-
1 Caucasus
Caucasus, ī, m. (Καύκασος), die noch jetzt so genannte hohe Gebirgskette in Asien, zwischen dem Pontus Euxinus u. dem Kaspischen Meere, Mela 1, 15, 2 (1. § 81). Ov. met. 2, 224; 8, 798 (wo griech. Akk. -on): C. inhospitalis, Hor. carm. 1, 22, 7. – Dav. Caucasius, a, um, kaukasisch, montes = Caucasus, Mela 1. § 109: vertex, Verg.: portae, enge Pässe zwischen dem Kaukasus u. dem Kaspischen Meere, Plin.
-
2 Caucasus
Caucasus, ī, m. (Καύκασος), die noch jetzt so genannte hohe Gebirgskette in Asien, zwischen dem Pontus Euxinus u. dem Kaspischen Meere, Mela 1, 15, 2 (1. § 81). Ov. met. 2, 224; 8, 798 (wo griech. Akk. -on): C. inhospitalis, Hor. carm. 1, 22, 7. – Dav. Caucasius, a, um, kaukasisch, montes = Caucasus, Mela 1. § 109: vertex, Verg.: portae, enge Pässe zwischen dem Kaukasus u. dem Kaspischen Meere, Plin.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Caucasus
-
3 Caucasus
-
4 Caucasus
the \Caucasus der Kaukasus -
5 Caucasus Mountains
-
6 the Caucasus Mountains
n.Kaukasus m. -
7 Caucasian
Cau·ca·sianI. n1. (white-skinned) weiß2. (of Caucasus) kaukasisch* * *[kɔː'keIzɪən]1. adjkaukasisch2. nKaukasier( in) m(f)* * *A adj1. kaukasischB s1. Kaukasier(in)2. US Europide(r) m/f(m)* * *adj.kaukasisch adj. n.Kaukasier m.Kaukasierin f. -
8 Caucasian
1) ( white-skinned) weiß2) ( of Caucasus) kaukasisch -
9 Caucasigena
Caucasigena, ae, m. (Caucasus u. gigno), am Kaukasus geboren, Sidon. ep. 4, 1.
-
10 cautes
cautēs u. cōtēs, is, f. (Plur. cautēs u. cōtēs, ium, f., vgl. lettisch schkaute, Kante), der spitze Fels, das Riff, a) Form cautes: cautes celsae, Enn. fr.; cautes cavatae, Apul.: saxa et cautes timere (v. Schiffer), Caes.: duris cautibus horrens Caucasus, Verg.: fluctus cautibus illisi, Amm.: scopuli cautium, Klippen der Felsschluchten, Sen. nat. qu. 4, 2, 5: continua, durch fortgesetzte Steinbildung, Plin. (s. bullātio): Nomin. Sing. cautes, Tibull. 2, 4, 9, cautis, Prud. perist. 10, 701. – b) Schreibung cotes (Plur.): scrupulosae cotes, Cic. Tusc. 4, 33: durae cotes, Verg. ecl. 8, 43. Prop. 1, 3, 4: inviae cotes, Curt. 6, 6 (23), 26: saxa cotesque, Curt. 4, 6 (26), 8, saxa et cotes, Curt. 5, 3 (10), 8: lubrica saxa et inviae cotes, Curt. 8, 11 (41), 23.
-
11 dehisco
de-hīsco, ere, aufklaffen, klaffend sich auftun, sich auseinandertun, sich öffnen, aufplatzen, auseinanderbersten, a) im allg. (Ggstz. cohaerere, iunctum, coniunctum esse), dehiscentibus quae cohaerebant, Sen.: modo (ossa), quae iuncta sunt, inter se dehiscunt, Cels.: atque ea quoque ossa, infra supraque coniuncta, media dehiscunt, Cels.: dehiscit convulsum remis rostrisque tridentibus aequor, Verg.: a media caelum regione dehiscere coepit, Verg.: trisulcae fores dehiscunt, Varro fr.: navigium dehiscens, Sen.: dehiscent attonitae magna ora domus, Verg.: rosa paulatim rubescens dehiscit ac sese pandit, Plin.: thynni pinguescunt in tantum, ut dehiscant, Plin.: unda dehiscens, Verg.: terra dehiscens, Verg.: in eo loco dehisse terram, Varro LL.: terra od. tellus dehiscat mihi, die Erde möge sich mir öffnen, möge mich verschlingen, Verg. – m. Abl. (durch), oppidi turris dehiscere ingentibus rimis coepit, Liv. fr.: ubi (Caucasus) dehiscit hiulcis iugis facit portas, Solin.: rimis dehiscit cymba, Ov.: dehiscens intervallis hostium acies, Liv. – m. in u. Akk., nubes in longas flammarum figuras dehiscebat, Plin. ep.: alumen dehiscens in capillamenta, Plin. – b) v. Örtl.: quā (Syrtis) dehiscit quāque flexum agit, Mela 1, 7, 5 (1. § 37). – / Synk. Infin. perf. dehisse bei Varro LL. 5, 148.
-
12 gradibilis
gradibilis, e (gradior), beschreitbar, besteigbar, Caucasus arduus neque gradibilis, Auct. itin. Alex. 32 (75). Vgl. 1. gradilis.
-
13 hiulcus
hiulcus, a, um (st. hiulicus, v. hio), klaffend, gespalten, offen, A) eig.: hiulca siti arva, lechzend, Verg.: h. vulnus, Sidon.: ubi (Caucasus) dehiscit hiulcis iugis, facit portas, Solin. – B) übtr.: 1) im allg., v. häufigen Zusammenstoßen der Vokale, concursus verborum, jähes Voneinanderklaffen, Cic.: voces, klaffende, Cic.: versus = λαγαροί, Diom. 500, 11. – subst., hiulca, ōrum, n., das klaffen der Worte, Quint. 9, 4, 16: dass. hiulcae, ārum, f. (sc. voces), Mart. Cap. 5. § 514 u. § 516. – 2) insbes., gleichs. mit weit offenem Munde schnappend, lechzend, gierig, gens, Plaut. trin. 287 L. – II) öffnend, fulmen, alles zerschmetternd, Stat. Theb. 1, 26.
-
14 incanesco
in-cānēsco, cānuī, ere, I) sich weißgrau überziehen, weißgrau schimmern, ornusque incanuit albo flore piri, Verg. georg. 2, 71: ubi ipse gelu magnoque incanuit imbre Caucasus, Val. Flacc. 6, 611. – II) übtr., vor Alter grau werden, ergrauen, cum pigra incanuit aetas, Sil. 3, 328: ego autem senui et incanui, Vulg. 2. regg. 12, 2.
-
15 inhospitalis
in-hospitālis, e, I) unwirtlich, ungastlich, Scytharum vastitas, Varro sat. Men. 426: Caucasus, Hor. epod. 1, 12: Pontus, Phaedr.: Syrtes, Ps. Quint. decl.: litus, Plin. pan.: übtr., duritia, von einem Baume, der die Einpfropfung nicht annimmt, Plin. – II) meton., ungastlich = gegen das Recht der Gastfreundschaft verstoßend, feritas, Plin. 6, 1.
-
16 ἀπ-άνθρωπος
ἀπ-άνθρωπος, 1) menschenleer, öde, πάγος Aesch. Prom. 70, Caucasus inhospitalis; γῆ ἐρήμη καὶ ἀπ. Luc. Prom. 11. – 2) unmenschlich, grausam, Soph. frg. 842, Hesych. σκληρός; τρόπος ἀπανϑρωπότερος Plat. Ep. I, 309 b; καὶ ὠμός Dion. Hai. 6, 81. – 3) menschenfeindlich, adv., Luc. Tim. 35. – Bei Plut. ad. et am. discr. 15 = den Menschen zuwider.
-
17 Caucasigena
Caucasigena, ae, m. (Caucasus u. gigno), am Kaukasus geboren, Sidon. ep. 4, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Caucasigena
-
18 cautes
cautēs u. cōtēs, is, f. (Plur. cautēs u. cōtēs, ium, f., vgl. lettisch schkaute, Kante), der spitze Fels, das Riff, a) Form cautes: cautes celsae, Enn. fr.; cautes cavatae, Apul.: saxa et cautes timere (v. Schiffer), Caes.: duris cautibus horrens Caucasus, Verg.: fluctus cautibus illisi, Amm.: scopuli cautium, Klippen der Felsschluchten, Sen. nat. qu. 4, 2, 5: continua, durch fortgesetzte Steinbildung, Plin. (s. bullatio): Nomin. Sing. cautes, Tibull. 2, 4, 9, cautis, Prud. perist. 10, 701. – b) Schreibung cotes (Plur.): scrupulosae cotes, Cic. Tusc. 4, 33: durae cotes, Verg. ecl. 8, 43. Prop. 1, 3, 4: inviae cotes, Curt. 6, 6 (23), 26: saxa cotesque, Curt. 4, 6 (26), 8, saxa et cotes, Curt. 5, 3 (10), 8: lubrica saxa et inviae cotes, Curt. 8, 11 (41), 23. -
19 dehisco
de-hīsco, ere, aufklaffen, klaffend sich auftun, sich auseinandertun, sich öffnen, aufplatzen, auseinanderbersten, a) im allg. (Ggstz. cohaerere, iunctum, coniunctum esse), dehiscentibus quae cohaerebant, Sen.: modo (ossa), quae iuncta sunt, inter se dehiscunt, Cels.: atque ea quoque ossa, infra supraque coniuncta, media dehiscunt, Cels.: dehiscit convulsum remis rostrisque tridentibus aequor, Verg.: a media caelum regione dehiscere coepit, Verg.: trisulcae fores dehiscunt, Varro fr.: navigium dehiscens, Sen.: dehiscent attonitae magna ora domus, Verg.: rosa paulatim rubescens dehiscit ac sese pandit, Plin.: thynni pinguescunt in tantum, ut dehiscant, Plin.: unda dehiscens, Verg.: terra dehiscens, Verg.: in eo loco dehisse terram, Varro LL.: terra od. tellus dehiscat mihi, die Erde möge sich mir öffnen, möge mich verschlingen, Verg. – m. Abl. (durch), oppidi turris dehiscere ingentibus rimis coepit, Liv. fr.: ubi (Caucasus) dehiscit hiulcis iugis facit portas, Solin.: rimis dehiscit cymba, Ov.: dehiscens intervallis hostium acies, Liv. – m. in u. Akk., nubes in longas flammarum figuras dehiscebat, Plin. ep.: alumen dehiscens in capillamenta, Plin. – b) v. Örtl.: quā (Syrtis) dehiscit quāque flexum agit, Mela 1, 7, 5 (1. § 37). – ⇒ Synk. Infin. perf. dehisse bei Varro LL. 5, 148. -
20 gradibilis
gradibilis, e (gradior), beschreitbar, besteigbar, Caucasus arduus neque gradibilis, Auct. itin. Alex. 32 (75). Vgl. 1. gradilis.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gradibilis
- 1
- 2
См. также в других словарях:
CAUCASUS — CAUCASUS, mountainous region between the Black and Caspian Seas, in the south of the former Soviet Union. For over 2,000 years this inaccessible region served as a refuge for a variety of nations, tribes, and adherents of different religions,… … Encyclopedia of Judaism
Caucasus — [kô′kə səs] 1. border region between SE Europe and W Asia, between the Black and Caspian seas: often called the Caucasus 2. mountain range in the Caucasus, running northwest to southeast between the Black and Caspian seas: highest peak, Mt.… … English World dictionary
Caucasus — n. 1. (Geog.) a large region between the Black and Caspian seas. Syn: Caucasia. [WordNet 1.5] 2. (Geog.) the mountain range located between the Black and Caspian seas. [PJC] … The Collaborative International Dictionary of English
Caucasus — mountain range between Europe and the Middle East, from Gk. kaukhasis, said by Pliny ( Natural History, book six, chap. XVII) to be from a Scythian word similar to kroy khasis, lit. (the mountain) ice shining, white with snow. But possibly from a … Etymology dictionary
Caucasus — /kaw keuh seuhs/, n. the 1. Also called Caucasus Mountains. a mountain range in Caucasia, between the Black and Caspian seas, along the border between the Russian Federation, Georgia, and Azerbaijan. Highest peak, Mt. Elbrus, 18,481 ft. (5633 m) … Universalium
Caucasus — The Caucasus ( also referred to as North Caucasus ) is a geopolitical region located between Europe, Asia Middle East. It is one of the most linguistically and culturally diverse regions on Earth, home to Europe s highest mountains ( Mount Elbrus … Wikipedia
CAUCASUS — I. CAUCASUS mons editissimus in Septentrionali Asiae parte, Indiam dirimens a Scythia. Val. Flaccus, l. 5. Argonaut. v. 154. Ultimus inde sinus, saevumque Cubile Promethei Cernitur in gelidas consurgens Caucasus Arctos. A Circassis Salatta,… … Hofmann J. Lexicon universale
Caucasus — noun 1. the mountain range in Caucasia between the Black Sea and the Caspian Sea that forms part of the traditional border between Europe and Asia • Syn: ↑Caucasus Mountains • Derivationally related forms: ↑Caucasic • Instance Hypernyms: ↑range,… … Useful english dictionary
Caucasus — Cau|ca|sus the Caucasus an area in the extreme south east of Europe between the Black Sea and the Caspian Sea, which includes Russia, Georgia, Azerbaijan, and Armenia and contains the Caucasus Mountains … Dictionary of contemporary English
Caucasus — The region between the Black and Caspian Seas and a territorial bone of contention among the Ottoman, Persian, and Russian Empires for centuries. During the nineteenth century, the Caucasus came increasingly under Russian dominance. Georgia… … Encyclopedia of the Age of Imperialism, 1800–1914
Caucasus — noun /ˈkɔːkəsəs/ A mountain range in West Asia, between the Black Sea and the Caspian Sea, on the territory of Russia, Georgia, Armenia and Azerbaijan. from the long and rugged ravines of the Caucasus, See Also: caucasology … Wiktionary