Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Aetnaei

  • 1 Aetnaei

    Aetnaeus, a, um, adj. [Aetna].
    I.
    Pertaining to Ætna:

    ignes,

    Cic. N. D. 2, 38:

    fratres,

    the Cyclopes who forged in Mt. Ætna, Verg. A. 3, 678:

    fulmen,

    Prop. 4, 16, 21: Deus, i. e. Vulcan, who is said to have had his forge in Mt. Ætna, Val. Fl. 2, 420.— Subst.: Aetnaei, ōrum, m., those who dwell on or near Mt. Ætna, Just. 22, 1.— Hence,
    II.
    Poet., pars pro toto, Sicilian:

    triumphi,

    Sil. 9, 196.

    Lewis & Short latin dictionary > Aetnaei

  • 2 murmur

    murmŭr, ŭris, n. [st2]1 [-] murmure, grondement, bruissement, bourdonnement, gazouillement. [st2]2 [-] son, bruit sourd, bruit rauque. [st2]3 [-] bruit confus, murmures, paroles inarticulées, voix confuses. [st2]4 [-] prière à voix basse.    - serpit per agmina murmur. Virg. En. 12.239: un bruit court dans les rangs de l'armée.    - tigridis murmura, Stat.: rauquements du tigre.    - dare murmur, Lucr. 6, 142: produire un grondement.    - murmur scarabaeorum, Plin.: bourdonnement des scarabées.    - magno misceri murmure pontum, Virg.: la mer est troublée par des murmures tumultueux.    - Aetnaei verticis murmur, Suet. Calig. 51: grondements de l'Etna.    - minax murmur cornuum, Hor. C. 2.1.17: le son menaçant des trompettes?    - murmur aurium, Plin. 28, 7, 21, § 75: bourdonnement des oreilles.    - murmura famae, Prop. 2, 5, 29: la rumeur publique.    - murmur vestrum contra Dominum, Vulg. Exod. 16, 7: vos murmrures contre Yahvé.
    * * *
    murmŭr, ŭris, n. [st2]1 [-] murmure, grondement, bruissement, bourdonnement, gazouillement. [st2]2 [-] son, bruit sourd, bruit rauque. [st2]3 [-] bruit confus, murmures, paroles inarticulées, voix confuses. [st2]4 [-] prière à voix basse.    - serpit per agmina murmur. Virg. En. 12.239: un bruit court dans les rangs de l'armée.    - tigridis murmura, Stat.: rauquements du tigre.    - dare murmur, Lucr. 6, 142: produire un grondement.    - murmur scarabaeorum, Plin.: bourdonnement des scarabées.    - magno misceri murmure pontum, Virg.: la mer est troublée par des murmures tumultueux.    - Aetnaei verticis murmur, Suet. Calig. 51: grondements de l'Etna.    - minax murmur cornuum, Hor. C. 2.1.17: le son menaçant des trompettes?    - murmur aurium, Plin. 28, 7, 21, § 75: bourdonnement des oreilles.    - murmura famae, Prop. 2, 5, 29: la rumeur publique.    - murmur vestrum contra Dominum, Vulg. Exod. 16, 7: vos murmrures contre Yahvé.
    * * *
        Murmur, murmuris, pen. cor. n. g. Quintil. Le doulx bruit que fait l'eaue coulant, et tout autre bruit, Murmure.
    \
        Ventosum. Virgil. Bruit de vents.
    \
        Minitans murmur caeli. Lucret. Le tonnoirre.
    \
        Rodere secum murmura. Pers. Murmurer en soymesme, Marmonner.

    Dictionarium latinogallicum > murmur

  • 3 Aetnaeus

    a, um [ Aetna ]
    Ae. deus VFVulcanus
    Ae. pastor OPolyphemus

    Латинско-русский словарь > Aetnaeus

  • 4 Aetna

    Aetna, ae, f. (Αἴτνη; dah. auch die griech. Form Aetnē, ēs, f., zB. Ov. met. 13, 877, M2, s. Burm. Ov. met. 2, 220. Weber Lucan. 5, 99), I) der feuerspeiende Berg Ätna auf Sizilien, noch j. Etna, Lucr. 6, 639. Sen. ep. 79, 4. Plin. 2, 236. – nach dem Mythus die Bergmasse, die Jupiter auf den Giganten Typhóeus (od. Typhon) od. Enceladus (s. Ov. met. 3, 303. Verg. Aen. 3, 578) warf; dah. sprichw., onus Aetnā gravius, von einer schweren Last, Cic. de sen. 4. – oder nach andern im Innern die Werkstätte Vulkans u. seiner Zyklopen, die hier Jupiters Blitze schmieden, s. Cic. de div. 2, 43. Verg. georg. 1, 472, dazu Voß p. 191 sqq. – In seinen Krater stürzte sich der Philosoph Empedokles, Hor. de art. poët. 465. – Plur. appell. = feuerspeiende Berge, Aetnae omnes, Lucil. sat. 3, 14. – Dav. Aetnaeus, a, um (Αἰτναιος), zum Ätna gehörig, ätnäisch, des Ätna, ignes, Cic.: favillae, Amm.: als Beiname Vulkans, deus, Val. Flacc.: u. der Zyklopen, fratres, Verg.: pastor, der Zyklop Polyphem, Ov.: flumen, Ov. – Plur. subst., Aetnaeī, ōrum, m., die Anwohner des Ätna, Iustin. 22, 1, 11. – dah. meton. ( pars pro toto) = sizilisch, tellus, Sizilien, Ov.: triumphi, Sil. – II) Stadt am Fuße des Berges Ätna, früher Innesa, j. Nicolosi, Cic. Verr. 3, 105. – Dav. Aetnēnsis, e, zur Stadt Ätna gehörig, ätnensisch, ager, Cic.: Plur. subst., Aetnēnsēs, ium, m., die Einwohner der Stadt Ätna, die Ätnenser, Cic. u. Plin. – / Über die gedehnte Form Aetina bei Plaut. mil. 1060 (1065) R. vgl. G. Löwe Coniect. Plaut. p. 215 sq. (auch über die Schreibung Aethna).

    lateinisch-deutsches > Aetna

  • 5 Aetna

    Aetna, ae (Aetnē, ēs), f. (acc. -am, - an, -en) Etna. [st2]1 [-] volcan de Sicile. [st2]2 [-] Serv. nymphe de Sicile.    - [gr]gr. Αἴτνα (Αἴτνη).    - Telemus Siculam delatus ad Aetnen, Ov. M. 13: Télémus, porté (par les flots) en Sicile, au pied de l'Etna.    - Aetnaeus, a, um: de l'Etna.    - [gr]gr. Αἰτναῖος.    - Aetnaei, ōrum, m.: les Etnéens (qui habitent au pied de l'Etna).

    Dictionarium latinogallicum > Aetna

  • 6 Aetna

    Aetna, ae, f. (Αἴτνη; dah. auch die griech. Form Aetnē, ēs, f., zB. Ov. met. 13, 877, M2, s. Burm. Ov. met. 2, 220. Weber Lucan. 5, 99), I) der feuerspeiende Berg Ätna auf Sizilien, noch j. Etna, Lucr. 6, 639. Sen. ep. 79, 4. Plin. 2, 236. – nach dem Mythus die Bergmasse, die Jupiter auf den Giganten Typhуeus (od. Typhon) od. Enceladus (s. Ov. met. 3, 303. Verg. Aen. 3, 578) warf; dah. sprichw., onus Aetnā gravius, von einer schweren Last, Cic. de sen. 4. – oder nach andern im Innern die Werkstätte Vulkans u. seiner Zyklopen, die hier Jupiters Blitze schmieden, s. Cic. de div. 2, 43. Verg. georg. 1, 472, dazu Voß p. 191 sqq. – In seinen Krater stürzte sich der Philosoph Empedokles, Hor. de art. poët. 465. – Plur. appell. = feuerspeiende Berge, Aetnae omnes, Lucil. sat. 3, 14. – Dav. Aetnaeus, a, um (Αἰτναιος), zum Ätna gehörig, ätnäisch, des Ätna, ignes, Cic.: favillae, Amm.: als Beiname Vulkans, deus, Val. Flacc.: u. der Zyklopen, fratres, Verg.: pastor, der Zyklop Polyphem, Ov.: flumen, Ov. – Plur. subst., Aetnaeī, ōrum, m., die Anwohner des Ätna, Iustin. 22, 1, 11. – dah. meton. ( pars pro toto) = sizilisch, tellus, Sizilien, Ov.: triumphi, Sil. – II) Stadt am Fuße des Berges Ätna, früher Innesa, j. Nicolosi, Cic. Verr. 3, 105. – Dav. Aetnēnsis, e, zur Stadt Ätna gehörig, ätnensisch, ager, Cic.: Plur. subst.,
    ————
    Aetnēnsēs, ium, m., die Einwohner der Stadt Ätna, die Ätnenser, Cic. u. Plin. – Über die gedehnte Form Aetina bei Plaut. mil. 1060 (1065) R. vgl. G. Löwe Coniect. Plaut. p. 215 sq. (auch über die Schreibung Aethna).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Aetna

  • 7 Aetnaeus

    Aetnaeus, a, um, adj. [Aetna].
    I.
    Pertaining to Ætna:

    ignes,

    Cic. N. D. 2, 38:

    fratres,

    the Cyclopes who forged in Mt. Ætna, Verg. A. 3, 678:

    fulmen,

    Prop. 4, 16, 21: Deus, i. e. Vulcan, who is said to have had his forge in Mt. Ætna, Val. Fl. 2, 420.— Subst.: Aetnaei, ōrum, m., those who dwell on or near Mt. Ætna, Just. 22, 1.— Hence,
    II.
    Poet., pars pro toto, Sicilian:

    triumphi,

    Sil. 9, 196.

    Lewis & Short latin dictionary > Aetnaeus

  • 8 murmur

    murmur, ŭris, n. (m.: murmur fit verus, Varr. ap. Non. 214, 14) [Sanscr. marmara, susurrus, murmur, and the Greek mormurô and murmurô], a murmur, murmuring; a humming, roaring, growling, grumbling; a rushing, crashing, etc. (class.;

    syn.: fremitus, strepitus, fragor, stridor, susurrus): murmur populi,

    Liv. 45, 1: serpitque per agmina murmur. Verg. A. 12, 239:

    quanto porrexit murmure panem,

    Juv. 5, 67.—Of prayer, a low, indistinct tone:

    quos ubi placavit precibus et murmure longo,

    Ov. M. 7, 251; Juv. 10, 290.—Of the humming of bees:

    strepit omnis murmure campus,

    Verg. A. 6, 709.—Of the roar of a lion, Mart. 8, 55, 1;

    of the tiger: tigridis Hyrcanae jejunum murmur,

    Stat. Th. 12, 170.—Of inanimate things, a murmur, roar, rushing, crashing, crash, rumbling:

    nam et odor urbanitatis, et mollitudo humanitatis, et murmur maris, et dulcedo orationis sunt ducta a ceteris sensibus,

    Cic. de Or. 3, 40, 161:

    dare,

    to roar, Lucr. 6, 142:

    magno misceri murmure caelum,

    Verg. A. 4, 160:

    ventosum,

    the rushing wind, id. E. 9, 58.—Of thunder:

    exanimes primo murmure caeli,

    Juv. 13, 224.—Of a volcanic mountain:

    Aetnaei verticis,

    Suet. Calig. 51.—Of an earthquake, a roaring, rumbling:

    praecedit sonus, alias murmuri similis, alias mugitibus, aut clamori humano, armorumve pulsantium fragori,

    Plin. 2, 80, 82, § 193.—Of wind-instruments:

    cornuum,

    the sound, Hor. C. 2, 1, 17: inflati buxi, of the tibia, Ov. M. 14, 537:

    aurium,

    a singing in the ears, Plin. 28, 7, 21, § 75 (Jahn, animalia).— Trop.:

    contemnere murmura famae,

    Prop. 2, 5, 29; of a muttering, rebellious murmur:

    contra Dominum,

    Vulg. Exod. 16, 7; id. Act. 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > murmur

См. также в других словарях:

  • BORELLI (G. A.) — BORELLI GIOVANNI ALFONSO (1608 1679) Ayant rencontré Campanella à Rome vers 1628 et étudiant avec Benedetto Castelli, bénédictin disciple de Galilée, Borelli assiste à l’effervescence provoquée par la publication du Dialogo de Galilée, qu’il a… …   Encyclopédie Universelle

  • AESCULAPIUS — I. AESCULAPIUS Apollinis ex Coronide nymphâ fil. quam Ovid. dicit e Larissa fuisse, et Phlegyae filiam. l. 5. Met. Homer. in Hymn. 15. v. 1. s. Ι᾿ητῆρα νόσων Α᾿σκλήπιον ἄρχομ᾿ ἀείδειν Γ῾τὸν Α᾿πόλλωνος, τὸν ἐμὲνατο δῖκ Κορωνὶς Δωτιῳ εν πεδίῳ,… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»