-
1 astronom
astronom Astronom m -
2 astronom
astronom sAstronom(in) m(f) -
3 astronom
-
4 astronom
-
5 astronom
-
6 astronom
Astronom m -
7 Astronom
Astronom(in) [astro'no:m] <-en, -en> m(f)astronom m -
8 astronom
mAstronom m -
9 astronom
astro'nom Astronom(in f) m -
10 Astronom-in
m(f) астроном (a. f) -
11 astronom
Astrono'm m (-en, -en), Sternforscher m (-s, -); a-ija Astro- iomie' f (-), Sternkunde f (-); a-ski astrono'misch -
12 astronomer
nounAstronom, der/Astronomin, die* * ** * *as·trono·mer[əˈstrɒnəməʳ, AM əˈstrɑ:nəmɚ]* * *[əs'trɒnəmə(r)]nAstronom( in) m(f)* * *astron. abk1. astronomer2. astronomical3. astronomy* * *nounAstronom, der/Astronomin, die* * *n.Astronom -en m. -
13 astronome
astʀɔnɔmm/f; ASTRAstronom/Astronomin m/fastronomeastronome [astʀɔnɔm]Astronom(in) masculin(féminin) -
14 astrónomo
-
15 gök bilimci
-
16 müneccim
-
17 Apollonius
Apollōnius, ī, m. (Ἀπολλώνιος), griech. Eigenname, unter dem bes. bekannt sind: I) Apollonius Alabandēnsis, mit dem Beinamen M Μαλακός, griech. Rhetor um 120 v. Chr., Cic. de or. 1, 75 u.a. – II) Apollonius Molo, Landsmann des vorigen u. ebenf. griech. Rhetor um 110 v. Chr., Cic. Brut. 307 u.a. Quint. 3, 1, 10 (u. dazu Spalding) u.a. – III) Apollonius Pergamenus, Schriftsteller über die Landwirtschaft, Varr. r. r. 1, 1, 8. Col. 1, 1, 9. – IV) Apollonius Rhodius, Verf. der Argonautica, die P. Terentius Varro ins Lateinische übertrug, Quint. 10, 1, 87. – V) Apollonius aus Myndus, Astronom, Sen. nat. qu. 7, 3, 17. – VI) Apollonius Tyaneus (aus Tyana), Philosoph und Schwarzkünstler im 1. Jahrh. n. Chr., dessen Leben Philostratus beschrieben hat, Amm. 21, 14, 5. Lact. 5, 3, 7. Augustin. ep. 136, 1 u. 138, 18. Vopisc. Aurel. 24, 3.
-
18 Conon
Conōn, ōnis, m. (Κόνων), I) ein bes. als Flottenführer berühmter athen. Feldherr, Nep. Con. 1 sqq. Iustin. 5, 5 sq.; 6, 1 sqq. (wo öfter griech. Akk. -ona). – II) aus Samos, ein berühmter Astronom u. Mathematiker zur Zeit des Ptolemäus Philadelphus, Catull. 66, 7. Verg. ecl. 3, 40. Sen. nat. qu. 7, 3, 2.
-
19 considero
cōnsīdero, āvī, ātum, āre (con u. sidus, wie contemplor von con u. templum), beaugenscheinigen, in Augenschein nehmen, beschauen, besichtigen = mit kritischem, prüfendem Blicke etw. sich betrachten, sich ansehen, sich besehen, bes. um sich ein Urteil über den betrachteten Ggstd. zu bilden, a) eig.: α) m. Acc., haec aspecta... contempla... considera, Plaut.: accessit ad argentum; contemplari unumquidque otiose et considerare coepit, Cic.: iste ait se velle illud (candelabrum) etiam atque etiam considerare; nequaquam se esse satiatum, Cic.: trullam gemmeam diligentius c., Cic.: c. opus pictoris, Cic.: arma, Auct. b. Afr.: caelum, Val. Max.: lucentia sidera (bei astronom. Erörterungen), Gell.: pallium diligentius (v. Käufer), Petr.: u. so feminas diligenter ac lente mercantium more, Suet. – cum vos considero, milites, Sall. – β) m. folg. Acc. u. Infin., cum pampinos et folia decidere considerassent (wahrgenommen hatten), Col. 11, 2, 67. – γ) m. folg. indir. Fragesatz: num tamen exciderit ferrum, considerat, hastae, Ov. met. 12, 105. – b) übtr., mit geistigem Blicke in (Betracht) Betrachtung od. in Überlegung ziehen, reiflich überlegen, wohl erwägen od. beachten, beherzigen, auch m. dem Zus. secum, cum animo suo, secum in animo, α) m. Acc.: cum egomet nunc mecum in animo vitam tuam considero, Ter.: c. secum eos casus, in quibus etc., Cic.: res atque pericula nostra, Sall.: tempus anni, Cels.: c. se, einen prüfenden Blick auf sich werfen, Phaedr. – m. ex u. Abl. (nach), age nunc ex ipsius Chrysogoni iudicio Rosciorum factum consideremus, Cic.: alqd ex se et ex sua natura, Cic. – β) m. folg. indir. Fragesatz: considerate cum animis vestris vosmet ipsi, ecquem putetis, Cic.: Cretam ad Gortynios venit, ut ibi, quo se conferret, consideraret, Nep.: videas etiam atque etiam et consideres, quid agas, quo progrediare, quem hominem et quā ratione defendas, Cic.: equidem primum considerare soleo, postuletne causa, Cic.: non quando coepisset febris, sed quando desisset, considerabat, Cels.: finitimos hostes an amicos esse velis considera, Curt.: considerandum autem est, maiorne eius modus, an exiguus sit, Cels.: nunc quaeso considera, nobis oppressis utrum firmiorem te ad resistendum, an finem belli futurum putes, Sall. fr. – γ) m. ut od. ne u. Konj., s. Col. 2, 2, 17; 8, 5, 9. Cic. de off. 1, 21, 73. – δ) m. de u. Abl. = über etw. seine Betrachtung anstellen (s. Mencken Observv. p. 178 sq. eine Menge Beispiele), cum de me ipso ac de meis te considerare velim, Cic.: considerabis etiam de Tusculano, Cic.: nunc de praemiis consideremus, Cic.: his de rebus velim cum Pomponio consideretis, Cic. – u. (unpers.) id, de quo consideratur, Cic. – ε) absol., quom considero, Plaut. trin. 404: ille (ait) se considerare velle, Cic. ep. 10, 16, 1.
-
20 Hipparchus
Hipparchus, ī, m. (Ἵππαρχος), ein Mathematiker und Astronom aus Nicäa (um 160 v. Chr.), Cic. ad Att. 2, 6, 1.
См. также в других словарях:
astronom — ASTRONÓM, Ă, astronomi, e, s.m. şi f. Specialist în astronomie. – Din fr. astronome, lat. astronomus. Trimis de cata, 07.02.2004. Sursa: DEX 98 ASTRONÓM s. (înv. şi pop.) astrolog, (pop.) solomonar. T … Dicționar Român
Astronom — Astronom, Geschichtsschreiber im 9. Jahrh. am Hofe Ludwigs des Frommen; schr. das Leben desselben, 778–840, oft gedruckt … Pierer's Universal-Lexikon
Astrŏnom — (v. gr.), der sich mit der Astronomie beschäftigt … Pierer's Universal-Lexikon
Astronom — Astronom, der Sternkundige; astronomisch, was sich auf die Sternkunde bezieht; astronomisches Jahr, das auf Stunden, Minuten und Sekunden berechnete Jahr; dasselbe gilt vom astronomischen Monat u.s.w … Herders Conversations-Lexikon
astrònom — m onaj koji se bavi astronomijom, proučavanjem kretanja nebeskih tijela; zvjezdoznanac … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
astronom — astrònom m DEFINICIJA onaj koji se bavi astronomijom, proučavanjem kretanja nebeskih tijela; zvjezdoznanac ETIMOLOGIJA vidi astronomija … Hrvatski jezični portal
astronom — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. astronommie; lm M. owie {{/stl 8}}{{stl 7}} badacz zajmujący się astronomią <łac. z gr.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Astronom — Historische Darstellung eines Astronomen bei der Arbeit Ein Astronom (griechisch ἄστρον [ástron], „Stern, Gestirn“, und νόμος [nómos], „Brauch, Gesetz“) ist eine (im Regelfall akademisch gebildete) Person, die sich wissenschaftlich mit der… … Deutsch Wikipedia
Astronom — Sternforscher; Sternengucker * * * ◆ As|tro|nom 〈m. 16〉 Wissenschaftler, Student der Astronomie; Sy Sternkundiger [<grch. astronomos; <astron „Gestirn“ + nomos „Gesetz“] ◆ Die Buchstabenfolge as|tr... kann in Fremdwörtern auch ast|r...… … Universal-Lexikon
astrònom — as|trò|nom Mot Pla Nom masculí … Diccionari Català-Català
Astronom — Stjerneforsker. En, der dyrker læren om himmellegemerne … Danske encyklopædi