-
1 communio
communio communio, ivi, itum, ire укреплять -
2 communio
communio communio, onis f единение -
3 commūniō
commūniō ōnis, f [communis], a community, mutual participation, fellowship: inter alquos legis: sanguinis: litterarum: parietum, Ta.* * *Icommunity, mutual participation; association; sharing; fellowship; communionIIcommunire, communivi, communitus V TRANSfortify strongly, entrench, barricade; strengthen, secure, reinforce -
4 communio
[st1]1 [-] communĭo, īre, īvi (ĭi), ītum: fortifier, construire; étayer, renforcer. [st1]2 [-] communĭo, ōnis, f.: - [abcl][b]a - communauté, participation, association. - [abcl]b - synonymie. - [abcl]c - communion de l'Eglise chrétienne. - [abcl]d - altaris communio, Aug.: la sainte communion.[/b]* * *[st1]1 [-] communĭo, īre, īvi (ĭi), ītum: fortifier, construire; étayer, renforcer. [st1]2 [-] communĭo, ōnis, f.: - [abcl][b]a - communauté, participation, association. - [abcl]b - synonymie. - [abcl]c - communion de l'Eglise chrétienne. - [abcl]d - altaris communio, Aug.: la sainte communion.[/b]* * *I.Communio, communis, pen. prod. communiui, communitum, pen. prod. communire. Caesar. Fortifier tout entour, Munir.\Communire aulae authoritatem, per translationem. Cic. Omni authoritate aulae communita. Apres avoir remis ses gens en son obeissance, et asseuré son authorité envers eulx.II.Communio, communionis, Aliud denominatiuum. Cic. Communion.\Literarum et vocum communione homines inter se iunxit philosophia. Cic. Par communication, etc.\Sermonis communio. Sueton. Devis et parolles qu'on ha ensemble de quelque chose.\Acquirere communioni. Paul. A la communaulté, A la compaignie. -
5 communio
1.com-mūnĭo, īvi or ii, ītum, 4, v. a., to fortify on all sides or strongly, to secure, barricade, intrench (class.).I.Prop.:II.castella,
Caes. B. G. 1, 8; Nep. Alcib. 7, 4:castra,
Caes. B. G. 5, 49; Liv. 2, 32, 4; 21, 32, 11; 42, 58, 1:loca castellis idonea,
Nep. Milt. 2, 1:hibernacula,
Liv. 22, 32, 1:praesidium,
id. 2, 49, 8:tumulum,
Caes. B. C. 1, 43.— Transf.:os arteriae,
Gell. 17, 11, 5.—Trop., to make sure, to strengthen:2.auctoritatem aulae,
Cic. Fam. 15, 4, 6 (cf. aula, II. A.):causam testimoniis,
id. Rosc. Com. 15, 43:jus,
id. Caecin. 26, 74.commūnĭo, ōnis, f. [communis], a communion, mutual participation (several times in Cicero, elsewhere rare).I.In gen.:II.inter quos est communio legis, inter eos communio juris est,
Cic. Leg. 1, 7, 23:sanguinis,
id. Rosc. Am. 22, 63:litterarum et vocum,
id. Tusc. 5, 2, 5: sermonis, * Suet. Aug. 74:parietum,
Tac. A. 15, 43:victoriae,
id. ib. 12, 19:temporum alicujus,
Cic. Mil. 36, 100:beneficiorum, praemiorum civitatis,
id. Balb. 12, 29:visorum,
id. Ac. 2, 14, 44:plures partes communione complecti,
id. de Or. 1, 42, 189:in pristinā communione manere,
id. ib. 3, 19, 72:sagariam communionem inire,
Dig. 17, 2, 52.—In eccl. Lat.A.Church communion, Sulp. Sev. Hist. Sacr. 2, 45; 2, 37; Aug. in Ps. 57, n. 15.—Hence,B. -
6 communio
I com-mūnio, īvī (iī), ītum, īre2) перен. укреплять, упрочивать, утверждать ( auctoritatem alicujus T)II commūnio, ōnis f. [ communis ]1) общность, соучастие ( inter aliquem C)c. nominum Ap — общность наименованийc. sanguinis C — родственные связи2) церковная общность, единение Eccl3) (тж. c. sancti al taris Aug) христианское причастие Eccl -
7 communio [2]
2. commūnio, ōnis, f. (communis), I) die Gemeinschaft, parietum, gemeinschaftliche Wände, Tac.: sanguinis, Cic.: sermonis, Suet.: litterarum et vocum, Cic.: inter quos est c. legis, Cic. – II) insbes., die kirchliche Gemeinschaft, Sulp. Sev.: sancti altaris, das heilige Abendmahl, die Kommunion, Augustin.
-
8 communio
1. com-mūnio (commoenio), īvī, ītum, īre, beschanzen, verschanzen, castra, Caes.: locum, Liv.: loca castellis idonea, Nep.: os arteriae, Gell. – Übtr., verwahren befestigen, sicher stellen, auctoritatem aulae, Cic.: ius, Cic.: causam testimoniis, Cic. – ⇒ synk. Imperf. communibant, Amm. 18, 7, 6: Perf. communit, Caes. b. c. 3, 43, 1: communisset, Caes. b. c. 1, 43, 2: communissent, Liv. 21, 32, 11. Frontin. 1, 3, 9: communisse, Liv. 8, 15, 4: Futur. communibo, Plaut. rud. 934 codd. (Schöll commoenibo).————————2. commūnio, ōnis, f. (communis), I) die Gemeinschaft, parietum, gemeinschaftliche Wände, Tac.: sanguinis, Cic.: sermonis, Suet.: litterarum et vocum, Cic.: inter quos est c. legis, Cic. – II) insbes., die kirchliche Gemeinschaft, Sulp. Sev.: sancti altaris, das heilige Abendmahl, die Kommunion, Augustin.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > communio
-
9 communio [1]
1. com-mūnio (commoenio), īvī, ītum, īre, beschanzen, verschanzen, castra, Caes.: locum, Liv.: loca castellis idonea, Nep.: os arteriae, Gell. – Übtr., verwahren befestigen, sicher stellen, auctoritatem aulae, Cic.: ius, Cic.: causam testimoniis, Cic. – / synk. Imperf. communibant, Amm. 18, 7, 6: Perf. communit, Caes. b. c. 3, 43, 1: communisset, Caes. b. c. 1, 43, 2: communissent, Liv. 21, 32, 11. Frontin. 1, 3, 9: communisse, Liv. 8, 15, 4: Futur. communibo, Plaut. rud. 934 codd. (Schöll commoenibo).
-
10 communio
1) общность имущественная, не основывающаяся на договоре товарищества прот. societas (1. 31 D. 17, 2); (1. 78 § 8 D. 36, 1);societas et rerum comm. (1. 23 D. 50, 17);
2) участие, juris civilis communionem non habere (l. 20 § 7 D. 28, 1). 3) соучастие,согласие (1. 1 pr. C. 5, 13).comm. juris (1. 19 § 2 D. 10, 3), pro indiviso (1. 94 § 1 D. 46, 3).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > communio
-
11 communio
, communivi, communitum, communireукреплять; утверждать, упрочивать -
12 COMMUNIO (COMMUNION)
приобщение, причащение, причастие. Тесно связано с идеей приравнивания, соответствия и уподобления. См. ADAEQUATIO, SIMILITUDO.Латинский словарь средневековых философских терминов > COMMUNIO (COMMUNION)
-
13 ADAEQUATIO (ADEQUATION, COMMENSURATION)
приравнивание, соразмерность, соответствие двух количеств, попытка установления тождества, например, слова и вещи, мышления и бытия; внутреннее стремление к равенству, противопоставленное стремлению к внешнему сходству. Так, истина есть соответствие вещи и мышления о вещи. Тесно связано с идеей причастия (communio). По Роберту Гроссетесту, истинное соответствие есть соответствие слова во внутренней речи и вещи, в противовес соответствию внешнего слова и вещи. Соответствие в первом смысле означало бы тождество слова и вещи и было бы самой истиной. См. COMMUNIO, SIMILITUDO.Латинский словарь средневековых философских терминов > ADAEQUATIO (ADEQUATION, COMMENSURATION)
-
14 commoenio
īvi, ītum, īre AG = communio I -
15 communitio
-
16 communitus
I commūnitus adv. [ communis ]сообща, совместно ( colere deos Vr)II commūnītus, a, um part. pf. к communio I -
17 commoenio
commoenio, īvī, ītum, īre, s. 2. commūnio.
-
18 patrimonium
patrimōnium, iī, n. (pater), das vom Vater geerbte Gut, das väterliche Erbgut, Erbvermögen, Vermögen, patr. satis amplum, satis lautum, Cic.: artum (spärliches), Val. Max.: amplum et copiosum, Cic.: lautum et copiosum, Cic.: exiguum, Val. Max. u. Iustin.: luculentissimum, Cic.: ornatissimum (wohlbestellte, schönste), Cic.: publicum, Staatsvermögen, Cic.: patrimonii inops, Val. Max.: fundus in Veienti, caput (Hauptteil) patrimonii, Liv.: patrimonii possidendi communio, Gütergemeinschaft, Val. Max.: non amplissimae patrimonii copiae, Cic.: naufragium patrimonii luculentissimi, Cic.: patrimonii tertia pars, Plin. ep.: patr. populi Romani, Cic. – paterni iuris defensor et quasi patrimonii propugnator (Verfechter), Cic. – accipere duo lauta et copiosa patrimonia, Cic.: aequare patrimonia, Iustin.: quadrantes aggerere patrimonio, Phaedr.: acquirere magnum patrimonium, Hygin.: amittere patrimonium, Nep. u. Sall.: amplificare patrimonium, Colum.: augere patrimonium, Cic.: comedere patrimonium, Cic.: concedere alci patrimonii partes, Iustin.: conferre patrimonii tertiam partem in ea, quae solo continerentur, auf liegende Güter verwenden, Plin. ep.: patrimonium conficere (verbrauchen, vertun) cum alqo, Cic.: consequi amplissimum patrimonium, Val. Max.: ut frater meus existimet adiuncto isto fundo patrimonium fore suum per te constitutum (geregelt), Cic.: devorare patrimonium, Cic.: dimittitur patrimonium, wild verschleudert, Cic.: dissipare patrimonium Graecorum conviviis (in Schm. mit Gr.), Cic.: lege Semproniā patrimonium publicum dissipari, Cic.: distribuere liberis patrimonium, unter die K. verteilen, Val. Max.: ebenso dividere patrimonium omne suum amicis, Iustin.: non patrimoniis ditare Scythas (v. unfruchtbarem Boden), Iustin.: effundere (vergeuden) patrimonium suum, patrimonia, Cic.: eripere alci patrimonium, Cic.: expellere alqm e patrimonio tamquam e naufragio nudum, Cic.: obtinere (behaupten) alcis tam amplum et copiosum patrimonium, Cic.: partiri (inter se) exigua patrimonia, Iustin.: redigere patrimonium in nummos, zu Gelde machen, Lact.: relinquere (hinterlassen) patrimonium, Colum. (vgl. unten bildl.): retinere (zu behaupten suchen) patrimonium, Cic.: patrimonium alcis liberis incolume servare, Val. Max.: spoliari patrimonio ornatissimo, Cic.: patrimonium ne ad exsequiarum quidem impensam sufficit, Val. Max. – Bildl., filio meo satis amplum patrimonium relinquam memoriam nominis mei, Cic.: liberis nostris satis amplum patrimonium paterni nominis ac memoriae nostrae relinquemus, Cic.
-
19 series
seriēs, Akk. em, Abl. ē, f. (sero, uī etc.), die Reihe, Reihenfolge, Kette zusammengefügter, stetig ineinandergreifender Gegenstände, I) im allg.: a) eig.: vinculorum, Curt.: iuvenum, Reigen, Tibull. – b) bilbl.: casuum, Kasusreihe, Varro LL.: causarum, Cic.: rerum, Cic.: ser. rerum et catena, Gell.: ser. rei actae, Quint.: temporis, Ov.: tot annorum, Sen.: innumerabilis annorum, Lact.: omnis temporum, Lact. – II) insbes., die Geschlechtsreihe, Stammreihe, serie fulcite genus, Prop.: digne vir hāc serie, Ov.: communio nominis ac familiae veteris propinquitatis serie cohaerens, Val. Max.: defici avorum proavorumque serie, Sen. – / Genet. u. Dat. bis jetzt nicht nachweisbar. – Nbf. seria, ae, f., Corp. inscr. Lat. 7, 39 (wo longa seria annorum).
-
20 commoenio
commoenio, īvī, ītum, īre, s. communio.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > commoenio
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Communio — est une revue internationale catholique issue du concile Vatican II et fondée à l initiative du théologien bâlois Urs von Balthasar au début des années 1970. Elle se situe dans la lignée de la Nouvelle Théologie. Sommaire 1 Histoire 2 Notes et… … Wikipédia en Français
COMMUNIO — Graece Κοινωνία, inter nomina S. Eucharistiae, reperitur 1. Corinth. c. 10. v. 16. quae, ut alias rationes omittam, sic dicta est Pachymeri, διὰ τὸ τότε κοινωνεῖν τοὺς ἀξίους πάντας τῶ μυςηρίων, Quia primis temporibus omnes, qui digni erant,… … Hofmann J. Lexicon universale
Communio — (lateinisch: Gemeinschaft) steht für eine vollständige Kirchengemeinschaft in der katholischen Kirche die Gemeinschaft mit Christus in der Kommunion bei der Messfeier. einen Teil des Propriums: Communio (Liturgie) die katholisch theologische… … Deutsch Wikipedia
Communio — is a federation of theological journals, founded in 1972 by Joseph Ratzinger, Hans Urs von Balthasar, Henri de Lubac, Walter Kasper, Marc Ouellet, Louis Bouyer and others. Communio, now published in fifteen editions (German, English, Spanish and… … Wikipedia
Communio, la — Communio, la, Kanal im österreichischen Kronlande Lombardei, verbindet den Serio mit dem Oglio … Pierer's Universal-Lexikon
Communio — Communĭo (lat.), Gemeinschaft; C. bonōrum, Gütergemeinschaft (s.d.) … Kleines Konversations-Lexikon
Communio — Communio, Gemeinschaft von Rechten, bald mit solidarischem Charakter, bald so, daß jeder einen arithmetisch bestimmten Theil (pars pro indiviso) an dem gemeinsamen Object (Grundstück, der Geldforderung, Erbschaft) hat. Sie entsteht durch Vertrag… … Herders Conversations-Lexikon
Communio — [lateinisch »Gemeinschaft«] die, , katholische Kirche: Begleitgesang zum Kommuniongang der Gläubigen in der Messe, ursprünglich Psalmverse, später häufig durch Evangelientexte ersetzt. … Universal-Lexikon
communio — com·mù·nio s.m. e f.inv., lat. TS lit. antifona letta nelle messe comuni dall assistente e dai fedeli all unisono, dopo la comunione del celebrante {{line}} {{/line}} DATA: 2Є metà XVII sec. ETIMO: lat. communio, propr. comunione … Dizionario italiano
Communio — Com|mu|nio die; <aus lat. communio »Gemeinschaft«> Begleitgesang zum Kommuniongang des Volkes in der 1Messe (1; kath. Kirche) … Das große Fremdwörterbuch
Communio-Ekklesiologie — ”Communio“ (griech. Koinonia “, deutsch Gemeinschaft) bezeichnet in der altchristlichen Theologie die Teilhabe der Glaubenden an den von Gott geschenkten Heilsgütern, die dadurch entstehende Gemeinschaft der Glaubenden u. die gnadenhafte… … Neues Theologisches Wörterbuch