sperchēis, idis, f., sperchëisch, undae, Ov.: ripae, Ov. – B) Sperchīonidēs, ae, m., ein Anwohner des Spercheos, Ov. met. 5, 86. – C) Sperchīae, ārum, f., Stadt im Spercheustale, Liv. 32, 13, 10.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Spercheos
См. также в других словарях:
CHIUS — iactus in ludo talorum infortunatus, idem cum Cane vel Canicula; Suid. Ο῾ μὲν Χίος ἐδυν´ατο ἓν, ὁ δὲ Κῶος ἓξ, Chius unionem, Cous senionem valebat. Anglis Ace. Unde Proverb. Κῶοςπρὸς Χίον, cum Gigantem Pygmaeo, magna parvis, componimus. Th. Godwn … Hofmann J. Lexicon universale
CHIUS Insul. matis Aegei — Genuensibus, circa A. C. 1571. a Selimo, Turcarum Imperatore erepta, postquam paulo ante Cyprô Venetos exuisset. Thuan. l. 29. etc. Vide quoque in voce Chios … Hofmann J. Lexicon universale
CHIUS Leonardus — vide Leonardus … Hofmann J. Lexicon universale
CHIUS Theodotus — vide Theodotus … Hofmann J. Lexicon universale
Chthonius chius — Chthonius chius Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
Andreas Chius, B. (44) — 44B. Andreas Chius, M. (29. Mai). Der sel. Andreas mit dem Beinamen Chius (wahrscheinlich weil er aus der Insel Chios stammte), ein Martyrer zu Konstantinopel, wurde bei dem Sultan angeklagt, daß er es wied er mit den Christen halte, während er… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
LEONARDUS Chius Archiep — Mitylenaeus, scripsit ad Nic. V. de capta CPoli … Hofmann J. Lexicon universale
METRODORUS Chius — Mundum aeternum esse dicebat: Quoniam si factus esset, ex non ente factus esset: infinitum vero esse, quoniam aeternum, et quum non habeat principium, unde incipiat, nec exitum habiturum quô terminetur. Immobilem quoque asseruit, quoniam moveri… … Hofmann J. Lexicon universale
SCYMNUS Chius — compluribus libris orbem descripsit; teste Stephano in Πάρας … Hofmann J. Lexicon universale
THEODOTUS Chius — praeceptor ultimi Ptolemaei in Rhetorica: Decertantibus in Consilio regis, an profugus Pompeius esset recipiendus, solus consuluit interfici debere: quod sane factum est. Hunc postea Brutus iam Augusto inimicus in Asia compertum et ad se adductum … Hofmann J. Lexicon universale
THEOPOMPUS Chius — Orator et Historicus, inter Isocratis discipulos familiam ducebat. Vixit sub Artaxerxe Ocho, et Philippo Macedone. Scripsit Orationes, Epistolas, Historias saepe priscis laudatas. Huic Aristaeus. l. de LXX. Interpretib. et Iosephus, l. 15. Iud.… … Hofmann J. Lexicon universale