-
1 bestius
bestius, a, um (bestia), einem wilden Tiere ähnlich, Commodian. instr. 1, 34, 17.
-
2 bestius
bestius, a, um (bestia), einem wilden Tiere ähnlich, Commodian. instr. 1, 34, 17. -
3 Bestius
Bestĭus, ii, m. [bestia], a rough and miserly man, otherwise unknown, Hor. Ep. 1, 15, 37; Pers. 6, 37. -
4 corrēctor (conr-)
corrēctor (conr-) ōris, m [corrigo], an amender, improver, reformer: civitatis: Corrector! T.—A censor, reprover: asperitatis, H.: noster: Bestius, i. e. a preacher of morals, H. -
5 conrector
I.In gen. (rare but class.):II.corrector atque emendator nostrae civitatis,
Cic. Balb. 8, 20:asperitatis et invidiae et irae,
Hor. Ep. 2, 1, 129:unus legum usus,
Liv. 45, 32, 7:peccantium,
Sen. Ira, 2, 10, 7 al. — Absol., Ter. Ad. 4, 7, 24:corrector Bestius,
i. e. a preacher of morals, Hor. Ep. 1, 15, 37:pessimus quisque correctorem asperrime patitur,
Sen. Ira, 3, 36, 4. —In the time of the emperors, the title of a kind of land-bailiff, a governor, Dig. 1, 18, 10; Eutr. 9, 13. -
6 corrector
I.In gen. (rare but class.):II.corrector atque emendator nostrae civitatis,
Cic. Balb. 8, 20:asperitatis et invidiae et irae,
Hor. Ep. 2, 1, 129:unus legum usus,
Liv. 45, 32, 7:peccantium,
Sen. Ira, 2, 10, 7 al. — Absol., Ter. Ad. 4, 7, 24:corrector Bestius,
i. e. a preacher of morals, Hor. Ep. 1, 15, 37:pessimus quisque correctorem asperrime patitur,
Sen. Ira, 3, 36, 4. —In the time of the emperors, the title of a kind of land-bailiff, a governor, Dig. 1, 18, 10; Eutr. 9, 13.
См. также в других словарях:
bicho — (Del bajo lat. bestius.) ► sustantivo masculino 1 Cualquier animal, generalmente pequeño: ■ me ha picado un bicho. SINÓNIMO [bicharraco] 2 coloquial Persona de mal genio, con malas intenciones: ■ es un bicho, por su culpa me han despedido. 3… … Enciclopedia Universal
DOCTOR — I. DOCTOR Noster, rit. inter Iudaeosrecens, in Germania, ortus, ex imitatione Christianorum, ob rationem, quod illo tempore multi essent operam navantes administrationi libellorum repudii et Sponsalitiorum, etiamsi non recte scirent illorum… … Hofmann J. Lexicon universale
picho — os. Probablemente de bicho , de origen dialectal, del latín bestius , bestia. (int.) (Andalucía) Voz que se usa para llamar la atención de un perro y más comúnmente para espantarlo … Diccionario Jaén-Español
bicho — {{#}}{{LM B05218}}{{〓}} {{SynB05342}} {{[}}bicho{{]}} ‹bi·cho› {{《}}▍ adj.inv./s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} {{※}}col.{{¤}} {{♂}}Referido a una persona, especialmente si tiene pocos años,{{♀}} que es muy traviesa e inquieta: • No te descuides, que esta… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
bicho — (Del dialect. bicho, y este del lat. bestĭus, bestia). 1. m. despect. animal (ǁ ser orgánico). 2. Persona aviesa, de malas intenciones. 3. despect. persona (ǁ individuo). 4. Taurom. Toro de lidia. 5. despect. coloq. El Salv. y Hond. Niño,… … Diccionario de la lengua española