Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Ambracia

  • 1 Ambracia

    Ambracia, ae, f. (Ἀμβρακία, Stadt (u. Gegend) an der südl. Grenze von Epirus, eine Zeitlang Haupt-und Residenzstadt, am Arachthus oder Aretho, j. Arta, Enn. hed. 3. Varr. sat. Men. 403 ( aus Gell. 6, 16, 4). Liv. 38, 4, 1 sqq. Flor. 2, 9, 2. – Dav.: 1) Ambraciēnsis, e, ambracisch, legati, Liv. – Plur. subst., Ambraciēnsēs, ium, m., die Einw. von Ambracia, die Ambracier, Liv. – 2) Ambraciōtēs, ae, m. (Ἀμβρακιώτης), der aus Ambracia Gebürtige, -Stammende, der Ambrakiote, Cleombrotus Ambraciotes, Cic. Tusc. 1, 84 u. pro Scaur. 4 (in beiden Stellen Akk. -am). – insbes., Ambraciotes ille, v. Philosophen Kleombrotus, Lact. 3, 18, 9 (wo Nom. -es). – Ambraciotes (vinum), »ambracischer Wein«, Plin. 14, 76 (wo Akk. -en). – 3) Ambracius, a, um (Ἀμβράκιος), ambracisch, sinus, der ambracische Meerb., j. Golfo di Arta; hier erfocht Oktavian den Seesieg von Aktium, Liv. 38, 4, 1. Plin. 2, 205; poet. Plur. Ambracii sinus, Sil. 15, 300: dah. Ambraciae frondes, die Lorbeerkränze der Sieger in den aktischen Spielen, Stat. silv. 2, 2, 8.

    lateinisch-deutsches > Ambracia

  • 2 Ambracia

    Ambracia, ae, f. (Ἀμβρακία, Stadt (u. Gegend) an der südl. Grenze von Epirus, eine Zeitlang Haupt- und Residenzstadt, am Arachthus oder Aretho, j. Arta, Enn. hed. 3. Varr. sat. Men. 403 ( aus Gell. 6, 16, 4). Liv. 38, 4, 1 sqq. Flor. 2, 9, 2. – Dav.: 1) Ambraciēnsis, e, ambracisch, legati, Liv. – Plur. subst., Ambraciēnsēs, ium, m., die Einw. von Ambracia, die Ambracier, Liv. – 2) Ambraciōtēs, ae, m. (Ἀμβρακιώτης), der aus Ambracia Gebürtige, - Stammende, der Ambrakiote, Cleombrotus Ambraciotes, Cic. Tusc. 1, 84 u. pro Scaur. 4 (in beiden Stellen Akk. -am). – insbes., Ambraciotes ille, v. Philosophen Kleombrotus, Lact. 3, 18, 9 (wo Nom. -es). – Ambraciotes (vinum), »ambracischer Wein«, Plin. 14, 76 (wo Akk. -en). – 3) Ambracius, a, um (Ἀμβράκιος), ambracisch, sinus, der ambracische Meerb., j. Golfo di Arta; hier erfocht Oktavian den Seesieg von Aktium, Liv. 38, 4, 1. Plin. 2, 205; poet. Plur. Ambracii sinus, Sil. 15, 300: dah. Ambraciae frondes, die Lorbeerkränze der Sieger in den aktischen Spielen, Stat. silv. 2, 2, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Ambracia

  • 3 Ambracia

    Ambrăcĭa, ae, f., = Ambrakia,
    I.
    A town in the south of Epirus, upon the gulf of the same name, now Arta, Plin. 4, 1, 1, § 4; Cic. Ep. ad Brut. 6; Caes. B. C. 3, 36; Liv. 38, 4.—Hence,
    II.
    A.. Ambrăcĭ-ensis, e, adj., Ambracian, Liv. 38, 43.— Subst. plur., the inhabitants of Ambracia, Liv. 38, 43.—†
    B.
    Ambrăcĭōtēs, ae, m., = Ambrakiôtês, Ambracian; hence, vinum... Ambraciotes (v. abrotonites), Plin. 14, 7, 9, § 76.—
    C.
    Ambrăcĭus, a, um, adj., Ambracian (more freq. than Ambraciensis), Ov. H. 15, 164; Plin. 4, 1, 1, § 4:

    Sinus Ambracius,

    Liv. 38, 4; Mel. 2, 3, in which Octavius conquered Antony and Cleopatra in a naval engagement: Ambraciae frondes, i.e. the laurel crown of the victors in the Actian games (v. Actium and Actiacus), Stat. S. 2, 2, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Ambracia

  • 4 Ambrăcĭa

    Ambrăcĭa, ae, f. Ambracie (ville d'Epire).    - [gr]gr. Ἀμϐρακία.    - Ambrăcĭăs, ădis, f.: d'Ambracie.    - Ambrăcĭensis, e: d'Ambriacie, Ambriacien.    - Ambrăcĭenses, ĭum, m.: les habitants d'Ambracie.    - Ambrăcĭōtēs, ae, m.: d'Ambracie.    - [gr]gr. Ἀμϐρακιώτης.    - Ambrăcĭōtae, ārum, m.: les habitants d'Ambracie.    - Ambrăcĭus, a, um: d'Ambracie.

    Dictionarium latinogallicum > Ambrăcĭa

  • 5 Ambracia

        Ambracia ae, f    a town of Epirus, Cs., L., O.

    Latin-English dictionary > Ambracia

  • 6 Ambracia

    ae f.
    Амбракия, город в южн. Эпире Enn, Vr, L

    Латинско-русский словарь > Ambracia

  • 7 Ambracia

    s f sg 1
    Ambracie (GR)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Ambracia

  • 8 Ambracia

    Ἀμπρακία, ἡ.
    An Ambracian: Ἀμπρακιώτης, -ου, ὁ.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Ambracia

  • 9 Ambraciensis

    Ambrăcĭa, ae, f., = Ambrakia,
    I.
    A town in the south of Epirus, upon the gulf of the same name, now Arta, Plin. 4, 1, 1, § 4; Cic. Ep. ad Brut. 6; Caes. B. C. 3, 36; Liv. 38, 4.—Hence,
    II.
    A.. Ambrăcĭ-ensis, e, adj., Ambracian, Liv. 38, 43.— Subst. plur., the inhabitants of Ambracia, Liv. 38, 43.—†
    B.
    Ambrăcĭōtēs, ae, m., = Ambrakiôtês, Ambracian; hence, vinum... Ambraciotes (v. abrotonites), Plin. 14, 7, 9, § 76.—
    C.
    Ambrăcĭus, a, um, adj., Ambracian (more freq. than Ambraciensis), Ov. H. 15, 164; Plin. 4, 1, 1, § 4:

    Sinus Ambracius,

    Liv. 38, 4; Mel. 2, 3, in which Octavius conquered Antony and Cleopatra in a naval engagement: Ambraciae frondes, i.e. the laurel crown of the victors in the Actian games (v. Actium and Actiacus), Stat. S. 2, 2, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Ambraciensis

  • 10 Ambraciotes

    Ambrăcĭa, ae, f., = Ambrakia,
    I.
    A town in the south of Epirus, upon the gulf of the same name, now Arta, Plin. 4, 1, 1, § 4; Cic. Ep. ad Brut. 6; Caes. B. C. 3, 36; Liv. 38, 4.—Hence,
    II.
    A.. Ambrăcĭ-ensis, e, adj., Ambracian, Liv. 38, 43.— Subst. plur., the inhabitants of Ambracia, Liv. 38, 43.—†
    B.
    Ambrăcĭōtēs, ae, m., = Ambrakiôtês, Ambracian; hence, vinum... Ambraciotes (v. abrotonites), Plin. 14, 7, 9, § 76.—
    C.
    Ambrăcĭus, a, um, adj., Ambracian (more freq. than Ambraciensis), Ov. H. 15, 164; Plin. 4, 1, 1, § 4:

    Sinus Ambracius,

    Liv. 38, 4; Mel. 2, 3, in which Octavius conquered Antony and Cleopatra in a naval engagement: Ambraciae frondes, i.e. the laurel crown of the victors in the Actian games (v. Actium and Actiacus), Stat. S. 2, 2, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Ambraciotes

  • 11 Ambracius

    Ambrăcĭa, ae, f., = Ambrakia,
    I.
    A town in the south of Epirus, upon the gulf of the same name, now Arta, Plin. 4, 1, 1, § 4; Cic. Ep. ad Brut. 6; Caes. B. C. 3, 36; Liv. 38, 4.—Hence,
    II.
    A.. Ambrăcĭ-ensis, e, adj., Ambracian, Liv. 38, 43.— Subst. plur., the inhabitants of Ambracia, Liv. 38, 43.—†
    B.
    Ambrăcĭōtēs, ae, m., = Ambrakiôtês, Ambracian; hence, vinum... Ambraciotes (v. abrotonites), Plin. 14, 7, 9, § 76.—
    C.
    Ambrăcĭus, a, um, adj., Ambracian (more freq. than Ambraciensis), Ov. H. 15, 164; Plin. 4, 1, 1, § 4:

    Sinus Ambracius,

    Liv. 38, 4; Mel. 2, 3, in which Octavius conquered Antony and Cleopatra in a naval engagement: Ambraciae frondes, i.e. the laurel crown of the victors in the Actian games (v. Actium and Actiacus), Stat. S. 2, 2, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Ambracius

  • 12 Ambraciensis

    I Ambraciēnsis, e n. [ Ambracia ] II Ambraciēnsis, is m.

    Латинско-русский словарь > Ambraciensis

  • 13 Eroberung

    Eroberung, occupatio (Einnahme). – expugnatio (die Erstürmung). – die E. von Ambracia, Ambracia capta: die E. der Stadt, urbs expugnata. – die Eroberungen, bello od. armis od. per gladios parta(n. pl.): die E. des Lukullus. parta a Lucullo: alle Eroberungen, quidquid (armis) partum est: große Eroberungen machen, magnas terras expugnare: seine Eroberungensichern, firmo ea, quae bello subegi: behaupten, armis od. bello parta od. bl. parta retinere: die Eroberungen aufgeben, quae cepimus omittere (Ggstz. quae non habemus occupare – neue Eroberungen machen).

    deutsch-lateinisches > Eroberung

  • 14 Aratthus

    Aratthus, ī, m. (Ἄρατθος), Fluß in Epirus, der aus dem Lakmon u. den tymphëischen Bergen kommt u. südl. von Ambracia in den ambrac. Meerbusen mündet, j. Arta, Liv. 43, 21, 9 H. (Weißenb. Arachtus). Plin. 4, 4. – Ders. (nach Forbiger Handb. 3, 871. A. 25) Aretho, ontis, m., Liv. 38, 3, 11; 38, 4, 3.

    lateinisch-deutsches > Aratthus

  • 15 Cleombrotus

    Cleombrotus, ī, m. (Κλεόμβροτος), I) Heerführer der Lazedämonier, Cic. de off. 1, 84. – II) ein akademischer Philosoph aus Ambracia, Cic. pro Scaur. 4; Tusc. 1, 84. Lact. 3, 18, 10. Augustin. de civ. dei 1, 22.

    lateinisch-deutsches > Cleombrotus

  • 16 contribuo

    con-tribuo, tribuī, tribūtum, ere, seiner Bedeutung nach unser »mit etw. zusammenschlagen « = zu etw. schlagen, einem Ggstde. einverleiben, zuteilen, zuteilend verbinden, vereinigen, a) etw. als Teil mit einem Ganzen, α) im allg.: nec non Peneae nec Spercheides undae contribuere aliquid, steuerten bei, Ov.: ubi simul plura contribuuntur, Plin.: contributa remedia, Plin. – m. cum u. Abl., proprios cum alqo annos, Tibull. 1, 6, 64. – gew. m. Dat., novum examen apibus vetustate corruptis, Col.: alterum alteri, eins zum andern schlagen, werfen (Ggstz. velut duobus nominibus separatim respondere), Sen.: suos annos alci, Sen. – β) als publiz. t. t., teils einem Gebiete, einem Volke, einem Statthalter, einem Könige als zu dessen Jurisdiktion od. Oberhoheit gehörig, m. cum u. Abl., Calagurritani, qui erant cum Oscensibus contributi, Caes. b. c. 1, 60, 1. – m. bl. Dat., ager Gallicus, qui nunc Piceno contribuitur, Col.: Thessalos Xynias Aetolicum oppidum sibi contribuisse, Liv.: Locrenses c. Aetolis, Liv.: Ambracia, quae tum contribuerat se Aetolis, Liv.: c. Corinthum Achaeis in antiquum gentis concilium (Bund), Liv. – c. Uxiorum gentem subactam Susianorum satrapae, Curt.: regna alienigenis (Fremden = fremden Königen), Suet. – teils einem Bunde als Mitglied (s. Weißenb. Liv. 32, 19, 4), Elei per se ipsi quam per Romanos maluerunt Achaico contribui concilio, Liv.: Elei nuper in Achaicum contributi concilium, Liv. – teils einer Heeresabteilung, contributus ex legione III. Gallicae (sc. legioni), Corp. inscr. Lat. 8, 3157. – b) mehrere einzelne Ggstde. auf einen Punkt, zu einem Ganzen, gew. als publiz. t. t., m. in u. Akk., in unam urbem contributi (Ggstz. pagatim habitantes), Liv.: duas vel tres alvorum plebes in unum, zusammenstoßen, Col.: novos cives in octo tribus, acht (neuen) Tribus einverleiben, in acht (neue) Tr. vereinigen (Ggstz. in omnibus tribubus distribuere), Vell.: so auch in unam cohortem eos, qui de rege durius opinati fuerant (Ggstz. eos in colonias distribuere), Iustin. – m. ad u. Akk., c. urbes ad condendam Megalen polin, Liv. 32, 5, 5.

    lateinisch-deutsches > contribuo

  • 17 Aratthus

    Aratthus, ī, m. (Ἄρατθος), Fluß in Epirus, der aus dem Lakmon u. den tymphëischen Bergen kommt u. südl. von Ambracia in den ambrac. Meerbusen mündet, j. Arta, Liv. 43, 21, 9 H. (Weißenb. Arachtus). Plin. 4, 4. – Ders. (nach Forbiger Handb. 3, 871. A. 25) Aretho, ontis, m., Liv. 38, 3, 11; 38, 4, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Aratthus

  • 18 Cleombrotus

    Cleombrotus, ī, m. (Κλεόμβροτος), I) Heerführer der Lazedämonier, Cic. de off. 1, 84. – II) ein akademischer Philosoph aus Ambracia, Cic. pro Scaur. 4; Tusc. 1, 84. Lact. 3, 18, 10. Augustin. de civ. dei 1, 22.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Cleombrotus

  • 19 contribuo

    con-tribuo, tribuī, tribūtum, ere, seiner Bedeutung nach unser »mit etw. zusammenschlagen « = zu etw. schlagen, einem Ggstde. einverleiben, zuteilen, zuteilend verbinden, vereinigen, a) etw. als Teil mit einem Ganzen, α) im allg.: nec non Peneae nec Spercheides undae contribuere aliquid, steuerten bei, Ov.: ubi simul plura contribuuntur, Plin.: contributa remedia, Plin. – m. cum u. Abl., proprios cum alqo annos, Tibull. 1, 6, 64. – gew. m. Dat., novum examen apibus vetustate corruptis, Col.: alterum alteri, eins zum andern schlagen, werfen (Ggstz. velut duobus nominibus separatim respondere), Sen.: suos annos alci, Sen. – β) als publiz. t. t., teils einem Gebiete, einem Volke, einem Statthalter, einem Könige als zu dessen Jurisdiktion od. Oberhoheit gehörig, m. cum u. Abl., Calagurritani, qui erant cum Oscensibus contributi, Caes. b. c. 1, 60, 1. – m. bl. Dat., ager Gallicus, qui nunc Piceno contribuitur, Col.: Thessalos Xynias Aetolicum oppidum sibi contribuisse, Liv.: Locrenses c. Aetolis, Liv.: Ambracia, quae tum contribuerat se Aetolis, Liv.: c. Corinthum Achaeis in antiquum gentis concilium (Bund), Liv. – c. Uxiorum gentem subactam Susianorum satrapae, Curt.: regna alienigenis (Fremden = fremden Königen), Suet. – teils einem Bunde als Mitglied (s. Weißenb. Liv. 32, 19, 4), Elei per se ipsi quam per Romanos maluerunt Achaico
    ————
    contribui concilio, Liv.: Elei nuper in Achaicum contributi concilium, Liv. – teils einer Heeresabteilung, contributus ex legione III. Gallicae (sc. legioni), Corp. inscr. Lat. 8, 3157. – b) mehrere einzelne Ggstde. auf einen Punkt, zu einem Ganzen, gew. als publiz. t. t., m. in u. Akk., in unam urbem contributi (Ggstz. pagatim habitantes), Liv.: duas vel tres alvorum plebes in unum, zusammenstoßen, Col.: novos cives in octo tribus, acht (neuen) Tribus einverleiben, in acht (neue) Tr. vereinigen (Ggstz. in omnibus tribubus distribuere), Vell.: so auch in unam cohortem eos, qui de rege durius opinati fuerant (Ggstz. eos in colonias distribuere), Iustin. – m. ad u. Akk., c. urbes ad condendam Megalen polin, Liv. 32, 5, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contribuo

  • 20 certō

        certō āvī, ātus, āre, freq.    [certus], to match, vie with, fight, contend, struggle, combat, do battle: armis cum hoste, an venenis?: pugnis, calcibus: proelio, S.: de salute, Ta.: de ambiguo agro bello, L.: acie, V.: animis iniquis, V.: in Bruti salute certatur: maximā vi certatur, S. — Fig., to contend, struggle, strive: inter se quo iure certarent: in centumvirali iudicio: provocatione, L.: si quid se iudice certes, H.: foro si res certabitur olim, be tried, H.: cui (multae) certandae cum dies advenisset, L.: certata lite deorum Ambracia, the subject of arbitration, O.: quicum omni ratione certandum sit: (carmina) certantia iudice Tarpā, recited in competition, H. — To contend, compete, wrestle, struggle, strive, vie, match: cursu cum aequalibus, S.: si nautae certarent, quis eorum potissimum gubernaret: dic, mecum quo pignore certes (in music), V.: Carmine vilem ob hircum, H.: solus tibi certat Amyntas, is your only rival, V.: Certent et cycnis ululae, V.—With inf: Phoebum superare canendo, V.: aequales certat superare legendo (violas), O.: inter se eruere quercum, V.: praedas certantes agere, with all their might, S.: Avidi gloriae certantes murum petere, striving to outdo one another, S.—Fig., to compete, vie, emulate, rival: Benedictis si certasset, T.: cum civibus de virtute, S.: cum aliorum improbitate: contumaciā adversus nobiles, L.: vobiscum de amore rei p.: virtute oportere, non genere certari.—Poet.: viridique certat Baca Venafro, H.: decerpens Certantem uvam purpurae, H.: (hunc) tergeminis tollere honoribus (i. e. tollendo), H.
    * * *
    I
    certare, certavi, certatus V
    vie (with), contest, contend/struggle (at law/politics), dispute; fight, strive
    II
    certius, certissime ADV
    certainly, definitely, really, for certain/a fact, truly; surely, firmly

    Latin-English dictionary > certō

См. также в других словарях:

  • Ambracia — Ambracia, occasionally Ampracia (Greek: ancient Ἀμπρακία; modern Αμβρακία), was an ancient Corinthian colony, situated about 7 miles from the Ambracian Gulf in Greece, on a bend of the navigable river Arachthos (or Aratthus), in the midst of a… …   Wikipedia

  • Ambracia — AMBRACIA, æ, Gr. Ἀμβρακία, ας, (⇒ Tab. XIV.) des Apollo Tochter, von der die Stadt Ambracia in Epirus den Namen führete. Ant. Liberal. Met. c. 4 …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Ambracia — Ambracĭa (Ambrakia), alte Stadt in Epirus, am Arachthos, nördl. Zufluß des Ambrakischen Golfs (Busen von Arta), eine korinth. Kolonie, das heutige Arta …   Kleines Konversations-Lexikon

  • AMBRACIA — civitas nobilis Thesprotiae, Epiri, iuxta Acherontem fluv. ad Ambraceo Thesproti filio dicta, prius Epuia, et Paralia, Larta vulgo vel Ambrachia: longirud. 46. 40. latirud. 39. 29. Pyrrhi regia finit, quam Alexander M. liberam esse iussit,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Epigonus of Ambracia — (Greek:Επίγονος Αμβρακιώτης) (6th century BC) was a Greek musician from Ambracia in South Epirus, who was admitted to a citizenship at Sicyon, where he lived, performed and taught. The Epigonion (string instrument) was invented, or at least… …   Wikipedia

  • Epicrates of Ambracia — (Greek: Επικράτης Αμβρακιώτης), was an Ambraciote who lived in Athens, a comic poet of the Middle Comedy, ac­cording to the testimony of Athenaeus (x. p. 422, f.), confirmed by extant fragments of his plays, in which he ridicules Plato and his… …   Wikipedia

  • Silanus of Ambracia — Silanus (Greek: Σιλανός) of Ambracia was a soothsayer in Xenophon s Anabasis . In 401 BC, he accompanied Cyrus the Younger in an expedition against Artaxerxes. When Silanus provided Cyrus with a successful prediction, he was rewarded with 3000… …   Wikipedia

  • АМБРАКИЯ —    • Ambracia,          Άμβρακία, Άμπρακία, н. Арта, значительный город в эпирской области Феспротиде невдалеке от Арахфа, в 80 стадиях к северу от берега залива, называвшегося по имени города Амбракийским: sinus Ambracius (залив Арты); ок. 660 г …   Реальный словарь классических древностей

  • List of ancient Epirotes — This list refers to inhabitants of Ancient Epirus Mythology*Ambrax, Ambracia *Chaon *Echetus King of Epirus. *Epirus (mythology),Theban,died in Epirus. *Kallidike Queen of Thesprotians wife of Odysseus *Molossus *Thesprotus *Tyrimmas, King of… …   Wikipedia

  • Anfiloquía — Saltar a navegación, búsqueda Anfiloquía fue un distrito de la costa del Golfo de Ambracia, en la antigua Grecia. Tenía al norte a Ambracia y al sur a los agreos y no se extendía hacia el interior. Estaba poblada por los anfiloquios que podrían… …   Wikipedia Español

  • Arta — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos del término, ver Arta (desambiguación) 39°9′28″N 20°59′12″E / 39.15778 …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»