-
1 Byzacium
Bȳzacium, ī, n. (Βυζάκιον, auch Βυσσατις), die östlichste Landschaft in Africa propria, zwischen dem Flusse Triton u. der kleinen Syrte, Varr. r. r. 1, 44, 2. Plin. 5, 24. – Dav.: A) Bȳzacēnus, a, um (Βυζακηνός), byzacenisch, Cod. Iust. 1, 27, 2. – Plur. subst., Bȳzacēnī, ōrum, m., die Einw. von Byzacium, die Byzacener, Cod. Theod. 11, 1, 29: Bizazeni geschr. bei Prob. ad. Iuven. 5, 89. – B) Bȳzacius, a, um, byzacisch, Sil. 9, 204.
-
2 Bizaceni
Bīzācēnī, s. Byzacenus.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Bizaceni
См. также в других словарях:
ADRUMETUM — Africae propriae urbs, in ora maris Mediterranei, vide Africa. Sallustius in Iugurtha c. 19. ubi de Phoenicum coloniis in Africa; Adrumetum, Loptim, aliasque urbes in ora maritima condidêre. Straboni l. 7. est Α᾿δρύμη. Stephano Α᾿δρύμης.… … Hofmann J. Lexicon universale
BYZACIUM — Africae propriae regio. Inde Byzacenus ager, cuius Adrumetum est Metropolis, feracissimus. Plin. l. 17. c. 5. eum air esse centenâ et quinquagenâ fruge fertilem. Vide eundem l. 18. c. 10. Varro de R. R. l. 1. c. 44. In Syria ad Gadara, et in… … Hofmann J. Lexicon universale