Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

COMMUNIO

  • 1 communio

    communio communio, ivi, itum, ire укреплять

    Латинско-русский словарь > communio

  • 2 communio

    communio communio, onis f единение

    Латинско-русский словарь > communio

  • 3 commūniō

        commūniō ōnis, f    [communis], a community, mutual participation, fellowship: inter alquos legis: sanguinis: litterarum: parietum, Ta.
    * * *
    I
    community, mutual participation; association; sharing; fellowship; communion
    II
    communire, communivi, communitus V TRANS
    fortify strongly, entrench, barricade; strengthen, secure, reinforce

    Latin-English dictionary > commūniō

  • 4 communio

    [st1]1 [-] communĭo, īre, īvi (ĭi), ītum: fortifier, construire; étayer, renforcer. [st1]2 [-] communĭo, ōnis, f.: - [abcl][b]a - communauté, participation, association. - [abcl]b - synonymie. - [abcl]c - communion de l'Eglise chrétienne. - [abcl]d - altaris communio, Aug.: la sainte communion.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] communĭo, īre, īvi (ĭi), ītum: fortifier, construire; étayer, renforcer. [st1]2 [-] communĭo, ōnis, f.: - [abcl][b]a - communauté, participation, association. - [abcl]b - synonymie. - [abcl]c - communion de l'Eglise chrétienne. - [abcl]d - altaris communio, Aug.: la sainte communion.[/b]
    * * *
    I.
        Communio, communis, pen. prod. communiui, communitum, pen. prod. communire. Caesar. Fortifier tout entour, Munir.
    \
        Communire aulae authoritatem, per translationem. Cic. Omni authoritate aulae communita. Apres avoir remis ses gens en son obeissance, et asseuré son authorité envers eulx.
    II.
        Communio, communionis, Aliud denominatiuum. Cic. Communion.
    \
        Literarum et vocum communione homines inter se iunxit philosophia. Cic. Par communication, etc.
    \
        Sermonis communio. Sueton. Devis et parolles qu'on ha ensemble de quelque chose.
    \
        Acquirere communioni. Paul. A la communaulté, A la compaignie.

    Dictionarium latinogallicum > communio

  • 5 communio

    1.
    com-mūnĭo, īvi or ii, ītum, 4, v. a., to fortify on all sides or strongly, to secure, barricade, intrench (class.).
    I.
    Prop.:

    castella,

    Caes. B. G. 1, 8; Nep. Alcib. 7, 4:

    castra,

    Caes. B. G. 5, 49; Liv. 2, 32, 4; 21, 32, 11; 42, 58, 1:

    loca castellis idonea,

    Nep. Milt. 2, 1:

    hibernacula,

    Liv. 22, 32, 1:

    praesidium,

    id. 2, 49, 8:

    tumulum,

    Caes. B. C. 1, 43.— Transf.:

    os arteriae,

    Gell. 17, 11, 5.—
    II.
    Trop., to make sure, to strengthen:

    auctoritatem aulae,

    Cic. Fam. 15, 4, 6 (cf. aula, II. A.):

    causam testimoniis,

    id. Rosc. Com. 15, 43:

    jus,

    id. Caecin. 26, 74.
    2.
    commūnĭo, ōnis, f. [communis], a communion, mutual participation (several times in Cicero, elsewhere rare).
    I.
    In gen.:

    inter quos est communio legis, inter eos communio juris est,

    Cic. Leg. 1, 7, 23:

    sanguinis,

    id. Rosc. Am. 22, 63:

    litterarum et vocum,

    id. Tusc. 5, 2, 5: sermonis, * Suet. Aug. 74:

    parietum,

    Tac. A. 15, 43:

    victoriae,

    id. ib. 12, 19:

    temporum alicujus,

    Cic. Mil. 36, 100:

    beneficiorum, praemiorum civitatis,

    id. Balb. 12, 29:

    visorum,

    id. Ac. 2, 14, 44:

    plures partes communione complecti,

    id. de Or. 1, 42, 189:

    in pristinā communione manere,

    id. ib. 3, 19, 72:

    sagariam communionem inire,

    Dig. 17, 2, 52.—
    II.
    In eccl. Lat.
    A.
    Church communion, Sulp. Sev. Hist. Sacr. 2, 45; 2, 37; Aug. in Ps. 57, n. 15.—Hence,
    B.
    The sacrament of the Lord ' s supper, communion:

    sancti altaris,

    Aug. Ep. 54, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > communio

  • 6 communio

    I com-mūnio, īvī (iī), ītum, īre
    1) сильно или со всех сторон укреплять, окружать окопами (castra Cs; locum L; loca castellis Nep)
    2) перен. укреплять, упрочивать, утверждать ( auctoritatem alicujus T)
    II commūnio, ōnis f. [ communis ]
    1) общность, соучастие ( inter aliquem C)
    2) церковная общность, единение Eccl
    3) (тж. c. sancti al taris Aug) христианское причастие Eccl

    Латинско-русский словарь > communio

  • 7 communio [2]

    2. commūnio, ōnis, f. (communis), I) die Gemeinschaft, parietum, gemeinschaftliche Wände, Tac.: sanguinis, Cic.: sermonis, Suet.: litterarum et vocum, Cic.: inter quos est c. legis, Cic. – II) insbes., die kirchliche Gemeinschaft, Sulp. Sev.: sancti altaris, das heilige Abendmahl, die Kommunion, Augustin.

    lateinisch-deutsches > communio [2]

  • 8 communio

    1. com-mūnio (commoenio), īvī, ītum, īre, beschanzen, verschanzen, castra, Caes.: locum, Liv.: loca castellis idonea, Nep.: os arteriae, Gell. – Übtr., verwahren befestigen, sicher stellen, auctoritatem aulae, Cic.: ius, Cic.: causam testimoniis, Cic. – synk. Imperf. communibant, Amm. 18, 7, 6: Perf. communit, Caes. b. c. 3, 43, 1: communisset, Caes. b. c. 1, 43, 2: communissent, Liv. 21, 32, 11. Frontin. 1, 3, 9: communisse, Liv. 8, 15, 4: Futur. communibo, Plaut. rud. 934 codd. (Schöll commoenibo).
    ————————
    2. commūnio, ōnis, f. (communis), I) die Gemeinschaft, parietum, gemeinschaftliche Wände, Tac.: sanguinis, Cic.: sermonis, Suet.: litterarum et vocum, Cic.: inter quos est c. legis, Cic. – II) insbes., die kirchliche Gemeinschaft, Sulp. Sev.: sancti altaris, das heilige Abendmahl, die Kommunion, Augustin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > communio

  • 9 communio [1]

    1. com-mūnio (commoenio), īvī, ītum, īre, beschanzen, verschanzen, castra, Caes.: locum, Liv.: loca castellis idonea, Nep.: os arteriae, Gell. – Übtr., verwahren befestigen, sicher stellen, auctoritatem aulae, Cic.: ius, Cic.: causam testimoniis, Cic. – / synk. Imperf. communibant, Amm. 18, 7, 6: Perf. communit, Caes. b. c. 3, 43, 1: communisset, Caes. b. c. 1, 43, 2: communissent, Liv. 21, 32, 11. Frontin. 1, 3, 9: communisse, Liv. 8, 15, 4: Futur. communibo, Plaut. rud. 934 codd. (Schöll commoenibo).

    lateinisch-deutsches > communio [1]

  • 10 communio

    1) общность имущественная, не основывающаяся на договоре товарищества прот. societas (1. 31 D. 17, 2); (1. 78 § 8 D. 36, 1);

    societas et rerum comm. (1. 23 D. 50, 17);

    comm. juris (1. 19 § 2 D. 10, 3), pro indiviso (1. 94 § 1 D. 46, 3).

    2) участие, juris civilis communionem non habere (l. 20 § 7 D. 28, 1). 3) соучастие,согласие (1. 1 pr. C. 5, 13).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > communio

  • 11 communio

    , communivi, communitum, communire
      укреплять; утверждать, упрочивать

    Dictionary Latin-Russian new > communio

  • 12 COMMUNIO (COMMUNION)

    приобщение, причащение, причастие. Тесно связано с идеей приравнивания, соответствия и уподобления. См. ADAEQUATIO, SIMILITUDO.

    Латинский словарь средневековых философских терминов > COMMUNIO (COMMUNION)

  • 13 ADAEQUATIO (ADEQUATION, COMMENSURATION)

    приравнивание, соразмерность, соответствие двух количеств, попытка установления тождества, например, слова и вещи, мышления и бытия; внутреннее стремление к равенству, противопоставленное стремлению к внешнему сходству. Так, истина есть соответствие вещи и мышления о вещи. Тесно связано с идеей причастия (communio). По Роберту Гроссетесту, истинное соответствие есть соответствие слова во внутренней речи и вещи, в противовес соответствию внешнего слова и вещи. Соответствие в первом смысле означало бы тождество слова и вещи и было бы самой истиной. См. COMMUNIO, SIMILITUDO.

    Латинский словарь средневековых философских терминов > ADAEQUATIO (ADEQUATION, COMMENSURATION)

  • 14 commoenio

    īvi, ītum, īre AG = communio I

    Латинско-русский словарь > commoenio

  • 15 communitio

    commūnitio, ōnis f. [ communio I \]

    Латинско-русский словарь > communitio

  • 16 communitus

    I commūnitus adv. [ communis ]
    сообща, совместно ( colere deos Vr)
    II commūnītus, a, um part. pf. к communio I

    Латинско-русский словарь > communitus

  • 17 commoenio

    commoenio, īvī, ītum, īre, s. 2. commūnio.

    lateinisch-deutsches > commoenio

  • 18 patrimonium

    patrimōnium, iī, n. (pater), das vom Vater geerbte Gut, das väterliche Erbgut, Erbvermögen, Vermögen, patr. satis amplum, satis lautum, Cic.: artum (spärliches), Val. Max.: amplum et copiosum, Cic.: lautum et copiosum, Cic.: exiguum, Val. Max. u. Iustin.: luculentissimum, Cic.: ornatissimum (wohlbestellte, schönste), Cic.: publicum, Staatsvermögen, Cic.: patrimonii inops, Val. Max.: fundus in Veienti, caput (Hauptteil) patrimonii, Liv.: patrimonii possidendi communio, Gütergemeinschaft, Val. Max.: non amplissimae patrimonii copiae, Cic.: naufragium patrimonii luculentissimi, Cic.: patrimonii tertia pars, Plin. ep.: patr. populi Romani, Cic. – paterni iuris defensor et quasi patrimonii propugnator (Verfechter), Cic. – accipere duo lauta et copiosa patrimonia, Cic.: aequare patrimonia, Iustin.: quadrantes aggerere patrimonio, Phaedr.: acquirere magnum patrimonium, Hygin.: amittere patrimonium, Nep. u. Sall.: amplificare patrimonium, Colum.: augere patrimonium, Cic.: comedere patrimonium, Cic.: concedere alci patrimonii partes, Iustin.: conferre patrimonii tertiam partem in ea, quae solo continerentur, auf liegende Güter verwenden, Plin. ep.: patrimonium conficere (verbrauchen, vertun) cum alqo, Cic.: consequi amplissimum patrimonium, Val. Max.: ut frater meus existimet adiuncto isto fundo patrimonium fore suum per te constitutum (geregelt), Cic.: devorare patrimonium, Cic.: dimittitur patrimonium, wild verschleudert, Cic.: dissipare patrimonium Graecorum conviviis (in Schm. mit Gr.), Cic.: lege Semproniā patrimonium publicum dissipari, Cic.: distribuere liberis patrimonium, unter die K. verteilen, Val. Max.: ebenso dividere patrimonium omne suum amicis, Iustin.: non patrimoniis ditare Scythas (v. unfruchtbarem Boden), Iustin.: effundere (vergeuden) patrimonium suum, patrimonia, Cic.: eripere alci patrimonium, Cic.: expellere alqm e patrimonio tamquam e naufragio nudum, Cic.: obtinere (behaupten) alcis tam amplum et copiosum patrimonium, Cic.: partiri (inter se) exigua patrimonia, Iustin.: redigere patrimonium in nummos, zu Gelde machen, Lact.: relinquere (hinterlassen) patrimonium, Colum. (vgl. unten bildl.): retinere (zu behaupten suchen) patrimonium, Cic.: patrimonium alcis liberis incolume servare, Val. Max.: spoliari patrimonio ornatissimo, Cic.: patrimonium ne ad exsequiarum quidem impensam sufficit, Val. Max. – Bildl., filio meo satis amplum patrimonium relinquam memoriam nominis mei, Cic.: liberis nostris satis amplum patrimonium paterni nominis ac memoriae nostrae relinquemus, Cic.

    lateinisch-deutsches > patrimonium

  • 19 series

    seriēs, Akk. em, Abl. ē, f. (sero, uī etc.), die Reihe, Reihenfolge, Kette zusammengefügter, stetig ineinandergreifender Gegenstände, I) im allg.: a) eig.: vinculorum, Curt.: iuvenum, Reigen, Tibull. – b) bilbl.: casuum, Kasusreihe, Varro LL.: causarum, Cic.: rerum, Cic.: ser. rerum et catena, Gell.: ser. rei actae, Quint.: temporis, Ov.: tot annorum, Sen.: innumerabilis annorum, Lact.: omnis temporum, Lact. – II) insbes., die Geschlechtsreihe, Stammreihe, serie fulcite genus, Prop.: digne vir hāc serie, Ov.: communio nominis ac familiae veteris propinquitatis serie cohaerens, Val. Max.: defici avorum proavorumque serie, Sen. – / Genet. u. Dat. bis jetzt nicht nachweisbar. – Nbf. seria, ae, f., Corp. inscr. Lat. 7, 39 (wo longa seria annorum).

    lateinisch-deutsches > series

  • 20 commoenio

    commoenio, īvī, ītum, īre, s. communio.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > commoenio

См. также в других словарях:

  • Communio — est une revue internationale catholique issue du concile Vatican II et fondée à l initiative du théologien bâlois Urs von Balthasar au début des années 1970. Elle se situe dans la lignée de la Nouvelle Théologie. Sommaire 1 Histoire 2 Notes et… …   Wikipédia en Français

  • COMMUNIO — Graece Κοινωνία, inter nomina S. Eucharistiae, reperitur 1. Corinth. c. 10. v. 16. quae, ut alias rationes omittam, sic dicta est Pachymeri, διὰ τὸ τότε κοινωνεῖν τοὺς ἀξίους πάντας τῶ μυςηρίων, Quia primis temporibus omnes, qui digni erant,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Communio — (lateinisch: Gemeinschaft) steht für eine vollständige Kirchengemeinschaft in der katholischen Kirche die Gemeinschaft mit Christus in der Kommunion bei der Messfeier. einen Teil des Propriums: Communio (Liturgie) die katholisch theologische… …   Deutsch Wikipedia

  • Communio — is a federation of theological journals, founded in 1972 by Joseph Ratzinger, Hans Urs von Balthasar, Henri de Lubac, Walter Kasper, Marc Ouellet, Louis Bouyer and others. Communio, now published in fifteen editions (German, English, Spanish and… …   Wikipedia

  • Communio, la — Communio, la, Kanal im österreichischen Kronlande Lombardei, verbindet den Serio mit dem Oglio …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Communio — Communĭo (lat.), Gemeinschaft; C. bonōrum, Gütergemeinschaft (s.d.) …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Communio — Communio, Gemeinschaft von Rechten, bald mit solidarischem Charakter, bald so, daß jeder einen arithmetisch bestimmten Theil (pars pro indiviso) an dem gemeinsamen Object (Grundstück, der Geldforderung, Erbschaft) hat. Sie entsteht durch Vertrag… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Communio —   [lateinisch »Gemeinschaft«] die, , katholische Kirche: Begleitgesang zum Kommuniongang der Gläubigen in der Messe, ursprünglich Psalmverse, später häufig durch Evangelientexte ersetzt.   …   Universal-Lexikon

  • communio — com·mù·nio s.m. e f.inv., lat. TS lit. antifona letta nelle messe comuni dall assistente e dai fedeli all unisono, dopo la comunione del celebrante {{line}} {{/line}} DATA: 2Є metà XVII sec. ETIMO: lat. communio, propr. comunione …   Dizionario italiano

  • Communio — Com|mu|nio die; <aus lat. communio »Gemeinschaft«> Begleitgesang zum Kommuniongang des Volkes in der 1Messe (1; kath. Kirche) …   Das große Fremdwörterbuch

  • Communio-Ekklesiologie —    ”Communio“ (griech. Koinonia “, deutsch Gemeinschaft) bezeichnet in der altchristlichen Theologie die Teilhabe der Glaubenden an den von Gott geschenkten Heilsgütern, die dadurch entstehende Gemeinschaft der Glaubenden u. die gnadenhafte… …   Neues Theologisches Wörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»