-
1 catulus
catulus catulus, i m котёнок -
2 catulus
catulus catulus, i m щенок -
3 catulus
catulus ī, m dim. [catus, a cat], a young animal, whelp: catulos ferae Celent, H.; of a lion, H., V., O.; of a cat, Ph.; of a wolf, V.; of a bear, O.; of a serpent, V. — A young dog, puppy: in cane quam in catulo: canibus catulos similīs Noram, V.* * *young dog, puppy, whelp; dog (any age); young of any animal, pup/cub; fetter -
4 catulus
[st1]1 [-] cătŭlus, i, m.: - [abcl][b]a - petit chien. - [abcl]b - petit (d'un animal). - [abcl]c - chaîne (pour les esclaves), carcan.[/b] [st1]2 [-] Cătŭlus, i, m.: Catulus (surnom).* * *[st1]1 [-] cătŭlus, i, m.: - [abcl][b]a - petit chien. - [abcl]b - petit (d'un animal). - [abcl]c - chaîne (pour les esclaves), carcan.[/b] [st1]2 [-] Cătŭlus, i, m.: Catulus (surnom).* * *Catulus, pen. corr. Varro. Un petit chien.\Pascere catulos sero. Virgil. Nourrir de laict megue.\Catuli. Les petis de quelque beste que ce soit. -
5 Catulus
1. I.In gen., of swine, Plaut. Truc. 2, 2, 13;II.of a panther,
Lucr. 5, 1036;of a lion,
Verg. G. 3, 245; Hor. C. 3, 20, 2; Ov. M. 13, 547;of a tiger,
Plin. 8, 4, 5, § 10;of a cat,
Phaedr. 2, 4, 24;of a wolf,
Verg. A. 2, 357;of a bear,
Ov. M. 13, 836; 15, 379;of a serpent,
Verg. G. 3, 438 al.; cf.in gen.: catulos ferae Celent inultae,
Hor. C. 3, 3, 41.—Esp., a young dog, a puppy (in this sense regarded by the ancients as dim. of canis, Varr. L. L. 9, § 74 Müll.; cf. id. ib. 5, §b.99 ib.): omnia in perfectis et maturis esse meliora, ut in equo quam in equulo, in cane quam in catulo,
Cic. N. D. 2, 14, 38:catulo meo Subblanditur,
Plaut. As. 1, 3, 321; Lucr. 4, 997; 5, 1067; Verg. E. 1, 23; id. G. 3, 405; Plin. 29, 4, 14, § 57 et saep.—Prov.:III.aliter catuli longe olent, aliter sues,
Plaut. Ep. 4, 2, 9.—A kind of fetter (cf. canis), Lucil. ap. Non. p. 36, 26; cf. Paul. ex Fest. p. 45 Müll.2.Cătŭlus, i, m., a cognomen in the gens Lutatia; v. Lutatius. -
6 catulus
1. I.In gen., of swine, Plaut. Truc. 2, 2, 13;II.of a panther,
Lucr. 5, 1036;of a lion,
Verg. G. 3, 245; Hor. C. 3, 20, 2; Ov. M. 13, 547;of a tiger,
Plin. 8, 4, 5, § 10;of a cat,
Phaedr. 2, 4, 24;of a wolf,
Verg. A. 2, 357;of a bear,
Ov. M. 13, 836; 15, 379;of a serpent,
Verg. G. 3, 438 al.; cf.in gen.: catulos ferae Celent inultae,
Hor. C. 3, 3, 41.—Esp., a young dog, a puppy (in this sense regarded by the ancients as dim. of canis, Varr. L. L. 9, § 74 Müll.; cf. id. ib. 5, §b.99 ib.): omnia in perfectis et maturis esse meliora, ut in equo quam in equulo, in cane quam in catulo,
Cic. N. D. 2, 14, 38:catulo meo Subblanditur,
Plaut. As. 1, 3, 321; Lucr. 4, 997; 5, 1067; Verg. E. 1, 23; id. G. 3, 405; Plin. 29, 4, 14, § 57 et saep.—Prov.:III.aliter catuli longe olent, aliter sues,
Plaut. Ep. 4, 2, 9.—A kind of fetter (cf. canis), Lucil. ap. Non. p. 36, 26; cf. Paul. ex Fest. p. 45 Müll.2.Cătŭlus, i, m., a cognomen in the gens Lutatia; v. Lutatius. -
7 Catulus
I ī m.Катул, cognomen в роде Лутациев; наиболее известны1) Gajus Lutatius C., консул в 242 г. до н. э., в 241 г., будучи проконсулом, разбил карфагенский флот при Эгатских о-вах, чем закончил 1 Пуническую войну L, Nep2) Q. Lutatius C., консул в 102 г. до н. э., в 101 г. вместе с Марием одержал при Верцеллах решительную победу над кимбрами; покончил с собой в 87 г. до н. э. C3) Q. Lutatius C. Capitolīnus, сын предыдущего, один из вождей аристократической партии, консул в 78 г., цензор в 65 г., умер в 60 г. до н. э. C, SlII catulus, ī m. [ catus ]1) детёныш, преим. котёнок, щенок Pl, C etc.c. suis Pl — поросёнокc. serpentis PM — змеёныш2) молодой пёс, собачка Lcr, C etc.3) шейные кандалы LM -
8 catulus [1]
1. catulus, ī, m. (Demin. von catus, Kater, vgl. umbr. katel), das Junge, bes. das eines Tieres aus dem Katzen- u. Hundegeschlecht, I) eig.: a) übh., zB. c. suis, Plaut.: c. ovis, Col.: c. leonis, Hor. u. Ambros.: ferai (= ferae) catuli, Lucr. fr.: u. so catuli leonini, Val. Max.: feles catulique, Phaedr.: c. lupi, Verg.: villosae catuli ursae, Ov.: c. vulpis, Plin.: u. so vulpini catuli, Phaedr.: c. tigris, simiae, mustelae, lacertae, serpentis, Plin.: ad cubilia et catulos ferarum bestiarum ire, Liv. – b) insbes., der junge Hund, das Hündchen, Lucr., Cic. u.a.: summa illi oblectatio fuit, ut catuli cum porcellulis luderent, Lampr. – Sprichw., aliter catuli longe olent, aliter sues, Plaut. Epid. 579. – II) übtr., eine Art Fessel, Lucil. sat. 29, 100.
-
9 Catulus [2]
2. Catulus, s. Lutātius.
-
10 catulus
1. catulus, ī, m. (Demin. von catus, Kater, vgl. umbr. katel), das Junge, bes. das eines Tieres aus dem Katzen- u. Hundegeschlecht, I) eig.: a) übh., zB. c. suis, Plaut.: c. ovis, Col.: c. leonis, Hor. u. Ambros.: ferai (= ferae) catuli, Lucr. fr.: u. so catuli leonini, Val. Max.: feles catulique, Phaedr.: c. lupi, Verg.: villosae catuli ursae, Ov.: c. vulpis, Plin.: u. so vulpini catuli, Phaedr.: c. tigris, simiae, mustelae, lacertae, serpentis, Plin.: ad cubilia et catulos ferarum bestiarum ire, Liv. – b) insbes., der junge Hund, das Hündchen, Lucr., Cic. u.a.: summa illi oblectatio fuit, ut catuli cum porcellulis luderent, Lampr. – Sprichw., aliter catuli longe olent, aliter sues, Plaut. Epid. 579. – II) übtr., eine Art Fessel, Lucil. sat. 29, 100. -
11 Catulus
2. Catulus, s. Lutatius. -
12 Lutatius
Lutātius, a, umЛутаций, римск. nomen; наиболее известны1) C. L. Catulus, одержавший победу при Эгатских о-вах в 242 г. до н. э. и тем положивший конец 1 Пунической войне L, Nep2) Q. L. Catulus, разбивший в 101 г. до н. э., совместно с Марием, кимбров (при Raudii campi); покончил с собой в 87 г. до н. э. C3) Q. L. Catulus Capitolinus, один из судей в процессе Верреса, друг Цицерона, противник Цезаря (умер в 61 г. до н. э.) C, Sl -
13 Lutatius
Lutātius, a, um, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten I) C. Lutatius Catulus; siegte über die Karthager bei den Ägatischen Inseln, Nep. Hamilc. 1, 3 u. 5 (wo bl. Catulus). – II) Q. Lutatius Catulus, der Gründer der lex Lutatia, Cic. Cael. 70. – Dav. Lutātiānus, a, um, lutatianisch, des (eines) Lutatius, Paul. dig. 33, 1, 12.
-
14 Lutatius
Lutātius, a, um, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten I) C. Lutatius Catulus; siegte über die Karthager bei den Ägatischen Inseln, Nep. Hamilc. 1, 3 u. 5 (wo bl. Catulus). – II) Q. Lutatius Catulus, der Gründer der lex Lutatia, Cic. Cael. 70. – Dav. Lutātiānus, a, um, lutatianisch, des (eines) Lutatius, Paul. dig. 33, 1, 12.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Lutatius
-
15 consul
consŭl, ŭlis, m. [st2]1 [-] consul (un des deux magistrats suprêmes élus annuellement à Rome). [st2]2 [-] proconsul. [st2]3 [-] magistrat suprême de certaines villes, le premier magistrat. - abréviation COS., au plur. COSS. - Mario consule et Catulo, Cic.: sous le consulat de Marius et de Catulus. (formule consacrée pour marquer la date). - consule tricesimo, Mart.: la trentième année. - sine consule, Dig.: sans date. - vina tot consulum, Sen.: vin de tant d'années. - vinum proximis consulibus natum, Cic.: vin de l'année précédente. - est animus tibi... consul non unius anni, Hor. C. 4, 9, 39: tu n'as pas eu l'âme d'un consul pour une seule année. - voir hors site consul.* * *consŭl, ŭlis, m. [st2]1 [-] consul (un des deux magistrats suprêmes élus annuellement à Rome). [st2]2 [-] proconsul. [st2]3 [-] magistrat suprême de certaines villes, le premier magistrat. - abréviation COS., au plur. COSS. - Mario consule et Catulo, Cic.: sous le consulat de Marius et de Catulus. (formule consacrée pour marquer la date). - consule tricesimo, Mart.: la trentième année. - sine consule, Dig.: sans date. - vina tot consulum, Sen.: vin de tant d'années. - vinum proximis consulibus natum, Cic.: vin de l'année précédente. - est animus tibi... consul non unius anni, Hor. C. 4, 9, 39: tu n'as pas eu l'âme d'un consul pour une seule année. - voir hors site consul.* * *Consul, consulis, penul. corr. masc. gen. Le plus grand magistrat Romain ordinaire.\Renuntiare aliquem Consulem. Cic. Declarer et publier, ou denoncer qu'il est esleu Consul.\Sextum Consul Marius. Cic. Pour la sixieme fois. -
16 catulina
1.cătŭlīnus, a. um, adj. [catulus], of or pertaining to a little dog, dog ' s-: caro, Plaut. ap. Paul. ex Fest. p. 45 Müll.; and absol.: cătŭlīna, ae, f. (sc. caro), the flesh of the dog, Plin. 29, 4, 14, § 58.2. -
17 Catulinus
1.cătŭlīnus, a. um, adj. [catulus], of or pertaining to a little dog, dog ' s-: caro, Plaut. ap. Paul. ex Fest. p. 45 Müll.; and absol.: cătŭlīna, ae, f. (sc. caro), the flesh of the dog, Plin. 29, 4, 14, § 58.2. -
18 catulinus
1.cătŭlīnus, a. um, adj. [catulus], of or pertaining to a little dog, dog ' s-: caro, Plaut. ap. Paul. ex Fest. p. 45 Müll.; and absol.: cătŭlīna, ae, f. (sc. caro), the flesh of the dog, Plin. 29, 4, 14, § 58.2. -
19 catellus
ī m. [demin. к catulus\]1) щенок, собачка Pl, Vr, C etc.2) перен. ласк. «кошечка», «котик» Pl, H -
20 catlaster
trī m. [из *. catulaster от catulus\]взрослый парень Vtr
См. также в других словарях:
Catulus — Catulus, Beiname im römischen plebejischen Geschlecht der Lutatier; bekannt v. a.: 1) Gaius Lutatius Catulus, römischer Konsul (242 v. Chr.) und Feldherr, siegte am 10. 3. 241 bei den Ägadischen Inseln über die karthagische Flotte und… … Universal-Lexikon
Catŭlus — Catŭlus, Familienname der plebejischen Gens lutatia: 1) Cajus Lutatius C., war 242 v. Chr. Consul u. schlug die Punier unter Hanno bei den Agaten (s.u. Punischer Krieg), wodurch der erste Punische Krieg geendigt wurde; 2) Quintus Lutatius C., war … Pierer's Universal-Lexikon
Catǔlus — Catǔlus, 1) C. Lutatius, aus einem alten, wahrscheinlich plebejischen Geschlecht, Besieger der Karthager im ersten Punischen Krieg, ward als Konsul 242 v. Chr. nach Sizilien gesandt und trug, unterstützt von seinem Prätor Q. Valerius Falto, bei… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Catulus — Catūlus, Beiname der plebejischen Familie der Lutatier in Rom. – Gajus Lutatĭus C. gewann 242 v. Chr. als Konsul die Seeschlacht bei den Ägadischen Inseln. – Quintus Lutatius C. siegte 101 mit Marius über die Cimbern auf den Raudischen Feldern,… … Kleines Konversations-Lexikon
CATULUS — I. CATULUS Orator, consul cum C. Mario, quartô eius consulatu, Cimbros fudit: a collega postea, urbe occupatâ per dissensionem, mori iussus est, frustra precautibus pro co civibus. Itaque in cubiculo inclusus candentium carbonum vapore suffocatus … Hofmann J. Lexicon universale
Catulus, S. — S. Catulus, (10. Sept.), ein Martyrer in Afrika, der auch Dolelatulus heißt. S. diesen … Vollständiges Heiligen-Lexikon
CATULUS alius — huius superioris fil. qui Lepidum, post Syllae mortem bellum reparantem, oppressit. Hic nimirum fuit Ciceronis temporibus, et Capitolium incensum restituit, vir non minotis integritatis, quam gravitatis, et apud suos cives auctoritatis. Vide et… … Hofmann J. Lexicon universale
Catulus, Quintus Lutatius — ▪ Roman general [died 86 BC] died 86 BC Roman general, at first a colleague and later a bitter enemy of the politically powerful commander Gaius Marius. As consul with Marius in 102, Catulus was sent to hold the passage of the Alps… … Universalium
Catulus, Gaius Lutatius — ▪ Roman commander flourished 3rd century BC Roman commander, victor in the final battle of the First Punic War (Punic War, First) between Rome and Carthage (264–241). As consul in 242, he blockaded the Sicilian cities of Lilybaeum and… … Universalium
CATULUS Luctatius (Q.) — Q. Luctatius CATULUS primô bellô Punicô 300. navibus ad versus Poenos profectus, 600. corum naves commeatibus impeditas, Duce Amilcare, apud Aegates, insulas inter Siciliam et Africam, depressit, sinemque bello imposuit. Pacem vero petentibus hâc … Hofmann J. Lexicon universale
Quintus Lutatius Catulus (Konsul 102 v. Chr.) — Quintus Lutatius Catulus (* etwa 150 v. Chr.; † 87 v. Chr.) war ein römischer Politiker der späten Republik und im Jahr 102 v. Chr. zusammen mit Gaius Marius Konsul. Er betätigte sich zudem als Dichter und Schriftsteller. Inhaltsverzeichnis 1… … Deutsch Wikipedia