Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

Appiānus

  • 1 Appianus

    Appiānus, a, um, s.1. Appia u. Appius.

    lateinisch-deutsches > Appianus

  • 2 Appianus

    Appiānus, a, um, s.1. Appia u. Appius.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Appianus

  • 3 Appia [1]

    1. Appia, ae, f., eine Stadt in Phrygia Pakatiana; dav. Appiānus, a, um, aus Appia, appianisch, legati, Cic. ep. 3, 7, 2: u. subst., Appiānī, ōrum, m., die Einw. von Appia, die Appianer, Cic. ep. 3, 9, 1. Plin. 5, 105.

    lateinisch-deutsches > Appia [1]

  • 4 Appius

    Appius, ī, m., u. Appia, ae, f., ein röm. Vorname, bes. der Personen aus der gens Claudia, s. 1. Claudius. – Dav.: 1) Appius, a, um, appisch, via Appia u. bl. Appia, vom Zensor App. Klaudius dem Blinden um 312 v. Chr. (s. Liv. 9, 29, 6) erbaut, die große südl. Hauptstraße, die bei der Porta Kapena von Rom begann, in gerader Linie zum Albaner Berggebiete hinauflief, dann durch die Pontinischen Sümpfe bis nach Kapua ging, von wo aus sie später unter dem Kaiser Trajan bis nach Brundisium fortgeführt wurde, via App., Cic. Mil. 15; Phil. 7, 1 u.a. Liv. 22, 1, 12. Corp. inscr. Lat. 6, 9663 u. ö.: via Appi, Hor. ep. 1, 6, 26: Appiae limes, Liv. 22, 15, 11: bl. Appia, Cic. ad Q. fr. 3, 7, 1. Liv. 26, 8, 10; epit 107. Hor. sat. 1, 5, 6. Ov. ex Pont. 2, 7, 44. Aur. Vict. Caes. 9, 8. Frontin. aqu. 5. Schol. Iuven. 1, 7: aqua, die von demselben A. angelegte Wasserleitung (vgl. Liv. 9, 29, 6), Frontin. aqu. 5: Appii Forum, s. forum no. II, B, 2, a. – 2) Appiānus, a, um, zu einem Appius gehörig, des Appius, appianisch, libido, des Dezemvirn App. Klaudius, Liv.: mala (Äpfel), Plin.: subst., Appiānum, ī, n., eine Art schlechter grüner Farbe, Plin. – 3) Appias, adis, f., a) die Statue einer Nymphe am Springbrunnen der aqua Appia, Ov. rem. 660; art. am. 1, 82. – b) Appiades deae, Statuen beim Tempel der Venus, der nicht weit von dem Springbrunnen der via Appia stand, Ov. art. am. 3, 452. Plin. 36, 33. – c) ein Beiname der Minerva, von Cicero aus Schmeichelei gegen Appius ihr gegeben, Cic. ep. 3, 1, 1. – 4) Appietās, ātis, f., der alte Adel des appischen Geschlechts, gleichs. die Appietät, ein von Cicero aus Schmeichelei gegen den Appius gebildetes Wort, Cic. ep. 3, 7, 5.

    lateinisch-deutsches > Appius

  • 5 Appia

    1. Appia, ae, f., eine Stadt in Phrygia Pakatiana; dav. Appiānus, a, um, aus Appia, appianisch, legati, Cic. ep. 3, 7, 2: u. subst., Appiānī, ōrum, m., die Einw. von Appia, die Appianer, Cic. ep. 3, 9, 1. Plin. 5, 105.
    ————————
    2. Appia, fem. v. Appius, w. s.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Appia

  • 6 Appius

    Appius, ī, m., u. Appia, ae, f., ein röm. Vorname, bes. der Personen aus der gens Claudia, s. Claudius. – Dav.: 1) Appius, a, um, appisch, via Appia u. bl. Appia, vom Zensor App. Klaudius dem Blinden um 312 v. Chr. (s. Liv. 9, 29, 6) erbaut, die große südl. Hauptstraße, die bei der Porta Kapena von Rom begann, in gerader Linie zum Albaner Berggebiete hinauflief, dann durch die Pontinischen Sümpfe bis nach Kapua ging, von wo aus sie später unter dem Kaiser Trajan bis nach Brundisium fortgeführt wurde, via App., Cic. Mil. 15; Phil. 7, 1 u.a. Liv. 22, 1, 12. Corp. inscr. Lat. 6, 9663 u. ö.: via Appi, Hor. ep. 1, 6, 26: Appiae limes, Liv. 22, 15, 11: bl. Appia, Cic. ad Q. fr. 3, 7, 1. Liv. 26, 8, 10; epit 107. Hor. sat. 1, 5, 6. Ov. ex Pont. 2, 7, 44. Aur. Vict. Caes. 9, 8. Frontin. aqu. 5. Schol. Iuven. 1, 7: aqua, die von demselben A. angelegte Wasserleitung (vgl. Liv. 9, 29, 6), Frontin. aqu. 5: Appii Forum, s. forum no. II, B, 2, a. – 2) Appiānus, a, um, zu einem Appius gehörig, des Appius, appianisch, libido, des Dezemvirn App. Klaudius, Liv.: mala (Äpfel), Plin.: subst., Appiānum, ī, n., eine Art schlechter grüner Farbe, Plin. – 3) Appias, adis, f., a) die Statue einer Nymphe am Springbrunnen der aqua Appia, Ov. rem. 660; art. am. 1, 82. – b) Appiades deae, Statuen beim Tempel der Venus, der nicht weit von dem Spring-
    ————
    brunnen der via Appia stand, Ov. art. am. 3, 452. Plin. 36, 33. – c) ein Beiname der Minerva, von Cicero aus Schmeichelei gegen Appius ihr gegeben, Cic. ep. 3, 1, 1. – 4) Appietās, ātis, f., der alte Adel des appischen Geschlechts, gleichs. die Appietät, ein von Cicero aus Schmeichelei gegen den Appius gebildetes Wort, Cic. ep. 3, 7, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Appius

См. также в других словарях:

  • Appiānus — Appiānus, aus Alexandrien, um 150 n. Chr. Sachwalter in Rom, dann Finanzverwalter in den Provinzen; schr.: Ῥωμαϊκά od. Ῥωvαϊκὴ ἱστορία (eine Geschichte der barbarischen Völker bis zu deren Unterwerfung unter die Römer), in 24 Büchern, von denen… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Appianus — Appiānus, aus Alexandria, lebte im 2. Jahrh. n. Chr., war Beamter erst in Alexandria, später in Rom, schrieb in griech. Sprache eine »Röm. Geschichte« von den ältesten Zeiten bis auf Augustus in 24 Büchern, wovon kaum die Hälfte erhalten ist (hg …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Appianus — Appianus, aus Alexandrien, Advokat, dann Fiskalbeamter unter Trajan, Hadrian und Antonin, schrieb eine Geschichte Roms bis auf Augustus in 24 Büchern, von denen wichtige Bruchstücke, z.B. die Bürgerkriege, erhalten sind, Ausgab. von Schweighäuser …   Herders Conversations-Lexikon

  • APPIANUS — Alexandrinus, Historicus Graecus, Traiani, Adriani, et Antonini temporibus vixit. Romae primum fuit causarum patronus, postea adlectus fuit Caesaris procuratoribus. Historiam Romanam scripsit, libris 24. Ac orsus ab Aenea, et capto Ilio,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Appianus, S. (3) — 3S. Appianus, Ep. (29. Oct.) Im Elenchus der Bollandisten vom J. 1838 wird am 29. Oct. ein hl. Bischof Appianus aufgeführt, von dem uns aber außer seinem Namen nichts bekannt ist. (El.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Appianus, S. (5) — 5S. Appianus (Apianus), Mon. (6. Nov.) Dieser hl. Appianus war Mönch zu Pavia und Recluse zu Comachio in Italien. Er ist derselbe, welcher oben unter dem Namen Apianus am 4. März aufgeführt worden. Wenn er im Elenchus von 1838 nochmal und zwar am …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Appianus, S. (1) — 1S. Appianus (Apphianus), (2. Apr.), ein Martyrer zu Cäsarea in Palästina um das Jahr 306. S. S. Apphianus …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Appianus, S. (4) — 4S. Appianus, (5. Nov.), ein Martyrer, von dem uns aber nichts Näheres bekannt ist. S. S. Epiphanius. (El.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Appianus, S. (6) — 6S. Appianus, (30. Dec.), ein Martyrer zu Alexandria. S. S. Mansuetus. (El.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Appianus (2) — 2Appianus, (19. Aug.) Bei Einigen wird am 19. Aug. eines Bekenners Appianus Erwähnung gethan; er ist aber vermuthlich identisch mit dem hl. Apianus, der am 4. März verehrt wird. Vgl. S. Apianus …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • APPIANUS Petrus — seu Binewitz, Germanus emisit Cosmographiam, A. C. 1524. quam restituit A. C. 1540. Rainerus Gemma, Frisius. Vide et Apianus …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»