Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

Apollodōrus

  • 1 Apollodorus

    Apollodōrus, ī, m. (Ἀπολλόδωρος), ein griech. Eigenname, unter dem bes. bekannt sind: I) ein berühmter Rhetor aus Pergamum, noch als bejahrter Greis Lehrer des jungen Oktavian (nachm. Kaisers Augustus) in der Redekunst, Suet. Aug. 80, gegen den der Rhetor Theodorus auftrat, so daß sich in der Rhetorik zwei einander entgegengesetzte Sekten od. Schulen bildeten, die Apollodōrēī u. Theodōrēī, s. Ruperti Tac. dial. 19, 3. Spalding Quint. 3, 1, 17 u. 18. – II) ein Grammatiker aus Athen (um 140 v. Chr.), Schüler des Stoikers Panätius u. des Grammatikers Aristarchus, Verf. einer wohlgeordneten, noch erhaltenen Zusammenstellung der verschiedenen Mythen des Altertums, Varr. LL. 5, 105; 6, 2. Cic. ad Att. 12, 23, 2. Macr. sat. 1, 17, 19; 1, 20, 4. – / griech. Genet. Apollodoru (Ἀπολλοδόρου), Didasc. ad Ter. Hec. et Phorm.

    lateinisch-deutsches > Apollodorus

  • 2 Apollodorus

    Apollodōrus, ī, m. (Ἀπολλόδωρος), ein griech. Eigenname, unter dem bes. bekannt sind: I) ein berühmter Rhetor aus Pergamum, noch als bejahrter Greis Lehrer des jungen Oktavian (nachm. Kaisers Augustus) in der Redekunst, Suet. Aug. 80, gegen den der Rhetor Theodorus auftrat, so daß sich in der Rhetorik zwei einander entgegengesetzte Sekten od. Schulen bildeten, die Apollodōrēī u. Theodōrēī, s. Ruperti Tac. dial. 19, 3. Spalding Quint. 3, 1, 17 u. 18. – II) ein Grammatiker aus Athen (um 140 v. Chr.), Schüler des Stoikers Panätius u. des Grammatikers Aristarchus, Verf. einer wohlgeordneten, noch erhaltenen Zusammenstellung der verschiedenen Mythen des Altertums, Varr. LL. 5, 105; 6, 2. Cic. ad Att. 12, 23, 2. Macr. sat. 1, 17, 19; 1, 20, 4. – griech. Genet. Apollodoru (Ἀπολλοδόρου), Didasc. ad Ter. Hec. et Phorm.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Apollodorus

  • 3 architectus

    architectus (in Inschr. arcitectus), ī, m. (= ἀρχιτέκτων), I) der Baumeister im höhern Sinne, der Baukünstler, Cyrus arch., Cic.: arch. Apollodorus, Spart.: architecti operum, Cic.: asciti sunt fabri architectique haud imperiti, Plaut.: servus arcitectus, Corp. inscr. Lat. 6, 8726: architectus magister, Lehrer der Architektur, Edict. Diocl. 7, 74. – II) übtr., der Begründer, Urheber, Schöpfer, Anstifter, Erfinder, Erfinder und Leiter (gew. mit quasi, tamquam, paene), huius legis, Cic.: arch. paene verborum, Cic.: inventor veritatis et quasi arch. beatae vitae, Cic.: omnium arch. et machinator, Cic.: princeps atque arch. sceleris, Cic.: hic noster architectus est, Plaut.

    lateinisch-deutsches > architectus

  • 4 assectator

    assectātor (adsectātor), ōris, m. (assector), der unablässige Nachgänger, I) im engern Sinne, der treue Begleiter, der sich unterordnende Anhänger eines Parteihauptes (v. Freunden u. Klienten), cum ducibus ipsis, non cum comitatu assectatoribusque confligant, Cic.: quidam vetus assectator ex numero amicorum, Cic. – II) im weitern Sinne: 1) im allg., der unablässige Nachgänger, a) einer Frauensperson, α) der Freier, Plin. ep. 3, 11, 7. – β) der Mädchenjäger, v. einem Greise = der alte Geck, Quint. 1, 5, 8. – b) einer Sache: assectator comesque patrimoniorum pereuntium populus, Umlagerer, Sen.: bonarum cenarum, der Umlagerer guter M., der Schmarotzer, Sen.: cancer dapis ass., der seinem Fraße nachgeht, Plin. – 2) insbes., der Anhänger einer Lehre, eines Lehrers, der Jünger, sapientiae, ein Philosoph, Plin.: eloquentiae, ein Rhetor, Plin.: Apollodorus assectator Democriti, Plin.: cum diutule auditor assectatorque Protagorae fuisset, Gell.

    lateinisch-deutsches > assectator

  • 5 Cassandrea

    Cassandrēa u. -īa, ae, f. (Κασσάνδρεια), die Stadt Potidäa auf der Landzunge Pallene der Halbinsel Chalcidice (in Mazedonien), durch Philipp zerstört, von Kassander wieder aufgebaut und nach ihm benannt, Liv. 43, 23, 7 (u. dazu Drak. über die Schreibung); bes. 44, 11, 1 sqq. – Dav.: A) Cassandrēnsēs, ium, m., die Einw. von Kassandrea, die Kassandrenser, Liv. 44, 10, 12. – B) Cassandreus, eī, m. (Κασσανδρεύς), der Kassandreer = (κατ' εξ) der zu Kassandrea regierende Tyrann Apollodorus, Ov. ex Pont. 2, 9, 45; Ib. 463.

    lateinisch-deutsches > Cassandrea

  • 6 Epidicazomenos

    Epidicazomenos, Akk. on (Επιδικαζόμενος), der sich etwas zusprechen Lassende, ein Stück des Apollodorus, Ter. Phorm. prol. 25.

    lateinisch-deutsches > Epidicazomenos

  • 7 Lemnos

    Lēmnos (-us), ī, f. (Λημνος), Insel des Ägäischen Meeres, in der Sage Hauptsitz Vulkans, j. Stalimene, Ter. Phorm. 942. Nep. Milt. 1 sq.: Vulcania Lemnos, Val. Flacc. 4, 440. – Dav.: a) Lēmnias, adis, f. (Λημνιάς), lemnisch, subst., die Lemnierin, Ov.: griech. Dat. Plur. Lemniasi, Ov. art. am. 3, 672. – b) Lēmniacus, a, um, lemnisch, antra, Werkstatt Vulkans auf Lemnos, Stat.: catenae, die Ketten, die Vulkan in Lemnos verfertigte, um Mars u. Venus zu fesseln, Mart. u. Stat. – c) Lēmnius, a, um (Λήμνιος), lemnisch, von Lemnos, Apollodorus Lemnius, Varro: Lemnius pater, Verg., u. subst. bl. Lemnius, Ov., Vulkan: rubrica, lemnischer Rötel, unser Bolus, Plin.: furtum, des Prometheus, der dem Vulkan von Lemnos das Feuer entwendete, Cic.: turba, lemnische Weiber, die in einer Nacht alle Männer umbrachten, Ov. – Plur. subst., Lēmniī, ōrum, m., die Einwohner von Lemnos, die Lemnier, Nep.

    lateinisch-deutsches > Lemnos

  • 8 refulgeo

    re-fulgeo, fulsī, ēre, einen Widerschein geben, widerstrahlen, hell aufleuchten, I) eig.: arma refulgentia, Liv.: faces refulgent ex petra, Curt.: caerula nubes solis inardescit radiis longeque refulget, Verg.: stella refulsit, Hor.: fervidus ille Canis (Hundsstern) stellarum luce refulget, Cic. poët.: Iovis tutela refulgens, v. Jupiter als glücklichem Geburtsstern, Hor.: ubi aestas refulserit, in seinem Glanze wieder erscheint, Pallad.: Tyrius color nigricans aspectu idemque suspectu refulgens, Plin. – II) übtr., hell aufleuchten, hervorstrahlen, -schimmern, splendida a docto fama refulget avo, Prop.: tum refulsit certa spes liberorum parentibus, den E. erblühte diese H. für das Wohlergehen ihrer K., Vell.: non tibi divitiae velut maximum generis humani bonum refulserunt, Sen.: in quibus (luminibus artis) primus refulsit Apollodorus, Plin.

    lateinisch-deutsches > refulgeo

  • 9 architectus

    architectus (in Inschr. arcitectus), ī, m. (= ἀρχιτέκτων), I) der Baumeister im höhern Sinne, der Baukünstler, Cyrus arch., Cic.: arch. Apollodorus, Spart.: architecti operum, Cic.: asciti sunt fabri architectique haud imperiti, Plaut.: servus arcitectus, Corp. inscr. Lat. 6, 8726: architectus magister, Lehrer der Architektur, Edict. Diocl. 7, 74. – II) übtr., der Begründer, Urheber, Schöpfer, Anstifter, Erfinder, Erfinder und Leiter (gew. mit quasi, tamquam, paene), huius legis, Cic.: arch. paene verborum, Cic.: inventor veritatis et quasi arch. beatae vitae, Cic.: omnium arch. et machinator, Cic.: princeps atque arch. sceleris, Cic.: hic noster architectus est, Plaut.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > architectus

  • 10 assectator

    assectātor (adsectātor), ōris, m. (assector), der unablässige Nachgänger, I) im engern Sinne, der treue Begleiter, der sich unterordnende Anhänger eines Parteihauptes (v. Freunden u. Klienten), cum ducibus ipsis, non cum comitatu assectatoribusque confligant, Cic.: quidam vetus assectator ex numero amicorum, Cic. – II) im weitern Sinne: 1) im allg., der unablässige Nachgänger, a) einer Frauensperson, α) der Freier, Plin. ep. 3, 11, 7. – β) der Mädchenjäger, v. einem Greise = der alte Geck, Quint. 1, 5, 8. – b) einer Sache: assectator comesque patrimoniorum pereuntium populus, Umlagerer, Sen.: bonarum cenarum, der Umlagerer guter M., der Schmarotzer, Sen.: cancer dapis ass., der seinem Fraße nachgeht, Plin. – 2) insbes., der Anhänger einer Lehre, eines Lehrers, der Jünger, sapientiae, ein Philosoph, Plin.: eloquentiae, ein Rhetor, Plin.: Apollodorus assectator Democriti, Plin.: cum diutule auditor assectatorque Protagorae fuisset, Gell.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > assectator

  • 11 Cassandrea

    Cassandrēa u. -īa, ae, f. (Κασσάνδρεια), die Stadt Potidäa auf der Landzunge Pallene der Halbinsel Chalcidice (in Mazedonien), durch Philipp zerstört, von Kassander wieder aufgebaut und nach ihm benannt, Liv. 43, 23, 7 (u. dazu Drak. über die Schreibung); bes. 44, 11, 1 sqq. – Dav.: A) Cassandrēnsēs, ium, m., die Einw. von Kassandrea, die Kassandrenser, Liv. 44, 10, 12. – B) Cassandreus, eī, m. (Κασσανδρεύς), der Kassandreer = (κατ' εξ) der zu Kassandrea regierende Tyrann Apollodorus, Ov. ex Pont. 2, 9, 45; Ib. 463.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Cassandrea

  • 12 Epidicazomenos

    Epidicazomenos, Akk. on (Επιδικαζόμενος), der sich etwas zusprechen Lassende, ein Stück des Apollodorus, Ter. Phorm. prol. 25.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Epidicazomenos

  • 13 Lemnos

    Lēmnos (-us), ī, f. (Λημνος), Insel des Ägäischen Meeres, in der Sage Hauptsitz Vulkans, j. Stalimene, Ter. Phorm. 942. Nep. Milt. 1 sq.: Vulcania Lemnos, Val. Flacc. 4, 440. – Dav.: a) Lēmnias, adis, f. (Λημνιάς), lemnisch, subst., die Lemnierin, Ov.: griech. Dat. Plur. Lemniasi, Ov. art. am. 3, 672. – b) Lēmniacus, a, um, lemnisch, antra, Werkstatt Vulkans auf Lemnos, Stat.: catenae, die Ketten, die Vulkan in Lemnos verfertigte, um Mars u. Venus zu fesseln, Mart. u. Stat. – c) Lēmnius, a, um (Λήμνιος), lemnisch, von Lemnos, Apollodorus Lemnius, Varro: Lemnius pater, Verg., u. subst. bl. Lemnius, Ov., Vulkan: rubrica, lemnischer Rötel, unser Bolus, Plin.: furtum, des Prometheus, der dem Vulkan von Lemnos das Feuer entwendete, Cic.: turba, lemnische Weiber, die in einer Nacht alle Männer umbrachten, Ov. – Plur. subst., Lēmniī, ōrum, m., die Einwohner von Lemnos, die Lemnier, Nep.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Lemnos

  • 14 refulgeo

    re-fulgeo, fulsī, ēre, einen Widerschein geben, widerstrahlen, hell aufleuchten, I) eig.: arma refulgentia, Liv.: faces refulgent ex petra, Curt.: caerula nubes solis inardescit radiis longeque refulget, Verg.: stella refulsit, Hor.: fervidus ille Canis (Hundsstern) stellarum luce refulget, Cic. poët.: Iovis tutela refulgens, v. Jupiter als glücklichem Geburtsstern, Hor.: ubi aestas refulserit, in seinem Glanze wieder erscheint, Pallad.: Tyrius color nigricans aspectu idemque suspectu refulgens, Plin. – II) übtr., hell aufleuchten, hervorstrahlen, -schimmern, splendida a docto fama refulget avo, Prop.: tum refulsit certa spes liberorum parentibus, den E. erblühte diese H. für das Wohlergehen ihrer K., Vell.: non tibi divitiae velut maximum generis humani bonum refulserunt, Sen.: in quibus (luminibus artis) primus refulsit Apollodorus, Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > refulgeo

См. также в других словарях:

  • Apollodorus — was a common Greek name. This article deals with the historian and mythographer.: For the Greco Syrian architect, see Apollodorus of Damascus. For other men of the same name see Apollodorus (disambiguation). : Not to be confused with Pseudo… …   Wikipedia

  • APOLLODORUS — I. APOLLODORUS Archon Athenis, Olymp. 107. an. 3. II. APOLLODORUS Atheniensis Grammaticus, Asclepiadis fil. Panaetii Rhodii Philosophi et Aristarchi Grammatici discipulus. Primus genus metri Triambici invenit, uti testatur Suidas. Scripsit quoque …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Apollodorus — Apollodoros (griechisch), Apollodorus (latinisiert) oder Apollodor (eingedeutscht) war in der Antike ein häufiger griechischer Name. Bekannte Namensträger sind: Politiker Politiker des 4. Jahrhunderts v. Chr. in Athen, siehe Apollodor (Politiker… …   Deutsch Wikipedia

  • Apollodorus — ▪ Greek artist flourished 5th century BC       Athenian painter thought to have been the first to gradate light and colour, that is, to shade his paintings. For this reason he was known, in his own day, as “Sciagraphos,” or “Shadow Painter.”… …   Universalium

  • Apollodorus (disambiguation) — Apollodorus was a popular name in ancient Greece. It may refer to:*Apollodorus of Athens (born c. 180 BC), historian and mythographer *The Pseudo Apollodorus, author of the Bibliotheca *Apollodorus (painter), an Athenian painter, who lived at the …   Wikipedia

  • Apollodorus of Acharnae — Apollodorus (Greek: polytonic|Ἀπολλόδωρος, Apollodōros ) of Acharnae in Attica (born 394 BCE) is known from several of Demosthenes forensic speeches. Apollodorus was the son of the banker Pasion, who died in 370 BCE when Apollodorus was twenty… …   Wikipedia

  • Apollodorus of Damascus — was a Greek [Encyclopaedia Britannica [http://www.britannica.com/eb/article 9008022/Apollodorus Of Damascus Greek engineer and architect who worked primarily for the Roman emperor Trajan (reigned 98–117). ] ] or Syrian [George Sarton (1936). The… …   Wikipedia

  • Apollodorus of Artemita — was a Greek writer of the 1st century BCE. Apollodorus wrote a history of the Parthian Empire ( Parthika ) in at least four books. He is quoted by Strabo and Athenaeus. Strabo stated that he was very reliable. Apollodorus seems to have used the… …   Wikipedia

  • Apollodorus of Seleucia — Apollodorus ( el. Ἀπολλόδωρος) of Seleucia, (flourished c. 150 BC), was a Stoic philosopher, and a pupil of Diogenes of Babylon.He wrote a number of handbooks ( el. εισαγωγαι) on Stoicism, including ones on Ethics and Physics which are frequently …   Wikipedia

  • Apollodorus of Carystus — in Euboea was one of the most important writers of the Attic New Comedy, who flourished in Athens between 300 and 260 B.C. He is to be distinguished from the older Apollodorus of Gela (342 mdash;290), also a writer of comedy, a contemporary of… …   Wikipedia

  • Apollodorus of Pergamon — Apollodorus of Pergamon, one of the two most prominent teachers of rhetoric in the 1st century BC along with Theodorus of Gadara. His most famous student became the first Roman emperor Caesar Augustus. Students of Apollodorus were commonly… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»