-
1 Caere
Caere, n. indecl., auch Caeres, itis u. ētis, f. (Καίρη, Καιρέα), bei den Griechen früher Agylla (s. d.) gen., eine alte etruskische Zwölfstadt, mit Mauern aus gewaltigen Steinblöcken befestigt, in alten Zeiten reich u. mächtig, j. Dorf Cerveteri od. Cervetro, Verg. Aen. 8, 597 (vgl. 478 sq.). Liv. 1, 60, 2. – Dav. abgel.: A) Caeres, itis u. ētis, zu Cäre gehörig, cäretisch, populus, Liv.: aquae, Val. Max. – subst., Caeritēs od. Caerētēs, um, m., die Einw. von Cäre, die Cäriten, Liv. Sie hatten früh das röm. Bürgerrecht, aber ohne suffragium; dah. tabulae Caerites od. Caeritum = das Verzeichnis solcher Cäriten u. dann übh. aller derer, die zwar röm. Bürger waren, aber kein Stimm- u. Ehrenrecht hatten (also aerarii, s. aerārius no. II, B, 1); dah. in tabulas Caerites (Caeritum) referri, seines Stimmrechts verlustig gehen, unter die Ärarier versetzt-, degradiert werden, Ps. Ascon. Cic. div. in Caecil. 3, 8. p. 103 B.: u. so Caerites fieri, Gell. 16, 13, 7 sq.: u. Caerite cerā (i.e. tabulā) digni, wert, unter die Cäriten versetzt zu werden (= das Bürgerrecht zu verlieren), Hor. ep. 1, 6, 62. – B) Caerētānus, a, um, cäretanisch, amnis, Plin. 3, 51. – subst., a) Caerētāna, ōrum, n., α) (sc. vina) cäretanische Weine, Mart. 13, 124, 1. – β) (sc. praedia) Besitzungen bei Cäre, Col. 3, 3, 3. – b) Caerētāni, ōrum, m., die Einw. von Cäre, die Cäreta ner, Val. Max. 1, 1, 10.
-
2 Caere
Caere, n. indecl., auch Caeres, itis u. ētis, f. (Καίρη, Καιρέα), bei den Griechen früher Agylla (s. d.) gen., eine alte etruskische Zwölfstadt, mit Mauern aus gewaltigen Steinblöcken befestigt, in alten Zeiten reich u. mächtig, j. Dorf Cerveteri od. Cervetro, Verg. Aen. 8, 597 (vgl. 478 sq.). Liv. 1, 60, 2. – Dav. abgel.: A) Caeres, itis u. ētis, zu Cäre gehörig, cäretisch, populus, Liv.: aquae, Val. Max. – subst., Caeritēs od. Caerētēs, um, m., die Einw. von Cäre, die Cäriten, Liv. Sie hatten früh das röm. Bürgerrecht, aber ohne suffragium; dah. tabulae Caerites od. Caeritum = das Verzeichnis solcher Cäriten u. dann übh. aller derer, die zwar röm. Bürger waren, aber kein Stimm- u. Ehrenrecht hatten (also aerarii, s. aerarius no. II, B, 1); dah. in tabulas Caerites (Caeritum) referri, seines Stimmrechts verlustig gehen, unter die Ärarier versetzt-, degradiert werden, Ps. Ascon. Cic. div. in Caecil. 3, 8. p. 103 B.: u. so Caerites fieri, Gell. 16, 13, 7 sq.: u. Caerite cerā (i.e. tabulā) digni, wert, unter die Cäriten versetzt zu werden (= das Bürgerrecht zu verlieren), Hor. ep. 1, 6, 62. – B) Caerētānus, a, um, cäretanisch, amnis, Plin. 3, 51. – subst., a) Caerētāna, ōrum, n., α) (sc. vina) cäretanische Weine, Mart. 13, 124, 1. – β) (sc. praedia) Besitzungen bei Cäre, Col. 3, 3, 3. – b) Caerētāni, ōrum, m., die Einw. von Cäre, die Cäreta-————ner, Val. Max. 1, 1, 10.
См. также в других словарях:
caretă — CARÉTĂ, carete, s.f. Trăsură închisă, cu patru roţi. [var.: (reg.) carâtă s.f.] – Din rus. kareta. Trimis de valeriu, 01.12.2004. Sursa: DEX 98 CARÉTĂ s. v. cupeu, trăsură închisă. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime … Dicționar Român
careta — sustantivo femenino 1. Máscara de cartón u otro material para cubrir la cara: una careta de carnaval. 2. Máscara protectora de alambre o diversos materiales que usan los apicultores o las personas que practican esgrima: Sin careta no puede… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
careta — |ê| s. f. 1. Contração burlesca da boca ou do rosto. 2. Peça para ocultar ou disfarçar a cara. = CARAÇA, MÁSCARA • adj. 2 g. s. 2 g. 3. [Brasil] Que ou quem é conservador ou retrógrado. = BITOLADO 4. [Brasil] Objeto com que se tapa a boca da… … Dicionário da Língua Portuguesa
careta — (careta, spelled, also, carreta and carecta) /ksriyta/ A cart; a cart load … Black's law dictionary
careta — (careta, spelled, also, carreta and carecta) /ksriyta/ A cart; a cart load … Black's law dictionary
Careta — (Derivado de cara.) ► sustantivo femenino 1 Máscara de cartón, plástico u otro material, que se usa para cubrir la cara: ■ se ha comprado una careta de conejo para la fiesta. SINÓNIMO antifaz carátula 2 Pieza de alambre u otro material que se usa … Enciclopedia Universal
careta — {{#}}{{LM C07281}}{{〓}} {{SynC07448}} {{[}}careta{{]}} ‹ca·re·ta› {{《}}▍ s.f.{{》}} {{<}}1{{>}} Máscara o mascarilla de cartón o de otra materia que se utiliza para cubrir la cara: • La careta que se utiliza para tirar esgrima está hecha con una… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
careta — (f) (Intermedio) objeto que cubre la cara para protegerla de lesiones o como decoración Ejemplos: En la fiesta de carnaval todos llevaban caretas. En esgrima se utiliza careta. Sinónimos: máscara … Español Extremo Basic and Intermediate
careta — pop. Atrevido, desfachatado, caradura// hipócrita// insolente// cara o rostro de una persona (YAC.) … Diccionario Lunfardo
careta — ca|re|ta Mot Pla Nom femení … Diccionari Català-Català
carétã — s. f., pl. caréte … Romanian orthography