Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

Caudium

  • 1 Caudium

    II.
    Caudīnus, a, um, adj., of Caudium, Caudine: Furculae Caudinae, the Caudine Forks, now Casale di Forchia (al. Forchia d ' Arpaia), Liv. 9, 2, 6; 9, 11, 3; Flor. 1, 16, 9.—The same called Furcae Caudinae, Luc. 2, 137;

    and Caudinae Fauces,

    Sil. 8, 566; Col. 10, 132:

    saltus,

    Liv. 9, 7, 5:

    proelium,

    Cic. Sen. 12, 41:

    clades,

    Liv. 9, 16, 2:

    legiones,

    id. 25, 6, 12:

    jugum,

    Quint. 3, 8, 3:

    pax,

    Liv. 9, 7, 4:

    foedus,

    Flor. 2, 18, 7:

    Samnites,

    Liv. 23, 41, 13.— Subst.: Caudīni, ōrum, m., the inhabitants of Caudium, Plin. 3, 11, 16, § 105.

    Lewis & Short latin dictionary > Caudium

  • 2 Caudini

    II.
    Caudīnus, a, um, adj., of Caudium, Caudine: Furculae Caudinae, the Caudine Forks, now Casale di Forchia (al. Forchia d ' Arpaia), Liv. 9, 2, 6; 9, 11, 3; Flor. 1, 16, 9.—The same called Furcae Caudinae, Luc. 2, 137;

    and Caudinae Fauces,

    Sil. 8, 566; Col. 10, 132:

    saltus,

    Liv. 9, 7, 5:

    proelium,

    Cic. Sen. 12, 41:

    clades,

    Liv. 9, 16, 2:

    legiones,

    id. 25, 6, 12:

    jugum,

    Quint. 3, 8, 3:

    pax,

    Liv. 9, 7, 4:

    foedus,

    Flor. 2, 18, 7:

    Samnites,

    Liv. 23, 41, 13.— Subst.: Caudīni, ōrum, m., the inhabitants of Caudium, Plin. 3, 11, 16, § 105.

    Lewis & Short latin dictionary > Caudini

  • 3 Caudinus

    II.
    Caudīnus, a, um, adj., of Caudium, Caudine: Furculae Caudinae, the Caudine Forks, now Casale di Forchia (al. Forchia d ' Arpaia), Liv. 9, 2, 6; 9, 11, 3; Flor. 1, 16, 9.—The same called Furcae Caudinae, Luc. 2, 137;

    and Caudinae Fauces,

    Sil. 8, 566; Col. 10, 132:

    saltus,

    Liv. 9, 7, 5:

    proelium,

    Cic. Sen. 12, 41:

    clades,

    Liv. 9, 16, 2:

    legiones,

    id. 25, 6, 12:

    jugum,

    Quint. 3, 8, 3:

    pax,

    Liv. 9, 7, 4:

    foedus,

    Flor. 2, 18, 7:

    Samnites,

    Liv. 23, 41, 13.— Subst.: Caudīni, ōrum, m., the inhabitants of Caudium, Plin. 3, 11, 16, § 105.

    Lewis & Short latin dictionary > Caudinus

  • 4 furca

    furca, ae, f. [Sanscr. bhur-ig, shears; cf. Lat. forceps, forfex; also Gr. pharos, plough; Lat. forāre;

    Engl. bore,

    Curt. Gr. Etym. p. 299; but Corss. refers furca to root dhar-,=fero, as a prop. support; v. Ausspr. 1, 149], a two-pronged fork.
    I.
    Lit.:

    exacuunt alii vallos furcasque bicornes,

    Verg. G. 1, 264:

    valentes,

    id. ib. 2, 359:

    furcis detrudi,

    Liv. 28, 3, 7; cf. Caes. B. C. 2, 11, 2. —Prov.: naturam expellas furcā, tamen usque recurret, with might and main, Hor. Ep. 1, 10, 24 (v. furcilla).—
    II.
    Transf., of things shaped like a fork.
    A.
    A forkshaped prop, pole, or stake, for carrying burdens on the back or shoulder, Plaut. Cas. 2, 8, 2;

    for supporting the seats of a theatre,

    Liv. 1, 35, 9;

    for a vine,

    Plin. 14, 2, 4, § 32;

    for fishing-nets,

    id. 9, 8, 9, § 31;

    for the gable of a house,

    Ov. M. 8, 700; a frame on which meat was suspended in the chimney, id. ib. 8, 648.—
    B.
    An instrument of punishment in the form of a fork (V or II), which was placed on the culprit's neck, while his hands were fastened to the two ends, a yoke (cf.: crux, gabalus, patibulum; hence, furcifer): To. Satis sumpsimus jam supplici. Do. Fateor, manus vobis do. To. Post dabis sub furcis, Plaut. Pers. 5, 2, 71:

    canem et furcam ferre,

    id. Cas. 2, 6, 37:

    servus per circum, cum virgis caederetur, furcam ferens ductus est,

    Cic. Div. 1, 26, 55:

    servus sub furca caesus,

    Liv. 2, 36, 1 Drak.; Val. Max. 1, 7, 4; Lact. 2, 7, 20:

    sub furca vinctus inter verbera et cruciatus,

    Liv. 1, 26, 10:

    cervicem inserere furcae,

    Suet. Ner. 49; Eutr. 7, 5; Prud. steph. 10, 851.—Hence poet. to designate the worst condition of slavery:

    ibis sub furcam prudens,

    Hor. S. 2, 7, 66.—
    C.
    A fork-shaped gallows:

    aliquem furcā figere,

    Dig. 48, 19, 28 fin.:

    furcae subicere,

    ib. 9:

    in furcam tollere,

    ib. 38:

    in furcam suspendere,

    ib. 13, 6:

    in furcam damnare,

    ib. 49, 16, 3:

    canes vivi in furca, sambucea arbore fixi,

    Plin. 29. 4, 14, § 57.—
    D.
    A fork-shaped yoke in which young bullocks were put to be tamed, Varr. R. R. 1, 20, 2.—
    E.
    Furcae cancrorum, the claws of a crab, App. Mag. p. 297. —
    F.
    Furcae Caudinae, the narrow pass of Caudium, the Caudine Forks, usually called Furculae Caudinae (v. furcula, II. and Caudium), Val. Max. 5, 1, 5 ext.; 7, 2, 17 ext.

    Lewis & Short latin dictionary > furca

  • 5 furcula

    furcŭla, ae, f. dim. [furca, II.].
    I.
    A forked prop to support a wall when undermined:

    suspenso furculis ab hostibus muro,

    Liv. 38, 7, 9.—
    II.
    Furculae Caudinae, two lofty (fork-shaped) defiles near Caudium, where the Roman army, in the year A.U.C. 434, was hemmed in by the Samnites, now Casale di Forchia, Liv. 9, 2; 11; Flor. 1, 16; v. Caudium.

    Lewis & Short latin dictionary > furcula

  • 6 Furculae Caudinae

    furcŭla, ae, f. dim. [furca, II.].
    I.
    A forked prop to support a wall when undermined:

    suspenso furculis ab hostibus muro,

    Liv. 38, 7, 9.—
    II.
    Furculae Caudinae, two lofty (fork-shaped) defiles near Caudium, where the Roman army, in the year A.U.C. 434, was hemmed in by the Samnites, now Casale di Forchia, Liv. 9, 2; 11; Flor. 1, 16; v. Caudium.

    Lewis & Short latin dictionary > Furculae Caudinae

  • 7 Galatia

    Gălătī̆a, ae, f.
    I.
    Galatia, v. Galatae, I. A.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Galatia

  • 8 jugum

    jŭgum, i, n. [kindred to Sanscr. yuga from yug-, jungere; Gr. zugon; v. jungo], a yoke for oxen, a collar for horses.
    I.
    Lit.:

    nos onera quibusdam bestiis, nos juga imponimus,

    Cic. N. D. 2, 60, 151:

    leones jugo subdere, et ad currum jungere,

    Plin. 8, 16, 21, § 55:

    (bos) juga detractans,

    Verg. G. 3, 57:

    tauris solvere,

    id. E. 4, 41:

    frena jugo concordia ferre,

    id. A. 3, 542; Ov. M. 12, 77:

    jugum excutere,

    Curt. 4, 15, 16.—
    B.
    Transf.
    1.
    A yoke, pair, team of draught-cattle:

    ut minus multis jugis ararent,

    Cic. Verr. 2, 3, 51, § 120; a pair of horses, Verg. A. 5, 147:

    aquilarum,

    a pair, Plin. 10, 4, 5, § 16.— Plur.:

    nunc sociis juga pauca boum,

    Juv. 8, 108; also for the chariot itself, Verg. A. 10, 594; Sil. 7, 683:

    curtum temone jugum,

    Juv. 10, 135.—
    2.
    A juger of land:

    in Hispania ulteriore metiuntur jugis: jugum vocant, quod juncti boves uno die exarare possint,

    Varr. R. R. 1, 10 (but in Plin. 18, 3, 3, § 9, the correct reading is jugerum; v. Sillig ad h. l.).—
    3.
    A beam, lath, or rail fastened in a horizontal direction to perpendicular poles or posts, a cross-beam, cross-rail:

    palmes in jugum insilit,

    Plin. 17, 22, 35, § 175:

    vineam sub jugum mittere,

    Col. 4, 22.—
    4.
    Esp. as the symbol of humiliation and defeat, a yoke, consisting of two upright spears, and a third laid transversely upon them, under which vanquished enemies were made to pass:

    cum male pugnatum apud Caudium esset, legionibus nostris sub jugum missis,

    Cic. Off. 3, 30, 109:

    exercitum sub jugum mittere,

    Caes. B. G. 1, 12; 1, 7; Quint. 3, 8, 3; Liv. 1, 26, 13; 2, 34, 9 al.; also,

    sub jugo mittere,

    id. 3, 28 fin.
    5.
    The constellation Libra:

    Romam, in jugo cum esset luna, natam esse dicebat,

    Cic. Div. 2, 47, 98.—
    6.
    The beam of a weaver's loom:

    tela jugo vincta est,

    Ov. M. 6, 55.—
    7.
    A rower's bench, Verg. A. 6, 411.—
    8.
    A height or summit of a mountain, a ridge; also, a chain of mountains:

    in immensis qua tumet Ida jugis,

    Ov. H. 5, 138:

    montis,

    Verg. E. 5, 76; Caes. B. C. 1, 70:

    suspectum jugum Cumis,

    Juv. 9, 57; 3, 191.—
    II.
    Trop., yoke, bonds of slavery, matrimony, etc.: Pa. Jamne ea fert jugum? Ph. Tam a me pudicast quasi soror mea, Plaut. Curc. 1, 1, 50:

    cujus a cervicibus jugum servile dejecerant,

    Cic. Phil. 1, 2, 6:

    Venus Diductos jugo cogit aëneo,

    Hor. C. 3, 9, 18:

    accipere,

    Just. 44, 5, 8:

    exuere,

    to shake off, Tac. Agr. 31:

    excutere,

    Plin. Pan. 11:

    nondum subacta ferre jugum valet Cervice,

    the yoke of marriage, Hor. C. 2, 5, 1. —Of misfortune:

    ferre jugum pariter dolosi,

    Hor. C. 1, 35, 28:

    pari jugo niti,

    to work with equal efforts, Plin. Ep. 3, 9, 9:

    calamitates terroresque mortalium sub jugum mittere,

    to subjugate, Sen. de Prov. 4 init.:

    felices, qui ferre incommoda vitae, nec jactare jugum vita didicere magistra,

    Juv. 13, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > jugum

  • 9 revoco

    rĕ-vŏco, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To call back, recall (class. and freq., esp. in the trop. sense).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    quotiens foras ire volo, me retines, revocas,

    Plaut. Men. 1, 2, 5; cf. Suet. Claud. 15 fin.:

    de meo cursu rei publicae sum voce revocatus,

    Cic. Fam. 10, 1, 1:

    aliquem ex itinere,

    id. Div. 2, 8, 20; Suet. Aug. 98; id. Tib. 21:

    revocatus de exsilio Camillus,

    Liv. 5, 46:

    revocatum ex provinciā,

    Suet. Claud. 1:

    Caesar in Italiam revocabatur,

    Caes. B. C. 2, 18 fin.:

    spes Campanae defectionis Samnites rursus ad Caudium revocavit,

    Liv. 9, 27:

    quid me intro revocas?

    Plaut. Rud. 5, 2, 12.— Absol.:

    heus abiit: quin revocas?

    Plaut. Ps. 1, 3, 12; id. Ep. 2, 2, 17; id. Truc. 1, 2, 19: exclusit; revocat;

    redeam?

    Ter. Eun. 1, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 264; Ter. Ad. 3, 2, 22; Liv. 30, 20: abeo;

    et revocas nono post mense,

    Hor. S. 1, 6, 61; Ov. M. 1, 503.—
    b.
    Transf., of things, to draw or fetch back, to withdraw, turn back, etc.:

    lumina revocata,

    Ov. M. 7, 789:

    oculos meos,

    id. H. 16, 232:

    cupidas manus,

    id. A. A. 1, 452:

    pedem ab alto,

    Verg. A. 9, 125; cf.

    gradum,

    id. ib. 6, 128:

    deficientem capillum a vertice,

    to stroke back, Suet. Caes. 45:

    habenas,

    Sil. 16, 344:

    manus post terga,

    to bind, Sen. Thyest. 685:

    proscissam terram in liram,

    to bring back, restore, Col. 2, 10, 5; cf.:

    in vitibus revocantur ea, quae, etc.,

    are pruned, Cic. de Or. 2, 21, 88; v. infra, B. 1. — Poet.:

    gelidos artus in vivum calorem,

    Ov. M. 4, 248.—
    2.
    In partic.
    a.
    Milit. t. t.
    (α).
    To call back, recall; to call off, withdraw soldiers from a march or from any enterprise:

    his rebus cognitis Caesar legiones equitatumque revocari atque itinere desistere jubet,

    Caes. B. G. 5, 11:

    insequentes nostros, ne longius prosequerentur, Sulla revocavit,

    id. B. C. 3, 51; Liv. 25, 14:

    quae receptui canunt, ut eos etiam revocent,

    Cic. Rep. 1, 2, 3:

    tardius revocati proelio excesserant,

    Sall. C. 9, 4; cf. Verg. A. 5, 167:

    equites,

    Caes. B. C. 1, 80:

    reliquas copias,

    id. B. G. 7, 35:

    naves omnes,

    id. B. C. 3, 14:

    hos certo signo,

    id. ib. 1, 27 fin.;

    1, 28: milites ab opere,

    id. B. G. 2, 20:

    legiones ab opere,

    id. B. C. 1, 82:

    aestus crescens revocaverat fatigatos,

    Amm. 24, 4, 17.—
    (β).
    To recall to duty soldiers from a furlough:

    milites,

    Cic. Verr. 2, 5, 31, § 89:

    veteranos,

    Tac. H. 2, 82:

    inter ceteros conveteranos suos revocatus,

    Inscr. Orell. 3580.—
    (γ).
    In gen., to call back, recall:

    (Neptunus Tritona) jubet fluctus et flumina signo Jam revocare dato,

    Ov. M. 1, 335.—
    b.
    A theatrical t. t., to call for the repetition of a speech, a vocal performance, etc., to call back a player; to encore:

    Livius (Andronicus), cum saepius revocatus vocem obtudisset, etc.,

    Liv. 7, 2:

    Diphilus tragoedus revocatus aliquoties a populo,

    Val. Max. 6, 2, 9:

    quoties ego hunc (sc. Archiam) vidi magnum numerum versuum dicere ex tempore! quoties revocatum eandem rem dicere commutatis verbis atque sententiis,

    Cic. Arch. 8, 18:

    revocatus praeco, iterum pronunciavit eadem,

    Liv. 33, 32.—Also with an inanim. object:

    cum Orestem fabulam doceret Euripides, primos tres versus revocasse dicitur Socrates,

    to have encored, Cic. Tusc. 4, 29, 63. — Absol.:

    revocasse et repeti coëgisse,

    Plin. Ep. 3, 5, 12.— Impers. pass.:

    nominatim sum appellatus in Bruto Tullius qui libertatem civibus stabiliverat. Milies revocatum est,

    Cic. Sest. 58, 123.—
    c.
    To recall from death, bring back to life:

    quā servetis revocatum a morte Dareta,

    Verg. A. 5, 476; cf.:

    Paeoniis revocatum herbis et amore Dianae,

    id. ib. 7, 769:

    dysentericos a morte revocari,

    Plin. 23, 6, 60, § 113.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to call back, recall, resume; to withdraw, retire; to regain, recover; to draw back, draw off or away; to withhold, restrain, etc.:

    facilius sicut in vitibus revocantur ea, quae sese nimium profuderunt,

    are checked, pruned, Cic. de Or. 2, 21, 88: et vires et corpus amisi: sed si morbum depulero, facile illa revocabo, will regain, recover, id. Fam. 7, 26, 2:

    quae (studia) remissa temporibus, longo intervallo intermissa revocavi,

    id. Tusc. 1, 1, 1; cf.:

    quod, utcunque praetermissum, revocari non posset,

    Liv. 44, 40:

    praetermissa,

    Plin. 18, 6, 8, § 44:

    quae (philosophia) nunc prope dimissa revocatur,

    Cic. Ac. 2, 4, 11:

    veteres artes,

    Hor. C. 4, 15, 12:

    priscos mores,

    Liv. 39, 41:

    antiquam duramque militiam,

    Tac. A. 1, 20 fin.:

    quaedam exoleta,

    Suet. Claud. 22:

    omissa,

    id. Vesp. 16; id. Dom. 4 et saep.:

    nonnumquam animum incitatum revoco ipse et reflecto,

    Cic. Sull. 16, 46; cf. id. Att. 13, 1:

    vinolenti dubitant, haesitant, revocant se interdum,

    recover themselves, bethink themselves, id. Ac. 2, 17, 52:

    ut quaedam contra naturam depravata restituerentur et corrigerentur ab naturā, cum se ipsa revocasset aut arte atque medicinā,

    had recovered herself, id. Div. 2, 46, 96:

    revocare se non poterat familiaritate implicatus,

    could not withdraw, id. Pis. 29, 70:

    primae revocabo exordia pugnae,

    Verg. A. 7, 40; cf. Sen. Ben. 7, 25, 2 al.:

    revocari in memoriam somnii,

    Just. 1, 5, 3; 7, 1, 8.— Poet., with inf.: nec tamen illa suae revocatur parcere famae, nor can she be induced, persuaded, etc., Prop. 1, 16, 11:

    memoriam ad referendam gratiam admonitione revocare,

    to bring, induce, Sen. Ben. 5, 25, 6: scalam nobis in memoriam revocare, Aug. Civ. Dei, 16, 38, 2; id. Serm. 280, 1:

    in memoriam rursus revocatus,

    Petr. 10:

    revocat tua forma parentem (with recordor),

    Sil. 16, 193:

    magni est ingenii revocare mentem a sensibus,

    Cic. Tusc. 1, 16, 38; cf.:

    eos ab illā consuetudine,

    id. Rep. 2, 13, 25:

    quos (homines) spes praedandi studiumque bellandi ab agriculturā et cottidiano labore revocabat,

    Caes. B. G. 3, 17:

    aliquam a cupiditate,

    Cic. Clu. 5, 12:

    aliquem a turpissimo consilio,

    id. Att. 3, 15, 4:

    aliquem a tanto scelere,

    id. Cat. 3, 5, 10; cf. id. ib. 1, 9, 22:

    animum ab irā,

    Ov. Tr. 2, 557:

    jam lapsos ab errore,

    Quint. 2, 6, 2:

    perterritos animos a metu,

    id. 2, 16, 8 et saep.:

    ab errore ad rectiorem viam,

    Lact. 1, 1, 21: cum ex saevis et perditis rebus ad meliorem statum fortuna revocatur, Cic. ap. Amm. 15, 5, 23:

    disceptationem ab rege ad Romanos revocabant,

    Liv. 41, 20:

    rebus institutis ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,

    Cic. Rep. 2, 14, 27:

    ad quam eos quasi formulam dicendi revocent,

    id. Opt. Gen. 5, 15:

    ad quae me exempla revocas,

    id. Verr. 2, 3, 90, § 210; Quint. 10, 7, 32:

    rem paene ad manus,

    Cic. Clu. 49, 136:

    me ad pristina studia revocavi,

    id. Brut. 3, 11:

    me ad meum munus pensumque revocabo,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    se ad industriam,

    id. Brut. 94, 323:

    se rursus ad moestitiam,

    id. Tusc. 3, 27, 64:

    se ad se,

    id. Ac. 2, 16, 51:

    vilicum ad rationem,

    compel to an account, Cato, R. R. 2, 2:

    libertinos ingratos revocavit in servitutem,

    Suet. Claud. 25:

    fortunae possessionesque omnium in dubium incertumque revocabuntur,

    Cic. Caecin. 27, 76:

    ad spem consulatūs in partem revocandam aspirare non auderet,

    to bring over to his side, Liv. 4, 35:

    quod temporis hortorum aut villarum curae seponitur, in animum revocabo,

    will transfer to my mind, Tac. A. 14, 54:

    abi, Quo blandae juvenum te revocant preces (= a me ad se vocant, Orell.),

    Hor. C. 4, 1, 7.—
    2.
    In partic.
    a.
    Pregn.: ad aliquid, to apply, reduce, refer a thing to something as a standard (syn. referre) (Ciceron.):

    impuri cujusdam et ambitiosi et omnia ad suam potentiam revocantis esse sententiam,

    Cic. Lael. 16, 59:

    misericordiā movetur, si is, qui audit, adduci potest, ut illa, quae de altero deplorentur, ad suas res revocet,

    id. de Or. 2, 52, 211:

    omnia ad artem et ad praecepta,

    id. ib. 2, 11, 44:

    omnia ad scientiam,

    id. Fin. 2, 13, 43:

    illa de urbis situ ad rationem,

    id. Rep. 2, 11, 22:

    rationem ad veritatem,

    id. Off. 3, 21, 84:

    rem ad illam rationem conjecturamque,

    id. Dom. 6, 15.—
    b.
    To recall, revoke, retract, cancel (not so till after the Aug. per.): si facta mihi revocare liceret. Ov. M. 9, 617:

    promissum suum,

    Sen. Ben. 4, 39, 2:

    sententiam suam,

    Dig. 48, 18, 1 fin.:

    libertatem (shortly after: in servitutem retrahi),

    Tac. A. 13, 26:

    litteras,

    Suet. Vesp. 8:

    legatum ad quingenta,

    id. Galb. 5.—
    c.
    As law t. t.: domum, domum suam revocare, to appeal to a judge of one ' s own country or city: (legatis) revocandi domum suam jus datur, Dig. 5, 1, 2, §§ 3, 4, and 5.—
    II.
    To ask back again, to invite in return: mutuo vocare, Non. (rare): domum suam istum non fere quisquam vocabat. Nec mirum;

    qui neque in urbe viveret neque revocaturus esset,

    Cic. Rosc. Am. 18, 52; Varr. ap. Non. 167, 14:

    cum vulpem revocasset,

    Phaedr. 1, 25, 7; Lact. 6, 12, 3.—Hence, transf.:

    tribuni plebis quoniam adhuc praesens certamen contentionemque fugerunt: nunc in meam contionem prodeant, et, quo provocati ad me venire noluerunt, revocati saltem revertantur,

    i. e. now that they are invited to come back, Cic. Agr. 3, 1, 1.—
    III.
    To call again, summon anew (rare):

    itaque hominem populus revocat, et retrahatur necesse est,

    i. e. to answer a renewed accusation, Cic. Q. Fr. 2, 4 (6), 6:

    tribuni de integro agere coeperunt revocaturosque se easdem tribus renuntiarunt,

    Liv. 45, 36 fin.; cf. id. 40, 46:

    refectum est convivium et rursus Quartilla ad bibendum revocavit,

    challenged us again, Petr. 23:

    convivam in diem posterum,

    Suet. Claud. 32.

    Lewis & Short latin dictionary > revoco

  • 10 Taburnus

    Lewis & Short latin dictionary > Taburnus

См. также в других словарях:

  • Caudium — is an open source web server. It was originally written as a fork of the Roxen Challenger server. The server is written in C and Pike, and Pike is also used to create extensions to the server, although Caudium also supports PHP.Caudium is in many …   Wikipedia

  • Caudium — bezeichnet: Caudium (Stadt), antike Stadt in Mittelitalien Caudium (Webserver), Webserver Caudium (Titularbistum), Titularbistum Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer …   Deutsch Wikipedia

  • Caudĭum — (a. Geogr.), Stadt in Samnium, vielleicht jetzt Sta. Maria di Gatti. Bei C. lag der Engpaß Caudīnae furcŭlae (Caudinische Pässe), im jetzigen Val d Arpaja, an der Straße von Capua nach Benevent, zwischen Arpajo u. Monte Sarchio. In diesen Pässen… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Caudĭum — Caudĭum, im Altertum Stadt der Samniten (jetzt Montesarchio), an der Via Appia, südwestlich von Benevent, berühmt wegen der Umzingelung der Römer durch die Samniten. Nachdem die römischen Heere unter ihren Konsuln im zweiten Samniterkrieg (321 v …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Caudium — Caudium,   im Altertum Ort der Samniten, Kaudinische Pässe …   Universal-Lexikon

  • Caudium — À l origine basé sur Roxen 1.3, le logiciel Caudium est un serveur HTTP multithreads et monolithique. Sommaire 1 Fonctionnalités 2 Informations 3 Voir aussi 3.1 Références …   Wikipédia en Français

  • Caudium (Webserver) — Caudium ist ein unter GPL lizenzierter freier Webserver, der in Pike und C programmiert wurde. Für die Entwicklung ist die vorwiegend aus französischen Programmierern bestehende „Caudium Group“ um Xavier Beaudouin verantwortlich. Im Gegensatz zum …   Deutsch Wikipedia

  • Caudium (ancient city) — Caudium (modern Montesarchio) was an ancient city in Samnium situated on the Appian Way between Beneventum (modern Benevento) to Capua. (It was 21 Roman miles from Capua, and 11 from Beneventum.) In early times it was an important site: the… …   Wikipedia

  • Caudium (Stadt) — Caudium war eine antike Stadt in Samnium (Mittelitalien). Caudium lag an der Via Appia zwischen Capua und Benevent, beim heutigen Montesarchio. Die ursprünglichen Bewohner der Stadt waren die samnitischen Caudini. Später war sie ein römisches… …   Deutsch Wikipedia

  • Caudium (Titularbistum) — Caudium (ital.: Arpaia) ist ein Titularbistum der römisch katholischen Kirche. Es geht zurück auf einen Bischofssitz in der antiken Stadt Caudium, die mit dem späteren Arpaia gleichgesetzt wurde und sich in der italienischen Region Kampanien… …   Deutsch Wikipedia

  • Caudium — stor. Caudio …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»