-
1 Apelles
Apellēs, is, m. (Ἀπελλης), geb. zu Kolophon od. Ephesus, der größte Maler des Altertums, Zeitgenosse u. Liebling Alexanders des Gr., bes. berühmt durch das Gemälde der Venus Anadyomene, das mit den berühmtesten Werken desselben Meisters im Äskulaptempel zu Kos aufbewahrt u. als ein Wunder der Welt angestaunt wurde (dah. Apelles selbst Cous gen., nicht weil er daselbst geboren), Plin. 35, 79 sqq. Ov. art. am. 3, 401. Cic. de off. 3, 10: Dat. Apelleti, Corp. inscr. Lat. 6, 1467, 22: Akk. Apelletem, Petr. 64. Corp. inscr. Lat. 2, 2286: Vok. Apella, Plaut. Poen. 1271. – Dav. Apellēus, a, um (Ἀπέλλειος), apellëisch, des Apelles, tabulae, Prop.: opus, Mart.: colores, Stat.
-
2 Apelles
Apellēs, is, m. (Ἀπελλης), geb. zu Kolophon od. Ephesus, der größte Maler des Altertums, Zeitgenosse u. Liebling Alexanders des Gr., bes. berühmt durch das Gemälde der Venus Anadyomene, das mit den berühmtesten Werken desselben Meisters im Äskulaptempel zu Kos aufbewahrt u. als ein Wunder der Welt angestaunt wurde (dah. Apelles selbst Cous gen., nicht weil er daselbst geboren), Plin. 35, 79 sqq. Ov. art. am. 3, 401. Cic. de off. 3, 10: Dat. Apelleti, Corp. inscr. Lat. 6, 1467, 22: Akk. Apelletem, Petr. 64. Corp. inscr. Lat. 2, 2286: Vok. Apella, Plaut. Poen. 1271. – Dav. Apellēus, a, um (Ἀπέλλειος), apellëisch, des Apelles, tabulae, Prop.: opus, Mart.: colores, Stat. -
3 Apelles
Ăpelles, is (voc. Apella, Plaut. Poen. 5, 4, 101, as if from the Doric Apellas), m., = Apellês, a distinguished Greek painter in the time of Alexander the Great, Plin. 35, 10, 36, § 10; Cic. Brut. 18, 70; id. Off. 3, 2, 10; id. Fam. 1, 9; Prop. 4, 8, 11 al.—Hence, Ăpellēus, a, um, adj., of or belonging to Apelles:opus,
Mart. 7, 83:tabulae,
Prop. 1, 2, 22 al. -
4 Apelles
Apellēs, is m.1) самый знаменитый греч. живописец (современник Александра Македонского) C, PM2) gen. etis родом из Аскалона, знаменитый греч. актёр-трагик, казнённый Калигулой Su, Pt -
5 Ăpellēs
Ăpellēs, is, m. Apelle (peintre grec). - [gr]gr. Ἀπελλῆς. - Ăpellēus, a, um: d'Apelle. - voir hors site Apelle. -
6 apelles
славный живописец во времена Александра В. (§ 34. J. 2, 1).Латинско-русский словарь к источникам римского права > apelles
-
7 Apelles
, is mАпеллес, знаменитый древнегреч. живописец IV в. до н.э., придворный художник Александра Македонского -
8 Apelleus
Ăpelles, is (voc. Apella, Plaut. Poen. 5, 4, 101, as if from the Doric Apellas), m., = Apellês, a distinguished Greek painter in the time of Alexander the Great, Plin. 35, 10, 36, § 10; Cic. Brut. 18, 70; id. Off. 3, 2, 10; id. Fam. 1, 9; Prop. 4, 8, 11 al.—Hence, Ăpellēus, a, um, adj., of or belonging to Apelles:opus,
Mart. 7, 83:tabulae,
Prop. 1, 2, 22 al. -
9 Coos
Coos ( Cous), ī, f. u. Cōs, ō, f. (Κόως u. Κῶς), kleine, zu den Sporaden gehörige Insel im Ägäischen Meere an der Küste von Karien, berühmt durch Weinbau, durch Weberei leichter u. durchsichtiger Gewebe u. durch den Äskulaptempel in der Vorstadt der Stadt Kos (mit der berühmten Venus Anadyomene des Apelles, der dah. selbst Cous genannt wird, vgl. Apelles), Geburtsort des Hippokrates u. Philetas, j. Stanco ( nach Plin. 5, 134 von den Alten auch Cea gen.), Mela 2, 7, 4 (2. § 101). Cic. ad Att. 9, 9, 2. Liv. 37, 16, 2. Stat. silv. 1, 2, 152. – Dav. Cōus, a, um (Κωος), koisch, insula, Varr.: vestis, ein koisches Gewand (d.i. eine Tunika aus Seidenflor, häufig auch mit Stickerei aus Goldfäden versehen), Tibull.: faecula, Hor.: poëta, Philetas, Ov.: artifex, Appeles, Ov.: senior, Hippokrates, Marc. Emp.: Venus, die V. Anadyomene des Apelles (s. vorher), Cic. – subst., a) Coum, ī, n. (sc. vinum, wie vollst. Plaut. Poen. 699), koischer Wein, Koer, Pers. 5, 135: album C. = leucocoum (w. s.), Hor. sat. 2, 4, 29. – b) Coī, ōrum, m., die Einw. von Kos, die Koer, Cic. Verr. 4, 135. – c) Coa, ōrum, n., koische Gewänder (vgl. oben zu Coa vestis), Hor. u. Ov.
-
10 Coos
Coos ( Cous), ī, f. u. Cōs, ō, f. (Κόως u. Κῶς), kleine, zu den Sporaden gehörige Insel im Ägäischen Meere an der Küste von Karien, berühmt durch Weinbau, durch Weberei leichter u. durchsichtiger Gewebe u. durch den Äskulaptempel in der Vorstadt der Stadt Kos (mit der berühmten Venus Anadyomene des Apelles, der dah. selbst Cous genannt wird, vgl. Apelles), Geburtsort des Hippokrates u. Philetas, j. Stanco ( nach Plin. 5, 134 von den Alten auch Cea gen.), Mela 2, 7, 4 (2. § 101). Cic. ad Att. 9, 9, 2. Liv. 37, 16, 2. Stat. silv. 1, 2, 152. – Dav. Cōus, a, um (Κωος), koisch, insula, Varr.: vestis, ein koisches Gewand (d.i. eine Tunika aus Seidenflor, häufig auch mit Stickerei aus Goldfäden versehen), Tibull.: faecula, Hor.: poëta, Philetas, Ov.: artifex, Appeles, Ov.: senior, Hippokrates, Marc. Emp.: Venus, die V. Anadyomene des Apelles (s. vorher), Cic. – subst., a) Coum, ī, n. (sc. vinum, wie vollst. Plaut. Poen. 699), koischer Wein, Koer, Pers. 5, 135: album C. = leucocoum (w. s.), Hor. sat. 2, 4, 29. – b) Coī, ōrum, m., die Einw. von Kos, die Koer, Cic. Verr. 4, 135. – c) Coa, ōrum, n., koische Gewänder (vgl. oben zu Coa vestis), Hor. u. Ov. -
11 Cos
1.cōs, cōtis, f. [Sanscr. ça, to whet, sharpen; cf. cautes], any hard stone, flintstone, Cic. Div. 1, 17, 33; Liv. 1, 36, 4 and 5; Curt. 4, 6, 8; 5, 3, 8; 8, 11, 23; Verg. E. 8, 43. —II.In partic., a whetstone, hone, grindstone, Plin. 36, 22, 47, § 164; Hor. C. 2, 8, 16; Quint. 2, 12, 8.—B.Trop.:2.ipsam iracundiam fortitudinis quasi cotem esse dicebant,
Cic. Ac. 2, 44, 135; cf. id. Tusc. 4, 19, 43; Hor. A. P. 304.Cōs or Cŏus ( Cō̆ŏs), i, f., = Kôs or Koôs, one of the Sporadic Islands in the Myrtoan Sea, on the coast of Caria, celebrated for the cultivation of the vine and for weaving; the birthplace of Hippocrates, Apelles, and Philetas, now Stanco.; nom. Cos, Varr. Fragm. p. 363 Bip.; Mel. 2, 7, 4; Plin. 5, 31, 36, § 135 al.:II.Cous,
Liv. 37, 16, 2. — Acc. Coum, Curt. 3, 1, 19 Zumpt N. cr.; Plin. 2, 108, 112, § 245; Tac. A. 2, 75.— Abl. Coo, Cic. Att. 9, 9, 2; Plin. 13, 1, 2, § 5; Stat. S. 1, 2, 252:Co,
Plin. 11, 23, 27, § 77; Quint. 8, 6, 7 (but in the last two pass. with the var. lect. Coo).—Hence,Cōus, a, um, adj., = Kôos, of Cos, Coan:B.insula,
Varr. R. R. 2, prooem. §4: litus,
Luc. 8, 246:vinum,
Plin. 14, 8, 10, § 79:uva,
id. 15, 17, 18, § 66:vestis,
Prop. 1, 2, 2; 2, 1, 6:purpurae,
Hor. C. 4, 13, 13; cf. Prop. 4 (5), 5, 23:artifex,
i. e. Apelles, Ov. P. 4, 1, 29.—Hence, also:Venus,
a celebrated picture of her by Apelles, Cic. Or. 2, 5; id. Div. 1, 13, 23:senior,
i. e. Hippocrates, Marc. Emp. Carm. 5:poëta,
Philetas, Ov. A. A. 3, 329; cf. Prop. 3 (4), 1, 1; and absol., Ov. R. Am. 760.—Subst.,1. 2.Cōa, ōrum, n., Coan garments, Hor. S. 1, 2, 101; Ov. A. A. 2, 298. -
12 cos
1.cōs, cōtis, f. [Sanscr. ça, to whet, sharpen; cf. cautes], any hard stone, flintstone, Cic. Div. 1, 17, 33; Liv. 1, 36, 4 and 5; Curt. 4, 6, 8; 5, 3, 8; 8, 11, 23; Verg. E. 8, 43. —II.In partic., a whetstone, hone, grindstone, Plin. 36, 22, 47, § 164; Hor. C. 2, 8, 16; Quint. 2, 12, 8.—B.Trop.:2.ipsam iracundiam fortitudinis quasi cotem esse dicebant,
Cic. Ac. 2, 44, 135; cf. id. Tusc. 4, 19, 43; Hor. A. P. 304.Cōs or Cŏus ( Cō̆ŏs), i, f., = Kôs or Koôs, one of the Sporadic Islands in the Myrtoan Sea, on the coast of Caria, celebrated for the cultivation of the vine and for weaving; the birthplace of Hippocrates, Apelles, and Philetas, now Stanco.; nom. Cos, Varr. Fragm. p. 363 Bip.; Mel. 2, 7, 4; Plin. 5, 31, 36, § 135 al.:II.Cous,
Liv. 37, 16, 2. — Acc. Coum, Curt. 3, 1, 19 Zumpt N. cr.; Plin. 2, 108, 112, § 245; Tac. A. 2, 75.— Abl. Coo, Cic. Att. 9, 9, 2; Plin. 13, 1, 2, § 5; Stat. S. 1, 2, 252:Co,
Plin. 11, 23, 27, § 77; Quint. 8, 6, 7 (but in the last two pass. with the var. lect. Coo).—Hence,Cōus, a, um, adj., = Kôos, of Cos, Coan:B.insula,
Varr. R. R. 2, prooem. §4: litus,
Luc. 8, 246:vinum,
Plin. 14, 8, 10, § 79:uva,
id. 15, 17, 18, § 66:vestis,
Prop. 1, 2, 2; 2, 1, 6:purpurae,
Hor. C. 4, 13, 13; cf. Prop. 4 (5), 5, 23:artifex,
i. e. Apelles, Ov. P. 4, 1, 29.—Hence, also:Venus,
a celebrated picture of her by Apelles, Cic. Or. 2, 5; id. Div. 1, 13, 23:senior,
i. e. Hippocrates, Marc. Emp. Carm. 5:poëta,
Philetas, Ov. A. A. 3, 329; cf. Prop. 3 (4), 1, 1; and absol., Ov. R. Am. 760.—Subst.,1. 2.Cōa, ōrum, n., Coan garments, Hor. S. 1, 2, 101; Ov. A. A. 2, 298. -
13 Coum
1.cōs, cōtis, f. [Sanscr. ça, to whet, sharpen; cf. cautes], any hard stone, flintstone, Cic. Div. 1, 17, 33; Liv. 1, 36, 4 and 5; Curt. 4, 6, 8; 5, 3, 8; 8, 11, 23; Verg. E. 8, 43. —II.In partic., a whetstone, hone, grindstone, Plin. 36, 22, 47, § 164; Hor. C. 2, 8, 16; Quint. 2, 12, 8.—B.Trop.:2.ipsam iracundiam fortitudinis quasi cotem esse dicebant,
Cic. Ac. 2, 44, 135; cf. id. Tusc. 4, 19, 43; Hor. A. P. 304.Cōs or Cŏus ( Cō̆ŏs), i, f., = Kôs or Koôs, one of the Sporadic Islands in the Myrtoan Sea, on the coast of Caria, celebrated for the cultivation of the vine and for weaving; the birthplace of Hippocrates, Apelles, and Philetas, now Stanco.; nom. Cos, Varr. Fragm. p. 363 Bip.; Mel. 2, 7, 4; Plin. 5, 31, 36, § 135 al.:II.Cous,
Liv. 37, 16, 2. — Acc. Coum, Curt. 3, 1, 19 Zumpt N. cr.; Plin. 2, 108, 112, § 245; Tac. A. 2, 75.— Abl. Coo, Cic. Att. 9, 9, 2; Plin. 13, 1, 2, § 5; Stat. S. 1, 2, 252:Co,
Plin. 11, 23, 27, § 77; Quint. 8, 6, 7 (but in the last two pass. with the var. lect. Coo).—Hence,Cōus, a, um, adj., = Kôos, of Cos, Coan:B.insula,
Varr. R. R. 2, prooem. §4: litus,
Luc. 8, 246:vinum,
Plin. 14, 8, 10, § 79:uva,
id. 15, 17, 18, § 66:vestis,
Prop. 1, 2, 2; 2, 1, 6:purpurae,
Hor. C. 4, 13, 13; cf. Prop. 4 (5), 5, 23:artifex,
i. e. Apelles, Ov. P. 4, 1, 29.—Hence, also:Venus,
a celebrated picture of her by Apelles, Cic. Or. 2, 5; id. Div. 1, 13, 23:senior,
i. e. Hippocrates, Marc. Emp. Carm. 5:poëta,
Philetas, Ov. A. A. 3, 329; cf. Prop. 3 (4), 1, 1; and absol., Ov. R. Am. 760.—Subst.,1. 2.Cōa, ōrum, n., Coan garments, Hor. S. 1, 2, 101; Ov. A. A. 2, 298. -
14 apella
[st1]1 [-] Ăpella, æ, m.: Apella. - [abcl][b]a - un Romain affranchi. - [abcl]b - un Juif crédule. - [abcl]c - Hor. un Apella (un homme crédule).[/b] [st1]2 [-] Ăpella: voc. de Apelles.* * *[st1]1 [-] Ăpella, æ, m.: Apella. - [abcl][b]a - un Romain affranchi. - [abcl]b - un Juif crédule. - [abcl]c - Hor. un Apella (un homme crédule).[/b] [st1]2 [-] Ăpella: voc. de Apelles.* * *Apella, apellae, m. gen. aut potius com. gen. Horat. Qui est circoncis. -
15 Apelleus
Apellēus, a, um [ Apelles 1. \]апеллесов (tabulae Prp; colores St) -
16 Cous
I v. l. = Cos II Cōus, a, um [Cos]косский (insula Vr; vestis Tib)C poëta O — PhiletasCoa Venus C — Венера Косская (картина Aphrodite Anadyomene работы Апеллеса)III Cōus, ī m. -
17 anadyomene
anadyomenē, ēs, f. (ἀναδυομένη), die Auftauchende, Beiname der aus dem Meere aufsteigenden Venus, ein berühmtes Gemälde des Apelles, Plin. 35, 87 u. 91.
-
18 annavigo
an-nāvigo (ad-nāvigo), āvī, āre, heran-, herzuschiffen, undique annavigantes, Plin. 36, 76: quo cum Apelles annavigasset, Plin. 35, 81: undique annavigavimus Cretae (Dat.), Vulg. act. apost. 27, 7.
-
19 Astrape
-
20 benignus
benīgnus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (zsgz. aus benigenus, von bonus u. gignere, genus), von guter Art, -Natur, gütig (Ggstz. malignus), I) in der Gesinnung u. im äußern Benehmen gegen andere, gütig, freundlich, liebevoll, leutselig, gewogen, mild, glimpflich, A) eig.: alqo uti benigno et lepido et comi, Ter.: comes, benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur, Cic.: homines benefici et benigni, Cic.: Apelles in aemulis b., Plin.: divi b., numen b., Hor.: homo plus quam benignissimus, Corp. inscr. Lat. 9, 1876. – B) übtr., v. Lebl.: 1) freundlich, angenehm, mild, vultus benigni, Liv.: b. vultus et sermo, Liv.: b. oratio, Cic.: b. verba, Prop. – 2) insbes., mild, nachsichtig, gnädig, interpretatio (Ggstz. dura, d.i. die der Strenge des Buchstabens folgt), ICt: so sententia benignior, ICt. – 3) poet., günstig, glücklich, dies, nox, Stat. – II) in der Tat, wohltätig, gefällig, spendend, freigebig, A) eig.: 1) im guten Sinne: Fortuna b., Hor.: qui benigniores volunt esse quam res patitur, Cic.: is, qui benignus liberalisque dicitur, officium, non fructum sequitur, Cic. – m. erga u. Akk., erga alqm, Plaut. rud. 1389; mil. 1230: mit Dat., alci, Plaut. trin. 740 u.a. Hor. carm. 3, 29, 52. – m. adversus u. Akk., adversus amicos benignus, adversus inimicos temperatus, Sen. ep. 120, 10. – mit in u. Abl. Gerund., alter eorum in dando benignus, alter in accipiendo astutus, Rut. Lup. 2, 16. – poet. m. Genet., vini somnique b., mit Wein und Schlaf sich gütlich tuend, Hor. sat. 2, 3, 3. – 2) im üblen Sinne: freigebig = verschwenderisch (Ggstz. bonae frugi, haushälterisch), Plaut. truc. 34 u. 41. – B) übtr. v. Lebl., reichlich spendend, reichlich, reich (Ggstz. malignus, s. Schwarz Plin. pan. 31 extr.), terra, Tibull.: ager, Ov.: cornu. Hor.: daps. Hor.: ingenii vena, Hor.: materia, fruchtbarer, dankbarer Stoff, Mela: benignissimum inventum, sehr wohltätige, Plin.: velut rivi ex illo benignissimo fonte decurrunt, Plin. ep.: nemo est, ad quem non aliquid ex illo benignissimo fonte (aus jenem Urquell der Güte) manaverit, Sen.: so auch sermo b., reichlich strömende Reden, lange Gespräche, Hor. ep. 1, 5, 11.
См. также в других словарях:
Apelles — (Ἀπελλῆς) of Kos (flourished 4th century BC) was a renowned painter of ancient Greece. Pliny the Elder, to whom we owe much of our knowledge of this artist ( Naturalis Historia 35.36.79 97 and passim ) rated him superior to preceding and… … Wikipedia
Apelles — (griechisch Ἀπελλῆς) war einer der bedeutendsten Maler des antiken Griechenlands und des ganzen Altertums; er war ein Zeitgenosse Alexanders des Großen, geboren etwa 375–370 v. Chr. in Kolophon (?); gestorben gegen Ende des 4. Jahrhunderts v … Deutsch Wikipedia
Apelles — • Founder of a Gnostic sect; died at an advanced age late in the second century Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Apelles Apelles … Catholic encyclopedia
Apelles — Apelles, der berühmteste Maler der alten Griechen, ein Zeitgenosse Alexander s des Großen, der sich von keinem anderen Künstler malen ließ, war zu Ephesus geboren. Von der Wirkung seiner Gemälde, die leider alle für uns verloren gegangen sind,… … Damen Conversations Lexikon
Apelles — Apelles, I. Staatsmänner: 1) A., Vormund, dann Minister des Königs Philippos III. von Macedonien, wegen fortgesetzter Cabalen nebst seinem Sohne 218 v. Chr. getödtet; 2) A., 181 v. Chr. von Philippos nebst Philokles nach Rom geschickt, wo er zum… … Pierer's Universal-Lexikon
Apelles — Apelles, der gefeiertste Maler Griechenlands, Zeitgenosse Alexanders d. Gr., blühte um 325, geboren in Kolophon, bildete sich in Ephesos bei Ephoros und dann bei Pamphilos in Sikyon. Zu Philipps Zeiten ging er nach Makedonien. Hier lernte ihn… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Apelles — Apelles, griech. Maler, aus Kolophon, 356 308 v. Chr. blühend, vereinigte die strenge Zeichnung der Sicyonischen mit dem weichen Kolorit der Ion. Schule, Lieblingsmaler Alexanders d. Gr.; berühmt sein Aphrodite … Kleines Konversations-Lexikon
Apelles — Apelles, der berühmteste Maler des Alterthums aus Kos oder Kolophon um 330 v. Chr., Freund Alexanders d. Gr. Die Alten bewunderten an ihm besonders die Grazie seiner Gestalten und ein wunderbares Kolorit … Herders Conversations-Lexikon
Apelles — [ə pel′ēz΄] fl. 4th cent. B.C.; Gr. painter … English World dictionary
APELLES — I. APELLES Cous, pictoreximius, ingemiô, et gratiâ, quam in se maxme iactabat, praestantissimus, voluminibus etiam apud Perseum discipulum editis, quae artis suae doctrinam continerent. Floruit Alexandri M. temporibus, qui ab illo tantum depingi… … Hofmann J. Lexicon universale
Apelles — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Pour les articles homophones, voir Apelle et Apelle (animal). Apelles est un nom propre qui peut désigner : Saints chrétiens Apelles … Wikipédia en Français