-
1 Aeoles
Aeolēs, um, m. gew. die gr. Form Aeoleis u. Aeolīs, Akk. is, m. (Αἰολεις), die Äolier, einer der Hauptzweige des griechischen Volksstammes (benannt nach Äolus, dem Sohn des Hellen, s. Aeolus no. I), der sich von seinem Stammsitze in Thessalien über den Peloponnes u. zuletzt bis nach Kleinasien und die nahe Insel Lesbos (den Geburtsort der Sappho) verbreitete, Cic. Flacc. 64 K. Varr. r.r. 3, 1, 6 (-eis) u. 3, 12, 6 (-is). Varr. LL. 5, 25 u. 102 (-is). Cic. Flacc. 61 (Halm -is, Kayser -es). Quint. 1, 4, 16 H. (-is). Prisc. 1, 20 sqq. u.ö. (-is). Vgl. Lachm. Lucr. 5, 85. p. 280. – bei den Lateinern auch Aeoliī, ōrum, m., die kleinasiat. Äolier, Vell. 1, 4, 4. Serv. Verg. Aen. 3, 445: u. Aeolī, ōrum, m., Mel. 1, § 90 u. 93 Fr. (Cornut. bei Cassiod. 146, 9 liest Keil Aeoles). – Dav. a) Aeolicus, a, um (Αἰολικός), äolisch, gens, Plin.: littera, Quint.: digammon, Quint., od. digamma, Prisc. – b) Aeolius, a, um (Αἰόλιος), äolisch, bes. in bezug auf die Lesbierin Sappho, carmen, Hor. – c) Aeolēnsis, e, zu den Äoliern gehörig, äolensisch, Graeci, Serg. gramm. (IV) 476, 16.
-
2 Aeoles
Aeolēs, um, m. gew. die gr. Form Aeoleis u. Aeolīs, Akk. is, m. (Αἰολεις), die Äolier, einer der Hauptzweige des griechischen Volksstammes (benannt nach Äolus, dem Sohn des Hellen, s. Aeolus no. I), der sich von seinem Stammsitze in Thessalien über den Peloponnes u. zuletzt bis nach Kleinasien und die nahe Insel Lesbos (den Geburtsort der Sappho) verbreitete, Cic. Flacc. 64 K. Varr. r.r. 3, 1, 6 (-eis) u. 3, 12, 6 (-is). Varr. LL. 5, 25 u. 102 (-is). Cic. Flacc. 61 (Halm -is, Kayser -es). Quint. 1, 4, 16 H. (-is). Prisc. 1, 20 sqq. u.ö. (-is). Vgl. Lachm. Lucr. 5, 85. p. 280. – bei den Lateinern auch Aeoliī, ōrum, m., die kleinasiat. Äolier, Vell. 1, 4, 4. Serv. Verg. Aen. 3, 445: u. Aeolī, ōrum, m., Mel. 1, § 90 u. 93 Fr. (Cornut. bei Cassiod. 146, 9 liest Keil Aeoles). – Dav. a) Aeolicus, a, um (Αἰολικός), äolisch, gens, Plin.: littera, Quint.: digammon, Quint., od. digamma, Prisc. – b) Aeolius, a, um (Αἰόλιος), äolisch, bes. in bezug auf die Lesbierin Sappho, carmen, Hor. – c) Aeolēnsis, e, zu den Äoliern gehörig, äolensisch, Graeci, Serg. gramm. (IV) 476, 16. -
3 Aeolensis
Aeolēnsis, s. Aeolēs.
-
4 Aeoli
Aeolī, s. Aeolēs.
-
5 Aeolicus
Aeolicus, a, um, s. Aeolēs.
-
6 Aeolii
Aeoliī, s. Aeolēs.
-
7 Aeolis [2]
2. Aeolis, s. Aeolēs.
-
8 Aeolius
Aeolius, s. Aeolēs u. Aeolus.
-
9 Aeolensis
Aeolēnsis, s. Aeoles.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Aeolensis
-
10 Aeoli
Aeolī, s. Aeoles. -
11 Aeolicus
Aeolicus, a, um, s. Aeoles.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Aeolicus
-
12 Aeolii
Aeoliī, s. Aeoles. -
13 Aeolis
1. Aeolis, idis u. dicht. idos, Akk. ida, f. (Αἰολίς), I) adj. zu Äolien gehörig, äolisch, Sappho, Ter. Maur. 659: lingua, Diom. 440, 23. – II) subst., Äolien, die äolische Landschaft, a) eine Landschaft Mysiens in Kleinasien, nördlich vom Hermusfluß, Sitz der zwölf zu dem bekannten äolischen Bund vereinigten Freistaaten, Nep. Milt. 3, 1. Liv. 33, 38, 3; 35, 16, 5. Mel. 1, 2, 6 (1. § 14). Plin. 5, 103. – b) im weitern Sinne, Troas mit umfassend, Mel. 1, 18, 1 (1. § 90). Plin. 5, 121.————————2. Aeolis, s. Aeoles.————————3. Aeolis, s. Aeolus. -
14 Aeolius
Aeolius, s. Aeoles u. Aeolus.
См. также в других словарях:
ЭОЛИЙЦЫ — • Aeōles, Αίολείς, см. Aeolus, Эол и Graecia, Греция, 10) … Реальный словарь классических древностей
AEOLIA et AEOLIS — AEOLIA, et AEOLIS olim late admodum accepta Graecicnim omnes extra Isthmum (exceptis Atheniensibus, megarensibus et Doriensibus Parnassi accolis) Aedenses dicti sunt, Strabo l. 8. Plin. l. 5. c. 30. Melae, l. 1. c. 2. Ptolemae, aliisque. Asiae… … Hofmann J. Lexicon universale
ARGI — urbs Italiae, apud Servium; Non una est Argos: fuit enim et in Italia, quam Diomedes condidit: quae primo Argi, post Argyrippa, post Arpi dicta est. Nempe primo Α῎ργος Ι῞ππιον est appellata; sed Aeoles pro Α῎ργος dicebant Α῎ρβος unde Arpos Latini … Hofmann J. Lexicon universale
BOA — aquatilis serpens, Graecis ὕδρος, cuius meminit Solin. c. 2. Calabria chelydris frequentissima et Boam gignit, quem anguem ad immensam molem ferunt convalescere. Captat primo greges bubulos et quae plurimô lacte rigua bos est, eius se uberihus… … Hofmann J. Lexicon universale
CLAVA — ramus ex utraque parte praecisus, et sic pro fuste et baculo est; ex Graeco κλάδα, quod idem cum κλάδος, ramus, apud Hesych. unde κλάβαν Aeoles fecêre, Latini Clavam. Hinc Clavam Herculis, ramum etiam vocant Latmi Poetae. Propert. Ille etiam Eleo … Hofmann J. Lexicon universale
CLIVUS — in Glossis, ἀνάβασις. Unde Proverb. adversus clivum equum agitare, i. e. contra ascensum, in quo laborant equi. Ovid. Remed. Amor. v. 394. In clivo noster saepe laborat equus: de re ardua ac difficili, quae enitenda est. Inde arduum, pro… … Hofmann J. Lexicon universale
COCLITES — nomen popul. apud Solin. c. 5. Gentem Coclitum testantur vasti specus; ita enim in παρεκδόσει Auctoris legitur, eum editio vulgaris habeat Cylopum. Nempe veteres Latini Coclites vocârunt, quos Cyclopes Graeci. Et sane Cocles ex Graeco Κύπλωψ… … Hofmann J. Lexicon universale
CORACES — fuisse locum apud Aeoles, Arnam incolentes perhibent, in quem malesicos relegabant, unde dictum ἐς κόρακας. Alii locum huius nominis in Thessalia foisse contendunt, in quem nocentes dabantur praecipites. Sunt qui hoc referant ad volatum corvorum … Hofmann J. Lexicon universale
DORICA Harmonia — magnifica olim, sublimis, gravis, contenta, nihil habuit fusum, nihil solutum, nihil molle; sed plenum, vehemens, paucis modicisque flexibus bellicis conveniens numeris et motibus, Pannonum et Getarum Scitharumque talem audivimus in Dalmatia ac… … Hofmann J. Lexicon universale
ELISA — I. ELISA Vide Eliseus. II. ELISA fil. Iavan. Gen. c. 10. v. 4. Chaldaeis est Hellas, Iosepho Aeoles, Villalpando Elysii campi in Fortunatis insulis, Arabi Interpreti Almesisa, i. e. Mopsuestia in Cilicia, Bocharto Peloponnesus, quem consule,… … Hofmann J. Lexicon universale
FIBER — animal ἀμφίβιον, idem cum castore, quam vocem vide supra; per universum Pontum plurimus Lutris similis est, animal morsu potentissimum, adeo ut cum hominem invadit, conventum dentium non prius laxet, quam concrepuisse persenserit fracta ossa.… … Hofmann J. Lexicon universale