-
1 ψῡχο-πομπός
ψῡχο-πομπός, die Seelen der Abgeschiedenen führend, sendend, bes. sie in die Unterwelt hinab und aus derselben herauf führend, dah. gew. Beiwort des Hermes, Führer, Geleiter der Seelen, D. Sic. 1, 96, Plut.; auch des Charon, der sie überfährt, Eur. Alc. 362. – Bei Synes. Geisterbeschwörer.
-
2 νεκυο-στόλος
νεκυο-στόλος, = νεκροστόλος, πορϑμεύς, Charon, Ep. ad. 657 (VII, 63); Antp. Th. 55 (VII, 530) u. a. sp. D., wie Man. 6, 530; Αἶσα, 4, 405. Auch von der Bahre, Antiphil. 35 (VII, 634).
-
3 δανάκη
-
4 θεωρίς
θεωρίς, ίδος, ἡ, die heilige Gesandtschaft, ϑεωρία betreffend; bes. mit u. ohne ναῦς ein heiliges Schiff, welches zur Absendung der ϑεωροί und Gesandtschaften, zur Ueberbringung u. Abholung von Personen u. Geldern im Staatsdienste gebraucht wurde; in Athen bes. die nach Delos fahrende ϑεωρίς berühmt, die noch aus Theseus Zeit stammen sollte, Her. 6, 87 Callim. Del. 314, vgl. Böckh Staatshaush. II p. 217. Bei Aesch. Spt. 840 heißt so der Nachen des Charon; ϑεωρὶς ὁδός, der Weg der Theoren, Hesych.; –. αἱ ϑεωρίδες heißen auch die Bacchantinnen, Nonn. D. 9, 261; Hesych.; vgl. Lob. AglaoPham. p. 285.
-
5 οἰνο-χάρων
οἰνο-χάρων, οντος, ὁ, ein Charon des Weines, heißt Philipp von Macedonien, weil er die Lebenden durch vergifteten Wein in die Unterwelt beförderte, zugleich mit Anspielung auf οἰνοχαρής, wegen seiner bekannten Trunkliebe, Alc. Mess. 15 (XI, 12).
-
6 αὐτ-ερέτης
αὐτ-ερέτης, ὁ, Selbstruderer, bei Add. 5 (VII, 305) erkl. ἰδίῃ νηῒ κομιζόμενος, nicht vom Charon gerudert. Bei Thuc. 1, 10. 3, 18. 6, 91 Matrosen, die Ruderer u. Soldaten zugleich sind, nach Poll. 1, 95 καὶ ἐρέττοντες καὶ ἀπομαχόμενοι; vgl. Böckh Staatshaush. I p. 301.
-
7 ὀ-κρυόεις
ὀ-κρυόεις, εσσα, εν (κρύος), wie κρυερός, kalt, Schauder erregend, fürchterlich; πόλεμος, Il. 9, 64; auch Helena sagt von sich ἐμεῖο κυνὸς κακομηχάνου ὀκρυοέσσης, 6, 344; oft bei sp. D.; φόβος, Ap. Rh. 2, 607; ὀκρυόεσσα βᾶρις, vom Nachen des Charon, Leon. Tar. 59 (VII, 67), u. so öfter von Allem, was sich auf Tod und Unterwelt bezieht; es ist übrigens oft mit ὀκριόεις verwechselt, mit dem es allerdings auch einige Aehnlichkeit in der Bedeutung hat, obgleich es nie von körperlicher Rauhheit oder Unebenheit gebraucht wird.
-
8 ἄ-στολος
-
9 ἄκατος
ἄκατος, ἡ, 1) leichter, schnellsegelnder Nachen, Pind. N. 5, 2; εἰναλία P. 11, 40; Theogn. 457; ϑοά Eur. Or. 331 Hec. 443. Bei Her. 7, 186, der es als masc. braucht, Lastschiff, σιταγωγοί, wie Critias φορτηγοί, bei Athen. I, 28 c; auch Thuc. nennt es neben πλοῖα 7, 59. Vom Nachen des Charon, Hermesianax Ath. XIII, 597 b; ληϑαίη Bass. 1 (IX, 279); χϑονία Ant. Sid. 104 (VII, 464). – 2) Becher, Athen. XI, 782 f. vgl. Antiphan. Ath. XV, 692 f; Theop. com. XI, 501 f scheint den Telestes zu tadeln, der das Wort zuerst so brauchte, cf. B. A. 371, 5.
-
10 ἐφ-όλκιον
ἐφ-όλκιον, τό (ἕλκω), 1) das dem Schiffe nachgeschleppte Boot zum Aussetzen aus dem Schiffe, ἐκέλευσε τοὺς ναύτας τὸ ἐφόλκιον παραβαλεῖν Plut. Pomp. 73, das Boot auszusetzen; Demetr. 17 u. A. – Hesych. erkl. auch πηδάλιον. – 2) was man mit sich führt, Reisegeräth, Gepäck, ὄλπη μοι καὶ πήρη ἐφόλκια sagt Diogenes zu Charon, Leon. Tar. 59 (VII, 67); vgl. B. A. 257.
-
11 ἑῷος
ἑῷος, α, ον, auch 2 Endgn (vgl. das ion. ἠοῖος u. ἑώιος), am Morgen, morgendlich; πάχνην ϑ' ἑῴαν ἥλιος σκεδᾷ, den Morgenthau, Aesch. Prom. 25; φϑέγματ' ὀρνίϑων Soph. El. 18; ἑῴοις βολαῖς ἁλίου Eur. Phoen. 169; auch ἑῷοι ἐξαναστάντες λέχους, El. 786; ἀστήρ, der Morgenstern, Plat. Ep. 21 (VII, 670). – Gegen Osten gelegen, östlich, τεῖχος Xen. Hell. 4, 4, 9; D. Per. 893; κατὰ τὰς ἑῴας, sc. χώρας, Arist. de mund. 4; τὰ ἑῷα, das Morgenland, Luc. Charon 5; auch ἡ ἑῴα, der Orient, Ael. H. A. 17, 19.
-
12 καρκάδονα
καρκάδωνthe fee paid to Charon by the dead: masc acc sg -
13 οινοχάρων
-
14 οἰνοχάρων
-
15 δανάκη
A Persian coin, worth rather more than an obol: hence, the coin buried with a corpse as Charon's fee, Call.Fr. 110, Poll. 9.82, Hsch., EM247.41: [var] Dim. [full] δανάκιον, τό, prob. in Suid. (Pers. dānak.) -
16 διδάσκω
A , etc.: [tense] aor.ἐδίδαξα Il.23.307
, etc.; poet.ἐδιδάσκησα h.Cer. 144
(prob.), Hes.Op.64, Pi.P.4.217: [tense] pf.δεδίδαχα X.Cyr.1.3.18
, Pl. Men. 85e:—[voice] Med., [tense] fut. διδάξομαι: [tense] aor. ἐδιδαξάμην:—[voice] Pass., [tense] fut.διδαχθήσομαι D.H.3.70
, etc.: [tense] aor.ἐδιδάχθην Sol.13.51
, Hdt.3.81, Ar.Nu. 637, etc.: [tense] pf.δεδίδαγμαι Il.11.831
, Pl.Phdr. 269c, etc. Redupl. form of δάω (q.v.) in causal sense:— instruct a person, or teach a thing, Il. 11.832, 9.442: c. dupl. acc., σε.. ἱπποσύνας ἐδίδαξαν they taught thee riding, 23.307, cf. Od.8.481;πολλὰ διδάσκει μ' ὁ πολὺς βίοτος E. Hipp. 252
(lyr.), etc.; alsoδ. τινὰ περί τινος Ar.Nu. 382
;δ. τῶν γενομένων τισὶ τὴν ἀλήθειαν Pl.Tht. 201b
: c. acc. pers. et inf., σε διδάσκουσιν θεοὶ αὐτοὶ ὑψαγόρην ἔμεναι teach thee to be.., Od.1.384: c. inf. only, δίδαξε γὰρ Ἄρτεμις αὐτὴ βάλλειν ἄγρια πάντα she taught how to shoot, Il.5.51, etc.: without inf.,πολλοὶ τοὺς υἱοὺς ῥήτορας διδάσκουσιν Aristonym.
ap. Stob.3.4.105;δ. πολλοὺς αὐλητάς Charon
9; ; alsoδ. τινὰ σοφόν E.Heracl. 575
: with an abstract subject,πολυμαθίη νόον οὐ διδάσκει Heraclit.40
;ξενιτείη αὐτάρκειαν δ. Democr.246
:—[voice] Med., teach oneself, learn, (lyr.); but usu., have one taught or educated, esp. of a father,τὰ ἄλλα.. διδάσκεσθαι τοὺς ὑεῖς Pl.Prt. 325b
;δ. τοὺς ὑεῖς τὰς κούφας ἐργασίας Arist.Pol. 1321a24
: c. inf.,δ. τινὰ ἱππεύειν Pl.R. 467e
;δ. τινα ἱππέα Id.Men. 93d
, cf. X.Mem.4.4.5 (this distn. between [voice] Act. and [voice] Med. was neglected by some Poets and late Prose writers, [voice] Med. being used like [voice] Act. in Pi.O.8.59, Luc.Somn.10, etc.; but in Ar.Nu. 783 Elmsl. restored διδάξαιμ' ἄν σ' ἔτι for διδαξαίμην σ' ἔτι, and in Pl.R. 421e Cobet cj. διδάξει for - εται: [voice] Med. is used of gods, [θεοί].. ὅπλων χρῆσιν διδαξάμενοι Id.Mx. 238b
):—[voice] Pass., to be taught, learn, c. gen., διδασκόμενος πολέμοιο trained, skilled in war, Il. 16.811: c. acc., τά σε προτί φασιν Ἀχιλλῆος δεδιδάχθαι which [medicines] they say thou wert taught by Achilles, 11.831, cf. Arat.529; ;διδάξω καὶ διδάξομαι λόγους E.Andr. 739
: freq. c. inf.,δεδιδαγμένον εἶναι χειροήθεα Hdt.2.69
; ; διδάσκεσθαι ὡς .. X. HG2.3.45.2 c. gen., indicate, give sign of,χειμῶνος συναγειρομένοιο Arat.793
, cf. 734.II abs., explain,πῶς δή; δίδαξον A.Eu. 431
;σαφῶς δ. Th.2.60
, etc.; show by argument, prove,λέγων διδασκέτω X.An.5.7.11
, etc.; δ. περί τινος ὡς .. Th.3.71;ἡλίκον ἐστὶ τὸ ἀλαζόνευμα.. πειράσομαι.. διδάξαι Aeschin.3.238
; ποιητὴς δ. ὅτι .. Jul. Or.2.50b.III of dithyrambic and dramatic Poets (cf.διδάσκαλος 11
), δ. διθύραμβον, δρᾶμα, produce a piece, Hdt.1.23, 6.21; , cf. Pl.Prt. 327d, IG12.770, al.:—[voice] Med., διδάξασθαι χορόν train one's own chorus, Simon.145.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > διδάσκω
-
17 θαλασσουργός
θᾰλασσουργ-ός, ὁ,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > θαλασσουργός
-
18 θεωρίς
1 (with and without ναῦς) sacred ship, which carried the θεωροί to their destination, Hdt.6.87, cf. Call.Del. 314: metaph., ἄστολος θ., of Charon's bark, A.Th. 858 (lyr.).2 (sc. ὁδός) road by which the θεωροί went, Hsch.II pl.,= Βάκχαι, Id., cf. Plb.30.25.12; of attendants of Apollo, Nonn.D.9.261. -
19 καρκάδων
A the fee paid to Charon by the dead, Phot., Suid.:—expld. by some Gramm. as name of a plant.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > καρκάδων
-
20 κορσωτήρ
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κορσωτήρ
См. также в других словарях:
Charon — may refer to: Ancient world Charon (mythology), in Greek mythology, the ferryman who ferried the dead to the underworld Charon of Lampsacus, ancient Greek logographer (history) Charon, a Theban military commander (fl. mid 4th century BC); see… … Wikipedia
Charon — {{Charon}} Fährmann, der die Seelen der Verstorbenen in einem halbverfaulten Binsenboot über den Acheron* und den Kokytos ins Totenreich bringt, sofern jene nach Brauch bestattet wurden und unter der Zunge einen Obolos als Fährgeld bei sich haben … Who's who in der antiken Mythologie
Charon — CHARON, óntis, Gr. Χάρων, οντος, (⇒ Tab. I.) 1 §. Namen. Insgemein wird dieser von χαίρω, ich freue mich, hergeleitet, also, daß er durch einen Gegensatz einen bedeuten soll, bey dem und um den gar nichts fröhliches ist. Serv. ad Virgil. Aen. VI … Gründliches mythologisches Lexikon
Chāron — Chāron, im griech. Mythus Sohn des Erebos und der Nyx, der greise Fährmann der Unterwelt, der die Schatten der beerdigten Toten über die Flüsse der Unterwelt setzt, wofür er einen dem Toten in den Mund gesteckten Obolos erhält. Charon, Hermes… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Charon — Datos generales Origen Raahe, Finlandia Información ar … Wikipedia Español
CHARON — CHAR Dans la mythologie grecque, fils de l’Érèbe et de la Nuit. Charon, le nocher des Enfers, avait pour tâche de faire traverser les marais de l’Achéron dans sa barque aux âmes des défunts qui avaient reçu une sépulture. En paiement, il prenait… … Encyclopédie Universelle
Charon — Charon. Ein düstrer Greis, der Sohn der Nacht und des Erebus, dessen ewig gleiches Amt es war, auf einem morschen Nachen die Seelen der Abgeschiedenen in Hermes Begleitung über den stygischen See, den Acheron oder den Cocytus zu führen, wofür er… … Damen Conversations Lexikon
Charon — [ker′ən] n. [L < Gr Charōn] 1. Gr. Myth. the boatman who ferries souls of the dead across the river Styx to Hades 2. the satellite of Pluto: discovered in 1978, it has an orbital period equal to Pluto s rotational period … English World dictionary
Charon — Cha ron, n. [L., fr. Gr. ?.] (Cless. Myth.) The son of Erebus and Nox, whose office it was to ferry the souls of the dead over the Styx, a river of the infernal regions. Shak. [1913 Webster] || … The Collaborative International Dictionary of English
Charon [1] — Charon (spr. Karon), 1) in der Griechischen Mythologie Sohn des Erebos u. der Nyx, war der Fährmann der Unterwelt, ein finsterer, grämlicher, schmutziger Greis, welcher die von Hermes ihm zugeführten Seelen der bestatteten Gestorbenen über die… … Pierer's Universal-Lexikon
Charon [2] — Charon (spr. Scharong), Schloß im Departement Deux Sèvre (Frankreich), an der Sèvre; in der Nähe auf einer Schiffbrücke 1469 Zusammenkunft u. Versöhnung des Königs Ludwig XI. mit seinem Bruder, dem Herzog Karl von Berry … Pierer's Universal-Lexikon