Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Appŭlēius

  • 1 Appuleius

    Appŭlēius (also, Āpŭl-), i, m., the name of several Romans, among whom the most distinguished were,
    I.
    L. Appuleius Saturninus, a turbulent tribune of the people (about A.U.C. 653):

    post Gracchos eloquentissimus,

    Cic. Brut. 62, 224.—
    II.
    A native of Madaura, in Africa, who was a spirited and flowery, but sometimes bombastic writer of the second century. His principal work yet extant is called Metamorphoseon sive de Asino Aureo libri XI.; cf. Bähr, Lit. Gesch. p. 422 sq.; Teuffel, Rom. Lit. § 362.—Hence,
    III.
    Appŭlēius, a, um, adj., of Appuleius: lex, proposed by the tribune Appuleius, Cic. Balb. 21; id: Leg. 2, 6; Flor. 3, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > Appuleius

  • 2 Appuleius

    Appulēius, - lēiānus, s. Āpulēius.

    lateinisch-deutsches > Appuleius

  • 3 Appuleius

    Appulēius, - lēiānus, s. Apuleius.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Appuleius

  • 4 Appuleius

    Apuleius (Appuleius), i, m. Apuléius; Apulée (écrivain).    - Apuleius (Appuleius), a, um: d'Apuléius.    - Apuleia lex: loi Apuléia (loi proposée par Apuléius, un tribun de la plèbe). - voir hors site Apulée.

    Dictionarium latinogallicum > Appuleius

  • 5 Appuleius

    c. Apuleius.

    Dictionarium latinogallicum > Appuleius

  • 6 Apuleius

    Āpulēius (Appulēius), ī, m., Name mehrerer Römer, unter denen die berühmtesten: a) L. Apuleius Saturninus, ein unruhiger Volkstribun (ums Jahr 101 v. Chr.), Cic. Brut. 224. – b) ein aus Madaura in Afrika gebürtiger röm. Schriftsteller (geb. um 130 n. Chr.), dessen Werke noch erhalten sind, Augustin. ep. 136, 1 u. 138, 18: Apuleius Platonicus, Apul. de dogm. Plat. 3. p. 264 H. Augustin. de civ. dei 8, 12 u. 14. Charis. 240, 28. Vgl. W. Teuffel Gesch. der Röm. Lit.5 § 366 f. – Adi. Apulēius (Appulēius), a, um, apulejisch, A. lex (sc. de maiestate), vom Volkstribunen Apulejus herrührend (daß jeder, der einem Volkstribunen entgegentrete, sich des Hochverrats schuldig mache), Cic. u.a. – Dav. Āpulēiānus (Appulēiānus), a, um, apulejanisch, des Apulejus, pecunia, des (sonst unbekannten) M. Apulejus, Cic.: seditio, des Volkstr. Apulejus, Flor.: ponderis Apuleiani fulmen, des Schriftstellers Apulejus, Sidon. / Die Schreibung Apuleius mit nur einem p wird jetzt in den meisten Ausgaben vorgezogen, obgleich Osann ( Apul. de orthogr. p. 14) behauptet, sie sei erst in der Kaiserzeit aufgekommen.

    lateinisch-deutsches > Apuleius

  • 7 Apuleius

    Apuleius (Appuleius), i, m. Apuléius; Apulée (écrivain).    - Apuleius (Appuleius), a, um: d'Apuléius.    - Apuleia lex: loi Apuléia (loi proposée par Apuléius, un tribun de la plèbe). - voir hors site Apulée.

    Dictionarium latinogallicum > Apuleius

  • 8 Apuleius

    Āpulēius (Appulēius), ī, m., Name mehrerer Römer, unter denen die berühmtesten: a) L. Apuleius Saturninus, ein unruhiger Volkstribun (ums Jahr 101 v. Chr.), Cic. Brut. 224. – b) ein aus Madaura in Afrika gebürtiger röm. Schriftsteller (geb. um 130 n. Chr.), dessen Werke noch erhalten sind, Augustin. ep. 136, 1 u. 138, 18: Apuleius Platonicus, Apul. de dogm. Plat. 3. p. 264 H. Augustin. de civ. dei 8, 12 u. 14. Charis. 240, 28. Vgl. W. Teuffel Gesch. der Röm. Lit.5 § 366 f. – Adi. Apulēius (Appulēius), a, um, apulejisch, A. lex (sc. de maiestate), vom Volkstribunen Apulejus herrührend (daß jeder, der einem Volkstribunen entgegentrete, sich des Hochverrats schuldig mache), Cic. u.a. – Dav. Āpulēiānus (Appulēiānus), a, um, apulejanisch, des Apulejus, pecunia, des (sonst unbekannten) M. Apulejus, Cic.: seditio, des Volkstr. Apulejus, Flor.: ponderis Apuleiani fulmen, des Schriftstellers Apulejus, Sidon. Die Schreibung Apuleius mit nur einem p wird jetzt in den meisten Ausgaben vorgezogen, obgleich Osann ( Apul. de orthogr. p. 14) behauptet, sie sei erst in der Kaiserzeit aufgekommen.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Apuleius

  • 9 Apuleius

    Āpŭlēius, v. Appuleius.

    Lewis & Short latin dictionary > Apuleius

  • 10 armillum

    armillum, i, n. [acc. to Paul. ex Fest., from armus; v. infra], a vessel for wine (ante- and post-class.): armillum, quod est urceoli genus vinarii, Varr. ap. Non. p. 547, 15: armillum vas vinarium in sacris dictum, quod armo, id est humero deportetur, Paul. ex Fest. p. 2 Müll.—Hence the proverb, ad armillum revertere, or redire, or simply, ad armillum, to return to one's old habits, to begin one's old tricks again, Lucil. ap. Non. p. 74, 13:

    at illa ad armillum revertit et ad familiares feminarum artes accenditur,

    App. M. 9, p. 230, 22.—With a more pointed reference, Appuleius, speaking of Cupid, changes armillum in the proverb into armile = armamentarium, an armory, M. 6, p. 132, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > armillum

  • 11 decontor

    dē-contor ( cunctor), āri, v. dep. n., to hesitate, to be at a loss (perhaps only in Appuleius):

    unde potissimum caperet exordium, decontatur,

    App. M. 10, p. 239; id. ib. 7, p. 198.

    Lewis & Short latin dictionary > decontor

  • 12 inalbo

    ĭn-albo and ind-albo, āre, v. a., to make white or light, to whiten, brighten (ante- and post-class.): ut primum tenebris abjectis indalbabat, Enn. ap. Achill. Stat. ad Cat. 64, 40 (Ann. v. 219 Vahl.; perh. imitated by Appuleius;

    v. inalbeo): cerei nocturnas tenebras inalbabant,

    App. M. 10, p. 248, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > inalbo

  • 13 Madaurensis

    Madaurensis, e, adj., of or belonging to the city of Madaura (on the borders of Numidia and Gætulia, not the city mentioned in the preced. art.), Madauran:

    Appuleius Madaurensis,

    Aug. Ep. 49.—Hence, subst.: Madaurensis, is, m., an inhabitant of Madaura, App. M. 11, p. 271, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > Madaurensis

  • 14 repotia

    rĕ-pōtĭa, ōrum, n. [poto], an after-drinking, i. e.,
    I.
    A drinking or carousing on the day after an entertainment, at a wedding, a birth, or other festive occasion. Hor. S. 2, 2, 60 Acro; Gell. 2, 24, 14; Aus. Ep. 9 fin.; Fest. s. h. v. pp. 137 and 231; Varr. L. L. 5, § 122, and id. ib. 6, § 84 Müll. N. cr.; cf. Becker, Gallus, 2, p. 27 (2d edit.).—
    II.
    In Appuleius, in gen., the drinking after a banquet:

    cenae,

    App. Mag. p. 312, 30: convivii, id. de Mundo, p. 74, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > repotia

  • 15 Saturninus

    Sāturnīnus, i, m., a Roman surname. So esp. L. Appuleius Saturninus, a tribune of the people A.U.C. 654; who, with C. Servilius Glaucia, was pronounced guilty of treason and put to death, Cic. Rab. Perd. 6, 18; id. Brut. 62, 224; id. Cat. 1, 2, 4; id. Mil. 5, 14; Suet. Aug. 27; id. Calig. 38; Mart. 4, 11, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Saturninus

См. также в других словарях:

  • Appuleius — Den Namen Appuleius trugen mehrere römische Politiker: Quintus Appuleius Pansa, Konsul 300 v. Chr. Lucius Appuleius Saturninus († 100 v. Chr.), Volkstribun 103 v. Chr. Sextus Appuleius (Konsul 29 v. Chr.) Marcus Appuleius, Konsul 20 v. Chr.… …   Deutsch Wikipedia

  • Sextus Appuleius (Konsul 14) — Sextus Appuleius war ein römischer Politiker und Senator im frühen 1. Jahrhundert n. Chr. Appuleius war ein Sohn des Sextus Appuleius, Konsul im Jahr 29 v. Chr. Er war durch seine Großmutter Octavia Maior, die eine Stiefschwester des Augustus war …   Deutsch Wikipedia

  • Lucius Appuleius Saturninus — (d. December, 100 BC) was a Roman demagogue and tribune; he was a political ally of Gaius Marius, and his downfall caused a great deal of political embarrassment for Marius, who recused himself from public life until he returned to take command… …   Wikipedia

  • Sextus Appuleius — (flourished 1st century BC 1st century) was a member of a senatorial family and a descendant of Lucius Appuleius Saturninus, the maternal grandfather of triumvir Marcus Aemilius Lepidus. His was the namesake of his father who was consul in 29 BC …   Wikipedia

  • Quintus Appuleius Pansa — war ein römischer Staatsmann um 300 v. Chr. Nur der Vorname seines Großvaters, Gaius, ist in den Konsularfasten erhalten; ein Vorfahr könnte der Volkstribun des Jahres 391, Lucius Apuleius, gewesen sein, der Marcus Furius Camillus anklagte und in …   Deutsch Wikipedia

  • Lucius Appuleius Saturninus — Münze des Lucius Appuleius Saturninus aus dem Jahr 104. Vorderseite: Roma mit Helm. Rückseite: Saturnus, der eine Quadriga lenkt Lucius Appuleius Saturninus (* um 138 v. Chr.; † 10. Dezember 100 v. Chr.) war ein römischer Volkstribun und… …   Deutsch Wikipedia

  • Quintus Appuleius Pansa — est un homme politique de la République romaine. Il est le premier membre de sa famille à être consul. En 300 av. J. C., il est consul, il commence le siège de la ville de Nequinum en Ombrie, que poursuit Marcus Fulvius Paetinus et Titus Manlius… …   Wikipédia en Français

  • Gaius Appuleius Diocles — was an ancient Hispano Roman, a Lusitanian of the 2nd century CE, notable for racing chariots. At age 18, he began driving for the White team. After six years, at the age of 24, he switched to the Green team. After three years there, at age 27,… …   Wikipedia

  • Gaius Appuleius Diocles — Pour les articles homonymes, voir Dioclès. Dioclès (104 146) est l un des plus fameux auriges de l Antiquité. En 24 ans de carrière, cet « hispanus lusitanus »[1] prend part à 4 257 courses pour 1 462 victoires[1] …   Wikipédia en Français

  • Lucius Appuleius Saturninus — Pour les articles homonymes, voir Saturninus. Lucius Appuleius Saturninus est un homme politique et démagogue romain de la fin du IIe siècle av. J.‑C. Ce fut un des partisans de Marius. Il fut élu trois fois tribun de la plèbe… …   Wikipédia en Français

  • Saturninus, Lucius Appuleius — died 100 BC Roman politician. From 104 he opposed the Senate, which objected to his extremist liberal positions. As tribune (103) he supported Rome s proletariat by reducing the price of grain, assigning land grants to veterans, and setting up a… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»