-
1 Caesarianus
Caesărĭānus, a, um, v. Caesar, II. B. -
2 Caesarianus
I Caesariānus (поздн. тж. Caesareānus),Caesarīnus, Caesareus, a, um [ Caesar ]цезарев(ский) O, M, C, Nep etc.II Caesariānus, ī m.цезарианец, приверженец Цезаря bAfr -
3 caesarianus
1) императорский, praedia, metalla Caes. (1. 3 § 1 D. 1, 19. 1. 6 § 2 D. 48, 13);2) = caesariensis (1. 12 C. 6, 58).Gaesariani (subst.) чиновники, которые во время империи взыскивали фискальные имущества (1. 5 C. 10, 1. tit. C. Th. 10, 7).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > caesarianus
-
4 Caesariensis
Caesariēnsis, e T, Dig = Caesarianus -
5 Caesar
Caesar, aris, m., ein röm. Familienname des julischen Geschlechts. Am berühmtesten ist C. Iulius Caesar, der den Pompejus besiegte, die Republik stürzte u. als Diktator königliche Gewalt erhielt, aber von Brutus u. Kassius im J. 44 v. Chr. ermordet wurde. Sein Neffe u. Erbe Oktavius, der nachher auch seinen Namen C. Iulius Caesar (Octavianus) führte, setzte die Alleinherrschaft fort. Nach ihm hatten alle Kaiser den Beinamen Caesar neben dem Titel Augustus (vgl. Suet. Galb. 11), bis unter Hadrian der Unterschied entstand, daß Caesar Augustus den wirklich regierenden Kaiser und Caesar den bestimmten Nachfolger desselben, den Thronerben (der in neuern Zeiten »römischer König« hieß) bezeichnete, Spart. Hel. 1, 2. Aur. Vict. Caes. 13, 12. – Germanicus Caesar, s. Germanicus. – Dav. abgel.: A) Caesareus, a, um, a) den Julius Cäsar betreffend, cäsarisch, sanguis, Ov.: forum, von Cäsar angelegt, Stat. – subst., Caesareum, ī, n. (sc. templum), ein dem Cäsar geweihter Tempel, Corp. inscr. Lat. 9, 1556; 10, 415 u. 11, 948. – b) kaiserlich, amphitheatrum, vom Kaiser Domitian erbaut, Mart.: leones, von dems. in den Tierkampf gegeben, Mart. – B) Caesariānus (nachaug. auch Caesareānus), a, um, a) cäsarianisch, des Cäsar, civile bellum, Nep.: nex, Suet.: familia, Capit.: orationes, Lobreden Ciceros auf Cäsar, Serv. Verg.: aequitas (Ggstz. Sullana violentia), Val. Max.: subst., Caesariānī, ōrum, m., die Anhänger Cäsars im Bürgerkriege, die Cäsarianer, Auct. b. Afr. – b) cäsarianisch = des Mitregenten, nomen, imperium, Scriptt. hist. Aug. – c) kaiserlich, der Kaiser, collyrium, Cels.: Pallas, vom Kaiser Domitian bes. verehrt, Mart.: Caesareanorum temporum scriptor, Vopisc.: subst., Caesariānī, ōrum, m., eine Art Provinzialbeamter, spät. ICt. – d) Caesareānus als Beiname v. der Eroberung von Caesarea, Treb. Poll. trig. tyr. 2. § 2. – C) Caesariēnsis, e, Beiname mehrerer Ortschaften, wie: Mauritania, der östliche Teil von Mauritanien, Tac.: Colonia, ICt. – D) Caesarīnus, a, um, cäsarinisch, des (Jul.) Cäsar, celeritas, Cic. ad. Att. 16, 10, 1.
-
6 Caesareus
Caesareus, Caesariānus, s. Caesar.
-
7 Caesar
Caesar, aris, m., ein röm. Familienname des julischen Geschlechts. Am berühmtesten ist C. Iulius Caesar, der den Pompejus besiegte, die Republik stürzte u. als Diktator königliche Gewalt erhielt, aber von Brutus u. Kassius im J. 44 v. Chr. ermordet wurde. Sein Neffe u. Erbe Oktavius, der nachher auch seinen Namen C. Iulius Caesar (Octavianus) führte, setzte die Alleinherrschaft fort. Nach ihm hatten alle Kaiser den Beinamen Caesar neben dem Titel Augustus (vgl. Suet. Galb. 11), bis unter Hadrian der Unterschied entstand, daß Caesar Augustus den wirklich regierenden Kaiser und Caesar den bestimmten Nachfolger desselben, den Thronerben (der in neuern Zeiten »römischer König« hieß) bezeichnete, Spart. Hel. 1, 2. Aur. Vict. Caes. 13, 12. – Germanicus Caesar, s. Germanicus. – Dav. abgel.: A) Caesareus, a, um, a) den Julius Cäsar betreffend, cäsarisch, sanguis, Ov.: forum, von Cäsar angelegt, Stat. – subst., Caesareum, ī, n. (sc. templum), ein dem Cäsar geweihter Tempel, Corp. inscr. Lat. 9, 1556; 10, 415 u. 11, 948. – b) kaiserlich, amphitheatrum, vom Kaiser Domitian erbaut, Mart.: leones, von dems. in den Tierkampf gegeben, Mart. – B) Caesariānus (nachaug. auch Caesareānus), a, um, a) cäsarianisch, des Cäsar, civile bellum, Nep.: nex, Suet.: familia, Capit.: orationes, Lobreden Ciceros————auf Cäsar, Serv. Verg.: aequitas (Ggstz. Sullana violentia), Val. Max.: subst., Caesariānī, ōrum, m., die Anhänger Cäsars im Bürgerkriege, die Cäsarianer, Auct. b. Afr. – b) cäsarianisch = des Mitregenten, nomen, imperium, Scriptt. hist. Aug. – c) kaiserlich, der Kaiser, collyrium, Cels.: Pallas, vom Kaiser Domitian bes. verehrt, Mart.: Caesareanorum temporum scriptor, Vopisc.: subst., Caesariānī, ōrum, m., eine Art Provinzialbeamter, spät. ICt. – d) Caesareānus als Beiname v. der Eroberung von Caesarea, Treb. Poll. trig. tyr. 2. § 2. – C) Caesariēnsis, e, Beiname mehrerer Ortschaften, wie: Mauritania, der östliche Teil von Mauritanien, Tac.: Colonia, ICt. – D) Caesarīnus, a, um, cäsarinisch, des (Jul.) Cäsar, celeritas, Cic. ad. Att. 16, 10, 1. -
8 Caesareus
Caesareus, Caesariānus, s. Caesar.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Caesareus
-
9 Caesar
Caesar, ăris (CAESERIS, C. I. L. 4, 2308; Inscr. Orell. 4205: CAESARVS, C. I. L. 1, 696), m., = Kaisar [a caeso matris utero, Plin. 7, 9, 7, § 47; cf. Non. p. 556, 32:II.a caesarie dictus, qui scilicet cum caesarie natus est,
Fest. p. 44; cf. Comment. p. 383. Both etymm. also in Isid. Orig. 9, 3, 12, and Spart. Ael. Ver. 2. Better acc. to Doed. Syn. III. p. 17, from caesius, caeruleus, the color of the skin; cf. Rufus], a cognomen in the gens Julia. Of these the most celebrated, C.Julius Caesar, distinguished as general, orator, statesman, and author, was assassinated by Brutus and Cassius, B.C. 44. After him all the emperors bore the name Caesar, with the title Augustus, until, under Adrian, this difference arose: Augustus designated the ruling emperor; Caesar, the heir to the throne, the crown-prince, etc., Spart. Ael. Ver. 1, § 2; Aur. Vict. Caes. 13, § 12.—Derivv.A.Caesărīnus, a, um, adj., of or relating to the triumvir Julius Cœsar, Cœsarian:B.celeritas,
Cic. Att. 16, 10, 1 Orell. N.cr. —Caesărĭānus, a, um, adj.1.Of the triumvir Cœsar, Cœsarian:2. a.bellum civile,
Nep. Att. 7, 1.— Hence, Caesărĭāni, ōrum, m., the adherents of Cœsar in the civil war (as Pompeiani, his opponents), Hirt. B. Afr. 13: orationes, orations of Cicero in which Cœsar was praised (pro Marcello, Deiotaro, De Provinciis Consularibus, etc.), Serv. ad Verg. G. 2, 131.—Caesărĭāni, ōrum, m.(α).A class of provincial imperial officers, Cod. Just. 10, 1, 5; 10, 1, 7; Cod. Th. 10, 7.—(β).Partisans of Cœsar, Auct. B. Afr. 13; Flor. 4, 3.—b.Caesărĭānum, i, n., a kind of eye-salve, Cels. 6, 6, n. 27.—C.Caesă-rĕus, a, um, adj.1.Of or pertaining to the triumvir Cœsar, Cœsarian (mostly poet.):2.sanguis,
Ov. M. 1, 201:Penates,
id. ib. 15, 864:Vesta,
id. ib. 15, 865:forum,
founded by him, Stat. S. 1, 1, 85.—Imperial:amphitheatrum,
built by the emperor Domitian, Mart. Spect. 1, 7:leones,
presented by Domitian in the fight of wild beasts, id. Epigr. 1, 7, 3. -
10 Caesariani
Caesar, ăris (CAESERIS, C. I. L. 4, 2308; Inscr. Orell. 4205: CAESARVS, C. I. L. 1, 696), m., = Kaisar [a caeso matris utero, Plin. 7, 9, 7, § 47; cf. Non. p. 556, 32:II.a caesarie dictus, qui scilicet cum caesarie natus est,
Fest. p. 44; cf. Comment. p. 383. Both etymm. also in Isid. Orig. 9, 3, 12, and Spart. Ael. Ver. 2. Better acc. to Doed. Syn. III. p. 17, from caesius, caeruleus, the color of the skin; cf. Rufus], a cognomen in the gens Julia. Of these the most celebrated, C.Julius Caesar, distinguished as general, orator, statesman, and author, was assassinated by Brutus and Cassius, B.C. 44. After him all the emperors bore the name Caesar, with the title Augustus, until, under Adrian, this difference arose: Augustus designated the ruling emperor; Caesar, the heir to the throne, the crown-prince, etc., Spart. Ael. Ver. 1, § 2; Aur. Vict. Caes. 13, § 12.—Derivv.A.Caesărīnus, a, um, adj., of or relating to the triumvir Julius Cœsar, Cœsarian:B.celeritas,
Cic. Att. 16, 10, 1 Orell. N.cr. —Caesărĭānus, a, um, adj.1.Of the triumvir Cœsar, Cœsarian:2. a.bellum civile,
Nep. Att. 7, 1.— Hence, Caesărĭāni, ōrum, m., the adherents of Cœsar in the civil war (as Pompeiani, his opponents), Hirt. B. Afr. 13: orationes, orations of Cicero in which Cœsar was praised (pro Marcello, Deiotaro, De Provinciis Consularibus, etc.), Serv. ad Verg. G. 2, 131.—Caesărĭāni, ōrum, m.(α).A class of provincial imperial officers, Cod. Just. 10, 1, 5; 10, 1, 7; Cod. Th. 10, 7.—(β).Partisans of Cœsar, Auct. B. Afr. 13; Flor. 4, 3.—b.Caesărĭānum, i, n., a kind of eye-salve, Cels. 6, 6, n. 27.—C.Caesă-rĕus, a, um, adj.1.Of or pertaining to the triumvir Cœsar, Cœsarian (mostly poet.):2.sanguis,
Ov. M. 1, 201:Penates,
id. ib. 15, 864:Vesta,
id. ib. 15, 865:forum,
founded by him, Stat. S. 1, 1, 85.—Imperial:amphitheatrum,
built by the emperor Domitian, Mart. Spect. 1, 7:leones,
presented by Domitian in the fight of wild beasts, id. Epigr. 1, 7, 3. -
11 Caesarianum
Caesar, ăris (CAESERIS, C. I. L. 4, 2308; Inscr. Orell. 4205: CAESARVS, C. I. L. 1, 696), m., = Kaisar [a caeso matris utero, Plin. 7, 9, 7, § 47; cf. Non. p. 556, 32:II.a caesarie dictus, qui scilicet cum caesarie natus est,
Fest. p. 44; cf. Comment. p. 383. Both etymm. also in Isid. Orig. 9, 3, 12, and Spart. Ael. Ver. 2. Better acc. to Doed. Syn. III. p. 17, from caesius, caeruleus, the color of the skin; cf. Rufus], a cognomen in the gens Julia. Of these the most celebrated, C.Julius Caesar, distinguished as general, orator, statesman, and author, was assassinated by Brutus and Cassius, B.C. 44. After him all the emperors bore the name Caesar, with the title Augustus, until, under Adrian, this difference arose: Augustus designated the ruling emperor; Caesar, the heir to the throne, the crown-prince, etc., Spart. Ael. Ver. 1, § 2; Aur. Vict. Caes. 13, § 12.—Derivv.A.Caesărīnus, a, um, adj., of or relating to the triumvir Julius Cœsar, Cœsarian:B.celeritas,
Cic. Att. 16, 10, 1 Orell. N.cr. —Caesărĭānus, a, um, adj.1.Of the triumvir Cœsar, Cœsarian:2. a.bellum civile,
Nep. Att. 7, 1.— Hence, Caesărĭāni, ōrum, m., the adherents of Cœsar in the civil war (as Pompeiani, his opponents), Hirt. B. Afr. 13: orationes, orations of Cicero in which Cœsar was praised (pro Marcello, Deiotaro, De Provinciis Consularibus, etc.), Serv. ad Verg. G. 2, 131.—Caesărĭāni, ōrum, m.(α).A class of provincial imperial officers, Cod. Just. 10, 1, 5; 10, 1, 7; Cod. Th. 10, 7.—(β).Partisans of Cœsar, Auct. B. Afr. 13; Flor. 4, 3.—b.Caesărĭānum, i, n., a kind of eye-salve, Cels. 6, 6, n. 27.—C.Caesă-rĕus, a, um, adj.1.Of or pertaining to the triumvir Cœsar, Cœsarian (mostly poet.):2.sanguis,
Ov. M. 1, 201:Penates,
id. ib. 15, 864:Vesta,
id. ib. 15, 865:forum,
founded by him, Stat. S. 1, 1, 85.—Imperial:amphitheatrum,
built by the emperor Domitian, Mart. Spect. 1, 7:leones,
presented by Domitian in the fight of wild beasts, id. Epigr. 1, 7, 3.
См. также в других словарях:
Caesarianus, S. — S. Caesarianus, (21. Juli), ein Martyrer zu Cäsena in Italien. S. S. Adrianus16 … Vollständiges Heiligen-Lexikon
CAESARIA — Caesarianus … Abbreviations in Latin Inscriptions
CAESARINUS — Caesarianus … Abbreviations in Latin Inscriptions
cesariano — cesariano, a (del lat. «Caesariānus») 1 adj. De Julio César. ⊚ adj. y, aplicado a personas, también n. Partidario de este emperador. 2 adj. Del césar. * * * cesariano, na. (Del lat. caesariānus). adj. Perteneciente o relativo a Julio César,… … Enciclopedia Universal
césarien — césar [ sezar ] n. m. • cézar 1245; lat. Cæsar, surnom de la gens Julia → césarienne 1 ♦ Empereur romain. « Et Rome à ses Césars fidèle, obéissante » (Racine). 2 ♦ (XVIIIe) Souverain absolu. ⇒ empereur, dictateur. « Si l anarchie engendre des… … Encyclopédie Universelle
Caesarean — C[ae]*sa re*an, Caesarian C[ae]*sa ri*an, a. [L. Caesareus, Caesarianus.] Of or pertaining to C[ae]sar or the C[ae]sars; imperial. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Caesarian — Caesarean C[ae]*sa re*an, Caesarian C[ae]*sa ri*an, a. [L. Caesareus, Caesarianus.] Of or pertaining to C[ae]sar or the C[ae]sars; imperial. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
césarien — césarien, ienne (sé za riin, riè n ) adj. 1° Qui appartient à Jules César ou aux Césars. Famille césarienne. Troupes césariennes. 2° S. m. Celui qui était partisan de César. Les Césariens et les Pompéiens. ÉTYMOLOGIE Caesarianus, de Caesar … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
NERVA Coccejus — Roman. Imperator decimus tertius, Flavio Domitiano, cui A. C. 96. successit; dissimillimus, animôque vere paternô erga populum affectus, exules, ob religionem, revocavit, in Iudaeos quoque beneficus, antiquum Imperio splendorem reddere annisus… … Hofmann J. Lexicon universale
TIBURTINA Villa — hodie Villa d Adriano, in agro Tiburtino. Altera in eodem territorio, cuius meminit Vitruv. nunc Taurina dicitur, Caes. Caesarianus … Hofmann J. Lexicon universale
-άνος — ανός (Α άνος, ανός)· [ΕΤΥΜΟΛ. Ονοματική κατάληξη της οποίας το αρχικό φωνήεν α είτε ανήκει σε δισύλλαβη ρίζα (ομηρ. έρανος < *werә nos είτε προέρχεται από ΙΕ *n (βάσκανος βασκαίνω < *βασκn ω). Το επίθημα ανο απαντά κυρίως στον σχηματισμό… … Dictionary of Greek