Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Amantia

  • 1 Ămantĭa

    Ămantĭa, ae, f. Amantia (ville d'Epire).    - Ămantĭāni, ōrum, m.: les habitants d'Amantia.    - Ămantes, ĭum, m.: les habitants d'Amantia.    - Ămantīni, ōrum, m.: Plin. les habitants d'Amantia.

    Dictionarium latinogallicum > Ămantĭa

  • 2 Amantia

    Ămantĭa, ae, f., = Amantia, Ptol., name of two towns of Illyricum, one inland, and the other on the coast, now Nivitza, Cic. Phil. 11, 11; Caes. B. C. 3, 40.— Its inhabitants, Ămantĭāni, ōrum, m., Caes. B. C. 3, 12.— Ămantīni, ōrum, m., Plin. 4, 10, 17, § 35.— Ămantes, um, m., Plin. 3, 23, 26, § 145.

    Lewis & Short latin dictionary > Amantia

  • 3 Amantia

    Amantia, ae, f. (Ἀμαντία), eine Stadt im griech. Illyrien, in einiger Entfernung von der Küste, j. Nivitza, Cic. Phil. 11, 26; mit einer Landschaft gleichen Namens, Caes. b.c. 3, 40, 5. – deren Bewohner Amantiānī, ōrum, m., die Amantianer, Caes. b.c. 3, 12, 3, od. Amantīnī, ōrum, m., die Amantiner, Plin. 4, 35, od. Amantēs, um, m., die Amanter, Plin. 3, 145.

    lateinisch-deutsches > Amantia

  • 4 Amantia

    Amantia, ae, f. (Ἀμαντία), eine Stadt im griech. Illyrien, in einiger Entfernung von der Küste, j. Nivitza, Cic. Phil. 11, 26; mit einer Landschaft gleichen Namens, Caes. b.c. 3, 40, 5. – deren Bewohner Amantiānī, ōrum, m., die Amantianer, Caes. b.c. 3, 12, 3, od. Amantīnī, ōrum, m., die Amantiner, Plin. 4, 35, od. Amantēs, um, m., die Amanter, Plin. 3, 145.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Amantia

  • 5 Amantia

    ae f.
    Амантия, город и область в сев.-зап. Эпире C, Cs

    Латинско-русский словарь > Amantia

  • 6 Amantes

    Ămantĭa, ae, f., = Amantia, Ptol., name of two towns of Illyricum, one inland, and the other on the coast, now Nivitza, Cic. Phil. 11, 11; Caes. B. C. 3, 40.— Its inhabitants, Ămantĭāni, ōrum, m., Caes. B. C. 3, 12.— Ămantīni, ōrum, m., Plin. 4, 10, 17, § 35.— Ămantes, um, m., Plin. 3, 23, 26, § 145.

    Lewis & Short latin dictionary > Amantes

  • 7 Amantiani

    Ămantĭa, ae, f., = Amantia, Ptol., name of two towns of Illyricum, one inland, and the other on the coast, now Nivitza, Cic. Phil. 11, 11; Caes. B. C. 3, 40.— Its inhabitants, Ămantĭāni, ōrum, m., Caes. B. C. 3, 12.— Ămantīni, ōrum, m., Plin. 4, 10, 17, § 35.— Ămantes, um, m., Plin. 3, 23, 26, § 145.

    Lewis & Short latin dictionary > Amantiani

  • 8 Amantini

    Ămantĭa, ae, f., = Amantia, Ptol., name of two towns of Illyricum, one inland, and the other on the coast, now Nivitza, Cic. Phil. 11, 11; Caes. B. C. 3, 40.— Its inhabitants, Ămantĭāni, ōrum, m., Caes. B. C. 3, 12.— Ămantīni, ōrum, m., Plin. 4, 10, 17, § 35.— Ămantes, um, m., Plin. 3, 23, 26, § 145.

    Lewis & Short latin dictionary > Amantini

  • 9 Amantiani

    Amantiānī и Amantīnī, ōrum m.

    Латинско-русский словарь > Amantiani

  • 10 amans

    amāns, antis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. amo), I) aktiv, jmd. od. etw. liebend, gegen jmd. gut gesinnt, ihm zugetan, liebevoll teilnehmend, ein Freund, A) adi.: 1) eig.: frater amantissimus, Cic.: uxor amantissima, Tac.: m. Genet., homines amantes tui, Cic.: boni cives amantes patriae, Cic.: amans rei publicae (ein Patriot), amans suorum, Vopisc.: tui amantior, Cic.: amantissimus quidam filii, ein überaus zärtlicher Vater, Val. Max.: amantissimus rei publicae, Cic.: amantissima nostri natura, die so gütige N., Sen.: quid homine aliorum (gegen a.) amantius, Sen.: fuit similitudinis quam pulchritudinis amantior, sah mehr auf usw., Quint. – 2) meton. von Dingen, durch die Liebe an den Tag gelegt wird, liebevoll, freundlich, liebreich, lieb, amantia verba, Ov.: nomen amantius, Cic.: amantissima verba, Cic.: mea fidelissima atque amantissima consilia, Cic.: nihil potuit fieri amantius, ich hätte nicht freundlicher (freundschaftlicher) handeln können, Cic. – B) subst. comm., der, die Liebende, Verliebte, ein Liebhaber (in einzelnen Fällen; vgl. amator), Ter. u.a.: incautus amans, Verg.: neglectus amans, Ov.: bes. im Plur., Cic. u.a. – hoc ipsum amantis est m. folg. Infin., Plin. ep. 1, 14, 10. – II) Superl. amantissimus passiv, a) von Pers., innigst geliebt, herzlieb, vale mi amicissime, vale mi amantissime, Fronto ad M. Caes. 2, 10 (13) extr.: u. so Sever. b. Capit. Albin. 7, 3. Hier. ep. 65, 8; 130, 7. Augustin, ep. 32, 1 u. 91, 3: mulier optima have, omnium amantissima, Corp. inscr. Lat. 11, 6578. Vgl. Paucker Spicil. p. 187. A. 43. – b) v. Lebl., allerliebst, amantissimae vineae, Vulg. Amos 5, 11. – neutr. pl. subst., amantissima eorum, das, was ihnen am liebsten ist, Vulg. Isai. 44, 9: amantissima uteris, Vulg. Os. 9, 16. – / Genet Plur. bei Dichtern auch amantum, zB. Plaut. Pseud. 66. Ov. art. am. 1, 633.

    lateinisch-deutsches > amans

  • 11 Ămantes

    Ămantes, ĭum, m. → Amantia.

    Dictionarium latinogallicum > Ămantes

  • 12 Adamantia

    s f sg 1
    Amantia (I)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Adamantia

  • 13 amans

    amāns, antis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. amo), I) aktiv, jmd. od. etw. liebend, gegen jmd. gut gesinnt, ihm zugetan, liebevoll teilnehmend, ein Freund, A) adi.: 1) eig.: frater amantissimus, Cic.: uxor amantissima, Tac.: m. Genet., homines amantes tui, Cic.: boni cives amantes patriae, Cic.: amans rei publicae (ein Patriot), amans suorum, Vopisc.: tui amantior, Cic.: amantissimus quidam filii, ein überaus zärtlicher Vater, Val. Max.: amantissimus rei publicae, Cic.: amantissima nostri natura, die so gütige N., Sen.: quid homine aliorum (gegen a.) amantius, Sen.: fuit similitudinis quam pulchritudinis amantior, sah mehr auf usw., Quint. – 2) meton. von Dingen, durch die Liebe an den Tag gelegt wird, liebevoll, freundlich, liebreich, lieb, amantia verba, Ov.: nomen amantius, Cic.: amantissima verba, Cic.: mea fidelissima atque amantissima consilia, Cic.: nihil potuit fieri amantius, ich hätte nicht freundlicher (freundschaftlicher) handeln können, Cic. – B) subst. comm., der, die Liebende, Verliebte, ein Liebhaber (in einzelnen Fällen; vgl. amator), Ter. u.a.: incautus amans, Verg.: neglectus amans, Ov.: bes. im Plur., Cic. u.a. – hoc ipsum amantis est m. folg. Infin., Plin. ep. 1, 14, 10. – II) Superl. amantissimus passiv, a) von Pers., innigst geliebt, herzlieb, vale mi amicissime, vale mi amantissime, Fronto ad M.
    ————
    Caes. 2, 10 (13) extr.: u. so Sever. b. Capit. Albin. 7, 3. Hier. ep. 65, 8; 130, 7. Augustin, ep. 32, 1 u. 91, 3: mulier optima have, omnium amantissima, Corp. inscr. Lat. 11, 6578. Vgl. Paucker Spicil. p. 187. A. 43. – b) v. Lebl., allerliebst, amantissimae vineae, Vulg. Amos 5, 11. – neutr. pl. subst., amantissima eorum, das, was ihnen am liebsten ist, Vulg. Isai. 44, 9: amantissima uteris, Vulg. Os. 9, 16. – Genet Plur. bei Dichtern auch amantum, zB. Plaut. Pseud. 66. Ov. art. am. 1, 633.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > amans

  • 14 importo

    importo ( inp-), āvi, ātum, 1, v. a. [inporto], to bring, carry, or convey into, to bring in from abroad, to import (class.).
    I.
    Lit.:

    qui (D. Laelius) commeatus Bullide atque Amantia importari in oppidum prohibebat,

    Caes. B. C. 3, 40, 5:

    vinum ad se omnino importari non sinunt,

    id. B. G. 4, 2 fin.:

    ullam rem ad se,

    id. ib. init.; cf. id. ib. 1, 1, 3:

    aere utuntur importato,

    id. ib. 5, 12, 5; so,

    frumentum,

    id. B. C. 3, 42 fin.:

    jumenta,

    id. B. G. 4, 2, 2:

    instrumentum balinei,

    Vell. 2, 114, 2; Varr. R. R. 1, 16, 3:

    grandines Septentrio importat et Corus,

    Plin. 2, 47, 48, § 126.—
    II.
    Trop., to introduce, bring about, occasion, cause:

    importantur non merces solum adventiciae, sed etiam mores,

    Cic. Rep. 2, 4:

    facile patior, non esse nos transmarinis nec importatis artibus eruditos, sed genuinis domesticisque virtutibus, id. ib, 2, 15: si quid importetur nobis incommodi, propulsemus,

    id. Off. 2, 5, 18; cf.:

    plura detrimenta publicis rebus quam adjumenta per homines eloquentissimos importata,

    id. de Or. 1, 9, 38:

    calamitatem alicui,

    id. Sest. 69, 146:

    pestem aut incolumem famam alicui,

    id. Deiot. 15, 43:

    luctum alicui,

    Phaedr. 1, 28, 6:

    fecunditatem feminis, rabiem viris (vinum),

    Plin. 14, 18, 22, § 116:

    odium libellis,

    Hor. Ep. 1, 13, 5:

    (perturbationes animi) important aegritudines anxias atque acerbas,

    Cic. Tusc. 4, 15, 34; so,

    suspicionem,

    id. Fil. Fam. 16, 21, 6:

    fraudem aut periculum,

    Liv. 39, 14, 4:

    ignominiam (crimen),

    Dig. 50, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > importo

  • 15 inporto

    importo ( inp-), āvi, ātum, 1, v. a. [inporto], to bring, carry, or convey into, to bring in from abroad, to import (class.).
    I.
    Lit.:

    qui (D. Laelius) commeatus Bullide atque Amantia importari in oppidum prohibebat,

    Caes. B. C. 3, 40, 5:

    vinum ad se omnino importari non sinunt,

    id. B. G. 4, 2 fin.:

    ullam rem ad se,

    id. ib. init.; cf. id. ib. 1, 1, 3:

    aere utuntur importato,

    id. ib. 5, 12, 5; so,

    frumentum,

    id. B. C. 3, 42 fin.:

    jumenta,

    id. B. G. 4, 2, 2:

    instrumentum balinei,

    Vell. 2, 114, 2; Varr. R. R. 1, 16, 3:

    grandines Septentrio importat et Corus,

    Plin. 2, 47, 48, § 126.—
    II.
    Trop., to introduce, bring about, occasion, cause:

    importantur non merces solum adventiciae, sed etiam mores,

    Cic. Rep. 2, 4:

    facile patior, non esse nos transmarinis nec importatis artibus eruditos, sed genuinis domesticisque virtutibus, id. ib, 2, 15: si quid importetur nobis incommodi, propulsemus,

    id. Off. 2, 5, 18; cf.:

    plura detrimenta publicis rebus quam adjumenta per homines eloquentissimos importata,

    id. de Or. 1, 9, 38:

    calamitatem alicui,

    id. Sest. 69, 146:

    pestem aut incolumem famam alicui,

    id. Deiot. 15, 43:

    luctum alicui,

    Phaedr. 1, 28, 6:

    fecunditatem feminis, rabiem viris (vinum),

    Plin. 14, 18, 22, § 116:

    odium libellis,

    Hor. Ep. 1, 13, 5:

    (perturbationes animi) important aegritudines anxias atque acerbas,

    Cic. Tusc. 4, 15, 34; so,

    suspicionem,

    id. Fil. Fam. 16, 21, 6:

    fraudem aut periculum,

    Liv. 39, 14, 4:

    ignominiam (crimen),

    Dig. 50, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > inporto

  • 16 ἀμάρα

    Grammatical information: f.
    Other forms: ( ἁμ- ?), Ion. ἀμάρη
    Origin: XX [etym. unknown]
    Etymology: The Hesychius gloss is interesting as it gives a reconstruction for the supposed origin; *ἀμα-ρόη; the idea is incorrect, of course. - Connected with δι-, ἐξ-αμᾶν as meaning `dig out', ἄμη `shovel' (Schulze Q. 365f., Solmsen Wortforschung 194ff.). Crönert s. v. reminds of Cypr. ἀμιραφι. - Now considered cognate with Hitt. amii̯ar(a)- `canal': G. Neumann, Heth. u. luw. Sprachgut 91f, Laroche, BSL 51, XXXIII. (But the words have only am- in common.) Oriental loanword? But it could as well be a word from the Greek-Anatolian substratum. - Cf. also Alb. amë `river-bed, source' and river names like Amantia, Amana, Amara etc., Krahe Beitr. z. Namenforschung 4, 52f. Cf. Kuiper, Nowele 25, 1995, 73-5. This comparison is formally better than that with Hittite. - Cf. ἀμαρία.
    Page in Frisk: 1,86

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἀμάρα

См. также в других словарях:

  • Amantia — steht für: einen Ort in der Ashanti Region in Ghana, siehe Amantia (Ghana) eine antike illyrische Stadt, siehe Amantia (Illyrien) ein Titularbistum der römisch katholischen Kirche, siehe Amantia (Titularbistum) …   Deutsch Wikipedia

  • AMANTIA — I. AMANTIA urbs Brutiorum litoralis Cedreno, apud sinum Napitinum ex adverso Tropaeae, sub eodem Episcopo qui Archiepiscopo Rhegino subest, in Calabria citeriore a Consentia 16. mill. pass. longitud. 40. 12. latitud. 39. 15. Quibusdam Adamantia;… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Amantia — For the mushroom see Amanita muscaria Amantia was an Illyrian hilltop settlement [In An Inventory of Archaic and Classical Poleis by Mogens Herman, ISBN 0198140991, 2004, page 342] with a walled enclosure 500 m long and 60 m wide. The walls were… …   Wikipedia

  • Amantia — musmirė statusas T sritis ekologija ir aplinkotyra apibrėžtis Musmirinių šeimos grybų gentis (Amanita). Skiriama Amantia100 rūšių (Lietuvoje 15). Paplitusi visuose žemynuose. Auga miškuose, parkuose, pievose, kartais ant medienos. Daugelis rūšių… …   Ekologijos terminų aiškinamasis žodynas

  • Amantia (Illyrien) — Amantia war eine antike illyrische Stadt. Ihre Ruinen befinden sich im Süden Albaniens etwa 30 Kilometer östlich von Vlora. Inhaltsverzeichnis 1 Geschichte 2 Funde 3 Sonstiges 4 Nachweise …   Deutsch Wikipedia

  • Amantia (Titularbistum) — Amantia ist ein Titularbistum der römisch katholischen Kirche. Es geht zurück auf einen untergegangenen Bischofssitz in der gleichnamigen antiken Stadt, die in der römischen Provinz Epirus Novus lag. Er war der Kirchenprovinz Dyrrachium… …   Deutsch Wikipedia

  • АМАНТИЯ —    • Amantĭa,          город в греческой Иллирии (Caes. b. c. 3, 12. 40), н. Нивица …   Реальный словарь классических древностей

  • Northern Epirus — Note: For the autonomous state formed in the region at 1914, see: Autonomous Republic of Northern Epirus. The region of Epirus, stretching across Greece and Albania. Legend grey: Approximate extent of Epirus in antiquity orange: Greek periphery… …   Wikipedia

  • Liburnians — Liburnia in the age of the Roman conquest The Liburnians (or Liburni, Greek: Λιβυρνοί)[1] were an ancient Illyrian tribe inhabiting the district called Liburnia, a coastal region of the northeastern Adriatic between the rivers Arsia (Raša) and… …   Wikipedia

  • Valona — Vlora DEC …   Deutsch Wikipedia

  • Vlorë — Vlora DEC …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»