Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Arcădĭcus

  • 1 Arcădĭcus

    Arcădĭcus, a, um [st2]1 [-] arcadien, d'Arcadie. [st2]2 [-] stupide, lourdeau (comme les Arcadiens).    - [gr]gr. Ἀρκαδικός.

    Dictionarium latinogallicum > Arcădĭcus

  • 2 Arcadicus

        Arcadicus adj.,    Arcadian: urbs, L. — Meton., rustic, stupid: iuvenis, Iu.

    Latin-English dictionary > Arcadicus

  • 3 Arcadicus

    1.
    Arcădĭa, ae, f., = Arkadia, a mountainous province in the centre of the Peloponnesus, the Greek Switzerland, Plin. 4, 6, 10, § 20; Verg. E. 4, 58; Ov. M. 2, 405; 9, 192 al.—Hence, derivv.
    A.
    Arcădĭcus, a, um, adj., = Arkadikos, Arcadian:

    asinus,

    Plaut. As. 2, 2, 67; Varr. R. R. 2, 1, 14; cf. Plin. 8, 43, 68, § 167; Pers. 3, 9.—Arcadicus juvenis for a simpleton (since the Arcadians, as mostly mountaineers, were considered as a simple, uncultivated people), Juv. 7, 160.—
    B.
    Arcădĭus, a, um, adj., = Arkadios, Arcadian: Arcadius sus, the Arcadian boar, * Lucr. 5, 25:

    dea,

    i. e. Carmenta, who came from Arcadia to Italy, Ov. F. 1, 462:

    virgo,

    i. e. the nymph Arethusa, id. Am. 3, 6, 30:

    deus,

    i. e. Pan, Prop. 1, 18, 20:

    rupes,

    id. 1, 1, 14:

    agri,

    id. 3, 24, 23:

    sidus,

    i. e. the Great Bear, Sen. Oedip. 476: virga, the wand of Mercury (who was born upon the Arcadian mountain Cyllene, and worshipped there), Stat. Th. 2, 70:

    galerus,

    the helmet of Mercury, id. ib. 7, 39.
    2.
    Arcădĭa, ae, f., a town in Crete, Sen. Q. N. 3, 11, 4; Plin. 31, 4, 30, § 53.

    Lewis & Short latin dictionary > Arcadicus

  • 4 arcadicus

    -a/um adj A
    arcadien adj, Arcadie (d'arcadicus)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > arcadicus

  • 5 Arcadia

    1.
    Arcădĭa, ae, f., = Arkadia, a mountainous province in the centre of the Peloponnesus, the Greek Switzerland, Plin. 4, 6, 10, § 20; Verg. E. 4, 58; Ov. M. 2, 405; 9, 192 al.—Hence, derivv.
    A.
    Arcădĭcus, a, um, adj., = Arkadikos, Arcadian:

    asinus,

    Plaut. As. 2, 2, 67; Varr. R. R. 2, 1, 14; cf. Plin. 8, 43, 68, § 167; Pers. 3, 9.—Arcadicus juvenis for a simpleton (since the Arcadians, as mostly mountaineers, were considered as a simple, uncultivated people), Juv. 7, 160.—
    B.
    Arcădĭus, a, um, adj., = Arkadios, Arcadian: Arcadius sus, the Arcadian boar, * Lucr. 5, 25:

    dea,

    i. e. Carmenta, who came from Arcadia to Italy, Ov. F. 1, 462:

    virgo,

    i. e. the nymph Arethusa, id. Am. 3, 6, 30:

    deus,

    i. e. Pan, Prop. 1, 18, 20:

    rupes,

    id. 1, 1, 14:

    agri,

    id. 3, 24, 23:

    sidus,

    i. e. the Great Bear, Sen. Oedip. 476: virga, the wand of Mercury (who was born upon the Arcadian mountain Cyllene, and worshipped there), Stat. Th. 2, 70:

    galerus,

    the helmet of Mercury, id. ib. 7, 39.
    2.
    Arcădĭa, ae, f., a town in Crete, Sen. Q. N. 3, 11, 4; Plin. 31, 4, 30, § 53.

    Lewis & Short latin dictionary > Arcadia

  • 6 Arcadius

    1.
    Arcădĭa, ae, f., = Arkadia, a mountainous province in the centre of the Peloponnesus, the Greek Switzerland, Plin. 4, 6, 10, § 20; Verg. E. 4, 58; Ov. M. 2, 405; 9, 192 al.—Hence, derivv.
    A.
    Arcădĭcus, a, um, adj., = Arkadikos, Arcadian:

    asinus,

    Plaut. As. 2, 2, 67; Varr. R. R. 2, 1, 14; cf. Plin. 8, 43, 68, § 167; Pers. 3, 9.—Arcadicus juvenis for a simpleton (since the Arcadians, as mostly mountaineers, were considered as a simple, uncultivated people), Juv. 7, 160.—
    B.
    Arcădĭus, a, um, adj., = Arkadios, Arcadian: Arcadius sus, the Arcadian boar, * Lucr. 5, 25:

    dea,

    i. e. Carmenta, who came from Arcadia to Italy, Ov. F. 1, 462:

    virgo,

    i. e. the nymph Arethusa, id. Am. 3, 6, 30:

    deus,

    i. e. Pan, Prop. 1, 18, 20:

    rupes,

    id. 1, 1, 14:

    agri,

    id. 3, 24, 23:

    sidus,

    i. e. the Great Bear, Sen. Oedip. 476: virga, the wand of Mercury (who was born upon the Arcadian mountain Cyllene, and worshipped there), Stat. Th. 2, 70:

    galerus,

    the helmet of Mercury, id. ib. 7, 39.
    2.
    Arcădĭa, ae, f., a town in Crete, Sen. Q. N. 3, 11, 4; Plin. 31, 4, 30, § 53.

    Lewis & Short latin dictionary > Arcadius

  • 7 asinus

    ī m.
    1) осёл (Arcadicus Pl; Reatinus Vr — лучшие породы шли из греч. Аркадии и из итал. города Reate)
    qui asinum non potest, stratum caedit погов. Pt — кто не может бить по ослу, тот бьёт по попоне (ср. русск. «не по коню, а по оглоблям»)
    a. ad lyram погов. Vrосёл у лиры (о тупом, бездарном человеке)
    2) бран. осёл Ter, C

    Латинско-русский словарь > asinus

  • 8 Arcades

    Arcades, um, m. (Ἀρκάδες; griech. Genet. Plur. Arcadōn [Ἀρκάδων], Varr. sat. Men. 101; Dat. Arcasin, Mart. Cap. 3, 281; Akk. Arcadas, Cic. de rep. 3, 25. Verg. Aen. 10, 395), die Bewohner Arkadiens, die Arkadier, Cic. de nat. deor. 3, 57. Liv. 32, 5, 5 u.a.: hielten sich selbst für die ältesten Menschen, Ov. fast. 2, 289: ihre Einsicht und Bildung standen in Griechenland nicht im besten Ruf, s. Ruperti Iuven. 7, 160. – Sing. Arcas, adis, m. (Ἀρκάς, άδος), a) subst., der Arkadier, duo Arcades familiares, Cic. de div. 1, 57: u. (f.) die Arkadierin, unam Arcadem, Schol. ad Stat. Theb. 7, 267. – dah. Arcas appellat., α) Merkur, der auf dem arkadischen Berge Kyllene geboren sein soll, Mart. 9, 35, 6 u. ö. – β) = Parthenopäus, der Sohn der Atalante aus Arkadien, Stat. Theb. 8, 745 u. 12, 805. – γ) A. tyrannus = Lykaon, König der Arkadier (Großvater des Arkas, s. 1. Arcas), Ov. met. 1, 218 (wo griech. Genet. Arcados). – δ) A. bipennifer = Ancäus, Ov. met. 8, 391. – b) attribut. = arkadisch, iuvenem Arcada (griech. Akk.), Verg. Aen. 12, 518: Arcadas equites, Verg. Aen. 8, 518. – Dav.: 1) Arcadia, ae, f. (Ἀρκαδία), Arkadien, das Mittelland des Peloponnes, Plin. 4, 20. Verg. ecl. 4, 58: Arcadiae pecuaria, Esel, Pers. 3, 9. – 2) Arcadicus, a, um (Ἀρκαδικός), arkadisch, asinus, Plaut. u. Varr.: urbs, Liv. – iuvenis, ein Einfaltspinsel, Iuven. 7, 160; vgl. Arcadicum ac Midinum sapere, nach Pinsel- u. Eselsart, Mart. Cap. 6. § 577. – 3) Arcadius, a, um (Ἀρκάδιος), arkadisch, dea, d.i. Karmenta, die aus Arkadien nach Italien kam, Ov.: virgo, die Nymphe Arethusa, Ov.: deus, Pan, Prop.: ductor, Evander, Sil.: aper, der von Herkules erlegte erymanthische Eber, Mart.: sidus, Sen. poët., od. astrum, Val. Flacc., der große Bär: virga, Merkurstab, Stat.: galerus, Merkurhut, Stat.

    lateinisch-deutsches > Arcades

  • 9 asinus

    asinus, ī, m., der Esel, I) eig.: asinus aut musimo aut aries, Cato fr.: asinus Arcadicus, Plaut., Reatinus, Varr. fr.: molarius et plostrarius, Cato: ferus, Varr. u. Amm.: tardus, Augustin.: asinorum grex, Varr.: Calatiae asinum tripedem natum, Liv.: longum est mulorum utilitates persequi et asinorum, Cic.: et non pistrino traditur atque asino, dem Esel (um ihn zu treiben), Catull. – Die besten Esel bei den Griechen kamen aus Arkadien, bei den Römern aus Reate, Varr. r. r. 2, 6, 1 sqq. (auch übh. über die Eselzucht). – Sprichw., qui asinum non potest, stratum caedit, auf den Sack schlägt man und den Esel meint man, Petr. 45, 8: asinus in tegulis, der Esel auf dem Dach, von einer seltenen Erscheinung, Petr. 63, 2: asinus ad lyram, der Esel beim Lautenschlagen, von einem rohen, gegen alle Musenkünste unempfindlichen Menschen, nach Varr. sat. Men. 543 b. Gell. 3, 16, 13 (wo griech. si erunt ονοι λύρας); vgl. Hier. ep. 27, 1 asino lyra superflue canit. – II) übtr.: a) ein Esel, Einfaltspinsel, als Benennung eines einfältigen Menschen, neque homines magis asinos umquam vidi, Plaut. Pseud. 136: scio te voluisse et me asinum germanum fuisse, Cic. ad Att. 4, 5, 3. – als Schimpfwort, quid tu autem huic, asine, auscultas? Ter. adelph. 935: quid nunc te, asine, litteras doceam? non opus est verbis, sed fustibus, Cic. Pis. 73. – bei Verhöhnung, asinum tantum, Ter. eun. 597. – b) Esel = bissiger Mensch, asinus albus, Quint. 6, 3, 57.

    lateinisch-deutsches > asinus

  • 10 Arcades

    Arcades, um, m. (Ἀρκάδες; griech. Genet. Plur. Arcadōn [Ἀρκάδων], Varr. sat. Men. 101; Dat. Arcasin, Mart. Cap. 3, 281; Akk. Arcadas, Cic. de rep. 3, 25. Verg. Aen. 10, 395), die Bewohner Arkadiens, die Arkadier, Cic. de nat. deor. 3, 57. Liv. 32, 5, 5 u.a.: hielten sich selbst für die ältesten Menschen, Ov. fast. 2, 289: ihre Einsicht und Bildung standen in Griechenland nicht im besten Ruf, s. Ruperti Iuven. 7, 160. – Sing. Arcas, adis, m. (Ἀρκάς, άδος), a) subst., der Arkadier, duo Arcades familiares, Cic. de div. 1, 57: u. (f.) die Arkadierin, unam Arcadem, Schol. ad Stat. Theb. 7, 267. – dah. Arcas appellat., α) Merkur, der auf dem arkadischen Berge Kyllene geboren sein soll, Mart. 9, 35, 6 u. ö. – β) = Parthenopäus, der Sohn der Atalante aus Arkadien, Stat. Theb. 8, 745 u. 12, 805. – γ) A. tyrannus = Lykaon, König der Arkadier (Großvater des Arkas, s. 1. Arcas), Ov. met. 1, 218 (wo griech. Genet. Arcados). – δ) A. bipennifer = Ancäus, Ov. met. 8, 391. – b) attribut. = arkadisch, iuvenem Arcada (griech. Akk.), Verg. Aen. 12, 518: Arcadas equites, Verg. Aen. 8, 518. – Dav.: 1) Arcadia, ae, f. (Ἀρκαδία), Arkadien, das Mittelland des Peloponnes, Plin. 4, 20. Verg. ecl. 4, 58: Arcadiae pecuaria, Esel, Pers. 3, 9. – 2) Arcadicus, a, um (Ἀρκαδικός), arkadisch, asinus, Plaut. u. Varr.: urbs, Liv. – iuvenis, ein Ein-
    ————
    faltspinsel, Iuven. 7, 160; vgl. Arcadicum ac Midinum sapere, nach Pinsel- u. Eselsart, Mart. Cap. 6. § 577. – 3) Arcadius, a, um (Ἀρκάδιος), arkadisch, dea, d.i. Karmenta, die aus Arkadien nach Italien kam, Ov.: virgo, die Nymphe Arethusa, Ov.: deus, Pan, Prop.: ductor, Evander, Sil.: aper, der von Herkules erlegte erymanthische Eber, Mart.: sidus, Sen. poët., od. astrum, Val. Flacc., der große Bär: virga, Merkurstab, Stat.: galerus, Merkurhut, Stat.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Arcades

  • 11 asinus

    asinus, ī, m., der Esel, I) eig.: asinus aut musimo aut aries, Cato fr.: asinus Arcadicus, Plaut., Reatinus, Varr. fr.: molarius et plostrarius, Cato: ferus, Varr. u. Amm.: tardus, Augustin.: asinorum grex, Varr.: Calatiae asinum tripedem natum, Liv.: longum est mulorum utilitates persequi et asinorum, Cic.: et non pistrino traditur atque asino, dem Esel (um ihn zu treiben), Catull. – Die besten Esel bei den Griechen kamen aus Arkadien, bei den Römern aus Reate, Varr. r. r. 2, 6, 1 sqq. (auch übh. über die Eselzucht). – Sprichw., qui asinum non potest, stratum caedit, auf den Sack schlägt man und den Esel meint man, Petr. 45, 8: asinus in tegulis, der Esel auf dem Dach, von einer seltenen Erscheinung, Petr. 63, 2: asinus ad lyram, der Esel beim Lautenschlagen, von einem rohen, gegen alle Musenkünste unempfindlichen Menschen, nach Varr. sat. Men. 543 b. Gell. 3, 16, 13 (wo griech. si erunt ονοι λύρας); vgl. Hier. ep. 27, 1 asino lyra superflue canit. – II) übtr.: a) ein Esel, Einfaltspinsel, als Benennung eines einfältigen Menschen, neque homines magis asinos umquam vidi, Plaut. Pseud. 136: scio te voluisse et me asinum germanum fuisse, Cic. ad Att. 4, 5, 3. – als Schimpfwort, quid tu autem huic, asine, auscultas? Ter. adelph. 935: quid nunc te, asine, litteras doceam? non opus est verbis, sed fustibus, Cic. Pis. 73. – bei Ver-
    ————
    höhnung, asinum tantum, Ter. eun. 597. – b) Esel = bissiger Mensch, asinus albus, Quint. 6, 3, 57.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > asinus

См. также в других словарях:

  • Список видов рода жужелиц — Приложение к статье Жужелицы (род) Список видов рода жужелиц перечень видов рода жужелиц. В мире насчитывается 3000 видов, в Евразии более 700 видов. Систематика Род: Жужелицы (Carabus) Раздел: Carabogenici Подраздел: Digitulati Подрод …   Википедия

  • Arcadian — Ar*ca di*an, Arcadic Ar*ca dic, a. [L. Arcadius, Arcadicus, fr. Arcadia: cf. F. Arcadien, Arcadique.] 1. Of or pertaining to Arcadia; pastoral; ideally rural; as, Arcadian simplicity or scenery. [1913 Webster] 2. the dialect of Ancient Greek… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Arcadic — Arcadian Ar*ca di*an, Arcadic Ar*ca dic, a. [L. Arcadius, Arcadicus, fr. Arcadia: cf. F. Arcadien, Arcadique.] 1. Of or pertaining to Arcadia; pastoral; ideally rural; as, Arcadian simplicity or scenery. [1913 Webster] 2. the dialect of Ancient… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Carabe — Carabus Carabe …   Wikipédia en Français

  • Carabus — Carabe …   Wikipédia en Français

  • Список видов рода жужелиц 2/3 — Повсеместно можно встретить более 3000 видов жужелиц. Род: Жужелицы (Carabus) Раздел: Multistriati Подраздел: Arciferi Подрод: Chaetocarabus Thomson, 1875 Вид: Carabus arcadicus Вид: Carabus intricatus Подрод: Heterocarabus Morawitz, 1886 Вид:… …   Википедия

  • Arciferi — ? Arciferi Carabus intricatus …   Википедия

  • Chaetocarabus — Эта статья предлагается к удалению. Пояснение причин и соответствующее обсуждение вы можете найти на странице Википедия:К удалению/10 ноября 2012. Пока процесс обсуждени …   Википедия

  • Carabus — Carabe …   Wikipédia en Français

  • ANTIMACHUS — I. ANTIMACHUS Cinaedus quidam et formosus feminarum amore insaniens. Alter malitiae nomine a Comicis taxatus. Tertius cognomine ψεκὰς, h. e. minuta pluvia. Quartus Trapezita, cuius meminit Eupolis εν Δήμοις. Quintus, Historicus. II. ANTIMACHUS… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CLEANDER — I. CLEANDER Cubicularius Commodi Imperatoris, Perennô occisô, Principi gratus. Quô favore impotenter abusus, e mancipio Praetorio Praefectus munera Imperii venum exposuit, Libertos in Senatum allegit, unôque annô 26. Consules designavit. Exules… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»