Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

CEPE

  • 1 cepe

    cēpē, is n. v. l. = caepa

    Латинско-русский словарь > cepe

  • 2 cepe

    cēpe, is, n., s. cēpa.

    lateinisch-deutsches > cepe

  • 3 cepe

    cēpe, is, n., s. cepa.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cepe

  • 4 cepe

    caepe (cēpe), is, n. c. caepa.
    * * *
    caepe (cēpe), is, n. c. caepa.
    * * *
        cepe, n. g. indeclinabile. Plin. Oignon.
    \
        Tunicatum cepe. Pers. Qui est vestu et couvert de beaucoup de pelures.

    Dictionarium latinogallicum > cepe

  • 5 cepe

    caepa (also cēpa), ae, f., and equally freq. caepe ( cēpe), is, n. ( gen. caepis, Charis. p. 43 P., without voucher, but the assertion of the gram. Diom. p. 314 ib.; Prisc. p. 681 ib.; Phocae Ars, p. 1706 ib., and Serg. p. 1842 ib., that caepe is indecl., is also unsubstantiated, since the form of the gen. caepe cited by Prisc. l. l. from App. is the well-known later orthog. for caepae; v. Neue, Formenl. 1, 551; 1, 557 sq.; 1, 578; in plur. only caepae or cepae, ārum, f.; cf. Don. p. 1747 P.; Prisc. l. l.; Phoc. l. l.; Serg. l. l.; Rudd. I. p. 114, n. 36; a rare form cae-pitium, Arn. 5 init.) [etym. dub.; cf.: et capiti nomen debentia cepa, v. l. Verg. M. 74; but acc. to Charis. p. 43, from a nom. propr. ], an onion; Gr. kromuon; cf. Plin. 19, 6, 32, § 101 sq.
    (α).
    Caepa, ae, f., Naev. and Lucil. ap. Prisc. l. l.; Lucil. and Varr. ap. Non. p. 201, 8 sq.; Cels. 2, 21; 2, 22; Col. 10. 12, 3; 12, 10, 2; 12, 8, 1; Ov. F. 3, 340; Isid. Orig. 17, 10, 12; Petr. 58, 2; Plin. 19, 6, 32, §§ 101 and 106; Pall. 4, 10, 31.—
    (β).
    Caepe, is, n., Enn. ap. Macr. S. 6, 5, 5; Naev., Nov., and Varr. ap. Prisc. l. l.; Lucil. and Varr. ap. Non. p. 201, 1 sq.; Hor. Ep. 1, 12, 21; Juv. 15, 9; Pers. 4, 31; Gell. 20, 8, 7.—
    (γ).
    Caepae, ārum, f., Col. 11, 3, 58; Plin. 19, 6, 32, § 107; 2, 7, 5, § 16; Mart. 3, 77, 5; 12, 32, 20; Pall. 3, 24, 3. Among the Egyptians considered a sacred plant, Plin. l. l.; Juv. 15, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > cepe

  • 6 cepe

    Latin-English dictionary > cepe

  • 7 caepe (cēpe)

        caepe (cēpe) n (only nom. and acc; nom. once cēpa, f, O.), an onion, H., Iu.

    Latin-English dictionary > caepe (cēpe)

  • 8 cepa

    cēpa (caepa), ae, f. (κάπια), die Zwiebel, Lucil. fr., Varr. fr., Cels. u.a.: übtr., caepa citrata, haariger Zwiebelkopf, Petr. 58, 2 B3. – / Nbf. cēpe, is, n., Poët. vett., Hor. u.a. – Die Schreibung cepa u. cepe jetzt in den meisten Ausgaben; vgl. Brambach Hilfsb. S. 29.

    lateinisch-deutsches > cepa

  • 9 boletus

    bŏlētus, i, m. bolet, cèpe.
    * * *
    bŏlētus, i, m. bolet, cèpe.
    * * *
        Boletus, boleti, pen. prod. Plin. Potiron, Champignon. Aquitanis Mousseron.

    Dictionarium latinogallicum > boletus

  • 10 medico

    mĕdĭco, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - [st2]1 [-] soigner, traiter, guérir. [st2]2 [-] faire tremper, faire infuser, préparer avec un ingrédient, oindre, frotter de. [st2]3 [-] empoisonner. [st2]4 [-] teindre, colorer.    - medicare tuos desiste capillos, Ov. Am. 1, 14, 6: cesse de teindre tes cheveux.    - boletum medicatum avidissimo ciborum talium optulerat, Suet. Claud. 44: elle lui avait offert un cèpe empoisonné, à lui qui était grand amateur de ce genre de nourriture.    - vinum medicatum, Col. 1, 6, 20: vin altéré.    - huc tu jussos adsperge sapores, trita melisphylla et cerinthae ignobile gramen... ipsae (apes) consident medicatis sedibus, Virg. G. 4.62: ici répands les senteurs que je recommande: la mélisse broyée et l'herbe de la cérinthe commune... d'elles-mêmes (les abeilles) se poseront sur ces endroits préparés.
    * * *
    mĕdĭco, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - [st2]1 [-] soigner, traiter, guérir. [st2]2 [-] faire tremper, faire infuser, préparer avec un ingrédient, oindre, frotter de. [st2]3 [-] empoisonner. [st2]4 [-] teindre, colorer.    - medicare tuos desiste capillos, Ov. Am. 1, 14, 6: cesse de teindre tes cheveux.    - boletum medicatum avidissimo ciborum talium optulerat, Suet. Claud. 44: elle lui avait offert un cèpe empoisonné, à lui qui était grand amateur de ce genre de nourriture.    - vinum medicatum, Col. 1, 6, 20: vin altéré.    - huc tu jussos adsperge sapores, trita melisphylla et cerinthae ignobile gramen... ipsae (apes) consident medicatis sedibus, Virg. G. 4.62: ici répands les senteurs que je recommande: la mélisse broyée et l'herbe de la cérinthe commune... d'elles-mêmes (les abeilles) se poseront sur ces endroits préparés.
    * * *
        Medico, medicas, pen. corr. medicare. Virg. Plin. Medeciner.

    Dictionarium latinogallicum > medico

  • 11 cepa

    cēpa (caepa), ae, f. (κάπια), die Zwiebel, Lucil. fr., Varr. fr., Cels. u.a.: übtr., caepa citrata, haariger Zwiebelkopf, Petr. 58, 2 B3. – Nbf. cēpe, is, n., Poët. vett., Hor. u.a. – Die Schreibung cepa u. cepe jetzt in den meisten Ausgaben; vgl. Brambach Hilfsb. S. 29.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cepa

  • 12 flebilis

    flēbilis, e [ fleo ]
    1)
    а) плачевный, достойный оплакивания, жалостный ( species C)
    multis f. occīdit H — он умер, оплакиваемый многими
    б) заставляющий плакать (cepe LM, Vr; ultor O)
    2) рыдающий, плаксивый, жалобный (vox, gemitus C); плачущий, проливающий слёзы, горестный ( sponsa H)

    Латинско-русский словарь > flebilis

  • 13 cepïcium

    cēpïcium (caepïcium), ī, n. (cepe), die Zwiebel, Arnob. 5, 1 R.; vgl. Caper bei Prisc. 6, 11, wo cepicius, cepicium.

    lateinisch-deutsches > cepïcium

  • 14 coquo

    coquo, coxī, coctum, ere (aus *quequo, altind. pácati, kocht, bäckt, brät; vgl. griech. πέσσω, koche, verdaue; πέπων reif, πόπανον, Gebäck), kochen = durch Feuer zubereiten, unser kochen, sieden, backen, brennen, dörren, schmelzen, zeitigen, reifen, I) eig.: A) tr.: 1) kochen, sieden, backen, is, quiilla coxerat, Cic.: c. cibaria (Brot), Liv. (so auch cibaria cocta, cibaria in quinque dies cocta, quindecirm dierum cibaria cocta, Liv.; vgl. Drak. Liv. 44, 32, 11): cibum, Varro (so auch cibus coctus, Sall.): vasa coquendis cibis utilia, Plin.: cochleam od. cochleas, Cels. u. Varro: cenam, Komik.: alci cenam, Plaut. u. Nep. (vgl. die quinti in Capitolio tibi cena cocta erit, Cato fr.): humana exta. Hor.: medicamenta, Liv.: alcis obsonia, gar kochen (scherzh. = faul machen, vom heißen Schirokko), Hor.: ova columbina, Cels.: panem, Varro fr. u. Plin.: pavonem, Hor.: venena, Liv.: caro cocta (Ggstz. caro salsa), Apic. 1. § 8 u. 10: lupinus coctus (Ggstz. crudus), Edict. Diocl. – c. alqd bene, leniter, leviter, modice, recte, Cels.: alqd sic, ut etc., Cels.: simul coquuntur mel, galbanum, resina etc., Cels.: alqd eodem modo, Cels.: alqd pluribus modis, Plin.: alqd ad carbones leniter paululum, Veget. mul.: alqd clementer, Ser. Samm.: alqd lente, Plin.: alqd igni leni od. lento, Cato u. Plin.: alqd lentis vaporibus, Hier.: c. alqd bis, Cels.: denuo, Cato: de integro, Col.: c. cibos turis ligno, Plin. – c. alqd in tecto, sub dio, Cato: c. liba in subito foco, Ov.: alqd carbonibus, Plin.: alqd in olla od. in aeneo vase, Plin. u. Cels.: multifariam in patellis cepe, Varro fr.: vitulus aëno coctus, Petron. – m. Angabe womit? (= mit welchem Stoffe zusammen?) durch cum u. Abl., od. m. Ang. worin? (= in welchem Stoffe?) durch in od. ex u. Abl., alqd cum aqua, in od. ex aqua, Cels.: alqd ex oleo, ex lacte, Cels.: gemmam in lacte, Plin.: alqd cum vino, in od. ex vino, Cels. – m. Angabe woraus? durch ex u. Abl. od. durch bl. Abl., picem liquidam e taeda, Plin.: alqd tostā polentā, Ov. – m. Ang. bis zu welchem Grade? alqd usque ad mellis crassitudinem, Plin.: tres heminas ad unam, Cels.: c. alqd usque eo, donec etc., Cels.: c. alqd, donec etc., Cels. – absol., ire coctum, Plaut.: coquendo sit faxo, Ter.: difficilis in coquendo cyma, Plin.: vas ad coquendum, ICt. – Partic. Perf. subst., a) coctum, ī, n. u. Plur. cocta ōrum, n., Gekochtes, = gekochte Speisen (Ggstz. crudum, cruda), quid tu, malum, curas utrum crudumque an coctum edim, Plaut. aul. 430: ne quid in popinis cocti praeter legumina aut olera veniret, Suet. Ner. 16, 2: cocta vendere, Suet. Claud. 38, 2. – b) cocta, ae, f., α) ein abgekochter Trank, ein Kräutertrank, Mart. 2, 85, 1. – β) gekochtes Fleisch, Apic. 1, 9. – 2) kochen = kochend machen, zum höchsten Hitzegrad bringen, v. der Sonne, iam non solum calet unda, sed coquitur, Sidon. ep. 2, 2, 1. – 3) auf dem Rost braten, rösten, als Marter, Lact. de mort. pers. 13, 3; vgl. (zur Sache) 21. § 7 u. 8. – 4) brennen, dörren, schmelzen, calcem, Cato u. Vitr.: carbones, Cato: laterculos, Cato: coctus later, gebrannter Ziegelstein, Backstein (Ggstz. crudus later), Vitr. u. Iustin.; vgl. agger coctus, aus ausgebrannten Ziegelsteinen, Prop. – c. robur, durch Feuer härten, Verg.: ligna cocta (= coctilia u. acapna, w. vgl.), ausgetrocknetes Holz, das keinen Rauch gibt, ICt.: coctus pulvis, Puzzolanerde, Stat. – c. aurum cum plumbo, schmelzen, Plin.: so aera fornacibus, Lucan.: rastra et sarcula, schmieden, Iuven. – u. v. Ausdörren, Austrocknen der Sonne u. des Windes, locus is melior, quem non coquit sol, Varro: coquit glebas aestas matutinis solibus, Verg.: rosaria cocta matutino noto, Prop. – 5) (wie πεπαίνω) zur Reife bringen, reifen, zeitigen, von der Sonne usw., eas (arbores) aequabiliter ex omnibus partibus sol ac luna coquunt; quo fit, ut uvae et oleae plures nascantur et ut celerius coquantur, Varro: cum frumentum aestas et debita maturitas coxit, Sen.: fructus (fici) solibus coctus, Plin.: et alte mitis in apricis coquitur vindemia saxis, Verg.: poma matura et cocta, Cic. – 6) in Gährung bringen, zersetzen, v. äußerer Wärme, balineae ardentes, quibus persuasere in corporibus cibos coqui, Plin. 29, 26. – von der organischen Wärme des Körpers, calore et spiritu omnia cocta et confecta, Cic. de nat. deor. 2, 136; vgl. 2, 137. Lact. de opif. dei 14, 5. – B) intr. kochen = gekocht werden, aqua, ubi radix eius coxerit, Dynamid. 1, 21; u. so ibid. 1, 49; 2, 90 u. 106. – II) übtr.: 1) gleichsam etw. brauen, etw., ersinnen, über etw. brüten, auf etw. sinnen, consilia secreto ab aliis, Liv.: bellum, Liv. – 2) jmd. (jmds. Herz, Busen) schmerzlich ängstigen, abhärmen, quae (cura) nunc te coquit et versat in pectore fixa, Enn. ann. 336: femineae ardentem curaeque iraeque coquebant, Verg. Aen. 7, 345: nec (sollicitudo) oratorem macerat et coquit, Quint. 12, 10, 77. – egomet me coquo (mache mir den Kopf warm) et macero et defetigo, Plaut. trin. 225. – 3) Partiz. Perf. im Kompar. m. Genet., hodie iuris coctiores (im R. geriebener) non sunt, quam qui lites creant, Plaut. Poen. 586 sq. – / in guten Handschriften auch quoquo, zB. quoquat, Hor. de art. poët. 186 K. u. M. – coco, wov. cocuntur, Suet. Aug. 87, 1.

    lateinisch-deutsches > coquo

  • 15 esito

    ēsito (essito), āvī, āre (Frequ. v. edo), zu essen pflegen, essen, sentes, Plaut.: meas escas, Plaut.: brassicam, Cato: flebile cepe, Varro: furfureum panem, Gell.: non esitavisse ex animalibus, Gell.: securus esitabam, Apul.: avide esitans, Apul. 1, 19 in.

    lateinisch-deutsches > esito

  • 16 flebilis

    flēbilis, e (fleo), I) passiv = beweinenswert, kläglich, illa species, Cic.: vigiliae, Cic.: Hector, Ov. – m. Dat. (für jmd.), multis ille bonis flebilis occĭdit, nulli flebilior quam tibi, Hor. carm. 1, 24, 9 sq.: u. (neutr. pl.) subst., quicumque iubentur pati timidis ignavisque flebilia, Sen. prov. 4, 8. – m. 2. Supin., flebile dictu (als Parenthese), Sil. 9, 502. – Compar., flebilius aliquid, Sen. Troad. 794. – II) aktiv = A) Tränen verursachend, cepe, Lucil. 194. Varro sat. Men. 250: ultor, schmerzlicher, Ov. her. 13, 48. – B) weinerlich, weinend, kläglich, klagend, u. daher rührend, α) v. Lebl., vox, Cic. u. Quint.: voces, Acc. fr. u. Sen.: modi, Hor., pressi et flebiles modi, Cic.: gemitus, Cic.: questus (Plur.), Liv.: ululatus, Wehgeheul, Iustin.: elegia, Ov.: carmina flebiliora, Ov.: habebat flebile quiddam in quaestionibus, Cic.: flebile nescio quid queritur lyra, Ov. – flebile adv., Ov. u.a. – β) v. Pers., weinend, klagend, Ino, Hor.: sponsa, Hor.: pompa, Hor.: matrona, Apul.: spargebat (illa) teneros flebilis imbre sinus, Ov.

    lateinisch-deutsches > flebilis

  • 17 mordeo

    mordeo, momordī, morsum, mordēre (statt *smordeo, vgl. griech. σμερδ-νός, schrecklich, abd. smerzan, schmerzen, altindisch mrdnāti, zerreibt), beißen, I) im engern Sinne: A) eig.: 1) im allg.: canes mordent, Cic.: canis timidus vehementius latrat quam mordet, Curt.: pulex mordet, beißt, sticht, Mart.: alqm, v. einem Hunde, Enn.: hastile, in den Schaft, Ov.: m. frenum, humum, labra, ungues, s. frēnumetc. – Partiz. subst., morsi a rabioso cane, Plin. 29, 100. – 2) insbes.: a) kauend in etw. beißen, etw. kauen, essen, pabula dente, Ov.: vitem, benagen, Verg.: tunicatum cum sale cepe, Pers. – b) verzehren, vertun, Laber. com. 50. – B) übtr.: 1) auf jmd. beißen, sticheln, jmd. durchziehen, alqm clanculum, Ter.: alqm dictis, Ov.: iocus mordens, beißender Scherz, Iuven. – 2) jmd. beißen, kränken, jmdm. wehtun, ans Herz gehen, alqm opprobriis falsis, Hor.: par pro pari referto, quod eam mordeat, Ter.: valde me momorderunt epistulae tuae, Cic.: scribis, morderi te interdum, quod non simul sis, daß dir's wehtue, nahe gehe, Cic.: conscientia mordet, ich fühle Gewissensbisse, Augustin. serm. 211, 3: dass. conscientiā mordeor, Cic. Tusc. 2, 45: paupertas mordet, Cic. – 3) geistig festhalten, hoc tene, hoc morde, zus. = halte mit aller Kraft den Grundsatz fest, Sen. ep. 78, 29. – II) im weiteren Sinne: 1) gleichs. ein beißen, a) eingreifen, fassen, v. Schnallen, Haken usw., fibula mordet vestem, Ov.: vomer mordet terram, Plin.: so auch locus (corporis), qui mucronem (teli) momordit, Cels.: id, quod a lino mordetur, wo der Faden eindringt, Cels. – b) in etw. fest eingreifen, an etw. sich fest anhalten, fraxinus arentem mordebat humum, Stat. Theb. 9, 499. – c) v. Flusse, wenn er durch eine Gegend fließt, benagen = bespülen, rura, quae Liris quietā mordet aquā, Hor. carm. 1, 31, 8. – d) v. scharfen, auf die Sinne usw. fallenden Ggstdn., auffallen, brennen usw., radix gustu acri mordet, Plin.: m. oculos, Plin. – urtica foliis non mordentibus, brennenden, stechenden, Plin. – aceto morderi, gebeizt werden, Plin. – v. der Hitze, Kälte, Luft, angreifen, verletzen, brennen, sengen, frigora parum cautos mordent, greift an, Hor.: quia oleam momorderit aestus, Hor.: mordeat et tenerum fortior aura nemus, Mart. – / Perf. archaist. memordi, s. die Beisp. bei Gell. 6 (7), 9, 1. – Partiz. subst., morsa, ōrum, n., Bißchen, Stückchen, lanea, Catull. 64, 316.

    lateinisch-deutsches > mordeo

  • 18 trucido

    trucīdo, āvī, ātum, āre (caedo), totschlagen, schlachten, hinschlachten, niedermetzeln, niedersäbeln, I) eig. u. übtr.: 1) eig.: agros vastari, pecus diripi, trucidari, Auct. b. Afr.: captos sicut pecora, Sall. (vgl. pecorum ritu inertium trucidantur, Amm.): quos ferro trucidari oportebat, eos nondum voce vulnero, Cic.: cives Romanos necandos trucidandosque curavit, Cic.: servilibus omnibus servitiis trucidatos occīdunt, Liv.: trucidata membra civis, in Stücke gehauen, Sen. rhet. fr. – 2) übtr.: a) mit den Zähnen zermalmen = zerkauen, seu pisces seu porrum seu cepe, Hor. ep. 1, 12, 21. – b) poet. = verlöschen, auslöschen, ignem, Lucr. 6, 147: Oedipus trucidatus oculos (an den Augen), geblendet, Tert. ad nat. 1, 16. – II) bildl.: 1) mit Worten gleichs. zur Bank hauen = verunglimpfen, a Servilio trucidatus, Cic. de har. resp. 2. – 2) durch Wucher gleichs. tot machen = zugrunde richten, plebem fenore, Liv.: ne fenore trucidetur, Cic.

    lateinisch-deutsches > trucido

  • 19 tunicatus

    tunicātus, a, um (tunica), I) (bloß) mit einer Tunika bekleidet, Enn. fr., Cic. u.a.: von der Bequemlichkeit des Landlebens, tunicata quies, Mart. u. Sidon. – Insbes. von der ärmeren Volksklasse, deren gewöhnliche Tracht die Tunika (ohne Toga) ist, tunicatus populus, Tac. dial., od. popellus, Hor.: so auch subst. Plur. tunicati, Cic. de lege agr. 2, 94 u. (Ggstz. paludati) Sidon. epist. 5, 7, 3. – II) übtr., eine Haut-, Häute habend, cepe, Pers. 4, 3.

    lateinisch-deutsches > tunicatus

  • 20 cepïcium

    cēpïcium (caepïcium), ī, n. (cepe), die Zwiebel, Arnob. 5, 1 R.; vgl. Caper bei Prisc. 6, 11, wo cepicius, cepicium.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cepïcium

См. также в других словарях:

  • cèpe — cèpe …   Dictionnaire des rimes

  • cèpe — [ sɛp ] n. m. • 1798; gasc. cep « tronc » → cep ♦ Champignon (basidiomycètes) du genre bolet, dont les principales espèces, toutes comestibles, sont originaires de Gascogne. ⇒ bolet. Cèpe de Bordeaux, des pins. Cèpe bronzé, gris. Cèpes à la… …   Encyclopédie Universelle

  • Cepe — Cèpe Nom vernaculaire ou nom normalisé ambigu : Le terme « Cèpe » s applique, en français, à plusieurs taxons distincts. Cèpe …   Wikipédia en Français

  • CEPE — olerum solum, crescit, Lunâ decrescente: quocirca abstinuisse ab eius usu Sacerdotes Aegyptios, tradit Plut. l. de Isids et Osir. Qua de re sic A. Gellius, l. 20. c. 8. Caepe revirescit et congerminat decedente Lunâ, contra autem inarescit… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Cèpe — (franz., spr. ßǟp ), s. Boletus …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • cèpe — ou ceps (sè p ou sèps ) s. m. Terme de botanique. Sorte de champignon bon à manger (boletus edulis, Bulliard). ÉTYMOLOGIE    Ce mot est probablement le même que cep, à cause de la comparaison de ce champignon avec un tronc …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • cèpe — or cep [sep] n. [Fr < Gascon dial. cep, mushroom < L cippus, a stake, post] a large, fleshy, edible boletus mushroom (Boletus edulis) with a brown cap and a thick, white stem …   English World dictionary

  • Cèpe — Nom vernaculaire ou nom normalisé ambigu : Le terme « Cèpe » s applique en français à plusieurs taxons distincts. Cèpe …   Wikipédia en Français

  • CEPE — Le CEPE (Centre Européen des Produits de l’Enfant et Centre Européen du Packaging et de l’Emballage) est une unité de recherche, de formation et de documentation spécialisé dans le marketing et les cultures de consommation. Rattaché à l Institut… …   Wikipédia en Français

  • CEPE — Die Abkürzung CEPE steht für: Centre for Energy Policy and Economics, ein Institut der ETH Zürich Als (französische) Abkürzung für Gemeinschaft Evangelischer Kirchen in Europa Den Dachverband der 17 europäischen Lack , Druckfarben und… …   Deutsch Wikipedia

  • cepe — ˈsēp, ˈsep noun also cep ˈsep ( s) Etymology: French cèpe, from French dialect (Gascon) cep tree trunk, mushroom, cepe, from Latin cippus stake, post; akin to Albanian thep …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»