-
1 Amphilochi
Amphilochi, ōrum, m. (Ἀμφίλοχοι, ein in Akarnanien (am Ostende des ambracischen Meerbusens) seßhafter epirotischer Volksstamm, Liv. 32, 34, 4; 38, 3 u. 5 sqq. – deren Land Amphilochia, ae, f. (Ἀμφιλοχία), Amphilochia, Cic. Pis. 96. Liv. 38, 3, 4 u. 7, 1. – sowie deren Hauptort Argos Amphilochium od. A. Amphilochicum, ī, n. (Ἄργος το Ἀμφιλοχικόν), noch jetzt Philokia, Liv. 38, 10, 1 (ium). Plin. 4, 5 (icum).
-
2 Amphilochi
Amphilochi, ōrum, m. (Ἀμφίλοχοι, ein in Akarnanien (am Ostende des ambracischen Meerbusens) seßhafter epirotischer Volksstamm, Liv. 32, 34, 4; 38, 3 u. 5 sqq. – deren Land Amphilochia, ae, f. (Ἀμφιλοχία), Amphilochia, Cic. Pis. 96. Liv. 38, 3, 4 u. 7, 1. – sowie deren Hauptort Argos Amphilochium od. A. Amphilochicum, ī, n. (Ἄργος το Ἀμφιλοχικόν), noch jetzt Philokia, Liv. 38, 10, 1 (ium). Plin. 4, 5 (icum).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Amphilochi
-
3 Amphilochi
Amphĭlŏchĭa, ae, f., = Amphilochia, a small province in Acarnania, Cic. Pis. 40; Mann. Gr. 62 sq.—Hence, Amphĭlŏchĭ-us or Amphĭlŏchĭcus, a, um, adj., Amphilochian:Argos Amphilochium,
Liv. 38, 10:Argos Amphilochicum,
Plin. 4, 1, 2, § 5. — Amphĭlŏchi, ōrum, m., the inhabitants of Amphilochia, Liv. 38, 3. -
4 Amphilochi(c)us
a, um adj. к Amphilochia L, PM -
5 Amphilochi(c)us
a, um adj. к Amphilochia L, PM -
6 Amphilochia
Amphĭlŏchĭa, ae, f., = Amphilochia, a small province in Acarnania, Cic. Pis. 40; Mann. Gr. 62 sq.—Hence, Amphĭlŏchĭ-us or Amphĭlŏchĭcus, a, um, adj., Amphilochian:Argos Amphilochium,
Liv. 38, 10:Argos Amphilochicum,
Plin. 4, 1, 2, § 5. — Amphĭlŏchi, ōrum, m., the inhabitants of Amphilochia, Liv. 38, 3. -
7 Amphilochicus
Amphĭlŏchĭa, ae, f., = Amphilochia, a small province in Acarnania, Cic. Pis. 40; Mann. Gr. 62 sq.—Hence, Amphĭlŏchĭ-us or Amphĭlŏchĭcus, a, um, adj., Amphilochian:Argos Amphilochium,
Liv. 38, 10:Argos Amphilochicum,
Plin. 4, 1, 2, § 5. — Amphĭlŏchi, ōrum, m., the inhabitants of Amphilochia, Liv. 38, 3. -
8 Amphilochius
Amphĭlŏchĭa, ae, f., = Amphilochia, a small province in Acarnania, Cic. Pis. 40; Mann. Gr. 62 sq.—Hence, Amphĭlŏchĭ-us or Amphĭlŏchĭcus, a, um, adj., Amphilochian:Argos Amphilochium,
Liv. 38, 10:Argos Amphilochicum,
Plin. 4, 1, 2, § 5. — Amphĭlŏchi, ōrum, m., the inhabitants of Amphilochia, Liv. 38, 3. -
9 Argos
(indecl.) n., чаще Argī, ōrum m.2) столица Арголиды Nep, L, V3) поэт. Греция Lcn4) Argos Amphilochi(c)um, город в сев.-вост. Акарнании L, PM5) Argos Pelasgicum, равнина в Фессалии (на реке Пенее) PM -
10 Argos
Argos, n., u. (bes. in den cas. obliqu.) Argī, ōrum, m., I) die später Argolis (s. unten) genannte Landschaft im Peloponnes, die ganze Halbinsel zwischen dem argolischen u. saronischen Meerbusen; dah. poet. für Griechenland übh., Lucan. 10, 60. – II) die Hauptstadt der no. I gen. Landschaft, Argos, Argos Inachium od. Dipsium, Plin. 4, 18: aptum equis, Hor. carm. 1, 7, 9: Plur., Plaut. Amph. prol. 98. Hor. de art. poët. 118. Liv. 31, 25, 2; 32, 25, 11; 34, 23 sqq. u.a. (vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 715). – Dav.: A) Argēus, a, um (Ἀργειος), aus Argos, argivisch, poet. für griechisch übh., Tibur Argeo positum colono (vom Griechen Tiburnus), Hor.: u. so A. Tibur, Ov. (Cic. Tusc. 1, 113 jetzt Argiva sacerdos). – B) Argīvus, a, um (Ἀργειος, mit dem dig. Aeol. ἈργειFος), aus Argos (als Landschaft od. Stadt), argivisch, a) eig.: civitas, Arnob.: orator, Cic.: augur, d.i. Amphiaraus, Hor.: Iuno (als Schutzgöttin von Argos), Cic. u. Verg.: Damocles erat A., aus Argos, ein Argiver, Liv.: u. so Plur. subst., Argīvī, ōrum u. (poet.) ûm, m., die Argiver, Cic. u.a. vgl. Wesenberg u. Kühner Cic. Tusc. 1, 113. – b) poet. übtr. für griechisch übh., Verg. u. Hor.: Plur. subst., Argīvi, die Griechen, Verg. u.a. Dichter. – C) Argolis, lidis, f. (Ἀργολίς), 1) adi. argolisch, argivisch, Alcmene, Ov.: puppis, Ov. – 2) subst. a) die Argiver in, Ov. her. 6, 81 (wo Akk. das): miseris Argolisin (Dat. Plur.), Ov. Ibis 576. – b) die Landschaft Argolis (s. oben Argos no. I), Plin. 4 prooem. § 1. – Dav. Argolicus, a, um (Ἀργολικός), argolisch, sinus, Plin.: mare, Verg.: leo, der nemëische Löwe, Sen. poët. – Dichterisch für griechisch übh., duces, die Anführer im troj. Kriege, Ov.: reges, Verg.: classis, Ov.: navis, das Schiff Argo als Gestirn, Cic. Arat. 277. – D) Argus, a, um, aus Argos, argivisch, pater, Plaut. Amph. prol. 98: Plur. subst. Argī, ōrum, m., die Argiver, Sen. Thy. 119. – III) Argos Amphilochium, eine Stadt in Epirus, beim heutigen Neokhori, Liv. 38, 10, 1: dies. Argos Amphilochi, Mela 2, 3, 10 (Frick 2. § 54 Argi Amphilogii), u. Argos Amphilochicum, Plin. 4, 5.
-
11 Amphĭlŏchĭa
Amphĭlŏchĭa, ae, f. Amphilochie (contrée d'Acarnanie). - Amphĭlŏchi, ōrum, m.: les habitants d'Amphilochie. - Amphĭlŏchĭcus, a, um: d'Amphilochie. - Amphĭlŏchĭus, a, um: d'Amphilochie. -
12 Argos
Argos, n., u. (bes. in den cas. obliqu.) Argī, ōrum, m., I) die später Argolis (s. unten) genannte Landschaft im Peloponnes, die ganze Halbinsel zwischen dem argolischen u. saronischen Meerbusen; dah. poet. für Griechenland übh., Lucan. 10, 60. – II) die Hauptstadt der no. I gen. Landschaft, Argos, Argos Inachium od. Dipsium, Plin. 4, 18: aptum equis, Hor. carm. 1, 7, 9: Plur., Plaut. Amph. prol. 98. Hor. de art. poët. 118. Liv. 31, 25, 2; 32, 25, 11; 34, 23 sqq. u.a. (vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 715). – Dav.: A) Argēus, a, um (Ἀργειος), aus Argos, argivisch, poet. für griechisch übh., Tibur Argeo positum colono (vom Griechen Tiburnus), Hor.: u. so A. Tibur, Ov. (Cic. Tusc. 1, 113 jetzt Argiva sacerdos). – B) Argīvus, a, um (Ἀργειος, mit dem dig. Aeol. ἈργειFος), aus Argos (als Landschaft od. Stadt), argivisch, a) eig.: civitas, Arnob.: orator, Cic.: augur, d.i. Amphiaraus, Hor.: Iuno (als Schutzgöttin von Argos), Cic. u. Verg.: Damocles erat A., aus Argos, ein Argiver, Liv.: u. so Plur. subst., Argīvī, ōrum u. (poet.) ûm, m., die Argiver, Cic. u.a. vgl. Wesenberg u. Kühner Cic. Tusc. 1, 113. – b) poet. übtr. für griechisch übh., Verg. u. Hor.: Plur. subst., Argīvi, die Griechen, Verg. u.a. Dichter. – C) Argolis, lidis, f. (Ἀργολίς), 1) adi. argolisch, argivisch, Alcmene, Ov.: puppis, Ov. – 2) subst. a) die Argiver-————in, Ov. her. 6, 81 (wo Akk. das): miseris Argolisin (Dat. Plur.), Ov. Ibis 576. – b) die Landschaft Argolis (s. oben Argos no. I), Plin. 4 prooem. § 1. – Dav. Argolicus, a, um (Ἀργολικός), argolisch, sinus, Plin.: mare, Verg.: leo, der nemëische Löwe, Sen. poët. – Dichterisch für griechisch übh., duces, die Anführer im troj. Kriege, Ov.: reges, Verg.: classis, Ov.: navis, das Schiff Argo als Gestirn, Cic. Arat. 277. – D) Argus, a, um, aus Argos, argivisch, pater, Plaut. Amph. prol. 98: Plur. subst. Argī, ōrum, m., die Argiver, Sen. Thy. 119. – III) Argos Amphilochium, eine Stadt in Epirus, beim heutigen Neokhori, Liv. 38, 10, 1: dies. Argos Amphilochi, Mela 2, 3, 10 (Frick 2. § 54 Argi Amphilogii), u. Argos Amphilochicum, Plin. 4, 5.
См. также в других словарях:
AMPHILOCHI — populi Epiri in Acarnania, quorum urbs Amphilochia, et Argos Amphilochium sive Amphilochicum, etiam nunc Anfiolca incolis dicta. Amphilochi pagi meminit Hippoerates, l. 4. de morbis pop. In Graecia uspiam elt Amphilochi tumulus, locus Ciliciae.… … Hofmann J. Lexicon universale
Amphilochos (Sohn des Amphiaraos) — Amphilochos, der Sohn des Amphiaraos und der Eriphyle, war wie sein Vater und sein älterer Bruder Alkmaion, ein berühmter Seher. Nach dem Tod seines Vaters wurde er König von Argos. Inhaltsverzeichnis 1 Mythos 1.1 Zug der Epigonen 1.2… … Deutsch Wikipedia
MOPSUS — I. MOPSUS Deus Cilicum, cui divinos honores exhibebant, ut est apud Origenem l. 3. contr. Celsum; et ante eum ita Tertullian. de Anima, c. 46. Nam et oraculis hoc genus stipatus est orbis, ut Amphiarai apud Oropum. Mopsi in Cilicia, etc. Sed quis … Hofmann J. Lexicon universale