Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Asculīnus

  • 1 Ascŭlinus

    Ascŭlinus, a, um d'Asculum (en Apulie).

    Dictionarium latinogallicum > Ascŭlinus

  • 2 Asculinus

    Ascŭlum ( Asclum, Sil. 8, 440, and Itin. Anton.), i, n., = Askoulon, more freq. Asklon.
    I.
    The capital of Picenum, now Ascoli, Plin. 3, 13, 18, § 111; Flor. 1, 18, 9; 1, 18, 14; cf. Mann. Ital. I. p. 492.—Hence, Ascŭlānus, a, um, adj., of Asculum, Asculanian:

    triumphus,

    Plin. 7, 43, 44, § 135. — Ascŭlāni, ōrum, m., the inhabitants of Asculum, Cic. Font. 14.—
    II.
    A town in Apulia, Flor. 1, 18, 9 Duker; hence, As-cŭlīnus, a, um, adj., Asculinian:

    ager,

    Front. Colon. p. 110.

    Lewis & Short latin dictionary > Asculinus

  • 3 Asculum

    Asculum, ī, n., I) feste u. ansehnliche Hauptstadt der Picentiner, j. Ascoli in der Mark Ancona, Cic. Brut. 169. Vell. 2, 21, 1: Asculum Picenum, Caes. b. c. 1, 15, 3: synk. Form Asclum, Sil. 8, 440. Itiner. Anton. 307, 6. – Dav. Asculānus, a, um, askulanisch, genus, Cic.: triumphus, des Cn. Pompeius, der Askulum im Bürgerkriege erobert hatte (s. Vell. l. l.), Plin.: Plur. subst., Asculānī, ōrum, m., die Einw. von Askulum, die Askulaner, Cic. u.a. – synk. Form Asclani, Corp. inscr. Lat. 1, 653. – II) Stadt in Apulien, j. Ascoli di Satriano, Flor. 1, 18, 9. – Dav. Asculīnus (Ausculīnus), a, um, askulinisch, Gromat. vet. 210 u. 260 261.

    lateinisch-deutsches > Asculum

  • 4 Ascŭlum (Asclum)

    [st1]1 [-] Ascŭlum, i, n.: Asculum (= Ascoli, ville du Picénum).    - Ascŭlanus, a, um: d'Asculum.    - Ascŭlani, ōrum, m.: les habitants d'Asculum. [st1]2 [-] Ascŭlum, i, n.: Asculum (ville d'Apulie).    - Ascŭlinus, a, um: d'Asculum (en Apulie).

    Dictionarium latinogallicum > Ascŭlum (Asclum)

  • 5 Asculum

    Asculum, ī, n., I) feste u. ansehnliche Hauptstadt der Picentiner, j. Ascoli in der Mark Ancona, Cic. Brut. 169. Vell. 2, 21, 1: Asculum Picenum, Caes. b. c. 1, 15, 3: synk. Form Asclum, Sil. 8, 440. Itiner. Anton. 307, 6. – Dav. Asculānus, a, um, askulanisch, genus, Cic.: triumphus, des Cn. Pompeius, der Askulum im Bürgerkriege erobert hatte (s. Vell. l. l.), Plin.: Plur. subst., Asculānī, ōrum, m., die Einw. von Askulum, die Askulaner, Cic. u.a. – synk. Form Asclani, Corp. inscr. Lat. 1, 653. – II) Stadt in Apulien, j. Ascoli di Satriano, Flor. 1, 18, 9. – Dav. Asculīnus (Ausculīnus), a, um, askulinisch, Gromat. vet. 210 u. 260 261.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Asculum

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»