Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Amȳclaeus

  • 1 Amȳclaeus

        Amȳclaeus    [Amyclae, I.], of Amyclae, Laconian, V.

    Latin-English dictionary > Amȳclaeus

  • 2 Amyclaeus

    Ămyclae, ārum, f., = Amuklai.
    I.
    A town in Laconia, in a beautiful, fertile region, the residence of Tyndarus and the birthplace of Castor and Pollux; also renowned on account of its temple and Colossus of Apollo, now Agios Kyriaki, Mart. 9, 104; Ov. M. 8, 314; cf. Mann. Graec. 616. —
    II.
    An unknown town in Latium, between Cajeta and Tarracina, Verg. A. 10, 564, called tacitae, as being conquered because it was forbidden to announce the approach of an enemy; cf. Serv. ad h. l.; Sil. 8, 35, and Mann. Ital. 1, 681.—Hence,
    III.
    Derivv.
    A.
    Ămyclaeus, a, um, of Amyclœ ( in Laconia):

    canis,

    Verg. G. 3, 345:

    fratres,

    Castor and Pollux, Stat. Th. 7, 413; cf. Ov. H. 8, 71: corona, which were received in pugilistic games, very freq. in Amyclae, Mart. 9, 74.—Poet for Spartan, Sil. 6, 504.—
    B.
    Ămyclānus, a, um, belonging to Amyclœ in Latium, Plin. 14, 6, 8, § 61.

    Lewis & Short latin dictionary > Amyclaeus

  • 3 Amyclaeus

    a, um [ Amyclae ]
    Amyclaei fratres VCastor и Pollux
    2) спартанский, лаконский (canis V; venenum M)
    A. nepos SilClaudius Nero (так как gens Claudia была, по преданию, спартанского происхождения)

    Латинско-русский словарь > Amyclaeus

  • 4 anser

    I ānser, eris m., изредка f.
    a. femina Colгусыня
    a. mas Colгусак
    a. Amyclaeus V — Юпитер, явившийся Леде в образе лебедя (в Амиклах, Лакония)
    II Ānser, eris m.
    Ансер, римск. эротический поэт (ок. 40 г. до н. э.) O

    Латинско-русский словарь > anser

  • 5 antonomasia

    ae f. (греч.) ритор.
    антономасия (фигура замены собственного имени эпитетом, напр.: eversor Carthaginis вместо Scipio, anser Amyclaeus вместо Juppiter Q)

    Латинско-русский словарь > antonomasia

  • 6 thallus

    ī m. (греч.)
    th. Amyclaeus Vмасличная или миртовая ветвь

    Латинско-русский словарь > thallus

  • 7 Amyclae

    Amyclae (Amynclae, Amunclae, Amunculae), ārum, f. (Ἀμύκλαι), I) Stadt in Lakonien, in der Nähe von Therapnä, 20 Stadien südöstl. von Sparta, Sitz des Tyndarus, Heimat der Dioskuren, der Helena u. Klytämnestra, mit einem Heiligtum u. Koloß des Apollo Amykläus, bei dem jährlich die Hyazinthien ( Hyacinthia) gefeiert wurden, *Acc. tr. 266. Liv. 34, 28, 12. Ov. met. 8, 314. Sil. 2, 434; 4, 358: virides, Stat. Theb. 9, 769. Vgl. unten no. II. – II) alte (nach der Sage achäisch-lakonische Pflanz-)Stadt in Latium zwischen Kajeta u. Terracina, an dem nach ihr benannten sumpfigen sinus Amyclanus (s. unten), von den Bewohnern wegen giftiger Schlangen verlassen, nach Plin. 3, 59 (wo Amyclae sive Amynclae od. Amunclae) u. 8, 104 (wo Amynclae; vgl. unten Amyclanus a.E.). Solin. 2, 32 (wo Amunclae): Fundanae Am., die fundanische Flur von Am., Mart. 13, 115 (vgl. Fundi): Am. tacitae, das schweigsame A. (nach einer andern Auslegung übtr. von Amyclae no. I, das von den Dorern überrumpelt wurde, weil man, ärgerlich über falsche Gerüchte von dem Anrücken eines Feindes, durch ein Gesetz verbot, ferner von den Feinden zu sprechen), Verg. Aen. 10, 564 (s. Serviuszur St.); vgl. Amunculas tacendo periisse audio, Afran. 275: quas evertere silentia, Amyclae, Sil. 8, 528; u. so Pervig. Ven. 92: u. sprichw., Amyclis ipsis taciturnior ero, Sidon. ep. 8, 6; vgl. taciturne, Amyclas qui silendo viceris, Auson. prof. 16, 6. p. 65 Schenkl. – Dav.: a) Amyclaeus, a, um, zu Amyklä (in Lakonien) gehörig, amykläisch, fratres, die Dioskuren, Verg.: mater, Leda, Stat.: olores, weil Jupiter als Schwan zu Leda kam, Stat.: pluma, Schwanenfeder, Mart.: ductor, Xanthippus aus Amyklä, Sil.: Canopus, so benannt nach Kanopus aus A., dem Steuermann des Menelaus, Sil.: corona, in den Kampfspielen der Hyazinthien errungen (s. oben), Mart. – dah. poet. = spartanisch, canis, Verg.: ahena, lakonischer Purpur, Ov.: dass. venenum, Mart.: nepos, Klaudius Nero, weil die Klaudier ( gens Claudia) von Sabinern u. diese von Spartanern abstammen sollten, Sil. – b) Amynclānus, a, um, zu Amyklä (in Latium) gehörig, amyklanisch, sinus, der Meerbusen von Kajeta, j. »Bai von Gaëta«, Plin. 14, 61.

    lateinisch-deutsches > Amyclae

  • 8 thallus [1]

    1. thallus, ī, m. (θάλλος), der grüne Stengel, Zweig, der Zwiebeln, Colum. 11, 3, 58. Pallad. 8, 24, 4: Amyclaeus, viell. Myrtenzweig, Ps. Verg. Cir. 376.

    lateinisch-deutsches > thallus [1]

  • 9 Ămyclae

    Ămyclae, ārum, f. Amyclées. [st2]1 [-] ville de Laconie. [st2]2 [-] ville du Latium.    - [gr]gr. Ἀμύκλαι.    - Ămyclaeus, a, um: d'Amyclées.    - Ămyclānus, a, um: d'Amyclées.

    Dictionarium latinogallicum > Ămyclae

  • 10 Amyclae

    Amyclae (Amynclae, Amunclae, Amunculae), ārum, f. (Ἀμύκλαι), I) Stadt in Lakonien, in der Nähe von Therapnä, 20 Stadien südöstl. von Sparta, Sitz des Tyndarus, Heimat der Dioskuren, der Helena u. Klytämnestra, mit einem Heiligtum u. Koloß des Apollo Amykläus, bei dem jährlich die Hyazinthien ( Hyacinthia) gefeiert wurden, *Acc. tr. 266. Liv. 34, 28, 12. Ov. met. 8, 314. Sil. 2, 434; 4, 358: virides, Stat. Theb. 9, 769. Vgl. unten no. II. – II) alte (nach der Sage achäisch-lakonische Pflanz-)Stadt in Latium zwischen Kajeta u. Terracina, an dem nach ihr benannten sumpfigen sinus Amyclanus (s. unten), von den Bewohnern wegen giftiger Schlangen verlassen, nach Plin. 3, 59 (wo Amyclae sive Amynclae od. Amunclae) u. 8, 104 (wo Amynclae; vgl. unten Amyclanus a.E.). Solin. 2, 32 (wo Amunclae): Fundanae Am., die fundanische Flur von Am., Mart. 13, 115 (vgl. Fundi): Am. tacitae, das schweigsame A. (nach einer andern Auslegung übtr. von Amyclae no. I, das von den Dorern überrumpelt wurde, weil man, ärgerlich über falsche Gerüchte von dem Anrücken eines Feindes, durch ein Gesetz verbot, ferner von den Feinden zu sprechen), Verg. Aen. 10, 564 (s. Serviuszur St.); vgl. Amunculas tacendo periisse audio, Afran. 275: quas evertere silentia, Amyclae, Sil. 8, 528; u. so Pervig. Ven. 92: u. sprichw.,
    ————
    Amyclis ipsis taciturnior ero, Sidon. ep. 8, 6; vgl. taciturne, Amyclas qui silendo viceris, Auson. prof. 16, 6. p. 65 Schenkl. – Dav.: a) Amyclaeus, a, um, zu Amyklä (in Lakonien) gehörig, amykläisch, fratres, die Dioskuren, Verg.: mater, Leda, Stat.: olores, weil Jupiter als Schwan zu Leda kam, Stat.: pluma, Schwanenfeder, Mart.: ductor, Xanthippus aus Amyklä, Sil.: Canopus, so benannt nach Kanopus aus A., dem Steuermann des Menelaus, Sil.: corona, in den Kampfspielen der Hyazinthien errungen (s. oben), Mart. – dah. poet. = spartanisch, canis, Verg.: ahena, lakonischer Purpur, Ov.: dass. venenum, Mart.: nepos, Klaudius Nero, weil die Klaudier ( gens Claudia) von Sabinern u. diese von Spartanern abstammen sollten, Sil. – b) Amynclānus, a, um, zu Amyklä (in Latium) gehörig, amyklanisch, sinus, der Meerbusen von Kajeta, j. »Bai von Gaëta«, Plin. 14, 61.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Amyclae

  • 11 thallus

    1. thallus, ī, m. (θάλλος), der grüne Stengel, Zweig, der Zwiebeln, Colum. 11, 3, 58. Pallad. 8, 24, 4: Amyclaeus, viell. Myrtenzweig, Ps. Verg. Cir. 376.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > thallus

  • 12 Amyclae

    Ămyclae, ārum, f., = Amuklai.
    I.
    A town in Laconia, in a beautiful, fertile region, the residence of Tyndarus and the birthplace of Castor and Pollux; also renowned on account of its temple and Colossus of Apollo, now Agios Kyriaki, Mart. 9, 104; Ov. M. 8, 314; cf. Mann. Graec. 616. —
    II.
    An unknown town in Latium, between Cajeta and Tarracina, Verg. A. 10, 564, called tacitae, as being conquered because it was forbidden to announce the approach of an enemy; cf. Serv. ad h. l.; Sil. 8, 35, and Mann. Ital. 1, 681.—Hence,
    III.
    Derivv.
    A.
    Ămyclaeus, a, um, of Amyclœ ( in Laconia):

    canis,

    Verg. G. 3, 345:

    fratres,

    Castor and Pollux, Stat. Th. 7, 413; cf. Ov. H. 8, 71: corona, which were received in pugilistic games, very freq. in Amyclae, Mart. 9, 74.—Poet for Spartan, Sil. 6, 504.—
    B.
    Ămyclānus, a, um, belonging to Amyclœ in Latium, Plin. 14, 6, 8, § 61.

    Lewis & Short latin dictionary > Amyclae

  • 13 Amyclanus

    Ămyclae, ārum, f., = Amuklai.
    I.
    A town in Laconia, in a beautiful, fertile region, the residence of Tyndarus and the birthplace of Castor and Pollux; also renowned on account of its temple and Colossus of Apollo, now Agios Kyriaki, Mart. 9, 104; Ov. M. 8, 314; cf. Mann. Graec. 616. —
    II.
    An unknown town in Latium, between Cajeta and Tarracina, Verg. A. 10, 564, called tacitae, as being conquered because it was forbidden to announce the approach of an enemy; cf. Serv. ad h. l.; Sil. 8, 35, and Mann. Ital. 1, 681.—Hence,
    III.
    Derivv.
    A.
    Ămyclaeus, a, um, of Amyclœ ( in Laconia):

    canis,

    Verg. G. 3, 345:

    fratres,

    Castor and Pollux, Stat. Th. 7, 413; cf. Ov. H. 8, 71: corona, which were received in pugilistic games, very freq. in Amyclae, Mart. 9, 74.—Poet for Spartan, Sil. 6, 504.—
    B.
    Ămyclānus, a, um, belonging to Amyclœ in Latium, Plin. 14, 6, 8, § 61.

    Lewis & Short latin dictionary > Amyclanus

  • 14 Anser

    1.
    anser, ĕris, usu. m. [Sanscr. hasas; Gr. chên; Germ. Gans; Engl. Gander; Erse, goss = goose] (f., Varr. R. R. 3, 10, 3; Col. 8, 14, 4; cf. Schneid. Gram. II. p. 7; Bentl. ad Hor. S. 2, 8, 88; Neue, Formenl. I. p. 612 sq.), a goose; sacred to Juno, and which preserved the Capitol in the Gallic war. Hence held in high honor by the Romans, Liv. 5, 47; Cic. Rosc. Am. 20; Plin. 10, 22, 26, § 81 al.—Anser Amyclaeus, the swan, into which Jupiter changed himself at Amyclœ, Verg. Cir. 488.
    2.
    Anser, ĕris, m., a petulant and obscene poet (Ov. Tr. 2, 435), a friend of the triumvir Antonius, who presented him with an estate at Falernum (Cic. Phil. 13, 5). Acc. to Servius, Virgil makes a sportive allusion to him in Ecl. 9, 36: argutos inter strepere anser olores; cf.:

    ore canorus Anseris indocto carmine cessit olor,

    Prop. 3, 32, 84, and Weich. Poet. Lat. pp. 159-167.

    Lewis & Short latin dictionary > Anser

  • 15 anser

    1.
    anser, ĕris, usu. m. [Sanscr. hasas; Gr. chên; Germ. Gans; Engl. Gander; Erse, goss = goose] (f., Varr. R. R. 3, 10, 3; Col. 8, 14, 4; cf. Schneid. Gram. II. p. 7; Bentl. ad Hor. S. 2, 8, 88; Neue, Formenl. I. p. 612 sq.), a goose; sacred to Juno, and which preserved the Capitol in the Gallic war. Hence held in high honor by the Romans, Liv. 5, 47; Cic. Rosc. Am. 20; Plin. 10, 22, 26, § 81 al.—Anser Amyclaeus, the swan, into which Jupiter changed himself at Amyclœ, Verg. Cir. 488.
    2.
    Anser, ĕris, m., a petulant and obscene poet (Ov. Tr. 2, 435), a friend of the triumvir Antonius, who presented him with an estate at Falernum (Cic. Phil. 13, 5). Acc. to Servius, Virgil makes a sportive allusion to him in Ecl. 9, 36: argutos inter strepere anser olores; cf.:

    ore canorus Anseris indocto carmine cessit olor,

    Prop. 3, 32, 84, and Weich. Poet. Lat. pp. 159-167.

    Lewis & Short latin dictionary > anser

  • 16 thallus

    thallus, i, m., = thallos, a green stalk, green bough:

    cepae,

    Col. 11, 3, 58; Pall. Febr. 24, 4: Amyclaeus, perh. a myrtlebough, Verg. Cir. 376; Vulg. 2 Macc. 14, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > thallus

См. также в других словарях:

  • AMYCLAEUS — I. AMYCLAEUS Apollo sic dictus, propter Amyclas, ubi est templum ei dicatum, opere, divitiisque praecipuum, in loco omni arborum, ac frugum genere refertissimo, vide Pausan. l. 3. Strab. l. 8. Hinc propter arborum pulchrarum copiam, Amyclae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AMYCLAE — I. AMYCLAE Peloponnesi civitas, Castoris et Pollucis patria, canum nobilitare celebris. Unde Virg. l. 3. Georg. v. 345. Armaque, Amycleumque canem Cressamque pharetram. Una ex iis urbibus, quas olim Lacedaemonii centum tenuêre, institutis etiam… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»