Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Assyrius

  • 1 Assyrius

    I a, um
    2) поэт. азиатский, восточный (финикийский, фригийский, мидийский, индийский и т. д.) O, Sen etc.
    II Assyrius, ī m.
    житель Ассирии, ассириец C, PM

    Латинско-русский словарь > Assyrius

  • 2 assyrius

    -a/um adj A
    Assyrie (d'assyrius), assyrien adj

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > assyrius

  • 3 Assyrius

    Assyrĭa, ae, f., = Assuria, a country of Asia, between Media, Mesopotamia, and Babylonia, now Kurdistan, Plin. 5, 12, 13, § 66 al.—Hence, Assyrĭus, a, um, adj., = Assurios, Assyrian, Verg. E. 4, 25; Luc. 6, 429; Stat. S. 3, 3, 212 al.; and Assyrĭi, ōrum, m., the Assyrians, Cic. Div. 1, 1, 1; Plin. 6, 13, 16, § 41; Vulg. Gen. 2, 14; ib. Isa. 7, 17 al.—Sometimes poetic for Median, Phrygian, Phœnician, Indian, etc.; so,

    puella,

    i. e. the Phœnician Europa, Sen. Herc. Oet. 554:

    venenum, i.e.,

    Tyrian purple, Sil. 11, 41:

    stagnum,

    i. e. Lake Gennesareth, in Palestine, Just. 18, 3:

    ebur,

    i. e. Indian, Ov. Am. 2, 5, 40:

    malus, i. e. Medica,

    the citrontree, Plin. 15, 14, 14, § 48; cf. Voss ad Verg. G. 2, 126.

    Lewis & Short latin dictionary > Assyrius

  • 4 assyrius

    ассирийский: sermo ass. (l. 1 § 6 D. 45, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > assyrius

  • 5 assyrius

    Assyrian; inhabitant of Assur/Assyria

    Latin-English dictionary > assyrius

  • 6 orbis

    is (abl. изредка ī) m.
    1) окружность, круг
    o. rotae O, PMобод колеса
    o. signĭfer Cзодиак
    orbes finientes C — небосклон, горизонт
    in (per) orbem L, V etc. — по порядку, по очереди или из рук в руки
    2) воен. «кольцо», боевой порядок, со всех сторон прикрытый щитами (род каре)
    3)
    а) диск, круг (solis, lunae O etc.)
    o. mensae Oкруглый стол
    o. luminis (oculorum) O — глазная впадина (орбита), но тж. O, St etc. глаз
    4) поэт. щит (hasta per orbem transiit V; commovēre orbem manu Pt)
    6) чашка весов (alternus o. Tib)
    8) кимвал, тимпан ( orbem digito temperare Su)
    9) круговое движение, оборот, круговорот (temporum QC; annuus V); поэт. годичный круговорот, год ( triginta orbes explere V)
    10) небесный свод, небо (o. Phoebi surgentis VF)
    11) переворот, смена (o. rei publicae C)
    12) ритор., закругление, период (orationis, verborum C; conficere orbem suum C)
    13) (тж. o. terrarum или terrae C, Just etc.) земной круг, земля, мир (ager Campanus o. terrae pulcherrimus C)
    14) человеческий род, человечество
    toti salutĭfer orbi cresce, puer O — расти, дитя, на благо всему человечеству
    15) область, страна (o. Assyrius J)
    Eōus o. O — восток, восточные страны
    in quo lateas orbe O — (не знаю), в каком краю ты скрываешься
    16) царство, владение (Crete, quae meus est o. O)
    17) совокупность, система
    o. doctrinae O — круг знаний, система наук, энциклопедия

    Латинско-русский словарь > orbis

  • 7 Assyrii

    Assyriī, ōrum, m. (Ἀσσύριοι), die Assyrier, die Bewohner Assyriens (als Landschaft od. Reich), s. Cic. de div. 1, 2. Iustin. 1, 1 sqq. – Dav.: A) Assyria, ae, f. (Ἀσσυρία), Assyrien, d.i. 1) eine Landschaft in Asien zwischen Medien, Mesopotamien u. Babylonien j. Kurdistan, mit der Hauptstadt Ninive, später Adiabene (s. d.) gen., Plin. 5, 66: als Teil des persischen Reichs b. Amm. 23, 6, 14 sq. – 2) im weit. Sinne das assyrische Reich, bei den Römern gew. Syria gen., wie Cic. de fin. 2, 106; Tusc. 5, 101. – B) Assyrius, a, um (Ἀσσύριος), assyrisch, regnum, Iustin.: amomum, Verg. – oft poet. für medisch, phönizisch, phrygisch, palästinisch, indisch, malus, Zitronenbaum (sonst malus Medica), Plin.: puella, die phönizische Europa, Sen. poët.: venenum, tyrischer Purpur, Sil.: stagnum, der See Genezareth in Palästina, Iustin.: ebur, indisches, Ov.: axis, östliche, Avien. descr. orb. 534.

    lateinisch-deutsches > Assyrii

  • 8 odor

    odor, ōris, m. (zu griech. οζω, οδωδα, ὀσμή), der Geruch, I) eig. u. bildl.: 1) eig., Cic.: odorem trahere naribus, Phaedr. – Insbes., a) der ( üble) Geruch, Gestank, Sall., Verg. u.a. – b) der Wohlgeruch, Duft, Verg. u. Hor. – c) übtr., der Dampf, Dunst, ater, Verg.: insolitus, Liv.: culinarum fumantium, Sen. – 2) übtr., die Witterung einer Sache, Vermutung, Ahnung, odore aliquo legum recreatus, Anhauch, Cic.: est non nullus odor dictaturae, man munkelt von einer D., Cic.: qui quodam odore suspicionis Stalenum corruptum esse sensisset, der davon schon einigen Wind hatte u. den Verdacht hegte, daß usw., Cic. – II) meton.: I) Wohlgeruch = Räucherwerk, Assyrius odor, Catull.: Arabius odor (Weihrauch), Plaut.: tus exiguum et odoris unius glebula, Arnob.: fumat ara multo odore (Weihrauch), Hor.: attrib., unguen odor, Apul. flor. 19. p. 33, 2 Kr. – Plur. = wohlriechende Spezereien, Gewürze, wohlriechende Wasser, Salben, Balsame (griech. φάρμακα), unguenta atque odores, Plaut.: tus et odores, Hor.: coquere odores, Sen.: incendere odores, Cic.: Poppaeae corpus differtum odoribus conditur, Tac.: mercator, qui odores ac purpuras portabat, Sen. – 2) der Geruchsinn ( neben auditus, tactus, gustatus), Cornif. rhet. 2, 8. Ambros. in Luc. 7. § 140. – / Archaist. Nbf. odōs, ōris, m., Plaut. capt. 815; Curc. 105; Pseud. 841 u. 842. Sall. Iug. 44, 4 (aber Lucr. 6, 952 jetzt odor).

    lateinisch-deutsches > odor

  • 9 Assyrĭa

    Assyrĭa, ae, f. l'Assyrie.    - Assyrius, a, um: d'Assyrie.    - Assyrii, ōrum, m.: les Assyriens.

    Dictionarium latinogallicum > Assyrĭa

  • 10 Assyrii

    Assyriī, ōrum, m. (Ἀσσύριοι), die Assyrier, die Bewohner Assyriens (als Landschaft od. Reich), s. Cic. de div. 1, 2. Iustin. 1, 1 sqq. – Dav.: A) Assyria, ae, f. (Ἀσσυρία), Assyrien, d.i. 1) eine Landschaft in Asien zwischen Medien, Mesopotamien u. Babylonien j. Kurdistan, mit der Hauptstadt Ninive, später Adiabene (s. d.) gen., Plin. 5, 66: als Teil des persischen Reichs b. Amm. 23, 6, 14 sq. – 2) im weit. Sinne das assyrische Reich, bei den Römern gew. Syria gen., wie Cic. de fin. 2, 106; Tusc. 5, 101. – B) Assyrius, a, um (Ἀσσύριος), assyrisch, regnum, Iustin.: amomum, Verg. – oft poet. für medisch, phönizisch, phrygisch, palästinisch, indisch, malus, Zitronenbaum (sonst malus Medica), Plin.: puella, die phönizische Europa, Sen. poët.: venenum, tyrischer Purpur, Sil.: stagnum, der See Genezareth in Palästina, Iustin.: ebur, indisches, Ov.: axis, östliche, Avien. descr. orb. 534.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Assyrii

  • 11 odor

    odor, ōris, m. (zu griech. οζω, οδωδα, ὀσμή), der Geruch, I) eig. u. bildl.: 1) eig., Cic.: odorem trahere naribus, Phaedr. – Insbes., a) der ( üble) Geruch, Gestank, Sall., Verg. u.a. – b) der Wohlgeruch, Duft, Verg. u. Hor. – c) übtr., der Dampf, Dunst, ater, Verg.: insolitus, Liv.: culinarum fumantium, Sen. – 2) übtr., die Witterung einer Sache, Vermutung, Ahnung, odore aliquo legum recreatus, Anhauch, Cic.: est non nullus odor dictaturae, man munkelt von einer D., Cic.: qui quodam odore suspicionis Stalenum corruptum esse sensisset, der davon schon einigen Wind hatte u. den Verdacht hegte, daß usw., Cic. – II) meton.: I) Wohlgeruch = Räucherwerk, Assyrius odor, Catull.: Arabius odor (Weihrauch), Plaut.: tus exiguum et odoris unius glebula, Arnob.: fumat ara multo odore (Weihrauch), Hor.: attrib., unguen odor, Apul. flor. 19. p. 33, 2 Kr. – Plur. = wohlriechende Spezereien, Gewürze, wohlriechende Wasser, Salben, Balsame (griech. φάρμακα), unguenta atque odores, Plaut.: tus et odores, Hor.: coquere odores, Sen.: incendere odores, Cic.: Poppaeae corpus differtum odoribus conditur, Tac.: mercator, qui odores ac purpuras portabat, Sen. – 2) der Geruchsinn ( neben auditus, tactus, gustatus), Cornif. rhet. 2, 8. Ambros. in Luc. 7. § 140. – Archaist. Nbf. odōs, ōris, m., Plaut. capt. 815; Curc. 105; Pseud. 841 u. 842. Sall.
    ————
    Iug. 44, 4 (aber Lucr. 6, 952 jetzt odor).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > odor

  • 12 orbis

        orbis is, abl. orbe (rarely -bī, C.), m    a ring, circle, re-entering way, circular path, hoop, orbit: in orbem intorquere: in orbem curvat (iter) eun<*> dem, O.: digitum iusto commodus orbe teras, a ring, O.: ut in orbem consisterent, form a circle, Cs.: orbe facto se defendere, a hollow square, Cs.: orbem volventes suos increpans, L.: in orbem sese stantibus equis defendere, L.: duodecim signorum orbis, zodiac: lacteus, Milky Way: sidera suos orbes conficiunt, orbits: inmensis orbibus angues Incumbunt pelago, coils, V.—A round surface, disk, circle: mensae, round top, O.: de tot pulchris orbibus comedunt, round tables, Iu.: lucidus, disk (of the sun), V.: ictus ab orbe, quoit, O.: (hasta) per orbem cavum Transit, shield, V.—A mosaic pavement, Iu.—One side of a balance: alterno orbe, Tb.—A wheel: Unda ferratos sustinet orbes, V.: Fortunae stantis in orbe Numen, her wheel, O.—An eye-socket, eye: gemino lumen ab orbe venit, eye, O.: oculorum orbes, V.—With terrae or terrarum, the circle of the world, earth, world, universe: orbis terrae, S., C.: terrarum orbis, V.—The earth, world, universe (sc. terrae): Iuppiter totum cum spectet in orbem, O.: Si fractus inlabatur orbis, H.: Roma orbis caput, O.—A country, region, territory: Eoo dives ab orbe redit, the East, O.: Assyrius, Iu.—Fig., a circle, rotation, round, circuit: ut idem in singulos annos orbis volveretur, L.: orbis hic in re p. est conversus, the circle of political change: imperium per omnīs in orbem ibat, in rotation, L.—In time, a cycle, round, period: Annuus, V.: Triginta magnos volvendis mensibus orbīs explebit, years, V. —Of speech, a rounding off, period, cycle: quasi orbem verborum conficere: orationis.—A cycle of thought: sententiae Pyrrhonis in hunc orbem incidere non possunt: circa vilem patulumque orbem, the trite and obvious path, H.
    * * *
    circle; territory/region; sphere

    orbis terrarum -- world/(circle of lands)

    Latin-English dictionary > orbis

  • 13 Assyria

    Assyrĭa, ae, f., = Assuria, a country of Asia, between Media, Mesopotamia, and Babylonia, now Kurdistan, Plin. 5, 12, 13, § 66 al.—Hence, Assyrĭus, a, um, adj., = Assurios, Assyrian, Verg. E. 4, 25; Luc. 6, 429; Stat. S. 3, 3, 212 al.; and Assyrĭi, ōrum, m., the Assyrians, Cic. Div. 1, 1, 1; Plin. 6, 13, 16, § 41; Vulg. Gen. 2, 14; ib. Isa. 7, 17 al.—Sometimes poetic for Median, Phrygian, Phœnician, Indian, etc.; so,

    puella,

    i. e. the Phœnician Europa, Sen. Herc. Oet. 554:

    venenum, i.e.,

    Tyrian purple, Sil. 11, 41:

    stagnum,

    i. e. Lake Gennesareth, in Palestine, Just. 18, 3:

    ebur,

    i. e. Indian, Ov. Am. 2, 5, 40:

    malus, i. e. Medica,

    the citrontree, Plin. 15, 14, 14, § 48; cf. Voss ad Verg. G. 2, 126.

    Lewis & Short latin dictionary > Assyria

  • 14 Assyrii

    Assyrĭa, ae, f., = Assuria, a country of Asia, between Media, Mesopotamia, and Babylonia, now Kurdistan, Plin. 5, 12, 13, § 66 al.—Hence, Assyrĭus, a, um, adj., = Assurios, Assyrian, Verg. E. 4, 25; Luc. 6, 429; Stat. S. 3, 3, 212 al.; and Assyrĭi, ōrum, m., the Assyrians, Cic. Div. 1, 1, 1; Plin. 6, 13, 16, § 41; Vulg. Gen. 2, 14; ib. Isa. 7, 17 al.—Sometimes poetic for Median, Phrygian, Phœnician, Indian, etc.; so,

    puella,

    i. e. the Phœnician Europa, Sen. Herc. Oet. 554:

    venenum, i.e.,

    Tyrian purple, Sil. 11, 41:

    stagnum,

    i. e. Lake Gennesareth, in Palestine, Just. 18, 3:

    ebur,

    i. e. Indian, Ov. Am. 2, 5, 40:

    malus, i. e. Medica,

    the citrontree, Plin. 15, 14, 14, § 48; cf. Voss ad Verg. G. 2, 126.

    Lewis & Short latin dictionary > Assyrii

  • 15 liquor

    1.
    līquor, līqui ( inf. liquier, Att. Trag. Brut. 28), v. dep. n. [liqueo], to be fluid or liquid, to flow, melt, dissolve ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    tum toto corpore sudor Liquitur,

    Verg. A. 9, 813:

    huic (arbori) atro liquuntur sanguine guttae,

    id. ib. 3, 28:

    liquentia flumina,

    id. ib. 9, 679:

    mella,

    id. ib. 1, 432:

    fluvius,

    id. G. 4, 442:

    ut fraces et amurca liquentur,

    Plin. 15, 6, 6, § 22.—
    II.
    Trop., to melt or waste away:

    ilico res foras labitur, liquitur,

    Plaut. Trin. 2, 1, 17:

    in partem pejorem liquitur aetas,

    Lucr. 2, 1132: per poli liquentis axem, Prud. steph. 1, 88.
    2.
    lĭquor, ōris (lī, Lucr. 1, 454), m. [liqueo], fluidness, fluidity, liquidity.
    I.
    Lit.: liquor aquai, Lucr. 1, 454; Cic. N. D. 2, 10:

    causae, quae vim habent frigoris et caloris, concretionis et liquoris,

    id. Univ. 14:

    vomica liquoris aeterni argentum vivum appellatur,

    Plin. 33, 6, 32, § 99.—
    II.
    Transf., a fluid, liquid, liquoris vitigeni latex, wine, Lucr, 5, 14:

    dulcis flavusque mellis,

    id. 1, 938:

    liquores amnium,

    Cic. N. D. 2, 39, 98:

    Stygius,

    Ov. Ib. 594: Virgineus, the water of the spring Virgo (v. Virgo), id. P. 1, 8, 38:

    aurea tunc pressos pedibus dedit uva liquores,

    Tib. 2, 1, 45: fluidus, a corrupt moisture, i. e. putrefaction, = tabes, Verg. G. 3, 484:

    (teritur) parvo saepe liquore silex,

    Prop. 2, 25 (3, 20), 16:

    Assyrius, i. e. amomum,

    Stat. S. 3, 3, 212:

    niveus lactis,

    Sen. Oedip. 565:

    oleique,

    Plin. 35, 15, 51, § 179. —Of the sea:

    qua medius liquor Secernit Europen ab Afro,

    Hor. C. 3, 3, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > liquor

  • 16 orbis

    orbis, is (nom. orbs, Ven. Carm. 8, 5. — Abl. regul. orbe;

    but orbi,

    Lucr. 5, 74:

    ex orbi,

    Varr. R. R. 3, 5, 16; Rutil. ap. Charis. p. 112 P.: orbi terrae, in the meaning in the world, Cic. Sest. 30, 66; so,

    orbi terrarum,

    id. Verr. 2, 4, 38, § 82 Halm; id. Dom. 10, 24; id. Fragm. ap. Charis. p. 112 P.), m. [etym. dub.; perh. akin to Sanscr. dhvar, bend, twist], any thing of a circular shape, a ring, round surface, disk, hoop, orbit, orb, a circle (class.; cf.: circus, circulus, gyrus, spira).
    I.
    Lit.:

    in orbem torquere,

    Cic. Univ. 7:

    curvare aliquid in orbem,

    Ov. M. 2, 715:

    certumque equitavit in orbem,

    id. ib. 12, 468.—Of a ring:

    et digitum justo commodus orbe teras,

    fit exactly, Ov. Am. 2, 15, 6:

    unionum,

    roundness, Plin. 9, 35, 56, § 113.—Of a circle formed by men:

    ut in orbem consisterent,

    place themselves in a circle, form a circle, Caes. B. G. 5, 33:

    cum illi, orbe facto, se defenderent,

    id. ib. 4, 37:

    orbem volventes suos increpans,

    Liv. 4, 28:

    in orbem pugnare,

    id. 28, 22, 15:

    in orbem sese stantibus equis defendere,

    id. 28, 33, 15: stella (phaethôn) eundem duodecim signorum orbem annis duodecim conficit, the zodiac, Cic. N. D. 2, 20, 52:

    lacteus,

    the Milky Way, id. Rep. 6, 16, 16.—Of the orbit of a heavenly body:

    sidera circulos suos orbesque conficiunt,

    Cic. Rep. 6, 15, 15.—Of a serpent, the windings, coils:

    immensis orbibus angues Incumbunt pelago,

    Verg. A. 2, 204.—Of a circular surface or disk:

    orbis mensae,

    a round table-top, Ov. H. 17, 87; cf. Juv. 11, 122.—Also, simply orbes, a round table, Mart. 2, 43; Juv. 1, 137.—Of a quoit or discus:

    ictus ab orbe,

    Ov. Ib. 590.—Of the scale of a balance:

    instabilis natat alterno depressior orbe,

    Tib. 4, 1, 44.—Of a mirror:

    addidit et nitidum sacratis crinibus orbem,

    Mart. 9, 18, 5.—Of a shield:

    illa (hasta) per orbem Aere cavum triplici... Transiit,

    Verg. A. 10, 783; Petr. 89.—Of a mosaic pavement of rounded pieces [p. 1276] of marble, Juv. 11, 175.—Of a scale, one side of a balance, Tib. 4, 1, 44.—Of the millstones of an oil-mill, Cato, R. R. 22.—Of the wooden disk placed over olives in pressing them, Cato, R. R. 18.—Of the hoop or tire of a wheel:

    rotarum orbes circumacti,

    Plin. 8, 16, 19, § 52.—Of the wheel itself:

    undaque jam tergo ferratos sustinet orbes,

    Verg. G. 3, 361.—Hence, the wheel of fortune, Tib. 1, 5, 70; Ov. Tr. 5, 8, 7; id. P. 2, 3, 56.—Of the socket of the eye:

    inanem luminis orbem,

    Ov. M. 14, 200.—Of the eye itself:

    gemino lumen ab orbe venit,

    Ov. Am. 1, 8, 16:

    ardentes oculorum orbes ad moenia torsit,

    Verg. A. 12, 670.—Of the sun's disk or orb:

    lucidus orbis,

    Verg. G. 1, 459.—Of the moon's disk or orb:

    quater junctis implevit cornibus orbem Luna, quater plenum tenuata retexuit orbem,

    Ov. M. 7, 530.—Of the circle of the world, the world, the universe:

    Juppiter arce suā totum cum spectet in orbem,

    Ov. F. 1, 85:

    renatus,

    the new-born day, Sil. 5, 56: terrarum or terrae, the circle or orb of the earth, the world (since the ancients regarded the earth as a circular plane or disk):

    permittitur infinita potestas orbis terrarum,

    Cic. Agr. 2, 13, 33:

    ager Campanus orbis terrae pulcherrimus,

    id. ib. 2, 28, 76; id. Sest. 30, 66:

    cunctus ob Italiam terrarum clauditur orbis?

    Verg. A. 1, 233; cf. id. ib. 7, 224.—Also, simply orbis (so mostly poet.):

    hic, ubi nunc Roma est orbis caput, arbor et herbae,

    Ov. F. 5, 93:

    unus,

    Juv. 10, 168; 4, 148:

    universus,

    Vulg. Luc. 2, 1; id. Apoc. 12, 9.—Hence, a country, region, territory:

    Eoo dives ab orbe redit,

    the East, Ov. F. 3, 466:

    Assyrius,

    Juv. 2, 108:

    noster,

    Plin. 12, 12, 26, § 45.— A kind of fish, Plin. 32, 2, 5, § 14 Sillig; cf. Isid. Orig. 12, 6, 6.—
    II.
    Trop., a circle.
    A.
    Of things that return at a certain period of time, a rotation, round, circuit:

    ut idem in singulos annos orbis volveretur,

    Liv. 3, 10:

    insigne regium in orbem per omnes iret,

    in rotation, id. 3, 36:

    orbis hic in re publicā est conversus,

    the circle of political changes, Cic. Att. 2, 9, 1.—
    B.
    Orbis doctrinae, an encyclopœdia: orbis ille doctrinae quam Graeci enkuklion paideian vocant, Quint. 1, 10, 1.—
    C.
    Of speech, a rounding off, roundness, rotundity:

    circuitum, et quasi orbem verborum conficere,

    Cic. de Or. 3, 51, 198:

    orationis,

    id. Or. 71, 234:

    historia non tam finitos numeros quam orbem quendam contextumque desiderat,

    Quint. 9, 4, 129.—
    D.
    A circle or cycle of thought:

    sententiae Pyrrhonis in hunc orbem quem circumscripsimus, incidere non possunt,

    Cic. Fin. 5, 8, 23; cf.:

    circa vilem patulumque orbem,

    Hor. A. P. 132.—
    E.
    Esp.: in orbem ire, to go the rounds, go around:

    quinque dierum spatio finiebatur imperium ac per omnes in orbem ibant,

    in turn, Liv. 1, 17, 6; 3, 36, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > orbis

См. также в других словарях:

  • ODOR Assyrius — apud Catullum, Epigr. 69. v. 144. Fragrantem Assyrio venit odore domum. Et Tibullum l. 1. El. 3. v. 7. Soror Assyrios cineri quae dedit odores. De omni genere aromatum. Sic Assyrium Amomum, apud Virg. Ecl 4. v. 25. et Martialem l. 8. Epigr. 77. v …   Hofmann J. Lexicon universale

  • asirio — (Del lat. assyrius.) ► adjetivo 1 De Asiria o de su lengua. ► sustantivo 2 HISTORIA Persona natural de esta antigua región e imperio situado en Oriente medio. ► sustantivo masculino 3 LINGÜÍSTICA Lengua semítica, variante dialectal del antiguo… …   Enciclopedia Universal

  • NINUS — seu Assur, fil. Beli, primus Assyriorum Rex; A. M. 1944. nam Belus solam habuit Babylonem Ninus vero totam assyriam. Primus omnium Regum fuit τῶ ἐις ἱςορίαν καὶ φήμην παραδεδομένων, i. e. qui scriptores rerum suarum nacti sunt, inquit, Diodor.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Assyrian — As*syr i*an, a. [L. Assyrius.] Of or pertaining to Assyria, or to its inhabitants. n. A native or an inhabitant of Assyria; the language of Assyria. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Marcus Valerius Martial — Marcus Valerius Martialis, kurz Martial (* 1. März zwischen 38 n. Chr. und 40 n. Chr. in Bilbilis; † zwischen 102 n. Chr. und 104 n. Chr., ebenda) war ein römischer Dichter, der vor allem für seine Epigramme bekannt ist. Inhaltsverzeichnis 1… …   Deutsch Wikipedia

  • Marcus Valerius Martialis — Marcus Valerius Martialis, kurz Martial (* 1. März zwischen 38 n. Chr. und 40 n. Chr. in Bilbilis; † zwischen 102 n. Chr. und 104 n. Chr., ebenda) war ein römischer Dichter, der vor allem für seine Epigramme bekannt ist. Inhaltsverzeichnis 1… …   Deutsch Wikipedia

  • Martial — Marcus Valerius Martialis, kurz Martial (* 1. März 40 n. Chr. in Bilbilis; † zwischen 102 n. Chr. und 104 n. Chr., ebenda) war ein römischer Dichter, der vor allem für seine Epigramme bekannt ist. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Gönner und Freunde 3 …   Deutsch Wikipedia

  • Isee — Isée Isée, en grec ancien Ἰσαῖος / Isaĩos (v.420–v.340 av. J. C.), l un des dix orateurs attiques. Biographie Isée, célèbre orateur grec, florissait environ 400 ans avant J. C. : mais ni Plutarque, ni Denys d Halicarnasse, qui d ailleurs… …   Wikipédia en Français

  • Isée — (en grec ancien Ἰσαῖος / Isaĩos, v. 420 – v. 340 av. J. C.) est l un des dix orateurs attiques. Biographie Son activité se situe aux alentours de 400 av. J. C., mais ni Plutarque ni Denys d Halicarnasse (qui d ailleurs parlent de lui avec… …   Wikipédia en Français

  • BEEL vel BAAL — Syrius Belus dictus, qui Βῆλος Graecis; Bel enim ex Beel contracte. Unde sententia eorum coneidit, qui Syrium Belum Beel vel Baal, Assyrium vero Bel vocaturm esse contendunt. Adde, quod idem fuerit Belus Syrius et Assyrius, imo et Tyrius et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DAMIS — Assyrius, familiaris Apellonii Thyaniei, de disputationibus et prophetiis eius librum composuit. Philost. l. 1. de vita Apollonii. Suid. Euseb. Item, Pbilosophus quidam …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»