Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Caecĭlĭus

  • 1 Caecilius

    Caecilius, a, Name einer berühmten plebejischen gens, deren bedeutendste Familie die Metelli (s. 1. Metellus) waren u. in der die Beinamen Denter, Bassus, Rufus, Pinna u.a. vorkommen. – Hier sind bes. zu erwähnen: Q. Caec. Metellus, 148 v. Chr. Prätor mit der Provinz Mazedonien, wegen verschiedener Siege u. eines Triumphs über diese Pr. mit dem Bein. Macedonicus, Cic. de fin. 5, 82. – Dessen ältester Sohn Q. Caec. Metellus, Konsul 123 v. Chr., wegen eines Sieges u. Triumphs über die Balearen mit dem Beinamen Balearicus, Cic. Brut. 259. Flor. 3, 8, 1. – Dessen Schwestern (Töchter des Maced.) Caeciliae, Cic. de dom. 123. – Dessen Tochter Caecilia (Mutter des Prätors Appius Klaudius u. des Volkstribunen Klodius), Cic. de div. 1, 4 u. 99. – C. Caecilius (Statius), ein ausgezeichneter röm. Komiker, Zeitgenosse des Ennius, starb um 168 v. Chr., Cic. de opt. gen. 2. Quint. 10, 1, 99. Hor. art. poët. 53. Vgl. W. Teuffel Geschichte der röm. Literat.5 § 106. – Dav.: A) Caecilius, a, um, cäcilisch, familia, Vell.: lex (de ambitu), Cic. – B) Caeciliānus, a, um, cäcilianisch, fabula (des Cäcilius Statius), Cic.: senex (in einer seiner Komödien), Cic.: lactuca (nach Q. Caecilius Metellus benannt), Plin.

    lateinisch-deutsches > Caecilius

  • 2 Caecilius

    Caecilius, a, Name einer berühmten plebejischen gens, deren bedeutendste Familie die Metelli (s. Metellus) waren u. in der die Beinamen Denter, Bassus, Rufus, Pinna u.a. vorkommen. – Hier sind bes. zu erwähnen: Q. Caec. Metellus, 148 v. Chr. Prätor mit der Provinz Mazedonien, wegen verschiedener Siege u. eines Triumphs über diese Pr. mit dem Bein. Macedonicus, Cic. de fin. 5, 82. – Dessen ältester Sohn Q. Caec. Metellus, Konsul 123 v. Chr., wegen eines Sieges u. Triumphs über die Balearen mit dem Beinamen Balearicus, Cic. Brut. 259. Flor. 3, 8, 1. – Dessen Schwestern (Töchter des Maced.) Caeciliae, Cic. de dom. 123. – Dessen Tochter Caecilia (Mutter des Prätors Appius Klaudius u. des Volkstribunen Klodius), Cic. de div. 1, 4 u. 99. – C. Caecilius (Statius), ein ausgezeichneter röm. Komiker, Zeitgenosse des Ennius, starb um 168 v. Chr., Cic. de opt. gen. 2. Quint. 10, 1, 99. Hor. art. poët. 53. Vgl. W. Teuffel Geschichte der röm. Literat.5 § 106. – Dav.: A) Caecilius, a, um, cäcilisch, familia, Vell.: lex (de ambitu), Cic. – B) Caeciliānus, a, um, cäcilianisch, fabula (des Cäcilius Statius), Cic.: senex (in einer seiner Komödien), Cic.: lactuca (nach Q. Caecilius Metellus benannt), Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Caecilius

  • 3 Caecilius

    1.
    C. Caecilius, Cic. Fl. 36.—
    2.
    Q. Caecilius Metellus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 5; Cic. Fin. 5, 27, 82.—
    3. 4.
    Caia (Gaia) Caecilia, the Roman name of Tanaquil, Plin. 8, 48, 74, § 194.—
    5.
    Caeciliae, daughters of Q. Cœcilius Metellus the elder, Cic. Dom. 47, 123.—
    6.
    Caecilia, daughter of Metellus Balearicus, Cic. Div. 1, 44, 99, and 2, 40, 83.—
    7.
    Caecilius Statius, a Roman comic poet, of the ante-class. per., of Gallic origin, contemporary with Ennius; his comedies were by the ancients considered equal to those of Plaut. and Ter., and by many even preferred to them, Varr. ap. Non. p. 374, 8; Cic. Opt. Gen. 1, 2; id. de Or. 2, 10, 40; id. Att. 7, 3, 10; id. Brut. 74, 258; Hor. A. P. 54 sq.; Quint. 10, 1, 99; Vulcatius Sedigitus ap. Gell. 15, 24.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Cae-cĭlĭus, a, um, adj., Cœcilian, of Cœcilius:

    familia,

    Vell. 2, 11; cf.:

    lex de ambitu,

    Cic. Sull. 22, 62:

    lex de repetundis,

    Val. Max. 6, 9, 10:

    et Didia lex de legibus ferendis,

    Cic. Att. 2, 9, 1; id. Phil. 5, 3, 8; id. Dom. 16, 41; 20, 53; id. Sest. 64, 135.—
    B.
    Caecĭlĭā-nus, a, um, adj., Cœcilian:

    fabula,

    Cic. Att. 1, 16, 15:

    senex (in a comedy of Cæcilius),

    id. Rosc. Am. 16, 46:

    pater,

    Quint. 11, 1, 39; Cic. Tusc. 3, 23, 56:

    cerasa,

    Plin. 15, 25, 30, § 102:

    lactuca (named after Q. Cæcilius Metellus),

    id. 19, 8, 38, § 127; cf. Col. 10, 182.—Also,
    2.
    Caecĭlĭānus, i, m., a Roman cognomen, Tac. A. 3, 37; 6, 7; 16, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > Caecilius

  • 4 Caecilius

    a, um
    Цецилий, римск. nomen; наиболее известны
    1) Q. C. Metellus Macedonicus; в 148 г. до н. э. завоевал Македонию, в 142 г. до н. э. покорил келътиберов, консул в 143 г. до н. э. первый плебей-цензор в 131 г. до н. э., умер в 115 г. до н. э. C
    2) Q. C. Metellus Balearicus, сын предыдущего, завоеватель Балеар в 123 г. до н. э. C, Fl
    3) Q. C. Metellus Celer, в 66 г. до н. э. воевал в Альбании Кавказской, подавил восстание катилинариев в Верхней Италии (умер в 59 г. до н. э.) C, Sl, Eutr
    4) Q. C. Metellus Nepos, в 61 г. до н. э. в качестве легата Помпея сражался против морских разбойников C, Fl
    5) Q. C. Metellus Numidicus, в качестве консула успешно руководил в 109108 гг. до н. э. военными действиями против Югурты, но в 107 г. до н. э. был заменён Марием (умер в 91 г. до н. э.) Sl, C, VP
    6) Q. C. Metellus Pius, сын предыдущего, в 88 г. до н. э. успешно воевал против союзниковиталиков, примкнул к Сулле, сражался в 7972 гг. до н. э. против Сертория в Испании (умер в 64 г. до н. э.) C
    7) Q. C. Metellus Creticus, в 6967 гг. до н. э. покорил Крит Just, VP, C, Fl
    8) L. C. Metellus, в 49 г. до н. э. выступил как народный трибун против Цезаря, но был вынужден покинуть Рим C
    9) Statius C., родом галл-инсубр, пленным ребенком был привезен в Рим ок. 220 г. до н. э.; автор комедий (умер ок. 168 г. до н. э.) C, Q, H

    Латинско-русский словарь > Caecilius

  • 5 Caecilius

    Κεκίλιος, ὁ.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Caecilius

  • 6 Caec

    Caecilius Statius II до н. э.

    Латинско-русский словарь > Caec

  • 7 Lact

    Caecilius Firmianus Lactantius III-IV н. э.

    Латинско-русский словарь > Lact

  • 8 Metellus

    a, um
    cognomen в роде Цецилиев; наиболее известны
    1) Q. M. Caecilius Macedonicus, завоеватель Македонии C, VP
    2) Q. Caecilius M. Numidicus, предводитель римск. войска в Нумидии против Югургпы C, Sl
    3) C. Caecilius M. Celer, современник Цицерона C
    4) Q. Caecilius M. Pius (Scipio), сын Сципиона Назики, тесть Помпея C, Cs, bAfr

    Латинско-русский словарь > Metellus

  • 9 Metellus

    Mĕtellus, a [etym. dub.; metellus = misthios, hired, i. e. a hired servant, Gloss. Philox.: metelli dicuntur in re militari quasi mercenarii, Attius in Annalibus: calones famulique metellique caculaeque; a quo genere hominum Caeciliae familiae cognomen putatur ductum, Paul. ex Fest. p. 146 and 147 Müll.], the name of a Roman family in the gens Caecilia; its most famous members were:
    1.
    Q. Metellus Macedonicus, who made Macedonia a Roman province, and was renowned for his good-fortune, Vell. 1, 11, 1; Cic. Tusc. 1, 35, 85; id. ib. 1, 36, 86, etc.—
    2.
    Quintus Caecilius Metellus Numidicus, who defeated Jugurtha in Numidia, Sall. J. 43 sqq.; Cic. Brut. 35, 135.—
    3.
    L. Caecilius Metellus, who saved the palladium from the burning temple of Vesta, B. C. 241, Liv. Epit. 19; Flor. 2, 2, 27; Cic. Rep. 1, 1, 1; Juv. 6, 265; cf. id. 3, 137 sq.—
    4.
    C. Caecilius Metellus Celer, Cicero's contemporary, and husband of Coelia, Cic. Att. 2, 1, 5, etc. —
    5.
    Qu. Caecilius Metellus Pius (Scipio), son of Scipio Nasica, and Pompey's fatherin-law, Vell. 2, 15, 5.—
    6.
    Caecilia Metella, wife of P. Cornelius Lentulus Spinther, divorced A. U. C. 709, Hor. S. 2, 3, 239; Cic. Att. 11, 23, 3; 13, 7, 1.—
    7.
    Caecilia Metella, wife of M. Aemilius Scaurus, Cic. Sest. 47, 101.

    Lewis & Short latin dictionary > Metellus

  • 10 Statius

    a, um
    Статий, римск. nomen; наиболее известны
    1) S. Albius Oppianicus — см. Cluentius
    2) L. S. Murcus, легат Цезаря, впоследствии соучастник заговора против него; в 41 г. до н. э. убит Помпеем Младшим C, VP
    3) C. Caecilius S.— см. Caecilius
    4) P. Papinius S., поэт времен Домициана, автор поэм «Silvae», «Thebais» и «Achilleis»

    Латинско-русский словарь > Statius

  • 11 Metellus [1]

    1. Metellus, a, um, Name einer röm. Familie des cäcilischen Geschlechts, aus der am bekanntesten Q. Metellus Macedonicus, der Mazedonien zur röm. Provinz machte, oft gerühmt wegen seines Glückes im Familien- u. Staatsleben, Vell. 1, 11. Cic. Tusc. 1, 85 u. 86 oft a. – Q. Caecilius Metellus Numidicus, glücklicher Feldherr gegen Jugurtha in Numidien, s. Sall. Iug. 43 sqq.; oft b. Cic. – C. Caecilius Metellus Celer, Zeitgenosse Ciceros, Gemahl der Klodia, Cic. ad Att. 2, 1, 5 u.a. – Q. Caec. Metellus Pius (Scipio), Sohn des Scipio Nasika, Adoptivsohn des Q. Metellus Pius, Schwiegervater des Pompejus, oft b. Cic., Caes. u. Auct. b. Afr. (gew. bl. Scipio gen.). – Plur. = Männer wie Metellus, ein Metellus, Claud. Olyb. et Prob. 147. – Dav. Metellīnus, a, um, metellinisch, oratio, gegen Metellus Nepos, Bruder des Celer, Cic. ad Att. 1, 13, 5.

    lateinisch-deutsches > Metellus [1]

  • 12 caecilia

    [st1]1 [-] caecilĭa, ae, f.: - [abcl][b]a - un serpent (sans yeux). - [abcl]b - une laitue.[/b] [st1]2 [-] Caecilĭa, ae, f.: - [abcl][b]a - Cécilia (nom de certaines Romaines); sainte Cécile. - [abcl]b - fém. de Caecilius.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] caecilĭa, ae, f.: - [abcl][b]a - un serpent (sans yeux). - [abcl]b - une laitue.[/b] [st1]2 [-] Caecilĭa, ae, f.: - [abcl][b]a - Cécilia (nom de certaines Romaines); sainte Cécile. - [abcl]b - fém. de Caecilius.[/b]
    * * *
        Caecilia. Colum. Une sorte de serpent, Envoye. Dicitur et Amphisbaena.

    Dictionarium latinogallicum > caecilia

  • 13 perhibeo

    perhĭbĕo, ēre, bŭi, bĭtum [per + habeo] - tr. - [st1]1 [-] présenter, fournir.    - sine eo, quem Caecilius suo nomine perhiberet, Cic. Att. 1, 1, 4: sans celui que Cécilius devait présenter comme son mandataire.    - perhibere exemplum, Plin. 7, 93: fournir un exemple.    - perhibere testimonium Varr. R. 2, 5, 1: fournir un témoignage. [st1]2 [-] attribuer.    - alicui rei palmam perhibere, Plin. 31, 80: donner la préférence à une chose. --- cf. 29, 138, etc.    - perhibere vim herbae, Plin.: attribuer une propriété à une herbe. [st1]3 [-] rapporter, raconter.    - ut Graii perhibent, Virg. En. 8, 135: comme le rapportent les Grecs. --- cf. Plaut. Cist. 66.    - perhibent + prop. inf. Catul. 64, 76: on rapporte que. --- cf. Pacuv. Tr. 104.    - passif pers. (Romulus) perhibetur tantum ceteris praestitisse, ut... Cic. Rep 2, 4: (Romulus), à ce qu'on rapporte, surpassa tous les autres à tel point que...    - cf. Cic. Tusc. 1, 28 ; Plaut. St. 2, 5; Trin. 692. [st1]4 [-] mettre en avant, citer, nommer.    - nec minus est Spartiates Agesilaus ille perhibendus, Cic. Fam. 5, 12, 7: et il ne faut pas moins citer cet illustre Spartiate Agésilas.    - avec deux accus. vatem hunc perhibebo optimum, Cic. poet. Div. 2, 12: je l'appellerai un excellent devin. --- cf. Enn. An. 23 ; 149.    - passif pers. sophiam sapientia quae perhibetur, Enn An. 227: la sagesse qu'on appelle sapience. --- cf. Plaut. d. Gell 7, 7. 3.
    * * *
    perhĭbĕo, ēre, bŭi, bĭtum [per + habeo] - tr. - [st1]1 [-] présenter, fournir.    - sine eo, quem Caecilius suo nomine perhiberet, Cic. Att. 1, 1, 4: sans celui que Cécilius devait présenter comme son mandataire.    - perhibere exemplum, Plin. 7, 93: fournir un exemple.    - perhibere testimonium Varr. R. 2, 5, 1: fournir un témoignage. [st1]2 [-] attribuer.    - alicui rei palmam perhibere, Plin. 31, 80: donner la préférence à une chose. --- cf. 29, 138, etc.    - perhibere vim herbae, Plin.: attribuer une propriété à une herbe. [st1]3 [-] rapporter, raconter.    - ut Graii perhibent, Virg. En. 8, 135: comme le rapportent les Grecs. --- cf. Plaut. Cist. 66.    - perhibent + prop. inf. Catul. 64, 76: on rapporte que. --- cf. Pacuv. Tr. 104.    - passif pers. (Romulus) perhibetur tantum ceteris praestitisse, ut... Cic. Rep 2, 4: (Romulus), à ce qu'on rapporte, surpassa tous les autres à tel point que...    - cf. Cic. Tusc. 1, 28 ; Plaut. St. 2, 5; Trin. 692. [st1]4 [-] mettre en avant, citer, nommer.    - nec minus est Spartiates Agesilaus ille perhibendus, Cic. Fam. 5, 12, 7: et il ne faut pas moins citer cet illustre Spartiate Agésilas.    - avec deux accus. vatem hunc perhibebo optimum, Cic. poet. Div. 2, 12: je l'appellerai un excellent devin. --- cf. Enn. An. 23 ; 149.    - passif pers. sophiam sapientia quae perhibetur, Enn An. 227: la sagesse qu'on appelle sapience. --- cf. Plaut. d. Gell 7, 7. 3.
    * * *
        Perhibeo, perhibes, pen. cor. perhibui, perhibere. Colum. Dire et affermer.
    \
        - pulmo enim (Quod perhibent) prius venisset, quam tu aduenisti mihi. Plaut. Comme on dict.
    \
        Nusquam perhibentur blandiores gentium. Plaut. On ne dict point, ou Il n'est point mention qu'il y en ait nulle part de plus courtoises.
    \
        Persarum montes qui esse aurei perhibentur. Plaut. Qu'on dict estre tout d'or.
    \
        Si vos vultis perhiberi probos. Terent. Si vous voulez estre dicts gents de bien.
    \
        Cum quibus (vt perhibent) ausa est contendere. Cic. Comme on dict.
    \
        Bene qui coniiciet, vatem hunc perhibebo optimum. Cic. Je diray qu'il est, etc.
    \
        Perhibere, Donner. Plautus, - cur ego vestem, Aurum, atque ea quibus est vobis vsui, perhibeo?
    \
        Testimonium perhibere. Plin. iunior. Donner ou Porter tesmoignage.
    \
        Vt verba perhibes, me periisse praedicas. Plautus. A t'ouir parler, c'est faict de moy, Selon les parolles que tu dis, Selon ton dire.
    \
        Honorem perhibere. Plin. Porter honneur.

    Dictionarium latinogallicum > perhibeo

  • 14 Metellus

    1. Metellus, a, um, Name einer röm. Familie des cäcilischen Geschlechts, aus der am bekanntesten Q. Metellus Macedonicus, der Mazedonien zur röm. Provinz machte, oft gerühmt wegen seines Glückes im Familien- u. Staatsleben, Vell. 1, 11. Cic. Tusc. 1, 85 u. 86 oft a. – Q. Caecilius Metellus Numidicus, glücklicher Feldherr gegen Jugurtha in Numidien, s. Sall. Iug. 43 sqq.; oft b. Cic. – C. Caecilius Metellus Celer, Zeitgenosse Ciceros, Gemahl der Klodia, Cic. ad Att. 2, 1, 5 u.a. – Q. Caec. Metellus Pius (Scipio), Sohn des Scipio Nasika, Adoptivsohn des Q. Metellus Pius, Schwiegervater des Pompejus, oft b. Cic., Caes. u. Auct. b. Afr. (gew. bl. Scipio gen.). – Plur. = Männer wie Metellus, ein Metellus, Claud. Olyb. et Prob. 147. – Dav. Metellīnus, a, um, metellinisch, oratio, gegen Metellus Nepos, Bruder des Celer, Cic. ad Att. 1, 13, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Metellus

  • 15 PJ

    C. Plinius Caecilius Secundus( Junior) 62-113 н. э.

    Латинско-русский словарь > PJ

  • 16 PM

    C. Plinius Caecilius Secundus( Major) 23-79 н. э.

    Латинско-русский словарь > PM

  • 17 approbus

    ap-probus, a, um
    очень хороший, превосходный, отличный (adulescens Caecilius ap. AG)

    Латинско-русский словарь > approbus

  • 18 Caecilianus

    Caeciliānus, a, um [ Caecilius ]

    Латинско-русский словарь > Caecilianus

  • 19 Cyprianus

    Cypriānus, ī m. (Thascius Caecilius)
    Киприан, епископ Карфагена, автор многих апологетических сочиненийDe catholicae ecclesiae unitate», «De mortalite» и др.), ок. 200—255 гг. н. э

    Латинско-русский словарь > Cyprianus

  • 20 Lactantius

    Лактанций, латинско христианский писатель III — IV вв. н. э; его главное произведение«Divinarum Institutionum libri VII»; за свой образцовый язык он получил прозвище «христианского Цицерона»

    Латинско-русский словарь > Lactantius

См. также в других словарях:

  • Caecilius — ist der Name folgender Personen: Caecilius von Illiberis, einer von sieben Bischöfen, die von Petrus und Paulus nach Spanien gesandt worden sein sollen Kaikilios (griechisch Καικίλιος, latinisiert Caecilius), griechischer Redner im 1. Jahrhundert …   Deutsch Wikipedia

  • Caecilius — – sieh auch unter Cecilius …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • CAECILIUS — I. CAECILIUS Africanus, in disciplina iutis atque legibus populi Romani noscendis tractandisque scientiâ, usu, auctoritateque illustris fuit tempore Gellii, cuius etiam ipse meminit, l. 16. c. 5.> dicitque librum scripsisse, de verborum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Caecilius, S. (2) — 2S. Caecilius, (16. Febr.), ein Martyrer, der mit mehreren litt. S. S. Plesius …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Caecilius, S. (3) — 3S. Caecilius, (15. Mai) einer der ersten Bischöfe in Spanien. S. S. Torquatus …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Caecilius, S. (4) — 4S. Caecilius, (3. Juni), ein Priester zu Karthago im 3. Jahrhundert, der den hl. Cyprian zum christlichen Glauben bekehrt hat. Sein Name steht am nämlichen Tage auch im Mart. Rom …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Caecilius, S. (5) — 5S. Caecilius, (17. Nov.), ein Martyrer zu Rom. S. S. Transita. (El.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Caecilius, SS. (1) — 1SS. Caecilius, Ep. et Soc. MM. (1. Febr. al. 15. Mai). Aus dem Lat. = der Blinde, Kurzsichtige etc. (Ein alter römischer Familienname). – Der hl. Cäcilius, Bischof in Spanien, wurde von den hhl. Aposteln Petrus und Paulus, nachdes Letztern… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Caecilius — Cäcilius, Caecilius lateinischer Ursprung, Bedeutung angelehnt an das altrömische Geschlecht der Caecilier …   Deutsch namen

  • Caecilius Statius — (* um 220 v. Chr.; † 168 v. Chr.) war ein römischer Komödiendichter. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 3 Quellen/Vorbilder 4 Überlieferung …   Deutsch Wikipedia

  • CAECILIUS STATIUS — (CAECILIUS STATIUS 220 ? ? CAECILIUS STATIUS 166) Poète comique latin de la génération précédant Térence, Caecilius a peut être passé sa jeunesse auprès d’Ennius. Il était courant à l’époque de faire composer des divertissements dramatiques par… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»