Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Atalante

  • 1 atalantë

    noun "downfall, overthrow, especially as name Atalantë of the downfallen land of Númenor" DAT/DANT, TALÁT, Akallabêth, SD:247, 310; also LR:47, VT45:26. Variant atalantië "Downfall", said to be a normal noun-formation in Quenya Letters:347, footnote. From the common noun atalantë "collapse, downfall" is derived the adj. atalantëa "ruinous, downfallen", pl. atalantië in Markirya changed to sg. atalantëa – this change does not make immediate sense, since the adjective undoubtedly modifies a plural noun, but Tolkien does not always let adjectives agree in number.

    Quettaparma Quenyallo (Quenya-English) > atalantë

  • 2 Atalante

    Ătălanta, ae ( , ēs, Ov. Am. 3, 2, 29; id. A. A. 3, 775), f., = Atalantê.
    I.
    A daughter of King Schœneus, in Bœotia, distinguished for her swiftness in running, conquered by Hippomenes (acc. to others, by Milanion) by stratagem, and married by him, Ov. M. 10, 565 sqq.; 10, 598 sq.; Hyg. Fab. 185; Serv. ad Verg. A. 3, 113.—
    II.
    A daughter of Iasius of Arcadia, a participant in the Calydonian boar-hunt, and passionately loved by Meleager, Ov. H. 4, 99 (called, id. M. 8, 380, Tegeaea; and id. ib. 8, 426, Nonacria, v. h. v.).—
    III.
    Derivv.
    A.
    Ătălantaeus or - ēus, a, um, adj., pertaining to Atalanta:

    aures,

    Stat. Th. 4, 309:

    labores,

    Manil. 5, 179:

    Schoenos,

    a town in Arcadia, in the vicinity of which Atalanta established foot-races, Stat. Th. 7, 267.—
    B.

    Lewis & Short latin dictionary > Atalante

  • 3 L'Atalante

       1934 - Франция (78 мин)
         Произв. Жак Луи-Нунез
         Реж. ЖАН ВИГО
         Сцен. Жан Виго, Альбер Риера, Жан Гинэ
         Опер. Борис Кауфман
         Муз. Морис Жобер
         В ролях Мишель Симон (дядюшка Жюль), Жан Дасте (Жан), Дита Парло (Жюльетта), Жиль Маргаритис (коммивояжер), Луи Лефевр (юнга), Фанни Клар (мать Жюльетты), Рафаэль Дилижан (бродяга).
       Из сельской церкви выходит свадебная процессия. Новобрачные Жан и Жюльетта направляются к реке, где пришвартована баржа «Аталанта». Жан - ее капитан. В помощниках у него папаша Жюль, вокруг которого крутится подросток-юнга, - вот и весь экипаж. Жюль - колоритный старый бродяга с кошкой на плече, аккордеоном и татуировками. На борту баржи испокон веков не бывало женщины: Жюльетте нелегко навести тут порядок. Она начинает с капитальной стирки белья.
       Баржа медленно идет вниз по течению, к Парижу. Жюльетте до смерти хочется впервые посмотреть на большой город. Ее все чаще одолевает нетерпение и даже скука. Жан уже не так предупредителен, как в первые дни и ночи. Папаша Жюль показывает Жюльетте сокровища, хранящиеся в его каюте: музыкальные шкатулки, великолепный музыкальный автомат, сломанный фонограф, на починку которого никак не найдется времени, китайский или японский веер, наваху… Он раздевается и показывает Жюльетте татуировки. Внезапно появляется Жан; он так разгневан, что бьет жену. Позднее он просит у нее прощения.
       Баржа приплывает в Париж. Папаша Жюль без лишних слов сходит на берег (и идет к карточной гадалке, которая раскладывает для него колоду таро), и Жану с Жюльеттой приходится сторожить баржу. Жюль возвращается пьяным в стельку; до кровати его приходится нести на руках. Жан решает, что лучше отплыть немедленно. Жюльетте так и не удается увидеть Париж. Чтобы утешить Жюльетту, Жан отводит ее в кабачок. Там за Жюльеттой ухаживает коммивояжер и предлагает поехать с ним в Париж. Новый приступ гнева у Жана. Он бьет и прогоняет коммивояжера. Ночью Жюльетта уходит с баржи. Заметив, что жена пропала, Жан не ждет ее возвращения и отчаливает. Вернувшись на набережную, Жюльетта видит, что «Аталанты» и след простыл.
       На вокзале у Жюльетты крадут сумочку; она пытается найти работу и снимает комнатку в городе. Жана мучает совесть, он думает только о пропавшей жене. Он даже кидается в воду, чтобы проверить, не увидит ли там лицо Жюльетты (поверье гласит, что это может случиться с теми, кто влюблен по-настоящему). Жюльетта является ему на дне реки - она улыбается и похожа на призрак в подвенечном платье. Жан все меньше занимается баржей. Судовладельческая компания вызывает Жюля на разбирательство: скандал не за горами. Папаша Жюль решает взять дело в свои руки и отправляется на поиски Жюльетты. Он находит ее в музыкальном магазине и, подхватив на закорки, относит на борт «Аталанты». Встретившись лицом к лицу, супруги сперва тушуются, но потом бросаются в объятия друг другу и падают на землю. «Аталанта» отходит от берега.
        Несмотря на запрет фильма Ноль за поведение, Zéro de conduite продюсер Жак Луи-Нунез по-прежнему верит в гений Виго и дает ему новую работу. Как пишет Луи Шаванс: «Он любил Виго как родного сына, ради него он рисковал всем» (см. «Cahiers du cinema», № 53). Луи-Нунез предлагает режиссеру заведомо безвредную историю, которая не встретит такого противостояния со стороны цензуры. Он рассчитывает, что в стиле и манере изложения этой истории Виго раскроет весь свой пыл и талант. Сименон (см. письмо, включенное в книгу «Кинематографические произведения», БИБЛИОГРАФИЯ) подсказал Виго интересные каналы, шлюзы и пейзажи для будущих съемок. Сами съемки, длившиеся приблизительно месяц, проходили сложно (погодные условия, болезнь Виго), но без перерывов. Поскольку здоровье Виго ухудшалось, окончательным монтажом в одиночку занимался Луи Шаванс. После первого закрытого показа директоры кинотеатров потребовали сокращений - и те были сделаны. Существуют разные мнения насчет того, как Виго относился к этим купюрам и к добавлению в партитуру Жобера песни «Плывет шаланда» (по которой и был назван фильм в цензурированной версии).
       Фильм вышел в удачном месте (кинотеатр «Колизей») и в удачное время (сентябрь 1934 г.), но не пользовался успехом. Пресса отметила его оригинальность. Через месяц Виго скончался. В октябре 1940 г. фильм снова вышел в прокат под своим прежним названием и в версии, более близкой к оригиналу. На этот раз - великолепный прием у критики и посредственные сборы.
       Аталанта существует в полном отрыве от подавляющей части французского кино 30-х гг. - жесткого, прозаичного, отчасти циничного в своем реализме, допускающего поэзию лишь в гомеопатических дозах. Аталанта, фильм хрупкий и временами бессвязный - это, напротив, поэзия в чистом виде, с некоторыми вкраплениями сюрреализма (подводная сцена). По форме фильм значительно превосходит Ноль за поведение, но в основном - на теоретическом уровне, как проводник «поэтического искусства», нежели конкретное творение из плоти и крови. Его отличительные черты: отказ от драматических событий и психологизма, особое внимание к избранным моментам, мельчайшим или диковинным деталям, персонажам, появляющимся ниоткуда и исчезающим в никуда, без какого-либо смысла или логики (коммивояжер Маргаритис). Центральная сюжетная линия Аталанты слаба и размыта: скука, первый кризис и кажущийся разлад в отношениях супружеской пары после экстаза первых дней совместной жизни.
       Поэтика творчества Виго породила не так уж много последователей (напр., Жак Розье), но произвела сильное впечатление на критиков и киноманов, как это всегда случается с произведениями, ломающими устои. Только одно роднит Виго с кино тех лет - Мишель Симон. Второстепенный персонаж папаши Жюля становится главным героем исключительно из-за выразительной игры Симона (которой вовсю пользуется Виго) и придает вес всей картине. Он также невольно подчеркивает несовершенность всего остального.
       БИБЛИОГРАФИЯ: сценарий и диалоги в книге Жана Виго «Кинематографические произведения» (Jean Vigo, ?uvres de cinema, Cinematheque Francaise - Lherminier, 1985). Этот богатый труд содержит много важных документов, хронику создания фильма (пересказанную выше) и различные версии сценария. Отметим, что сцены, где героиня Диты Парло ищет работу; в копии, переданной в 1983 г. киноклубу телеканала «Antenne 2», отсутствуют, хотя в прочих отношениях (яркость, звук, четкость пейзажей) эта копия значительно превосходит те, что находятся в других киноклубах и «Синематеке» и обладают всеми недостатками контратипов.
       ----------------------------
       В 1990 г. заботами киностудии «Gaumont» на свет появилась новая, перемонтированная и более полная копия фильма, включающая вырезанные сцены, сохранившиеся во «Французской синематеке». Отныне эта копия считается эталонной. По сравнению с широко известными копиями фильма, эта версия содержит с дюжину существенных добавлений. Бартелеми Аменгаль детально описал их в журнале «Positif», № 355 (1990). Однако нельзя сказать, чтобы они радикально изменяли содержание фильма. Стоит еще раз отметить, что для киноманов, чей период обучения пришелся на конец 40-х и на 50-е гг., «революция взгляда» на этот фильм состоялась в конце 60-х благодаря копиям, показанным по телевидению. Скорее всего, эти копии были отпечатаны с негатива, благодаря которому компания «Franfilmdis» (Анри Бове) смогла в 1940 г. повторно выпустить фильм на экраны в кинотеатре «Studio des Ursulines» под его подлинным названием Аталанта вместо Плывет шаланда, Le chaland qui passe (на эту тему см. фундаментальную книгу: Р.Е. Salès Gomès, Jean Vigo, Éditions du Seuil, 1957). До этого времени в киноклубах и «Синематеке» демонстрировались контратипы 10-й степени свежести, оставлявшие ложное впечатление, будто фильм снят не только в чересчур мрачных тонах, но словно бы начерно и по-любительски.

    Авторская энциклопедия фильмов Жака Лурселля > L'Atalante

  • 4 Atalanta

    Atalanta, ae, (Atalantē, ēs), f. Atalante. [st2]1 [-] fille de Schoenée. [st2]2 [-] fille d'Iasius, chasseresse. [st2]3 [-] île voisine de l'Eubée.    - conjuge nil opus est, Atalanta, tibi, Ov. M. 10, 565: tu n'as pas besoin d'un époux, Atalante.    - eas (= leves onerarias) Herodorus trajicere in insulam Atalanten jussus, Liv. 35, 37: Hérodore reçut l'ordre d'emmener ces bateaux dans l'île d'Atalante.

    Dictionarium latinogallicum > Atalanta

  • 5 Abas

    Abās (Nbf. Abans, Serv. Verg. Aen. 3, 286), antis, m. (Ἄβας), König in Argos, Vater des Akrisius, Großvater der Danaë und Atalante, u. Urgroßvater des Perseus (Sohnes der Danaë), von dem nach einer nach Euböa unternommenen Wanderung die Euböer »Abanten« heißen, Hyg. fab. 170. – Dav. a) Abantēus, a, um (Ἀβάντειος), zu Abas gehörig, abantéisch, Ov. met. 15, 164. – b) Abantiadēs, ae, m. (Ἀβαντιάδης), ein Abantiade (= männl. Nachkomme des Abas) = dessen Sohn Akrisius, Ov. met. 4, 607; u. = dessen Urenkel Perseus, Ov. met. 4, 673 u.ö. – c) Abantias, adis, f. (Ἀβαντιάς), eine Abantiade = ein weibl. Nachkomme des Abas (= Danaë od. Atalante); dah. auch alter Name der Insel Euböa, Plin. 4, 64; vgl. Prisc. perieg. 544. – d) Abantius a, um, abantisch = euböisch, aequora, Stat. silv. 4, 8, 46.

    lateinisch-deutsches > Abas

  • 6 Atalanta [1]

    1. Atalanta, ae, u. -ē, ēs, f. (Ἀταλάντη), nach der einen Sage eine Böotierin, Tochter des Schöneus, Gemahlin des Hippomenes, nach der andern eine Arkadierin, Tochter des Jasos, urspr. eine jungfräuliche Jägerin, Genossin der kalydonischen Jagd, dann Gemahlin des Milanion, nachdem er sie im Wettlaufe besiegt durch die in die Bahn geworfenen drei goldenen Äpfel, die er von Aphrodite erhalten hatte, Acc. tr. 447. Varr. sat. Men. 300. Ov. met. 10, 565 sqq. 8, 318 sqq. Hyg. fab. 99. 173. 185: als Arkadierin mit dem Beinamen Nonacrina, Nonacria, Ov. art. am. 2, 185. Ov. met. 8, 426: Maenalia, Ov. her. 4, 99. – Dav.: a) Atalantaeus, a, um (Ἀταλανταιος), atalantäisch, Stat.: Schoenos At., eine Stadt in Arkadien, in deren Nähe Atalante ein Wettrennen anstellte, Stat. ( bei Manil. 5, 179 die besten Hdschrn. Atlanteos, Jacob Atalanteos). – b) Atalantiadēs, ae, m., der Atalantiade (= Sohn der Atalante), d.i. Parthenopäus, Stat. Theb. 7, 789.

    lateinisch-deutsches > Atalanta [1]

  • 7 morigeror

    mōrĭgĕror, āri, ātus sum [mos + gero]    - intr. avec dat. - condescendre à, être complaisant pour essayer de plaire, faire des concessions.    - morigerari alicui, Ter.: être complaisant pour qqn, se plier à la volonté de qqn.    - voluptati aurium morigerari, Cic. Or. 48, 159: faire le plaisir de l'oreille.    - servituti morigerari, Plaut.: s'accommoder de la servitude.    - (tabulam), in qua Meleagro Atalanta ore morigeratur, Suet.: (tableau) où l'on voit Atalante procurer du plaisir à Méléagre avec sa bouche.    - forme active dum mihi morigero, Plaut. Am. 3, 3, 26.
    * * *
    mōrĭgĕror, āri, ātus sum [mos + gero]    - intr. avec dat. - condescendre à, être complaisant pour essayer de plaire, faire des concessions.    - morigerari alicui, Ter.: être complaisant pour qqn, se plier à la volonté de qqn.    - voluptati aurium morigerari, Cic. Or. 48, 159: faire le plaisir de l'oreille.    - servituti morigerari, Plaut.: s'accommoder de la servitude.    - (tabulam), in qua Meleagro Atalanta ore morigeratur, Suet.: (tableau) où l'on voit Atalante procurer du plaisir à Méléagre avec sa bouche.    - forme active dum mihi morigero, Plaut. Am. 3, 3, 26.
    * * *
        Morigeror, pen. corr. morigeraris, morigeratus sum, morigerari. Terent. Faire au gré d'aucun, Obeir.

    Dictionarium latinogallicum > morigeror

  • 8 Abas

    Abās (Nbf. Abans, Serv. Verg. Aen. 3, 286), antis, m. (Ἄβας), König in Argos, Vater des Akrisius, Großvater der Danaë und Atalante, u. Urgroßvater des Perseus (Sohnes der Danaë), von dem nach einer nach Euböa unternommenen Wanderung die Euböer »Abanten« heißen, Hyg. fab. 170. – Dav. a) Abantēus, a, um (Ἀβάντειος), zu Abas gehörig, abantéisch, Ov. met. 15, 164. – b) Abantiadēs, ae, m. (Ἀβαντιάδης), ein Abantiade (= männl. Nachkomme des Abas) = dessen Sohn Akrisius, Ov. met. 4, 607; u. = dessen Urenkel Perseus, Ov. met. 4, 673 u.ö. – c) Abantias, adis, f. (Ἀβαντιάς), eine Abantiade = ein weibl. Nachkomme des Abas (= Danaë od. Atalante); dah. auch alter Name der Insel Euböa, Plin. 4, 64; vgl. Prisc. perieg. 544. – d) Abantius a, um, abantisch = euböisch, aequora, Stat. silv. 4, 8, 46.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Abas

  • 9 Atalanta

    1. Atalanta, ae, u. -ē, ēs, f. (Ἀταλάντη), nach der einen Sage eine Böotierin, Tochter des Schöneus, Gemahlin des Hippomenes, nach der andern eine Arkadierin, Tochter des Jasos, urspr. eine jungfräuliche Jägerin, Genossin der kalydonischen Jagd, dann Gemahlin des Milanion, nachdem er sie im Wettlaufe besiegt durch die in die Bahn geworfenen drei goldenen Äpfel, die er von Aphrodite erhalten hatte, Acc. tr. 447. Varr. sat. Men. 300. Ov. met. 10, 565 sqq. 8, 318 sqq. Hyg. fab. 99. 173. 185: als Arkadierin mit dem Beinamen Nonacrina, Nonacria, Ov. art. am. 2, 185. Ov. met. 8, 426: Maenalia, Ov. her. 4, 99. – Dav.: a) Atalantaeus, a, um (Ἀταλανταιος), atalantäisch, Stat.: Schoenos At., eine Stadt in Arkadien, in deren Nähe Atalante ein Wettrennen anstellte, Stat. ( bei Manil. 5, 179 die besten Hdschrn. Atlanteos, Jacob Atalanteos). – b) Atalantiadēs, ae, m., der Atalantiade (= Sohn der Atalante), d.i. Parthenopäus, Stat. Theb. 7, 789.
    ————————
    2. Atalanta, ae, u. -ē, ēs, f. (Ἀταλάντη), eine kleine Insel im opuntischen Meerbusen, j. Talanda, Liv. 35, 37, 7: durch ein Erdbeben zerrissen, Sen. nat. qu. 6, 24, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Atalanta

  • 10 Atalanta

    Латинско-русский словарь > Atalanta

  • 11 Arcades

    Arcades, um, m. (Ἀρκάδες; griech. Genet. Plur. Arcadōn [Ἀρκάδων], Varr. sat. Men. 101; Dat. Arcasin, Mart. Cap. 3, 281; Akk. Arcadas, Cic. de rep. 3, 25. Verg. Aen. 10, 395), die Bewohner Arkadiens, die Arkadier, Cic. de nat. deor. 3, 57. Liv. 32, 5, 5 u.a.: hielten sich selbst für die ältesten Menschen, Ov. fast. 2, 289: ihre Einsicht und Bildung standen in Griechenland nicht im besten Ruf, s. Ruperti Iuven. 7, 160. – Sing. Arcas, adis, m. (Ἀρκάς, άδος), a) subst., der Arkadier, duo Arcades familiares, Cic. de div. 1, 57: u. (f.) die Arkadierin, unam Arcadem, Schol. ad Stat. Theb. 7, 267. – dah. Arcas appellat., α) Merkur, der auf dem arkadischen Berge Kyllene geboren sein soll, Mart. 9, 35, 6 u. ö. – β) = Parthenopäus, der Sohn der Atalante aus Arkadien, Stat. Theb. 8, 745 u. 12, 805. – γ) A. tyrannus = Lykaon, König der Arkadier (Großvater des Arkas, s. 1. Arcas), Ov. met. 1, 218 (wo griech. Genet. Arcados). – δ) A. bipennifer = Ancäus, Ov. met. 8, 391. – b) attribut. = arkadisch, iuvenem Arcada (griech. Akk.), Verg. Aen. 12, 518: Arcadas equites, Verg. Aen. 8, 518. – Dav.: 1) Arcadia, ae, f. (Ἀρκαδία), Arkadien, das Mittelland des Peloponnes, Plin. 4, 20. Verg. ecl. 4, 58: Arcadiae pecuaria, Esel, Pers. 3, 9. – 2) Arcadicus, a, um (Ἀρκαδικός), arkadisch, asinus, Plaut. u. Varr.: urbs, Liv. – iuvenis, ein Einfaltspinsel, Iuven. 7, 160; vgl. Arcadicum ac Midinum sapere, nach Pinsel- u. Eselsart, Mart. Cap. 6. § 577. – 3) Arcadius, a, um (Ἀρκάδιος), arkadisch, dea, d.i. Karmenta, die aus Arkadien nach Italien kam, Ov.: virgo, die Nymphe Arethusa, Ov.: deus, Pan, Prop.: ductor, Evander, Sil.: aper, der von Herkules erlegte erymanthische Eber, Mart.: sidus, Sen. poët., od. astrum, Val. Flacc., der große Bär: virga, Merkurstab, Stat.: galerus, Merkurhut, Stat.

    lateinisch-deutsches > Arcades

  • 12 Atalantaeus (Atlanteus

    Atalantaeus (Atlanteus, a, um) d'Atalante.

    Dictionarium latinogallicum > Atalantaeus (Atlanteus

  • 13 Atalantiadēs

    Atalantiadēs, ae, m. fils d'Atalante, Parthénopée.

    Dictionarium latinogallicum > Atalantiadēs

  • 14 Arcades

    Arcades, um, m. (Ἀρκάδες; griech. Genet. Plur. Arcadōn [Ἀρκάδων], Varr. sat. Men. 101; Dat. Arcasin, Mart. Cap. 3, 281; Akk. Arcadas, Cic. de rep. 3, 25. Verg. Aen. 10, 395), die Bewohner Arkadiens, die Arkadier, Cic. de nat. deor. 3, 57. Liv. 32, 5, 5 u.a.: hielten sich selbst für die ältesten Menschen, Ov. fast. 2, 289: ihre Einsicht und Bildung standen in Griechenland nicht im besten Ruf, s. Ruperti Iuven. 7, 160. – Sing. Arcas, adis, m. (Ἀρκάς, άδος), a) subst., der Arkadier, duo Arcades familiares, Cic. de div. 1, 57: u. (f.) die Arkadierin, unam Arcadem, Schol. ad Stat. Theb. 7, 267. – dah. Arcas appellat., α) Merkur, der auf dem arkadischen Berge Kyllene geboren sein soll, Mart. 9, 35, 6 u. ö. – β) = Parthenopäus, der Sohn der Atalante aus Arkadien, Stat. Theb. 8, 745 u. 12, 805. – γ) A. tyrannus = Lykaon, König der Arkadier (Großvater des Arkas, s. 1. Arcas), Ov. met. 1, 218 (wo griech. Genet. Arcados). – δ) A. bipennifer = Ancäus, Ov. met. 8, 391. – b) attribut. = arkadisch, iuvenem Arcada (griech. Akk.), Verg. Aen. 12, 518: Arcadas equites, Verg. Aen. 8, 518. – Dav.: 1) Arcadia, ae, f. (Ἀρκαδία), Arkadien, das Mittelland des Peloponnes, Plin. 4, 20. Verg. ecl. 4, 58: Arcadiae pecuaria, Esel, Pers. 3, 9. – 2) Arcadicus, a, um (Ἀρκαδικός), arkadisch, asinus, Plaut. u. Varr.: urbs, Liv. – iuvenis, ein Ein-
    ————
    faltspinsel, Iuven. 7, 160; vgl. Arcadicum ac Midinum sapere, nach Pinsel- u. Eselsart, Mart. Cap. 6. § 577. – 3) Arcadius, a, um (Ἀρκάδιος), arkadisch, dea, d.i. Karmenta, die aus Arkadien nach Italien kam, Ov.: virgo, die Nymphe Arethusa, Ov.: deus, Pan, Prop.: ductor, Evander, Sil.: aper, der von Herkules erlegte erymanthische Eber, Mart.: sidus, Sen. poët., od. astrum, Val. Flacc., der große Bär: virga, Merkurstab, Stat.: galerus, Merkurhut, Stat.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Arcades

  • 15 Atalanta

    Ătălanta, ae ( , ēs, Ov. Am. 3, 2, 29; id. A. A. 3, 775), f., = Atalantê.
    I.
    A daughter of King Schœneus, in Bœotia, distinguished for her swiftness in running, conquered by Hippomenes (acc. to others, by Milanion) by stratagem, and married by him, Ov. M. 10, 565 sqq.; 10, 598 sq.; Hyg. Fab. 185; Serv. ad Verg. A. 3, 113.—
    II.
    A daughter of Iasius of Arcadia, a participant in the Calydonian boar-hunt, and passionately loved by Meleager, Ov. H. 4, 99 (called, id. M. 8, 380, Tegeaea; and id. ib. 8, 426, Nonacria, v. h. v.).—
    III.
    Derivv.
    A.
    Ătălantaeus or - ēus, a, um, adj., pertaining to Atalanta:

    aures,

    Stat. Th. 4, 309:

    labores,

    Manil. 5, 179:

    Schoenos,

    a town in Arcadia, in the vicinity of which Atalanta established foot-races, Stat. Th. 7, 267.—
    B.

    Lewis & Short latin dictionary > Atalanta

  • 16 Atalantaeus

    Ătălanta, ae ( , ēs, Ov. Am. 3, 2, 29; id. A. A. 3, 775), f., = Atalantê.
    I.
    A daughter of King Schœneus, in Bœotia, distinguished for her swiftness in running, conquered by Hippomenes (acc. to others, by Milanion) by stratagem, and married by him, Ov. M. 10, 565 sqq.; 10, 598 sq.; Hyg. Fab. 185; Serv. ad Verg. A. 3, 113.—
    II.
    A daughter of Iasius of Arcadia, a participant in the Calydonian boar-hunt, and passionately loved by Meleager, Ov. H. 4, 99 (called, id. M. 8, 380, Tegeaea; and id. ib. 8, 426, Nonacria, v. h. v.).—
    III.
    Derivv.
    A.
    Ătălantaeus or - ēus, a, um, adj., pertaining to Atalanta:

    aures,

    Stat. Th. 4, 309:

    labores,

    Manil. 5, 179:

    Schoenos,

    a town in Arcadia, in the vicinity of which Atalanta established foot-races, Stat. Th. 7, 267.—
    B.

    Lewis & Short latin dictionary > Atalantaeus

  • 17 Atalantiades

    Ătălanta, ae ( , ēs, Ov. Am. 3, 2, 29; id. A. A. 3, 775), f., = Atalantê.
    I.
    A daughter of King Schœneus, in Bœotia, distinguished for her swiftness in running, conquered by Hippomenes (acc. to others, by Milanion) by stratagem, and married by him, Ov. M. 10, 565 sqq.; 10, 598 sq.; Hyg. Fab. 185; Serv. ad Verg. A. 3, 113.—
    II.
    A daughter of Iasius of Arcadia, a participant in the Calydonian boar-hunt, and passionately loved by Meleager, Ov. H. 4, 99 (called, id. M. 8, 380, Tegeaea; and id. ib. 8, 426, Nonacria, v. h. v.).—
    III.
    Derivv.
    A.
    Ătălantaeus or - ēus, a, um, adj., pertaining to Atalanta:

    aures,

    Stat. Th. 4, 309:

    labores,

    Manil. 5, 179:

    Schoenos,

    a town in Arcadia, in the vicinity of which Atalanta established foot-races, Stat. Th. 7, 267.—
    B.

    Lewis & Short latin dictionary > Atalantiades

  • 18 Parthenopaeus

    Parthĕnŏpaeus, i, m., = Parthenopaios, the son of Meleager and Atalante, one of the seven who went against Thebes:

    inclutus armis Parthenopaeus,

    Verg. A. 6, 480; Stat. Th. 4, 248; cf. Hyg. Fab. 99.

    Lewis & Short latin dictionary > Parthenopaeus

  • 19 ἀσάλευτος

    ἀσάλευτος [σᾰ], ον,
    A unmoved, unshaken,

    ἀ. ἡ γῆ Arist.Mu. 392b34

    ; of Delos, AP9.100 (Alph.);

    ἔσται ἀσάλευτον πρὸ ὀφθαλμῶν LXXEx. 13.16

    , al.;

    πρῷρα Act.Ap.27.41

    ; of the sea, prob. in Plu.2.982f: metaph. of the mind, E.Ba. 391 (lyr.);

    ἀ. ἡσυχία Pl.Ax. 370d

    ; πίστις Polystr.p.10 W.;

    βασιλεία Ep.Hebr.12.28

    ;

    στάλα ἀ. Hymn.Is.4

    ;

    νίκη IG9(1).270

    ([place name] Atalante); ἀ. μένειν, of ordinances, PLips.34.35 (iv A.D.), cf. Sammelb.4324.12. Adv.

    - τως Plb.9.9.8

    : neut. pl. as Adv.,

    χείλεσι ἀσάλευτα μεμυκόσι AP12.183

    (Strat.).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀσάλευτος

  • 20 ἀχάλινος

    ἀχάλῑν-ος [χᾰ], ον,
    A unbridled,

    στόματα E.Ba. 386

    (lyr.), cf. HF 382 (lyr.), Ar.Ra. 838, Pl.Lg. 701c;

    ἀχάλινα λέγειν APl.4.223

    ; ἀ. ὑπ' ἀργύρου, i.e. uncorrupted by bribes, IG9(1).270 ([place name] Atalante): neut. pl. as Adv., E.HF l.c.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀχάλινος

См. также в других словарях:

  • Atalante — {{Atalante}} 1. Tochter des Schoineus aus Arkadien, eine große Jägerin; Teilnehmerin an der Jagd auf den Kalydonischen* Eber und an der Fahrt der Argonauten*. Da sie bei jener Jagd das Untier als erste traf, schenkte ihr dessen Bezwinger… …   Who's who in der antiken Mythologie

  • Atalante — or similar terms can refer to:* Atalanta, a character of ancient Greek mythology * 36 Atalante, an asteroid * L Atalante , a 1934 French film * Númenor, a fictional island in J. R. R. Tolkien s legendarium, also called Atalantë * Akallabêth , a… …   Wikipedia

  • Atalante [2] — Atalante, Asteroid, ward am 5. Oct. 1855 zu Paris von Goldschmidt im Sternbilde des Wassermanns entdeckt; sein Stand unter den übrigen Asteroiden ist zwischen Ceres u. Pallas, seine Umlaufszeit um die Sonne beträgt 4 Jahre 211 Tage, seine… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Atalante — (Аннемас,Франция) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: 42 Rue de Genève, 74100 Аннемас …   Каталог отелей

  • Atalante [1] — Atalante (Atalanta), 1) die Arkadische A., Tochter des Iasos u. der Klymene, ward von ihrem Vater ausgesetzt, von einer Bärin ernährt u. von Jägern erzogen u. als fertige Bogenschützin später ihren Eltern wieder gegeben. Die Centauren Rhökos u.… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Atalánte — Atalánte, griech. Heroine, von der in verschiedenen Gegenden verschieden erzählt wurde. Die arkadische A., Tochter des Königs Jasos und der Klymene, vom Vater, der sich einen Sohn gewünscht, ausgesetzt, ward von einer der Jungen beraubten Bärin… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Atalánte — Atalánte, aus Böotien, Tochter des Königs Schoineus, berühmt durch Schönheit und Schnelligkeit, besiegte alle Freier im Wettlauf, bis Hippomenes mit Hilfe der Aphrodite durch goldene Äpfel, bei deren Aufsuchen A. zurückblieb, sie überlistete. Als …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Atalante — (Atalántē) ► MITOLOGÍA Hija del rey arcadio Jasón y de Climena. Heroína célebre por su agilidad …   Enciclopedia Universal

  • Atalantë —  / Atalante    A name in Quenya for Númenor after its Downfall, meaning simply The Downfallen (see Akallabêth) …   J.R.R. Tolkien's Middle-earth glossary

  • Atalante — Ringkampf von Peleus und Atalante bei den Leichenspielen für König Pelias, schwarzfigurige Hydria, um 550 v. Chr., Staatliche Antikensammlungen (Inv. 596) Atalante oder Atalanta (griechisch  …   Deutsch Wikipedia

  • Atalante — Pour les articles homonymes, voir Atalante (homonymie). Atalante par Pasitélès, Ier siècle av. J.‑C …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»