Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Aemilius

  • 1 Aemilius

    Aemĭlĭus, a, um, adj. [aemulor], the name of a Roman gens, greatly distinguished for the illustrious men whom it furnished. The most celebrated of them was L. Aemilius Paulus, the conqueror of Perseus, and the father of Corn. Scipio Africanus Minor:

    domus,

    Manil. 1, 794:

    tribus,

    Cic. Att. 2, 14; Liv. 38, 36.— Aemĭlĭa Vĭa, the name of three several public roads.
    1.
    One, constructed by M. Aemilius Lepidus, as consul, A. U. C. 567, began at Placentia, and passed [p. 55] through Parma, Regium, Mutina, Bononia, Forum Cornelii, Faventia, Forum Livii, and Caesena to Ariminum, where it joined the Via Flaminia, Liv. 39.—
    2.
    One, constructed A. U. C. 645, by M. Aemilius Scaurus, as censor, led from Bononia, through Pisa and Luna, to Dertona, Strab. 1, 5.—
    3.
    One extending from Ariminum to Aquileia (some, however, consider this as the same with the first), Mart. 3, 4.—Sometimes absol., Aemĭlĭa, instead of Via Aemilia: in ipsā Aemiliā diu pugnatum est, Galba ap. Cic. Fam. 10, 30.—From the public way, Martial calls the region between Ariminum and Placentia (commonly Gallia Cispadana) regio Aemilia, Mart. 6, 85.—Aemilius pons, so called after its builder, M. Aemilius Scaurus, Juv. 6, 32 Rupert.— Poet.:

    Aemilia ratis,

    the ship on which the booty acquired by L. Æmilius Paulus, in the war with Perseus, was conveyed to Rome, Prop. 4, 2, 8.—Aemilius ludus, a gladiatorial exhibition introduced by P. Æmilius Lepidus, Hor. A. P. 32.

    Lewis & Short latin dictionary > Aemilius

  • 2 Aemilius

    Aemilius, a, um, Name eines der ältesten patrizischen Geschlechter Roms, aus dessen sieben bedeutendsten Familien (Barbulae, Lepidi, Mamercini, Papi, Pauli, Regilli, Scauri) die ausgezeichnetsten Männer hervorgingen. – als Adj. = ämilisch, Aem. tribus, eine ländliche Tribus, Cic.: Aem. via (auch bl. Aemilia), die (187 v. Chr.) vom Konsul M. Ämilius Lepidus angelegte Landstraße, die, an die via Flaminia sich anschließend, von Ariminum über Bononia nach Placentia führte, Liv. u.a. – Aem. pons, in der Nähe des pons sublicius, wahrsch. j. Ponte Rotto, Iuven. 6, 32. – Aem. ludus, eine von P. Ämilius Lepidus angelegte Fechterschule, Hor. de art. poët. 32. – Aem. ratis, das Schiff, das die von Äm. Paulus im Kriege mit Perseus gemachte Beute nach Rom führte, Prop. 3, 3, 8. – Dav. abgel. Aemiliānus, a, um, zum ämilischen Stamm gehörig, ämilianisch, P. Scipio Aemilianus, der jüngere Scipio Afrikanus, eig. Sohn des L. Ämilius Paulus, dann Adoptivsohn des ältern Scipio Afrikanus, Liv. u.a. – subst.: Aemiliana, ōrum, n. eine Vorstadt Roms, u. zwar wahrsch. die der Porta Fontinalis, wo später Trajan ein Forum anlegte, Varr. r.r. 3, 2, 6. Suet. Claud. 18, 1: dah. praedia Tigellini Aemiliana, Grundstücke in dieser Vorstadt, Tac. ann. 15, 40.

    lateinisch-deutsches > Aemilius

  • 3 Aemilius

    Aemilius, a, um, Name eines der ältesten patrizischen Geschlechter Roms, aus dessen sieben bedeutendsten Familien (Barbulae, Lepidi, Mamercini, Papi, Pauli, Regilli, Scauri) die ausgezeichnetsten Männer hervorgingen. – als Adj. = ämilisch, Aem. tribus, eine ländliche Tribus, Cic.: Aem. via (auch bl. Aemilia), die (187 v. Chr.) vom Konsul M. Ämilius Lepidus angelegte Landstraße, die, an die via Flaminia sich anschließend, von Ariminum über Bononia nach Placentia führte, Liv. u.a. – Aem. pons, in der Nähe des pons sublicius, wahrsch. j. Ponte Rotto, Iuven. 6, 32. – Aem. ludus, eine von P. Ämilius Lepidus angelegte Fechterschule, Hor. de art. poët. 32. – Aem. ratis, das Schiff, das die von Äm. Paulus im Kriege mit Perseus gemachte Beute nach Rom führte, Prop. 3, 3, 8. – Dav. abgel. Aemiliānus, a, um, zum ämilischen Stamm gehörig, ämilianisch, P. Scipio Aemilianus, der jüngere Scipio Afrikanus, eig. Sohn des L. Ämilius Paulus, dann Adoptivsohn des ältern Scipio Afrikanus, Liv. u.a. – subst.: Aemiliana, ōrum, n. eine Vorstadt Roms, u. zwar wahrsch. die der Porta Fontinalis, wo später Trajan ein Forum anlegte, Varr. r.r. 3, 2, 6. Suet. Claud. 18, 1: dah. praedia Tigellini Aemiliana, Grundstücke in dieser Vorstadt, Tac. ann. 15, 40.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Aemilius

  • 4 Aemĭlĭus

    [st1]1 [-] Aemilĭus, ĭi, m.: Emile, Emilius (nom d'une grande famille romaine).    - L. Aemilius Paulus: L. Paul-Emile. - [abcl]a - il périt à la bataille de Cannes. - [abcl]b - son fils, de même nom, père adoptif du second Scipion l'Africain et vainqueur de Persée. [st1]2 [-] Aemilĭus, a, um: Emilien, d'Emile.    - (via) Aemilia: la voie Emilienne.    - ratis Aemilia, Prop.: le vaissau de Paul-Emile (qui rapporta son butin).    - pons Aemilius, Juv.: le pont Emilien.    - voir Aemilia.

    Dictionarium latinogallicum > Aemĭlĭus

  • 5 Aemilius

    1. a, um
    Эмилий, nomen древнего патрицианского рода
    1) М. Ae. Paulus, консул, убитый при Каннах в 216 г. до н. э. L, H
    2) его сын L. Ae. Paulus Macedonicus, нанесший поражение Персею Македонскому при Пидне в 168 г. до н. э. L, VP
    3) сын предыдущего, усыновлён Сципионами как P. Cornelius Scipio Aemilianus Africanus( Minor) VP, Fl
    2.
    ludus Ae., школа гладиаторов, основанная Эмилием Лепидом H

    Латинско-русский словарь > Aemilius

  • 6 Aemilius

    Αἰμύλιος, ὁ.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Aemilius

  • 7 Aemilius

    , i m
      Эмилий, римск. потеп; Ae. Paulus Э. Павел – консул, убитый при Каннах в 216 до н.э. (II Пуническая война)

    Dictionary Latin-Russian new > Aemilius

  • 8 Aemilius Macer

    Aemĭlĭus Măcer, of Verona, a poet, the friend of Virgil and Ovid, who wrote De Serpentibus et Volucribus (and perh. De Virtutibus Herbarum), of which nothing is extant, Ov. Tr. 4, 10, 43; Serv. ad Verg. E. 5, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Aemilius Macer

  • 9 Aemilia

    Aemĭlĭus, a, um, adj. [aemulor], the name of a Roman gens, greatly distinguished for the illustrious men whom it furnished. The most celebrated of them was L. Aemilius Paulus, the conqueror of Perseus, and the father of Corn. Scipio Africanus Minor:

    domus,

    Manil. 1, 794:

    tribus,

    Cic. Att. 2, 14; Liv. 38, 36.— Aemĭlĭa Vĭa, the name of three several public roads.
    1.
    One, constructed by M. Aemilius Lepidus, as consul, A. U. C. 567, began at Placentia, and passed [p. 55] through Parma, Regium, Mutina, Bononia, Forum Cornelii, Faventia, Forum Livii, and Caesena to Ariminum, where it joined the Via Flaminia, Liv. 39.—
    2.
    One, constructed A. U. C. 645, by M. Aemilius Scaurus, as censor, led from Bononia, through Pisa and Luna, to Dertona, Strab. 1, 5.—
    3.
    One extending from Ariminum to Aquileia (some, however, consider this as the same with the first), Mart. 3, 4.—Sometimes absol., Aemĭlĭa, instead of Via Aemilia: in ipsā Aemiliā diu pugnatum est, Galba ap. Cic. Fam. 10, 30.—From the public way, Martial calls the region between Ariminum and Placentia (commonly Gallia Cispadana) regio Aemilia, Mart. 6, 85.—Aemilius pons, so called after its builder, M. Aemilius Scaurus, Juv. 6, 32 Rupert.— Poet.:

    Aemilia ratis,

    the ship on which the booty acquired by L. Æmilius Paulus, in the war with Perseus, was conveyed to Rome, Prop. 4, 2, 8.—Aemilius ludus, a gladiatorial exhibition introduced by P. Æmilius Lepidus, Hor. A. P. 32.

    Lewis & Short latin dictionary > Aemilia

  • 10 Aemilia Via

    Aemĭlĭus, a, um, adj. [aemulor], the name of a Roman gens, greatly distinguished for the illustrious men whom it furnished. The most celebrated of them was L. Aemilius Paulus, the conqueror of Perseus, and the father of Corn. Scipio Africanus Minor:

    domus,

    Manil. 1, 794:

    tribus,

    Cic. Att. 2, 14; Liv. 38, 36.— Aemĭlĭa Vĭa, the name of three several public roads.
    1.
    One, constructed by M. Aemilius Lepidus, as consul, A. U. C. 567, began at Placentia, and passed [p. 55] through Parma, Regium, Mutina, Bononia, Forum Cornelii, Faventia, Forum Livii, and Caesena to Ariminum, where it joined the Via Flaminia, Liv. 39.—
    2.
    One, constructed A. U. C. 645, by M. Aemilius Scaurus, as censor, led from Bononia, through Pisa and Luna, to Dertona, Strab. 1, 5.—
    3.
    One extending from Ariminum to Aquileia (some, however, consider this as the same with the first), Mart. 3, 4.—Sometimes absol., Aemĭlĭa, instead of Via Aemilia: in ipsā Aemiliā diu pugnatum est, Galba ap. Cic. Fam. 10, 30.—From the public way, Martial calls the region between Ariminum and Placentia (commonly Gallia Cispadana) regio Aemilia, Mart. 6, 85.—Aemilius pons, so called after its builder, M. Aemilius Scaurus, Juv. 6, 32 Rupert.— Poet.:

    Aemilia ratis,

    the ship on which the booty acquired by L. Æmilius Paulus, in the war with Perseus, was conveyed to Rome, Prop. 4, 2, 8.—Aemilius ludus, a gladiatorial exhibition introduced by P. Æmilius Lepidus, Hor. A. P. 32.

    Lewis & Short latin dictionary > Aemilia Via

  • 11 macer

    (Aemilius), юрист времен императора Александра (1. 61 D. 29, 2. 1. 40 D. 47, 10. 1. 1 D. 49, 13).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > macer

  • 12 papinianus

    (Aemilius), замечательный юрист, любимец Септимия Севера и Марка Аврелия, который поручил ему воспитание своего сына Каракаллы. Папиниан был убит (212) по приказанию Каракаллы (1. 40 D. 12, 1. 1. 12 pr. D. 20, 5. 1. 16. 30 C. 6, 42).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > papinianus

  • 13 lepidus

    I a, um [ lepos ]
    1) изящный, милый, прелестный ( puella Ter); прекрасный, великолепный ( facĭnus Pl)
    o capitulum lepidissimum! Ter a, — милейший!
    2) изнеженный, избалованный ( puer C)
    3) остроумный, забавный (dictum H; versus Ctl)
    II Lepidus, ī m.
    Лепид, cognomen в роде Эмилиев; наиболее известны
    1) M. Aemilius L., будучи консулом в 78 г. до н. э., пытался оказать вооруженное сопротивление мероприятиям Суллы; разбитый Помпеем, умер в Сардинии C
    2) M. Aemilius L., сын предыдущего, после убийства Цезаря (в 43 г. до н. э.) заключил с Антонием и Октавианом 2-й триумвират, получил в управление Африку, но вскоре был лишён Октавианом всех званий; умер в Риме в 13 г. до н. э. C

    Латинско-русский словарь > lepidus

  • 14 Lepidus [2]

    2. Lepidus, ī, m., Beiname der ämilischen gens, worunter am bekanntesten M. Aemilius Lepidus, im Jahre 79 v. Chr. Konsul mit Q. Katulus dem Sohne, erbitterter Feind Sullas, der nach Sullas Tode dessen acta kassieren wollte u. dadurch Veranlassung zu bürgerlichen Unruhen (tumultus) gab, Cic. Cat. 3, 24: als Prätor in Sizilien Bedrücker der Sizilianer, Cic. Verr. 3, 212. – M. Aemilius Lepidus, im J. 44 v. Chr. mit Antonius u. Oktavianus Triumvir, Cic. Mil. 13; Phil. 5, 38 sqq.; ep. 10, 6 u. 10 20 sq. (zwei Briefe desselben, Cic. ep. 10, 34 sq.). – Dav. (vom zuerst gen. Lepidus) a) Lepidānus, a, um, lepidanisch, des Lepidus, bellum, Sall. hist. fr. 3, 63 (3, 85). – b) Lepidiānus, a, um, lepidianisch, tumultus, Macr. sat. 1, 13, 17.

    lateinisch-deutsches > Lepidus [2]

  • 15 barbula

    [st1]1 [-] barbŭla, ae, f.: - [abcl][b]a - petite barbe. --- Cic. Cael. 33. - [abcl]b - duvet. --- Plin. 27, 98.[/b]    - gerit juxta folia veluti barbulas, Plin.: il porte près des feuilles une sorte de duvet. [st1]2 [-] Barbŭla, ae, m.: Barbula (surnom de Q. aemilius). --- Liv. 9, 20, 7.
    * * *
    [st1]1 [-] barbŭla, ae, f.: - [abcl][b]a - petite barbe. --- Cic. Cael. 33. - [abcl]b - duvet. --- Plin. 27, 98.[/b]    - gerit juxta folia veluti barbulas, Plin.: il porte près des feuilles une sorte de duvet. [st1]2 [-] Barbŭla, ae, m.: Barbula (surnom de Q. aemilius). --- Liv. 9, 20, 7.
    * * *
        Barbula, pen. corr. Diminutiuum. Cic. Barbette.
    \
        Barbulae florum. Plin. Les barbillons.

    Dictionarium latinogallicum > barbula

  • 16 lepidus

    [st1]1 [-] lĕpĭdus, a, um: - [abcl][b]a - charmant, gracieux, agréable. - [abcl]b - bon (en parl. des ch.). - [abcl]c - élégant, fin, délicat, ingénieux, plaisant, spirituel.[/b] [st1]2 [-] Lĕpĭdus, i, m.: Lépidus ou Lépide (le surnom de la gens Aemilia; entre autres, Lépide - M. Aemilius - triumvir avec Antoine et Octave).    - Lĕpĭdānus (Lĕpĭdĭānus), a, um: de Lépide.
    * * *
    [st1]1 [-] lĕpĭdus, a, um: - [abcl][b]a - charmant, gracieux, agréable. - [abcl]b - bon (en parl. des ch.). - [abcl]c - élégant, fin, délicat, ingénieux, plaisant, spirituel.[/b] [st1]2 [-] Lĕpĭdus, i, m.: Lépidus ou Lépide (le surnom de la gens Aemilia; entre autres, Lépide - M. Aemilius - triumvir avec Antoine et Octave).    - Lĕpĭdānus (Lĕpĭdĭānus), a, um: de Lépide.
    * * *
        Lepidus, pen. corr. Adiectiuum. Tam de hominibus, quam de oratione, et aliis dicitur rebus. Un beau parleur, Plaisant, et qui ha bonne grace, Plaisant à ouir, ou veoir.
    \
        Cantio lepida et suauis. Plaut. Belle chanson.
    \
        O lepidum diem. Plaut. O la plaisante journee.
    \
        Nuntium lepidum. Plaut. Plaisantes nouvelles.
    \
        Lepida memoratu. Plaut. Choses plaisantes à raconter.
    \
        Lepidus. Donatus. Poli.

    Dictionarium latinogallicum > lepidus

  • 17 paulus

    [st1]1 [-] paulus (paullus), a, um: peu considérable, petit, faible.    - paulo sumptu, Ter.: à peu de frais. [st1]2 [-] Paulus (Paullus), i, m.: Paul (surnom).    - L. Aemilius Paulus: L. Paul-Emile. - [abcl]a - il périt à la bataille de Cannes. - [abcl]b - son fils, de même nom, père adoptif du second Scipion l'Africain et vainqueur de Persée.
    * * *
    [st1]1 [-] paulus (paullus), a, um: peu considérable, petit, faible.    - paulo sumptu, Ter.: à peu de frais. [st1]2 [-] Paulus (Paullus), i, m.: Paul (surnom).    - L. Aemilius Paulus: L. Paul-Emile. - [abcl]a - il périt à la bataille de Cannes. - [abcl]b - son fils, de même nom, père adoptif du second Scipion l'Africain et vainqueur de Persée.
    * * *
        - hic fecit suos Paulo sumptu. Terent. A peu de despens.

    Dictionarium latinogallicum > paulus

  • 18 trepidus

    trepidus, a, um [st2]1 [-] agité, qui se démène. [st2]2 [-] affolé, affolant.    - in re trepida (in trepidis rebus): dans une situation critique.    - precatus deos immortales Cincinnatus ne senectus sua in tam trepidis rebus damno rei publicae esset, dictator a consule dicitur, Liv. 4, 13: après avoir prié les dieux immortels que son grand âge ne portât pas préjudice à l'Etat dans une situation aussi critique, Cincinnatus fut nommé dictateur par le consul.    - senatus, ut in trepidis rebus, dictatorem dici Mam. Aemilium jussit, Liv. 4, 17: le sénat, comme il convient dans une situation critique, ordonna de nommer dictateur Mam. Aemilius.
    * * *
    trepidus, a, um [st2]1 [-] agité, qui se démène. [st2]2 [-] affolé, affolant.    - in re trepida (in trepidis rebus): dans une situation critique.    - precatus deos immortales Cincinnatus ne senectus sua in tam trepidis rebus damno rei publicae esset, dictator a consule dicitur, Liv. 4, 13: après avoir prié les dieux immortels que son grand âge ne portât pas préjudice à l'Etat dans une situation aussi critique, Cincinnatus fut nommé dictateur par le consul.    - senatus, ut in trepidis rebus, dictatorem dici Mam. Aemilium jussit, Liv. 4, 17: le sénat, comme il convient dans une situation critique, ordonna de nommer dictateur Mam. Aemilius.
    * * *
        Trepidus, pen. cor. Adiectiuum. Liu. Qui est esbahi et estonné, Tremblant de peur.
    \
        Trepida res. Liu. Doubteuse, et esbahissante, et espovantante.
    \
        Trepidi rerum suarum. Virgil. Qui sont en grande doubte de leurs affaires. Sic loquitur et Liuius.
    \
        Trepidus. Virgil. Soubdain et hastif.
    \
        Noctes trepidae. Stat. Esquelles on ha grand peur.
    \
        Nubes trepidae. Stat. Qui s'enfuyent quand le soleil se veult monstrer.

    Dictionarium latinogallicum > trepidus

  • 19 turbulentus

    turbŭlentus, a, um [turba] [st2]1 [-] plein de trouble, troublé, remué, agité, orageux, violent. [st2]2 [-] trouble, qui n'est pas clair. [st2]3 [-] troublé (en parl. de l'esprit), agité par les passions; inquiet. [st2]4 [-] qui se fait au hasard, fortuit. [st2]5 [-] troublé par les séditions. [st2]6 [-] qui trouble, qui cause de l'agitation, turbulent, factieux, séditieux.    - in turbulenta contione, Cic.: dans une assemblée tumultueuse.    - turbulentissimum tempus meae profectionis, Cic. Pis.: la période très agitée de mon départ.    - turbulentam aquam facere, Phaedr.: troubler l'eau.    - turbulenta concursio (atomorum), Cic.: la rencontre fortuite (des atomes).    - turbulentior annus excepit L. Valerio T. Aemilio consulibus, Liv. 2: une année plus orageuse fut réservée aux consuls Lucius Valérius et Titus Aemilius.    - turbulenti tribuni, Tac.: tribuns séditieux.
    * * *
    turbŭlentus, a, um [turba] [st2]1 [-] plein de trouble, troublé, remué, agité, orageux, violent. [st2]2 [-] trouble, qui n'est pas clair. [st2]3 [-] troublé (en parl. de l'esprit), agité par les passions; inquiet. [st2]4 [-] qui se fait au hasard, fortuit. [st2]5 [-] troublé par les séditions. [st2]6 [-] qui trouble, qui cause de l'agitation, turbulent, factieux, séditieux.    - in turbulenta contione, Cic.: dans une assemblée tumultueuse.    - turbulentissimum tempus meae profectionis, Cic. Pis.: la période très agitée de mon départ.    - turbulentam aquam facere, Phaedr.: troubler l'eau.    - turbulenta concursio (atomorum), Cic.: la rencontre fortuite (des atomes).    - turbulentior annus excepit L. Valerio T. Aemilio consulibus, Liv. 2: une année plus orageuse fut réservée aux consuls Lucius Valérius et Titus Aemilius.    - turbulenti tribuni, Tac.: tribuns séditieux.
    * * *
        Turbulentus, Adiectiuum. Plaut. Troublé, Esmeu et courroucé, Plein de troubles.
    \
        Turbulentior inde annus. Liu. Annee pleine de troubles, seditions, et mutineries.
    \
        Seditiosus ciuis et turbulentus. Cic. Mutin.
    \
        Conciones turbulentae. Cic. Propos et harangues seditieuses, pour inciter le peuple à tumulte et mutinerie.
    \
        Negotum turbulentum. Cic. Meslé et brouillé.
    \
        Tempus turbulentum. Cic. Auquel adviennent grands troubles et dissensions.
    \
        Tribunatus turbulentissimus. Cic. Où il y a beaucoup de troubles, Seditieux.

    Dictionarium latinogallicum > turbulentus

  • 20 Lepidus

    2. Lepidus, ī, m., Beiname der ämilischen gens, worunter am bekanntesten M. Aemilius Lepidus, im Jahre 79 v. Chr. Konsul mit Q. Katulus dem Sohne, erbitterter Feind Sullas, der nach Sullas Tode dessen acta kassieren wollte u. dadurch Veranlassung zu bürgerlichen Unruhen (tumultus) gab, Cic. Cat. 3, 24: als Prätor in Sizilien Bedrücker der Sizilianer, Cic. Verr. 3, 212. – M. Aemilius Lepidus, im J. 44 v. Chr. mit Antonius u. Oktavianus Triumvir, Cic. Mil. 13; Phil. 5, 38 sqq.; ep. 10, 6 u. 10 20 sq. (zwei Briefe desselben, Cic. ep. 10, 34 sq.). – Dav. (vom zuerst gen. Lepidus) a) Lepidānus, a, um, lepidanisch, des Lepidus, bellum, Sall. hist. fr. 3, 63 (3, 85). – b) Lepidiānus, a, um, lepidianisch, tumultus, Macr. sat. 1, 13, 17.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Lepidus

См. также в других словарях:

  • Aemilius — (fem. Aemilia) was the nomen of the gens Aemilia, one of the five most important patrician families ( gentes maiores ) of ancient Rome.The Aemilii were a very old clan; they were supposed to have descended from Mamercus, a son of Pythagoras who… …   Wikipedia

  • Aemilius — (weibliche Form Aemilia) war das Nomen der gens Aemilia, zu deutsch Aemilier, einer der wichtigsten patrizischen Familien (gentes maiores) im römischen Reich. Die Aemilier waren eine sehr alte Familie, die ihre Abstammung von Mamercus herleitete …   Deutsch Wikipedia

  • Aemilius — s. Aemil. gens …   Herders Conversations-Lexikon

  • Aemilius — Aemilii Principales gentes romaines Gens Aemilia Gens Claudia Gens Cornelia Gens Fabia Gens Iulia Gens Iun …   Wikipédia en Français

  • Aemilius, S. (1) — 1S. Aemilius, Dux. (1. Febr.) Aus dem Griech. = der Freundliche, Einnehmende etc. Der hl. Aemilius war Herzog von Lucca in Italien, woselbst man im Jahre 1200 seine Reliquien fand …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Aemilius, SS. (2) — 2SS. Aemilius (Emilius) et Socii. MM. (19. Mai). Die hhl. Aemilius, Basilius, Prätextata, Basia oder Basilia und Partinus litten in Getulien, einer Gegend Afrika s, den Martertod …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Aemilius, SS. (3) — 3SS. Aemilius et Castus, MM. (22. Mai). Die hhl. Aemilius und Castus fielen im Beginn einer Verfolgung vom Glauben ab, erhoben sich aber bald wieder von ihrem Falle und litten in Afrika den Feuertod, wie man glaubt, im J. 250 unter dem Kaiser… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Aemilius, SS. (4) — 4SS. Aemilius, Felix et Socii, MM. (28. Mai). Die hhl. Aemilius, Felix, Priamus, Lucianus, Fortunatus, Jucundianus und Lucius litten den Martertod in Sardinien. Einige rechnen sie unter die Bekenner, Andere aber sind der Meinung, sie seien zu… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Aemilius, S. (5) — 5S. Aemilius, (18. Juni), ein Martyrer in Afrika. S. S. Marcia …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Aemilius, S. (6) — 6S. Aemilius, (16. Aug.), ein Martyrer in Persien. S. S. Orion …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Aemilius, S. (7) — 7S. Aemilius, (6. Okt.), ein Martyrer in Capua. S. S. Marcellus …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»